f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

Podobne dokumenty
Całki niewłaściwe. Rozdział Wprowadzenie Całki niewłaściwe I rodzaju

RACHUNEK CAŁKOWY. Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I R, jeżeli. F (x) = f (x), dla każdego x I.

Analiza matematyczna i algebra liniowa Całka oznaczona

Wykład 2. Pojęcie całki niewłaściwej do rachunku prawdopodobieństwa

VI. Rachunek całkowy. 1. Całka nieoznaczona

III. Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej.

N(0, 1) ) = φ( 0, 3) = 1 φ(0, 3) = 1 0, 6179 = 0, 3821 < t α 1 e t dt α > 0. f g = fg. f = e t f = e t. U nas: g = t α 1 g = (α 1)t α 2

CAŁKA OZNACZONA JAKO SUMA SZEREGU

1 Definicja całki oznaczonej

Ekoenergetyka Matematyka 1. Wykład 15. CAŁKI OZNACZONE. Egzaminy I termin poniedziałek :00 Aula B sala 12B Wydział Informatyki

< f g = fg. f = e t f = e t. U nas: e t (α 1)t α 2 dt = 0 + (α 1)Γ(α 1)

Całki oznaczone. Funkcja górnej granicy całkowania. Zastosowania całek oznaczonych. Całki niewłaściwe. Małgorzata Wyrwas

Całki oznaczone. Funkcja górnej granicy całkowania. Zastosowania całek oznaczonych. Całki niewłaściwe. Małgorzata Wyrwas

ANALIZA MATEMATYCZNA 1

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

Matematyka dla biologów Zajęcia nr 7.

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

usuwa niewymierność z mianownika wyrażenia typu

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

Całka Riemanna. Analiza Matematyczna. Alexander Denisjuk

Notatki z Analizy Matematycznej 4. Jacek M. Jędrzejewski

Pochodne i całki, macierze i wyznaczniki

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Różniczkowanie i całkowanie numeryczne

Wyrównanie sieci niwelacyjnej

Analiza matematyczna v.1.6 egzamin mgr inf niestacj 1. x p. , przy założeniu, że istnieją lim

Całka oznaczona. Matematyka. Aleksander Denisiuk. Elblaska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna ul. Lotnicza Elblag.

Analiza Matematyczna (część II)

Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Całki oznaczone. lim δ n = 0. σ n = f(ξ i ) x i. (1)

Całkowanie. dx d) x 3 x+ 4 x. + x4 big)dx g) e x 4 3 x +a x b x. dx k) 2x ; x 0. 2x 2 ; x 1. (x 2 +3) 6 j) 6x 2. x 3 +3 dx k) xe x2 dx l) 6 1 x dx

Matematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 Wykład 1

2. FUNKCJE WYMIERNE Poziom (K) lub (P)

Całka oznaczona i całka niewłaściwa Zastosowania rachunku całkowego w geometrii

Analiza Matematyczna. Całka Riemanna

MATEMATYKA 1 MACIERZE I WYZNACZNIKI

nazywamy odpowiednio dolną oraz górną sumą Darboux funkcji f w przedziale [a, b] wyznaczoną przez podział P.

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

1 Rachunek zdań 3. 2 Funkcje liczbowe 6

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

MATeMAtyka 3 inf. Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Dorota Ponczek, Karolina Wej

Wymagania kl. 2. Uczeń:

Całka Riemanna Dolna i górna suma całkowa Darboux

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2 zakres podstawowy 1. SUMY ALGEBRAICZNE

Wymagania na ocenę dopuszczającą z matematyki klasa II Matematyka - Babiański, Chańko-Nowa Era nr prog. DKOS /02

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom podstawowy

Całka oznaczona funkcji jednej zmiennej rzeczywistej. Autorzy: Witold Majdak

WYMAGANIA NA OCENĘ DOPUSZCZAJĄCĄ DLA UCZNIÓW KLASY Ia TECHNIKUM

Arkusz 1 - karta pracy Całka oznaczona i jej zastosowania. Całka niewłaściwa

Matematyka 1. Šukasz Dawidowski. Instytut Matematyki, Uniwersytet l ski

RACHUNEK RÓŻNICZKOWY I CAŁKOWY WSB-NLU 2006/7 3

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE IIc ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY

Matematyka stosowana i metody numeryczne

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

Prace Koła Matematyków Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie (2014)

Algebra Boola i podstawy systemów liczbowych. Ćwiczenia z Teorii Układów Logicznych, dr inż. Ernest Jamro. 1. System dwójkowy reprezentacja binarna

Wzory uproszczonego mno zenia: (a + b) 2 = a 2 + 2ab + b 2, (a b) 2 = a 2 2ab + b 2, a 2 b 2 = (a b) (a + b).

