u t 1 v u(x,t) - odkształcenie, v - prędkość rozchodzenia się odkształceń (charakterystyczna dla danego ośrodka) Drgania sieci krystalicznej FONONY

Podobne dokumenty
PRZYKŁADY ROZWIAZAŃ STACJONARNEGO RÓWNANIA SCHRӦDINGERA. Ruch cząstki nieograniczony z klasycznego punktu widzenia. mamy do rozwiązania równanie 0,,

Rysunek 1: Fale stojące dla struny zamocowanej na obu końcach; węzły są zaznaczone liniami kropkowanymi, a strzałki przerywanymi

WYZNACZANIE PRĘDKOŚCI DŹWIĘKU W POWIE- TRZU METODĄ FALI STOJĄCEJ

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie

Fizyka 12. Janusz Andrzejewski

Odbicie fali od granicy ośrodków

Podprzestrzenie macierzowe

= arc tg - eliptyczność. Polaryzacja światła. Prawo Snelliusa daje kąt. Co z amplitudą i polaryzacją? Drgania i fale II rok Fizyka BC

Funkcje falowe równanie Schroedingera

Podprzestrzenie macierzowe

Wykład FIZYKA I. 11. Fale mechaniczne. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Podstawy Akustyki. Drgania normalne a fale stojące Składanie fal harmonicznych: Fale akustyczne w powietrzu Efekt Dopplera.

Podstawy fizyki sezon 1 VIII. Ruch falowy

MATERIAŁY POMOCNICZE DO WYKŁADU Z PODSTAW ZASTOSOWAŃ ULTRADŹWIĘKÓW W MEDYCYNIE (wyłącznie do celów dydaktycznych zakaz rozpowszechniania)

Drgania i fale II rok Fizyk BC

Ruch falowy. Fala zaburzenie wywoane w jednym punkcie ośrodka, które rozchodzi się w każdym dopuszczalnym kierunku.

4.3 Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu metodą fali biegnącej(f2)

Podstawy fizyki wykład 7

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Ruch drgający

W wielu przypadkach zadanie teorii sprężystości daje się zredukować do dwóch

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

ν = c/λ [s -1 = Hz] ν = [cm -1 ] ZASADY ZALICZENIA PRZEDMIOTU MBS c = m/s cos x H = H o E = E o cos x c = λν 1 ν = _ λ

Kinematyka: opis ruchu

LABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE. ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej

Wykład 9: Fale cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

Relacje rekurencyjne. będzie następująco zdefiniowanym ciągiem:

Ψ(x, t) punkt zamocowania liny zmienna t, rozkład zaburzeń w czasie. x (lub t)

Akustyka. Fale akustyczne = fale dźwiękowe = fale mechaniczne, polegające na drganiach cząstek ośrodka.

Termodynamika defektów sieci krystalicznej

Ćwiczenie nr 14. Porównanie doświadczalnego rozkładu liczby zliczeń w zadanym przedziale czasu z rozkładem Poissona

2.6.3 Interferencja fal.

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 6, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

PRZYKŁADY RUCHU HARMONICZNEGO. = kx

2. Rodzaje fal. Fale te mogą rozchodzić się tylko w jakimś ośrodku materialnym i podlegają prawom Newtona.

Fale mechaniczne i akustyka

Twierdzenie Cayleya-Hamiltona

Fizyka 2 Wróbel Wojciech

Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

WŁASNOŚCI CIAŁ STAŁYCH I CIECZY

Widmo promieniowania elektromagnetycznego

Rodzaje fal. 1. Fale mechaniczne. 2. Fale elektromagnetyczne. 3. Fale materii. dyfrakcja elektronów

FALE W OŚRODKACH SPRĘZYSTYCH

LABORATORIUM ELEKTROAKUSTYKI. ĆWICZENIE NR 1 Drgania układów mechanicznych

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

Zasada działania, właściwości i parametry światłowodów. Sergiusz Patela Podstawowe właściwości światłowodów 1

Wykład 9: Fale cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Arkusz ćwiczeniowy z matematyki Poziom podstawowy ZADANIA ZAMKNIĘTE. W zadaniach od 1. do 21. wybierz i zaznacz poprawną odpowiedź. 1 C. 3 D.

Kinematyka: opis ruchu

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

LABORATORIUM MODELOWANIA I SYMULACJI. Ćwiczenie 3 MODELOWANIE SYSTEMÓW DYNAMICZNYCH METODY OPISU MODELI UKŁADÓW

Wykład FIZYKA I. 10. Ruch drgający tłumiony i wymuszony. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Arkusze zadań do ćwiczeń z podstaw fizyki ciała stałego Marek Izdebski

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

Podstawy działania laserów

Elementy rach. macierzowego Materiały pomocnicze do MES Strona 1 z 7. Elementy rachunku macierzowego

APROKSYMACJA I INTERPOLACJA. funkcja f jest zbyt skomplikowana; użycie f w dalszej analizie problemu jest trudne

Ćw. 20. Pomiary współczynnika załamania światła z pomiarów kąta załamania oraz kąta granicznego

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Mateusz Winkowski, Jan Szczepanek

DEFEKTY. Defekty liniowe to dyslokacje. Najprostszymi ich przykładami są dyslokacje krawędziowe i śrubowe.

