Analiza Matematyczna część 3

Podobne dokumenty
[wersja z 5 X 2010] Wojciech Broniowski

CAŁKA NIEOZNACZONA. F (x) = f(x) dx.

Informatyka Stosowana-egzamin z Analizy Matematycznej Każde zadanie należy rozwiązać na oddzielnej, podpisanej kartce!

Matematyka I. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 11

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 11

Zadania z Matematyka 2 - SIMR 2008/ szeregi zadania z rozwiązaniami. n 1. n n. ( 1) n n. n n + 4

III seria zadań domowych - Analiza I

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

1 Pochodne wyższych rzędów

ZAGADNIENIA Z MATEMATYKI DLA STUDENTÓW I ROKU WIMiR Semestr zimowy 2017/18

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

Analiza Matematyczna część 3

Szeregi liczbowe. Szeregi potęgowe i trygonometryczne.

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1, zima 2016/17

Zadania z analizy matematycznej - sem. I Szeregi liczbowe

Zadania domowe z Analizy Matematycznej III - czȩść 2 (funkcje wielu zmiennych)

Analiza Matematyczna I dla Inżynierii Biomedycznej Lista zadań

x 2 5x + 6, (i) lim 9 + 2x 5 lim x + 3 ( ) 9 Zadanie 1.4. Czy funkcjom, (c) h(x) =, (b) g(x) = x x, (c) h(x) = x + x.

Funkcje trygonometryczne Moduł - dział -temat Funkcje trygonometry czne dowolnego kąta

Stwierdzenie 1. Jeżeli ciąg ma granicę, to jest ona określona jednoznacznie (żaden ciąg nie może mieć dwóch różnych granic).

Wykład 19. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ grudnia 2011

Materiały do ćwiczeń z Analizy Matematycznej I

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2, lato 2018/19

Wzór Taylora. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

Funkcje trygonometryczne Moduł - dział -temat Funkcje trygonometry czne dowolnego kąta

Damian Doroba. Ciągi. 1. Pierwsza z granic powinna wydawać się oczywista. Jako przykład może służyć: lim n = lim n 1 2 = lim.

+ ln = + ln n + 1 ln(n)

Funkcje trygonometryczne Moduł - dział -temat Funkcje trygonometry czne dowolnego kąta

Analiza numeryczna Kurs INP002009W. Wykład 1 Narzędzia matematyczne. Karol Tarnowski A-1 p.223

Ciągi liczbowe wykład 3

Analiza matematyczna dla informatyków 4 Zajęcia 5

Zadanie 1.6. Niech n N, a R + \ N, a 2 = n. Wykazać, że a / Q. Zadanie 1.7. Wykazać następujące twierdzenia za pomocą indukcji matematycznej.

Szeregi liczbowe. 15 stycznia 2012

Zadania z analizy matematycznej - sem. I Pochodne funkcji, przebieg zmienności funkcji

P π n π. Równanie ogólne płaszczyzny w E 3. Dane: n=[a,b,c] Wówczas: P 0 P=[x-x 0,y-y 0,z-z 0 ] Równanie (1) nazywamy równaniem ogólnym płaszczyzny

Twierdzenia o funkcjach ciągłych

FAQ ANALIZA R c ZADANIA

a 1, a 2, a 3,..., a n,...

Ciągi i szeregi liczbowe. Ciągi nieskończone.

Przykładowe zadania dla poziomu rozszerzonego

Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej. 1 Obliczanie pochodnej i jej interpretacja geometryczna

Pochodna funkcji jednej zmiennej

1 Twierdzenia o granicznym przejściu pod znakiem całki

Analiza matematyczna I. Pula jawnych zadań na kolokwia.

3. Funkcje elementarne

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z matematyki w klasie III poziom rozszerzony

7 Liczby zespolone. 7.1 Działania na liczbach zespolonych. Liczby zespolone to liczby postaci. z = a + bi,

Poziom rozszerzony. 5. Ciągi. Uczeń:

KADD Metoda najmniejszych kwadratów

Wykład III. Granice funkcji. f : R A R, A przedział. f określona w x. K M x. lim. lim. Granice niewłaściwe:

RACHUNEK RÓŻNICZKOWY FUNKCJI JEDNEJ ZMIENNEJ. Wykorzystano: M A T E M A T Y K A Wykład dla studentów Część 1 Krzysztof KOŁOWROCKI

Analiza Matematyczna I dla Fizyki na WPPT Lista zadań

Analiza matematyczna I. Pula jawnych zadań na kolokwia.

