4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ



Podobne dokumenty
1. PODSTAWY TEORETYCZNE

[ P ] T PODSTAWY I ZASTOSOWANIA INŻYNIERSKIE MES. [ u v u v u v ] T. wykład 4. Element trójkątny płaski stan (naprężenia lub odkształcenia)

7. ELEMENTY PŁYTOWE. gdzie [N] oznacza przyjmowane funkcje kształtu, zdefinować odkształcenia i naprężenia: zdefiniować macierz sztywności:

3. PŁASKI STAN NAPRĘŻENIA I ODKSZTAŁCENIA

Metoda elementów skończonych

6. ZWIĄZKI FIZYCZNE Wstęp

Zastosowanie MES do rozwiązania problemu ustalonego przepływu ciepła w obszarze 2D

Autor: mgr inż. Robert Cypryjański METODY KOMPUTEROWE

8. PODSTAWY ANALIZY NIELINIOWEJ

Drgania poprzeczne belki numeryczna analiza modalna za pomocą Metody Elementów Skończonych dr inż. Piotr Lichota mgr inż.

Analiza wrażliwości tarczy z wykorzystaniem metody elementów skończonych

ROZWIĄZANIE PROBLEMU NIELINIOWEGO

Rozwiązywanie równań różniczkowych cząstkowych metodą elementów skończonych - wprowadzenie

gruparectan.pl 1. Silos 2. Ustalenie stopnia statycznej niewyznaczalności układu SSN Strona:1 Dla danego układu wyznaczyć MTN metodą sił

a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn a 1j a 2j R i = , C j =

9. PODSTAWY TEORII PLASTYCZNOŚCI

gruparectan.pl 1. Metor Strona:1 Dla danego układu wyznaczyć MTN metodą przemieszczeń Rys. Schemat układu Współrzędne węzłów:

Defi f nicja n aprę r żeń

1. PODSTAWY TEORETYCZNE

Najprostszy element. F+R = 0, u A = 0. u A = 0. Mamy problem - równania zawierają siły, a warunek umocowania - przemieszczenia

Drgania układu o wielu stopniach swobody

Wykład 14. Elementy algebry macierzy

[ A i ' ]=[ D ][ A i ] (2.3)

5. Rozwiązywanie układów równań liniowych

F + R = 0, u A = 0. u A = 0. f 0 f 1 f 2. Relację pomiędzy siłami zewnętrznymi i wewnętrznymi

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

ALGORYTM STATYCZNEJ ANALIZY MES DLA KRATOWNICY

Łagodne wprowadzenie do Metody Elementów Skończonych

TENSOMETRIA ZARYS TEORETYCZNY

13 Układy równań liniowych

PYTANIA KONTROLNE STAN NAPRĘŻENIA, ODKSZTAŁCENIA PRAWO HOOKE A

TARCZOWE I PŁYTOWE ELEMENTY SKOŃCZONE

Twierdzenia o wzajemności

Algebra liniowa. Macierze i układy równań liniowych

Wykład 5. Metoda eliminacji Gaussa

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

PROJEKT NR 2 STATECZNOŚĆ RAM WERSJA KOMPUTEROWA

Met Me ody numer yczne Wykład ykład Dr inż. Mic hał ha Łanc Łan zon Instyt Ins ut Elektr Elektr echn iki echn i Elektrot Elektr echn olo echn

Wstęp. Numeryczne Modelowanie Układów Ciągłych Podstawy Metody Elementów Skończonych. Warunki brzegowe. Elementy

METODY KOMPUTEROWE W MECHANICE

Analiza płyt i powłok MES

Mechanika i Budowa Maszyn

Rozwiązanie stateczności ramy MES

Równania liniowe. Rozdział Przekształcenia liniowe. Niech X oraz Y będą dwiema niepustymi przestrzeniami wektorowymi nad ciałem

Analiza stanu naprężenia - pojęcia podstawowe

Stateczność ramy - wersja komputerowa

a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn x 1 x 2... x m ...

