korelacje i nieporzadek
|
|
- Juliusz Król
- 6 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Nanopierscienie: orelacje i nieporzade Maciej Masa asi, Uniwersytet Sl Katowice Współpraca: Marcin Mierzejewsi Katarzyna Czaja z Zaneta Sled Kazimierz 25
2 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM w nieobecności strumienia: Ĥ = 1 2m [ h i ] 2 d + W (x) dx potencjał W (x + L) = W (x) ψ (x) = e ix u (x), ansatz funcja Blocha: u (x + L) = u (x) I wrune brzegowy: ψ (x + L) = e il ψ (x)
3 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM w nieobecności strumienia: I Φ Ĥ = 1 2m [ h i potencjał W (x + L) = W (x) ] 2 d + W (x) dx ansatz funcja Blocha: B= właczenie strumienia ψ (x) = e ix u (x), u (x + L) = u (x) I wrune brzegowy: ψ (x + L) = e il ψ (x) Ĥ = 1 2m [ h i d dx ea ] 2 x +W (x), LA x = Φ, Ĥ = h2 c 2m [ h i d dx 2π L ] 2 Φ +W (x) hc/e
4 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM w nieobecności strumienia: I Φ Ĥ = 1 2m [ h i potencjał W (x + L) = W (x) ] 2 d + W (x) dx ansatz funcja Blocha: B= właczenie strumienia ψ (x) = e ix u (x), u (x + L) = u (x) I wrune brzegowy: ψ (x + L) = e il ψ (x) Ĥ = 1 2m [ h i d dx ea ] 2 x +W (x), LA x = Φ, Ĥ = h2 c 2m [ h i d dx 2π L Φ Φ ] 2 +W (x)
5 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM w nieobecności strumienia: I Φ Ĥ = 1 2m [ h i potencjał W (x + L) = W (x) ] 2 d + W (x) dx ansatz funcja Blocha: B= właczenie strumienia ψ (x) = e ix u (x), u (x + L) = u (x) I wrune brzegowy: ψ (x + L) = e il ψ (x) Ĥ = 1 2m [ h i d dx ea ] 2 x +W (x), LA x = Φ, Ĥ = h2 c 2m [ h i d dx 2π L Φ Φ ] 2 +W (x) można potratować jao transformację cechowania: A x = A Φ x = A x χ(x) = 2π L Φ Φ = α L ψ (x) ψ Φ (x) = e iχ(x) ψ (x) = e iαx/l ψ (x) αx χ(x) = L
6 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM w nieobecności strumienia: I Φ Ĥ = 1 2m [ h i potencjał W (x + L) = W (x) ] 2 d + W (x) dx ansatz funcja Blocha: B= właczenie strumienia ψ (x) = e ix u (x), u (x + L) = u (x) I wrune brzegowy: ψ (x + L) = e il ψ (x) Ĥ = 1 2m [ h i d dx ea ] 2 x +W (x), LA x = Φ, Ĥ = h2 c 2m [ h i d dx 2π L Φ Φ ] 2 +W (x) można potratować jao transformację cechowania: A x = A Φ x = A x χ(x) = 2π L Φ Φ = α L ψ (x) ψ Φ (x) = e iχ(x) ψ (x) = e iαx/l ψ (x) αx χ(x) = L II warune brzegowy: ψ Φ (x + L) = e iα ψ Φ (x)
7 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM I Φ B= Łacz ac waruni I oraz II: ψ(x + L) = e il e iα ψ(x) = e i(l+α) ψ(x) = ψ(x) = 2π L Φ Φ
8 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM W (x) = : ψ n = e i nx, = 2π L n = h2 2 2m (n + ΦΦ ) 2 I n = ev n L, v n = 1 h n n I n = c n Φ, I = n I n Φ/Φ
9 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM W (x) : ψ n = e ik nx, K = 2π L n = h2 K 2 2m (n + ΦΦ ) 2 I n = ev n L, v n = 1 h n K n I n = c n Φ, I = n I n Φ/Φ
10 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
11 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
12 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
13 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
14 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
15 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
16 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
17 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
18 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
19 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
20 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
21 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
22 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
23 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM NIPARZYSTA L.. PARZYSTA L I/I MAX Φ/Φ
24 PODSTAWY: PIRŚCIŃ W POLU MAGNTYCZNYM 1 1 NIPARZYSTA.5.5 Dodatowo trzeba uwzględnić wpływ: temperatury nieporzadu orelacji ulombowsich poprzecznych wymiarów,... I/I MAX PARZYSTA LICZBA LKTRONÓW ZMINNA Φ/Φ
25 KSPRYMNTY wyonywane na dużym zespole pierścieni L.P. Lévy et al., Phys. Rev. Lett. 64, 274 (199) 1 7 miedzianych pierścieni: R. Debloc et al., Phys. Rev. Lett. 89, 2683 (22) 1 5 srebrnych pierścieni: diamagnetyczna reacja dla słabego pola (silne sprzężenie spin orbita?).4 prad trwały oscyluje z oresem Φ /2!!! j ev F /L (o. 1 razy I (na) więcej, niż przewidywania teoretyczne) B (G)
26 KSPRYMNTY wyonywane na pojedynczym pierścieniu V. Chandrasehar et al., Phys. Rev. Lett. 67, 3578 (1991) D. Mailly et al., Phys. Rev. Lett. 7, 22 (1993) pierścień GaAlAs/GaAs j ev F /L (l/l 1.3 pierścień w reżimie balistycznym) prad trwały oscyluje z oresem Φ j (.3 2.)ev F /L (3 15 razy więcej, niż przewidywania teoretyczne)
