Temat: Wybrane zagadnienia kinematyki mechanizmów. Ruch punktu: prostoliniowy, krzywoliniowy (np. po okręgu, elipsie, dowolnej krzywej)

Podobne dokumenty
Rozwiązanie. Metoda I Stosujemy twierdzenie, mówiące że rzuty prędkości dwóch punktów ciała sztywnego na prostą łączącą te punkty są sobie równe.

Wyznaczyć prędkości punktów A i B

ZADANIA Z GEOMETRII RÓŻNICZKOWEJ NA PIERWSZE KOLOKWIUM

Struna nieograniczona

Analiza kinematyczna mechanizm III klasy

WYKŁAD 7. UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH Macierzowa Metoda Rozwiązywania Układu Równań Cramera

Wykład FIZYKA I. 2. Kinematyka punktu materialnego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 7

Modelowanie wspomagające projektowanie maszyn (TMM) Wykład 2 Analiza kinematyczna

Ruch płaski. Bryła w ruchu płaskim. (płaszczyzna kierująca) Punkty bryły o jednakowych prędkościach i przyspieszeniach. Prof.

1. Określ monotoniczność podanych funkcji, miejsce zerowe oraz punkt przecięcia się jej wykresu z osią OY

Matematyka finansowa r.

i interpretowanie reprezentacji wykorzystanie i tworzenie reprezentacji wykorzystanie wykorzystanie i tworzenie reprezentacji

Analiza obwodów elektrycznych z przebiegami stochastycznymi. Dariusz Grabowski

Algebra WYKŁAD 5 ALGEBRA 1

7. Szeregi funkcyjne

Zasada pędu i popędu, krętu i pokrętu, energii i pracy oraz d Alemberta bryły w ruchu postępowym, obrotowym i płaskim

21. CAŁKA KRZYWOLINIOWA NIESKIEROWANA. x = x(t), y = y(t), a < t < b,

Wykład 1 Pojęcie funkcji, nieskończone ciągi liczbowe, dziedzina funkcji, wykres funkcji, funkcje elementarne, funkcje złożone, funkcje odwrotne.

5. CIĄGI. 5.1 Definicja ciągu. Ciągiem liczbowym nazywamy funkcję przyporządkowującą każdej liczbie naturalnej n liczbę rzeczywistej.

Wykład 8: Całka oznanczona

takimi, że W każdym przedziale k 1 x k wybieramy punkt k ) i tworzymy sumę gdzie jest długością przedziału, x ). 1 k

KONKURS MATEMATYCZNY dla uczniów gimnazjów w roku szkolnym 2012/13 III etap zawodów (wojewódzki) 12 stycznia 2013 r.

ZADANIA Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ dla I roku kierunku informatyka WSZiB

Macierze w MS Excel 2007

Rozszerzenie znaczenia symbolu całki Riemanna

I. CIĄGI I SZEREGI FUNKCYJNE. odwzorowań zbioru X w zbiór R [lub C] nazywamy ciągiem funkcyjnym.

Główka pracuje - zadania wymagające myślenia... czyli TOP TRENDY nowej matury.

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

4. Rekurencja. Zależności rekurencyjne, algorytmy rekurencyjne, szczególne funkcje tworzące.

W siła działająca na bryłę zredukowana do środka masy ( = 0

Programowanie z więzami (CLP) CLP CLP CLP. ECL i PS e CLP

GENEZA WYZNACZNIKA. Układ równań liniowych z dwiema niewiadomymi. Rozwiązania układu metodą eliminacji Gaussa

Wybrane zagadnienia. Wykład 2a. Metoda simpleks rozwiązywania zadań programowania liniowego.

Metoda szeregów potęgowych dla równań różniczkowych zwyczajnych liniowych. Równanie różniczkowe zwyczajne liniowe drugiego rzędu ma postać

- macierz o n wierszach i k kolumnach. Macierz jest diagonalna jeśli jest kwadratowa i po za główną przekątną (diagonala) są

Dowolną niezerową macierz A o wymiarach m na n za pomocą ciągu przekształceń elementarnych można sprowadzić do postaci C 01

Zadania z analizy matematycznej - sem. II Całki oznaczone i zastosowania

3.1. Ciągi liczbowe - ograniczoność, monotoniczność, zbieżność ciągu. Liczba e. Twierdzenie o trzech ciągach.

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 1 POZIOM ROZSZERZONY

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 1 POZIOM ROZSZERZONY

ψ przedstawia zależność

INSTYTUT ENERGOELEKTRYKI POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ Raport serii SPRAWOZDANIA Nr

Wykład 6 Całka oznaczona: obliczanie pól obszarów płaskich. Całki niewłaściwe.

