Wyznaczanie współczynnika sztywności drutu metodą dynamiczną.

Podobne dokumenty
WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOSCI KRĄŻKA

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

m q κ (11.1) q ω (11.2) ω =,

II.6. Wahadło proste.

Wyznaczanie profilu prędkości płynu w rurociągu o przekroju kołowym

WYZNACZANIE MODUŁU SZTYWNOŚCI METODĄ DYNAMICZNĄ GAUSSA

KOOF Szczecin: Komitet Główny Olimpiady Fizycznej. Andrzej Wysmołek Komitet Główny Olimpiady Fizycznej, IFD UW.

MECHANIKA OGÓLNA (II)

8. PŁASKIE ZAGADNIENIA TEORII SPRĘŻYSTOŚCI

1. Ciało sztywne, na które nie działa moment siły pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem obrotowym jednostajnym.

Wahadło torsyjne T0 2. d dt. d dt. Równanie ruchu obrotowego krążka. I 0 moment bezwładności krążka M moment siły D moment kierujący.

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

MOBILNE ROBOTY KOŁOWE WYKŁAD 04 DYNAMIKA Maggie dr inż. Tomasz Buratowski. Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Katedra Robotyki i Mechatroniki

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

9. 1. KOŁO. Odcinki w okręgu i kole

Wyznaczanie modułu sztywności metodą Gaussa

BRYŁA SZTYWNA. Umowy. Aby uprościć rozważania w tym dziale będziemy przyjmować następujące umowy:

INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

θ = s r, gdzie s oznacza długość łuku okręgu o promieniu r odpowiadającą kątowi 2. Rys Obrót ciała wokół osi z

WYDZIAŁ LABORATORIUM FIZYCZNE

WYZNACZANIE MODUŁU SZTYWNOŚCI METODĄ DYNAMICZNĄ

PRZEMIANA ENERGII ELEKTRYCZNEJ W CIELE STAŁYM

A. POMIARY FOTOMETRYCZNE Z WYKORZYSTANIEM FOTOOGNIWA SELENOWEGO

L(x, 0, y, 0) = x 2 + y 2 (3)

ĆWICZENIE 6. POMIAR MOMENTU BEZWŁADNOŚCI. SPRAWDZENIE DRUGIEJ ZASADY DYNAMIKI DLA RUCHU OBROTOWEGO. BADANIE ADDYTYWNOŚCI MOMENTU BEZWłADNOŚCI

Mechanika ruchu obrotowego

Sprawdzanie twierdzenia Steinera

PRĄD ELEKTRYCZNY I SIŁA MAGNETYCZNA

POMIAR PĘTLI HISTEREZY MAGNETYCZNEJ

10. Ruch płaski ciała sztywnego

Uwagi: LABORATORIUM WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW. Ćwiczenie nr 16 MECHANIKA PĘKANIA. ZNORMALIZOWANY POMIAR ODPORNOŚCI MATERIAŁÓW NA PĘKANIE.

POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI. W roku 1820 Oersted zaobserwował oddziaływanie przewodnika, w którym płynął

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

ĆWICZENIE 3 REZONANS W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA (1980/1981). Stopień I, zadanie teoretyczne T4 1

WYDZIAŁ FIZYKI, MATEMATYKI I INFORMATYKI POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ Instytut Fizyki LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI, ELEKTRONIKI I MIERNICTWA

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Fizyka. Wykład 2. Mateusz Suchanek

LABORATORIUM WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW. Ćwiczenie 8 WYBOCZENIE PRĘTÓW ŚCISKANYCH Cel ćwiczenia

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład III

cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

KINEMATYCZNE WŁASNOW PRZEKŁADNI

2. Pręt skręcany o przekroju kołowym

Siła. Zasady dynamiki

m Jeżeli do końca naciągniętej (ściśniętej) sprężyny przymocujemy ciało o masie m., to będzie na nie działała siła (III zasada dynamiki):

LABORATORIUM WIBROAKUSTYKI MASZYN. Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania Instytut Mechaniki Stosowanej Zakład Wibroakustyki i Bio-Dynamiki Systemów

Ćwiczenie 9 ZASTOSOWANIE ŻYROSKOPÓW W NAWIGACJI

Nierelatywistyczne równania ruchu = zasady dynamiki Newtona

SK-7 Wprowadzenie do metody wektorów przestrzennych SK-8 Wektorowy model silnika indukcyjnego, klatkowego

IV.2. Efekt Coriolisa.

