Wyk lad 6 Przyk lady homomorfizmów
|
|
- Henryk Niemiec
- 4 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Wyk lad 6 Przyk lady hooorfizów Przyk lad 6.1. Dla dowolnych grup (G 1, 1, e 1 ), (G 2, 2, e 2 ) przekszta lcenie f: G 1 G 2 dane wzore f(x) = e 2 dla x G 1 jest hooorfize grup, bo f(a) 2 f(b) = e 2 2 e 2 = e 2 = f(a 1 b) dla dowolnych a, b G 1. Nazyway go hooorfize trywialny. Przyk lad 6.2. Niech G bedzie i g G. Wtedy przekszta lcenie f: G G dane wzore f(x) = g x g 1 dla x G jest autoorfize grupy G, gdyż f(a b) = g (a b) g 1 = (g a g 1 ) (g b g 1 ) = f(a) f(b) dla a, b G oraz przekszta lcenie h : G G dane wzore: h(x) = g 1 x g dla x G jest odwrotne do f. Taki autoorfiz f nazyway autoorfize wewn etrzny. Przyk lad 6.3. Niech H b edzie dzielnikie noralny grupy G i niech π: G G/H b edzie odwzorowanie dany wzore π(x) = xh dla x G. Wówczas dla dowolnych a, b G ay, że π(ab) = (ab)h = (ah) (bh) = π(a) π(b), wiec π jest hooorfize grup. Ponadto G/H = {ah = π(a) : a G}, wiec π jest,,na. Dla a G ay, że a Ker(π) π(a) = H ah = H a H, wiec Ker(π) = H. Taki hooorfiz π nazyway epiorfize naturalny. Przy okazji zauważy, że każdy dzielnik noralny grupy G jest jadre pewnego hooorfizu określonego na tej grupie. Stad wobec Stwierdzenia (vi), dzielniki noralne grupy G sa to dok ladnie jadra hooorfizów określonych na grupie G. Z twierdzenia o izoorfizie wynika stad zate, że każdy obraz hooorficzny grupy G jest izoorficzny z ilorazowa G/H dla pewnego H G. Stwierdzenie 6.4. Niech a bedzie cykliczna nieskończona i niech B bedzie dowolna grupa. Wówczas dla dowolnego b B przekszta lcenie f: a B dane wzore f(a k ) = b k dla wszystkich k Z (1) jest hooorfize grupy a w grup e B i f(a) = b. Ponadto f( a ) = b oraz jeśli o(b) =, to f jest zanurzenie, a jeśli o(b) = n N, to f nie jest zanurzenie i Ker(f) = a n. 1
2 Jeśli g: a B jest hooorfize i b = f(a), to g(a k ) = b k dla każdego k Z i g jest,,na wtedy i tylko wtedy, gdy b jest generatore grupy B. W szczególności oc zbioru wszystkich hooorfizów grupy a w grupe B jest równa ocy zbioru B. Dowód. Na ocy Stwierdzenia 3.7 każdy eleent grupy a ożna jednoznacznie zapisać w postaci a k dla pewnego k Z. Wobec tego f jest dobrze określone. Ponadto f(a) = f(a 1 ) = b 1 = b. Weźy dowolne x, y a. Wtedy x = a k i y = a l dla pewnych k, l Z. Stad f(x y) = f(a k a l ) = f(a k+l ) = b k+l oraz f(x) f(y) = b k b l = b k+l. Zate f(x y) = f(x) f(y) i f jest hooorfize. Ze wzoru (1) od razu wynika, że f( a ) = b. Niech o(b) = i a k Ker(f) dla pewnego k Z. Wtedy b k = e i na ocy Stwierdzenia 3.7, k = 0 oraz a k = e. Zate w ty przypadku Ker(f) = {e} i na ocy Stwierdzenia 5.18 (vii), f jest zanurzenie. Niech teraz o(b) = n N. Niech a k Ker(f) dla pewnego k Z. Wtedy e = f(a k ) = b k, skad na ocy Stwierdzenia 3.5, n k, czyli k = nl dla pewnego l Z i a k = (a n ) l a n. Jeśli zaś x a n, to x = (a n ) s = a ns dla pewnego s Z, wiec f(x) = b ns = (b n ) s = e s = e, czyli x Ker(f). Wobec tego w ty przypadku Ker(f) = a n, skad a n Ker(f). Ale a n e, bo o(a) =, wiec Ker(f) {e} i f nie jest zanurzenie. Ze Stwierdzenia 5.18 (iv) ay, że g(a k ) = [g(a)] k = b k dla każdego k Z. Ponadto wykazaliśy wcześniej, że g( a ) = b, wiec g jest,,na wtedy i tylko wtedy, gdy b jest generatore grupy B. Twierdzenie 6.5. Jedyna z dok ladnościa do izoorfizu nieskończona cykliczna jest grupa Z +. Każde dwie nieskończone grupy cykliczne a i b sa izoorficzne. Ponadto przekszta lcenia f: a b i g: a b dane wzorai: f(a k ) = b k i g(a k ) = b k dla k Z sa wszystkii różnyi izoorfizai grupy a na grupe b. Dowód. Niech a i b bed a nieskończonyi grupai cyklicznyi. Wtedy na ocy Stwierdzenia 6.4 przekszta lcenie f: a b dane wzore f(a k ) = b k jest zanurzenie i f jest,,na, czyli f jest izoorfize. W szczególności Z + jest jedyna z dok ladnościa do izoorfizu nieskończona cykliczna. Ponadto b 1 = b, wiec g jest też izoorfize, gdyż (b 1 ) k = b k dla dowolnego k Z. May też f(a) = b b 1 = g(a) na ocy Stwierdzenia 3.7, wiec f g. Niech h: a b bedzie izoorfize. Wtedy na ocy Stwierdzenia 6.4 dla c = h(a) jest h( a ) = c oraz h(a k ) = c k dla k Z. Ale h jest,,na, wiec c jest generatore grupy b i na ocy Stwierdzenia 3.7, c = b lub c = b 1, skad h = f lub h = g. Stwierdzenie 6.6. Niech a bedzie cykliczna rzedu n N i niech B bedzie dowolna grupa. Wówczas dla dowolnego b B takiego, że o(b) n przekszta lcenie f: a B dane wzore f(a k ) = b k dla wszystkich k Z (2) jest hooorfize grupy a w grup e B i f(a) = b. Ponadto f( a ) = b oraz jeśli 2
3 o(b) = n, to f jest zanurzenie, a jeśli o(b) n, to f nie jest zanurzenie i Ker(f) = a o(b). Jeśli g: a B jest hooorfize i b = g(a), to g(a k ) = b k dla każdego k Z, o(b) n i g jest,,na wtedy i tylko wtedy, gdy b jest generatore grupy B. Dowód. Z Uwagi 3.4 ay, że o(a) = n, wiec a = {e, a, a 2,..., a n 1 } na ocy Stwierdzenia Niech b B bedzie takie, że o(b) n. Wtedy dla dowolnych k, l Z takich, że a k = a l jest a k l = e, wiec na ocy Stwierdzenia 3.5, n k l, skad o(b) k l. Zate e = b k l, skad b k = b l, czyli f(a k ) = f(b l ). Wobec tego f jest dobrze określone. Ponadto f(a) = f(a 1 ) = b 1 = b. Weźy dowolne x, y a. Wtedy x = a k i y = a l dla pewnych k, l Z. Stad f(x y) = f(a k al ) = f(a k+l ) = b k+l oraz f(x) f(y) = b k bl = b k+l. Zate f(x y) = f(x) f(y) i f jest hooorfize. Ze wzoru (2) od razu wynika, że f( a ) = b. Niech o(b) = n i a k Ker(f) dla pewnego k Z. Wtedy b k = e i na ocy Stwierdzenia 