Podstawy algebry ogóolnej i teorii kategorii semestr zimowy 2005/06

Podobne dokumenty
Podstawy algebry ogóolnej i teorii kategorii semestr zimowy 2008/09

Teoria kategorii w podstawach informatyki semestr zimowy 2010/11

Rozdzia l 3. Elementy algebry uniwersalnej

Wyk lad 9 Przekszta lcenia liniowe i ich zastosowania

Wyk lad 1 Podstawowe struktury algebraiczne

Teoria miary WPPT IIr. semestr zimowy 2009 Wyk lady 6 i 7. Mierzalność w sensie Carathéodory ego Miara Lebesgue a na prostej

Niech X bȩdzie dowolnym zbiorem. Dobry porz adek to relacja P X X (bȩdziemy pisać x y zamiast x, y P ) o w lasnościach:

Algebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, czȩść druga

Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera

Wyk lad 7 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

Wyk lad 5 Grupa ilorazowa, iloczyn prosty, homomorfizm

Wyk lad 14 Cia la i ich w lasności

Rozdzia l 2. Najważniejsze typy algebr stosowane w logice

STATYSTYKA MATEMATYCZNA dla ZPM I dr inż Krzysztof Bryś wyk lad 1,2 KLASYCZNY RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA

Uwaga 1.2. Niech (G, ) będzie grupą, H 1, H 2 < G. Następujące warunki są równoważne:

STYSTYSTYKA dla ZOM II dr inż Krzysztof Bryś Wykad 1

Topologia Algebraiczna - Pomocnik studenta. 1. Język teorii kategorii

Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste

Metalogika (1) Jerzy Pogonowski. Uniwersytet Opolski. Zakład Logiki Stosowanej UAM

Wyk lad 4 Warstwy, dzielniki normalne

Algebrą nazywamy strukturę A = (A, {F i : i I }), gdzie A jest zbiorem zwanym uniwersum algebry, zaś F i : A F i

13. Cia la. Rozszerzenia cia l.

5. Algebra działania, grupy, grupy permutacji, pierścienie, ciała, pierścień wielomianów.

Ekonomia matematyczna i dynamiczna optymalizacja

Wyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa. Wzory Cramera

Wyk lad 2 Podgrupa grupy

Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera

P. Urzyczyn: Materia ly do wyk ladu z semantyki. Uproszczony 1 j. ezyk PCF

Rachunek zdań - semantyka. Wartościowanie. ezyków formalnych. Semantyka j. Logika obliczeniowa. Joanna Józefowska. Poznań, rok akademicki 2009/2010

Systemy algebraiczne. Materiały pomocnicze do wykładu. przedmiot: Matematyka Dyskretna 1 wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

F t+ := s>t. F s = F t.

Wyk lad 14 Formy kwadratowe I

Wyk lad 5 W lasności wyznaczników. Macierz odwrotna

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

Algebra konspekt wykladu 2009/10 1. du na dzialanie na zbioze G, jeśli dla dowolnych elementów x, y S, x y S. S jest zamkniety ze wzgle

Dzia lanie grupy na zbiorze. Twierdzenie Sylowa

Uzgadnianie wyrażeń rachunku predykatów. Adam i orzeszki. Joanna Józefowska. Poznań, rok akademicki 2009/2010

Indeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl. krzywej zamknietej

Algebra i jej zastosowania ćwiczenia

Algebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, cz

Wyk lad 12. (ii) najstarszy wspó lczynnik wielomianu f jest elementem odwracalnym w P. Dowód. Niech st(f) = n i niech a bedzie

Wyk lad 8 macierzy i twierdzenie Kroneckera-Capellego

25 lutego 2013, godzina 23: 57 strona 1. P. Urzyczyn: Materia ly do wyk ladu z semantyki. Logika Hoare a

Wyk lad 6 Podprzestrzenie przestrzeni liniowych

Wyk lad 3 Wyznaczniki

Wyk lad 4 Dzia lania na macierzach. Określenie wyznacznika

2 Rodziny zbiorów. 2.1 Algebry i σ - algebry zbiorów. M. Beśka, Wstęp do teorii miary, rozdz. 2 11

WYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE

vf(c) =, vf(ft 1... t n )=vf(t 1 )... vf(t n ).