23 PRĄD STAŁY. CZĘŚĆ 2

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Ruch obrotowy INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

Graf skierowany. Graf zależności dla struktur drzewiastych rozgrywających parametrycznie

Energia kinetyczna i praca. Energia potencjalna

Wykład Półprzewodniki

Wykład FIZYKA I. 8. Grawitacja. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

ELEKTROMAGNETYCZNE DRGANIA WYMUSZONE W OBWODZIE RLC. 1. Podstawy fizyczne

KONKURS Z MATEMATYKI DLA UCZNIÓW SZKÓŁ PODSTAWOWYCH

dr inż. Zbigniew Szklarski

WAHADŁO OBERBECKA V 6 38a

dr inż. Zbigniew Szklarski

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

Modele odpowiedzi do arkusza Próbnej Matury z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

- substancje zawierające swobodne nośniki ładunku elektrycznego:

XLI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP I Zadanie doświadczalne

Mechanika ogólna. Łuki, sklepienia. Zalety łuków (1) Zalety łuków (2) Geometria łuku (2) Geometria łuku (1) Kształt osi łuku (1) Kształt osi łuku (2)

9.1 POMIAR PRĘDKOŚCI NEUTRINA W CERN

Równania Lagrange a II r.

Pole magnetyczne. 5.1 Oddziaływanie pola magnetycznego na ładunki. przewodniki z prądem Podstawowe zjawiska magnetyczne

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 5 2.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

dr inż. Zbigniew Szklarski

Prawo powszechnego ciążenia Newtona

Wykład 5: Dynamika. dr inż. Zbigniew Szklarski

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Studia magisterskie ENERGETYKA. Jan A. Szantyr. Wybrane zagadnienia z mechaniki płynów. Ćwiczenia 2. Wyznaczanie reakcji hydrodynamicznych I

Fizyka 10. Janusz Andrzejewski

Pęd, d zasada zac zasad a zac owan owan a p a p du Zgod Zg n od ie n ie z d r d u r g u im g pr p a r wem e N ew e tona ton :

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI BRYŁY METODĄ DRGAŃ SKRĘTNYCH

ZASADA ZACHOWANIA MOMENTU PĘDU: PODSTAWY DYNAMIKI BRYŁY SZTYWNEJ

Siła tarcia. Tarcie jest zawsze przeciwnie skierowane do kierunku ruchu (do prędkości). R. D. Knight, Physics for scientists and engineers

XXXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Zasady dynamiki ruchu obrotowego

GRAWITACJA. przyciągają się wzajemnie siłą proporcjonalną do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalną do kwadratu ich odległości r.

PRACA MOC ENERGIA. Z uwagi na to, że praca jest iloczynem skalarnym jej wartość zależy również od kąta pomiędzy siłą F a przemieszczeniem r

Równania różniczkowe opisujące ruch fotela z pilotem:

CHARAKTERYSTYKI GEOMETRYCZNE FIGUR PŁASKICH

Wyznaczanie modułu Younga metodą strzałki ugięcia

Ruch jednostajny po okręgu

XI. RÓWNOWAGA I SPRĘŻYSTOŚĆ

ROZKŁAD NORMALNY. 2. Opis układu pomiarowego

Oddziaływania fundamentalne

Rys. 1Stanowisko pomiarowe

Moment pędu w geometrii Schwarzshilda

Zastosowanie zasad dynamiki Newtona.

Przykłady (twierdzenie A. Castigliano)

Transkrypt:

Ćwiczenie M- Wyznaczanie współczynnika sztywności dutu metodą dynamiczną.. Ce ćwiczenia: pomia współczynnika sztywności da stai metodą dgań skętnych.. Pzyządy: dwa kążki metaowe, statyw, dut staowy, stope, suwmiaka, śuba mikometyczna, waga.. Liteatua:. J. L. Kacpeski, Pacownia fizyczna, WUŁ Łódź 998. V. Wstęp Rozpatzmy skęcanie były w kształcie waca, zachodzące pod wpływem sił stycznych do obwodu (ys ). Siły takie działają m. in. na śubokęty, wietła, wały napędowe, a także cienkie nici w gawanometach zwieciadanych i wagach skęceń. O F F dx x dθ A A ϕ β Rys. Skęcenie waca pod wpływem sił stycznych do obwodu. O Naszym ceem jest znaezienie współczynnika (modułu) sztywności mateiału iościowej chaakteystyki podatności na skęcenie. Jedna z podstaw waca pzedstawionego na ys. jest unieuchomiona, duga pod wpływem działających sił uegła obotowi o kąt ϕ, a eementany postopadłościan wybany do ozważań uegł odkształceniu do fomy ównoegłościanu. Zauważmy,