3.5, n k, skad a k = e. Zate w ty przypadku Ker(f) = {e} i na ocy Stwierdzenia 5.18 (vii), f jest zanurzenie. Niech teraz o(b) n. Wtedy o(b) < n. Niech a k Ker(f) dla pewnego k Z. Wtedy e = f(a k ) = b k, skad na ocy Stwierdzenia 3.5, o(b) k, czyli k = o(b)l dla pewnego l Z i a k = (a o(b) ) l a o(b). Jeśli zaś x a o(b), to x = (a o(b) ) s = a o(b)s dla pewnego s Z, wiec f(x) = b o(b)s = (b o(b) ) s = e s = e, czyli x Ker(f). Wobec tego w ty przypadku Ker(f) = a o(b), skad a o(b) Ker(f). Ale a o(b) e, bo o(b) < n, wiec Ker(f) {e} i f nie jest zanurzenie. Ze Stwierdzenia 5.18 ay, że g(a k ) = [g(a)] k = b k dla każdego k Z i o(b) n. Ponadto wykazaliśy wcześniej, że g( a ) = b, wiec g jest,,na wtedy i tylko wtedy, gdy b jest generatore grupy B. Twierdzenie 6.7. Niech n N. Jedyna z dok ladnościa do izoorfizu cykliczna rzedu n jest grupa Z + n. Każde dwie grupy cykliczne a i b rzedu n sa izoorficzne. Ponadto przekszta lcenia f s : a b dane wzorai: f s (a k ) = b sk dla k Z oraz s {1, 2,..., n} takich, że (s, n) = 1 sa wszystkii różnyi izoorfizai grupy a na grupe b. W szczególności istnieje dok ladnie ϕ(n) różnych izoorfizów grupy a na grupe b. Dowód. Niech a i b bed a grupai cyklicznyi rzedu n i niech s {1, 2,..., n} bedzie takie, że (s, n) = 1. Wtedy na ocy Wniosku 3.11, b s jest generatore grupy b, wiec o(b s ) = n. Zate ze Stwierdzenia 6.6 przekszta lcenie f s : a b dane wzore f s (a k ) = b sk dla k Z jest zanurzenie i f s jest,,na, czyli f s jest izoorfize. W szczególności Z + n jest jedyna z dok ladnościa do izoorfizu cykliczna rzedu n. Niech s, r {1, 2,..., n} i (s, n) = (r, n) = 1 oraz f s = f r. Wtedy f s (a) = f r (a), skad b s = b r i na ocy Stwierdzenia 2.16, s = r. Niech h: a b bedzie izoorfize. Wtedy na ocy Stwierdzenia 6.6 dla c = h(a) jest h( a ) = c oraz h(a k ) = c k dla k Z. Ale h jest,,na, wiec c jest generatore grupy b i na ocy Wniosku 3.11, c = b s dla pewnego s {1, 2,..., n} takiego, że (s, n) = 1. Zate h(a k ) = (b s ) k = b sk dla k Z. Wobec tego h = f s. 3
4 Stwierdzenie 6.8. Niech, n N. Istnieje dok ladnie (n, ) wszystkich hooorfizów grupy cyklicznej a rzedu n w grupe cykliczna b rzedu i sa one postaci: Ponadto Ker(f j ) = f j (a k ) = b j (n,) k dla k Z oraz j = 0, 1,..., (n, ) 1. (3) a (n,) (j,(n,)) dla j = 0, 1,..., (n, ) 1. Dowód. Oznaczy A = a i B = b. Wówczas na ocy Stwierdzenia 6.6 każdy hooorfiz f: A B jest jednoznacznie wyznaczony przez eleent c = f(a), przy czy f(a k ) = c k dla k Z i o(c) n. Ponadto z twierdzenia Lagrange a o(c), wiec z teorii liczb ay, że o(c) (n, ). Z Uwagi 3.16 w grupie B istnieje dok ladnie jedna podgrupa C rzedu (n, ). Dalej, z Uwagi 3.4, o(x) = x dla każdego x B. Ponadto z Twierdzenia 3.9, o (b (n,) ) = (n, ), wi ec C = b (n,). Ale o(c) C i w C istnieje dok ladnie jedna podgrupa rzedu o(c), wiec c C. W ten sposób wykazaliśy, że jeśli f: A B jest hooorfize, to f(a) b (n,). Na odwrót, jeśli c b (n,), to o(c) (n, ), wiec ze Stwierdzenia 6.6 przekszta lcenie f: A B dane wzore f(a k ) = c k dla k Z jest hooorfize i f(a) = c. Wynika stad, że istnieje dok ladnie (n, ) wszystkich hooorfizów grupy A w grupe B i wszystkie one sa postaci f j (a k ) = b j (n,) k dla k Z oraz j = 0, 1,..., (n, ) 1. Ponadto ze Stwierdzenia 6.6, Ker(f j ) = a l j, gdzie l j = o(b j (n,) ). Ale na ocy Twierdzenia 3.9, o(b j (n,) ) = (n,), wiec (j,(n,)) l j = (n,), sk ad (j,(n,)) Ker(f j ) = a (n,) (j,(n,)). Przyk lad 6.9. Wyznaczyy wszystkie hooorfizy grupy A = a cyklicznej rzedu 124 w grupe cykliczna B = b rzedu 168. Wypiszey też jadro każdego z tych hooorfizów. Najpierw stosujac algoryt Euklidesa obliczay (124, 168) = (124, 44) = (44, 36) = (36, 8) = (8, 4) = 4. Nastepnie obliczay = 168 = 42. Ze Stwierdzenia 6.8 sa (n,) 4 dok ladnie 4 takie hooorfizy: f 0 (a k ) = e dla każdego k Z i Ker(f 0 ) = A; f 1 (a k ) = b 42k dla każdego k Z i Ker(f 1 ) = a 4 (1,4) = a 4 = {e, a 4, a 8,..., a 120 }, f 2 (a k ) = b 84k dla każdego k Z i Ker(f 2 ) = a 4 (2,4) = a 2 = {e, a 2, a 4,..., a 122 }, f 3 (a k ) = b 126k dla każdego k Z i Ker(f 3 ) = a 4 (3,4) = a 4 = {e, a 4, a 8,..., a 120 }. Twierdzenie Z dok ladnościa do izoorfizu istnieja dok ladnie dwie grupy rzedu 4: grupa czwórkowa Kleina K i grupa cykliczna Z + 4. Dowód. Niech G bedzie rzedu 4. Jeśli G posiada eleent rzedu 4, to G jest cykliczna i z Twierdzenia 6.7, G = Z + 4. W przeciwny przypadku ze Stwierdzenia 2.19, G = {e, x, y, z} dla pewnych x, y, z G takich, że xy = yx = z, o(x) = o(y) = o(z) = 2. Wobec tego tabelka grupy G a postać: 4
5 e x y z e e x y z x x e z y y y z e x z z y z e Rozważy bijekcje f: K G taka, że f(e) = e, f(s a ) = x, f(s b ) = y i f(s O ) = z. Wtedy tabelka grupy K przejdzie na tabelke grupy G, wiec f jest izoorfize, czyli G = K. Ponadto grupa K nie jest cykliczna, a wiec K nie jest izoorficzna z Z + 4. Przyk lad Ze Stwierdzenia 6.7 ay, że dla n N, f: Z + Z + n dane wzore f(k) = k 1 dla k Z jest hooorfize grupy Z + na grupe Z + n oraz Ker(f) = n. Zate z twierdzenia o izoorfizie ay Z + n = Z + / n. Twierdzenie Niech f: G A bedzie hooorfize grupy skończonej G w grupe A. Wówczas f(g) dzieli G. Jeżeli dodatkowo A jest skończona, to f(g) dzieli ( G, A ). Dowód. Z twierdzenia o izoorfizie ay, że f(g) = G/Ker(f), skad na ocy twierdzenia Lagrange a f(g) = G/Ker(f) = G, a wi ec Ker(f) f(g) G. Jeżeli dodatkowo grupa A jest skończona, to z twierdzenia Lagrange a i ze Stwierdzenia 5.18 (viii), f(g) dzieli