Drania i fale. Przykład drgań. Drgająca linijka, ciało zawieszone na sprężynie, wahadło matematyczne.

CAŁKA NIEOZNACZONA. F (x) = f(x) dx.

Drgania poprzeczne belki numeryczna analiza modalna za pomocą Metody Elementów Skończonych dr inż. Piotr Lichota mgr inż.

Kolokwium 2. Środa 14 czerwca. Zasady takie jak na pierwszym kolokwium

Wykład 3: Jak wygląda dźwięk? Katarzyna Weron. Matematyka Stosowana

Promieniowanie dipolowe

falowego widoczne w zmianach amplitudy i natęŝenia fal) w którym zachodzi

Prowadzący: Kamil Fedus pokój nr 569 lub 2.20 COK konsultacje: środy

Oddziaływanie atomu z kwantowym polem E-M: C.D.

Analiza numeryczna Kurs INP002009W. Wykład 1 Narzędzia matematyczne. Karol Tarnowski A-1 p.223

Fale cz. 1. dr inż. Ireneusz Owczarek CMF PŁ 2012/13

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

m Jeżeli do końca naciągniętej (ściśniętej) sprężyny przymocujemy ciało o masie m., to będzie na nie działała siła (III zasada dynamiki):

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

RÓWNANIE SCHRÖDINGERA NIEZALEŻNE OD CZASU

5.1. Powstawanie i rozchodzenie się fal mechanicznych.

Parametryzacja rozwiązań układu równań

2. Schemat ideowy układu pomiarowego

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

Projekt Inżynier mechanik zawód z przyszłością współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] - częstotliwość.

BADANIE DRGAŃ WYMUSZONYCH PRZY POMOCY WAHADŁA POHLA

Wydział EAIiE Kierunek: Elektrotechnika. Wykład 12: Fale. Przedmiot: Fizyka. RUCH FALOWY -cd. Wykład /2009, zima 1

Wykład FIZYKA I. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak. Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechnika Wrocławska

Materiał ćwiczeniowy z matematyki Marzec 2012

Podstawy Akustyki. Drgania normalne a fale stojące Składanie fal harmonicznych: Fale akustyczne w powietrzu Efekt Dopplera

Wprowadzenie. metody elementów skończonych

α - stałe 1 α, s F ± Ψ taka sama Drgania nieliniowe (anharmoniczne) Harmoniczne: Inna zależność siły od Ψ : - układ nieliniowy,

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

Prawa ruchu: dynamika

r. akad. 2012/2013 wykład III-IV Mechanika kwantowa Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich Mechanika kwantowa

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE

SPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

Feynmana wykłady z fizyki. [T.] 1.2, Optyka, termodynamika, fale / R. P. Feynman, R. B. Leighton, M. Sands. wyd. 7. Warszawa, 2014.

Rezonator prostopadłościenny

Wykład 2: Od drgań do fali Katarzyna Weron. WPPT, Matematyka Stosowana

3 Podstawy teorii drgań układów o skupionych masach

Transkrypt:

Drgaia sieci krystaliczej FONONY 1. model klasyczy (iekwatowy) a) model ośrodka ciągłego (model Debye a) - przypadek jedowymiarowy - drgaia struy drgaia mogą być podłuże (guma, sprężya) i dwie prostopadłe do siebie fale podłuże podłuże: poprzecze fale opisae przez rówaie falowe: u x 1 v u t u(x,t) - odkształceie, v - prędkość rozchodzeia się odkształceń (charakterystycza dla daego ośrodka) dla struy o długości L i usztywioych końcach - fale stojące u( x, t) Asi( kx)cos( ωt) A amplituda, k π / L, λ / L,

(ajwiększe λ / L ; zauważmy zbieżość k z wektorem falowym dla swobodych elektroów w 1D w studi o długości L ) liiowa zależość ω( k ), ω vk, v prędkość ( vλω/π ) ω - opisuje jak zmieia się u w ustaloym miejscu (x) w fukcji czasu t k - opisuje jak wygląda periodycze odkształceie w przestrzei dla zamrożoej chwili czasu t w trójwymiarowym ośrodku sprężystym (3D), rozwiązaie dla fali biegącej jest u( r, t) Aexp[ i( kr ωt)] (fale poprzecze i podłuże mogą charakteryzować się iymi v ) Model drgających węzłów atomowych (Bor, Karma, Blackma) jedowymiarowa sieć mooatomowa (łańcuch 1D) załóżmy drgaia podłuże drgający ruch atomów wokół położeń rówowagi atomów ajważiejsze jest przybliżeie HARMONICZNE eergia oddziaływaia dwóch joów (p. H + )

