KINEMATYKA. Pojęcia podstawowe

Podobne dokumenty
Ruch kulisty bryły. Kinematyka

MECHANIKA III (Mechanika analityczna)

MECHANIKA III (Mechanika analityczna)

Guanajuato, Mexico, August 2015

Ruch kulisty bryły. Kąty Eulera. Precesja regularna

PRAWA ZACHOWANIA Prawa zachowania najbardziej fundamentalne prawa:

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

TEORIA SPRĘŻYSTOŚCI 10

MECHANIKA OGÓLNA (II)

Dynamika punktu materialnego

Janusz Typek TENSOR MOMENTU BEZWŁADNOŚCI

23. CAŁKA POWIERZCHNIOWA NIEZORIENTOWANA

, q3) współrzędnych kartezjańskich o równaniach:

A r promień wektor. r = f 1 (t), φ = f 2 (t) y r φ. x, = 0

Oddziaływania fundamentalne

Ruch dwu i trójwymiarowy

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

I. Rachunek wektorowy i jego zastosowanie w fizyce.

Opis ruchu we współrzędnych prostokątnych (kartezjańskich)

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

Teoria Pola Elektromagnetycznego

WYKŁAD 1. W przypadku zbiornika zawierającego gaz, stan układu jako całości jest opisany przez: temperaturę, ciśnienie i objętość.

P K. Położenie punktu na powierzchni kuli określamy w tym układzie poprzez podanie dwóch kątów (, ).

Wykład 4. Zasada zachowania energii. Siły zachowawcze i niezachowawcze

Pola siłowe i ich charakterystyka

KINEMATYKA. Kinematyka jest częścią mechaniki opisującą ruch obiektów bez wchodzenia w

Coba, Mexico, August 2015

Treść programu (sem. I)

Rozdział 9. Baza Jordana

cz.2 Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321

Materiały pomocnicze dla studentów I roku do wykładu Wstęp do fizyki I Wykład 1

cz. 2. Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321

Pręty silnie zakrzywione 1

Postać Jordana macierzy

II.6. Wahadło proste.

Pęd, d zasada zac zasad a zac owan owan a p a p du Zgod Zg n od ie n ie z d r d u r g u im g pr p a r wem e N ew e tona ton :

ELEMENTY MECHANIKI ANALITYCZNEJ

cz.1 Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321

KURS GEOMETRIA ANALITYCZNA

00502 Podstawy kinematyki D Część 2 Iloczyn wektorowy i skalarny. Wektorowy opis ruchu. Względność ruchu. Prędkość w ruchu prostoliniowym.

ZŁOŻONE RUCHY OSI OBROTOWYCH STEROWANYCH NUMERYCZNIE

Energia kinetyczna i praca. Energia potencjalna

napór cieczy - wypadkowy ( hydrostatyczny )

J. Szantyr - Wykład 7 Ruch ogólny elementu płynu

Środek ciężkości bryły jednorodnej

SK-7 Wprowadzenie do metody wektorów przestrzennych SK-8 Wektorowy model silnika indukcyjnego, klatkowego

Siła. Zasady dynamiki

1. REDUKCJA DOWOLNYCH UKŁADÓW SIŁ. Redukcja płaskiego układu sił

Maria Dems. T. Koter, E. Jezierski, W. Paszek

1. Podstawy rachunku wektorowego

DODATEK 6. Pole elektryczne nieskończenie długiego walca z równomiernie rozłożonym w nim ładunkiem objętościowym. Φ = = = = = π

,..., u x n. , 2 u x 2 1

1. Ciało sztywne, na które nie działa moment siły pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem obrotowym jednostajnym.

EPR. W -1/2 =-1/2 gµ B B

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

Wyznaczanie reakcji dynamicznych oraz wyważanie ciała w ruchu obrotowym wokół stałej osi 8

GRAWITACJA. przyciągają się wzajemnie siłą proporcjonalną do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalną do kwadratu ich odległości r.

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

J. Szantyr Wykład 11 Równanie Naviera-Stokesa

Energia kinetyczna i praca. Energia potencjalna

Atom wodoru eV. Seria Lymana. od 91 nm to 122 nm. n = 2, 3,... Seria Paschena n = 4, 5,... n = 5, 6,... Seria Bracketta.