2. Nieskończone ciągi liczbowe

ZBIEŻNOŚĆ CIĄGU ZMIENNYCH LOSOWYCH. TWIERDZENIA GRANICZNE

1. Granica funkcji w punkcie

Zdarzenia losowe, definicja prawdopodobieństwa, zmienne losowe

21. CAŁKA KRZYWOLINIOWA NIESKIEROWANA. x = x(t), y = y(t), a < t < b,

Egzaminy. na wyższe uczelnie zadania

ĆWICZENIA NR 1 Z MATEMATYKI (Finanse i Rachunkowość, studia zaoczne, I rok) Zad. 1. Wyznaczyć dziedziny funkcji: 1 = 1, b) ( x) , c) h ( x) x x

Analiza Matematyczna I dla Fizyki na WPPT Lista zadań

Dydaktyka matematyki III-IV etap edukacyjny (wykłady)

Rekursja 2. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Pochodna funkcji. Pochodna funkcji w punkcie. Różniczka funkcji i obliczenia przybliżone. Zastosowania pochodnych. Badanie funkcji.

Analiza Matematyczna I dla Fizyki na WPPT Lista zadań

2 n < 2n + 2 n. 2 n = 2. 2 n 2 +3n+2 > 2 0 = 1 = 2. n+2 n 1 n+1 = 2. n+1

SZEREGI LICZBOWE. s n = a 1 + a a n = a k. k=1. aq n = 1 qn+1 1 q. a k = s n + a k, k=n+1. s n = 0. a k lim n

MACIERZE STOCHASTYCZNE

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Aproksymacja funkcji

Prawdopodobieństwo i statystyka

8. Jednostajność. sin x sin y = 2 sin x y 2

APROKSYMACJA I INTERPOLACJA. funkcja f jest zbyt skomplikowana; użycie f w dalszej analizie problemu jest trudne

Funkcje tworz ce skrypt do zada«

Zestaw zadań do skryptu z Teorii miary i całki. Katarzyna Lubnauer Hanna Podsędkowska

Materiały dydaktyczne. Matematyka. Semestr II

f '. Funkcja h jest ciągła. Załóżmy, że ciąg (z n ) n 0, z n+1 = h(z n ) jest dobrze określony, tzn. n 0 f ' ( z n

Materiały do wykładu Matematyka Stosowana 1. Dariusz Chrobak

c 2 + d2 c 2 + d i, 2

0, co implikuje tezę. W interpretacji geometrycznej: musi istnieć punkt, w którym styczna ( f (c)

( ) WŁASNOŚCI MACIERZY

zadań z pierwszej klasówki, 10 listopada 2016 r. zestaw A 2a n 9 = 3(a n 2) 2a n 9 = 3 (a n ) jest i ograniczony. Jest wiec a n 12 2a n 9 = g 12

Elementy nieliniowe w modelach obwodowych oznaczamy przy pomocy symboli graficznych i opisu parametru nieliniowego. C N

I kolokwium z Analizy Matematycznej

ZADANIA Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ dla I roku kierunku informatyka WSZiB

Pierwiastki z liczby zespolonej. Autorzy: Agnieszka Kowalik

Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych

Wykład 11. a, b G a b = b a,

Technikum Nr 2 im. gen. Mieczysława Smorawińskiego w Zespole Szkół Ekonomicznych w Kaliszu

O pewnych zastosowaniach rachunku różniczkowego funkcji dwóch zmiennych w ekonomii

1 Układy równań liniowych

Analiza Matematyczna Ćwiczenia

Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych

x t 1 (x) o 1 : x s 3 (x) Tym samym S(3) = {id 3,o 1,o 2,s 1,s 2,s 3 }. W zbiorze S(n) definiujemy działanie wzorem

Podprzestrzenie macierzowe

Pochodne funkcji wraz z zastosowaniami - teoria

16 Przedziały ufności

Treści programowe. Matematyka 1. Efekty kształcenia. Literatura. Warunki zaliczenia. Ogólne własności funkcji. Definicja 1. Funkcje elementarne.

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna A1, zima 2011/12. Kresy zbiorów. x Z M R

Analiza matematyczna. Robert Rałowski

lim a n Cigi liczbowe i ich granice

Transkrypt:

[wersja z 9 I 9] Aaliza Matematycza część 3 Kospekt wykładu dla studetów fizyki/iformatyki Akademia Świętokrzyska 7/8 Wojciech Broiowski

Różiczkowalość

Pochoda fukcji jedej zmieej Pochoda f : ( a, b) R w pukcie ( a, b) f f( +Δ) f( ) f( ) f( ) '( ) = lim = lim Δ Δ Δ Δ przyrost argumetu fukcji Δ f = f( +Δ) f( ) przyrost wartosci fukcji df ( ) Ia otacja: f '( ) = d df ( ) różiczka f odpowiadająca przyrostowi argumetu d Fukcja o ( ) jest malą wyższego rzędu iż w sąsiedztwie = o ( ) jeżeli lim = f( +Δ) f( ) = f '( ) Δ + o( Δ) 3

