Modele odpowiedzi do arkusza Próbnej Matury z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

Podobne dokumenty
KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

Modele odpowiedzi do arkusza Próbnej Matury z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

KONKURS Z MATEMATYKI DLA UCZNIÓW SZKÓŁ PODSTAWOWYCH

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

GEOMETRIA PŁASZCZYZNY

9. 1. KOŁO. Odcinki w okręgu i kole

Zadania otwarte. 2. Matematyka. Poziom rozszerzony Próbna Matura z OPERONEM i Gazetą Wyborczą n n. 2n n. lim 10.

KURS GEOMETRIA ANALITYCZNA

SCENARIUSZ LEKCJI MATEMATYKI Temat: Zadania na dowodzenie w trygonometrii. Cel: Uczeń tworzy łańcuch argumentów i uzasadnia jego poprawność.

CHARAKTERYSTYKI GEOMETRYCZNE FIGUR PŁASKICH

11. 3.BRYŁY OBROTOWE. Walec bryła obrotowa powstała w wyniku obrotu prostokąta dokoła prostej zawierającej jeden z jego boków

Konkurs Matematyczny dla uczniów gimnazjów województwa lubuskiego 19 stycznia 2012 r. zawody II stopnia (rejonowe)

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

Scenariusz lekcji. Temat: Podsumowanie wiadomości o walcu. Cele lekcji

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

L(x, 0, y, 0) = x 2 + y 2 (3)

II.6. Wahadło proste.

Pole magnetyczne. 5.1 Oddziaływanie pola magnetycznego na ładunki. przewodniki z prądem Podstawowe zjawiska magnetyczne

Graf skierowany. Graf zależności dla struktur drzewiastych rozgrywających parametrycznie

POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI. W roku 1820 Oersted zaobserwował oddziaływanie przewodnika, w którym płynął

POMIARY MAKRONAPRĘŻEŃ METODĄ DYFRAKCJI PROMIENIOWANIA RENTGENOWSKIEGO

KOMPUTEROWO WSPOMAGANA ANALIZA KINEMATYKI MECHANIZMU DŹWIGNIOWEGO

KOOF Szczecin: Komitet Główny Olimpiady Fizycznej. Andrzej Wysmołek Komitet Główny Olimpiady Fizycznej, IFD UW.

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,

Indukcja matematyczna

Atom wodoru w mechanice kwantowej

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

Energia kinetyczna i praca. Energia potencjalna

Metody optymalizacji. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

1. Wielomiany Podstawowe definicje i twierdzenia

należą do grupy odbiorników energii elektrycznej idealne elementy rezystancyjne przekształcają energię prądu elektrycznego w ciepło

m q κ (11.1) q ω (11.2) ω =,

Wykład 1. Elementy rachunku prawdopodobieństwa. Przestrzeń probabilistyczna.

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

WIELOMIANY. ZADANIE 1 (5 PKT) Reszta z dzielenia wielomianu x 3 + px 2 x + q przez trójmian (x + 2) 2 wynosi 1 x. Wyznacz pierwiastki tego wielomianu.

EGZAMIN MATURALNY W ROKU SZKOLNYM 2014/2015

PRZEMIANA ENERGII ELEKTRYCZNEJ W CIELE STAŁYM

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY

Wyznaczanie profilu prędkości płynu w rurociągu o przekroju kołowym

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

GRAWITACJA. przyciągają się wzajemnie siłą proporcjonalną do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalną do kwadratu ich odległości r.

8. PŁASKIE ZAGADNIENIA TEORII SPRĘŻYSTOŚCI

1. Ciało sztywne, na które nie działa moment siły pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem obrotowym jednostajnym.

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

Materiał ćwiczeniowy z matematyki Poziom podstawowy Styczeń Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schemat oceniania

MECHANIKA OGÓLNA (II)

dr inż. Małgorzata Langer Architektura komputerów

Wykład 15. Reinhard Kulessa 1

ROZWIĄZUJEMY PROBLEM RÓWNOWAŻNOŚCI MASY BEZWŁADNEJ I MASY GRAWITACYJNEJ.

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

WIELOMIANY. Poziom podstawowy

Wielomiany. XX LO (wrzesień 2016) Matematyka elementarna Temat #2 1 / 1

EGZAMIN MATURALNY 2012 MATEMATYKA

ĆWICZENIE 3 REZONANS W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 2 POZIOM PODSTAWOWY. Etapy rozwiązania zadania

Zadanie 1. Zadanie 2. Sprawdzam dla objętości, że z obwarzanków mogę posklejać całą kulę o promieniu R: r = {x, y, z}; A = * Cross r, B

23 PRĄD STAŁY. CZĘŚĆ 2

III. Funkcje rzeczywiste

Arkusze maturalne poziom podstawowy

INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA

ROZWIAZANIA ZAGADNIEŃ PRZEPŁYWU FILTRACYJNEGO METODAMI ANALITYCZNYMI.

