CHARAKTERYSTYKI GEOMETRYCZNE FIGUR PŁASKICH

Podobne dokumenty
Modele odpowiedzi do arkusza Próbnej Matury z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

GEOMETRIA PŁASZCZYZNY

MECHANIKA OGÓLNA (II)

9. 1. KOŁO. Odcinki w okręgu i kole

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

II.6. Wahadło proste.

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

KONKURS Z MATEMATYKI DLA UCZNIÓW SZKÓŁ PODSTAWOWYCH

2. Charakterystyki geometryczne przekroju

PODSTAWY WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW (POWYM)

1. Ciało sztywne, na które nie działa moment siły pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem obrotowym jednostajnym.

8. PŁASKIE ZAGADNIENIA TEORII SPRĘŻYSTOŚCI

Graf skierowany. Graf zależności dla struktur drzewiastych rozgrywających parametrycznie

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

m q κ (11.1) q ω (11.2) ω =,

Pole magnetyczne. 5.1 Oddziaływanie pola magnetycznego na ładunki. przewodniki z prądem Podstawowe zjawiska magnetyczne

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOSCI KRĄŻKA

2. Charakterystyki geometryczne przekroju

BRYŁA SZTYWNA. Umowy. Aby uprościć rozważania w tym dziale będziemy przyjmować następujące umowy:

Mechanika ogólna. Łuki, sklepienia. Zalety łuków (1) Zalety łuków (2) Geometria łuku (2) Geometria łuku (1) Kształt osi łuku (1) Kształt osi łuku (2)

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

ROZWIĄZUJEMY PROBLEM RÓWNOWAŻNOŚCI MASY BEZWŁADNEJ I MASY GRAWITACYJNEJ.

Scenariusz lekcji. Temat: Podsumowanie wiadomości o walcu. Cele lekcji

ĆWICZENIE 3 REZONANS W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH

Wyznaczanie profilu prędkości płynu w rurociągu o przekroju kołowym

Fizyka 10. Janusz Andrzejewski

PRĄD ELEKTRYCZNY I SIŁA MAGNETYCZNA

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

WYKŁAD 11 OPTYMALIZACJA WIELOKRYTERIALNA

POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI. W roku 1820 Oersted zaobserwował oddziaływanie przewodnika, w którym płynął

Przykład 4.1. Ściag stalowy. L200x100x cm 10 cm I120. Obliczyć dopuszczalną siłę P rozciagającą ściąg stalowy o przekroju pokazanym na poniższym

rectan.co.uk 1. Szkic projektu Strona:1

KINEMATYCZNE WŁASNOW PRZEKŁADNI

INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA

Siła. Zasady dynamiki

Krzywe stożkowe Lekcja II: Okrąg i jego opis w różnych układach współrzędnych

Wykład 1. Elementy rachunku prawdopodobieństwa. Przestrzeń probabilistyczna.

Energia kinetyczna i praca. Energia potencjalna

Mechanika teoretyczna

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład III

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z PRZEDMIOTU: KONSTRUKCJE BUDOWLANE klasa III Podstawa opracowania: PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU TECHNIK BUDOWNICTWA

20 ELEKTROSTATYKA. PRAWO COULOMBA.

GRAWITACJA. przyciągają się wzajemnie siłą proporcjonalną do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalną do kwadratu ich odległości r.

Tra r n a s n fo f rm r a m c a ja a na n p a rę r ż ę eń e pomi m ę i d ę zy y uk u ł k a ł d a am a i m i obr b ó r cony n m y i m

Przykład 4.2. Sprawdzenie naprężeń normalnych

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

29 Rozpraszanie na potencjale sferycznie symetrycznym - fale kuliste

KOOF Szczecin: Komitet Główny Olimpiady Fizycznej. Andrzej Wysmołek Komitet Główny Olimpiady Fizycznej, IFD UW.