27 KSPRYMNTY wyonywane na wielu pierścieniach.m.q. Jariwala et al. Phys. Rev. Lett. 86, 1594 (21) 3 złotych pierścieni: W. Rabaud et al. Phys. Rev. Lett. 86, 3124 (21) 16 pierścieni GaAlAs/GaAs: oscylacje pradu z oresem zarówno Φ ja i Φ /2 diamagnetyczna reacja obu sładowych oscylacje pradu z oresem Φ prady trwałe zarówno przy izolowanych ja i przy połaczonych pierścieniach
28 TORIA WPŁYW: temperatury wymiarów poprzecznych pierścienia nieporzadu orelacji eletronowych
29 TMPRATURA F F f() f() I = c F Φ, I = n I n f ( n ), I(T ) exp ( TT ) T = / B system bez domiesze, odległość między poziomami T = Th / B system z domieszami, Th = hd L 2 energia Thouless a (D stała dyfuzji, L obwód pierścienia)
30 NIPORZADK i WYMIAR POPRZCZNY czysty, 1-wymiarowy pierścień: I = ev F L A gruby pierścień: I = I M M = λ F pierścienia, λ F = 2π F długość fali na poziomie Fermiego liczba anałów, A pole przeroju nieporzade: sprzęga anały zmniejszajac współczynni M. w reżimie dyfuzynym: I = I l L l średnia droga swobodna (balistyczny czas obiegu pierścienia = czas dyfuzji po obwodzie pierścienia)
31 KORLACJ LKTRONOW diagramy dajace przyczyni do energii najbardziej zależne od strumienia znaczaco wzmacniaja prad trwały... (V. Ambegaoar and U. cern, Phys. Rev. Lett. 65, 381 (199))... ale uwzględnienie diagramów wyższego rzędu reduuje ten efet (R. Smith and V. Ambegaoar, urophys. Lett. 2, 161 (1992)) orelacje eletronowe moga przeciwdziałać reducji pradu trwałego przez domieszi (A. Müller Groeling and H. Weidenmüller, Phys. Rev. B 49, 4752 (1994); S. Maiti, J. Chowdhury and S. Karmaar, Sol. State Comm. 135, 278 (25)) orelacje uwzględnione na poziomie Hartree Foca (średnio) obniżaja prady trwałe (H. Kato and D. Yoshioa, Phys. Rev. B 5, 4943 (1994); A. Cohen, K. Richter, and R. Berovits, Phys. Rev. B 57, 6223 (1998)) doładna diagonalizacja może prowadzić zarówno do zwięszenia ja i do reducji średniego pradu (M. Abraham and R. Berovits, Phys. Rev. Lett. 7, 159 (1993); G. Bouzerar, D. Poilblanc, and G. Montambaux, Phys. Rev. B 49, 8258 (1994))
32 CO POTRAFIMY WYJAŚNIC, A CZGO NI? = Rozumiemy: oresowość pradu trwałego zależność od temperatury znianie sładowej o oresie Φ w dużych zespołach pierścieni = Nie rozumiemy: dużej amplitudy pradu w pierścieniach dyfuzyjnych znau pradu diamagnetyczna reacja w pobliżu zerowego pola
33 MODL: 1-WYMIAROWY PIRŚCIŃ W PRZYBLIŻNIU CIASNGO WIAZANIA t U H = t + i i,j,σ e iθ ij a iσ a jσ w i (n i + n i ) w= w= w 2w θ ij = 2π Φ + U i Ri R j n i n i A dl Diagonalizacja metoda Lanczösa energia stanu podstawowego i niso leżacych stanów wzbudzonych I = d dφ (T = ), I = df dφ (T > ) K. Czaja, M.M., M. Mierzejewsi, Ż. Śledź, Phys. Rev. B 72, 3532 (25)
34 PIRŚCIŃ BZ DOMISZK T = U = t 2 1 U = U = t U = 2t U = 3t U = 4t 2 1 T = T =.1t T =.2t I/I I/I Φ/Φ Φ/Φ
35 PIRŚCIŃ Z JDNA DOMISZKA U W oddziaływanie przyciagaj ace (U < ) = masymalny prad przy brau domiesze oddziaływanie odpychajace (U > ) = masymalny prad w obecności domieszi (i vice versa: w obecności domieszi masymalny prad występuje przy oddziaływaniu odpychajacym)
36 PIRŚCIŃ Z DWIMA DOMISZKAMI 1.5 U = -3t I max /I 1..5 bez domiesze 1 domiesza I max /I U = 3t 1 domiesza bez domiesze Odległość pomiędzy domieszami
37 PIRŚCIŃ Z DWIMA DOMISZKAMI d = 3 Oscylacje Friedel a d = 4 δn δn δn δn δn δn
38 PIRŚCIŃ Z DWIMA DOMISZKAMI U = -2t bez domiesze jedna domiesza dwie domieszi (a) dwie domieszi (b).5 I/I (a) (b) Φ/Φ
39 PIRŚCIŃ Z KORLACJAMI PARUJACYMI 2 U = normalny metal nośni e, ores oscylacji Φ I/I 1 nadprzewodni nośni 2e, ores oscylacji Φ /
40 PIRŚCIŃ Z KORLACJAMI PARUJACYMI 2 U = U = -t normalny metal nośni e, ores oscylacji Φ I/I 1 nadprzewodni nośni 2e, ores oscylacji Φ /
41 PIRŚCIŃ Z KORLACJAMI PARUJACYMI normalny metal nośni e, ores oscylacji Φ I/I 2 1 U = U = -t U = -3t nadprzewodni nośni 2e, ores oscylacji Φ /
42 PIRŚCIŃ Z KORLACJAMI PARUJACYMI normalny metal nośni e, ores oscylacji Φ I/I 2 1 U = U = -t U = -3t U = -1t nadprzewodni nośni 2e, ores oscylacji Φ /
43 PIRŚCIŃ Z KORLACJAMI PARUJACYMI 2 U = -1t normalny metal nośni e, ores oscylacji Φ I/I 1 nadprzewodni nośni 2e, ores oscylacji Φ /
44 PIRŚCIŃ Z KORLACJAMI PARUJACYMI Czy zmiana oresu na pewno zwiazana jest z pojawieniem się tendencji do tworzenia stanu nadprzewodzacego? podatność par Coopera χ sup = 1 N ) ( i j a i a j a i a j, i = a i a i ij nie posiada symetrii cechowania w obecności strumienia pola magnetycznego nie wyazuje oresowości Φ. zamast tego zdefiniujmy macierz: χ ij = i j a i a j a i a j i zbadajmy jej masymalna wartość własna λ max.