Tw. f różiczkowala w jest ciagla w D: f( ) = f( +Δ ) = f( ) + f '( ) Δ + o( Δ) lim f ( ) = lim f( +Δ ) = lim( f( ) + f '( ) Δ + o( Δ )) = f( ) Δ Δ 3, ciągle w =, a ie różiczkowale Iterpretacja geometrycza pochodej stycza w pukcie ma achyleie α 4

o małe, O duże,... (*) [ f ( ) >, g( ) > ] f( ) = O( g( )) C > > : Cg( ) f( ) f( ) =Ω( g( )) c> > : f( ) cg( ) f( ) =Θ( g( )) c> C > > : Cg( ) f( ) cg( ) f( ) f( ) = o( g( )) w otoczeiu lim = g ( ) f( ) f( ) ~ g( ) w otoczeiu lim = c, ( c>, u iektórych c = ) g ( ) 5

f ( ) = Og ( ( )) f( ) =Ω ( g ( )) f( ) =Θ( g ( )) [ C =, c = ] 6

Obliczaie pochodych ( cf )'( ) = cf '( ), ( f + g)'( ) = f '( ) + g '( ) ( fig)'( ) = f '( ) g( ) + f( ) g'( ) f '( ) g( ) f( ) g'( ) ( f / g)'( ) = ( g ( )) ( f g)'( ) = f '( g( )) g'( ) ( f )'( y) = f '( ) 7

Wyprowadzeia: f( ) g( ) f( ) g( ) = ( f( ) f( )) g( ) + f( )( g( ) g( )) ( f( ) f( )) g( ) f( )( g( ) g( )) ( fig)'( ) lim lim = + = = f '( ) g( ) + f( ) g'( ) f( ) f( ) f( ) f( ) f '( ) '( ) lim lim f = = = f( ) f( )( ) f ( ) f( g( )) f( g( )) f( g( )) f( g( )) g( ) g( ) ( f g)'( ) = lim = lim g ( ) g ( ) f( y) f( y ) g( ) g( ) = = f g g lim lim '( ( )) '( ) y y y y f y = ( )'( ) lim y y ( ) ( y) = lim = = y y f ( ) f ( ) f '( ) f '( f ( y )) f y f 8

+ si cos si si si + (si )' = lim = lim = lim cos = cos si si cos cos = = = (cos )' lim lim si (l = + = = + +Δ l Δ = = = + = + = Δ Δ l( ) l Δ +Δ Δ Δ )' lim lim lim l lim l Δ Δ Δ Δ ' = = Δ l lim Δ l e Δ l (log a )' l a l a ( a )' = = = y la = a la (log a y)' y l a ( e )' = e 9

(arcsi )' = = = =, y ( π, π ) (arccos a al ( )' ( )' (si y)' cos y si y )' = = (cos y )' (arc tg )' = = cos y = = (tg y)' + tg y + (arcctg )' = = si y = = (ctg y)' + ctg y + = e = e ( al )' = a = a al a a

Przykłady: Od wewątrz do zewątrz si(tg( )) ' = cos(tg( )) ( ) ( ) ( l ) cos l ' ' ( l )' (l ) = e = e = + Od zewątrz do wewątrz = + + = ' + ' ' = y y yy y y y + Różiczkowaie po obu stroach

Stycza do krzywej + y =, A= (, ) 3 + yy' = y ' = = = 3 y y = + b 3 3 3 3 3 b y = = + 3 3 = + b 3 3 3 3 3 3 Zajdź styczą do okręgu w pkt. A Różiczkowaie po obu stroach Wartość pochodej Rówaie styczej z parametrem b Wyzaczeie b pkt. A ależy do styczej Rówaie styczej

Kąt przecięcia krzywych tgβ tgα tgγ = tg( β α) = = + tgαtgβ g'( ) f '( ) = + g'( ) f '( ) Krzywa parametrycza (*) t (), yt () wspólrzęde zależe od czasu dy d dy d dy dt y = yt (( )) = = dt = d dt d d dt 3

Fukcja pochoda f :( a, b) R f ':( a, b) R f '( ) Fukcja pochoda przyporządkowuje puktowi z przedziału otwartego (a,b) wartość pochodej fukcji w tym pukcie 4

f( ) = si f () = f '( ) = si cos, dla si f '() = lim =, dla = Pochoda istieje, ale jest ieciągla w = Fukcje klasy C a przedziale [a,b] mają -tą pochoda ciąglą. C,C,C,...,C 5

Pochode wyższych rzędów Jeśli fukcja f jest różiczkowala, to możemy zdefiiować jej pochodą, itd. f ''( ) = ( f '( ))' f '''( ) = ( f ''( ))' ( ) = ( ( ))' ( ) ( ) f f fukcje klasy C - -ta pochoda ciągla C - ma wszystkie pochode ( k ) kπ (si ) = si( + ) ( k ) kπ = + ( k) (cos ) cos( ) ( e ) = e f () ( ) = f ( ) ( ) ( w( )) =! a 4 (4) 3 (3) () ( ) (4 ) (4 3 ) (4 3 )' 4! = = = = 6

