Moment pędu w geometrii Schwarzshilda

Podobne dokumenty
Energia w geometrii Schwarzshilda

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Fizyka 10. Janusz Andrzejewski

II.6. Wahadło proste.

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Zasady zachowania, zderzenia ciał

L(x, 0, y, 0) = x 2 + y 2 (3)

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

II.3 Rozszczepienie subtelne. Poprawka relatywistyczna Sommerfelda

dr inż. Zbigniew Szklarski

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

Rys. 1. Ilustracja modelu. Oddziaływanie grawitacyjne naszych ciał z masą centralną opisywać będą wektory r 1

Teoria Względności. Czarne Dziury

Grawitacyjna energia potencjalna gdy U = 0 w nieskończoności. w funkcji r

Zagadnienie dwóch ciał oddziałujących siłą centralną Omówienie ruchu ciał oddziałujących siłą o wartości odwrotnie proporcjonalnej do kwadratu ich

Fizyka. Wykład 2. Mateusz Suchanek

Oddziaływania fundamentalne

dr inż. Zbigniew Szklarski

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 5 2.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Nierelatywistyczne równania ruchu = zasady dynamiki Newtona

dr inż. Zbigniew Szklarski

Pole grawitacyjne. Definicje. Rodzaje pól. Rodzaje pól... Notatki. Notatki. Notatki. Notatki. dr inż. Ireneusz Owczarek.

Siły centralne, grawitacja (I)

WYKŁAD 1. W przypadku zbiornika zawierającego gaz, stan układu jako całości jest opisany przez: temperaturę, ciśnienie i objętość.

1. Ciało sztywne, na które nie działa moment siły pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem obrotowym jednostajnym.

Siła. Zasady dynamiki

XXI OLIMPIADA FIZYCZNA ( ). Stopień III, zadanie teoretyczne T1. Źródło: XXI i XXII OLIMPIADA FIZYCZNA, WSiP, Warszawa 1975 Andrzej Szymacha,

cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

14 POLE GRAWITACYJNE. Włodzimierz Wolczyński. Wzór Newtona. G- stała grawitacji 6, Natężenie pola grawitacyjnego.

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Ruch obrotowy INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

m q κ (11.1) q ω (11.2) ω =,

Pęd, d zasada zac zasad a zac owan owan a p a p du Zgod Zg n od ie n ie z d r d u r g u im g pr p a r wem e N ew e tona ton :

Mechanika ruchu obrotowego

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Wykład FIZYKA I. 8. Grawitacja. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 5 3.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

ver grawitacja

IV.2. Efekt Coriolisa.

podsumowanie (E) E l Eds 0 V jds

20. Model atomu wodoru według Bohra.

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

V.4 Ruch w polach sił zachowawczych

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

:36 G:\WYKLAD IIIBC 2001\FIN2001\Drgwym2001.doc Drgania i fale II rok Fizyk BC. Oscylator pod działaniem zmiennej w czasie siły:

PRĘDKOŚCI KOSMICZNE OPRACOWANIE

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

GRAWITACJA. przyciągają się wzajemnie siłą proporcjonalną do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalną do kwadratu ich odległości r.

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

PRACA MOC ENERGIA. Z uwagi na to, że praca jest iloczynem skalarnym jej wartość zależy również od kąta pomiędzy siłą F a przemieszczeniem r

Pędu Momentu pędu Ładunku Liczby barionowej. Przedmiot: Fizyka. Przedmiot: Fizyka. Wydział EAIiE Kierunek: Elektrotechnika.

PRĄD ELEKTRYCZNY I SIŁA MAGNETYCZNA

cz.1 dr inż. Zbigniew Szklarski

θ = s r, gdzie s oznacza długość łuku okręgu o promieniu r odpowiadającą kątowi 2. Rys Obrót ciała wokół osi z

XXXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA INNOWACYJNY PROGRAM NAUCZANIA FIZYKI W SZKOŁACH PONADGIMNAZJALNYCH

5. Dynamika ruchu postępowego, ruchu punktu materialnego po okręgu i ruchu obrotowego bryły sztywnej

Wykład 5: Dynamika. dr inż. Zbigniew Szklarski

Grawitacja. W Y K Ł A D IX Prawa Keplera.

WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA INNOWACYJNY PROGRAM NAUCZANIA FIZYKI W SZKOŁACH PONADGIMNAZJALNYCH

dr inż. Zbigniew Szklarski

WPROWADZENIE. Czym jest fizyka?

Obraz Ziemi widzianej z Księżyca

Zasady dynamiki ruchu obrotowego

Fizyka I. Kolokwium

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

Plan wykładu. Rodzaje pól

dr inż. Zbigniew Szklarski

BRYŁA SZTYWNA. Umowy. Aby uprościć rozważania w tym dziale będziemy przyjmować następujące umowy:

Ruch pod wpływem sił zachowawczych

Energia kinetyczna i praca. Energia potencjalna

Prawo powszechnego ciążenia Newtona

Ruch jednostajny po okręgu

cz.2 dr inż. Zbigniew Szklarski

Fizyka. Kurs przygotowawczy. na studia inżynierskie. mgr Kamila Haule

Wykład Półprzewodniki

Składowe przedmiotu MECHANIKA I MECHATRONIKA. mechanika techniczna podstawy konstrukcji maszyn mechatronika

MECHANIKA BUDOWLI 12

LITERATURA Resnick R., Holliday O., Acosta V., Cowan C. L., Graham B. J., Wróblewski A. K., Zakrzewski J. A., Kleszczewski Z., Zastawny A.