Komputerowa symulacja doświadczenia Rutherforda (rozpraszanie cząstki klasycznej na potencjale centralnym

10. Ruch płaski ciała sztywnego

XXXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Dobór zmiennych objaśniających do liniowego modelu ekonometrycznego

dr inż. Małgorzata Langer Architektura komputerów

Model klasyczny gospodarki otwartej

Mechanika ogólna. Łuki, sklepienia. Zalety łuków (2) Zalety łuków (1) Geometria łuku (1) Geometria łuku (2) Kształt osi łuku (2) Kształt osi łuku (1)

SKRYPT DO ZAJĘĆ WYRÓWNAWCZYCH Z FIZYKI DLA STUDENTÓW I ROKU AKADEMII MORSKIEJ W SZCZECINIE

Zrobotyzowany system docierania powierzchni płaskich z zastosowaniem plików CL Data

KURS CAŁKI WIELOKROTNE

Pęd, d zasada zac zasad a zac owan owan a p a p du Zgod Zg n od ie n ie z d r d u r g u im g pr p a r wem e N ew e tona ton :

SCENARIUSZ LEKCJI MATEMATYKI Temat: Zadania na dowodzenie w trygonometrii. Cel: Uczeń tworzy łańcuch argumentów i uzasadnia jego poprawność.

2. CHARAKTERYSTYKI GEOMETRYCZNE FIGUR PŁASKICH

Wyznaczanie współczynnika sztywności drutu metodą dynamiczną.

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Próba określenia miary jakości informacji na gruncie teorii grafów dla potrzeb dydaktyki

Charakterystyki geometryczne figur płaskich. dr hab. inż. Tadeusz Chyży Katedra Mechaniki Konstrukcji

POMIAR PĘTLI HISTEREZY MAGNETYCZNEJ

Geodezja fizyczna. Siła grawitacji. Potencjał grawitacyjny Ziemi. Modele geopotencjału. Dr inż. Liliana Bujkiewicz. 23 października 2018

ĆWICZENIE 6. POMIAR MOMENTU BEZWŁADNOŚCI. SPRAWDZENIE DRUGIEJ ZASADY DYNAMIKI DLA RUCHU OBROTOWEGO. BADANIE ADDYTYWNOŚCI MOMENTU BEZWłADNOŚCI

ROZWIAZANIA ZAGADNIEŃ PRZEPŁYWU FILTRACYJNEGO METODAMI ANALITYCZNYMI.

θ = s r, gdzie s oznacza długość łuku okręgu o promieniu r odpowiadającą kątowi 2. Rys Obrót ciała wokół osi z

23 PRĄD STAŁY. CZĘŚĆ 2

cz.2 dr inż. Zbigniew Szklarski

Ćwiczenie 9 ZASTOSOWANIE ŻYROSKOPÓW W NAWIGACJI

L(x, 0, y, 0) = x 2 + y 2 (3)

Siła tarcia. Tarcie jest zawsze przeciwnie skierowane do kierunku ruchu (do prędkości). R. D. Knight, Physics for scientists and engineers

Zadanie : Wyznaczyć położenie głównych centralnych osi bezwładności i obliczyć główne centralne momenty bezwładności Strona :1

dr inż. Zbigniew Szklarski

Badania nad kształtowaniem się wartości współczynnika podatności podłoża dla celów obliczeń statycznych obudowy tuneli

gruparectan.pl 1. Szkic projektu Strona:1

Wykład Pojemność elektryczna. 7.1 Pole nieskończonej naładowanej warstwy. σ-ładunek powierzchniowy. S 2 E 2 E 1 y. ds 1.

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0]

Fizyka 2. Janusz Andrzejewski

Analiza Matematyczna Praca domowa

00502 Podstawy kinematyki D Część 2 Iloczyn wektorowy i skalarny. Wektorowy opis ruchu. Względność ruchu. Prędkość w ruchu prostoliniowym.

WYWAŻANIE MASZYN WIRNIKOWYCH W ŁOŻYSKACH WŁASNYCH

IV.2. Efekt Coriolisa.

Rachunek całkowy - całka oznaczona

Tradycyjne mierniki ryzyka

Odpowiednio [4] zużycie liniowe zębów koła ślimakowego w ciągu jednego obrotu oblicza się według wzoru

Ć W I C Z E N I E N R E-15

WYDZIAŁ FIZYKI, MATEMATYKI I INFORMATYKI POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ Instytut Fizyki LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI, ELEKTRONIKI I MIERNICTWA

Metody optymalizacji. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

Materiały pomocnicze dla studentów I roku do wykładu Wstęp do fizyki I Wykład 1

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

Wykład 10. Reinhard Kulessa 1

Wykład 15. Reinhard Kulessa 1

Transkrypt:

Politecnika Rzeszowska Wydział Budowy Maszyn i Lotnictwa Kateda Samolotów i Silników Lotniczyc Pomoce dydaktyczne Wytzymałość Mateiałów CHRKTERYSTYKI GEOMETRYCZNE FIGUR PŁSKICH Łukasz Święc Rzeszów, 18 Ewentualne uwagi, sugestie lub błędy w tekście poszę kieować na ades: lukasz.swiec@pz.edu.pl

1. Podstawy teoetyczne Rozpatzmy dowolną figuę płaską o polu leżącą w płaszczyźnie okeślonej w układzie współzędnyc YZ (ys. 1.1). Figuę podzielono na nieskończenie wiele pól elementanyc d odległyc odpowiednio o y i z od osi Z i Y. Figua taka cecuje się właściwościami, nazywanymi caakteystykami geometycznymi, z któyc podstawowe zdefiniowano poniżej. Pole figuy Rys.1.1 Pole figuy definiujemy, jako sumę pól elementanyc d. = d (1) Momenty statyczne pola figuy względem osi Momentem statycznym pola figuy względem osi nazywamy sumę iloczynów pól elementanyc d pzez ic odległości od tej osi. S y = z d, S z = y d () UWG Moment statyczny pola figuy płaskiej względem osi pzecodzącej pzez śodek ciężkości figuy jest ówny zeo, oś taką nazywamy osią centalną. KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st.

Śodek ciężkości figuy y sc = S z = y d, z sc = S y = z d W pzypadku figu złożonyc z wielu figu podstawowyc (np. postokątów, tójkątów) sumy ciągłe we wzoac (3) zastąpić można sumowaniem iloczynów współzędnej śodka ciężkości i pola poszczególnyc figu. Pzykładowo dla figuy z ysunku 1. położenie osi centalnyc wyznacza się, jako: y sc = y 1 1 + y + y 3 1 + + 3, z sc = z 1 1 + z + z 3 1 + + 3 Ogólnie, kiedy figua składa się n składowyc, zależności powyższe pzyjmą postać: (3) y sc = y i i i, z sc = z i i i. i = 1,,, n (4) Rys.1.. UWG W figuac symetycznyc śodek ciężkości leży na osi symetii figuy. KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 3

Moment bezwładności figuy względem osi (osiowy moment bezwładności) Osiowym momentem bezwładności figuy nazywamy sumę iloczynów pól elementanyc d pzez kwadaty ic odległości od tej osi. I y = z d, I z = y d (5) Biegunowy moment bezwładności Biegunowym momentem bezwładności figuy nazywamy sumę iloczynów pól elementanyc d pzez kwadaty ic odległości od bieguna. I = d (6) UWG Na podstawie ysunku 1.1 łatwo zauważyć, że: = y + z Po podstawieniu tej ówności do zależności (6) otzymamy: I = d = (y + z ) d = y d + z d = I z + I y Biegunowy moment bezwładności jest sumą momentów osiowyc względem postopadłyc osi pzecodzącyc pzez ten biegun. Moment dewiacji względem układu osi (moment odśodkowy) Momentem dewiacji figuy względem układu osi nazywamy sumę iloczynów pól elementanyc d pzez ic odległości od każdej z dwóc osi. I yz = yz d (7) UWG Moment dewiacji względem osi, z któyc minimum jedna pokywa się z osią symetii (osią centalną) figuy wynosi zeo. Osie względem, któyc moment odśodkowy jest ówny zeu nazywa się centalnymi osiami głównymi. KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 4

TWIERDZENIE STEINER Twiedzenie to umożliwia wyznaczenie watości momentów bezwładności względem układu osi YZ pzesuniętyc względem układu centalnego Y C Z C o watości a i b. y = y 1 + b z = z 1 + a b = y y 1 a = z z 1 Rys. 1.3. Podstawiając do wzou (5) definiującego moment bezwładności względem osi Y wyażenie na odległość z będącą miaą oddalenia elementanego pola d od tej osi otzymamy: I y = z d = (z 1 + a) d = (z 1 + z 1 a + a ) d = z 1 d + a z 1 d + a d = I yc + a I yc S yc = = W wyażeniu powyższym piewszy człon (I yc ) ozumieć należy, jako moment bezwładności figuy o polu względem jej osi centalnej Y c. Człon dugi epezentuje moment statyczny pola tej figuy względem tej samej osi, toteż watość ta musi wynosić zeo. Człon ostatni natomiast jest iloczynem odległości pomiędzy dowolną osią Y, a osią centalną Y c pzez pole tej figuy. nalogiczny tok ozumowania zastosować można dla dugiego z momentów osiowyc oaz dla momentu odśodkowego. W efekcie otzymuje się zależności umożliwiające wyznaczanie momentów bezwładności względem układu osi pzesuniętyc: I y = I yc + a I z = I zc + b (8) I yz = I yc z C + ab KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 5

