G:\AA_Wyklad 2000\FIN\DOC\Nieciagly.doc. Drgania i fale II rok Fizyki BC

Podobne dokumenty
Struktura energetyczna ciał stałych-cd. Fizyka II dla Elektroniki, lato

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Całkowanie numeryczne. Definicje, twierdzenia, algorytmy

Rodzaje fal. 1. Fale mechaniczne. 2. Fale elektromagnetyczne. 3. Fale materii. dyfrakcja elektronów

Drgania i fale II rok Fizyk BC

Wykład 2: Od drgań do fali Katarzyna Weron. WPPT, Matematyka Stosowana

Rozwiązywanie zadań z dynamicznego ruchu płaskiego część I 9

A4: Filtry aktywne rzędu II i IV

Promieniowanie dipolowe

Podstawy Akustyki. Drgania normalne a fale stojące Składanie fal harmonicznych: Fale akustyczne w powietrzu Efekt Dopplera.

Równania różniczkowe cząstkowe - metoda Fouriera. Przykładowe rozwiązania i wskazówki

R + v 10 R0, 9 k v k. a k v k + v 10 a 10. k=1. Z pierwszego równania otrzymuję R 32475, Dalej mam: (R 9P + (k 1)P )v k + v 10 a 10

Wykład 21: Studnie i bariery cz.1.

Kształty komórek elementarnych

Model oświetlenia WYKŁAD 4. Adam Wojciechowski

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Arkusz 1 - karta pracy Całka oznaczona i jej zastosowania. Całka niewłaściwa

Ruch falowy. Fala zaburzenie wywoane w jednym punkcie ośrodka, które rozchodzi się w każdym dopuszczalnym kierunku.

PROPAGACJA PROMIENIOWANIA PRZEZ UKŁAD OPTYCZNY W UJĘCIU FALOWYM. TRANSFORMACJE FAZOWE I SYGNAŁOWE

DRGANIA MECHANICZNE. materiały uzupełniające do ćwiczeń. Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych studia inżynierskie

Analiza B II zadania. cos kx = sin(n x) 2 sin x 2. cos n sin 1 n., tan x, cot x, log sin x, log tan x, 1 + x

1 Płaska fala elektromagnetyczna

Zmiany fazy/okresu oscylacji Chandlera i rocznej we współrzędnych bieguna ziemskiego.

Zadanie 5. Kratownica statycznie wyznaczalna.

Sieć odwrotna. Fale i funkcje okresowe

ef 3 (dziedzina, dziedzina naturalna) Niech f : A R, gdzie A jest podzbiorem płaszczyzny lub przestrzeni Zbiór A nazywamy dziedziną funcji f i oznacza

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Elektrony i dziury.

Przejścia międzypasmowe

Liczby zespolone. Magdalena Nowak. 23 marca Uniwersytet Śląski

Wykład 9. Fizyka 1 (Informatyka - EEIiA 2006/07)

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Podstawy rachunku prawdopodobieństwa (przypomnienie)

Równanie Fresnela. napisał Michał Wierzbicki

2.6.3 Interferencja fal.

Prawdopodobieństwo i statystyka

Pierwiastek z liczby zespolonej

Zad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.

Efekt naskórkowy (skin effect)

Prowadzący: Kamil Fedus pokój nr 569 lub 2.20 COK konsultacje: środy

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Zastosowania całki oznaczonej

splajnami splajnu kubicznego

WYZNACZENIE GĘSTOŚCI MATERIAŁU STRUNY

Całkowanie. dx d) x 3 x+ 4 x. + x4 big)dx g) e x 4 3 x +a x b x. dx k) 2x ; x 0. 2x 2 ; x 1. (x 2 +3) 6 j) 6x 2. x 3 +3 dx k) xe x2 dx l) 6 1 x dx

Wykład 3: Jak wygląda dźwięk? Katarzyna Weron. Matematyka Stosowana

WAHADŁO SPRĘŻYNOWE. POMIAR POLA ELIPSY ENERGII.

α - stałe 1 α, s F ± Ψ taka sama Drgania nieliniowe (anharmoniczne) Harmoniczne: Inna zależność siły od Ψ : - układ nieliniowy,

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] - częstotliwość.