45 PIRŚCIŃ Z KORLACJAMI PARUJACYMI I/I 2 1 U = U = -t U = -3t U = -1t zależna od pola tendencja do parowania (R. Little and W. Pars, Phys. Rev. Lett., 9, 9 (1962)) U = -t U = -3t U = -1t λ max Φ/Φ
46 PIRŚCIŃ Z KORLACJAMI PARUJACYMI O SKOŃCZONJ SZROKOŚCI hamiltonian w przybliżeniu średniego pola: U n i n i U ( n i n i + n i n i ) + U i i i ( i a i a i + i a i a i ) Równania Bogolubova de Gennes a: Wprowadzamy nowe operatory fermionowe γ ( ) nσ w tórych hamiltonian jest diagonalny: a i = l a i = l u il γ l v ilγ l, u il γ l + v ilγ l.
47 PIRŚCIŃ O SKOŃCZONJ SZROKOŚCI Równania Bogolubova de Gennes a: H ij U i δ ij j U i δ ij Hij u jl v jl = l u il v il H ij = tδ i+δ,j e iθ ij + (U n i + w i µ) δ ij i = l u il v il tanh ( l 2T ) n i = l u il 2 f( l ) + v il 2 f( l ) PRAD: [ I ij = 2et hc Im e iθ ij ( ) ( ) ] vil vjl u l ilu jl tanh l 2T
48 PIRŚCIŃ O SKOŃCZONJ SZROKOŚCI.4 T =.1t, U =.2 I/I i /t Φ/Φ
49 PIRŚCIŃ O SKOŃCZONJ SZROKOŚCI.4.2 T =.1t, U = T =.1t, U = -1.25t I/I i /t Φ/Φ
50 PIRŚCIŃ O SKOŃCZONJ SZROKOŚCI DOMISZKI: onurencja CDW i nadprzewodnictwa Ω i parametr porzadu CDW i parametr porzadu nadprzewodnictwa Ψ i = Ω 2 i + 2 i
51 PODSUMOWANI I PRSPKTYWY nieporzade silnie modyfiuje prad trwały pośrednio poprzez pinning i/lub tworzenie fal gęstości ładunu w przypadu oddziaływania parujacego efet ten jest szczególnie wyraźny ze względu na onurencję (tendencji do) nadprzewodnictwa i fal gęstości ładunu
52 PODSUMOWANI I PRSPKTYWY nieporzade silnie modyfiuje prad trwały pośrednio poprzez pinning i/lub tworzenie fal gęstości ładunu w przypadu oddziaływania parujacego efet ten jest szczególnie wyraźny ze względu na onurencję (tendencji do) nadprzewodnictwa i fal gęstości ładunu czy sterujac rozładem domiesze można wpływać na własności nanopierścieni?
53 PODSUMOWANI I PRSPKTYWY nieporzade silnie modyfiuje prad trwały pośrednio poprzez pinning i/lub tworzenie fal gęstości ładunu w przypadu oddziaływania parujacego efet ten jest szczególnie wyraźny ze względu na onurencję (tendencji do) nadprzewodnictwa i fal gęstości ładunu czy sterujac rozładem domiesze można wpływać na własności nanopierścieni? możliwości wyproduowania nanoringu? V. Bagci et al., Phys. Rev. B 66, 4549 (22) X. Kong et al. Science 33, 1348 (24) monoryształ średnica: 1 4 µm, szeroość: 1 3 nm
Rzadkie gazy bozonów
Rzadkie gazy bozonów Tomasz Sowiński Proseminarium Fizyki Teoretycznej 15 listopada 2004 Rzadkie gazy bozonów p.1/25 Bardzo medialne zdjęcie Rok 1995. Pierwsza kondensacja. Zaobserwowana w przestrzeni
Nadprzewodnictwo w nanostrukturach metalicznych Paweł Wójcik Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej, AGH
Nadprzewodnictwo w nanostrukturach metalicznych Paweł Wójcik Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej, AGH Współpraca: Akademickie Centrum Materiałów i Nanotechnologii dr Michał Zegrodnik, prof. Józef Spałek
Kondensat Bosego-Einsteina okiem teoretyka
Kondensat Bosego-Einsteina okiem teoretyka Krzysztof Sacha Instytut Fizyki im. M. Smoluchowskiego, Uniwersytet Jagielloński Plan: Kondensacja Bosego-Einsteina. Teoretyczny opis kondensatu. Przyk lady.