Momenty bezwładności względem układu osi obóconyc W celu okeślenia watości momentów bezwładności względem układu osi UV obóconego względem układu YZ o kąt α należy skozystać z następującyc wzoów tansfomacyjnyc: I u = I y cos α + I z sin α + I yz sin α I v = I y sin α + I z cos α I yz sin α (9) I uv = I yz cos α I y I z sinα Rys. 1.4. Wzoy (9) są słuszne pod waunkiem pzyjęcia za obót dodatni, kieunku tygonometycznego (patz ys.1.4). Główne momenty i kieunki bezwładności Ze zbiou nieskończenie wielu możliwyc położeń osi UV znaleźć można szczególny układ względem, któego osiowe momenty bezwładności pzyjmą watości maksymalną i minimalną. Układ taki nazywa się układem głównym, a jeżeli pzecodzi ównież pzez śodek ciężkości figuy nosi nazwę głównego centalnego układu osi. Watości głównyc momentów bezwładności wyznacza się, jako: I max = I 1 = I y + I z I min = I = I y + I z + ( I y I z ) + I yz ( I y I z ) + I yz (1) Kąt, o jaki należy obócić dowolny układ osi YZ, aby stał się układem głównym danej figuy oblicza się z zależności: I yz tgα = I y I z Infomację, o jaki kąt należy obócić oś poziomą układu współzędny, aby pokyła się z osią względem, któej moment bezwładności jest maksymalny (α max ) oaz minimalny (α min ), dostaczają wyażenia: (11) tgα max = tgα 1 = I yz I z I 1, tgα min = tgα = I yz I z I (1) KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 6

Koło Moa dla momentów bezwładności Gaficzną epezentacją zbiou wszystkic watości momentów bezwładności cecującyc daną figuę stanowi tzw. koło Moa. Koło Moa wykeśla się w układzie współzędnyc, w któym na osi poziomej odmiezamy watości osiowyc momentów bezwładności (I y, I z ), na osi pionowej natomiast watości odśodkowego momentu bezwładności (I yz ). Położenie śodka koła Moa wyznacza długość odcinka OC. Punkty pzecięcia obwodu koła z osią poziomą (1, ) wskazują watości głównyc momentów bezwładności (I 1, I ). Punkty K i L epezentują watości momentów bezwładności względem układu osi obóconyc, o kąt α w stosunku do układu głównego. Śodek koła: OC = I y + I z Pomień koła: Rys. 1.5. = ( I y I z ) + I yz KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 7

Tablica 1. Momenty bezwładności figu podstawowyc Figua Momenty bezwładności względem osi centalnyc Odśodkowy moment bezwładności względem układu osi centalnyc = b y SC = b z SC = I yc = b3 1 I zc = b3 1 I yzc = = 1 b y SC = b 3 z SC = 3 I yc = b3 36 I zc = b3 36 I yzc = ± b 7 = 1 b y SC = b z SC = 3 I yc = b3 36 I zc = b3 48 I yc z C = = π I yc = I zc = π 4 4 I yc z C = = π y SC = z SC = 4 3 π I yc = 4 ( π 8 8 9π ),11 4 I zc = π 4 8 I yc z C = = π 4 y SC = 4 3 π z SC = 4 3 π I yc = I zc = = 4 ( π 16 4 9π ),55 4 I yc z C = ± ( 4 8 44 9π ) ±,165 4 KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 8