Ćwiczenie M- że długość łuku AA pozwaa związać ze sobą kąt obotu podstawy ϕ oaz kąt β, o jaki obóciła się kawędź postopadłościanu: xϕ A A = xϕ=β skąd β= () Załóżmy, że kąt obotu kawędzi jest popocjonany do napężenia stycznego f: β= f xϕ f = Współczynnik nazywamy modułem sztywności. Na eement powiezchni ds działa siła df: ϕx dxdθ df= fds= ponieważ ds = xdθdx. Eement ds odegły jest o x od osi obotu, więc moment siły dm wyaża się wzoem: ϕx dm= xdf= dxdθ () Całkowity moment siły M znajdziemy, całkując wyażenie () ze wzgędu na x i kąt θ: M ϕ π = x dx 0 0 π ϕ dθ= = ϕ π gdzie =, ówne iczbowo momentowi siły powodującemu obót o kąt jednostkowy, będziemy nazywać momentem kieującym. V. Metoda pomiau Równanie (5) wskazuje na możiwość pomiau współczynnika sztywności pzez doświadczane znaezienie zaeżności pomiędzy pzyłożonym momentem sił i kątem skęcenia ϕ. aka metoda pomiau nosi nazwę metody statycznej; w ćwiczeniu zastosujemy jednak inną metodę nazywaną dynamiczną nie wymagającą znajomości momentu siły M. Użyjemy kążka zawieszonego na spężystym ducie w oi wahadła tosyjnego (ys.). Pzy obocie o kąt ϕ pojawia się moment sił spężystości, skieowany pzeciwnie do momentu sił zewnętznych (wzó (5)) i do kąta ϕ, mającego zwot pędkości kątowej nadanej kążkowi pzy obocie: M = ϕ (6) d ϕ d ϕ Po wykozystaniu związku M=, gdzie oznacza moment bezwładności kążka, a dugą pochodną kąta obotu wzgędem czasu (tzn. pzyspieszenie kątowe), ostatnie ównanie można zapisać w postaci: d ϕ ϕ= 0 (7) w któej ozpoznajemy ównanie uchu hamonicznego o częstości kołowej ω: d ϕ ω ϕ= 0 (8) gdzie: () () (5)

Ćwiczenie M- π ω = = = π (9) dodatkowy kążek a) b) Rys. a) Układ doświadczany do wyznaczania modułu sztywności dutu, b) dodatkowy kążek mocowany do podstawowego kążka wahadła. Ponieważ nie znamy ani momentu bezwładności wahadła, ani momentu kieującego, niezbędne jest dodatkowe ównanie, wiążące obie te wiekości otzymamy je, dołączając do wahadła dodatkowy kążek (ys.), któego moment bezwładności można łatwo obiczyć. Okes dgań wyniesie wówczas: = π (0) Podnosimy do kwadatu obie stony ównań (9) i (0): = π = π () Odejmujemy te ównania () stonami: = π () Z ównania () można znaeźć moment kieujący: π = () oaz, na podstawie zaeżności (5), w któej zdefiniowano moment kieujący, moduł sztywności wyniesie: 8π = = () π ( ) Moment bezwładności dodatkowej były, któą jest wydążony waec o pomieniach i oaz masie m, wyaża się wzoem: m( ) = (5)

Ćwiczenie M- V. Pomiay. Wyznaczyć kikakotnie śednicę dutu za pomocą śuby mikometycznej. Obiczyć watość śednią pomienia dutu.. Wyznaczyć kikakotnie długość dutu za pomocą miaki miimetowej. Obiczyć watość śednią.. Zmiezyć kikakotnie śednicę zewnętzną pieścienia dodatkowego za pomocą suwmiaki. Obiczyć watość śednią pomienia.. Zmiezyć kikakotnie śednicę wewnętzną pieścienia dodatkowego za pomocą suwmiaki. Obiczyć watość śednią pomienia. 5. Wyznaczyć masę m kążka dodatkowego. 6. Zmiezyć kikakotnie czas 0 wahnięć wahadła nieobciążonego dodatkowym kążkiem i na tej podstawie obiczyć watość śednią da jednego okesu. 7. Zmiezyć kikakotnie czas 0 wahnięć wahadła obciążonego dodatkowym kążkiem i na tej podstawie obiczyć watość śednią da jednego okesu. Wyniki pomiaów można zebać w tabeach i. Uwaga : gania są mało tłumione i można wyznaczyć ich okes pzy użyciu stopea. Zaznaczamy na stoe aboatoyjnym położenie znaczka na kążku (podłużna keska wzdłuż pomienia) i skęcamy kążek o dość duży kąt. Liczymy pzejścia znaczka pzez położenie ównowagi. Pzy piewszym pzejściu iczymy zeo. abea Lp p. dgania wahadła podstawowego dgania wahadła z dodatkowym kążkiem t 0 [s] [s] t 0 [s] [s] abea masa kążka dodatkowego m [g] V. Opacowanie wyników. Obiczyć moment bezwładności kążka dodatkowego wg wzou (5).. Obiczyć współczynnik sztywności wg wzou ().. Niepewność współczynnika sztywności obiczyć metodą óżniczki zupełnej:

Ćwiczenie M- 5 ( ) 6 =± gdzie,, są niepewnościami pomiaowymi odpowiednio długości dutu, jego pomienia i okesu dgań. Niepewność pomiaową momentu bezwładności można oszacować metodą óżniczki zupełnej: =± ) ( m m Założyiśmy tutaj, że = =.. Poównać otzymaną watość doświadczaną z watością tabicową.