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 6 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka, Michał Karpiński Wydział
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 6 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Podstawy informatyki kwantowej
Wykład 6 27 kwietnia 2016 Podstawy informatyki kwantowej dr hab. Łukasz Cywiński lcyw@ifpan.edu.pl http://info.ifpan.edu.pl/~lcyw/ Wykłady: 6, 13, 20, 27 kwietnia oraz 4 maja (na ostatnim wykładzie będzie
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania optyki półklasycznej Posłużymy się teraz równaniem (2.4), i Ψ t = ĤΨ ażeby wyprowadzić
Informatyka kwantowa i jej fizyczne podstawy Rezonans spinowy, bramki dwu-kubitowe
Wykład 4 29 kwietnia 2015 Informatyka kwantowa i jej fizyczne podstawy Rezonans spinowy, bramki dwu-kubitowe Łukasz Cywiński lcyw@ifpan.edu.pl http://info.ifpan.edu.pl/~lcyw/ Dobra lektura: Michel Le Bellac
Zasada najmniejszego działania
Zasada najmniejszego działania S = T dtl(x, ẋ) gdzie L(x, ẋ) jest lagrangianem. Dokonajmy przesuniecia x = x + y, ẋ = ẋ + ẏ, gdzie y(0) = y(t ) = 0. Wtedy T T S = dt L(x, ẋ ) = dt L(x + y, ẋ = ẋ + ẏ) 0
Równanie Fresnela. napisał Michał Wierzbicki
napisał Michał Wierzbici Równanie Fresnela W anizotropowych ryształach optycznych zależność między wetorami inducji i natężenia pola eletrycznego (równanie materiałowe) jest następująca = ϵ 0 ˆϵ E (1)
Zaliczenie wykładu Technika Analogowa Przykładowe pytania (czas zaliczenia minut, liczba pytań 6 8)
Zaliczenie wyładu Technia Analogowa Przyładowe pytania (czas zaliczenia 3 4 minut, liczba pytań 6 8) Postulaty i podstawowe wzory teorii obowdów 1 Sformułuj pierwsze i drugie prawo Kirchhoffa Wyjaśnij
Masywne neutrina w teorii i praktyce
Instytut Fizyki Teoretycznej Uniwersytet Wrocławski Wrocław, 20 czerwca 2008 1 Wstęp 2 3 4 Gdzie znikają neutrina słoneczne (elektronowe)? 4p 4 2He + 2e + + 2ν e 100 miliardów neutrin przez paznokieć kciuka
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Rezonansowe oddziaływanie układu atomowego z promieniowaniem "! "!! # $%&'()*+,-./-(01+'2'34'*5%.25%&+)*-(6
TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM
EORI OBWODÓW I SYGNŁÓW LBORORIUM KDEMI MORSK Katedra eleomuniacji Morsiej Ćwiczenie nr 2: eoria obwodów i sygnałów laboratorium ĆWICZENIE 2 BDNIE WIDM SYGNŁÓW OKRESOWYCH. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia
Wykład 21: Studnie i bariery cz.1.
Wyład : Studnie i bariery cz.. Dr inż. Zbigniew Szlarsi Katedra Eletronii, paw. C-, po.3 szla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szlarsi/ 3.6.8 Wydział Informatyi, Eletronii i Równanie Schrödingera
Równanie Schrödingera
Równanie Schrödingera Maciej J. Mrowiński 29 lutego 2012 Zadanie RS1 Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki w chwili t = 0 ma następującą postać: A(a Ψ(x,0) = 2 x 2 ) gdy x [ a,a] 0 gdy x / [ a,a]
2013 02 27 2 1. Jakie warstwy zostały wyhodowane w celu uzyskania 2DEG? (szkic?) 2. Gdzie było domieszkowanie? Dlaczego jako domieszek użyto w próbce atomy krzemu? 3. Jaki kształt miała próbka? 4. W jaki
Nadprzewodniki. W takich materiałach kiedy nastąpi przepływ prądu może on płynąć nawet bez przyłożonego napięcia przez długi czas! )Ba 2. Tl 0.2.
Nadprzewodniki Pewna klasa materiałów wykazuje prawie zerową oporność (R=0) poniżej pewnej temperatury zwanej temperaturą krytyczną T c Większość przewodników wykazuje nadprzewodnictwo dopiero w temperaturze
Oddziaływanie atomu z kwantowym polem E-M: C.D.
Oddziaływanie atomu z kwantowym polem E-M: C.D. 1 atom jakoźródło 1 fotonu. Emisja spontaniczna wg. złotej reguły Fermiego. Absorpcja i emisja kolektywna ˆ E( x,t)=i λ Powtórzenie d 3 ω k k 2ǫ(2π) 3 e
TEORIA PASMOWA CIAŁ STAŁYCH
TEORIA PASMOWA CIAŁ STAŁYCH Skolektywizowane elektrony w metalu Weźmy pod uwagę pewną ilość atomów jakiegoś metalu, np. sodu. Pojedynczy atom sodu zawiera 11 elektronów o konfiguracji 1s 2 2s 2 2p 6 3s
Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017
Optyka Wykład V Krzysztof Golec-Biernat Fale elektromagnetyczne Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017 Wykład V Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 17 Plan Swobodne równania Maxwella Fale elektromagnetyczne
I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona
r. akad. 004/005 I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona Jan Królikowski Fizyka IVBC 1 r. akad. 004/005 0.01 nm=0.1 A
Zadania z mechaniki kwantowej
Zadania z mechaniki kwantowej Gabriel Wlazłowski 13 maja 2016 Rachunek zaburzeń bez czasu 1. Metodą rachunku zaburzeń obliczyć pierwszą i drugą poprawkę dla poziomów energetycznych oscylatora harmonicznego
Mechanika Kwantowa. Maciej J. Mrowiński. 24 grudnia Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki ma następującą postać: 2 x 2 )
Mechanika Kwantowa Maciej J. Mrowiński 4 grudnia 11 Zadanie MK1 Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki w chwili t = ma następującą postać: A(a Ψ(x,) = x ) gdy x [ a,a] gdy x / [ a,a] gdzie a +. Wyznacz
Atom ze spinem i jądrem
Atom ze spinem i jądrem Powtórzenie E 3s 2s 3p 2p 3d Ruch w polu ekranowym znosi degenracje ze wzgledu na l 1s Li l Powtórzenie 5 2 P 3/2 F=I+J 5P F= I-J 5 2 P 1/2 struktura subtelna struktura nadsubtelna
II. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU. Janusz Adamowski
II. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU Janusz Adamowski 1 1 Przestrzeń Hilberta Do opisu stanów kwantowych używamy przestrzeni Hilberta. Przestrzenią Hilberta H nazywamy przestrzeń wektorową
długość całkowita: L m moment bezwładności (względem osi y): J y cm 4 moment bezwładności: J s cm 4
.9. Stalowy ustrój niosący. Poład drewniany spoczywa na dziewięciu belach dwuteowych..., swobodnie podpartych o rozstawie... m. Beli wyonane są ze stali... Cechy geometryczne beli: długość całowita: L
Zad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.