Funkcje jednej zmiennej - ćwiczenia 1. Narysuj relacje. Które z nich są funkcjami?

CIĄGI LICZBOWE. Naturalną rzeczą w otaczającym nas świecie jest porządkowanie różnorakich obiektów, czyli ustawianie ich w pewnej kolejności.

Scenariusz lekcji matematyki w klasie II LO

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 2 12.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Wykład FIZYKA I. 2. Kinematyka punktu materialnego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

MECHANIKA OGÓLNA (II)

Analiza Matematyczna

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

3, leŝącym poniŝej punktu P. Wartości funkcji f są

ALGEBRA MACIERZY. UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH.

CIĄGI LICZBOWE N = zbiór liczb naturalnych. R zbiór liczb rzeczywistych (zbiór reprezentowany przez punkty osi liczbowej).

Opis ruchu we współrzędnych prostokątnych (kartezjańskich)

2. Ciągi liczbowe. Definicja 2.1 Funkcję a : N R nazywamy ciągiem liczbowym. Wartość funkcji a(n) oznaczamy symbolem a

MATHCAD Obliczenia iteracyjne, macierze i wektory

II.2 Położenie i prędkość cd. Wektory styczny i normalny do toru. II.3 Przyspieszenie

Ciągi liczbowe podstawowe definicje i własności

1 Definicja całki oznaczonej

Zmiana układów odniesienia

RÓWNANIA TRYGONOMETRYCZNE Z PARAMETREM

MATEMATYKA Przed próbną maturą. Sprawdzian 2. (poziom rozszerzony) Rozwiązania zadań

MECHANIKA. Podstawy kinematyki Zasady dynamiki. Zasada zachowania pędu Zasada zachowania energii Ruch harmoniczny i falowy

I. DZIAŁANIA W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH ZBIORY LICZBOWE: liczby całkowite C : C..., 3, 2, 1,

MACIERZE I DZIAŁANIA NA MACIERZACH. Niech ustalone będzie ciało i dwie liczby naturalne,.

REPREZENTACJA SYGNAŁÓW

R, R, R n itd. przestrzenie wektorowe, których elementami są wektory określone przez długość, kierunek i zwrot.

Układy równań liniowych Macierze rzadkie

PROGNOZOWANIE FINANSOWYCH SZEREGÓW CZASOWYCH

Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

Zastosowania całki oznaczonej

ZADANIA Z ZAKRESU SZKOŁY PODSTAWOWEJ, GIMNAZJUM I SZKOŁY ŚREDNIEJ

Zadania i rozwiązania prac domowych z Analizy Matematycznej 1.2 z grupy pana Ryszarda Kopieckiego, semestr letni 2011/2012.

Ruch unoszenia, względny i bezwzględny

ver b drgania harmoniczne

Ciągi i szeregi liczbowe

TABLICE WZORÓW I TWIERDZEŃ MATEMATYCZNYCH zakres GIMNAZJUM

Algebra macierzowa. Akademia Morska w Gdyni Katedra Automatyki Okrętowej Teoria sterowania. Mirosław Tomera 1. ELEMENTARNA TEORIA MACIERZOWA

METODY NUMERYCZNE. Wykład 6. Rozwiązywanie układów równań liniowych. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH. Met.Numer.

ELEMENTÓW PRĘTOWYCH. Rys.D3.1

RELACJE WARTOŚCI DŁUGOŚCI DROGI HAMOWANIA I DROGI ZATRZYMANIA DLA RÓŻNYCH WARUNKÓW RUCHU SAMOCHODU

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

CAŁKA KRZYWOLINIOWA NIESKIEROWANA

Mechanika Bryły y Sztywnej - Ruch Obrotowy. Bryła a Sztywna. Model górnej kończyny Model kręgosłupa

MATEMATYKA W EKONOMII I ZARZĄDZANIU

PODSTAWY AUTOMATYKI 8. Stabilność

Def.12. Minorem stopnia k N macierzy nazywamy wyznacznik utworzony z elementów tej macierzy stojących na przecięciu dowolnie wybranych

Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Całki oznaczone. lim δ n = 0. σ n = f(ξ i ) x i. (1)

drgania h armoniczne harmoniczne

Matematyka wybrane zagadnienia. Lista nr 4

PODSTAWY AUTOMATYKI 7. Stabilność

Wymagania na poszczególne oceny z matematyki w Zespole Szkół im. St. Staszica w Pile Kl. II poziom rozszerzony

RACHUNEK CAŁKOWY. Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I R, jeżeli. F (x) = f (x), dla każdego x I.