1 Symulacja procesów cieplnych 1. 2 Algorytm MES 2. 3 Implementacja rozwiązania 2. 4 Całkowanie numeryczne w MES 3. k z (t) t ) k y (t) t )

; B = Wykonaj poniższe obliczenia: Mnożenia, transpozycje etc wykonuję programem i przepisuję wyniki. Mam nadzieję, że umiesz mnożyć macierze...

Układy równań liniowych i metody ich rozwiązywania

Wprowadzenie do MES. Dla każdego ES, w oparciu o przemieszczenia w węzłach, wyznaczamy siły działające na niego, odkształcenia, naprężenia, itp.

5. Indeksy materiałowe

Linie wpływu w belce statycznie niewyznaczalnej

Matematyka stosowana i metody numeryczne

PODSTAWY MECHANIKI OŚRODKÓW CIĄGŁYCH

Zaawansowane metody numeryczne

Pierwsze komputery, np. ENIAC w 1946r. Obliczenia dotyczyły obiektów: o bardzo prostych geometriach (najczęściej modelowanych jako jednowymiarowe)

Rozciąganie i ściskanie prętów naprężenia normalne, przemieszczenia 2

FIGURY I PRZEKSZTAŁCENIA GEOMETRYCZNE

METODA SIŁ KRATOWNICA

DRGANIA WŁASNE RAM OBLICZANIE CZĘSTOŚCI KOŁOWYCH DRGAŃ WŁASNYCH

POD- I NADOKREŚLONE UKŁADY ALGEBRAICZNYCH RÓWNAŃ LINIOWYCH

3. METODA PRZEMIESZCZEŃ - ZASADY OGÓLNE

1. Silos Strona:1 Dla danego układu wyznaczyć MTN metodą sił Rys. Schemat układu ...

3 Podstawy teorii drgań układów o skupionych masach

TARCZE PROSTOKĄTNE Charakterystyczne wielkości i równania

Kinematyka płynów - zadania

Podstawowe przypadki (stany) obciążenia elementów : 1. Rozciąganie lub ściskanie 2. Zginanie 3. Skręcanie 4. Ścinanie

UKŁADY ALGEBRAICZNYCH RÓWNAŃ LINIOWYCH

EGZAMIN MATURALNY W ROKU SZKOLNYM 2014/2015

SKRĘCANIE WAŁÓW OKRĄGŁYCH

Przekształcenia liniowe

5.1. Kratownice płaskie

ANALIZA STATYCZNA MES DLA USTROJÓW POWIERZNIOWYCH

Podstawy Robotyki Określenie kinematyki oraz dynamiki manipulatora

Macierze. Rozdział Działania na macierzach

8. Metody rozwiązywania układu równań

Spis treści Rozdział I. Membrany izotropowe Rozdział II. Swobodne skręcanie izotropowych prętów pryzmatycznych oraz analogia membranowa

DYNAMIKA RAM WERSJA KOMPUTEROWA

Elementy Projektowania Inżynierskiego CALFEM Wybrane funkcje.

POLITECHNIKA SZCZECIŃSKA KATEDRA MECHANIKI I PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN

Symulacja komputerowa redukcji naprężeń w układzie mechanicznym SPIS TREŚCI Prawo Hooke a Podstawowe równania ruchu..

3. FUNKCJA LINIOWA. gdzie ; ół,.

MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH

A A A A A A A A A n n

STATYKA Z UWZGLĘDNIENIEM DUŻYCH SIŁ OSIOWYCH

Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji / Gustaw Rakowski, Zbigniew Kacprzyk. wyd. 3 popr. Warszawa, cop

1 Zbiory i działania na zbiorach.

UTRATA STATECZNOŚCI. O charakterze układu decyduje wielkośćobciążenia. powrót do pierwotnego położenia. stabilnego do stanu niestabilnego.