Zadania o liczbach zespolonych

Statystyka w analizie i planowaniu eksperymentu

Rezolucja w rachunku predykatów. Przedrostkowa koniunkcyjna postać normalna. Formu ly ustalone. Joanna Józefowska. Poznań, rok akademicki 2009/2010

Rachunek prawdopodobieństwa Rozdział 4. Zmienne losowe

Funkcje wielu zmiennych

Logika. Materia ly pomocnicze do wyk ladu dla pierwszego roku informatyki UW. Pawe l Urzyczyn 25 sierpnia 2005

4. Dzia lanie grupy na zbiorze

Zasada indukcji matematycznej

Rachunek prawdopodobieństwa Rozdział 4. Zmienne losowe

Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne

Grupy i cia la, liczby zespolone

Suma i przeciȩcie podprzestrzeń, suma prosta, przestrzeń ilorazowa Javier de Lucas

1. R jest grupą abelową względem działania + (tzn. działanie jest łączne, przemienne, istnieje element neutralny oraz element odwrotny)

w teorii funkcji. Dwa s lynne problemy. Micha l Jasiczak

Statystyka w analizie i planowaniu eksperymentu

Seria zadań z Algebry IIR nr kwietnia 2017 r. i V 2 = B 2, B 4 R, gdzie

czastkowych Państwo przyk ladowe zadania z rozwiazaniami: karpinw adres strony www, na której znajda

LOGIKA ALGORYTMICZNA

P (x, y) + Q(x, y)y = 0. g lym w obszrze G R n+1. Funkcje. zania uk ladu (1) o wykresie przebiegaja

Procesy Stochastyczne - Zestaw 1

GAL, konspekt wyk ladów: Tensory

Elementy logiki i teorii mnogości Wyk lad 1: Rachunek zdań

1 Działania na zbiorach

Rozdzia l 9. Zbiory liczb porz adkowych. Liczby porz adkowe izolowane i graniczne

Rozdzia l 11. Przestrzenie Euklidesowe Definicja, iloczyn skalarny i norma. iloczynem skalarnym.

Prostota grup A n. Pokażemy, że grupy A n sa. proste dla n 5. Dowód jest indukcyjny i poprzedzimy go lematem.

Elementy analizy funkcjonalnej PRZESTRZENIE LINIOWE

domykanie relacji, relacja równoważności, rozkłady zbiorów

Matematyka dyskretna Oznaczenia

Rozdzia l 10. Najważniejsze normalne logiki modalne

Logika Stosowana. Wykład 1 - Logika zdaniowa. Marcin Szczuka. Instytut Informatyki UW. Wykład monograficzny, semestr letni 2016/2017

Algorytm Euklidesa. ZADANIE 1. Oblicz korzystając z algorytmu Euklidesa: (a) NWD(120, 195), (b) NWD(80, 208), (c) NWD(36, 60, 90),

Wyk lad 6 Przyk lady homomorfizmów

Struktury formalne, czyli elementy Teorii Modeli

Prawdopodobieństwo i statystyka

Rozdzia l 3. Relacje binarne

A i. i=1. i=1. i=1. i=1. W dalszej części skryptu będziemy mieli najczęściej do czynienia z miarami określonymi na rodzinach, które są σ - algebrami.