Zad. 1.1. Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji. Zad. 1.1.a. Funkcja: ϕ = sin2x Zad. 1.1.b. Funkcja: ϕ = e x 2 2 Operator: f = d2 dx
Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 9 Fale elektromagnetyczne 3 9.1 Fale w jednym wymiarze.................
Stara i nowa teoria kwantowa
Stara i nowa teoria kwantowa Braki teorii Bohra: - podane jedynie położenia linii, brak natężeń -nie tłumaczy ilości elektronów na poszczególnych orbitach - model działa gorzej dla atomów z więcej niż
Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych
Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych Klasyczny przykład pośredniego oddziaływania pola magnetycznego na wzbudzenia fononowe Schemat: pole magnetyczne (siła Lorentza) nośniki (oddziaływanie
Chłodzenie jedno-wymiarowego gazu bozonów
Chłodzenie jedno-wymiarowego gazu bozonów Piotr Deuar (IF PAN) Emilia Witkowska, Mariusz Gajda (IF PAN) Kazimierz Rzążewski (CFT PAN) Cover of Phys. Rev. Lett., 1 Apr 2011 E. Witkowska, PD, M. Gajda, K.
Fizyka statystyczna Termodynamika bliskiej nierównowagi. P. F. Góra
Fizyka statystyczna Termodynamika bliskiej nierównowagi P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2015 Nasze wszystkie dotychczasowe rozważania dotyczyły układów w równowadze termodynamicznej lub
Elektrodynamika Część 2 Specjalne metody elektrostatyki Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 2 Specjalne metody elektrostatyki Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 3 Specjalne metody elektrostatyki 3 3.1 Równanie Laplace
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 10 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2015/16
1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2
Temat 1 Pojęcia podstawowe 1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych Równaniem różniczkowym cząstkowym rzędu drugiego o n zmiennych niezależnych nazywamy równanie postaci gdzie u = u (x 1, x,...,
Co to jest model Isinga?
Co to jest model Isinga? Fakty eksperymentalne W pewnych metalach (np. Fe, Ni) następuje spontaniczne ustawianie się spinów wzdłuż pewnego kierunku, powodując powstanie makroskopowego pola magnetycznego.
) I = dq. Obwody RC. I II prawo Kirchhoffa: t = RC (stała czasowa) IR V C. ! E d! l = 0 IR +V C. R dq dt + Q C V 0 = 0. C 1 e dt = V 0.
Obwody RC t = 0, V C = 0 V 0 IR 0 V C C I II prawo Kirchhoffa: " po całym obwodzie zamkniętym E d l = 0 IR +V C V 0 = 0 R dq dt + Q C V 0 = 0 V 0 R t = RC (stała czasowa) Czas, po którym prąd spadnie do
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 4 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2013/14
Badanie uporządkowania magnetycznego w ultracienkich warstwach kobaltu w pobliżu reorientacji spinowej.
Tel.: +48-85 7457229, Fax: +48-85 7457223 Zakład Fizyki Magnetyków Uniwersytet w Białymstoku Ul.Lipowa 41, 15-424 Białystok E-mail: vstef@uwb.edu.pl http://physics.uwb.edu.pl/zfm Praca magisterska Badanie
Metody pomiarowe spinowego efektu Halla w nanourządzeniach elektroniki spinowej
Metody pomiarowe spinowego efektu Halla w nanourządzeniach elektroniki spinowej Monika Cecot, Witold Skowroński, Sławomir Ziętek, Tomasz Stobiecki Wisła, 13.09.2016 Plan prezentacji Spinowy efekt Halla
Pierwiastki nadprzewodzące
Pierwiastki nadprzewodzące http://www.magnet.fsu.edu/education/tutorials/magnetacademy/superconductivity101/fullarticle.html Materiały nadprzewodzące Rodzaj Materiał c (K) Uwagi Związki międzymetaliczne
Fizyka statystyczna Teoria Ginzburga-Landaua w średnim polu. P. F. Góra
Fizyka statystyczna Teoria Ginzburga-Landaua w średnim polu P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2015 Parametr porzadku W niskich temperaturach układy występuja w fazach, które łamia symetrię
Prawdopodobieństwo i statystyka
Zadanie Rozważmy następujący model strzelania do tarczy. Współrzędne puntu trafienia (, Y ) są niezależnymi zmiennymi losowymi o jednaowym rozładzie normalnym N ( 0, σ ). Punt (0,0) uznajemy za środe tarczy,
Wstęp do komputerów kwantowych
Obwody kwantowe Uniwersytet Łódzki, Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej 2008/2009 Obwody kwantowe Bramki kwantowe 1 Algorytmy kwantowe 2 3 4 Algorytmy kwantowe W chwili obecnej znamy dwie obszerne
ver magnetyzm cd.