w otoczeiu położeia rówowagi (tz. dla małych wychyleń) moża opisać za pomocą paraboli oscylator harmoiczy; eergia potecjala będzie zatem kwadratową fukcją wychyleia, a co za tym idzie siła działająca a każdy (-ty) węzeł będzie liiowo proporcjoala do wychyleia, tz. będzie liiowo zależa od tego jak skrócą się lub wydłużą sąsiedie sprężyki F α ( u u) + ( u 1 + 1 α u po wstawieiu do rówaia Newtoa : (A) ) m d u dt α[( u+ 1 u) ( u u 1)] dla każdego 0, 1,..., N możemy zażadać aby węzły brzegowe były ieruchome, lub wprowadzić periodycze waruki brzegowe: U(0) U(N) rozwiązaia szukamy w postaci u u * exp[ i (ka - ωt) ] (B) periodyczy waruek brzegowy (knaπ) daje k π / (Na) a odległość spoczykowa między węzłami wstawieie (B) do (A) daje α ω si( ka / m )

(aalogiczie dla drgań poprzeczych, ie α ) różice w stosuku do modelu ciągłego ośrodka - ω (k) ie jest liiowe - istieje ω max! czym jest ω max? jak wówczas drgają węzły? prędkość grupowa: v g dω / dk - prędkość przemieszczaia się paczki falowej (sygału, wychyleia od położeia rówowagi) jest teraz fukcją k v g α a m cos( ka / )

prędkość fali biegącej o ω max jest 0 1. jedowymiarowa sieć dwu-atomowa (łańcuch 1D z bazą) - dwie róże masy : m, M - N komórek elemetarych - N atomów iech: U - wychyleie atomu o masie m v - wychyleie atomu o masie M załóżmy takie same stałe siłowe dla każdej sprężyy rówaia wyglądają tak: d v M α( u + 1 dt d u m dt α + u ( v + v 1 v u rozwiązaia muszą mieć podobą postać jak poprzedio; szukając w postaci ) ) u v u exp[ i(ka ωt)] v exp[ i(( + 1) ka ωt)] wstawieie do rówań da dwa rozwiązaia a częstotliwość

m + M m + M si ( ka) ω α... cwiczeia... mm ± mm mm 1/ dwie gałęzie (pasma możliwych częstości drgań): akustycza - (k 0) u v optycza - (k 0) mu - Mv pamiętajmy, że pasma (podobie jak dla elektroów) przy periodyczych warukach brzegowych sprowadzają się z dużej liczby gęsto położoych wartości ω(k) [ gęste ale dyskrete k -> gęste ale dyskrete ω ] [ dla k 0, cos(ka) 1 (ka) / ] dla małych wychyleń: drgaia akustycze (obydwa atomy w fazie)

drgaia optycze (joowe wiązaie drgający dipol elektryczy, drgaia podobe do drgań oscylacyjych molekuły dwu-atomowej podczerwień) ω α k 0 - gałąź optycza µ (µ - masa zredukowaa) gałąź akustycza UWAGA! - WAŻNE (przy adprzewodictwie) ω α / m + M ka zauważmy, że częstość drgań (tym samym też eergia) zależą od masy jak m -1/ w rzeczywistych kryształach dla drgań każdego typu (akustyczego i optyczego) mogą być róże gałęzie dla modów poprzeczych i podłużych (omeklatura) Przykłady Krzem KBr Kwatowaie fal sprężystych fooy

Gdy mamy Z atomów w komórce elemetarej (umerujmy je ideksem s) to rówaia a ich wychyleia M s u s szukając rozwiązań typu s' us s po wsatwieiu otrzymamy G u ( k k u k ss' ( ) s' ( ) i t )e ω { jj' G k } j' ( ) ω M δ δ u ( k 0 ) s' j' j - składowe kartezjańskie ss ' s ss' jj' s' (XX) jest to układ rówań a 3z rozwiązując dostaiemy iewiadomych (z atomów w komórce) 3z wartości ω i (zależych od k ) te właśie ω i - to mody ormale - oczywiście zależą od k, ω i (k) moża pokazać, że eergię całkowitą drgającej sieci, E ki + V, w takim przybliżeiu HARMONICZNYM moża zapisać jako E ( i) 1 duˆ ( i) + ( ωi ) uˆ k, i dt u z daszkiem - ozacza rozwiązaia (XX) (XXX) (XXX) ma postać eergii układu oscylatorów harmoiczych przechodząc do opisu kwatowego będziemy mieli

układ kwatowych oscylatorów harmoiczych (KOH) z eergią i 1 E s ks + ωi ki s - ozacza sta układu (KOH) s - ilość fooów w staie k,i ( i umeruje mod ormaly)... trochę dodać o iterpretacji kwazicząstek jako wzbudzeń...