Statystyka w analizie i planowaniu eksperymentu

System BCD z κ. Adam Slaski na podstawie wykładów, notatek i uwag Pawła Urzyczyna. Semestr letni 2009/10

Normy wektorów i macierzy

WNIOSKOWANIE W MODELU REGRESJI LINIOWEJ

Wzory Viete a i ich zastosowanie do uk ladów równań wielomianów symetrycznych dwóch i trzech zmiennych

Pierścienie grupowe wyk lad 3. lewych podmodu lów prostych. Ogólniej, aby roz lożyć dany pierścień na sume. prosta

1. Zadania z Algebry I

Statystyka w analizie i planowaniu eksperymentu

Działania Definicja: Działaniem wewnętrznym w niepustym zbiorze G nazywamy funkcję działającą ze zbioru GxG w zbiór G.

ep do matematyki aktuarialnej Micha l Jasiczak Wyk lad 3 Tablice trwania życia 2

FUNKCJE LICZBOWE. x 1

Optymalizacja Rozpoczniemy od przedstawienia kilku charakterystycznych przyk ladów zadań optymalizacji liniowej.

Grzegorz Mazur. Zak lad Metod Obliczeniowych Chemii UJ. 14 marca 2007

Transkrypt:

Egzamin z wyk ladu monograficznego Poje ecia, terminologia i notacja: Podstawy algebry ogóolnej i teorii kategorii semestr zimowy 2005/06 Przyjmujemy zwyk la definicjee sygnatury algebraicznej Σ, Σ-algebry i Σ-homomorfizmu; poniżej wykorzystujemy standardowaa notacje z wyk ladu. Rozważmy dowolna sygnature Σ = S, Ω. G lośna Σ-algebra to dowolna Σ-algebra, gdzie do każdego elementu może byćc doczepiony albo dzwonek, albo gwizdek. Ponadto, od każdego dzwonka może prowadzićc sznurek do elementu nośnika algebry tego samego rodzaju, co element, do któorego doczepiony jest dzwonek. To znaczy, w g lośnej Σ-algebrze A, dla każdego elementu a A s nośnika algebry, zachodzi jedna z trzech możliwości: albo do a doczepiony jest dzwonek, co bedziemy zapisywaćc jako B A (a), i wóowczas możliwe sa dwa dalsze przypadki: albo prowadzi od niego sznurek do elementu a A s nośnika tego samego rodzaju, co zapisywaćc be edziemy jako P A (a) = a ; albo nie prowadzi od niego żaden sznurek; albo do a doczepiony jest gwizdek, co be edziemy zapisywaćc jako W A (a); albo nic nie jest do a doczepione. Σ-homomorfizm g lośnych Σ-algebr h : A B to taki Σ-homomorfizm algebr h : A B, któory przeprowadza elementy z doczepionymi dzwonkami na elementy z doczepionymi dzwonkami (tzn., B A (a) implikuje B B (h(a))), a elementy z doczepionymi gwizdkami na elementy z doczepionymi gwizdkami (tzn., W A (a) implikuje W B (h(a))), oraz zachowuje po laczenia sznurkami (tzn., P A (a) = a implikuje P B (h(a)) = h(a )). Rozważamy Σ-formu ly nastepuja acych postaci: Σ-B-formu ly: X.B(X ) B(t); Σ-P-formu ly: X.B(X ) B(P(t)), gdzie X jest S-rodzajowym zbiorem zmiennych, X jego S-rodzajowym podzbiorem, a t jest Σ-termem ze zmiennymi z X. Spe lnianie Σ-formu l przez g lośne Σ-algebry A definiujemy jak naste epuje: A = X.B(X ) B(t) gdy dla każdego wartościowania zmiennych v : X A takiego, że dla x X, B A (v(x)) (tzn., v(x) ma doczepiony dzwonek), zachodzi też B A (t A [v]) (tzn., wartośćc t A [v] termu t w algebrze A przy wartościowaniu v ma doczepiony dzwonek); A = X.B(X ) B(P(t)) gdy dla każdego wartościowania zmiennych v : X A takiego, że dla x X, B A (v(x)) (tzn., v(x) ma doczepiony dzwonek), zachodzi też B A (t A [v]) oraz dla pewnego a A, B A (a ) i P A (t A [v]) = a (tzn., wartośćc t A [v] termu t w algebrze A przy wartościowaniu v ma doczepiony dzwonek i prowadzi od niego sznurek do elementu, któory też ma doczepiony dzwonek). Dla dowolnej sygnatury Σ i zbioru Σ-formul Φ, definiujemy nastepuja ace kategorie: 1