A, wiec z eleentarnej teorii liczb f(g) dzieli ( G, A ). Wniosek Jeśli grupy A i B sa skończone i aja wzglednie pierwsze rzedy, to jedyny hooorfize f: A B jest hooorfiz trywialny. Dowód. Ponieważ ( A, B ) = 1, wiec z Twierdzenia 6.12 ay, że f(a) = 1. Zate f(a) = {e}, czyli f(a) = e dla każdego a A, a wiec f jest hooorfize trywialny. Przyk lad Pokażey, że nie istnieje nietrywialny hooorfiz grupy D 3 w grupe Z W ty celu za lóży, że istnieje nietrywialny hooorfiz f: D 3 Z Wtedy f(d 3 ) > 1 oraz z Twierdzenia 6.12, f(d 3 ) (6, 15) = 3, wiec f(d 3 ) = 3 oraz z twierdzenia o izoorfizie i z twierdzenia Lagrange a Ker(f) = 2. Ale Ker(f) D 3 i grupa D 3 nie posiada dzielnika noralnego rzedu 2, wiec ay sprzeczność. Przyk lad Pokażey, że jeśli niepuste zbiory A i B sa równoliczne, to grupy syetryczne S(A) i S(B) sa izoorficzne. Rzeczywiście, niech f: A B bedzie bijekcja. Określay F : S(A) S(B) wzore F (φ) = f φ f 1 dla φ S(A). Wtedy ze Wstepu do ateatyki ay, że F (φ) jest bijekcja jako z lożenie bijekcji, czyli F (φ) S(B) dla φ S(A). Ponadto dla dowolnych φ 1, φ 2 S(A) ay 5
6 F (φ 1 φ 2 ) = f (φ 1 φ 2 ) f 1 = = (f φ 1 f 1 ) (f φ 2 f 1 ) = F (φ 1 ) F (φ 2 ), wi ec F jest hooorfize. Ponadto G: S(B) S(A) dane wzore G(ψ) = f 1 ψ f dla ψ S(B) jest przekszta lcenie odwrotny do F. Zate F jest izoorfize. Twierdzenie 6.16 (Cayley a). Każda grupa G zanurza sie w grupe syetryczna S(G). Dowód. Niech dla g G: l g (x) = gx dla x G. Wtedy, jak wiey l g jest bijekcja zbioru G na siebie, wiec l g S(G). Niech F (g) = l g dla g G. Wtedy dla g, h, x G ay, że (F (gh))(x) = l gh (x) = (gh)x = g(hx) = gl h (x) = l g (l h (x)) = (l g l h )(x) = (F (g) F (h))(x), skad F (gh) = F (g) F (h) i F jest hooorfize. Jeżeli g Ker(F ), to l g (x) = x dla x G, czyli gx = x dla x G. Zate g = e. Stad ze Stwierdzenia 5.18, F jest zanurzenie. Z Twierdzenia Cayley a i z Przyk ladu 6.15 wynika od razu nastepuj acy Wniosek Każda grupa skończona rz edu n zanurza si e w grup e perutacji S n zbioru n-eleentowego {1, 2,..., n}. Przyk lad Poday ilustracje zastosowania dowodu twierdzenia Cayley a do wyznaczenia zanurzenia grupy Kleina w grupe S 4. Z tabelki grupy Kleina odczytujey na podstawie kolejnych jej kolun postacie lewostronnych nożeń l g dla g K: ( ) ( ) ( ) e Sa S e b S O e Sa S, S a b S O e Sa S, S b b S O, e S a S b S O S a e S O S b S b S O e S a ( ) e Sa S S O b S O. Nastepnie S O S b S a e wykorzystujey bijekcje zbioru K na zbiór {1, 2, 3, 4}: e 1, S a 2, S b 3, S O 4 i na ocy Przyk ladu 6.15 oraz tego, że z lożenie zanurzeń jest zanurzenie, otrzyujey nastepuj ace zanurzenie grupy K w grupe S ( 4 : ) ( ) e, S a = (1, 2) (3, 4), ( ) ( ) S b = (1, 3) (2, 4), S O = (1, 4) (3, 4) W szczególności ay stad, że V = {e, (1, 2) (3, 4), (1, 3) (2, 4), (1, 4) (2, 3)} jest pod grupy S 4 i V = K. Twierdzenie Wszystkii z dok ladnościa do izoorfizu grupai rzedu 6 sa: Z + 6 i D 3. Dowód. Grupy Z + 6 i D 3 nie sa izoorficzne, bo pierwsza z nich jest abelowa, a druga nie jest abelowa. Niech G bedzie rzedu 6. Z Zagadki 5 z Wyk ladu 3 istnieje w G eleent a rzedu 2. Jeśli w G nie a eleentu rzedu 3, to G nie oże być cykliczna, gdyż w grupie 6
7 cyklicznej rzedu 6 o generatorze u eleent u 2 a rzad 3. Zate każdy eleent zbioru G \ {e} a rzad 2 i x 2 = e dla każdego x G. Zate ze Stwierdzenia 2.18 grupa G jest abelowa. Istnieje zate v G \ {e, a} i wtedy {e, a, v, a v} jest pod rzedu 4 w grupie G, bo a v = v a, gdyż grupa G jest abelowa. Ale 4 6, wiec ay sprzeczność z twierdzenie Lagrange a. Zate w grupie G istnieje eleent b rzedu 3. Za lóży, że a b = b a. Wtedy ze Stwierdzenia 3.6, o(a b) = 6, wiec G = a b i na ocy Twierdzenia 6.7, G = Z + 6. Teraz za lóży, że a b b a. Ponieważ o(b) = 3, wiec z Uwagi 3.4, H = b jest pod rzedu 3 grupy G i G = 6, wiec (G : H) = 2, skad na ocy Stwierdzenia 4.14, H G. Dalej, ze Stwierdzenia 2.16, H = {e, b, b 2 }. Ale a 1 = a, wiec a b a b oraz a b a b i a b a e, wiec a b a = b 2, skad b a = a b 2 i b 2 a = a b. Stad wynika, że eleenty: e, a, b, b 2, a b, a b 2, sa parai różne, a ponieważ G = 6, wiec G = {e, a, a b, a b 2, b, b 2 }. Ponadto z naszych rozważań wynika, że tabelka dzia lania w grupie G wyglada nastepuj aco: e a a b a b 2 b b 2 e e a a b a b 2 b b 2 a a e b b 2 a b a b 2 a b a b b 2 e b a b 2 a a b 2 a b 2 b b 2 e a a b b b a b 2 a a b b 2 e b 2 b 2 a b a b 2 a e b Niech f: D 3 G bedzie bijekcja taka, że f(e) = e, f(s a ) = a, f(s b ) = a b, f(s c ) = a b 2, f(o 1 ) = b, f(o 2 ) = b 2. Wtedy tabelka grupy D 3 przejdzie na tabelke grupy G, wiec na ocy Uwagi 5.20, f jest izoorfize, czyli G = D 3. Przyk lad Udowodniy, że dla dowolnego cia la K istnieje epiorfiz f: GL n (K) K. Niech f(a) = det(a) dla A GL n (K). Z algebry liniowej wynika, że f jest odwzorowanie w zbiór K. Natoiast z twierdzenia Cauchy ego wynika, że f jest hooorfize grup. Dla dowolnego a K niech X a oznacza acierz kwadratowa stopnia n, która jest diagonalna i na g lównej przekatnej a eleenty a, 1,..., 1. Wtedy det(x a ) = a = a, wiec a = f(x a ). Zate funkcja f jest na i f jest epiorfize. Zauważy jeszcze, że Ker(f) = SL n (K). Zate z twierdzenia o izoorfizie ay, że GL n (K)/SL n (K) = K. Zagadka 1. Udowodnij, że grupy D 4 i Q 8 nie sa izoorficzne. Zagadka 2. Udowodnij, że UT 3 (Z 2 ) = D 4. Zagadka 3. Udowodnij, że zbiór Aut(G) wszystkich autoorfizów grupy G tworzy 7