PRZEMIANA ENERGII ELEKTRYCZNEJ W CIELE STAŁYM

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Fizyka. Kurs przygotowawczy. na studia inżynierskie. mgr Kamila Haule

Komputerowa symulacja doświadczenia Rutherforda (rozpraszanie cząstki klasycznej na potencjale centralnym

Wyznaczanie profilu prędkości płynu w rurociągu o przekroju kołowym

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 10 7.XII Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Nara -Japonia. Yokohama, Japan, September 2014

Wyznaczanie współczynnika sztywności drutu metodą dynamiczną.

Lista zadań nr 1 - Wektory

9.1 POMIAR PRĘDKOŚCI NEUTRINA W CERN

Fizyka 9. Janusz Andrzejewski

WYDZIAŁ FIZYKI, MATEMATYKI I INFORMATYKI POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ Instytut Fizyki LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI, ELEKTRONIKI I MIERNICTWA

Równanie Schrödingera dla elektronu w atomie wodoru

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

Nośniki swobodne w półprzewodnikach

Wykład 10. Reinhard Kulessa 1

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

KINEMATYCZNE WŁASNOW PRZEKŁADNI

Sprawdzanie twierdzenia Steinera

12. Lewitujący Bączek

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład III

Transkrypt:

Moent pędu w geoetii Schwazshilda Zasada aksyalnego stazenia się : Doga po jakiej pousza się cząstka swobodna poiędzy dwoa zdazeniai w czasopzestzeni jest taka aby czas ziezony w układzie cząstki był aksyalny. Rozważy cząstkę spadającą niekoniecznie adialnie na obiekt o asie M. M d d τ = 1 dt dϕ M 1 Dla segentu dogi A ay: wyazy nie- od τ A = Aφ + φ zależne gdzie A to śednia watość dla segentu dogi A. 1 / dτ A Aφ Aφ = = 1 / dφ τ A wyazy nie- od Aφ + φ zależne Zdazenia 1 i 3: ustalone,φ,t Zdazenie : ustalone,t znajdujey takie φ zdazenia aby czas własny cząstki wzdłuż całej dogi był aksyalny. M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-

Moent pędu w geoetii Schwazschilda Podobnie dla segentu dogi B dostajey: wyazy nie- od τ B = B ( Φ φ ) + φ zależne Całkowity czas ziezony w układzie cząstki:τ=τ A +τ B pzyjuje dla uchu swobodnego watość aksyalną: ( Φ φ) dτ dτ A dτb Aφ = + = + B = dφ dφ dφ τ A τb Wpowadzając oznaczenia: φ=φ A, Φ-φ=φ B dostajey: φ τ A A B B A φ = = const τ B 1 / ( Φ φ) ( Φ φ) τ B = B B 1 / = d dφ wyazy nie- od B φ + φ zależne dφ = const = d τ M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-3 τ B L

Ucieczka z okolic czanej dziuy Pzykład: Stycznie do sfey o poieniu = 1M została wystzelona akieta z pędkością v shell =.5. Ile wynoszą oent pędu i enegia satelity? Czy satelita oddali się do nieskończoności? L d Do obliczenia oentu pędu φ = dτ potzebujey czas własny: dt shell = γ dτ, shell L d d dx φ φ = = γ = γ = γ v = 5 775 M dτ dt dt shell, shell, shell, shell, shell. shell shell E Do obliczenia enegii M dt = potzebujey czas t: 1 dτ 1 / dtshell = = = γ, shell =. τ shell τ E M dt M dt M 1 1 1 1 33 d dt d Gdyby satelita był wystzelony adialnie na zewnątz wówczas oddaliłby się do nieskończoności gdzie iałby niezeową pędkość. Aby stwiedzić czy satelita wystzelony stycznie do sfey ównież oddali się do nieskończoności usiy zbadać jego obitę w geoetii Schwazschilda. M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-4 dt dt shell = 1 M 1 /

Efektywny potencjał w echanice Newtona Chcey opisać obitę cząstki o asie wokół czanej dziuy o asie M. 1 GM Wychodziy z zasady zachowania enegii: E = Ek + E p = v d dϕ d L Pędkość a składowe adialną i styczną: v = + = + dt dt dt Stosując jednostki geoetyczne ay: 1 d E M ( L ) = + dt potencjal efektywny V ( )/ Ogólny ozwiązanie tego ównania jest: d t = + const E V ( ) W szczególności okes dgań w uchu skończony dany jest pzez: T = ( E ) ( E ) 1 d E V ( ) gdzie 1, są ozwiązaniai ównania E=V() M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-5