Wzór Leibiza ( fg)'( ) = f '( ) g( ) + f ( ) g '( ) ( fg)''( ) = f ''( ) g( ) + f '( ) g'( ) + f( ) g''( ) (3) (3) () () () ( ) ( ) ( ) ( ) 3 ( ) ( )... fg = f g + f g + + f g + f g () () () (3) 3 ( ) ( ) ( ) ( ) fg = f g k= k ( ) ( k) ( k) ( ) ( ) ( ) ( ) = + + = ( e ) ( ) e e e = e + e+ ( ) e 7

Tw. o ekstremach Jeżeli f : ( a, b) R jest różiczkowala w c ( a, b) i ma ma w tym pukcie ekstremum lokale, to f '( c)= D (maksimum): δ > : ( c- δ, c+ δ) f( ) f( c) f( )- f( c) f( )- f( c) dla < c f ' ( c) = lim -c c -c f( )- f( c) podobie f ' + ( c) = lim. + c - c Poieważ f '( c) = f ' ( c) = f ' ( c), f '( c) =. + 8

Tw. Rolle a f : [ a, b] R ciagla i różiczkowala w ( a, b) oraz f( a) = f( b) c ( a, b): f '( c) = D: Jeżeli f = cost. to f'(c)=. W przeciwym razie c ( a, b) dla którego f osiąga ekstremum lokale f '( c) = Kotrprzykłady: fukcja ieciągła i ieróżiczkowala 9

Tw. Cauchy ego, :[, ], różiczkowale w (, ) f g C a b R a b c ( a, b):( f( b) f( a)) g'( c) = ( g( b) g( a)) f '( c) D: h ( ) = ( f( b) f( a)) g ( ) ( gb ( ) ga ( )) f( ) + tw. Rolle'a Tw. Lagrage a f C :[ a, b] R, różiczkowala w ( a, b) f( b) f( a) c ( a, b): f '( c) = b a D: tw. Cauchy'ego z g ( ) = (prędkość średia i chwilowa)

Przykład (tw. Lagrage a): f( ) = l, f '( ) = l b l a l b l a = < < b a c b b a a b a b b a < l < b a a

Tw. Taylora f C + h R + h : [, ], -krotie różiczkowala w (, ) c (, + h): f( + h) = S ( h) + R ( h) f '( ) f ''( ) f ( ) S( h) = f( ) + h+ h +... + h!! ( )! ( ) ( ) f ( c) R ( h) = h (reszta w postaci Lagrage'a)! D: = + h k =, ( ) ( - ) f '( )( ) f ( )( ) g( ) = f( ) f( )...! ( )! ( )

Z tw. Cauchy'ego: (, ) : g( ) g( ) g '( c) k( ) k( ) k'( c) c = S( h) f( ) f ( c) f ( c) = = ( h)!( c )! ( ) f ( c) f( ) = S( h) + h! ( ) ( ) ( ) Zaczeie tw. Taylora: dość łatwe przybliżaie fukcji -krotie różiczkowalych wielomiaem stopia -. Dla regularych fukcji reszta jest mała i metoda jest tym dokładiejsza, im większe jest. 3

(RR) Przybliżaie fukcji ep(-) z pomocą wzoru Taylora dla kolejych 4

f()=si() = =5 = = 5

Szereg (rozwiięcie) Taylora ( ) f ( ) f C :[, + h] R. Jeżeli ciąg fukcji r ( ) = h jest! zbieży jedostajie do a przedziale [, + h], to f ( ) w f ( k ) k ( ) = ( ) jest zbieży jedostajie do. k = k! Tw: Jeżeli fukcja ma a daym przedziale wszystkie pochode ( ) ograiczoe, ( ), to ma w tym przedziale rozwiięcie Taylora. f M 6

Przykład fukcji mającej wszystkie pochode i ie posiadającej rozwiięcia Taylora wokół =: ep(-/ ). Pochode ie są ograiczoe! Wszystkie pochode w = zikają. f () f () f () 7

e 3 4 k = + + + + +... =!! 3! 4! k! k= 3 4 k k l( + ) = + +... = ( ), (,] 3 4 k k= k= k = 4 6 k k cos = +... = ( )! 4! 6! ( k)! 3 5 k+ k si = +... = ( )! 3! 5! (k + )! iz e = cos z+ isi z cos z = e iz + e e e, siz = i iz iz iz 8

Fukcje hiperbolicze 4 6 k cosh = ch = + + +... =! 4! 6! ( k)! k= k= (krzywa lańcuchowa) 3 5 k+ sih = sh = + +... =! 3! 5! (k + )! z z e = cosh z+ sih z, e = cosh z sih z, z z z e + e e e cosh z =, sih z = cosh z sih z = z (cosh z)' = sih z, (sih z)' = cosh z, 9

cosh sih tah=sih/cosh 3

Tw. o ekstremach sile maksimum lokale w δ > : S(, δ ) f( ) > f( ) sile miimum lokale w δ > : S(, δ) f( ) < f( ) Tw. f '( ) =, f '' ciagla w. f ''( ) < (sile) maksimum f D: Z tw. Taylora dla = ''( ) > (sile) miimum f( ) = f( ) + f '( )( ) + f ''( )( ) f '( ) =, z ciąglosci r > : K(, r) f ''( ) jest tego samego zaku, co f ''( ), skąd wyika teza. Przyklad: f( ) = 3 3 = = f '( ) 3 = 3 ( ) 3 f ''( ) = 6 f ''() = (miimum) f ''( ) = (maksimum) 3

