XXII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP I Zadanie doświadczalne

Podobne dokumenty
Komitet Główny Olimpiady Fizycznej, Andrzej Szymacha: Olimpiady Fizyczne XXI i XXII. WSiP, Warszawa Badanie drgań wahadła w wodzie.

ĆWICZENIE 2. BADANIE WAHADEŁ SPRZĘŻONYCH.

C d u. Po podstawieniu prądu z pierwszego równania do równania drugiego i uporządkowaniu składników lewej strony uzyskuje się:

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA REWERSYJNEGO

ĆWICZENIE 7 WYZNACZANIE LOGARYTMICZNEGO DEKREMENTU TŁUMIENIA ORAZ WSPÓŁCZYNNIKA OPORU OŚRODKA. Wprowadzenie

ψ przedstawia zależność

ĆWICZENIE 2. POMIAR NATĘŻENIA POLA GRAWITACYJNEGO W SIEDLCACH PRZY POMOCY MODELU WAHADŁA MATEMATYCZNEGO. Wprowadzenie

2.1 Zagadnienie Cauchy ego dla równania jednorodnego. = f(x, t) dla x R, t > 0, (2.1)

DYNAMIKA KONSTRUKCJI

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

WYKŁAD FIZYKAIIIB 2000 Drgania tłumione

Całka nieoznaczona Andrzej Musielak Str 1. Całka nieoznaczona

m Jeżeli do końca naciągniętej (ściśniętej) sprężyny przymocujemy ciało o masie m., to będzie na nie działała siła (III zasada dynamiki):

Silniki cieplne i rekurencje

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład VII Przekształcenie Fouriera.

Równania różniczkowe. Lista nr 2. Literatura: N.M. Matwiejew, Metody całkowania równań różniczkowych zwyczajnych.

Zasada pędu i popędu, krętu i pokrętu, energii i pracy oraz d Alemberta bryły w ruchu postępowym, obrotowym i płaskim

Wojewódzki Konkurs Matematyczny dla uczniów gimnazjów. Etap szkolny 5 listopada 2013 Czas 90 minut

LABORATORIUM FIZYKI I

4.2. Obliczanie przewodów grzejnych metodą dopuszczalnego obciążenia powierzchniowego

VII. ZAGADNIENIA DYNAMIKI

I. KINEMATYKA I DYNAMIKA

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Wykład 4 Metoda Klasyczna część III

Podstawowe wyidealizowane elementy obwodu elektrycznego Rezystor ( ) = ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( τ ) i t i t u ( ) u t u t i ( ) i t. dowolny.

cx siła z jaką element tłumiący działa na to ciało.

drgania h armoniczne harmoniczne

WYDZIAŁ LABORATORIUM FIZYCZNE

Laboratorium Dynamiki Maszyn

Ruch płaski. Bryła w ruchu płaskim. (płaszczyzna kierująca) Punkty bryły o jednakowych prędkościach i przyspieszeniach. Prof.

Sformułowanie Schrödingera mechaniki kwantowej. Fizyka II, lato

Doświadczenie. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła matematycznego. I. CZĘŚĆ TEORETYCZNA

WYMAGANIA EDUKACYJNE

gdzie ω jest częstością kołową. Rozwiązaniem powyższego równania różniczkowego II-go stopnia jest wyrażenie (2) lub ( )

( 3 ) Kondensator o pojemności C naładowany do różnicy potencjałów U posiada ładunek: q = C U. ( 4 ) Eliminując U z równania (3) i (4) otrzymamy: =

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego przy uŝyciu wahadła matematycznego

POMIAR PARAMETRÓW SYGNAŁOW NAPIĘCIOWYCH METODĄ PRÓKOWANIA I CYFROWEGO PRZETWARZANIA SYGNAŁU

Lista nr Znaleźć rozwiązania ogólne następujących równań różniczkowych: a) y = y t,