8 grupe ze wzgledu na sk ladanie przekszta lceń. Uzasadnij też, że zbiór Inn(G) wszystkich autoorfizów wewnetrznych grupy G jest pod grupy Aut(G). Zagadka 4. Udowodnij, że grupa D 4 zanurza si e w grup e S 4. Zagadka 5. Niech a i b bed a różnyi eleentai rzedu 2 w grupie G, przy czy a b = b a. Uzasadnij, że istnieje dok ladnie jeden hooorfiz grup f: Q 8 G taki, że f(i) = a, f(k) = b i podaj obrazy pozosta lych eleentów grupy Q 8. Zagadka 6. Niech X bedzie niepusty zbiore generatorów grupy G i niech f, g bed a hooorfizai określonyi na grupie G w grupe A takii, że f(x) = g(x) dla każdego x X. Udowodnij, że wówczas f = g. Zagadka 7. Wyznacz wszystkie hooorfizy grupy Q + w grup e Q. 8
Wyk lad 5 Grupa ilorazowa, iloczyn prosty, homomorfizm
Wyk lad 5 Grupa ilorazowa, iloczyn prosty, homomorfizm 1 Grupa ilorazowa Niech H b edzie dzielnikiem normalnym grupy G. Oznaczmy przez G/H zbiór wszystkich warstw lewostronnych grupy G wzgl edem podgrupy
Bardziej szczegółowoWyk lad 4 Warstwy, dzielniki normalne
Wyk lad 4 Warstwy, dzielniki normalne 1 Warstwy grupy wzgl edem podgrupy Niech H bedzie podgrupa grupy (G,, e). W zbiorze G wprowadzamy relacje l oraz r przyjmujac, że dla dowolnych a, b G: a l b a 1 b
Bardziej szczegółowoWyk lad 2 Podgrupa grupy
Wyk lad 2 Podgrupa grupy Definicja 2.1. Pod grupy (G,, e) nazywamy taki podzbiór H G, że e H, h 1 H dla każdego h H oraz h 1 h 2 H dla dowolnych h 1, h 2 H. Jeśli H jest grupy G, to bedziemy pisali H G.
Bardziej szczegółowoWyk lad 14 Cia la i ich w lasności
Wyk lad 4 Cia la i ich w lasności Charakterystyka cia la Określenie cia la i w lasności dzia lań w ciele y ly omówione na algerze liniowej. Stosujac terminologie z teorii pierścieni możemy powiedzieć,
Bardziej szczegółowoAlgebra konspekt wykladu 2009/10 1. du na dzialanie na zbioze G, jeśli dla dowolnych elementów x, y S, x y S. S jest zamkniety ze wzgle
Algebra konspekt wykladu 2009/10 1 3 Podgrupy Niech S g mówimy, że podzbiór S jest zamknie ty ze wzgle du na dzialanie na zbioze G, jeśli dla dowolnych elementów x, y S, x y S. S jest zamkniety ze wzgle
Bardziej szczegółowoWyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera
Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera Określenie podpierścienia Definicja 9.. Podpierścieniem pierścienia (P, +,, 0, ) nazywamy taki podzbiór A P, który jest pierścieniem ze wzgledu
Bardziej szczegółowoΦ(f) ={g 1,...,g n }, jeżeli f ma przedstawienie f = x j g j dla pewnych x i R \{0}.
10. Wykład 10: Moduły wolne. Definicja 10.1. Niech R będzie pierścienie z jedynką. Lewy unitarny R-oduł M nazyway odułe wolny, gdy M = i I f i, gdzie f i = R, i I. Rodzinę {f i : i I} nazyway bazą (lub
Bardziej szczegółowoWyk lad 9 Przekszta lcenia liniowe i ich zastosowania
Wyk lad 9 Przekszta lcenia liniowe i ich zastosowania 1 Przekszta lcenia liniowe i ich w lasności Definicja 9.1. Niech V i W bed przestrzeniami liniowymi. Przekszta lcenie f : V W spe lniajace warunki:
Bardziej szczegółowoWyk lad 12. (ii) najstarszy wspó lczynnik wielomianu f jest elementem odwracalnym w P. Dowód. Niech st(f) = n i niech a bedzie
1 Dzielenie wielomianów Wyk lad 12 Ważne pierścienie Definicja 12.1. Niech P bedzie pierścieniem, który może nie być dziedzina ca lkowitości. Powiemy, że w pierścieniu P [x] jest wykonalne dzielenie z
Bardziej szczegółowoWyk lad 14 Formy kwadratowe I
Wyk lad 14 Formy kwadratowe I Wielomian n-zmiennych x 1,, x n postaci n a ij x i x j, (1) gdzie a ij R oraz a ij = a ji dla wszystkich i, j = 1,, n nazywamy forma kwadratowa n-zmiennych Forme (1) można
Bardziej szczegółowoLiteratura: Oznaczenia:
Literatura: 1. R.R.Andruszkiewicz,,,Wyk lady z algebry ogólnej I, Wydawnictwo UwB, Bia lystok 2005. 2. Cz. Bagiński,,,Wst ep do teorii grup, Wydawnictwo Script, Warszawa 2002. 3. M. Bryński i J. Jurkiewicz,,,Zbiór
Bardziej szczegółowoWyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne
Wyk lad 11 Wektory i wartości w lasne 1 Wektory i wartości w lasne Niech V bedzie przestrzenia liniowa nad cia lem K Każde przekszta lcenie liniowe f : V V nazywamy endomorfizmem liniowym przestrzeni V
Bardziej szczegółowoWyk lad 11 Przekszta lcenia liniowe a macierze
Wyk lad 11 Przekszta lcenia liniowe a macierze 1 Izomorfizm przestrzeni L(V ; W ) i M m n (R) Twierdzenie 111 Niech V i W bed a przestrzeniami liniowymi o bazach uporzadkowanych (α 1,, α n ) i (β 1,, β
Bardziej szczegółowoWyk lad 5 W lasności wyznaczników. Macierz odwrotna
Wyk lad 5 W lasności wyznaczników Macierz odwrotna 1 Operacje elementarne na macierzach Bardzo ważne znaczenie w algebrze liniowej odgrywaja tzw operacje elementarne na wierszach lub kolumnach macierzy
Bardziej szczegółowoWyk lad 1 Podstawowe struktury algebraiczne
Wyk lad 1 Podstawowe struktury algebraiczne 1 Dzia lanie w zbiorze Majac dane dowolne dwa przedmioty a b możemy z nich utworzyć pare uporzadkowan a (a b) o poprzedniku a i nastepniku b. Warunek na równość
Bardziej szczegółowoDzia lanie grupy na zbiorze. Twierdzenie Sylowa
Dzia lanie grupy na zbiorze. Twierdzenie Sylowa Niech G be dzie dowolna grupa, zaś X zbiorem. 1. Definicja. Dzia laniem grupy G na zbiorze X nazywamy funkcje µ: G X X, µ(g, x) = g x, spe lniaja ca dwa
Bardziej szczegółowoWYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE
WYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE Definicja 1 Algebra abstrakcyjna nazywamy teorie, której przedmiotem sa dzia lania na
Bardziej szczegółowo1 Znaleźć wszystkie możliwe tabelki dzia lań grupowych na zbiorze 4-elementowym.