Efektywny potencjał w geoetii Schwazschilda Kozystając z etyki Schwazschilda: M d d τ = 1 dt dϕ M 1 oaz wyażając dt i dϕ za poocą czasu własnego dτ: E M dt E M dt = d 1 = τ dτ 1 L dφ L 1 = dφ = dτ dτ znajdujey: d E M ( L / ) = + dτ 1 1 d E V = dτ M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-6 1

Efektywny potencjał w geoetii Schwazschilda Efektywny potencjał Schwazschilda pozwala na większe zbliżenie do czanej dziuy niż to wynika z ozważań klasycznych. Wokół czanej dziuy nie ogą istnieć stabilne obity kołowe o poieniach niejszych niż 6M. M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-7

Pecesja peyheliu Mekuego Peyheliu (apheliu) punkt na obicie ciała niebieskiego kążącego wokół Słońca znajdujący się w iejscu największego zbliżenia (oddalenia) tego ciała od Słońca. (W pzypadku obiektów kążących wokół Ziei ówiy o peygeu i apogeu) Mekuy: (peiheliu = 46.4 1 6 k; apheliu = 69.86 1 6 k) wielka oś elipsy obaca się o.159 stopnia (574 ) na stulecie, echanika Newtona (wpływ innych planet) wyjaśnia obót o 531, OTW potzebna do wyjaśnienia pozostałych 43 Planeta Obót peyheliu [ac sec/ok] Ś. poień obity [j.a.] Okes obiegu [lata] Mekuy 4.98 ±.1.3871.485 Wenus 8.618 ±.41.7333.6151 Zieia 3.846 ±.1 1. 1. Mas 1.351 ±.1 1.5368 1.8889 M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-8

Pzybliżenie oscylatoa haonicznego Pzybliżenie: Ruch satelity po obicie eliptycznej taktujey jako złożenie uchu po okęgu o śedni poieniu i dgań haonicznych w kieunku adialny wokół tej śedniej obity kołowej (gdzie pzypada iniu potencjału). V 1 d ( V / ) = ω ω = Częstość kołowa ω w uchu haoniczny: d Pzybliżenie uchu haonicznego w pzypadku dowolnego potencjału polega na ozwinięciu w szeeg Tayloa wokół położenia ównowagi (śednia obita) do wyazów dugiego zędu: ( ) V 1 V V = V ( ) + ( ) + ( ) + = = Częstość kołowa w pzybliżeniu uchu haonicznego dane jest pzez: ω = d ( V / ) d ( V / ) gdzie d d = jest ozwiązanie ówania = = M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-9

Ruch Mekuego w pzybliżeniu Newtona Znajdziey częstości kołowe uchu dgającego (w pzybliżeniu haoniczny) i kołowego (po obicie) Mekuego. Częstość ω uchu dgającego: ( L ) ( ) ( L ) 1 d E M V M = + = + dt d ( V / ) M ( L / ) d ( V / ) M d = d = = 3 = ( L / ) d ( V / ) M 3( L / ) d ( V / ) M = + ω = = 3 4 3 d d Częstość ω φ uchu kołowego po obicie: L dφ L1 M = = ω φ ω φ = = dτ 3 Ponieważ ω φ = ω więc uch odbywa się po zakniętej elipsie. M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-1 1/ =

Obita Mekuego w opisie OTW Chcey zastosować odel Newtona analizy uchu Mekuego do pzypadku elatywistycznego (OTW): Częstość ω uchu dgającego: 1 d 1 E 1 M ( L / ) 1 E U = + = dτ 1 1 ( ) ( ) ( ) ( ) U 1 M L / 1 M L M L = 1 + = + 1 3 d ( U / ) M ( L / ) 3M ( L / ) = + 3 4 d d ( U / ) ( / ) M = L = d 3M = ( / ) 3( / ) 1 ( / ) M ( 6M ) = + ω = 3 4 5 3 d ( 3M ) d U M L M L M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-11 Ganica klasyczna M (śedni poień obity Mekuego =5.8 1 1 )

Pecesja peyheliu Mekuego w OTW Częstość ω φ uchu kołowego po obicie: L dφ ( L / ) M = = ωφ ω φ = = 4 dτ M ( ) 3 Różnica częstości kołowych dana jest w pzybliżeniu pzez: 6M 3M ω ω = ω ω ω ω ω ω ω = ω ( ) φ 3 ( M ) φ φ φ φ φ 3 Lub w jednostkach kątowych: calkowity kąt calkowity kąt calkowity kąt 3M ϕ = zakeslony w fazowy w uchu = zakeslony w uchu obitalny adialny uchu obitalny Dane liczbowe: T T Zieia Mekuy 7 = 3. 157 1 s 6 = 7. 6 1 s = 5. 8 1 1 ϕ = 41.7 ac sec/stulecie (watość dokładna 4.98 ac sec/stulecie) M. Pzybycień Szczególna i Ogólna Teoia Względności Wykład 9-1