ver-10.01.12 magnetyzm cd. praca przemieszczenia obwodu w polu B B F F=ΙlB B j (siła Ampere a) dw =Fdx=Ι lbdx=ι BdS Φ B = B d S= BdS dφ B =BdS dw =ΙdΦ B =Ι B d S strumień dx dla obwodu: W =Ι dφ B =Ι Φ
Rekurencyjna przeliczalność
Rekurencyjna przeliczalność Jerzy Pogonowski Zakład Logiki Stosowanej UAM www.logic.amu.edu.pl pogon@amu.edu.pl Funkcje rekurencyjne Jerzy Pogonowski (MEG) Rekurencyjna przeliczalność Funkcje rekurencyjne
Rozdział 6 Oscylacje neutrin słonecznych i atmosferycznych. Eksperymenty Superkamiokande, SNO i inne. Macierz mieszania Maki-Nakagawy- Sakaty (MNS)
Rozdział 6 Oscylacje neutrin słonecznych i atmosferycznych. Eksperymenty Superkamiokande, SNO i inne. Macierz mieszania Maki-Nakagawy- Sakaty (MNS) Kilka interesujących faktów Każdy człowiek wysyła dziennie
Modele kp Studnia kwantowa
Modele kp Studnia kwantowa Przegląd modeli pozwalających obliczyć strukturę pasmową materiałów półprzewodnikowych. Metoda Fal płaskich Transformata Fouriera Przykładowe wyniki Model Kaine Hamiltonian z
Mody sprzężone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych
Mody sprzężone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych Mody sprzężone w półprzewodnikach polarnych + E E pl η = st α = E E pl ξ = p B.B. Varga,, Phys. Rev. 137,, A1896 (1965) A. Mooradian and B. Wright,
Elektrodynamika Część 6 Elektrodynamika Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 6 Elektrodynamika Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 7 Elektrodynamika 3 7.1 Siła elektromotoryczna................ 3 7.2
17 Naturalne jednostki w fizyce atomowej
7 Naturalne jednostki w fizyce atomowej W systemie CGS wszystkie wielkości fizyczne wyrażane są jako potęgi trzech fundamentalnych jednostek:. długości (l) cm,. masy (m) g, 3. czasu (t) s. Wymiary innych
Rozdział 22 METODA FUNKCJONAŁÓW GĘSTOŚCI Wstęp. Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1
Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1 Rozdział 22 METODA FUNKCJONAŁÓW GĘSTOŚCI 22.1 Wstęp Definiujemy dla gazu elektronowego operatory anihilacji ψ σ (r) i kreacji ψ σ(r) pola fermionowego ψ σ
Elektrodynamika Część 5 Pola magnetyczne w materii Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 5 Pola magnetyczne w materii Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 6 Pola magnetyczne w materii 3 6.1 Magnetyzacja.....................
Podstawy fizyki sezon 2 6. Indukcja magnetyczna
Podstawy fizyki sezon 2 6. Indukcja magnetyczna Agnieszka Obłąkowska-Mucha AGH, WFIiS, Katedra Oddziaływań i Detekcji Cząstek, D11, pok. 111 amucha@agh.edu.pl http://home.agh.edu.pl/~amucha Dotychczas
Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?
Mechanika kwantowa Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Elektron fala stojąca wokół jądra Mechanika kwantowa Równanie Schrödingera Ĥ E ψ H ˆψ = Eψ operator różniczkowy
Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice
Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice Mariusz Przybycień Wydział Fizyi i Informatyi Stosowanej Aademia Górniczo-Hutnicza Wyład 12 M. Przybycień (WFiIS AGH Metody Lagrange a i Hamiltona... Wyład 12
( ) + ( ) T ( ) + E IE E E. Obliczanie gradientu błędu metodą układu dołączonego
Obliczanie gradientu błędu metodą uładu dołączonego /9 Obliczanie gradientu błędu metodą uładu dołączonego Chodzi o wyznaczenie pochodnych cząstowych funcji błędu E względem parametrów elementów uładu
V. RÓWNANIA MECHANIKI KWANTOWEJ
V. RÓWNANIA MECHANIKI KWANTOWEJ 1 1 Postulaty mechaniki kwantowej Istota teorii kwantowej może być sformułowana za pomocą postulatów, których spełnienie postulujemy i których nie można wyprowadzić z żadnych
Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych
Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych Mody sprzęŝone w półprzewodnikach polarnych + E E pl η = st α = E E pl ξ = p B.B. Varga, Phys. Rev. 137,, A1896 (1965) A. Mooradian and B. Wright,
Badania naturalnego pola temperatury gruntu w rejonie aglomeracji poznańskiej i przykład ich zastosowania
Badania naturalnego pola temperatury gruntu w rejonie aglomeracji poznańskiej i przykład ich zastosowania Konferencja Przemarzanie podłoża gruntowego i geotermiczne aspekty budownictwa energooszczędnego
WŁASNOŚCI CIAŁ STAŁYCH I CIECZY
WŁASNOŚCI CIAŁ STAŁYCH I CIECZY Polimery Sieć krystaliczna Napięcie powierzchniowe Dyfuzja 2 BUDOWA CIAŁ STAŁYCH Ciała krystaliczne (kryształy): monokryształy, polikryształy Ciała amorficzne (bezpostaciowe)
Postulaty interpretacyjne mechaniki kwantowej Wykład 6
Postulaty interpretacyjne mechaniki kwantowej Wykład 6 Karol Kołodziej Instytut Fizyki Uniwersytet Śląski, Katowice http://kk.us.edu.pl 19 września 2014 Karol Kołodziej Postulaty interpretacyjne mechaniki
mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej
mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej ver-28.06.07 współrzędne uogólnione punkt materialny... wektor wodzący: prędkość: przyspieszenie: liczba
Wstęp do Modelu Standardowego
Wstęp do Modelu Standardowego Plan Wstęp do QFT (tym razem trochę równań ) Funkcje falowe a pola Lagranżjan revisited Kilka przykładów Podsumowanie Tomasz Szumlak AGH-UST Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
RÓWNANIE SCHRÖDINGERA NIEZALEŻNE OD CZASU
X. RÓWNANIE SCHRÖDINGERA NIEZALEŻNE OD CZASU Równanie Schrődingera niezależne od czasu to równanie postaci: ħ 2 2m d 2 x dx 2 V xx = E x (X.1) Warunki regularności na x i a) skończone b) ciągłe c) jednoznaczne
MAGNETYZM. PRĄD PRZEMIENNY
Włodzimierz Wolczyński 47 POWTÓRKA 9 MAGNETYZM. PRĄD PRZEMIENNY Zadanie 1 W dwóch przewodnikach prostoliniowych nieskończenie długich umieszczonych w próżni, oddalonych od siebie o r = cm, płynie prąd.