4. RACHUNEK WEKTOROWY

Rozwiązywanie układów równań liniowych (1)

nazywamy n -tym wyrazem ciągu ( f n

Collegium Novum Akademia Maturalna

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Transkrypt:

Tem: Wybre zgdiei kiemyki mechizmów Ruch puku: prosoliiowy, krzywoliiowy (p. po okręgu, elipsie, dowolej krzywej) Ruch bryły: posępowy, obroowy, płski, kulisy, śrubowy, dowoly. Liczbę iezleżych współrzędych (współrzędych uogólioych) porzebych do określei położei puku lub bryły w przesrzei zywmy liczbą sopi swobody RUCH POSTĘPOWY RYŁY Ruch posępowy człou zchodzi wówczs, jeżeli dowoly odciek A związy szywo z człoem zchowuje położeie rówoległe w kolejych położeich mechizmu: A A Rys. Twierdzeie: Jeżeli brył porusz się ruchem posępowym o wszyskie puky bryły poruszją się po orch przysjących i w kżdej chwili mją e sme prędkości i przyspieszei. A A = = A A = = Rówi ruchu posępowego: x = x( ), y = y( ), z = z( ) x,y,z - współrzęde uogólioe Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr.

Przykłd. Rówoległobok przegubowy Rozkłd prędkości i przyspieszeń puków człou w ruchu posępowym. Rys. Tory puków, C, K, M są rówoległe ich prędkości i przyspieszei rówe. = C = K = M = C = K = M ε = ω = RUCH OROTOWY RYŁY rył wykouje ruch obroowy, jeżeli wszyskie puky ej bryły poruszją się po orch kołowych leżących w płszczyzch do siebie rówoległych. Środki geomerycze orów (okręgów) leżą jedej prosej, kór jes osią obrou bryły. Rys. rył w ruchu obroowym m jede sopień swobody, ϕ( ) ϕ ( ) - współrzęd uogólio Ką obrou bryły: ϕ = ϕ( ), Prędkość kąow: ω = ϕ =, dϕ d Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr.

Przyspieszeie kąowe: dω ε = = d ϕ d d Prędkość liiow dowolego puku bryły: = ω r, = ω r Przyspieszeie liiowe sycze dowolego puku bryły: = ε r, = ε r Przyspieszeie liiowe ormle dowolego puku bryły: = ω = ω ω r, = ω r Przykłd. Czło mechizmu płskiego w ruchu obroowym = ω A Rys. 4 = ω A, = ε A gα = ω = A = M AM RUCH PŁASKI RYŁY ε A ε gβ = = = ω A ω = A 4 ω + ε rył wykouje ruch płski, jeżeli wszyskie puky bryły poruszją się w płszczyzch rówoległych do pewej płszczyzy ieruchomej. Rys. 5 Rówi ruchu płskiego: x = x ( ), y = y ( ), ϕ = ϕ( ). Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr.

Twierdzeie: Jeżeli figur płsk porusz się w swej płszczyźie o z kżdego położei dje się przesuąć w ie położeie poprzez obró dookoł puku leżącego w płszczyźie, zwego chwilowym środkiem obrou. Przykłd. De: prędkość puku -, orz kieruek prędkości puku C. Nleży wyzczyć wrość prędkości puku C leżącego człou, kóry wykouje ruch płski. W celu wyzczei chwilowego środk obrou człou rysujemy prosą prosopdłą do wekor prędkości puku w jego począku orz logiczie rysujemy prosą prosopdłą do wekor prędkości puku C. N przecięciu obydwu prosych zjdujemy puk O sowiący chwilowy środek obrou człou. Nsępie obliczmy prędkość kąową ω. Zjąc prędkość kąową ω obliczmy prędkość dowolego puku ego człou, p. puku C i K. = ω A Rys. 6 Wyzczie prędkości i przyspieszeń meodą grfoliyczą zywej rówież meodą plów prędkości i przyspieszeń lub meodą superpozycji Prędkości i przyspieszei puków człoów mechizmów są wyzcze podswie skłdi ruchu uoszei i ruchu względego Meod plów prędkości i przyspieszeń jes meodą grfoliyczą, co ozcz, że iekóre wielkości (prędkości i przyspieszei liiowe i orz prędkości i przyspieszei kąowe) obliczmy z rówń lgebriczych pozosłe prędkości i przyspieszei liiowe wyzczmy z rówń wekorowych. Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr. 4

