ver b drgania harmoniczne

Podobne dokumenty
drgania h armoniczne harmoniczne

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

RUCH HARMONICZNY. sin. (r.j.o) sin

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Ruch drgający

RUCH HARMONICZNY. sin. (r.j.o) sin

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

WYKŁAD FIZYKAIIIB 2000 Drgania tłumione

Ruch drgajacy. Drgania harmoniczne. Drgania harmoniczne... Drgania harmoniczne... Notatki. Notatki. Notatki. Notatki. dr inż.

Wykład 6 Drgania. Siła harmoniczna

Drgania i fale II rok Fizyk BC

Fizyka 12. Janusz Andrzejewski

Plan wykładu. Ruch drgajacy. Drgania harmoniczne... Drgania harmoniczne. Oscylator harmoniczny Przykłady zastosowań. dr inż.

ψ przedstawia zależność

Związek między ruchem harmonicznym a ruchem jednostajnym po okręgu

Wykład z modelowania matematycznego. Przykłady modelowania w mechanice i elektrotechnice.

Wykład 1: Fale wstęp. Drgania Katarzyna Weron. WPPT, Matematyka Stosowana

MECHANIKA 2. Drgania punktu materialnego. Wykład Nr 8. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

DRGANIA OSCYLATOR HARMONICZNY

TEORIA DRGAŃ Program wykładu 2016

m Jeżeli do końca naciągniętej (ściśniętej) sprężyny przymocujemy ciało o masie m., to będzie na nie działała siła (III zasada dynamiki):

Temat VIII. Drgania harmoniczne

ĆWICZENIE 7 WYZNACZANIE LOGARYTMICZNEGO DEKREMENTU TŁUMIENIA ORAZ WSPÓŁCZYNNIKA OPORU OŚRODKA. Wprowadzenie

DRGANIA OSCYLATOR HARMONICZNY

α - stałe 1 α, s F ± Ψ taka sama Drgania nieliniowe (anharmoniczne) Harmoniczne: Inna zależność siły od Ψ : - układ nieliniowy,

VII. Drgania układów nieliniowych

Siła sprężystości - przypomnienie

MECHANIKA II. Drgania wymuszone

DRGANIA MECHANICZNE. Poniższe materiały tylko dla studentów uczęszczających na zajęcia. Zakaz rozpowszechniania i powielania bez zgody autora.

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

Fizyka Elementarna rozwiązania zadań. Część 20, 21 i 22 Przygotowanie: Grzegorz Brona,

Ruch drgający. Ruch harmoniczny prosty, tłumiony i wymuszony

Siła elektromotoryczna

PRZYKŁADY RUCHU HARMONICZNEGO. = kx

Drgania wymuszone - wahadło Pohla

Fizyka 2 Wróbel Wojciech

Wykład FIZYKA I. 2. Kinematyka punktu materialnego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

ĆWICZENIE 2. BADANIE WAHADEŁ SPRZĘŻONYCH.

DRGANIA OSCYLATOR HARMONICZNY

Prosty oscylator harmoniczny

Wykład FIZYKA I. 10. Ruch drgający tłumiony i wymuszony. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Wykład FIZYKA I. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak. Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechnika Wrocławska

cx siła z jaką element tłumiący działa na to ciało.

Podstawy fizyki wykład 7

MECHANIKA II. Drgania wymuszone

Zasada pędu i popędu, krętu i pokrętu, energii i pracy oraz d Alemberta bryły w ruchu postępowym, obrotowym i płaskim

Drgania układu o wielu stopniach swobody

Kinematyka: opis ruchu

Drgania. O. Harmoniczny

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

dr inż. Paweł Szeptyński materiały pomocnicze do przedmiotu MECHANIKA TEORETYCZNA DYNAMIKA - ZADANIA

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

WAHADŁO SPRĘŻYNOWE. POMIAR POLA ELIPSY ENERGII.