Tw. f różiczkowala w ( ab, ) f '( ) > dla ( a, b) f( ) (silie) rosąca f '( ) < dla ( a, b) f( ) (silie) malejąca D:, ( a, b), < Z tw. Lagrage'a c ( a, b) : f( ) f( ) = f '( c)( ) Tw. f różiczkowala w ( ab, ), ( ab, ) f '( ) > dla ( a, ) i f '( ) < dla (, b) (sile) maksimum w f '( ) < dla ( a, ) i f '( ) > dla (, b) (sile) miimum w f 6 ( ) = + f 5 '( ) = 6, = f f 4 ''( ) = 3, ''( ) = f '( ) < > > '( ) < f mi w 3

Wypukłość Fukcja różiczkowala f : ( a, b) R jest wypukla (wklęsla), jeżeli y ( a, b) ( a, b), y: f( ) > ( < ) f( y) + f '( y)( y) - ad (pod) styczą Tw. Fukcja dwukrotie różiczkowala w (a,b) jest wypukla w tym przedziale, jeżeli f ''( ) >, a wklęsla jeżeli f ''( ) <. D: Z tw. Taylora dla =. Jeżeli dla wypukla, a dla wklęsla (lub a odwrót), to azywamy puktem przegięcia. < > 33

Reguła de L Hospitala f, g - różiczkowale a ( a, b), g'( ), ) lim f( ) = lim g( ) =, f '( ) f( ) r { R,, }: lim = r lim = r + + a g'( ) a g( ) + + a a D: Uzupelijmy f( a) = g( a) =. Wtedy z tw. Cauchy'ego c (a,): f( ) f( )- f( a) f '( c) =. Gdy + + = a rówież c a, zatem g ( ) g ( )- ga ( ) g'( c) f( ) f '( c) lim = lim = r a + g ( ) c a + g'( c) si cos lim = lim = cos si cos lim = lim = lim = 34

f '( ) f( ) ) lim f( ) = lim g( ) =, r { R,, }: lim = r lim = r g'( ) g( ) D: φ( ) = f( ), γ( ) = g( ), y = f( y) f( ) ( ) '( ) '( )( ) φ φ f lim = lim = lim = lim = lim y g( y) g( ) ( ) '( ) γ + γ + g'( )( ) f '( ) f '( y) = lim = lim + g'( ) y g'( y) = f '( ) f( ) 3) lim f( ) = lim g( ) =, r { R,, }: lim = r lim = r + + + + a a a g'( ) a g( ) ' g '( ) f( ) ( ) g ( ) g D: lim lim lim g ( ) g'( ) f( ) = = = lim = lim lim + + + ' + + a g ( ) a a a f '( ) a f '( ) + a g( ) f( ) f( ) f( ) g ( ) g'( ) f( ) f'( ) lim = lim lim = lim + + + + a f( ) a f '( ) a g( ) a g'( ) 35

4) = = l = = lim l = lim = lim = lim = + + + + si cos 5) = lim lim lim + = = + + si si si + cos g ( ) f( ) si tg f( ) g( ) = = lim = lim = + + cos si tg f( ) g( ) = l lim l lim 6),, lim = lim e = e = e = e = f( ) g( ) g( )l f ( ) = e 36

Badaie fukcji ) Dziedzia ) Miejsca zerowe ) Parzystość, ieparzystość, okresowość 3) Ciągłość, graice w puktach ieciągłości i a krańcach przedziałów określoości 4) Asymptoty 5) Różiczkowalość 6) Mootoiczość i ekstrema 7) Druga pochoda, wypukłość, pukty przegięcia 8) Tabela przebiegu fukcji 9) Szkic wykresu ) Zbiór wartości (kolejość dowola!) 37

4 4 f( ) = 3 38

Całkowaie 39

Całka ieozaczoa (fukcja pierwota) f :( a, b) R, F różiczkowala w (a,b). Jeżeli F'( ) = f( ) dla ( a, b), to F jest fukcją pierwotą fukcji f. Fukcja pierwota określoa jest z dokładością do stałej, tz. jeśli F() jest fukcją piewrotą, to F()+C jest rówież fukcją pierwotą, poieważ (F()+C) =F ()=f(). Całkowaie: operacja odwrota do różiczkowaia af ( d ) = a f ( d ) ( f( ) + g( )) d = = f ( d ) + g( d ) 4

d = l + C, bo ( l )' = ' = sg( ) = 3 + + d = d l C + + = + + + d = d = + C = + C + + 4