Przykłd 4 Wyzczyć prędkość i przyspieszeie puków, C, D mechizmu korbowo-suwkowego grfoliyczą meodą plów. De: ω = cos, wymiry mechizmu A, C, D. Zdie rozwiązć dl zdego położei kąowego człou pędzjącego ϕ. Rówi plu prędkości Obliczmy: = ω A, sępie piszemy rówie wekorowe: C = + C AC A C Rys. 7 (P4.) Przyjmujemy puk bieguowy π i rozwiązujemy wykreślie w podziłce rówie (), rysując zw. pl prędkości, (rys. 8). Z plu prędkości orzymmy wrość prędkości: C, C Rys. 8 Prędkość kąową dźwigi obliczymy po odczyiu z plu prędkości wrości wekor C (odciek bc) : ω = C ; C W celu wyzczei prędkości puku D piszemy rówi: D = = ω + D D D Prędkość względą - D moż rówież wyzczyć korzysjąc z proporcji: C cb C = = db D D sępie leży zzczyć plie puk d (koiec wekor D ). (P4.) Po połączeiu biegu π z pukem d z orzymmy wekor prędkości puku D j. D Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr. 5

Rówi plu przyspieszeń: Rówi przyspieszeń piszemy podobie jk rówi prędkości. = + = = poiewż ε = A C = + C + C AC A C C C (P4.) gdzie: C = = ω C C Rozwiązujemy wykreślie w podziłce rówie (), rysując zw. pl przyspieszeń z dowolie przyjęego biegu π (rys. 9), Orzymmy przyspieszei: i C C Przyspieszeie kąowe dźwigi obliczymy po odczyiu wrości wekor C z plu C przyspieszeń (odciek bc): ε =. C Nsępie zjdziemy przyspieszeie puku D podswie rówń: D = + D + D gdzie: D = ε D, Przyspieszeie względe - z proporcji: C cb C = =. db D D D = ω D D = D + D, moż eż wyzczyć korzysjąc orz Rys. 9 Wyzczjąc w e sposób położeie puku d plie przyspieszeń i łącząc sępie biegu π z ym pukem zjdziemy wykreślie przyspieszeie D. (P4.4) Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr. 6

Aliz kiemycz mechizmów dźwigiowych meodą wieloboku wekorowego W opisywej meodzie łńcuch kiemyczy dowolego płskiego mechizmu dźwigiowego przedswi się w posci zmkięego wieloboku wekorowego (Rys. ), kóry określ chwilowe położeie człoów. Kżdy z wekorów I i ego wieloboku zdefiiowy jes we współrzędych bieguowych przez dw prmery: długość wekor określjący jego kieruek. I i = Ii orz ką ϕ i Rys.. Mechizm dźwigiowy jko wielobok wekorowy Rys.. Określie kąów w meodzie wieloboku wekorowego Dodi ką ϕ i jes o ki ką o jki leży obrócić oś x ukłdu współrzędych Oxy w kieruku przeciwym do ruchu wskzówek zegr w prwoskręym ukłdzie współrzędych by jej dodi zwro pokrył się z dodim zwroem wekor I i co przedswioo Rys.. Przy kiej umowie współrzęde wekor Ii (Iix,Iiy ) wyoszą zwsze: I ix = Ii i, Iiy = Ii siϕi () zki współrzędych są określoe poprzez zki fukcji si ϕ i i cos ϕ i. Mechizm płski zdefiiowy jes przez zmkięy wielobok skłdjący się i = i = z wekorów, co zpisujemy sępująco: I () Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr. 7