Laboratorium Mechaniki Technicznej

II.2 Położenie i prędkość cd. Wektory styczny i normalny do toru. II.3 Przyspieszenie

1. Rezonans w obwodach elektrycznych 2. Filtry częstotliwościowe 3. Sprzężenia magnetyczne 4. Sygnały odkształcone

Stosując II zasadę dynamiki Newtona dla ruchu postępowego otrzymujemy

VII. ZAGADNIENIA DYNAMIKI

1. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie. drgań. kilkukrotnie sprawdzając z jaką niepewnością statystyczną możemy mieć do czynienia. pomiarze.

Wykład 4 Metoda Klasyczna część III

Laboratorium Dynamiki Maszyn

Wykład 2 Wahadło rezonans parametryczny. l+δ

Drgania - zadanka. (b) wyznacz maksymalne położenie, prędkość i przyspieszenie ciała,

, to: Energia całkowita w ruchu harmonicznym prostym jest proporcjonalna do kwadratu amplitudy.

Drgania. W Y K Ł A D X Ruch harmoniczny prosty. k m

2. Rodzaje fal. Fale te mogą rozchodzić się tylko w jakimś ośrodku materialnym i podlegają prawom Newtona.

Bryła sztywna. Fizyka I (Mechanika) Wykład IX: Bryła sztywna Statyka Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego Bak i żyroskop

Kolokwium 2. Środa 14 czerwca. Zasady takie jak na pierwszym kolokwium

Prawa ruchu: dynamika

Podstawy fizyki sezon 2 7. Układy elektryczne RLC

II. RUCH DRGAJĄCY I FALOWY

D103. Wahadła fizyczne sprzężone (przybliżenie małego kąta).

1.5 Badanie drgań modelu cząsteczki czteroatomowej(m20)

) I = dq. Obwody RC. I II prawo Kirchhoffa: t = RC (stała czasowa) IR V C. ! E d! l = 0 IR +V C. R dq dt + Q C V 0 = 0. C 1 e dt = V 0.

Ψ(x, t) punkt zamocowania liny zmienna t, rozkład zaburzeń w czasie. x (lub t)

Drgania elektromagnetyczne obwodu LCR

2.6.3 Interferencja fal.

Fale biegnące. y t=0 vt. y = f(x), t = 0 y = f(x - vt), t ogólne równanie fali biegnącej w prawo

Ć W I C Z E N I E N R M-2

Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

Fale mechaniczne i akustyka

Rys Punkt P obracającego się ciała zatacza łuk o długości s

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 9 1.XII Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

BADANIE DRGAŃ TŁUMIONYCH WAHADŁA FIZYCZNEGO

Człowiek najlepsza inwestycja FENIKS

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

Zagadnienia na egzamin ustny:

Drgania, dynamika nieliniowa i chaos deterministyczny. Katarzyna Weron

Fizyka dla Informatyki Stosowanej

Podstawy Akustyki. Drgania normalne a fale stojące Składanie fal harmonicznych: Fale akustyczne w powietrzu Efekt Dopplera.

W siła działająca na bryłę zredukowana do środka masy ( = 0

3 Podstawy teorii drgań układów o skupionych masach

Analiza Matematyczna Praca domowa

BADANIE ELEKTRYCZNEGO OBWODU REZONANSOWEGO RLC

Rys Ruch harmoniczny jako rzut ruchu po okręgu

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA ĆWICZENIE

Dynamiczne formy pełzania i relaksacji (odprężenia) górotworu

Transkrypt:

ver-28.10.11 b drgania harmoniczne

drgania Fourier: częsość podsawowa + składowe harmoniczne N = n=1 A n cos nω n Fig (...)