Algebra I Bardzo dobrym źród lem zadań (ze wskazówkami do rozwia zań) jest M Bryński, J Jurkiewicz - Zbiór zadań z algebry, doste pny w bibliotece Moje zadania dla studentów z *: https://wwwmimuwedupl/%7eaweber/zadania/algebra2014/grupyzadpdf
Bardziej szczegółowoWyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera
Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera 1 Odwracanie macierzy I n jest elementem neutralnym mnożenia macierzy w zbiorze M n (R) tzn A I n I n A A dla dowolnej macierzy A M n (R) Ponadto z twierdzenia
Bardziej szczegółowoWyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste
Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste 1 Konstrukcja pierścienia wielomianów Niech P bedzie dowolnym pierścieniem, w którym 0 1. Oznaczmy przez P [x] zbiór wszystkich nieskończonych ciagów o wszystkich
Bardziej szczegółowoWyk lad 8 macierzy i twierdzenie Kroneckera-Capellego
Wyk lad 8 Rzad macierzy i twierdzenie Kroneckera-Capellego 1 Określenie rz edu macierzy Niech A bedzie m n - macierza Wówczas wiersze macierzy A możemy w naturalny sposób traktować jako wektory przestrzeni
Bardziej szczegółowoIndeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl. krzywej zamknietej
Indeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl edem krzywej zamkni etej 1. Liczby zespolone - konstrukcja Hamiltona 2. Homotopia odwzorowań na okr egu 3. Indeks odwzorowania ciag lego wzgledem krzywej zamknietej
Bardziej szczegółowoWyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa. Wzory Cramera
Wyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa Wzory Cramera Metoda eliminacji Gaussa Metoda eliminacji Gaussa polega na znalezieniu dla danego uk ladu a x + a 2 x 2 + + a n x n = b a 2 x + a 22 x 2 + + a 2n x n =
Bardziej szczegółowoWyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej
Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej 1 Operacje elementarne na uk ladach wektorów Niech α 1,..., α n bed dowolnymi wektorami przestrzeni liniowej V nad cia lem K. Wyróżniamy nastepuj ace operacje
Bardziej szczegółowoWYKŁADY Z ALGEBRY OGÓLNEJ
WYKŁADY Z ALGEBRY OGÓLNEJ II UNIWERSYTET w BIAŁYMSTOKU Instytut Matematyki Ryszard R. Andruszkiewicz WYKŁADY Z ALGEBRY OGÓLNEJ II Białystok 2007 Copyright c Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2005 ISBN
Bardziej szczegółowo4. Dzia lanie grupy na zbiorze
17 4. Dzia lanie grupy na zbiorze Znaczna cze ść poznanych przez nas przyk ladów grup, to podgrupy grupy bijekcji jakiegoś zbioru. Cze sto taka podgrupa sk lada sie z bijekcji, które zachowuja dodatkowa
Bardziej szczegółowoĆwiczenia 1 - Pojęcie grupy i rzędu elementu
Algebra 1 Ćwiczenia 1 - Pojęcie grupy i rzędu elementu Definicje i podstawowe własności Definicja 1. Niech X będzie niepustym zbiorem. Działaniem w zbiorze X nazywamy dowolne odwzorowanie (funkcję) działające
Bardziej szczegółowoWyk lad 10 Przestrzeń przekszta lceń liniowych
Wyk lad 10 Przestrzeń przekszta lceń liniowych 1 Określenie przestrzeni przekszta lceń liniowych Niech V i W bed a przestrzeniami liniowymi Oznaczmy przez L(V ; W ) zbór wszystkich przekszta lceń liniowych
Bardziej szczegółowoWyk lad 13 Funkcjona ly dwuliniowe
1 Izomorfizmy kanoniczne Wyk lad 13 Funkcjona ly dwuliniowe Definicja 13.1. Niech V i W bed przestrzeniami liniowymi. Funkcje ξ : V W R nazywamy funkcjona lem dwuliniowym, jeżeli i a,b R α,β V γ W ξa α
Bardziej szczegółowoWyk lad 3 Wyznaczniki
1 Określenie wyznacznika Wyk lad 3 Wyznaczniki Niech A bedzie macierza kwadratowa stopnia n > 1 i niech i, j bed a liczbami naturalnymi n Symbolem A ij oznaczać bedziemy macierz kwadratowa stopnia n 1
Bardziej szczegółowoWyk lad 7 Baza i wymiar przestrzeni liniowej
Wyk lad 7 Baza i wymiar przestrzeni liniowej 1 Baza przestrzeni liniowej Niech V bedzie przestrzenia liniowa. Powiemy, że podzbiór X V jest maksymalnym zbiorem liniowo niezależnym, jeśli X jest zbiorem
Bardziej szczegółowoRozdzia l 10. Formy dwuliniowe i kwadratowe Formy dwuliniowe Definicja i przyk lady
Rozdzia l 10 Formy dwuliniowe i kwadratowe 10.1 Formy dwuliniowe 10.1.1 Definicja i przyk lady Niech X K b edzie przestrzenia liniowa nad cia lem K, dim(x K ) = n. Definicja 10.1 Przekszta lcenie ϕ : X
Bardziej szczegółowoWyk lad 6 Podprzestrzenie przestrzeni liniowych
Wyk lad 6 Podprzestrzenie przestrzeni liniowych 1 Określenie podprzestrzeni Definicja 6.1. Niepusty podzbiór V 1 V nazywamy podprzestrzeni przestrzeni liniowej V, jeśli ma on nastepuj ace w lasności: (I)
Bardziej szczegółowoZadania o liczbach zespolonych
Zadania o liczbach zespolonych Zadanie 1. Znaleźć takie liczby rzeczywiste a i b, aby zachodzi ly równości: a) a( + i) + b(4 i) 6 i, b) a( + i) + b( + i) 8i, c) a(4 i) + b(1 + i) 7 1i, ( ) a d) i + b +i
Bardziej szczegółowo13. Cia la. Rozszerzenia cia l.