Pobieranie próby. Rozkład χ 2

POLITECHNIKA ŚLĄSKA W GLIWICACH WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA i ENERGETYKI INSTYTUT MASZYN i URZĄDZEŃ ENERGETYCZNYCH

E k o n o m e t r i a S t r o n a 1. Nieliniowy model ekonometryczny

BADANIE DRGAŃ TŁUMIONYCH WAHADŁA FIZYCZNEGO

LABORATORIUM Z FIZYKI

Dynamiczne formy pełzania i relaksacji (odprężenia) górotworu

Kinematyka W Y K Ł A D I. Ruch jednowymiarowy. 2-1 Przemieszczenie, prędkość. x = x 2 - x x t

Drgania elektromagnetyczne obwodu LCR

WYZNACZANIE MODUŁU SZTYWNOŚCI METODĄ DYNAMICZNĄ GAUSSA

Wykład 6 Drgania. Siła harmoniczna

Wykład FIZYKA I. 2. Kinematyka punktu materialnego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

I.1. Paradoksy Zenona z Elei.

ver b drgania harmoniczne

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Ruch drgający

Zasady oceniania karta pracy

y 1 y 2 = f 2 (t, y 1, y 2,..., y n )... y n = f n (t, y 1, y 2,..., y n ) f 1 (t, y 1, y 2,..., y n ) y = f(t, y),, f(t, y) =

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA POZIOM ROZSZERZONY

POMIAR INDUKCJI MAGNETYCZNEJ ZA POMOCĄ FLUKSOMETRU

Fizyka dla Informatyki Stosowanej

4.4. Obliczanie elementów grzejnych

Matematyka ubezpieczeń majątkowych r. ma złożony rozkład Poissona. W tabeli poniżej podano rozkład prawdopodobieństwa ( )

PROGNOZOWANIE I SYMULACJE EXCEL 2 AUTOR: MARTYNA MALAK PROGNOZOWANIE I SYMULACJE EXCEL 2 AUTOR: MARTYNA MALAK

Temat VIII. Drgania harmoniczne

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

W przestrzeni liniowej funkcji ciągłych na przedziale [a, b] można określić iloczyn skalarny jako następującą całkę:

RUCH HARMONICZNY. sin. (r.j.o) sin

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

3.1 Zagadnienie brzegowo-początkowe dla struny ograniczonej. = f(x, t) dla x [0; l], l > 0, t > 0 (3.1)

VII. Drgania układów nieliniowych

ĆWICZENIE 4 Badanie stanów nieustalonych w obwodach RL, RC i RLC przy wymuszeniu stałym

Szeregi Fouriera. Powyższe współczynniki można wyznaczyć analitycznie z następujących zależności:

M4. BADANIE DRGAŃ WAHADŁA PROSTEGO I DRGAŃ ZŁOŻONYCH

Sygnały zmienne w czasie

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 13

2. Obliczenie sił działających w huśtawce

PROGNOZOWANIE I SYMULACJE EXCEL 2 PROGNOZOWANIE I SYMULACJE EXCEL AUTOR: ŻANETA PRUSKA

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA ĆWICZENIE

Wykład z modelowania matematycznego. Przykłady modelowania w mechanice i elektrotechnice.

Przemieszczeniem ciała nazywamy zmianę jego położenia

20. Wyznaczanie ciepła właściwego lodu c pl i ciepła topnienia lodu L

- obliczyć względne procentowe odchylenie otrzymanej wartości od wartości tablicowej:

Związek między ruchem harmonicznym a ruchem jednostajnym po okręgu

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Nr zadania Σ Punkty:

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

O 2 O 1. Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

Gr.A, Zad.1. Gr.A, Zad.2 U CC R C1 R C2. U wy T 1 T 2. U we T 3 T 4 U EE

MAKROEKONOMIA 2. Wykład 3. Dynamiczny model DAD/DAS, część 2. Dagmara Mycielska Joanna Siwińska - Gorzelak

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Drgania układu o wielu stopniach swobody

WYKORZYSTANIE RACHUNKU WARIACYJNEGO DO ANALIZY WAHAŃ PRODUKCJI W PRZEDSIĘBIORSTWACH

Wykład 5 Elementy teorii układów liniowych stacjonarnych odpowiedź na dowolne wymuszenie

Analiza rynku projekt

KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI. Laboratorium. Mechaniki Technicznej

II.1. Zagadnienia wstępne.