analiza Fouriera

małe drgania E p E E k jeden sopień swobody: E p -A E p A 0 równowaga rwała: de p d =0, d 2 E p d 2 0 usalmy: E p 0 =0 MacLaurin: E p = E p 0 de p d 0 1 2 d 2 E p 2 d 2 0

przybliżenie małych drgań E p E k E E p = 1 2 d 2 E p 2 d 2 0 = 1 2 k 2, k 0 E p F = de p d = k -A 0 A

siła sprężysości siła sprężysości: F= k k - współczynnik sprężysości (R.Hooke, 1676)

oscylaor harmoniczny F = k r r F =0 ruch jes płaski y v 0 r 0 F 0 siła cenralna siła zachowawcza ogólnie orem jes elipsa w płaszczyźnie: r 0, v 0

oscylaor jednowymiarowy F= k k 0 m d 2 d 2 = k d 2 d ω 2 2 0 =0 ω 0= k m A rozwiązanie: T = Acos ω 0 ϕ /ω 0

paramery A T = Acos ω 0 ϕ /ω 0 ω 0= k m ω 0 - częsość kołowa A - ampliuda ϕ - faza począkowa ω 0 - faza w chwili periodyczność: dla każdego (zależy od war. począkowych) (zależy od war. począkowych) T = T - okres drgań: T = 2π ω 0 częsoliwość: ν= 1 T

A ω 0 ϕ A 2 = 1 2 A 1 ω 2 =2ω 1 2 = 1 π 4

v a A = Acos ω 0 v = Aω 0 sin ω 0 = Aω 0 cos ω 0 π 2 v ω 0 A ampliuda: Aω 0 przesunięcie fazy: π/2 a = Aω 0 2 cos ω 0 = Aω 0 2 cos ω 0 π ampliuda: Aω 0 2 przesunięcie fazy: π a ω 02 A

warunki począkowe A, ϕ są określone przez warunki począkowe w chwili = 0 : 0 = Acos v 0 = ω 0 Asin czyli: A= 2 0 v 2 0 2 ω 0 an ϕ= v 0 0 ω 0

energia E p = 0 F d =k 0 d = k 2 2 k 2 0 2 E p = 1 2 k 2 = 1 2 ka2 cos 2 ω 0 = 1 2 E [1 cos 2 ω 0 ] E k = 1 2 mv 2 = 1 2 ma2 ω 0 2 sin 2 ω 0 = 1 2 E [1 cos 2 ω 0 ] k=mω 0 2 więc: E p ma =E k ma =E E= E p E k = 1 2 ka2 = 1 2 ma2 ω 0 2 siła sprężysa jes zachowawcza i energia całkowia jes sała w czasie

rys. E p E/2 E k E/2

drgania dwóch ciał 1 2 d 0 m 1 m 2 m 1 d 2 1 d 2 m 2 d 2 2 d 2 =k = k nowa zmienna: = 2 1 d jes o wydłużenie sprężyny, > 0 położenie równowagi: = 0 m 1 m 2 m 1 m 2 d 2 2 d 2 d 2 1 d = k m 1 m ozn 2 = 2 m 1 m 2 μ μ d 2 d 2 = k masa zredukowana ω 2 = k μ T =2π μ k

wahadło maemayczne M momen sił: M = mgd sin α ω α d momen bezwładności: równanie: I =md 2 md 2 d 2 α = mgd sin α 2 d mg d 2 α d 2 g d sin α=0 dla małych drgań: ω 0= g d d 2 α d 2 g d α=0 T =2π d g [ 1 1 2 2 sin 2 α ma 2 1 2 α = Acos ω 0 3 2 sin α 4 ma 4 2 ]

wahadło fizyczne α d momen sił: M = mgd sin α momen bezwładności: I mg sin α mg cos α równanie: I d 2 α = mgd sin α 2 d mg d 2 α d mgd 2 I sin α=0 dla małych drgań: d 2 α d mgd 2 I np. prę zawieszony na jednym z końców: I = ml2 12 m l /2 2 = ml 2 3 (w. Seinera) α=0 ω 0= mgd I ω 0= mgl/2 ml 2 /3 = 2g 3l