BPWAlg(Σ, Φ) kategoria wszystkich g lośnych Σ-algebr spe lniajacych Φ, z homomorfizmami jak wyżej. BPAlg(Σ, Φ) pe lna podkategoria BPWAlg(Σ, Φ) wyznaczona przez wszystkie g lośne Σ- algebry bez gwizdkóow. BAlg(Σ, Φ) pe lna podkategoria BPAlg(Σ, Φ) wyznaczona przez wszystkie g lośne Σ-algebry bez sznurkóow. Alg(Σ, Φ) pe lna podkategoria BPWAlg(Σ, Φ) wyznaczona przez wszystkie g lośne Σ-algebry bez dzwonkóow, gwizdkóow i sznurkóow (czyli jest to pewna kategoria zwyk lych Σ-algebr). Pusty zbióor formu l w powyższych oznaczeniach pomijamy; zatem na przyk lad Alg(Σ) jest kategoriaa wszystkich Σ-algebr (bez dzwonkóow, gwizdkóow i sznurkóow). Rozważamy też nastepuja ace funktory: F Σ,Φ : BPWAlg(Σ, Φ) BPAlg(Σ) funktor, któory zapomina o doczepionych gwizdkach. G Σ,Φ : BAlg(Σ, Φ) Alg(Σ) funktor, któory zapomina o doczepionych dzwonkach i sznurkach. Zadanie: Któore z poniższych stwierdzeń sa prawdziwe dla dowolnej sygnatury Σ? Udowodnij lub uzasadnij odpowiedź negatywna. 1. Kategoria BPWAlg(Σ) jest 2. Dla dowolnego zbioru Σ-formu l Φ, kategoria BPAlg(Σ, Φ) jest 3. Dla dowolnego zbioru Σ-B-formu l Φ, kategoria BAlg(Σ, Φ) jest 4. Dla dowolnego zbioru Σ-B-formu l Φ, funktor G Σ,Φ : BAlg(Σ, Φ) Alg(Σ) ma (a) lewy sprze (b) prawy sprze 5. Dla dowolnego zbioru Σ-formu l Φ, funktor F Σ,Φ : BPWAlg(Σ, Φ) BPAlg(Σ) ma (a) lewy sprze (b) prawy sprze 6. Funktor F Σ, : BPWAlg(Σ) BPAlg(Σ) ma (a) lewy sprze (b) prawy sprze 7. Kategoria BPWAlg(Σ) ma epimorficzno-monomorficzny system podzia lu. 2