Ćwiczenie 119. Tabela II. Część P19. Wyznaczanie okresu drgań masy zawieszonej na sprężynie. Nr wierzchołka

x = cos θ. (13.13) P (x) = 0. (13.14) dx 1 x 2 Warto zauważyć, że miara całkowania w zmiennych sferycznych przyjmuje postać

Praca domowa nr 1. Metodologia Fizyki. Grupa 1. Szacowanie wartości wielkości fizycznych Zad Stoisz na brzegu oceanu, pogoda jest idealna,

Wyznaczanie prędkości lotu pocisku na podstawie badania ruchu wahadła balistycznego

Ruch drgający i falowy

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXI: Statyka Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

Transkrypt:

XXII OLIMPIADA FIZYCZNA EAP I Zadanie doświadczane ZADANIE D Nazwa zadania: Młoek w wannie Zmierz okres drań sosunkowo masywneo ciała żeazneo o kszałcie w miarę opływowym (np łówki młoka), zawieszoneo na dłuiej nici i zanurzoneo w wodzie (np w wannie ub dużej miednicy odpowiednio usawionej) Zasanów się, czy wykonany pomiar okresu wahań może służyć do wyznaczenia sosunku ciężaru właściweo żeaza do ciężaru właściweo wody ROZWIĄZANIE ZADANIA D Narzuca się myś, że obecność siły wyporu powinna zmienić warość okresu drań wahadła zanurzoneo w cieczy w porównaniu z okresem drań wahadła w powierzu Przyjmijmy więc na razie, że jes o jedyna siła, kórą rzeba uwzędnić (obok, oczywiście, siły ciężkości) Równanie ruchu przyjmie posać: ma = m sin ϕ () Równanie ruchu wahadła w powierzu (czyi prakycznie w próżni) jes ma = m sinϕ () Różnica między nimi poea jedynie na ym, że współczynnik w równaniu () zasąpiony jes współczynnikiem w równaniu () Oczywise jes,że wzór na okres wahań wynikający z równania () jes idenyczny ze znanym wzorem zasąpimy przez ak więc = π, jeśi w ym osanim ' = π O, = π (3) Dzieąc sronami oba powyższe równania i podnosząc do kwadrau dosaniemy: O =, ' co po prosym przekszałceniu można zapisać w posaci = (4) ' Pomiar wykonany da zwykłeo młoka zawieszoneo na sznurku o dłuości ponad m dał w wyniku