59 13. Cia la. Rozszerzenia cia l. Z rozważań poprzedniego paragrafu wynika, że jeżeli wielomian f o wspó lczynnikach w ciele K jest nierozk ladalny, to pierścień ilorazowy K[X]/(f) jest cia lem zawieraja
Bardziej szczegółowo1. Zadania z Algebry I
1 Zadania z Algebry I Z 11 Znaleźć podgrupy grup Z 12, Z 8, D 6 i D 12 i narysować graf zawierań mie dzy nimi Z 12 Niech Q 8 := j, k GL(2, C), gdzie j, k sa macierzami: j = ( ) i 0 0 i k = ( 0 ) 1 1 0
Bardziej szczegółowo5. Podgrupy normalne i grupy ilorazowe
22 5 Podgrupy normalne i grupy ilorazowe Niech ϕ : G H be dzie homomorfizmem Rozpatrzmy zbiór warstw lewostronnych G/ ker ϕ grupy G wzgle dem podgrupy ker ϕ Latwo zauważyć, że ϕ(x) = ϕ(y) x 1 y ker ϕ x
Bardziej szczegółowoDziałanie grupy na zbiorze
Działanie grupy na zbiorze Definicja 0.1 Niech (G, ) będzie dowolną grupą oraz X niepustym zbiorem, to odwzorowanie : G X X nazywamy działaniem grupy G na zbiorze X jeślinastępujące warunki są spełnione:
Bardziej szczegółowoWyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej
Wyk lad 9 Baza i wymiar liniowej Baza liniowej Niech V bedzie nad cia lem K Powiemy, że zbiór wektorów {α,, α n } jest baza V, jeżeli wektory α,, α n sa liniowo niezależne oraz generuja V tzn V = L(α,,
Bardziej szczegółowoWyk lad 4 Dzia lania na macierzach. Określenie wyznacznika
Wyk lad 4 Dzia lania na macierzach Określenie wyznacznika 1 Określenie macierzy Niech K bedzie dowolnym cia lem oraz niech n i m bed a dowolnymi liczbami naturalnymi Prostokatn a tablice a 11 a 12 a 1n
Bardziej szczegółowoDziałanie grupy na zbiorze
Działanie grupy na zbiorze Definicja 0.1 Niech (G, ) będzie dowolną grupą oraz X niepustym zbiorem, to odwzorowanie : G X X nazywamy działaniem grupy G na zbiorze X jeślinastępujące warunki są spełnione:
Bardziej szczegółowoCia la i wielomiany Javier de Lucas
Cia la i wielomiany Javier de Lucas Ćwiczenie 1. Za lóż, że (F, +,, 1, 0) jest cia lem i α, β F. w laściwości s a prawd a? Które z nastȩpuj acych 1. 0 α = 0. 2. ( 1) α = α. 3. Każdy element zbioru F ma
Bardziej szczegółowoFunkcje. Oznaczenia i pojęcia wstępne. Elementy Logiki i Teorii Mnogości 2015/2016
Funkcje Elementy Logiki i Teorii Mnogości 2015/2016 Oznaczenia i pojęcia wstępne Niech f X Y będzie relacją. Relację f nazywamy funkcją, o ile dla dowolnego x X istnieje y Y taki, że (x, y) f oraz dla
Bardziej szczegółowoRozdzia l 3. Elementy algebry uniwersalnej
Rozdzia l 3. Elementy algebry uniwersalnej 1. Podalgebry, homomorfizmy Definicja. Niech = B A oraz o bȩdzie n-argumentow a operacj a na zbiorze A. Mówimy, że zbiór B jest zamkniȩty na operacjȩ o, gdy dla
Bardziej szczegółowoALGEBRA 1 Skrypt do wyk ladu A. Roman Wencel
ALGEBRA 1 Skrypt do wyk ladu A Roman Wencel Wroc law, wrzesień 2008 Spis treści Wst ep 2 Rozdzia l 0. Liczby naturalne, ca lkowite i wymierne 3 Rozdzia l 1. Dzia lania i systemy algebraiczne. Pojecie pó
Bardziej szczegółowoPodstawowe struktury algebraiczne
Maciej Grzesiak Podstawowe struktury algebraiczne 1. Wprowadzenie Przedmiotem algebry było niegdyś przede wszystkim rozwiązywanie równań. Obecnie algebra staje się coraz bardziej nauką o systemach matematycznych.
Bardziej szczegółowoWyk lad 3 Grupy cykliczne
Wyk la 3 Grupy cykliczne Definicja 3.1. Niech a bezie elementem grupy (G,, e). Jeżeli istnieje liczba naturalna k taka, że a k = e, to najmniejsza taka liczbe naturalna k nazywamy rzeem elementu a. W przeciwnym
Bardziej szczegółowoAlgebra I. A. Bojanowska P. Traczyk
Algebra I A Bojanowska P Traczyk 2 Istnieje bardzo dużo podre czników algebry o różnym stopniu zaawansowania Poniższy tekst powsta l dla bardzo prostej przyczyny: chcieliśmy dostarczyć studentom WMIM opracowanie
Bardziej szczegółowoAlgebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, czȩść druga
Algebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, czȩść druga Anna Romanowska January 29, 2016 4 Kraty i algebry Boole a 41 Kraty zupe lne Definicja 411 Zbiór uporza dkowany (P, ) nazywamy krata zupe lna,
Bardziej szczegółowoStatystyka w analizie i planowaniu eksperymentu
29 marca 2011 Przestrzeń statystyczna - podstawowe zadania statystyki Zdarzeniom losowym określonym na pewnej przestrzeni zdarzeń elementarnych Ω można zazwyczaj na wiele różnych sposobów przypisać jakieś
Bardziej szczegółowoStatystyka w analizie i planowaniu eksperymentu
31 marca 2014 Przestrzeń statystyczna - podstawowe zadania statystyki Zdarzeniom losowym określonym na pewnej przestrzeni zdarzeń elementarnych Ω można zazwyczaj na wiele różnych sposobów przypisać jakieś
Bardziej szczegółowoAlgebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, cz
Algebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, cz eść pierwsza Anna Romanowska 26 marca 2014 1 Pó lgrupy i monoidy 1.1 W lasności podstawowe Definicja 1.11. Pó lgrupa nazywamy pare (P, ), gdzie P jest zbiorem,
Bardziej szczegółowoZestaw 2. Definicje i oznaczenia. inne grupy V 4 grupa czwórkowa Kleina D n grupa dihedralna S n grupa symetryczna A n grupa alternująca.
Zestaw 2 Definicja grupy Definicje i oznaczenia grupa zbiór z działaniem łącznym, posiadającym element neutralny, w którym każdy element posiada element odwrotny grupa abelowa (przemienna) grupa, w której
Bardziej szczegółowoZadania o grupach Zadania zawieraja
Zadania o grupach 18112014 Zadania zawieraja odsy lacze do podre czników [BT] A Bojanowska, P Traczyk, Algebra I (skrypt) http://wwwmimuwedupl/%7eaboj/algebra/algfinv1pdf [Br] J Browkin, Teoria cia, BiblMat49,
Bardziej szczegółowoNiezb. ednik matematyczny. Niezb. ednik matematyczny
Niezb ednik matematyczny Niezb ednik matematyczny Liczby zespolone I Rozważmy zbiór R R (zbiór par liczb rzeczywistych) i wprowadźmy w nim nastepuj ace dzia lania: z 1 + z 2 = (x 1, y 1 ) + (x 2, y 2 )
Bardziej szczegółowoCiała skończone. 1. Ciała: podstawy
Ciała skończone 1. Ciała: podstawy Definicja 1. Każdy zbiór liczb, w którym są wykonalne wszystkie cztery działania z wyjątkiem dzielenia przez 0 i który zawiera więcej niż jedną liczbę, nazywamy ciałem
Bardziej szczegółowo1 Grupy. 1.1 Grupy. (2) dla działania istnieje element neutralny, tzn. istnieje e G taki, że ae = a = ea dla dowolnego a G;
1 Grupy 1.1 Grupy Definicja. Grupą nazywamy niepusty zbiór G z działaniem : G G G, (a, b) ab, spełniającym warunki: (1) działanie jest łączne, tzn. a(bc) = (ab)c dla dowolnych a, b, c G; (2) dla działania
Bardziej szczegółowo(α + β) a = α a + β a α (a + b) = α a + α b (α β) a = α (β a). Definicja 4.1 Zbiór X z dzia laniami o wyżej wymienionych w lasnościach
Rozdzia l 4 Przestrzenie liniowe 4.1 Przestrzenie i podprzestrzenie 4.1.1 Definicja i podstawowe w lasności Niech X z dzia laniem dodawania + b edzie grupa przemienna (abelowa). Oznaczmy przez 0 element
Bardziej szczegółowoWykład 4 Udowodnimy teraz, że jeśli U, W są podprzetrzeniami skończenie wymiarowej przestrzeni V to zachodzi wzór: dim(u + W ) = dim U + dim W dim(u
Wykład 4 Udowodnimy teraz, że jeśli U, W są podprzetrzeniami skończenie wymiarowej przestrzeni V to zachodzi wzór: dim(u + W ) = dim U + dim W dim(u W ) Rzeczywiście U W jest podprzetrzenią przestrzeni
Bardziej szczegółowoTeoria ciała stałego Cz. I
Teoria ciała stałego Cz. I 1. Elementy teorii grup Grupy symetrii def. Grupy Zbiór (skończony lub nieskończony) elementów {g} tworzy grupę gdy: - zdefiniowana operacja mnożenia (złożenia) g 1 g 2 = g 3
Bardziej szczegółowoAlgebra i jej zastosowania ćwiczenia
Algebra i jej zastosowania ćwiczenia 14 stycznia 2013 1 Kraty 1. Pokazać, że każda klasa kongruencji kraty (K, +, ) jest podkrata kraty (K, +, ). 2. Znaleźć wszystkie kongruencje kraty 2 3, gdzie 2 jest
Bardziej szczegółowoEkonomia matematyczna i dynamiczna optymalizacja
Ekonomia matematyczna i dynamiczna optymalizacja Ramy wyk ladu i podstawowe narz edzia matematyczne SGH Semestr letni 2012-13 Uk lady dynamiczne Rozwiazanie modelu dynamicznego bardzo czesto można zapisać
Bardziej szczegółowoMACIERZE. ZWIĄZEK Z ODWZOROWANIAMI LINIOWYMI.