. PRZYKŁDY zastosowanie teoii.1. Znaleźć współzędną z sc śodka ciężkości tójkąta Pole tójkąta oaz pole elementanego wycinka pola: = 1 b, d = s dz Z podobieństwa tójkątów wyznaczyć można długość s: s b = z s = b ( z) Współzędną z sc wyznacza się, zatem jako: z sc = S y Rys..1 z sc = z b ( z) dz = 1 b (z z ) dz z sc = 3 = { z } z3 3 = {3 3 3 }.. Znaleźć współzędną z sc śodka ciężkości ćwiatki koła Zadanie ozwiązane zostanie w biegunowym układzie współzędnyc, dla któego zacodzi zależność: z = ρ sinφ, y = ρ cosφ d = ρ dρ dφ Moment statyczny pola figuy względem osi y wynosi: S y = z d = ( ρ3 3 ) π = ρ sinφ ρ dρ dφ = π sinφ dφ = 3 3 ( cosφ) π 3 = 3 Współzędna śodka ciężkości pzyjmuje zatem watość: 4 z sc = 3 π Rys.. KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 9

.3. Znaleźć współzędną z sc śodka ciężkości ćwiatki koła (dugi sposób) Pole figuy oaz pole elementanego wycinka pola: gdzie: d = s dz, s = z = π 4 Moment statyczny pola figuy względem osi y wynosi: S y = z d = z z dz t = z dt = zdz 1 S y = { zdz = 1 } = t dt dt Rys..3 S y = ( ( t)3 3 ) = ( 3 3 ) = 3 3 z sc = S y z sc = 4 3π.4. Wyznaczyć moment bezwładoności postokąta względem osi ównoległej do podstawy i pzecodzącej pzez jego śodek ciężkości (ys..4a) oaz osi pzecodzącej pzez kawędź podstawy (ys..4b) Rys..4a Rys..4b I y = z b dz = b [ z3 3 ] = b3 1 I y1 = z b dz = b [ z3 3 ] = b3 3 KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 1

.5. Wyznaczyć moment bezwładności ćwiatki koła względem osi y pzecodzącej pzez kawędź figuy Zadanie ozwiązane zostanie w biegunowym układzie współzędnyc, dla któego zacodzi zależność: z = ρ sinφ, y = ρ cosφ d = ρ dρ dφ Moment bezwładności wyazi się jako: I y = z d I y = ρ 3 dρ I y = ρ4 4 π = (ρ sinφ) ρ dρ dφ π sin φdφ π sin φ dφ Rys..5 Całkę sin φ obliczyć można stosując zasadę całkowania pzez części: sin φ dφ = sinφ sinφ dφ = sinφ ( cosφ) dφ sin φ dφ = sinφ cosφ cosφ ( cosφ) dφ = sinφ cosφ + cos φ dφ sin φ dφ = sinφ cosφ + (1 sin φ ) dφ = sinφ cosφ + dφ sin φ dφ sin φ dφ = sinφ cosφ + φ sin φ dφ = φ 1 sinφ cosφ Wykozystując powyższe: I y = ρ4 4 ( φ 1 sinφ cosφ) π I y = 4 4 (π 4 1 sin π cos π ) 4 4 ( 1 4 sin cos) = 4 π 4 Ostatecznie: I y = π4 16 KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 11

.6. Wyznaczyć moment bezwładności tójkąta względem osi y pzecodzącej pzez jego podstawę. Następnie kozystając z twiedzenia Steinea znaleźć moment bezwładności względem centalnej osi y C. Elementane pole figuy wyznacza się jako: d = s dz gdzie: s b = z s = b ( z) Moment bezwładności względem osi Y: I y = z d = b (z z3 ) dz = z b ( z) dz = = b ( z3 3 z4 4 ) Rys..6a I y = b3 1 Wiedząc, że odległość pomiędzy osiami y i y C wynosi: pole tójkąta: z sc = 3 = b Moment bezwładności względem osi y C wyazić można, jako: I yc = I y z sc 3 Rys..6b I yc = b3 1 ( b 3 ) = b3 1 b3 18 = b3 36 I yc = b3 36 KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 1