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

Wykład 6 Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie

Obliczenia naukowe Wykład nr 14

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

PRZYKŁADY RUCHU HARMONICZNEGO. = kx

Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współcz

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Matematyka 1. Šukasz Dawidowski. Instytut Matematyki, Uniwersytet l ski

POMIAR PRĘDKOŚCI DŹWIĘKU METODĄ REZONANSU I METODĄ SKŁADANIA DRGAŃ WZAJEMNIE PROSTOPADŁYCH

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2

Oscylator harmoniczny tłumiony drgania wymuszone

Wykład 12: prowadzenie światła

KOLOKWIUM Z ALGEBRY I R

1. Liczby zespolone. Jacek Jędrzejewski 2011/2012

Projekt Inżynier mechanik zawód z przyszłością współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

σ-ciało zdarzeń Niech Ω będzie niepustym zbiorem zdarzeń elementarnych, a zbiór F rodziną podzbiorów zbioru Ω spełniającą warunki: jeśli A F, to A F;

5) W czterech rogach kwadratu o boku a umieszczono ładunki o tej samej wartości q jak pokazano na rysunku. k=1/(4πε 0 )

FALE W OŚRODKACH SPRĘZYSTYCH

ANALIZA WARTOŚCI NAPIĘĆ WYJŚCIOWYCH TRANSFORMATORÓW SN/nn W ZALEŻNOŚCI OD CHARAKTERU I WARTOŚCI OBCIĄŻENIA

2. Tensometria mechaniczna

Kinematyka: opis ruchu

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

Równania Maxwella. roth t

1. RACHUNEK WEKTOROWY

(U.3) Podstawy formalizmu mechaniki kwantowej

1 Definicja całki oznaczonej

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

Robert Kowalczyk. Zbiór zadań z teorii miary i całki

Analiza matematyczna v.1.6 egzamin mgr inf niestacj 1. x p. , przy założeniu, że istnieją lim

Równanie Schrödingera

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

θ = 0 lub = = g l dw dt Przykłady drgań: Wahadło matematyczne (małe wychylenia): Inaczej: m l(1-cosθ) Drgania i fale II rok Fizyki BC

GAZ ELEKTRONÓW SWOBODNYCH POWYŻEJ ZERA BEZWZGLĘDNEGO.

zadania z rachunku prawdopodobieństwa zapożyczone z egzaminów aktuarialnych

Równanie przewodnictwa cieplnego (II)

2. Rodzaje fal. Fale te mogą rozchodzić się tylko w jakimś ośrodku materialnym i podlegają prawom Newtona.

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

Wyznaczanie prędkości lotu pocisku na podstawie badania ruchu wahadła balistycznego

Wybrane rozkłady zmiennych losowych i ich charakterystyki

Geometria analityczna przestrzeni

CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

6. FUNKCJE. f: X Y, y = f(x).

Matematyka wybrane zagadnienia. Lista nr 4

Zastosowanie zespolonego wektora Poyntinga do wyznaczania impedancji

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE

1 Relacje i odwzorowania

Transkrypt:

Fle w ośrodu o struturze periodycznej: N ogół roziry nieciągłości ośrod << λ, z puntu widzeni ruchu flowego do zniedbni; le np. dl ruchu fl elstycznych o dużej częstości w rysztle - nieciągłości nie ożn zniedbć. Złdy: strun idelnie elstyczn z rozłożonyi regulrnie ciężri o sie żdy. W równowdze strun jest rozciągnięt t, że npięcie wynosi T, odległość iędzy si wynosi.

Równnie ruchu sy r : T ( ) T( ) r r + r + T ( + ) r r r+ r Złdy sinusoidlny sztłt struny. Odległość sy Dl wychyleń y: r r r + + cos od sy ( z ) r 0 0 jest z r. cos[ ω t ( r ) ] [ cos( ω t r) cos sin( ω t r) sin ] ( ω t r) cos[ ω t ( r + ) ] [ cos( ω t r) cos + sin( ω t r) sin ]

Dl sy r : r ω r ω ω sin c ω c T Fle biegnące: Krzyw dyspersji -powtrz się wzdłuż osi Częstości ω odpowid niesończony zbiór różnych wetorów flowych,... Do opisu ruchu struny wystrczy jedn znjoość części zresownej. Pierwsze siu dl Wtedy: r cos( ω t rπ ) r cos[ ω t ( r ) π ] r r + cos[ ω t ( r + ) π ] r T odpowid - sąsiednie sy drgją w przeciwfzie. λ. 3

Dl π > λ < λ >. dobrze przez flę o ruch oże być opisny równie Do opisu fli wystrczy znjoość rzywej dyspersji dl π (pierwsz stref Brillouin) Dl łych częstości sin λ >> << T ω T µ ω - j dl elstycznej struny µ jednorodnej. 4

Fle stojące: - dwie sy zocowne, bdy ruch s poiędzy nii. Funcje włsne j dl obustronnie zocownej struny. ω ω n f sin Msyln wrtość π. Dl rysztłów typow wrtość ν ω π x 3 0 Hz Częstości włsne struny z pięcio si tylo pięć! Liczb odów równ liczbie współrzędnych norlnych. 5