Całkowaie przez części Wyprowadzeie: ( fg)'( d ) = f ( ) g( ) ( f '( ) g( ) + f ( ) g '( )) d = f ( ) g( ) f'( gd ) ( ) = f( g ) ( ) f( g ) '( d ) f( ) =, g( ) = l l d= 'l d= l (l )' d= = l d = l d = l + C d cos = d (si )' = si dsi = si + cos + C ( ) Sprawdzeie: si + cos + C ' = si + cos si = cos 4

Całkowaie przez podstawieie f :( ab, ) R, g:( st, ) ( ab, ) różiczkowala, F- pierwota dla f F g jest pierwota dla f( g( )) g'( ), tj. f( g( )) g'( ) d = f( y) dy = F( g( )), y = g( ) D: Z tw. o pochodej fukcji zlożoej [ F( g( ))]' = F'( g( )) g'( ) = f( g( )) g'( ) I = d, f( y) =, y = g( ) = 3+, g'( ) = 3 3+ y 3 g'( ) I = d = d = dy = l y + C = l 3 + + C 3 3+ 3 g( ) 3 y 3 43

dy Prostszy zapis: dyf ( y) = d f ( y( )) d dy dg( ) bo dy = d, lub dg( ) = d d d dy I = d, y = 4 +, dy = 8 d d = 4 + 8 dy I = = l y + C = l 4 + +C 8 y 8 8 I = d + y = + 3 ( ),, dy = d 4 4 3 3 3 3 3 I = 8 8( ) y dy = y + C = + + C f '( ) Tw. d = l f ( ) + C f( ) cos( ) d = l si( ) si( ) 44

Wzory rekurecyje d 3 I =, I = + I,, I ( + ) ( + ) = J = dsi, J = cos si + J,, J = K = dcos, K = si cos + K,, K = (użytecze w wielu obliczeiach) 45

Całkowaie fukcji wymierych Ulamki proste A B+ C i a + p+ q ( ) ( ) Al a, = Ad = A ( a), > ( )( a) B + C B + p Bp d d = d + C + p+ q + p+ q + p+ q + p dy d y p q ( + p+ q) Δ= p 4q< y ( ) ( ) ( ). =, = + +, p Δ Δ p Δ Δ. + p + q = + = ( t + ), + = t, d = dt 4 4 4 4 / d Δ dt = ( + p+ q) 4 ( + t ) 46

Rozkład fukcji wymierej a ułamki proste P ( ) Fukcja wymiera ma postać f( ) =, gdzie P i Q są wielomiaami. Q ( ) Jeżeli stopień P jest wyższy lub rówy stopiowi Q, to wykoujemy dzieleie, otrzymując P ( ) = WQ ( ) ( ) + R ( ), gdzie stopień Rjest iższy od Q. Mamy R ( ) f( ) = W( ) +. Q ( ) Wielomia W( ) calkujemy trywialie. Q( ) ma rozklad k km l ( ) = ( - )...( - ) ( )...( l ), atomiast dl Q c a a + p+ q + p+ q m częsci iewymierej mamy astępujący rozklad a ulamki proste: R ( ) A B + C Q ( ) ( a) ( p q) m ki li ik, jl, jl, = + k i= k= i j= l= + j + j co calkujemy z pomocą wczesiejszych wzorów. l, a 47

Metoda : Sprowadzamy prawą stroę do wspólego miaowika i porówujemy wspólczyiki przy tych samych potęgach, co daje uklad rówań liiowych a A, B, C. ik, jl, jl, Metoda (prostsza): f( ) A = + r ( ), gdzie miaowik r ( ) zawiera ( - a) s ( - a) s s w potędze co ajwyżej s -. Wtedy f( )( - a) = A+ r( )( - a) = A. = = ki ( ki m) Ogólie Aim, [ f( )( - ai) ] /( ki m)!, m,..., ki B + C Dla przypadku f( ) = + r( ) rozkladamy + p+ q= ( z)( z), + + -p+ i -Δ gdzie z =, a wtedy l ( p q) = a = a f p q Bz C f p q Bz C ( )( + + ) = +, ( )( + + ) = +, = z = z skąd wyzaczamy B i C. Metoda 3: Symbolicze maipulacje z pomocą komputera (Mathematica, Maple, MatLab, Form,...) 48

Całkowaie fukcji iewymierych Ry (, ) fukcja wymiera dwóch zmieych (iloraz wielomiaów dwóch zmieych) a + b a + b. R, d, ad bc, t = c + d c + d ( ) R a b c d t a a b c., + +, a>, ( - ) = + + b Δ a<, (+ ) = + + a 4a t a b c a a t a a t, = cosh, +, = sih podstawieia Eulera t t + t + t a) Ruv (, ) = R( uv, ), t= cos b) Ruv (, ) = Ru (, v), t = si prostsze podstawieia c) Ruv (, ) = R( u, v), t= tg 3. R ( si,cos ) d, t = tg, si =, cos =, dt = ( + t ) 49

f :[ ab, ] R, m = if{ f( ), [ a, b]}, M = sup{ f( ), [ a, b]} Dzielimy [ ab, ] a częsci: a = < < <... < < = b Π= {,..., }, Δ =, i =,..., i=,..., i i i δ = ma Δ sredica podzialu Π i mi = if{ f( ) : [ i, i ]}, M = sup{ f( ) : [, ]} s i i i = Δm i= i= i i suma dola, S = ΔM suma góra i i Z kostrukcji mb ( - a) s S M( b- a) Całka ozaczoa Riemaa 5