WPROWADZENIE. Czym jest fizyka?

Przykład 6.3. Uogólnione prawo Hooke a

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

Mając więc bardzo uproszczone wyobraŝenie atomu, jako obiektu o symetrii sferycznej, moŝemy go naszkicować w następujący sposób: m

Prędkość i przyspieszenie punktu bryły w ruchu kulistym

dr inż. Zbigniew Szklarski

Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym

Siła tarcia. Tarcie jest zawsze przeciwnie skierowane do kierunku ruchu (do prędkości). R. D. Knight, Physics for scientists and engineers

WYBRANE ZAGADNIENIA ODKSZTAŁCEŃ NAPĘDOWEGO KOŁA PNEUMATYCZNEGO CIĄGNIKA ROLNICZEGO. Bronisław Kolator

POTENCJALNE POLE SIŁ. ,F z 2 V. x = x y, F y. , F x z F z. y F y

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

dr inż. Zbigniew Szklarski

Zasady dynamiki ruchu obrotowego

XXXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Fizyka 3. Janusz Andrzejewski

ELEKTRODYNAMIKA TECHNICZNA

Wyznaczanie profilu prędkości płynu w rurociągu o przekroju kołowym

Podstawy Automatyzacji Okrętu

Próba określenia miary jakości informacji na gruncie teorii grafów dla potrzeb dydaktyki

PRĄD ELEKTRYCZNY I SIŁA MAGNETYCZNA

Podstawy Automatyzacji Okrętu

Praca. r r. Praca jest jednąz form wymiany energii między ciałami. W przypadku, gdy na ciało

Wstęp. Ruch po okręgu w kartezjańskim układzie współrzędnych

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

1 4πε. Fizyka elementarna materiały dla studentów. Części 18 i 19. Prawo Gaussa

Zginanie ukośne LABORATORIUM WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW. Katedra Wytrzymałości Materiałów i Metod Komputerowych Mechaniki

Podstawy elektrodynamiki 1

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Równoważne układy sił

Transformator Φ M. uzwojenia; siła elektromotoryczna indukowana w i-tym zwoju: dφ. = z1, z2 liczba zwojów uzwojenia pierwotnego i wtórnego.

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Geometria analityczna w przestrzeni. Kierunek. Długość. Zwrot

Fizyka dla Informatyki Stosowanej

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

IV.2. Efekt Coriolisa.

WYZNACZENIE REAKCJI DYNAMICZNYCH W RUCHU KULISTYM

>> ω z, (4.122) Przybliżona teoria żyroskopu

Podstawy wytrzymałości materiałów

Fizyka. Wykład 2. Mateusz Suchanek

Transkrypt:

KINEMTYK Pojęcia podstawowe Kinematka jest diałem mechaniki ajmującm się badaniem uchu ciał be uwględniania pcn wwołującch ten uch. Jej celem jest opis tego uchu. Ruchem nawam mianę położenia ciała w odniesieniu do innch ciał wanch ciałami odniesienia. Mówiąc o uchu ciała musim awse pamiętać o ciele odniesienia (układie odniesienia nim wiąanm). Pkładowo: samochód Ziemia, Ziemia Słońce, Słońce (układ słonecn) gwiad stałe. Dla óżnch ciał odniesienia inn jest uch. Mówiąc o spocnku ciała mam na mśli spocnek wględem okeślonego ciała odniesienia. Z punktu widenia kinematki a układ odniesienia możem pjąć każde ciało lub układ ciał. W agadnieniach technicnch układem odniesienia jest peważnie Ziemia, taktowana jako układ nieuchom.