MAIERZE. ZWIĄZEK Z ODWZOROWANIAMI LINIOWYMI. k { 1,,..., k} Definicja 1. Macierzą nazyway każde odwzorowanie określone na iloczynie kartezjański.wartość tego odwzorowania na parze (i,j) k j oznaczay aij
Bardziej szczegółowoRozdział 6. Ciągłość. 6.1 Granica funkcji
Rozdział 6 Ciągłość 6.1 Granica funkcji Podamy najpierw dwie definicje granicy funkcji w punkcie i pokażemy ich równoważność. Definicja Cauchy ego granicy funkcji w punkcie. Niech f : X R, gdzie X R oraz
Bardziej szczegółowo1 Określenie pierścienia
1 Określenie pierścienia Definicja 1. Niech P będzie zbiorem, w którym określone są działania +, (dodawanie i mnożenie). Mówimy, że struktura (P, +, ) jest pierścieniem, jeżeli spełnione są następujące
Bardziej szczegółowoWYK LAD 5: GEOMETRIA ANALITYCZNA W R 3, PROSTA I P LASZCZYZNA W PRZESTRZENI R 3
WYK LAD 5: GEOMETRIA ANALITYCZNA W R 3, PROSTA I P LASZCZYZNA W PRZESTRZENI R 3 Definicja 1 Przestrzenia R 3 nazywamy zbiór uporzadkowanych trójek (x, y, z), czyli R 3 = {(x, y, z) : x, y, z R} Przestrzeń
Bardziej szczegółowoPrzestrzenie liniowe w zadaniach
Przestrzenie linioe zadaniach Zadanie 1. Cz ektor [3, 4, 4 jest kombinacja linioa ektoró [1, 1, 1, [1, 0, 1, [1, 3, 5 przestrzeni R 3? Roziazanie. Szukam x,, z R takich, że [3, 4, 4 x [1, 1, 1 + [1, 0,
Bardziej szczegółowow teorii funkcji. Dwa s lynne problemy. Micha l Jasiczak
Równania różniczkowe czastkowe w teorii funkcji. Dwa s lynne problemy. Micha l Jasiczak Horyzonty 2014 Podstawowy obiekt wyk ladu: funkcje holomorficzne wielu zmiennych Temat: dwa problemy, których znane
Bardziej szczegółowoAlgebra Abstrakcyjna i Kodowanie Lista zadań
Algebra Abstrakcyjna i Kodowanie Lista zadań Jacek Cichoń, WPPT PWr, Wrocław 2016/17 1 Grupy Zadanie 1 Pokaż, że jeśli grupy G i H są abelowe, to grupa G H też jest abelowa. Zadanie 2 Niech X będzie niepustym
Bardziej szczegółowoPrzestrzenie wektorowe, liniowa niezależność wektorów, bazy przestrzeni wektorowych
Grupa, cia lo Zadanie 1. Jakie w lasności w zbiorze liczb naturalnych, ca lkowitych, wymiernych, rzeczywistych maj dzia lania a b = a b, a b = a 2 + b 2, a b = a+b, a b = b. 2 Zadanie 2. Pokazać, że (R
Bardziej szczegółowo2 Kongruencje 5. 4 Grupy 9. 5 Grupy permutacji Homomorfizmy grup Pierścienie 16
DB Algebra dla informatyków 1 semestr letni 2018 1 Spis treści 1 Podzielność w Z, algorytm Euklidesa 2 2 Kongruencje 5 3 Twierdzenia: Fermata, Eulera i Wilsona 7 4 Grupy 9 5 Grupy permutacji 12 6 Homomorfizmy
Bardziej szczegółowoUproszczony dowod twierdzenia Fredricksona-Maiorany
Uproszczony dowod twierdzenia Fredricksona-Maiorany W. Rytter Dla uproszczenia rozważamy tylko teksty binarne. S lowa Lyndona sa zwartymi reprezentacjami liniowymi s lów cyklicznych. Dla s lowa x niech
Bardziej szczegółowoPrzestrzenie wektorowe, liniowa niezależność Javier de Lucas
Przestrzenie wektorowe, liniowa niezależność Javier de Lucas Ćwiczenie 1. W literaturze można znaleźć pojȩcia przestrzeni liniowej i przestrzeni wektorowej. Obie rzeczy maj a tak a sam a znaczenie. Nastȩpuj
Bardziej szczegółowoProstota grup A n. Pokażemy, że grupy A n sa. proste dla n 5. Dowód jest indukcyjny i poprzedzimy go lematem.