.7. Wyznaczyć moment bezwładności tójkąta ównoamiennego względem osi pionowej pokywającej się z osią symetii figuy Elementane pole figuy wyznacza się jako: gdzie: d = s dy s = b y b s = b (b y) Moment bezwładności względem osi Z, ze względu na symetię, ówny będzie podwojonemu momentowi połówki tójkąta: I z = y d = y b (b y) dy = I z = 4 b (b y 3 b 3 3 y4 4 ) 4 = b (b ( b ) 6 b b 4 (b ) 4 ) b Rys..7 (b y y 3 ) dy I z = b3 48.8. Wyznaczyć moment odśodkowy postokąta względem układu osi pzecinającego się w naożu figuy Metoda obliczeń pzy wyboze pola elementanego w postaci d = dy dz (ys..8a): I yz = yz d = ( y dy) z dz = ( y ) z dz = = b (z ) b I yz = b 4 b Rys..8a Metoda obliczeń pzy wyboze pola elementanego w postaci d = b dz (ys..8b): I yz = yz d = z y sc b dz z b b b dz = (z ) I yz = b 4 Rys..8b KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 13

.9. Wyznaczyć moment odśodkowy ćwiatki koła względem układu osi pzecinającego się w naożu figuy. Następnie kozystając z twiedzenia Steinea znaleźć odśodkowy moment bezwładności względem osi centalnyc figuy Elementane pole figuy wyznacza się jako: d = s dz gdzie: s = z Śodek ciężkości pola elementanego: y c (z) = 1 z Moment odśodkowy: I yz = yz d = y c (z) z d = y c (z) z s dz I yz = 1 z z z dz 1 I yz z ( z )dz I yz = 1 ( z z4 4 1 ) = (4 4 4 ) I yz = 4 8 Rys..9a Rys..9b Zgodnie z ysunkiem.9b odległości pomiędzy osiami yz, a osiami centalnymi wynoszą: y sc = z sc = 4 ( patz zadanie.3 lub tablica 1) 3 π Odśodkowy moment bezwładności wyazić można jako: I yc z C = I yz y sc z sc I yc zc = 4 8 (4 π 3 π ) 4 Ostatecznie: I yc z C, 165 4 KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 14

.1. Wyznaczyć moment bezwładności koła względem bieguna pokywającego się z jego śodkiem Biegunowy moment bezwładności okeślany jest, jako: I = d Jako pole elementane d pzyjąć można pole pieścienia o szeokości dρ i obwodzie πρ: d = πρ dρ Moment bezwładności obliczamy wtedy, jako: I = ρ πρ dρ = π ρ 3 dρ = π ( ρ4 4 ) Rys..1 I = π4 lub I = πd4 3 Pomiędzy momentami osiowymi, a momentem biegunowym zacodzi zależność: I = I z + I y Watości osiowyc momentów bezwładności I y i I z okeślić można wykozystując wynik zadania.5 lub kozystając z infomacji zawatyc w tablicy 1: I yc = I zc = π4 4 Biegunowy moment bezwładności pzyjmie, zatem watość: I = I yc + I zc = π4 4 I = π4 KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 15

3. Pzykłady wyznaczania caakteystyk geometycznyc figu złożonyc 3.1. Wyznaczyć centalne momenty bezwładności pzekoju podanego na ys.3.1 Rys. 3.1 Rozpatywana figua posiada oś symetii z c pokywającą się z osią z. Do wyznaczenia pozostaje położenie osi y c. W celu tym podzielić można jej pole na dwie części (ys. 3.1) w postaci postokątów o polac pzekoju odpowiednio 1 i. Współzędną z sc okeślającą położenie osi y c wyznacza się, według wzou 4, jako: z sc = z 1 1 + z 1 + = 5 1 + 1 1 + =, 5 [cm] Moment bezwładności względem osi z z c wyznacza się jako sumę momentów bezwładności pól figu składowyc względem tej osi. Kozystając z ozwiązania zadania.4a lub z tablicy 1: I zc = ( 6 3 13 ) + ( 1 1 ) I z c = 17, 67 [cm 4 ] Okeślenie watości momentu bezwładności pola figuy względem osi centalnej y c wymaga wykozystania twiedzenia Steinea. Moment ten wynosi: I yc = [I yc1 + (z 1 z sc ) 1 ] + [I yc + (z z sc ) ] I yc = [ 63 1 + (5 1 3,5) 1] + [ 1 + (1,5) ] = 111, + 51,67 I yc = 16, 67 [cm 4 ] KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 16