Szkic rozwiazań: (Mam nadzieje, że bez wiekszych b ledóow :-) 1. Niech sygnatura Σ zawiera sta laa c. Istnieja g lośne Σ-algebry A i B takie, że B A (c a ) oraz W B (c B ). Nie istnieje g lośna Σ-algebra C z Σ-homomorfizmami g lośnych Σ-algebr h A : A C i h B : B C. Zatem: (a) Kategoria BPWAlg(Σ) nie jest zupe lna, bo nie istnieje w niej obiekt końcowy. (Uwaga: granice niepustych diagramóow w niej istnieja i można je skonstruowaćc w standardowy sposóob.) (b) Kategoria BPWAlg(Σ) nie jest kozupe lna, bo nie istnieje w niej koprodukt A i B. 2. Niech Σ = S, Ω. Dla dowolnego zbioru Σ-formu l Φ, rozpatrzmy dwa Σ-homomorfizmy g, h : A B w BPAlg(Σ, Φ) i rodzine e algebr A i BPAlg(Σ, Φ), i I. (a) Kategoria BPAlg(Σ, Φ) jest zupe lna; wystarczy pokazaćc istnienie equalizatora e : E A homomorfizmóow g, h i produktu P BPAlg(Σ, Φ) rodziny A i i I : Definiujemy nośnik E = {a A g(a) = h(a)}. Operacje w E sa określone tak, jak w A (wyniki należaa do E, bo g i h to Σ-homomorfizmy). Dla a E, B E (a) wtedy i tylko wtedy, gdy B A (a). Dla a E i a A, P E (a) = a wtedy i tylko wtedy, gdy P A (a) = a (to jest dobrze określone, bo jeśli P A (a) = a to a E, bo g i h to Σ-homomorfizmy g lośnych algebr). Teraz latwo sprawdzićc, że: E BPAlg(Σ, Φ), gdy A BPAlg(Σ, Φ), inkluzja e : E A jest Σ-homomorfizmem g lośnych algebr e : E A, e : E A jest equalizatorem g i h w BPAlg(Σ, Φ). Nośnik P = {f : I i I A i f(i) A i dla i I } jest produktem nośnikóow algebr rodziny A i i I. Operacje z Σ zdefiniowane sa po wspóo lrzednych, jak zwykle. Dla f P, B P (f) wtedy i tylko wtedy, gdy B Ai (f(i)) dla wszystkich i I. Dla f, f P, P P (f) = f wtedy i tylko wtedy, gdy P Ai (f(i)) = f (i) dla wszystkich i I. Latwo teraz sprawdzićc, że: P BPAlg(Σ, Φ), gdy A i BPAlg(Σ, Φ) dla wszystkich i I, dla i I, π i : P A i zadane przez π(f) = f(i), dla f P, sa Σ-homomorfizmami g lośnych Σ-algebr, P z rzutowaniami π i jest produktem rodziny A i i I. (b) Kategoria BPAlg(Σ, Φ) jest kozupe lna; wystarczy pokazaćc istnienie koproduktu C BPAlg(Σ, Φ) rodziny A i i I i koequalizatora k : B K homomorfizmóow g, h. Pomocnicze pojecie: Dla dowolnej g lośnej Σ-algebry D BPWAlg(Σ), g lośna kongruencja na D to taka Σ-kongruencja = na D, któora dodatkowo spe lnia nastepuja acy warunek: dla d, d, e, e D, jeśli P D (d) = d, P D (e) = e oraz d = e to d = e. Algebra ilorazowa D/ = jest wóowczas zdefiniowana jak zwykle, przy czym: B D/ = ([d] = ) wtedy i tylko wtedy, gdy B D (d ) dla pewnego d = d, oraz PD/ = ([d] = ) = [e] = wtedy i tylko wtedy, gdy P D (d ) = e dla pewnych d = d i e = e (to jest dobrze określone na mocy definicji g lośnej kongruencji). Zauważmy, że dla dowolnej Σ-formu ly φ rozważanych postaci, jeśli D = φ to także D/ = = φ. Latwo też sprawdzićc, że dla każdej relacji na D istnieje najmniejsza g lośna kongruencja na D zawierajaca te relacje. Co wiecej, jadro każdego homomorfizmu g lośnych algebr jest g lośna kongruencja. Dalej, naturalna funkcja [ ] = : D D/ = jest homomorfizmem g lośnych algebr. W końcu, majac dany homomorfizm g lośnych algebr l : D D, jeśli jadro l zawiera =, to funkcja j([d] = ) = l(d) określa homomorfizm g lośnych algebr j : D/ = D. 3