Wielobok wekorowy zbudowy człoch mechizmu posid prmerów. Ii = i= () Rys. powórzoy. Mechizm dźwigiowy jko wielobok wekorowy Wielobok wekorowy opisy rówiem () po zrzuowiu go osie płskiego ukłdu współrzędych odpowid dwóm rówiom sklrym: lix =, li i = () i = i = liy =, li si = i = i = ϕ i (4) Poiewż ukłd rówń (), (4) musi być ozczoy, jego podswie moż wyzczyć dw szuke prmery geomerycze p. dwie długości, długość i ką lub dw kąy. Pozosłe - prmery muszą być zem ze i leży je przyjąć jko de w momecie defiiowi mechizmu. Po zróżiczkowiu rówń (), (4) względem czsu orzymujemy ukłdy rówń: dl d i = ix =, dl d i = iy = d l d l ix iy orz =, = i = d i = d (5) (6) Z ukłdu rówń (5) wyzcz się dwie szuke prędkości liiowe lub kąowe podswie (6) dw szuke przyspieszei liiowe lub kąowe. Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr. 8

Przykłd 5. Mechizm korbowo-suwkowy Mechizm moż zpisć rzem wekormi w sposób pokzy Rys.. Nleży zem przyjąć = 4 prmery. De: ϕ = ϕ( ), ϕ = π, A = l, C = l Szuke: = x ( ), ϕ = ϕ ( ), = ( ), ω = ω ( ), = ( ), ε = ε ( ) Rozwiązie xc C C C C C Dw wekory l, l mją słą długość. Wekor l zmiei swoją długość w czsie ruchu mechizmu. Wpisujemy wielobok wekorowy w kour mechizmu i ozczmy położei kąowe poszczególych wekorów względem osi Ox z pomocą kąów skierowych. Rys. Opisujemy wielobok wekorowy rówiem wekorowym: l l + l + = (P5.) Nsępie piszemy odpowiedie rówi sklre: l cos + l cos ϕ l ϕ = (P5.) l si + l siϕ ϕ = (P5.) l Przyjmując ozczeie λ = mmy z (P5.) mmy: l l si ϕ siϕ = λ siϕ l = P5.4) i sąd ϕ = rc si( λ siϕ) (P5.5) Dlej ozczymy: A = = si ϕ = λ si ϕ (P5.6) Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr. 9

W celu wyzczei prędkości liiowej orz przyspieszei liiowego puku C koiecze jes wprowdzeie wekor promiei wodzącego ego puku r C. Wekor promień wodzący dowolego mechizmu płskiego lub przesrzeego prowdzoy jes zwsze od począku ukłdu współrzędych do dego puku, kórego prędkość lub przyspieszeie chcemy obliczyć. C C = l = l l (P5.7) r ( x, ) + Rys. powórzoy Współrzęd wekor promiei wodzącego określjąc położeie suwk wyosi: = l + l = l cos + l = l + l A xc x x ϕ P5.8) W celu obliczei prędkości kąowej różiczkujemy (P5.5) względem czsu: ϕ& ω = ϕ& = λϕ& = λϕ& = λϕ& A (P5.9) Nsępie różiczkując (P.8) względem czsu obliczymy prędkość liiową puku C: = x& = l ϕ (siϕ,5 λ & + A si ϕ ) (P5.) C C W celu obliczei przyspieszei kąowego różiczkujemy (P5.9) względem czsu: λ λ ε = && ϕ = ϕ& siϕ cos ϕ si ϕ & ϕ cos ϕ A A (P5.) Nsępie różiczkujemy (P5.) i orzymmy przyspieszeie liiowe puku C: (P5.) λ λ λ = x&& = + + + C l && ϕ siϕ si ϕ lϕ& si ϕ cos ϕ A 4A A C Jeżeli korb A = I obrc się ze słą prędkością kąową, wedy jej przyspieszeie ϕ& & d = = = ω d kąowe jes rówe zero czyli ε, co leży uwzględić w rówich. Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr.