KINEMTYK punktu (mateialnego) bł stwnej (,, ) Ruch płaski Ruch pestenn obotow postępow dowoln pegub ' ' kulist ' ' postępow dowoln Podiał kinematki e wględów ddaktcnch ' ' ' '

Kinematka punktu Pe punkt będiem oumieli ciało, któego uch możem w upełności opisać uchem jednego, dowolnie wbanego punktu tego ciała. a) punkt (uch punktów są ówne) b) nie możem taktować jako punktu mateialnego (uch punktów są óżne) Pkład ciał modelowanch a pomocą: a) punktu, b) bł Położenie punktu w tójwmiaowej pesteni Euklidesa (E 3 ) opisujem a pomocą: 1) wektoa wodącego, 2) współędnch postokątnch, 3) współędnch natualnch, 4) współędnch biegunowch, 5) innch współędnch (np. walcowch).

Toem punktu nawam linię, będącą miejscem geometcnm chwilowch położeń pousającego się w pesteni punktu. Położeniem pocątkowm punktu nawam to miejsce na toe, w któm oważan punkt najduje się w chwili t = t 0, gdie t 0 jest chwilą pocątkową. Pędkością punktu jest wielkość, będąca miaą mian jego położenia w jednostce casu. Pspieseniem punktu jest wielkość, będąca miaą mian jego pędkości w jednostce casu. W kinematce bada się ależności pomięd współędnmi punktu, mieniającmi się w casie, a jego pędkością i pspieseniem.

pis uchu a pomocą wektoa wodącego Wektoem wodącm jest wekto o pocątku w punkcie odniesienia, a końcu w miejscu, gdie w danej chwili najduje się oważan punkt. Roważm tea punkt, któego położenie opisuje wekto wodąc o składowch: gdie t jest casem. = ( t ), = ( t), ( t) =, (3.1) pis uchu punktu a pomocą wektoa wodącego Równania (3.1) nawam ównaniami uchu (RR). Są one jednoceśnie paametcnmi ównaniami tou (PRT). Wstac ównań uchu wugować paamet, któm jest cas t, ab otmać ównanie tou. Położenie. Jeżeli pocątek wektoa wodącego, opisującego położenie punktu, pjmiem w pocątku układu odniesienia, wówcas jego współędne są ówne: = ( t ), Położenie punktu we współędnch wektoowch = ( t), (3.2) = ( t), a wekto wodąc możem apisać = ( t) i + ( t) j + ( t) k. (3.3)

Pędkość. Roważm tea dwa położenia punktu, jedno w chwili t i dugie w chwili t +. (t) ( t ) (t+) (t+) s ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) t t, t, t = (t+) = ( (t+), (t+), (t+)) Pędkość śednią punktu wnacam ależności ś =. (3.4) Wekto ś ma kieunek i wot godn wektoem Pędkość punktu we współędnch wektoowch, a jego watość ależ od pjętego pediału casu t. b wnacć pędkość chwilową (ścisłą), dla danej chwili casu t, należ oblicć ganicę (3.4), p 0 d = lim = = &. (3.5) 0 dt Wekto pędkości jest awse stcn do tou, w punkcie, w któm najduje się oważan punkt. Podstawiając (3.3) do (3.5) otmujem wiąek pomięd położeniem a pędkością punktu = & = i + j + k, (3.5) gdie składowe wektoa są ówne: = &, = &, = &. (3.7) Składowe wektoa są pędkościami punktu w kieunku osi,,. 2 2 2 Watość wektoa licm e wou = + +. (3.8) i k Wekto pędkości punktu j to

Pspiesenie. Podobnie jak pędkość śednią, możem oblicć śednie pspiesenie punktu, któe jest mianą wektoa pędkości w jednostce casu. blicam je ależności a ś ( t + ) ( t) = =. (3.9) Zaówno watość jak i pośednio kieunek wektoa a ś ależ od pjętego pediału casu t. b oblicć pspiesenie chwilowe (ścisłe) dla casu t pechodim pspieseniem śednim (3.9) do ganic, p 0 d a = lim = = = = 0 dt Podstawiając (3.3) do (3.10) otmujem & &&. (3.10) a = & = a i + a j + a k, (3.11) gdie składowe wektoa a licm e woów a = & = &&, a = & = &&, a = = natomiast watość wektoa pspiesenia 2 2 2 a a a a & &&, (3.12) = + +. (3.13) Należ podkeślić, że wekto pspiesenia na ogół nie jest stcn do tou.