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY VIII w roku szkolnym 2015/2016

PRZEGLĄD FUNKCJI ELEMENTARNYCH. (powtórzenie) y=f(x)=ax+b,

f(x) dx = F (x) + const, (9.1)

Kombinowanie o nieskończoności. 4. Jak zmierzyć?

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

Temat lekcji Zakres treści Osiągnięcia ucznia

EGZAMIN MATURALNY OD ROKU SZKOLNEGO 2014/2015 MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY ROZWIĄZANIA ZADAŃ I SCHEMATY PUNKTOWANIA (A1, A2, A3, A4, A6, A7)

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

PRÓBNA MATURA Z MATEMATYKI Z OPERONEM LISTOPAD ,0. 3x 6 6 3x 6 6,

( ) Lista 2 / Granica i ciągłość funkcji ( z przykładowymi rozwiązaniami)

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2b, 2c, 2e zakres podstawowy rok szkolny 2015/ Sumy algebraiczne

f(g(x))g (x)dx = 6) x 2 1

Materiały diagnostyczne z matematyki poziom podstawowy

WYMAGANIA I KRYTERIA OCENIANIA Z MATEMATYKI W 3 LETNIM LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

1 Ułamki zwykłe i dziesiętne

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE Ib ZAKRES PODSTAWOWY

O SZEREGACH FOURIERA. T (x) = c k e ikx

Wektor kolumnowy m wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze n=1 Wektor wierszowy n wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze m=1

Niewymierność i przestępność Materiały do warsztatów na WWW6

O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych

Wymagania na poszczególne oceny z matematyki w Zespole Szkół im. St. Staszica w Pile. Kl. I poziom podstawowy

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

Zadania do rozdziału 7.

Matematyka. Poziom rozszerzony Próbna Matura z OPERONEM. Modelowe etapy rozwiązywania zadania

9. Całkowanie. I k. sup

Prosta metoda sprawdzania fundamentów ze względu na przebicie

Metoda sił jest sposobem rozwiązywania układów statycznie niewyznaczalnych, czyli układów o nadliczbowych więzach (zewnętrznych i wewnętrznych).

WYMAGANIA EDUKACYJNE NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA POSZCZEGÓLNYCH ŚRÓDROCZNYCH I ROCZNYCH OCEN KLASYFIKACYJNYCH Z MATEMATYKI POZIOM PODSTAWOWY KLASA 2

Oznaczenia: K wymagania konieczne; P wymagania podstawowe; R wymagania rozszerzające; D wymagania dopełniające; W wymagania wykraczające

Zestaw wybranych wzorów matematycznych

Wykład 2. Funkcja logarytmiczna. Definicja logarytmu: Własności logarytmu: Logarytm naturalny: Funkcje trygonometryczne

Szczegółowe wymagania edukacyjne z matematyki, klasa 2C, poziom podstawowy

Analiza Matematyczna

Całkowanie numeryczne przy użyciu kwadratur

Matematyka II dla Wydziału Zarządzania

2. Analiza Funkcje niepustymi zbiorami. Funkcja

2. Tensometria mechaniczna

Wartość bezwzględna. Proste równania i nierówności.

ZADANIA OTWARTE. Są więc takie same. Trzeba jeszcze pokazać, że wynoszą one 2b, gdyż taka jest długość krawędzi dwudziestościanu.

Informacje pomocnicze:

Wymagania na poszczególne oceny z matematyki w Zespole Szkół im. St. Staszica w Pile. Kl. II poziom podstawowy

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Materiały do kursu Matematyka na kierunku Informatyka studia stacjonarne

Wykład z matematyki dla studentów Inżynierii Środowiska. Wykład 1. Literatura PRZEGLĄD FUNKCJI ELEMENTARNYCH

Transkrypt:

Cłk oznczon Cłkę oznczoną będziemy zpisywli jko f(x)dx (.) z fnkcji f(x), któr jest ogrniczon w przedzile domkniętym [, b]. Jk obliczyć cłkę oznczoną? Obliczmy njpierw cłkę nieoznczoną z fnkcji f(x), co ns doprowdzi do fnkcji pierwotnej F (x). Nstępnie liczymy wstwimy grnicę cłkowni (liczymy różnicę grnic) b f(x)dx = F (x) = F (b) F () (.) wrto zwrócić wgę, że cłk oznczon nie jż fnkcją liczbą, orz, że po prwej stronie nie mmy jż stłej C jk w przypdk cłke nieoznczonych. Interpretcją geometryczną cłki nieoznczonej. Jest to pole powierzchni ogrniczone wykresem fnkcji f(x) i osią Ox i prostymi ogrniczjącymi ten wykres x = i x = b (wrtość bezwzględn). Zdnie. Oblicz cłkę oznczoną: njpierw liczymy cłkę nieoznczoną z fnkcji ln x (przez części) e = ln x ln xdx = = x v = v = x = x ln x ln xdx (.3) dx + C = x(ln x ) + C (.) terz liczymy różnicę grnicy górnej i dolnej (możn jż pominąć stłą cłkowni) e x(ln x ) = e(ln e ) (ln ) = e( ) ( ) = (.5) dlej tkie cłki będziemy zpisywli w postci: e e e ln xdx = x ln x dx = e ln e ln x. Włsności cłki oznczonej Jeżeli b c to c f(x)dx = f(x)dx + Stły czynnik możn wyciągnąć przed znk cłki, tzn. c b e = e (e ) = (.6) f(x)dx (.7) kf(x)dx = k f(x)dx (.8)

gdzie k stł. Cłk smy, równ się smie cłek Cłkownie przez zminę zmiennych: ( ) f(x) + g(x) dx = f(x)dx + f ( g(x) ) g (x)dx = g(b) g() g(x)dx (.9) f()d (.) Zmin górnej z dolną grnicą jest równoznczn ze wstwieniem znk mins, tzn. Przykłd: sin x cos xdx = f(x)dx = f(x)dx (.) b = sin x d = cos xdx d = sin() = g = sin( ) = = d = = (.) Przykłd: Oblicz pole powierzchni ogrniczone wykresem fnkcji f(x) = x + w przedzile [, ] orz w grnicch [, ]. Liczymy cłkę oznczoną z fnkcji f(x) w grnicch,. Terz policzymy w -,. (x + )dx = x + x (x + )dx = x + x = + = (.3) = ( ) + ( ) = (.) le to jest liczb jemn! Więc pole powierzchni nie może być jemne. Jeżeli chcemy policzyć pole powierzchni ogrniczone przez wykres fnkcji i osią ( wykres znjdje się poniżej osi x nleży wziąć wrtość bezwzględną). Więc podejście, które zstosowliśmy w tym przykłdzie nie jest do końc poprwne. Msimy znleźć pnkt, w którym wykres fnkcji f(x) przecin oś Ox i rozbić nszą cłkę n dw obszry. Część, któr jest nd osią i część, któr jest pod osią Ox. Szkmy f(x) = czyli x + = jest to w pnkcie x =. N lewo od tego pnkt wykres fnkcji będzie pod osią, n prwo od x nd osią. Więc P = (x + )dx + (x + )dx = x + x + x + x = (.5)

gdzie z pierwszej cłki liczymy wrtość bezwzględną, poniewż wykres znjdje się pod osią. Stąd P = ( ) ( ) + ( ) ( ) ( ) ( ) = + = 6 (.6) Widć, że trzeb wżć przy liczeni pól powierzchni. Zdnie. Oblicz cłki / 5 5 tn xdx = (.7) tn xdx = (.8) dx x + 6x + = (.9) x sin x dx = (.) sin x cos xdx = (.) xdx x = (.) e x cos xdx = (.3) x 3 sin xdx = (.) e x x cos xdx = (.5) Rozwiązni: Pierwszą cłkę nleży rozwiązć przez zminę zmiennych. Jeżeli przedstwimy tn x = i dokonmy podstwieni = cos x wtedy sin x cos x tn xdx = = cos x d = sin xdx d = cos() = g = cos( ) = = ln =, ntomist w drgim wyrzie rgment możn zpisć jko d = ln (.6) = ln ln = (.7) więc korzystjąc z włsności logrytm log b = b log osttecznie otrzymjemy tn xdx = ln (.8) 3

Przykłd (.8) chciłoby się powiedzieć, że rozwiązjemy tk smo, tylko wstwi się inne grnice. Jednk tk nie jest! Trzeb wżć, żeby w sposób mechniczny nie podchodzić do cłek oznczonych! Cłk t nie jest zbieżn. Wynik to z wrtości tngens w /. Czyli t cłk nie istnieje. Przykłd (.9). dx (.9) x + 6x + Jest to cłk z fnkcji wymiernej. Więc poniewż licznik nie jest pochodną minownik, msimy policzyć deltę, któr w tym przypdk wynosi = 36 = czyli jest jemn. Rozkłdmy minownik n postć knoniczną czyli x + 6x + = (x p) + q = x px + p + q (.3) stąd wynik, że 6x = px czyli p = 3 wstwijąc tę wrtość p do wyrżeni p + q = otrzymjemy, że q =, czyli x + 6x + = (x + 3) + (.3) Jest to wyrżenie, które przedstwi nm minownik, terz dokonmy podstwieni x + 3 = czyli dx = d, ntomist przy tkiej zminie grnice będą się zmienić od d = + 3 = 3 do g = + 3 =. Więc dx x + 6x + = dx (x + 3) 3 + = 3 d + = rctn 3 = rctn rctn 3 (.3) Nstępnym przykłdzie (.) znow będziemy dokonywli zminy zmiennych / x sin x dx = = = x d = xdx d = xdx d = g = pi/ = sin d = cos Przykłd (.) rozwiązywny jest przez podstwienie. sin x cos xdx = = = ( cos ) = = sin x d = cos xdx d = sin = g = sin = = d = 5 5 = 5 (.33) (.3) Zdnie (.) xdx = x = d = xdx x d = g = = d + = rcsin = rcsin = 6 = (.35)