Prostota grup A n. Pokażemy, że grupy A n sa proste dla n 5. Dowód jest indukcyjny i poprzedzimy go lematem. 1 2 0. Twierdzenie Schura Zassenhausa W tym rozdziale zajmiemy sie bardzo użytecznym twierdzeniem,
Bardziej szczegółowoAlgebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, cz
Algebra i jej zastosowania konspekt wyk ladu, cz eść druga Anna Romanowska 22 października 2015 Pierścienie i cia la.1 Idea ly i pierścienie ilorazowe Definicja.11. Pierścień, w którym wszystkie idea ly
Bardziej szczegółowo11. Pochodna funkcji
11. Pochodna funkcji Definicja pochodnej funkcji w punkcie. Niech X R będzie zbiorem niepustym, f:x >R oraz niech x 0 X. Funkcję określoną wzorem, nazywamy ilorazem różnicowym funkcji f w punkcie Mówimy,
Bardziej szczegółowoWNIOSKOWANIE W MODELU REGRESJI LINIOWEJ
WNIOSKOWANIE W MODELU REGRESJI LINIOWEJ Dana jest populacja generalna, w której dwuwymiarowa cecha (zmienna losowa) (X, Y ) ma pewien dwuwymiarowy rozk lad. Miara korelacji liniowej dla zmiennych (X, Y
Bardziej szczegółowoMATEMATYKA DYSKRETNA - wyk lad 1 dr inż Krzysztof Bryś. Wprowadzenie
1 MATEMATYKA DYSKRETNA - wyk lad 1 dr inż Krzysztof Bryś Wprowadzenie Istniej a dwa różne kryteria mówi ace, które narzȩdzia matematyczne należy zaliczyć do matematyki dyskretnej. Pierwsze definiuje matematykȩ
Bardziej szczegółowoZadania ze wst. epu do teorii mnogości grudnia 2007, godzina 10: Zadania na rozgrzewk
28 grudnia 2007, godzina 10: 47 1 Zadania ze wst epu do teorii mnogości 1 Zadania na rozgrzewk e 1. Zaznacz na rysunku zbiory: { x, y R 2 : (x x + y y > 1) (y + x > 0)}; { x, y R 2 : x(x + y < 0) (y +
Bardziej szczegółowoA. Strojnowski - Twierdzenie Jordana 1
A Strojnowski - Twierdzenie Jordana 1 Zadanie 1 Niech f b edzie endomorfizmem skończenie wymiarowej przestrzeni V nad cia lem charakterystyki różnej od 2 takim, że M(f) nie jest diagonalizowalna ale M(f
Bardziej szczegółowoMatematyka dyskretna
Matematyka dyskretna Wykład 9: Grupy skończone Gniewomir Sarbicki Grupy cykliczne Definicja: Jeżeli każdy element grupy G jest postaci a n dla pewnego a G, to mówimy, że grupa G jest grupą cykliczną o
Bardziej szczegółowoWprowadzenie z dynamicznej optymalizacji
Wprowadzenie z dynamicznej optymalizacji Lukasz Woźny 29 kwietnia 2007 Spis treści 1 Optymalizacja statyczna a optymalizacja dynamiczna 2 1.1 Ekstrema lokalne funkcji wielu zmiennych - statyka...... 2
Bardziej szczegółowoGrupy i cia la, liczby zespolone
Rozdzia l 1 Grupy i cia la, liczby zespolone Dla ustalenia uwagi, b edziemy używać nast epuj acych oznaczeń: N = { 1, 2, 3,... } - liczby naturalne, Z = { 0, ±1, ±2,... } - liczby ca lkowite, W = { m n
Bardziej szczegółowoPodstawowe struktury algebraiczne
Rozdział 1 Podstawowe struktury algebraiczne 1.1. Działania wewnętrzne Niech X będzie zbiorem niepustym. Dowolną funkcję h : X X X nazywamy działaniem wewnętrznym w zbiorze X. Działanie wewnętrzne, jak
Bardziej szczegółowoWyk lad 4. Grafy skierowane
Wyk lad 4 Grafy skierowane Definicja Graf skierowany G sk lada si e z dwóch zbiorów, niepustego zbioru V (G) grafu G i zbioru E(G) kraw edzi grafu G oraz z funkcji γ (gamma) ze zbioru E(G) w zbiór V (G)
Bardziej szczegółowoNiech X bȩdzie dowolnym zbiorem. Dobry porz adek to relacja P X X (bȩdziemy pisać x y zamiast x, y P ) o w lasnościach:
Teoria miary WPPT IIr semestr zimowy 2009 Wyk lad 4 Liczby kardynalne, indukcja pozaskończona DOBRY PORZA DEK 14/10/09 Niech X bȩdzie dowolnym zbiorem Dobry porz adek to relacja P X X (bȩdziemy pisać x
Bardziej szczegółowoSkończone rozszerzenia ciał
Skończone rozszerzenia ciał Notkę tę rozpoczniemy od definicji i prostych własności wielomianu minimalnego, następnie wprowadzimy pojecie rozszerzenia pojedynczego o element algebraiczny, udowodnimy twierdzenie
Bardziej szczegółowoLiczby zespolone, liniowa zależność i bazy Javier de Lucas. a d b c. ad bc
Liczby zespolone, liniowa zależność i bazy Javier de Lucas Ćwiczenie. Dowieść, że jeśli µ := c d d c, to homografia h(x) = (ax+b)/(cx+d), a, b, c, d C, ad bc, odwzorowuje oś rzeczywist a R C na okr ag
Bardziej szczegółowoEgzamin z algebry liniowej 2003 r.
Egzamin z algebry linioej 003 r. Cześć I na ocene dostateczna Zadanie. Wyznacz szystkie liczby zespolone z takie, że a) z = 8 + 6i, b) ( + 3i) z = i. Zadanie. Wykonaj podane dzia lania macierzoe: [ 3 0
Bardziej szczegółowoRozdział 7. Różniczkowalność. 7.1 Pochodna funkcji w punkcie
Rozdział 7 Różniczkowalność Jedną z konsekwencji pojęcia granicy funkcji w punkcie jest pojęcie pochodnej funkcji. W rozdziale tym podamy podstawowe charakteryzacje funkcji związane z pojęciem pochodnej.
Bardziej szczegółowo1 Grupy. 1.1 Grupy. 1.2 Podgrupy. 1.3 Dzielniki normalne. 1.4 Homomorfizmy
1 Grupy 1.1 Grupy 1.1.1. Niech G będzie taką grupa, że (ab) 2 = a 2 b 2 dla dowolnych a, b G. Udowodnić, że grupa G jest abelowa. 1.1.2. Niech G będzie taką grupa, że (ab) 1 = a 1 b 1 dla dowolnych a,
Bardziej szczegółowoPrzestrzenie liniowe
Rozdział 4 Przestrzenie liniowe 4.1. Działania zewnętrzne Niech X oraz F będą dwoma zbiorami niepustymi. Dowolną funkcję D : F X X nazywamy działaniem zewnętrznym w zbiorze X nad zbiorem F. Przykład 4.1.
Bardziej szczegółowoPierwiastki aproksymatywne. niecharakterystyczne. S. Brzostowski
1 Pierwiastki aproksymatywne niecharakterystyczne S. Brzostowski Denicja pierwiastka aproksymatywnego. 2 2 Denicja pierwiastka aproksymatywnego. Denicja 1. R - pierscien przemienny z 1, f 2 R[Y ] - wielomian
Bardziej szczegółowoSuma i przeciȩcie podprzestrzeń, suma prosta, przestrzeń ilorazowa Javier de Lucas
Suma i przeciȩcie podprzestrzeń suma prosta przestrzeń ilorazowa Javier de Lucas Ćwiczenie 1 W zależności od wartości parametru p podaj wymiar przestrzeni W = v 1 v v 3 gdzie p 0 v 1 = 1 + p 3 v = 5 3
Bardziej szczegółowoFUNKCJE LICZBOWE. x 1
FUNKCJE LICZBOWE Zbiory postaci {x R: x a}, {x R: x a}, {x R: x < a}, {x R: x > a} oznaczane sa symbolami (,a], [a, ), (,a) i (a, ). Nazywamy pó lprostymi domknie tymi lub otwartymi o końcu a. Symbol odczytujemy
Bardziej szczegółowo= b i M i [x], gdy charf = p, to a i jest pierwiastkiem wielomianu x n i
15. Wykład 15: Rozszerzenia pierwiastnikowe. Elementy wyrażające się przez pierwiastniki. Rozwiązalność równań przez pierwiastniki. Równania o dowolnych współczynnikach. 15.1. Rozszerzenia pierwiastnikowe.
Bardziej szczegółowoZestaw nr 6 Pochodna funkcji jednej zmiennej. Styczna do krzywej. Elastyczność funkcji. Regu la de l Hospitala
Zestaw nr 6 Pochodna funkcji jednej zmiennej. Styczna do krzywej. Elastyczność funkcji. Regu la de l Hospitala November 12, 2009 Przyk ladowe zadania z rozwi azaniami Zadanie 1. Oblicz pochodne nastȩpuj
Bardziej szczegółowoSterowalność liniowych uk ladów sterowania
Sterowalność liniowych uk ladów sterowania W zadaniach sterowania docelowego należy przeprowadzić obiekt opisywany za pomoc a równania stanu z zadanego stanu pocz atkowego ẋ(t) = f(x(t), u(t), t), t [t,
Bardziej szczegółowoNormy wektorów i macierzy
Rozdzia l 3 Normy wektorów i macierzy W tym rozdziale zak ladamy, że K C. 3.1 Ogólna definicja normy Niech ψ : K m,n [0, + ) b edzie przekszta lceniem spe lniaj acym warunki: (i) A K m,n ψ(a) = 0 A = 0,
Bardziej szczegółowoAlgebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań
Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań Przekształcenia liniowe, diagonalizacja macierzy 1. Podano współrzędne wektora v w bazie B. Znaleźć współrzędne tego wektora w bazie B, gdy: a) v = (1,
Bardziej szczegółowo