Strun z N si zocown n ońcch długość ( N + ) nπ n ( N + ) n,, 3... Funcj włsn opisując flę stojącą: n N + (w nszy przyłdzie N5) u N + ( z) sin + z N π z sin - znczenie fizyczne w położenich s: ( r) sin r 0 u N + π - fl stojąc w postci bru ruchu (rysune n nstępnej stronie n6). n N + ( N + ) N n N + sin rπ u N + (*) Nrπ Nrπ sin N + N + Nrπ N + ( r) sin u ( r) Fl stojąc ( N + ) t j ( ) Z (*) dl r N + ω ω N N 6 N (p.rys. n5 i n7). Istnieje tylo N fizycznie rozróżnilnych odów (w przestrzeni 3 N ).

Wszystie ody dją się opisć przez fle stojące o długości i dłuższe. itd. Strun z dwo rodzji s: M w położenich r,r +... 7

w położenich r, r +... T ( + ) r r + r r M r T ( + ) r+ r+ r r + r + ω ω M M e i M ( ω t r) e i T [ ω t ( r + ) ] M T i i ( e + e ) i i ( e + e ) T T T T 4sin ω + ± + M M M Niech ( + ) i > M : T ω + dl 0 M T M ω dl λ 4 ) Niech ( ): π M (iniln długość fli M 8

( M + ) T ω dl łych T ω dl π Górn rzyw głąź optyczn, doln głąź ustyczn. Dl głęzi optycznej, przy dużych λ (łych ) M M - toy drgją w przeciwfzie, środe sy nie porusz się. Dl głęzi ustycznej, przy dużych λ, - ruch M w jedną stronę. 9

Fl znijąc: Z rzywej dyspersji () wyni, że nie wetorów flowych dl ω > ωc. Dl innych systeów oże nie być rozwiązń dl ω > ω c (odcięcie nisich częstości). Odcięcie nisich częstości: Sprężyny dją dodtową siłę zwrotną. N odcine struny ( σ z ) ( z, t) z dził dodtow sił - (σ - sztywność n jednostę długości). Równnie ruchu: t T µ z 0 σ µ

Równnie Klein-Gordon: t c z ω c σ ω c µ Stąd związe dyspersyjny: ω ω c + c Dl ω ωc - odcięcie nisich energii. σ strun elstyczn. ω c Dl 0, 0 Dl ω >> ωc ~ strun elstyczn. by związe dyspersyjny był spełniony dl ω < ωc usi być: ( ω ω ) c c - urojone. Podstwijąc 0 do funcji flowej fli znijącej: exp ( z) Re{ D [ i( ω t z) ]} exp

dostjey: ( z) Re[ D exp( iω t) ] exp () Fz nie zleży od z - wszystie punty sprężyny drgją w fzie j dl fli stojącej. () Ksztłt sprężyny jest dl oreślonego oentu czsu wyłdniczy ( nie sinusoidlny) - fl znijąc punty leżące dużo dlej niż nie będą się poruszć. Dził j filtr górnoprzepustowy. Odbicie i tunelownie: Fl znijąc, t j fl stojąc nie przenosi energii od obszru w tóry występuje będzie odbijć się fl biegnąc o częstości ω niejszej od częstości odcięci.

06--00 G:\_Wyld 000\FIN\DOC\Niecigly.doc Przez punt z z 0 nie trnsportu energii, nie też tłuieni Þ fl uleg cłowiteu odbiciu Þ wruni do powstni fli stojącej dl Położenie węzł (strzłi) zleży od z < z0. σ, µ w obszrze z > z0. Jeśli obszr obcinjący od dołu jest wąsi, fl oże się rozchodzić po obu jego stronch, w obszrze z > - fl biegnąc. (L ~ ) - zjwiso tunelowni (przechodzenie przez obszr wzbroniony). 3

Odcięcie wysoich częstości: Dl ω > ωc związe dyspersyjny dje sin > - zespolone. ω ω i c sin cos Czynni ω c i sini i sin cosi + sin - urojony, pozostłe rzeczywiste. ω - rzeczywiste cos 0 π,3π,5π... Dl le było, że π π π dl ωc J rozchodzi się fl? Wstwy, z ω π i r π do równni fli tłuionej: ( r ) exp( r) Re{ D exp[ i( ω t rπ )]}, 4

- różnic w stosunu do ułdu odcinjącego nisie częstości sąsiednie sy drgją w przeciwfzie (czynni exp ( irπ )). Drgni j dl fli biegnącej o długości znijące wyłdniczo (rzy e n dystnsie ). Ułd dził j filtr dolnoprzepustowy. 5