3.. Wyznaczyć odśodkowy moment bezwładności dążonego pzekoju kołowego (ys.3.) Pole pzekoju ozpatywanej figuy wyznaczyć można jako óżnicę pola koła o śednicy d z koła o śednicy d w. Moment bezwładności wyznacza się dla pola figuy, zatem poszukiwana wielkość będzie óżnicą momentów bezwładności kół o śednicy d z i d w. Wykozystując wynik zadania.1 otzymamy: I = πd z 4 3 πd 4 w 3 I = π(d z 4 d w 4 ) 3 Rys. 3. 3.3. Wyznaczyć odśodkowy moment bezwładności dążonego pzekoju kołowego (ys.3.3) Moment odśodkowy pola ozpatywnaej ozpatywanej figuy obliczyć można wykozystując twiedzenie Steinea w postaci: I = I C + ρ c gdzie pzez I C ozumieć należy odśodkowy moment bezławdności figuy względem jej śodka ciężkości C, a pzez ρ c odległość między początkiem układu, a tymże punktem C. W ozważanym pzypadku odśodkowy moment bezwładności figuy złożonej wynosi: I = π4 4 3 (π 1 + π 1 ) Rys. 3.3 KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 17

3.4. Wyznaczyć główne momenty bezwładności kątownika pzedstawionego na ysunku 3.4.1a. Pocedua ozwiązania: 1. Podział na figuy poste Rys. 3.4.1 Kątownik dzielimy na dwa postokąty pokazane na ysunku 3.4.1b Dla każdej z tyc figu należy okeślić położenie śodka ciężkości względem układu osi YZ oaz ic pole pzekoju popzecznego. Figua 1: y 1 = 1 [mm] z 1 = 5 [mm] 1 = 1 = [mm ] Figua : y = + 6 = + 3 = 5 [mm] z = 1 [mm] = 6 = 1 [mm ]. Wyznaczenie współzędnyc śodka ciężkości figuy złożonej z sc = z 1 1 + z 1 + = 5 + 1 1 + 1 = 3, 5 [mm] y sc = y 1 1 + y 1 + 5 1 = =,5 [mm] 1 + + 1 KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 18

3. Okeślenie watości momentów bezwładności względem osi centalnyc Rozpatywany kątownik składa się z dwóc figu postyc. W celu wyznaczenia momentów bezwładności względem osi centalnyc kątownika należy posłużyć się twiedzeniem Steinea. I yc = (I yc1 + a 1 1 ) + (I yc + a ) I zc = (I zc1 + b 1 1 ) + (I zc + b ) I yc z c = (I yc1 z c1 + a 1 b 1 1 ) + (I yc z c + a b ) Watości I y sc1, I z sc1, itd. wyznaczamy z pomocą infomacji zawatyc w tablicy 1. Odległości pomiędzy osiami, w ozważanym pzypadku, wynoszą: a 1 = z1 z sc = 5 3,5 = 1,5 [mm] b 1 = y1 y sc = 1,5 = 1,5 [mm] a = z z sc = 1 3,5 =,5 [mm] b = y y sc = 5,5 =,5 [mm] Momenty bezwładności względem osi centalnyc pzyjmują watości: I yc = ( 13 1 + 1,5 ) + ( 6 3 1 + (,5) 1) = 11,67 + 79, I yc = 9, 67 [mm 4 ] 1 3 I zc = ( 1 + ( 1,5) ) + ( 63 1 +,5 1) = 51,67 + 111, I zc = 16, 67 [mm 4 ] I yc z c = [ + 1,5 ( 1,5) ] + [ + (,5),5 1] = 45, 75, I yc z c = 1, [mm 4 ] 4. Okeślenie głównyc momentów bezwładności I max I min } = I 1 I } = I y c + I zc ± ( I y c I zc ) + I yc z c KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 19

I max I min } = I 1 I } = 9,67 + 16,67 + ( 9,67 16,67 ) I max I min } = I 1 I } = 6,67 ± 136, + ( 1,) I max = I 1 = 36, 67 [mm 4 ] I min = I = 9, 67 [mm 4 ] 5. Okeślenie kieunków głównyc momentów bezwładności tgα = I y c z c I yc I zc α = 1 actg ( I y c z c ) I yc I zc α = 1 actg ( ( 1,) 9,67 16,67 ) = 1 actg( 1,875) α 31 Kąt, o jaki należałoby obócić oś Y sc, aby pokyła się z osią 1 względem, któej moment bezwładności figuy ma największą watość wynosi: tgα max = I y c z c α I zc I max = α 1 31 1 Kąt o jaki należałoby obócić oś Y sc, aby pokyła się z osią względem, któej moment bezwładności figuy ma najmniejszą watość wynosi: tgα min = I y c z c α I zc I min = α 59 6. Wykeślenie koła Moa Rys. 3.4. KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st.