4 = = 0, 79, ' 7 co po podsawieniu do (4) prowadzi do ęsości (wzędnej) żeaza = = 4,8 0, Jes o wynik różniący się znacznie od rzeczywisej warości ęsości żeaza równej 7,8-7,9 (w zaeżności od obróbki) W ej syuacji nie waro zajmować się nawe oszacowaniem błędu przypadkoweo pomiaru, dyż jes jasne, że poważny błąd musi kwić w samej meodzie Być może zaniedbanie oporu epkieo wody wprowadziło ak duży błąd? Posarajmy się oszacować wpływ eo czynnika Rozważmy w ym ceu ruch ciała, na kóre działają dwie siły - siła proporcjonana do wychyenia, pod wpływem kórej ciało wykonywałoby drania z częsoiwością ω 0, i siła oporu epkieo proporcjonana do prędkości Równanie ruchu eo ciała ma posać: d d = ω α, (5) 0 dzie α jes pewną sałą charakeryzującą wiekość oporu Nie będziemy u sosowai oónej meody rozwiązywania akieo równania, kóra przekracza niewąpiwie możiwość ucznia, ae posaramy się wyciąnąć pewne wnioski odwołując się częściowo do doświadczenia Z doświadczenia wiadomo, że równanie akie opisuje drania łumione o ampiudzie maejącej w czasie Zasanówmy się, czy można na podsawie bardzo oónych arumenów wykazać, jaki musi być charaker ych zmian Wyobraźmy sobie, że wychyiiśmy punk maeriany do położenia i puściiśmy o swobodnie Po wykonaniu pełneo wahnienia punk powruci do położenia odełeo od środka drań o jakieś < Rozpoczyna się nowy cyk ruchu, ym razem z wychyeniem począkowym, kóry zakończy się położeniem 3 Co można powiedzieć o 3? Wyobraźmy sobie, że przyrzymaiśmy na chwię wahadło w położeniu i zmieniiśmy na świecie układ jednosek, mianowicie skróciiśmy dłuość wzorca mera w proporcji Liczba wyrażająca w rzeczywisości mniejszą dłuość będzie w nowym sysemie miar równa iczbie opisującej dłuość w sarym sysemie miar W nowym układzie skaa czasu pozosaje a sama - nie zmieni się więcω 0, Nie zmieni się również współczynnik α mający podobnie jak ω 0 wymiar s Nie zmieni się więc i równanie (5) W nowej syuacji mamy rozwiązać idenyczne z przypadkiem poprzednim równanie z idenycznym (iczbowo - choć nie fizycznie) wychyeniem począkowym W wyniku - jako końcowe wychyenie, po wykonaniu pełneo wahnięcia, musimy dosać ę samą co poprzednio iczbę, opisującą odełość 3 w nowym układzie miar Odełość a po powrocie do zwykłeo sysemu meryczneo wyrazi się iczbą mniejszą od o czynnik zamiany skai Osaecznie 3 =,

czyi 3 = Rozumowanie powyższe odnosi się do każdych 3, koejnych wychyeń - dochodzimy więc do wniosku, że koejne ampiudy maeć muszą w posępie eomerycznym Ampiudy e są razem wychyeniami w koejnych czasach rosnących wedłu posępu eomeryczneo Oznaczając n-ą ampiudę symboem A, a iość posępu ierą q, można napisać n n n ( n ) = q = q An = Zasępując wyrażenie n czasem bieżącym, możemy napisać równanie słuszne jedynie da czasów będących wieokronością okresu ( ) = q b b nc a Korzysając ze znaneo wzoru a = c słuszneo da dowoneo c>0 i wybierając da wyody c = e (równe podsawie oarymów nauranych) możemy napisać n q λ q = e = e dzie λ jes nową sałą zasępującą i ak nie wyznaczoną na razie sałą q A co można powiedzieć o wychyeniu pomiędzy chwiami czasu n i (n+)? Przyjmiemy dość naurane założenie, kóre za chwię powierdzimy, że w ych chwiach pośrednich ampiudę A() rzeba pomnożyć przez funkcję cosω opisującą drania harmoniczne: ( ) = e λ cosω (6) eraz naeży wsawić ę posać funkcji do równania (5) i sprawdzić, czy można ak dobrać sałe λ i ω, by równanie o było isonie spełnione Pozwoi o nam nie yko przekonać się o słuszności rozumowania prowadząceo do (6), ae i wyznaczyć nową częsość ω i sałą łumienia λ Obiczamy pochodne: d λ λ = λe cosω ωe sin ω, d λ λ = λ e cosω + ωλe sin ω ω e i wsawiamy do równania (5) Dosajemy: λ e λ cosω ωλ sinω ω cosω 0 [ ] = λ cosω λ λ λ = ω e cosω + αλe cosω + αωe sinω λ Po podzieeniu obu sron przez e i uporządkowaniu, dosajemy ( λ ω + ω0 αλ ) cosω + ( ωλ αω ) sinω = 0 Równanie o będzie spełnione we wszyskich chwiach czasu wedy i yko wedy, dy oba nawiasy sojące przy funkcjach sinω i cos ω będą z osobna równe zeru Dosajemy: α λ = ' ω = ω λ (7) 0