Efekt naskórkowy (skin effect)
Efekt naskórkowy (skin effect) Rozważmy cylindryczny przewód o promieniu a i o nieskończonej długości. Przez przewód płynie prąd I = I 0 cos ωt. Dla niezbyt dużych częstości ω możemy zaniedbać prąd przesunięcia,
Podstawy fizyki sezon 2 7. Układy elektryczne RLC
Podstawy fizyki sezon 2 7. Układy elektryczne RLC Agnieszka Obłąkowska-Mucha AGH, WFIiS, Katedra Oddziaływań i Detekcji Cząstek, D11, pok. 111 amucha@agh.edu.pl http://home.agh.edu.pl/~amucha Układ RC
Rozkłady wielu zmiennych
Rozkłady wielu zmiennych Uogólnienie pojęć na rozkład wielu zmiennych Dystrybuanta, gęstość prawdopodobieństwa, rozkład brzegowy, wartości średnie i odchylenia standardowe, momenty Notacja macierzowa Macierz
Atom dwupoziomowy w niezerowej temperaturze
Seminarium CFT p. 1/24 Atom dwupoziomowy w niezerowej temperaturze Tomasz Sowiński 1 paździenika 2008 Seminarium CFT p. 2/24 Atom dwupoziomowy Hamiltonian Ĥ = Ĥ0 + ĤI Ĥ 0 = mσ z + 0 dk k a (k)a(k), Ĥ I
Uk lady modelowe II - oscylator
Wyk lad 4 Uk lady modelowe II - oscylator Model Prawo Hooke a F = m d 2 x = kx = dv dt2 dx Potencja l Równanie ruchu V = 1 2 kx2 d 2 x dt 2 + k m x = 0 Obraz klasyczny Rozwiazania k x = A sin t = A sin
1. Struktura pasmowa from bonds to bands
. Strutura pasmowa from bonds to bands Wiązania owalencyjne w cząsteczach Pasma energetyczne w ciałach stałych Przerwa energetyczna w półprzewodniach Dziura w paśmie walencyjnym Przybliżenie prawie swobodnego
Nadpłynność i nadprzewodnictwo
Nadpłynność i nadprzewodnictwo Krzysztof Byczuk Instytut Fizyki Teoretycznej, Wydział Fizyki, Uniwersytet Warszawski 13 marzec 2019 www.fuw.edu.pl/ byczuk Tarcie, opór, dysypacja... pomaga... przeszkadza...
Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach
Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach Efekt Comptona. p f Θ foton elektron p f p e 0 p e Zderzenia fotonów
Elektrodynamika. Część 6. Elektrodynamika. Ryszard Tanaś. Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 6 Elektrodynamika Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/\~tanas Spis treści 7 Elektrodynamika 3 7.1 Siła elektromotoryczna.................. 3
WYKŁAD 2: CAŁKI POTRÓJNE
WYKŁAD : CAŁKI OTRÓJNE 1 CAŁKI OTRÓJNE O ROSTOADŁOŚCIANIE Oznaczenia w definicji całi po prostopadłościanie: = {(: a x, c y d, p z q} prostopadłościan w przestrzeni; = { 1,,, n } podział prostopadłościanu
Podstawy fizyki wykład 2
D. Halliday, R. Resnick, J.Walker: Podstawy Fizyki, tom 5, PWN, Warszawa 2003. H. D. Young, R. A. Freedman, Sear s & Zemansky s University Physics with Modern Physics, Addison-Wesley Publishing Company,
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 9 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Wykład 14: Indukcja cz.2.
Wykład 14: Indukcja cz.. Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. -1, pok.31 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ 10.05.017 Wydział Informatyki, Elektroniki i 1 Przykład
Testowanie hipotez. Hipoteza prosta zawiera jeden element, np. H 0 : θ = 2, hipoteza złożona zawiera więcej niż jeden element, np. H 0 : θ > 4.