1. METODA PRZEMIESZCZEŃ

Kilka spraw praktycz-

1. Obciążenie statyczne

Inżynierskie metody numeryczne II. Konsultacje: wtorek 8-9:30. Wykład

i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0]

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,

Egzamin maturalny z matematyki Poziom podstawowy ZADANIA ZAMKNIĘTE. W zadaniach 1-25 wybierz i zaznacz na karcie odpowiedzi poprawną odpowiedź.

pt.: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROCESÓW OBRÓBKI PLASTYCZNEJ

Rozwiązywanie układów równań liniowych metody dokładne Materiały pomocnicze do ćwiczeń z metod numerycznych

Materiały pomocnicze do wykładów z wytrzymałości materiałów 1 i 2 (299 stron)

Z ostatniego wzoru i zależności (3.20) można obliczyć n6. Otrzymujemy (3.23) 3.5. Transformacje geometryczne

Transkrypt:

4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ 1 4. 4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ 4.1. Elementy trójkątne Do opisywania dwuwymiarowego kontinuum jako jeden z pierwszych elementów zastosowano element trójkątny nazywany skrótem CST (Constant Strain Triangle). W elemencie tym wyróżnić możemy trzy węzły (zobrazowane poprzez wierzchołki trójkąta), które mają po dwa translacyjne stopnie swobody. Tak więc przemieszczenie dowolnego punktu elementu opisywać będziemy w układzie xy za pomocą dwóch składowych, które oznaczymy u i v. Kolejne przemieszczenia węzłowe oznaczymy przez d 1 do d 6. Odpowiadają one stopniom swobody oznaczonym na rysunku poniżej d 6 y d 1 v ik k v i u d 5 v jk v j d ij d 3 x d 4 Rys. 4.1. Element trójwęzłowy Wektor przemieszczeń d, który opisuje deformację elementu, składa się z następujących składowych d =[d 1, d,d 3, d 4, d 5, d 6,] T =[u 1, v,u 3, v 4,u 5, v 6,] T (4.1) Możemy przyjąć funkcje, które będą opisywać wielkości przemieszczeń u i v w postaci liniowo zależnej od x i y: u=c 1 c x c 3 y v=c 4 c 5 x c 6 y (4.) W postaci macierzowej założoną aproksymację zmian wektora przemieszczeń u=[u, v] T możemy zapisać u=gc (4.3) gdzie c jest wektorem stałych c i (na razie nieznanych), natomiast macierz geometryczna g ma postać g=[ 1 x y 1 x y] (4.4)

4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ Jeśli podstawimy warunki brzegowe, to znaczy porównamy przemieszczenia u i v odpowiednio do przemieszczeń węzłów w punktach i, j, k otrzymamy macierz h postaci: h=[ g i g j która spełnia poniższe równanie macierzowe: xi yi 1 x i y i 1 x j (4.5) 1 x g j k]=[1 1 x k y k 1 x k y k] d =hc (4.6) Z równania tego wyznaczamy wartości stałych c i przez znalezienie macierzy odwrotnej h 1 : [x j yk xk y j xk yi xi yk xi x j yi y kj ] h 1 = 1 x kj (4.7) A ijk x j y k x k x k y i x i y k x i x j y i Wpływ jednostkowego przemieszczenia w węzłach na przemieszczenia wszystkich punktów na obszarze elementu Funkcja kształtu jest funkcją liniową. =x j x i = y i y k (4.8) A ijk = podwójne pole powierzchni trójkąta =det[1 x i y i 1 x j 1 x k y k]= y ik x ik (4.9) Macierz funkcji kształtu ma więc postać: N =gh 1 =[ N 1 N N 3 N 1 N N 3] (4.1)

4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ 3 gdzie odpowiednie funkcje wyrażają się następującymi wzorami N 1 = 1 A ijk x j y k x k x y (4.11) N = 1 A ijk x k y i x i y k x y (4.1) N 3 = 1 A ijk x i x j y i x y (4.13) Zależność pomiędzy przemieszczeniami węzłów d a odkształceniami elementu otrzymamy wykonując działanie pokazane poniżej =[ x B=L N y [ y 1 jk ]N = x y A jk ijk y x ij] (4.14) =Bd (4.15) Jeśli założymy, że mamy do czynienia z materiałem izotropowym możemy macierz konstytutywną zapisać Gdzie przyjęte stałe e i są równe: dla płaskiego stanu naprężenia D= E 1 e 1 [e 3] (4.16) e =1 e =1 e 3 = e (4.17) dla płaskiego stanu odkształcenia