Osani wzór świadczy o ym, że uwzędnienie siły oporu prowadzi nie yko do zmniejszenia się z upływem czasu ampiudy, ae i do zmiany częsości drań ω w porównaniu z warością ω 0 da oscyaora niełumioneo Wróćmy eraz do naszeo młoka Jakościowa obserwacja wskazuje, że po jednym okresie ampiuda zmniejsza się nie więcej niż o - 3% Przyjmijmy da większej pewności nawe 0% Oznacza o, że e λ > 0,9, czyi λ < n 0 n 9,30,0 = 0, (8) Równanie (7) możemy przepisać w posaci: λ = ω0 ω = 4π, 0 co po pomnożeniu przez daje λ = 4π 0 Korzysając z oszacowania (8) dosajemy ( λ ) 0,0 = < 0,0005 0 4π 4π Przekonujemy się, że wpływ łumienia na okres wahań jes w naszym przypadku całkowicie zaniedbywany Nie łumienie jes więc przyczyną poważnej rozbieżności między warością ęsości żeaza wyznaczoną przez nas warością abicową Jes jeszcze jeden czynnik całkowicie przez nas doychczas zaniedbany Zauważmy, że kiedy młoek zaczyna przemieszczać się w wodzie, o i woda musi wykonywać ruch, pewna porcja wody musi bowiem zająć wcześniejsze położenie młoka, a inna część wody musi usąpić robiąc miejsce poruszającemu się młokowi Gdybyśmy podchodzii do naszeo zaadnienia drań od srony enereycznej obiczając enerię kineyczną i poencjaną całeo układu - o musieibyśmy koniecznie uwzędnić enerię kineyczną ruchu wody Eneria poencjana wody zosała już przez nas uwzędniona poprzez prawo Archimedesa, co wyraziło się zasąpieniem przez w równaniu ruchu Enerię kineyczną ruchu wody możemy uwzędnić przyjmując, że przy prędkości ciała v, porusza się nie yko masa m, ae i pewna efekywna masa wody, kóra powinna być proporcjonana do objęości zajmowanej przez młoek v v O Ekin m m m = + γ = + γ Zaem obecność wody nie yko zmniejsza siłę sprowadzającą wahadło do położenia równowai, co wyraża dodakowy czynnik we wzorze (3), ae ponao zwiększa bezwładność wahadła Korzysając ze znanej posaci wzoru na m okres drań oscyaora = π, widzimy, że aki wzros bezwładności powinien k zmodyfikować wzór (3) do posaci:

+ O γ ' = π (8) O Ponieważ nie dysponujemy żadnym prosym sposobem obiczania γ, dochodzimy do przekonania, że meodą badań okresu wahań wahadła w wodzie nie można wyznaczyć ęsości maeriału, z kóreo wahadło zosało wykonane Skoro już jednak wykonaiśmy pomiary, a wiekość ławo znaeźć w abicach, o możemy posłużyć się ymi wynikami do obiczenia warości γ, czyi masy wody unoszonej wraz z wahadłem Posłuując się danymi, kóre uzyskał doświadczanie auor ej książeczki, orzymuje się =, ' + γ czyi ' 7 γ = = ( 7,8 ) 7,8 0,8, 4 O co zadza się z naszą inuicją Warość γ = oznaczałaby, że masa wody dołączona do ruchu młoka równa się po prosu masie wody wyparej przez młoek Obiczenia eoreyczne da ciała o kszałcie kui dają warość γ = / Waro dodać, że warość γ zaeży w sposób isony od kszału ciała i da bryły ak niereuarnej - z maemayczneo punku widzenia - jak łówka młoka, obiczeń dokonać by można jedynie na kompuerze, sosując cały złożony apara maemayczny hydrodynamiki Źródło: Zadanie pochodzi z Oimpiady fizyczne XXI i XXII Auor: Andrzej Szymacha Komie Okręowy Oimpiady Fizycznej w Szczecinie wwwofszcp