Przykłd 6. Mechizm czworoboku przegubowego W e mechizm wpisujemy czery wekory (Rys. ). Nleży zem przyjąć 4 = 6 prmerów. Wszyskie wekory w przypdku ego mechizmu mją słą długość. De: ϕ, l, l, l, l ϕ = π, Szuke: ϕ, ϕ, ω, ω, ε, ε. Rozwiązie Mechizm zpisujemy wielobokiem wekorowym: l + l + l l + = (P6.) Rys. Po rzuowiu rówi (P.) osie ukłdu współrzędych orzymmy: l l siϕ + l + l siϕ + l + l siϕ l = = (P6.) Przekszłcmy ukłd rówń (P.) do posci: l + l l = l l siϕ + l siϕ = l siϕ Po wprowdzeiu ozczeń: = l l, = l si, orzymmy: A + l + l A ϕ siϕ = l = l siϕ Rówi (P6.4) podosimy do kwdru i dodjemy sromi A Rówie (P6.5) dzielimy przez Al (P6.) (P6.4) + Al + + l siϕ + l l = (P6.5) A + Al + l l + + siϕ = (P6.6) A Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr.

Przyjmiemy ozczei: C A + + l l = Al, D =, A C + + Dsiϕ = (P6.7) zem (P.6) przyjmie posć: Po podiesieiu (P.6) sromi do kwdru orzymujemy: ( + D )cos ϕ + C + (C D ) = (P6.8) Po podswieiu w = orzymmy rówie kwdrowe w posci: ( + D )w + Cw + (C D ) = (P6.9) z kórego wyzczymy dw pierwiski w, w, sępie dwie wrości ką ϕ, j. kąy ϕ (), ϕ( ). Dw rozwiązi rówi kwdrowego (P6.9) odpowidją dwóm wriom położei człoów mechizmu czworoboku przegubowego przy usloym położeiu człou pędzjącego ϕ co pokzo Rys.. Ką ϕ zjdziemy z rówi (P6.4). Orzymmy odpowiedio: ϕ (), ϕ( ). W celu wyzczei prędkości kąowej człoów i różiczkujemy pierwsze z rówń (P6.) i orzymujemy: l siϕ + ωl siϕ + ωl siϕ ω = (P6.) gdzie: d ϕ dϕ d, ϕ ω = ω =, ω =, d d d - pochode kąów, W celu wyzczei prędkości kąowej ω obrcmy ukłd współrzędych o ką ϕ. Rówie (P6.) przyjmie posć: l si( ϕ ϕ ) + ωl si( ϕ ϕ ) + ωl si( ϕ ϕ ) ω = (P6.) poiewż wyrżeie ω si( ϕ ϕ ) o orzymmy: l = ω ωl si( ϕ ϕ ) l si( ϕ ϕ ) = (P6.) Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr.

Alogiczie obrcjąc ukłd współrzędych o ką ϕ mmy: l si( ϕ ϕ ) + ωl si( ϕ ϕ ) + ωl si( ϕ ϕ ) ω = (P6.) Poiewż si( ϕ ϕ ) o prędkość kąow człou : = ω l si( ϕ ϕ ) = ω l si( ϕ ϕ ) (P6.4) W celu obliczei przyspieszeń kąowych różiczkujemy rówie (P6.) ω l + εl siϕ + ω l + εl siϕ + ω l + εl siϕ = (P6.5) Przyspieszeie kąowe człou - ε orzymmy obrcjąc ukłd współrzędych o ką ϕ ε ω l cos( ϕ ϕ ) + εl si( ϕ ϕ ) + ω l + ω l cos( ϕ ϕ ) = l si( ϕ ϕ ) (P6.6) Przyspieszeie kąowe człou - ε orzymmy obrcjąc ukłd współrzędych o ką ϕ ε ω l cos( ϕ ϕ ) + εl si( ϕ ϕ ) + ω l cos( ϕ ϕ ) + ω l = l si( ϕ ϕ ) (P6.7) Rówi (P6.5), (P6.6) i (P6.7) ulegą uproszczeiu jeżeli prędkość kąow ω cos, wówczs przyspieszeie ε. = = Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr.

Wspomgie kompuerowe lizy kiemyczej mechizmów Progrmy:. Aliz kiemycz mechizmów AKM WIN,5 (glxy.uci.gh.edu.pl\~kmmip). Simulio d Alysis of Mechisms SAM 4. (www.rs.l). Workig Model AKM WIN,5: liz kiemyczą płskich mechizmów dźwigiowych i krzywkowych SAM: Aliz kiemycz i kieosycz (siłow) mechizmów płskich Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr. 4

ZADANIA DO ROZWIĄZANIA NA ĆWICZENIACH Mechizm moż rówież zmodelowć w progrmie SAM Oprcowli: J. Felis, H. Jworowski sr. 5