Testowanie hipotez Niech X = (X 1... X n ) będzie próbą losową na przestrzeni X zaś P = {P θ θ Θ} rodziną rozkładów prawdopodobieństwa określonych na przestrzeni próby X. Definicja 1. Hipotezą zerową Θ
VI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego
VI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego Jan Królikowski Fizyka IBC 1 Przekrój czynny Jan Królikowski Fizyka IBC Zderzenia Oddziaływania dwóch (lub więcej)
Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)
Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.) I (zasada bezwładności) Istnieje taki układ odniesienia, w którym ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym, jeśli nie działają
Promieniowanie dipolowe
Promieniowanie dipolowe Potencjały opóźnione φ i A dla promieniowanie punktowego dipola elektrycznego wygodnie jest wyrażać przez wektor Hertza Z φ = ϵ 0 Z, spełniający niejednorodne równanie falowe A
(u) y(i) f 1. (u) H(z -1 )
IDETYFIKACJA MODELI WIEERA METODAMI CZĘSTOTLIWOŚCIOWYMI Opracowanie: Anna Zamora Promotor: dr hab. inż. Jarosław Figwer Prof. Pol. Śl. MODELE WIEERA MODELE WIEERA Modele obietów nieliniowych Modele nierozłączne
Uklady modelowe III - rotator, atom wodoru
Wyk lad 5 Uklady modelowe III - rotator, atom wodoru Model Separacja ruchu środka masy R = m 1r 1 + m 2 r 2 m 1 + m 2 Ĥ = Ĥ tr (R) + Ĥ rot (r) Ĥ tr 2 (R) = 2(m 1 + m 2 ) R [ Ψ E tr (R; t) = exp i (k R
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE Laboratorium Instrukcja do ćwiczenia nr 3 Temat: Efekt magnetooptyczny 5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodą modulowania zmiany polaryzacji światła oraz
V. KWANTOWE BRAMKI LOGICZNE Janusz Adamowski
V. KWANTOWE BRAMKI LOGICZNE Janusz Adamowski 1 1 Wprowadzenie Wykład ten poświęcony jest dokładniejszemu omówieniu własności kwantowych bramek logicznych (kwantowych operacji logicznych). Podstawowymi
czastkowych Państwo przyk ladowe zadania z rozwiazaniami: karpinw adres strony www, na której znajda
Zadania z równań różniczkowych czastkowych Za l aczam adres strony www, na której znajda Państwo przyk ladowe zadania z rozwiazaniami: http://math.uni.lodz.pl/ karpinw Zadanie 1. Znaleźć wszystkie rozwiazania
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 8 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Aneta Drabińska, Barbara Piętka, Paweł Kowalczyk Wydział Fizyki Uniwersytet
Równanie falowe Schrödingera ( ) ( ) Prostokątna studnia potencjału o skończonej głębokości. i 2 =-1 jednostka urojona. Ψ t. V x.
Równanie falowe Schrödingera h Ψ( x, t) + V( x, t) Ψ( x, t) W jednym wymiarze ( ) ( ) gdy V x, t = V x x Ψ = ih t Gdy V(x,t)=V =const cząstka swobodna, na którą nie działa siła Fala biegnąca Ψ s ( x, t)
Prawdopodobieństwo i statystyka
Wykład II: Zmienne losowe i charakterystyki ich rozkładów 13 października 2014 Zmienne losowe Wartość oczekiwana Dystrybuanty Słowniczek teorii prawdopodobieństwa, cz. II Definicja zmiennej losowej i jej
Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 6, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek
Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 6, 0.03.01 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek Ernest Grodner Wykład 5 - przypomnienie ciągłość
gęstością prawdopodobieństwa
Funkcja falowa Zgodnie z hipotezą de Broglie'a, cząstki takie jak elektron czy proton, mają własności falowe. Własności falowe cząstki (lub innego obiektu) w mechanice kwantowej opisuje tzw. funkcja falowa(,t)
i elektronów w czasteczkach (laboratoryjnym) operator Hamiltona dla czasteczki dwuatomowej (jadra 2M b a i b; m -masa elektronu e 2 r ij
Notatki do wyk ladu IX Rozdzielenie ruchu jader i elektronów w czasteczkach W dowolnym uk ladzie wspó lrzednych (laboratoryjnym) operator Hamiltona dla czasteczki dwuatomowej (jadra a i b)ma postać: Ĥ
Mechanika kwantowa. Erwin Schrödinger ( ) Werner Heisenberg
Mechanika kwantowa Erwin Schrödinger (1887-1961) Werner Heisenberg 1901-1976 Falowe równanie ruchu (uproszczenie: przypadek jednowymiarowy) Dla fotonów Dla cząstek Równanie Schrödingera y x = 1 c y t y(
Fizyka zderzeń relatywistycznych jonów
Fizyka zderzeń relatywistycznych jonów kilka pytań i możliwe odpowiedzi Stanisław Mrówczyński Uniwersytet Jana Kochanowskiego, Kielce & Instytut Problemów Jądrowych, Warszawa 1 Programy eksperymentalne
Statystyka matematyczna. Wykład III. Estymacja przedziałowa
Statystyka matematyczna. Wykład III. e-mail:e.kozlovski@pollub.pl Spis treści Rozkłady zmiennych losowych 1 Rozkłady zmiennych losowych Rozkład χ 2 Rozkład t-studenta Rozkład Fischera 2 Przedziały ufności
Projekt nr 4. Dynamika ujęcie klasyczne
Projekt nr 4 Dynamika POLITECHNIKA POZNAŃSKA WYDZIAŁ BUDOWNICTWA I INŻYNIERII ŚRODOWISKA INSTYTUT KONSTRUKCJI BUDOWLANYCH ZAKŁAD MECHANIKI BUDOWLI Projekt nr 4 Dynamika ujęcie klasyczne Konrad Kaczmarek