Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 16, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Podobne dokumenty
Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 16, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 15, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Przykłady do zadania 1.1 : Obliczyć dane całki podwójne po wskazanych prostokątach. π 4. (a) sin(x + y) dxdy, R = π 4, π ] [ dy = sin(x + y)dy = dx =

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 5, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

P K. Położenie punktu na powierzchni kuli określamy w tym układzie poprzez podanie dwóch kątów (, ).

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

G:\AA_Wyklad 2000\FIN\DOC\FRAUN1.doc. "Drgania i fale" ii rok FizykaBC. Dyfrakcja: Skalarna teoria dyfrakcji: ia λ

J. Szantyr - Wykład 4 Napór hydrostatyczny Napór hydrostatyczny na ściany płaskie

Płaska fala monochromatyczna

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 12, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

lim = 0, gdzie d n oznacza najdłuższą przekątną prostokątów

Propagacja w przestrzeni swobodnej (dyfrakcja)

Laboratorium optycznego przetwarzania informacji i holografii. Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła w polu bliskim i dalekim

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 14, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wykłady z Matematyki stosowanej w inżynierii środowiska, II sem. 2. CAŁKA PODWÓJNA Całka podwójna po prostokącie

23. CAŁKA POWIERZCHNIOWA NIEZORIENTOWANA

ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH LICZBY ZESPOLONE

ANALIZA KONSTRUKCJI POWŁOKOWEJ. CIENKOŚCIENNY ZBIORNIK CIŚNIENIOWY

Dyfrakcja. Dyfrakcja to uginanie światła (albo innych fal) przez drobne obiekty (rozmiar porównywalny z długością fali) do obszaru cienia

Pochodna kierunkowa i gradient Równania parametryczne prostej przechodzącej przez punkt i skierowanej wzdłuż jednostkowego wektora mają postać:

Promieniowanie dipolowe

Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli

RACHUNEK CAŁKOWY FUNKCJI DWÓCH ZMIENNYCH

Przykład 6.3. Uogólnione prawo Hooke a

WYBRANE ZAGADNIENIA DYFRAKCJI FRESNELA

Środek ciężkości bryły jednorodnej

Płaska fala monochromatyczna

Różne reżimy dyfrakcji

PODSTAWY DYFRAKCJI WYBRANE ZAGADNIENIA DYFRAKCJI FRAUNHOFERA Krzysztof

ĘŚCIOWO KOHERENTNYM. τ), gdzie Γ(r 1. oznacza centralną częstotliwość promieniowania quasi-monochromatycznego.

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Ruch kulisty bryły. Kąty Eulera. Precesja regularna

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

R Z N C. p11. a!b! = b (a b)!b! d n dx n [xn sin x] = x n(n k) (sin x) (n) = n(n 1) (n k + 1) sin(x + kπ. n(n 1) (n k + 1) sin(x + lπ 2 )

Całka podwójna po prostokącie

Całki krzywoliniowe. SNM - Elementy analizy wektorowej - 1

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

7 Twierdzenie Fubiniego

Całka oznaczona zastosowania (wykład 9; ) Definicja całki oznaczonej dla funkcji ciagłej

cz.2 Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321

Matematyka I. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 12

5 Równania różniczkowe zwyczajne rzędu drugiego

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 12, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

y(t) = y 0 + R sin t, t R. z(t) = h 2π t

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

J. Szantyr - Wykład 7 Ruch ogólny elementu płynu

Całkowanie przez podstawianie i dwa zadania

3. WSPÓŁCZYNNIK ŚCINANIA (KOREKCYJNY)

Analiza Matematyczna Praca domowa

Elektrodynamika Część 10 Promieniowanie Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

1 Relacje i odwzorowania

Geometria analityczna w przestrzeni. Kierunek. Długość. Zwrot

Metody Obliczeniowe Mikrooptyki i Fotoniki. - Dyfrakcja różne reżimy - Obliczanie elementów dyfrakcyjnych

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 11, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

,..., u x n. , 2 u x 2 1

Rys. 1 Pole dyfrakcyjne obiektu wejściowego. Rys. 2 Obiekt quasi-periodyczny.