Niech = bedzie najmniejszaa g lośna kongruencja na B taka, że g(a) = h(a) dla wszystkich a A. Niech K = B/ =, a k : B K bedzie naturalnym g lośnym homomorfizmem takim, że k(b) = [b] =. Latwo teraz sprawdzićc, że: K BPAlg(Σ, Φ), gdy B BPAlg(Σ, Φ), k : B K jest koequalizatorem g i h w BPAlg(Σ, Φ). Dla dowolnego S-rodzajowego zbioru X oraz jego podzbioróow X P X B X, zdefiniujmy nastepuja aca a g lośna algebree F X B,X P Σ,Φ (X) BPAlg(Σ, Φ). Rozpatrzmy zbióor T Σ +(X) wszystkich Σ + -termóow ze zmiennymi X, gdzie Σ + jest sygnaturaa Σ z dodatkowaa (nowa) operacjaa p : s s, dla każdego rodzaju s w Σ. Niech B, P i F beda najmniejszymi (S-rodzajowymi) podzbiorami T Σ +(X) takimi, że: X F ; X B B; X P P; dla każdego t P, p(t) F ; dla każdej Σ-operacji f : s 1... s n s i t 1 F s1,..., t n F sn, f(t 1,..., t n ) F s ; dla każdej formu ly Y.B(Y ) B(t) w Φ i każdego wartościowania v : Y F, jeśli v(y) B dla wszystkich y Y, to także t[v] B, gdzie t[v] jest termem t, w któorym za każdaa zmienna y Y wstawiono term v(y); dla każdej formu ly Y.B(Y ) B(P(t)) w Φ i każdego wartościowania v : Y F, jeśli v(y) B dla wszystkich y Y, to także t[v] B, t[v] P oraz p(t[v]) B, gdzie t[v] jest termem t, w któorym za każdaa zmienna y Y wstawiono term v(y). ( Latwo sprawdzićc, że istnieja najmniejsze zbiory spe lniajace te w lasności, oraz P B F.) F X B,X P Σ,Φ (X) jest g lośna algebraa o nośniku F, z dzwonkami doczepionymi do elementóow w B i ze sznurkami doczepionymi do elementóow t P, przy czym wóowczas (t) = p(t). P X F B,X P Σ,Φ (X) Latwo sprawdzićc, że F X B,X P Σ,Φ (X) BPAlg(Σ, Φ), oraz dla każdej g lośnej algebry A BPAlg(Σ, Φ) i funkcji v : X A takiej, że B A (v(x)) dla każdego x X B oraz dla każdego x X P, P A (v(x)) = a dla pewnego a A, istnieje dok ladnie jeden homomorfizm g lośnych algebr v # : F X B,X P Σ,Φ (X) A, któory rozszerza v. Teraz, dla rodziny g lośnych Σ-algebr A i i I, niech X = { a, i i I, a A i } bedzie suma roz laczna a nośnikóow algebr A i, i I; niech X B = { a, i i I, a A i, B Ai (a)} bedzie jego podzbiorem z lożonym z tych elementóow, do któorych sa doczepione dzwonki; podobnie, niech X P = { a, i i I, a A i, P Ai (a) = a dla pewnego a A i }. Niech = bedzie najmniejszaa g lośna kongruencja na F X B,X P Σ,Φ (X) taka, że: dla każdej Σ-operacji f : s 1... s n s, i I oraz a 1 A i s1,..., a n A i sn, zachodzi f( a 1, i,..., a n, i ) = f Ai (a 1,..., a n ), i ; dla i I oraz P Ai (a) = a, p( a, i ) = a, i. Zdefiniujmy C jako algebree ilorazowaa F X B,X P Σ,Φ (X)/ =. Latwo teraz sprawdzićc, że: C BPAlg(Σ, Φ); dla i I, i (a) = [a] = dla a A i definiuje homomorfizm g lośnych algebr i : A i C, C z rodzina w lożeń i : A i C, i I, jest koproduktem rodziny A i, i I. 3. Dla dowolnego zbioru Σ-B-formu l Φ, kategoria BAlg(Σ, Φ) jest zupe lna i kozupe lna wystarczy sprawdzićc, że BAlg(Σ, Φ) jest zamknieta na konstrukcje equalizatoróow, produktóow, koequalizatoróow i koproduktóow zdefiniowane w rozwiazaniu zadania 2 powyżej. 4