wahadło

superpozycja drgań równoległych 1 = A 1 cos ω 0 1 2 =A 2 cos ω 0 2 = 1 2 = Acos ω 0 ω 0 A A 2 = A 1 2 A 2 2 2A 1 A 2 cos 2 1 A 2 ϕ 2 ϕ ϕ 1 A 1 an = A 1 sin 1 A 2 sin 2 A 1 cos 1 A 2 cos 2

częsość kołowa

składanie drgań 1 2 =0 A= A 1 A 2 1 2 =±π A= A 1 A 2

dudnienia ω ' =ω Δω Δω << ω 1 = Acos ω 2 =A cos ω Δω A = A, ϕ = ϕ = 0 =[ = 1 2A cos 1 2 2 Δω ] cos ω

drgania prosopadłe { = Acos ω y= Bcos ω równania parameryczne oru 2 A 2 y2 B 2 2 y AB cos =sin 2 elipsa y

przykłady B { =0 y= A =±π y= B A degeneracja do prosej =± 1 2 π A = B = R { = R cos ω y=±r cos ω ruch po okręgu z prędkością kąową ω krzywe Lissajous: (ω 1 ω 2 ) hp://galeb.ef.bg.ac.yu/~milosr/java/lissajou/lissajou.hm hp://www.sciences.univ-nanes.fr/physique/perso/corial/bibliohml/lissaj_j.hml

drgania łumione m d 2 d = k r 2 d d r = cons - współczynnik oporu siła sprężysa siła oporu (niezachowawcza) d 2 d 2β 2 d d ω 2 0 =0 ω 2 0 = k m - własna częsość kołowa def β = r 2m - współczynnik łumienia rozwiązanie: = A 0 e β cos ω

drgania łumione (cd.) = A 0 e β cos ω A = A 0 e β ω= ω 0 2 β 2 - zmienna ampliuda... dekremen: λ=ln A A T = βt energia maleje: dl d =Fv= r d 2 (<0) d

częsość = A 0 e β cos ω ω= ω 0 2 β 2 - częsość drgań łumionych ω 0 β łumienie powoduje zmniejszenie częsości ale ω =cons T = 2π ω 2 0 β 2 rośnie wraz z β

ruch aperiodyczny β=ω 0 - ruch kryyczny =e β 1 β β ω 0 - ruch aperiodyczny = Ae β β 2 2 ω 0 Be β β 2 2 ω 0

drgania wymuszone d 2 d F =F 0 cos ω f 0 = F 0 2β 2 d d ω 2 0 = f 0 cos ω m równanie niejednorodne rozwiązanie: ogólne + szczególne drgania zanikające drgania o sałej ampliudzie (nie zależą od war. począkowych)

rezonans A= f 0 ω 0 2 ω 2 4β 2 ω 2 an = 2 βω ω 0 2 ω 2

częsość rezonansowa maksimum ampliudy: da dω =0 4 ω 0 2 ω 2 ω β 2 ω=0 ω r = ω 0 2 2β 2 f 0 A r = 2β ω 2 0 β 2 β 0 2β 2 ω 0 2 ω r =ω 0 A r brak rezonansu ω 0 A F 0 mω 0 2

krzywe rezonansowe A β 1 > β 2 > β 3 > β 4 > β 5 ω 0 ω

rezonans parameryczny l l hp://www.sciences.univ-nanes.fr/sies/genevieve_ulloue/meca/oscillaeurs/boafumeiro.hml

koniec

zagadnienia małe drgania ruch harmoniczny energia drgań harmonicznych wahadło składanie drgań drgania łumione rezonans

glossary periodic moion elasiciy Hook s law spring poenial energy simple pendulum, large ampliude p. equilibrium period, frequency, ampliude resonan freqency damped harmonic oscillaor driven oscillaor over(under)damped, criical damping double pedulum