Zdnie (.3) rozwiążemy przez części = e I = e x x cos xdx = = e x v = cos x v = sin x = ex sin x gdzie I jest cłką, któr wynosi = e I = e x x sin xdx = = e x v = sin x v = cos x = ex cos x wstwijąc ten wynik, otrzymjemy I = przenosząc n jedną stroną wyrzy I mmy, że + e x sin xdx = e I (.36) e x cos xdx = + I (.37) e x cos xdx = e ( + I ) = e I (.38) 5I = e I = e (.39) 5 Zdnie (.) również rozwiązjemy przez części = x I = x 3 3 sin xdx = = 3x v = sin x v = cos x = x3 cos x +3 x cos xdx = () 3 ( )+3I (.) Cłkę I dlej rozwiązjemy przez części do moment, kiedy pozbędziemy się wolnego x = x I = x cos xdx = = x v = cos x v = sin x = x sin x x sin xdx = I (.) i osttni rz liczymy cłkę przez części I = x cos x + cos xdx = (.) osttni cłk znik, poniewż pole powierzchni nd osią i pod osią fnkcji cosins od do jest tkie sme, z tą różnicą, że wchodzi jedn część ze znkiem pls drg ze znkiem jemny, co prowdzi ns do cłki równej zero. Zbierjąc wszystkie wyrzy z poszczególnych kroków osttecznie otrzymjemy I = 3 6I = 3 6 (.3) Osttni cłk ntomist (.5) jest reltywnie skomplikown, żeby sobie z nią pordzić. Ale ze względ, że liczymy wyłącznie cłkę oznczoną możn sobie z nią w prosty sposób pordzić 5 e x x cos xdx (.) 5 Wrto zwrócić wgę, że fnkcj podcłkow jest nieprzyst, tzn. f( x) = f(x). A poniewż cłkownie jest po obszrze symetrycznym, więc cłk tk msi wynosić zero. 5

Zdnie 3. Oblicz pole figry ogrniczonej przez wykres fnkcji i proste:. f(x) = sin x, x = orz x =.. f(x) = sin x, x = orz x =. 3. f(x) = /x, x = / orz x = e.. g(x) = ln x, x = / i x =. W pierwszym przykłdzie nleży obliczyć cłkę z fnkcji sin x w grnicch do. Nleży jednk pmiętć, że fnkcj sin x przyjmje wrtości jemne, więc trzeb podzielić cłkę n części, gdzie wykres jest pond i pod osią. Obszry znjdjące się pod osią, będą obliczne ze znkiem przeciwnym. Tk więc pole wynosi P = sin xdx+ sin xdx = cos x + cos x = ( ) ( )+ ( ) = (.5) W nstępnym przykłdzie możemy bezpośrednio obliczyć cłkę oznczoną z fnkcji sin x w grnicch do, poniewż, wykres nigdy nie znjdje się pod osią iksów. Stąd = sin x P = sin x = = cos x v = sin x v = cos x = cos x sin x + cos xdx (.6) Pierwszy człon wynosi zero, ntomist drgi zmienimy z jedynki trygonometrycznej (cos x = sin x) i przerzcmy n drgą stronę, co ns prowdzi do Kolejny przykłd rozwiązjemy nlogicznie. P = sin xdx = dx = P = (.7) e dx x = ln x e = ln(e) ln( ) = + ln (.8) Kolejnym przykłdzie znow msimy rozbić obszry cłkowni, poniewż wykres fnkcji logrytm znjdje się pod osią Ox, gdy x (, ]. Njpierw policzymy sobie cłkę nieoznczoną z ln x, którą liczymy przez części = ln x ln x = = x v = v = x = x ln x dx = x(ln x + ) + C (.9) Wiemy terz, że obszr cłkowni nleży podzielić n x [, ] i x (, ], więc P = x(ln x + ) + x(ln x + ) = ( ln ) + (ln + ) = 7 + 7 ln (.5) 6