4. Dla dowolnego zbioru Σ-B-formu l Φ, funktor G Σ,Φ : BAlg(Σ, Φ) Alg(Σ) ma (a) lewy sprzeżony: wystarczy sprawdzićc, że konstrukcja obiektu wolnego nad algebraa A BPAlg(Σ) w rozwiazaniu zadania 5 poniżej daje algebree w BAlg(Σ, Φ), o ile A Alg(Σ) i Φ jest zbiorem Σ-B-formu l. W tym wypadku, konstrukcja upraszcza sie znacznie: dla dowolnej algebry A Alg(Σ), niech B A bedzie najmniejszym zbiorem takim, że dla każdej formu ly Y.B(Y ) B(t) i wartościowania v : Y A takiego, że v(y) B dla wszystkich y Y, także wartośćc termu t w A przy wartościowaniu v należy do B, t A [v] B. Wowczas algebra A z dzwonkami doczepionymi do wszystkich elementóow B (i tylko do tych elementóow) jest wolna nad A wzgledem G Σ,Φ z identycznościa jako jednościa. (b) prawy sprzeżony: dla dowolnej algebry A Alg(Σ), A z dzwonkami doczepionymi do wszystkich elementóow jest kowolna nad A wzgledem wzgledem G Σ,Φ z identycznościa jako kojednościa. 5. Dla dowolnego zbioru Σ-formu l Φ, funktor F Σ,Φ : BPWAlg(Σ, Φ) BPAlg(Σ) (a) ma lewy sprzeżony: wystarczy pokazaćc istenienie algebr wolnych. Niech A BP Alg(Σ). Wykorzystamy konstrukcje z rozwiazania zadania 2 Przyjmijmy X = A, X B = {a B A (a)} i X P = {a P Ai (a) = a dla pewnego a A }. Niech = bedzie najmniejszaa g lośna kongruencja na F X B,X P (X) taka, że: Σ,Φ dla każdej Σ-operacji f : s 1... s n s oraz a 1 A s1,..., a n A sn, zachodzi f(a 1,..., a n ) = f A (a 1,..., a n ); dla P Ai (a) = a, p(a) = a. Zdefiniujmy C = F X B,X P Σ,Φ (X)/ =. Latwo teraz sprawdzićc, że: C BPWAlg(Σ, Φ); η A (a) = [a] = dla a A definiuje homomorfizm g lośnych algebr η A : A F Σ,Φ (C), C z jednościa η A : A F Σ,Φ (C) jest algebraa wolna nad A wzgledem F Σ,Φ. (b) nie ma prawego sprzeżonego (patrz rozwiazanie zadania 6 poniżej). 6. Funktor F Σ, : BPWAlg(Σ) BPAlg(Σ) (a) ma lewy sprzeżony jako szczegóolny przypadek zadania 6, albo w tym przypadku możliwie najprościej: g lośna algebraa wolna nad A BPAlg(Σ) wzgledem funktora F Σ, jest ta sama algebra A (bez żadnych gwizdkóow) z identycznościa jako jednościa. (b) nie ma prawego sprzeżonego: BPAlg(Σ) ma obiekt końcowy (zadanie 2), prawe sprzeżone zachowujaa granice, a BPWAlg(Σ) nie ma obiektu końcowego (zadanie 1). 7. Kategoria BPWAlg(Σ) ma (wie ecej niż jeden) epimorficzno-monomorficzny system podzia lu. Na przyk lad: mocnym epimorfizmem g lośnych algebr nazwijmy każdy homomorfizm g lośnych algebr h : A B taki, że naturalna funkcja i : A B zadana przez i([a] =h ) = h(a), gdzie =h jest jadrem homomorfizmu h, jest izomorfizmem g lośnych algebr i : A/ = h B. Mocne epimorfizmy i róożnowartościowe homomorfizmy (monomorfizmy) g lośnych algebr tworza system podzia lu dla BPWAlg(Σ). 5