KINEMATYCZNE WŁASNOW PRZEKŁADNI

29 Rozpraszanie na potencjale sferycznie symetrycznym - fale kuliste

ARKUSZ PRÓBNEJ MATURY Z OPERONEM MATEMATYKA

Matematyka ubezpieczeń majątkowych r.

Pojęcia, wymagania i przykładowe zadania na egzamin poprawkowy dla klas II w roku szkolnym 2016/2017 w Zespole Szkół Ekonomicznych w Zielonej Górze

00502 Podstawy kinematyki D Część 2 Iloczyn wektorowy i skalarny. Wektorowy opis ruchu. Względność ruchu. Prędkość w ruchu prostoliniowym.

ARKUSZ PRÓBNEJ MATURY Z OPERONEM MATEMATYKA

Egzamin maturalny z matematyki Poziom rozszzerzony. Rozwiązanie Przekształcamy równanie do postaci, w której występuje tylko jedna funkcja

Materiał ćwiczeniowy z matematyki Poziom podstawowy Styczeń Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schemat oceniania

20 ELEKTROSTATYKA. PRAWO COULOMBA.

ι umieszczono ladunek q < 0, który może sie ι swobodnie poruszać. Czy środek okregu ι jest dla tego ladunku po lożeniem równowagi trwa lej?

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom podstawowy. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania 22 = 2

ELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j),

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład III

ZADANIA ZAMKNIETE W zadaniach 1-25 wybierz i zaznacz na karcie odpowiedzi poprawna

WYKŁAD 11 OPTYMALIZACJA WIELOKRYTERIALNA

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z NOWĄ ERĄ 2014/2015 MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY

Odpowiedzi do zadań zamkniętych. Schemat oceniania zadań otwartych

Siła. Zasady dynamiki

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

BADANIE DYNAMICZNEGO TŁUMIKA DRGA

PROJEKT nr 2. Ściągacz dwuramienny do kół zębatych i łożysk tocznych.

1 + x 1 x 1 + x + 1 x. dla x 0.. Korzystając z otrzymanego wykresu wyznaczyć funkcję g(m) wyrażającą liczbę pierwiastków równania.

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

Egzamin wstępny z Matematyki 1 lipca 2011 r.

KURS CAŁKI WIELOKROTNE

Czas pracy: 170 minut. Liczba punktów do uzyskania: 50. UZUPEŁNIA UCZEŃ miejsce KOD UCZNIA PESEL na naklejkę z kodem UZUPEŁNIA ZESPÓŁ NADZORUJĄCY

dr inż. Zbigniew Szklarski

BRYŁA SZTYWNA. Umowy. Aby uprościć rozważania w tym dziale będziemy przyjmować następujące umowy:

Przykładowy zestaw zadań nr 1 z matematyki Odpowiedzi i schemat punktowania poziom podstawowy ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 1

Szkice rozwiązań zadań z arkuszy maturalnych zamieszczonych w 47. numerze Świata Matematyki, który można nabyć w sklepie na

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 1 POZIOM PODSTAWOWY

θ = s r, gdzie s oznacza długość łuku okręgu o promieniu r odpowiadającą kątowi 2. Rys Obrót ciała wokół osi z

Badania nad kształtowaniem się wartości współczynnika podatności podłoża dla celów obliczeń statycznych obudowy tuneli

CAŁKI NIEOZNACZONE C R}.

Funkcje wymierne. Jerzy Rutkowski. Działania dodawania i mnożenia funkcji wymiernych określa się wzorami: g h + k l g h k.

Transkrypt:

Modele odpowiedzi do akusza Póbnej Matuy z OPERONEM Matematyka Poziom ozszezony Listopad 00 W kluczu są pezentowane pzykładowe pawidłowe odpowiedzi. Należy ównież uznać odpowiedzi ucznia, jeśli są inaczej sfomułowane, ale ich sens jest synonimiczny wobec schematu, oaz inne odpowiedzi, niepzewidziane w kluczu, ale popawne. Zdający otzymuje po punkcie za. Zdający spowadzi wyażenie do najpostszej postaci ^9x - 4h^x+ h ^- h^+ h^x+ h ^+ h^- h^x+ h -, + x = -- + $ x = = ^ h - ^+ h ^x- h^x+ h^+ h x - gdzie x!, x!-, x!-. Zdający zapisze iloaz w postaci sumy dwóch składników, z któych jeden jest liczbą całkowitą. Np.: - ( x - ) + = = + x - x - x - ozwiązanie do końca, ale z ustekami Zdający ozważy tylko dzielniki liczby, będące liczbami natualnymi, lub nie spawdzi, czy znalezione liczby należą do dziedziny wyażenia. Zdający zauważy, że watość wyażenia jest liczbą całkowitą, gdy x - jest dzielnikiem. x - = lub x - =- Zdający zapisze odpowiedź. x = lub x = 0 obie te liczby należą do dziedziny wyażenia.. ozwiązanie, w któym postęp jest niewielki, ale konieczny na dodze do pełnego Zdający wyóżni pzedziały: -,-, -, 4h, 4, ). ] g Zdający zapisze ównanie w poszczególnych pzedziałach. Np.: x! (-,-) -x- + x- 4 = 6 x! -4, h x! 4, ) x+ + x- 4 = 6 x+ - x+ 4 = 6 Zdający ozwiąże ównania. Zdający ustali, że dla x! (-,-) ównanie nie ma, dla x! -4, h ównanie nie ma, dla x! 4, ) ównane jest tożsamościowe każda liczba zeczywista należąca do tego pzedziału spełnia ównanie. pkt pkt

Zdający otzymuje po punkcie za Zdający poda odpowiedź: Do pzedziału 4, ) należy co najmniej jedna liczba niewymiena, np. 9. Liczba ta należy do zbiou ozwiązań ównania.. ozwiązanie, w któym postęp jest niewielki, ale konieczny na dodze do pełnego Zdający obliczy długość pomienia okęgu i jego śednicę d. = = 6,5 d = Zdający zauważy, że pzekątna tapezu jest postopadła do jednego z amion (kąt wpisany opaty na śednicy jest posty) i obliczy długość x tego amienia. x + =, x = 5 Zdający obliczy wysokość tapezu. 60 $ h = $ 5, h = Zdający zauważy, że tapez jest ównoamienny i obliczy długość kótszej podstawy. 9 b = Zdający obliczy pole tapezu. 9 60 P = 5 d + $ n = 69 4. ozwiązanie, w któym postęp jest niewielki, ale konieczny na dodze do pełnego Zdający zapisze wielomian Wx () za pomocą wielomianu niezeowego Qx (), wielomianu Px () i eszty Rx () = ax + bx+ c. Wx () = Qx () $ Px () + ax + bx+ c Zdający zauważy, że eszta z dzielenia wielomianu Wx () pzez x- a jest ówna Wa ( ) i zapisze odpowiednie ówności. a+ b+ c = a- b+ c =- 4a- b+ c = Zdający ozwiąże otzymany układ ównań. 5 5 a =, b =, c =- Zdający zapisze esztę. 5 5 Rx () = x + x- 5. ozwiązanie, w któym postęp jest niewielki, ale konieczny na dodze do pełnego Zdający obliczy wyóżnik tójmianu. D = ^m - 5h -4^m- 7h = m - 4m+ 5 pkt pkt

Zdający otzymuje po punkcie za Zdający zapisze wyóżnik np. w postaci D = ^m - 7h + 4 i stwiedzi, że watość tego wyażenia jest zawsze dodatnia, zatem ównanie ma dla każdej liczby zeczywistej m dwa óżne piewiastki. Zdający zapisze waunek podany w zadaniu, wykozystując np. wzoy Viete a. x x + = ^x xx ( m 7) m + x h - = 6 -( m -5)@ - $ - = - m+ 9 Zdający zapisze sumę kwadatów piewiastków ównania w postaci x + x = ( m- 6) +. Zdający stwiedzi, że watość wyażenia ^m - 6 h + jest najmniejsza, gdy m = 6. pkt 6. ozwiązanie, w któym postęp jest niewielki, ale konieczny na dodze do pełnego Zdający obliczy wysokość H ganiastosłupa i długość x jego kawędzi podstawy. 6x+ H = 60 6x+ ( x+ ) = 60 x = 6, H = 8 Zdający spoządzi ysunek ganiastosłupa, zaznaczając odpowiedni pzekój lub naysuje odpowiedni tójkąt. pkt c a x Zdający obliczy długość c pzekątnej ściany bocznej ganiastosłupa i długość amienia a tójkąta, będącego pzekojem. c = 6+ 8 = 0 a = 6+ 4 = 5 Zdający stwiedzi, że ozpatywany pzekój jest tójkątem ównoamiennym o podstawie 0 i amieniu 5 i obliczy wysokość tego tójkąta. h = 5-5 = 7 Zdający obliczy pole pzekoju. P = $ 0 $ 7 = 5