4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ 4 =1 e =1 (4.18) e 3 = e Macierz sztywności elementu CST K = B T DB dv =B T DBA ijk t=k 1 K (4.19) V gdzie przez t oznaczono grubość elementu, zaś macierze K 1 i K zawierają wyrazy wywodzące się odpowiednio tylko z odkształceń 4[ normalnych i ścinających: ] e K 1 = (4.) 4[ ] x K =e ki (4.1) Powyższe macierze są macierzami symetrycznymi. We wzorach na K 1 i K wzorach przyjęto następujące oznaczenia Et 1 e 4 = e 4 A ijk 1 [e 3] e (4.) e 5 =e 4 =e 3 4.. Element skończony trójkątny sześciowęzłowy

4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ 5 Do analizy płaskich stanów naprężenia i odkształcenia możemy posłużyć się również sześciowęzłowym elementem trójkątnym, który w literaturze jest w skrócie nazywany LST (Linear Strain Triangle). Element ten przedstawia poniższy rysunek: v 3 v 6 3 u 3 u 6 v 5 6 5 u 5 y u 1 1 4 u 4 v u 1 Rys. 4.. Element sześciowęzłowy Wektor przemieszczeń węzłowy możemy zapisać jako x v 4 v d =[u 1 u u 3 u 4 u 5 u 6 v 1 v v 3 v 4 v 5 v 6 ] T (4.3) Wektor przemieszczenia dowolnego punktu elementu określonest przy pomocy dwóch składowych: u=[u v ] T. Natomiast aproksymację każdej ze składowych przyjmuje się w postaci u=c 1 c x c 3 y c 4 x c 5 xy c 6 y v=c 7 c 8 x c 9 y c 1 x c 11 xy c 1 y (4.4) Wektor odkształcenia możemy wyrazić jako funkcję przemieszczeń węzłów x =[ y B y xy]=[bx Poszczególne wektory można zapisać następująco B y B x]=[ u v] =Bd (4.5) x =[ x1 x x3] y =[ y1 y y3] xy=[ xy1 xy xy3] (4.6) Zastosowane macierze B i wyrazić można jako

4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ 6 B x = 1 y 3 y 13 y 1 4 y 13 4 y 1 y A[3 3 3 y 13 y 1 4 y 3 4 y 1 y 3 y 13 3 y 1 4 y 13 4 y 3] (4.7) B y = 1 x 3 x 31 x 1 4 x 31 4 x 1 x A[3 3 3 x 31 x 1 4 x 3 4 x 1 x 3 x 31 3 x 1 4 x 31 4 x 3] (4.8) 4.3. Kondensacja statyczna Kondensacja statyczna polega na tworzeniu elementu czterokątnego z elementów trójkątnych (suma dwóch trójkątnych). K Qi =K T 1 K T i=1, (4.9) K = 1 [ K Q 1 K Q ] (4.3)

4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ 7 [ K AA K AB K BA K BB] [ d A d B] [ = p A p B] (4.31) K AA d A K AB d B = p A K BA d A K BB d B = p B (4.3) Po odpowiednich przekształceniach doprowadzamy wzory do postaci K BA K AA 1 p A K AB d B K BB d B = p B K BB K BA K AA 1 K AB d B = p B K BA K AA 1 p A (4.33) co skracamy do postaci K BB d B = p B (4.34) Dokładność macierzy sztywności zależy od dyskretyzacji, otrzymujemy wynik przybliżony. Tylko wtedy gdy obciążenia przyłożymy w węzłach, funkcja kształtu trzeciego stopnia v x =a 1 a x a 3 x a 4 x 3 (4.35) Jest prawdziwą i dokładną funkcją rozwiązującą dane równanie różniczkowe. Funkcja momentów na danym odcinku jest liniowa. d w x =±M d x EI (4.36) Kondensacja statyczna polega na dodaniu do siebie prostych elementów po to aby tworzyć bardziej złożone. Składanie czworokąta z trójkątów to dodanie odpowiednich sztywności.(rysunki). Dochodzenie do macierzy sztywności elementu czworokątnego może odbywać się w różny sposób. Element czworokątny o węzłach 1,,3,4 można złożyć z dwóch trójkątów 4,1, i 4,3, lub 1,4,3 i 1,,3.