Rozważamy ormaly ciąg podzialów ( Π ), tj. taki, że limδ =. s i S ozaczają sumę dolą i górą dla podzialu Π. Tw. f : [ a, b] R ograiczoa dla dowolego ormalego ciągu ( Π ) istieją graice lim s i lim S, oraz ie zależą od wyboru podzaialów. b lim s = f( ) d calka dola, lim S = f( ) d calka góra a b a Fukcja jest calkowala w sesie Riemaa jeżeli calka góra rówa się dolej. b b b f ( d ) = f( d ) = f( d ) calka ozaczoa (Riemaa) a a a 5

Tw. Fukcja ciągla w [ ab, ] jest calkowala w sesie Riemaa Tw. Fukcja mootoicza w [ ab, ] jest calkowala w sesie Riemaa b b b b b ( f + g)( ) = f( ) + g( ), cf( ) = c f( ) a a a a a f, g calkowale iloczy fg calkowaly b c c b a a f( ) + f( ) = f( ), f( ) = f( ), f( ) = a b a a b a f( ) g( ), [ a, b] f( ) g( ) b a b f( ) f( ) a b a b a 5

Tw. f i g - ciągle w [ a, b], f( ) g( ), : f( ) < g( ) b f( ) d< g( ) d a b a Tw. f- calkowala w sesie Riemaa w [ a, b], [ a, b] df( ) F( ) = f( t) dt F ciągla, oraz = f( ) d a dla, w których f jest ciągla. Tw. (podstawowe twierdzeie rachuku calkowego) f- ciągla posiada fukcję pierwotą F, oraz b a f( ) d = F( b) F( a), zapis: f( ) d = F( ) Tw. (o wartosci srediej) f - ciągla w [ a, b] : f( b a b = a ) = f( ) d b a b a 53

Zastosowaia całek Geometria: pole figury, objętość bryły, długość krzywej Miara Jordaa (fiz.) zbioru (tu: -wymiarowego): ) otaczamy zbiór ograiczoy A prostokątem S o bokach a,b ) dzielimy S a miejszych prostokątów jak a rysuku (pole każdego prostokąta wyosi ab/ 3) zliczamy wszystkie prostokąty zawarte w A i ozaczamy ich pole jako s 4) zliczamy wszystkie prostokąty, które zawierają jakiś pukt zbioru A i ozaczamy ich pole jako S 6) Jeżeli s*=s*=p, to A jest mierzaly w miara dola: s* = sup s sesie Jordaa, a P azywamy jego N polem miara góra: S* = if S s S s* S* N Uwaga: miara Jordaa brzegu, S*-s*, wyosi dla zbioru mierzalego 54

Przykłady zbiorów iemierzalych w sesie Jordaa (przejście graicze z liczbą wierzchołków przed pomiarem w sesie Jordaa) Ie: trójkąt Sierpińskiego, fraktale 55

Uwagi: W trzech wymiarach kostrukcja miary Jordaa jest aalogicza używamy prostopadłościaów. W większej liczbie wymiarów używamy hiperkostek. W jedym wymiarze (do pomiaru zbioru leżącego a prostej) używamy odcików. Przy zmiaie skali długości, L, pole zmieia się jak L, objętość jak L 3, hiperobjętość jak L d, gdzie d jest liczbą wymiarów przestrzei 56

Pole figury płaskiej Tw. f :[ ab, ] Rciągla i ieujema pole figury utworzoej przez krzywą y = f( ) oraz odciki AB, AC, BD, gdzie A= ( a,), B = ( b,), C = ( a, f( a)), D = ( b, f( b)) wyosi P b = a f( ) d (mówimy: pole obszaru pod wykresem f( )) Dowód wyika atychmiast z aalogii kostrukcji miary Jordaa i całki Riemaa Tw. f, g:[ a, b] R ciągle, f( ) g( ) pole obszaru między wykresami y = f( ) i y = g( y) wyosi b P = ( g( ) f( )) d a 57

58

Przyklad: pole kola g ( ) = r, f( ) = r r r P = ( g( ) f( )) d = r d r = rcos t, d = rsi t dt π P r r cos t rsi t dt r si t dt = r ( t sitcost) = π r π π si tdt= cos tdt= a a+ π a+ π a π [sredia wartosć si t i cos t w ich okresie: r = = = a+ π a+ π si tdt cos tdt ] π = = π a a 59

Objętość bryły obrotowej k= b ( k), π a V = π f Δ V = f ( ) d Przyklad: objętosć kuli r ( ) π ( ) V= π r d = r d = r r 3 4 3 = π r = πr 3 3 r 6