3.5. ltenatywny sposób ozwiązania zadania 3.4 Ponieważ wynik obliczeń nie zależy od sposobu podziału figuy złożonej na postsze elementy, identyczny wynik zadania 3.4. uzyskamy stosując podział z ysunku 3.5b. Różnice w acunkac oganiczą się jedynie do sposobu wyznaczenia współzędnyc śodka ciężkości figuy oaz momentów bezwładności względem osi centalnyc. Dalsze obliczenia pozostają identyczne w stosunku do pzykładu 3.4. Rys.3.5 Współzędnyc śodka ciężkości figuy złożonej: y sc = y 1 1 y 4 8 5 48 = =,5 [mm] 1 8 48 z sc = z 1 1 z 5 8 6 48 = = 3,5 [mm] 1 8 48 Momenty bezwładności względem osi centalnyc: I yc = [ 8 13 1 + (5 3,5) 8] [ 6 83 1 + (6 3,5) 48] = 846,67 556, I yc = 9, 67 [mm 4 ] 1 83 I zc = [ 1 + (4,5) 8] [ 8 63 1 + (5,5) 48] = 66,67 444, I zc = 16, 67 [mm 4 ] I yc z c = [ + (5 3,5) (4,5) 8] [ + (6 3,5) (5,5) 48] I yc z c = 1, [mm 4 ] KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 1

3.6. Wyznaczyć główne momenty bezwładności figuy pzedstawionej na ysunku 3.6.1a. Rys.3.6.1 1. Podział na figuy poste y 1 = 1 [mm] z 1 = [mm] 1 = 1 4 3 = 6 [mm ] y = 4 1 =,44 [mm] 3 π z =,5 [mm] π 1 = = 1,571 [mm ]. Wyznaczenie współzędnyc śodka ciężkości figuy złożonej y sc = y 1 1 y 1 6,44 1,571 = = 1,4 [mm] 1 6 1,571 z sc = z 1 1 z 1 = 6, 5 1, 571 6 1, 571 3. Momenty bezwładności względem osi centalnyc a 1 = z 1 z sc = 1, 8 =, 177 [mm] b 1 = y 1 y sc = 1 1, =, 4 [mm] a = z z sc =,5 1,8 =,677 [mm] b = y y sc =,44 1, =,78 [mm] = 1, 83 [mm] I yc = [ 3 43 48 + π 14,177 6] [ 8 +,677 1,571] = 4,189 1,113 I yc = 3, 75 [mm 4 ] KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st.

I zc = [ 4 33 36 + (,4) 6] [,11 1 4 + (,78) 1,571] = 3,5 1,65 I zc =, 185 [mm 4 ] I yc z c = [ +,177 (,4) 6] [ +,677 (,78) 1,571] = =,17 (,83) I yc z c =, 61 [mm 4 ] 4. Okeślenie głównyc momentów bezwładności: I max I min } = I 1 I } = 3,75 +,185 + ( 3,75,185 ) + (,61) =,63 ±,757 I max = I 1 = 3, 387 [mm 4 ], I min = I 1 = 1, 873 [mm 4 ] 5. Koło Moa α = 1 actg (,61 3,75,185 ) = 1 actg(1,375) α 7 tgα max = tgα min = I y c z c I zc I 1 α max = α 1 7 I y c z c I zc I α min = α 63 Rys. 3.6. KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 3

LITERTUR 1. Bodna.: Wytzymałość mateiałów : podęcznik dla studentów wyższyc szkół tecnicznyc, Wydawnictwo Politecniki Kakowskiej, 4. Bzoska Z.: Wytzymałość Mateiałów, PWN, 197 3. Niezgodziński M., Niezgodziński T.: Wytzymałość Mateiałów, PWN 13 4. Niezgodziński M., Niezgodziński T.: Zadania z wytzymałości mateiałów, PWN 13 KSiSL, WBMiL, Politecnika Rzeszowska opacował: Łukasz Święc st. 4