Zdający otzymuje po punkcie za 7. ozwiązanie, w któym postęp jest niewielki, ale konieczny na dodze do pełnego Zdający pzekształci ozpatywane wyażenie, wykozystując odpowiednie wzoy. cos( a+ b) $ cos a- b = cos a cos b- sin a sin b cos a cos b+ sin a sin b = = cosa cosb-sina sinb ] g ] g] g Zdający wykozysta związki między funkcjami tygonometycznymi tego samego kąta do zapisania wyażenia za pomocą jednej funkcji tygonometycznej. Np.: cos a cos b- sin a sin b = cos a cos b-^-cos ah^-cos bh. Zdający pzekształci otzymane wyażenie do postaci cosa+ cosb-. Zdający zauważy, że cos a+ cos b G, zatem cos a+ cos b- G. 8. ozwiązanie, w któym postęp jest niewielki, ale konieczny na dodze do pełnego Zdający wykaże, że utwozone w ten sposób czwookąty są kwadatami C jest ombem, w któym każdy kąt ma miaę 90, jest więc kwadatem. Podobnie następne czwookąty są kwadatami. pkt Zdający wykaże, że pole każdego z następnych kwadatów jest ówne połowie pola kwadatu, z któego powstał. Zdający zauważy, że ciąg pól twozonych kwadatów jest ciągiem geometycznym o piewszym wyazie 8 i iloazie. Zdający zastosuje wzó na sumę m wyazów ciągu geometycznego, twoząc i ozwiązując odpowiednie ównanie. m - b l 8 $ = 5 4 - m 6 - b l = 64 b l m m = 6 = 64 Zdający wyznaczy liczbę n. n = 6- = 5 pkt 4

Zdający otzymuje po punkcie za 9. ozwiązanie, w któym postęp jest niewielki, ale konieczny na dodze do pełnego Zdający zapisze za pomocą wyażenia algebaicznego pawdopodobieństwo wyciągnięcia dwóch skapetek zielonych. x liczba skapetek zielonych PZZ ( ) x x - = $ - Zdający zapisze za pomocą wyażenia algebaicznego pawdopodobieństwo wyciągnięcia dwóch skapetek óżnych koloów. x x x x PRK ( ) = $ $ - + - Zdający zapisze odpowiednie ównanie i spowadzi je do najpostszej postaci. x x - x x x x $ + = $ $ - - + - x - 9 4x + = - - Zdający ozwiąże ównanie obliczy liczbę skapetek zielonych. x = 4 Zdający poda liczbę wszystkich skapetek: 4+ 8 =. 0. ozwiązanie, w któym postęp jest niewielki, ale konieczny na dodze do pełnego Zdający zapisze ównanie okęgu ^x - h + ^y - h = 7 i zauważy, że każdy punkt leżący na osi OX ma współzędne x, 0. ] g Zdający wyznaczy współzędne pzecięcia okęgu z osią OX. ^x - h + = 7 ( x -) - 6 = 0 x -- 4 = 0 lub x = 6 lub x =- A = ] 6, 0g B = (-, 0) x - + 4 = 0 Zdający wyznaczy długość odcinka AB : AB = 8 oaz odległość d punktu C od osi OX. pkt pkt $ 8 $ d = 4 d = 6 ozwiązanie do końca, lecz z ustekami, któe jednak nie pzekeślają popawności (np. błędy achunkowe) 5

Zdający otzymuje po punkcie za Zdający wyznaczy piewszą współzędną punktu C, wiedząc, że duga współzędna jest ówna 6 lub -6. - 6+ = 0 lub -^- 6h+ = 0 x = lub x =- Zdający poda współzędne punktu C. C 6, lub C = ^-, -6h = ] g. ozwiązanie, w któym postęp jest niewielki, ale konieczny na dodze do pełnego Zdający zauważy, że wykes funkcji f powstał w wyniku pzekształcenia pzez symetię względem osi OX wykesu funkcji sin ax oaz dwukotnego ozciągnięcia go wzdłuż osi OY. Okesem funkcji sin ax jest, stąd a =. Zdający zapisze wzó funkcji. fx () = ( - sin ) x =-sin x Zdający zapisze i pzekształci odpowiednie ównanie - sin x =- sin x = x = + k lub x = - + k, k! C Zdający poda ozwiązanie ównania. x = + k lub x = + k dla k! C 6 pkt 6