Pole poboczicy bryły obrotowej Δf( ) P = π f( ) ( Δ ) + ( Δ f( )) = π f( ) + Δ k= k= Δ b P = f + f d π ( ) ( '( )) a Przyklad: pole sfery f = r f = ( ), '( ) r r r r P = π r + d = πr d = 4πr r r 6

Długość krzywej Krzywa daa jest rówaiem parametryczym = (), t y = y(), t t ( t, t ) t L= t + y t dt Δt ( k) Δyt ( k) L = ( ( tk) ( tk )) + ( y( tk) y( tk )) = + Δt k= k= Δt Δt t ( '( )) ( '( )) Przyklad: dlugosć okręgu t () = cos t, y( t) = si( t), t =, t = π π π L= si t+ cos tdt = dt = π 6

Całki iewłaściwe f :[ a, b) R, b R b=, β ( a, b) I β β a f( ) d Calka prawostroie iewlasciwa: f( ) d = lim I Aalogiczie defiiujemy calkę lewostroie iewlasciwą: f :( c, a] R, c R c =, γ ( c, a) γ = a I = f( d ), f( d ) = γ a c lim I γ c γ b a β b b a b Calka obustroie iewlasciwa: f ( d ) = f( d ) + f( d ) c c a β 63

3 β β γ γ γ d = lim = lim + = β d + d = lim = lim π π = arctg = = π p p α γ γ γ log d = lim( log ) = lim( γ log γ) = d β = lim = p p α p β p γ dla p < dla p β d dla p > = lim = p p dla p 64

Kryterium całkowe zbieżości szeregu Podstawowa idea: 65

Jesli f : [, ) R, ciagla, ieujema, ierosąca, to f( ) zbieży f( ) d zbieża = + Dowód: Ozaczmy a = f( ) d, wtedy a f( ) a oraz (patrz rysuek) a f() a + a f() + f() f() + a... a + a +... + a f() + f() +... + f( ) f() + a +... + a, czyli + f( ) d f( k) f() + f( ) d f() + f( ) d k= ) Jeżeli istieje calka, to ciąg sum częsciowych jest ograiczoy, poadto jest rosący, bo f( k), a zatem szereg jest zbieży. ) W graicy mamy f( ) d f( k), zatem jesli calka jest rozbieża, to szereg też jest rozbieży k= 66

Wiosek: mamy góre i dole ograiczeia f( ) d f( k) f() + f( ) d k= Dla sumowaia od k = m mamy m f( ) d f( k) f( m) + f( ) d k= m m Przyklad: ma tę samą wlasosć zbieżosci p l co d p l = = p p l du u, p > = = p p ( u = l ) u p l l, p 67

Stała Eulera-Mascheroiego d γ = lim = lim log.5775... k k = = k= k Nie wiadomo, czy jest liczbą wymierą czy iewymierą! Występuje w wielu całkach i szeregach, p. d e log = γ 68

Graica pod całką Tw. f calkowale a [ a, b], ( f ) zbieży jedostajie do f. b b b Wtedy lim f ( ) d = lim f ( ) = f( ) i zbieżosć jest a a a jedostaja [moża zmieić kolejosć graicy i calkowaia] Wiosek: Poieważ szereg jest graicą ciągu sum częciowych, to jeżeli s ( ) = f( ) i zbieżosć jest jedostaja, to b a b = ds( ) = d f ( ) i zbiezosć jest jedostaja = a [moża calkować wyraz po wyrazie] 69

= = = ( ) t = zb. jedostajie w kole zbieżosci t < + t y ( ) dt t = dt zb. jedostajie dla y t < + t ( ) y + + y = l( + y) zb. jedostajie dla y < 3 4 5 y y y y l( + y) = y + +... 3 4 5 Waruek jedostajej zbieżosci jest koieczy. Kotrprzyklad: f = f = f = ( ) ep( ), ( ) lim ( ) ( ) = ep( ) = ( ep( )) d f lim d f ( ) = d f ( ) = 7

Różiczkowaie po parametrze Tw. f (, p) ciagla dla zmieej [ a, b] oraz dla parametru p [ r, s], f poadto ma ciągla pochodą przy ustaloym. Ozaczmy p b di(p) f(, p) I( p) = d f(, p). Wtedy = d. dp p a Przyklad: I( p) = y d e y - p = d (- ) e = b( p) b( p) a( p) a( p) - p py di( p) e ( + py) dp p [moża kotyuować róziczkowaie] Uogólieie: = e p py d f(, p) f (, p) d d b'( p) f ( b( p), p) a'( p) f ( a( p), p). dp = + p b a Bardzo użytecza sztuczka! 7

Całkowaie fukcji oscylujących f( ) mootoicza a [ a, ), lim f( ) = f( )si( + φ) d zbieża a si 3 4 d = Γ 4 π si( ) cos( ) calki Fresela d = d = 7