Fizyka Laserów wykład 5. Czesław Radzewicz

PROPAGACJA PROMIENIOWANIA PRZEZ UKŁAD OPTYCZNY W UJĘCIU FALOWYM. TRANSFORMACJE FAZOWE I SYGNAŁOWE

Moment pędu fali elektromagnetycznej

Wykłady 11 i 12: Całka oznaczona

Funkcje Analityczne, ćwiczenia i prace domowe

Strumień Prawo Gaussa Rozkład ładunku Płaszczyzna Płaszczyzny Prawo Gaussa i jego zastosowanie

INTERFERENCJA WIELOPROMIENIOWA

POTENCJALNE POLE SIŁ. ,F z 2 V. x = x y, F y. , F x z F z. y F y


Lista 6. Kamil Matuszewski 13 kwietnia D n =

ODWZOROWANIE W OŚWIETLENIU KOHERENTNYM

EGZAMIN Z ANALIZY II R

Wykład VI. Badanie przebiegu funkcji. 2. A - przedział otwarty, f D 2 (A) 3. Ekstrema lokalne: 4. Punkty przegięcia. Uwaga!

Zestaw zadań 12: Przekształcenia liniowe. Macierze przekształceń liniowych. z z + 2 2x + y. x y z. x y + 2t 2x + 3y + 5z t x + z t

G:\AA_Wyklad 2000\FIN\DOC\Fale wodnem.doc. Drgania i fale III rok Fizyki BC. Model: - długi kanał o prostokątnym przekroju i głębokości h,

napór cieczy - wypadkowy ( hydrostatyczny )

Wykład VI Dalekie pole

PRAWIDŁOWE ODPOWIEDZI I PUNKTACJA

Ćwiczenie 5. Rys. 1 Geometria zapisu Fresnela.

PROMIENIOWANIE CIAŁA DOSKONALE CZARNEGO

ROZWIĄZANIA I ODPOWIEDZI

Kubatury Gaussa (całka podwójna po trójkącie)

Całkowanie numeryczne

Wydajność konwersji energii słonecznej:

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 6, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Otrzymali Państwo od Pani dr Cichockiej przykładowe zadania na egzamin. Na ostatnich zajęciach możemy je porozwiązywać, ale ze względu na

v = v i e i v 1 ] T v =

ELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji:

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wykład 27 Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

Laboratorium TECHNIKI LASEROWEJ. Ćwiczenie 6. Pomiar wymiarów małych obiektów w oparciu o zjawisko dyfrakcji w polu dalekim

W przypadku przepływu potencjalnego y u z. nieściśliwego równanie zachowania masy przekształca się w równanie Laplace a: = + + t

Matematyka 2. Elementy analizy wektorowej cz I Pole wektorowe

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA

n p 2 i = R 2 (8.1) i=1

Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

Zadania do Rozdziału X

Analiza matematyczna 2 zadania z odpowiedziami

Transkrypt:

Podstaw Fiki IV Optka elementami fiki współcesnej wkład 16, 16.04.01 wkład: poka: ćwicenia: Cesław Radewic Radosław Chrapkiewic, Filip Oimek Ernest Grodner

Wkład 15 - prpomnienie prepis Hugensa na propagację fali całka Fresnela-Kirchoffa, całka Sommerfelda asada Babineta dfrakcja Fraunhofera - prbliżenie dalekiego pola - scelina, scelina pod kątem, dwie scelin, otwór kołow prbliżenie Fresnela stref Fresnela płtka strefowa Fresnela

Prbliżenie Fraunhofera Formuła Sommerfelda E x 0, 0, = 1 iλ A E(x,, 0) e ikr01 dxd r 01 r 01 A Θ r 0 x 0, 0, 0 r 01 x,, 0 δ Krok : akładam: δ x x 0 + 0 λ i astępujem wcinek okręgu pre odcinek prostej r 01 r 0 k E x 0, 0, = 1 iλ Krok 1: wmieniam r 01 na w mianowniku wrażenia podcałkowego E x 0, 0, = 1 iλ E(x,, 0)e ik r 0 k A E(x,, 0)e ikr 01dxd dxd

A x,, 0 δ Formuła Sommerfelda r 01 E x 0, 0, = 1 iλ x 0, 0, 0 Prbliżenie Fresnela E(x,, 0) e ikr01 dxd r 01 r 01 A Krok 1: E x 0, 0, = 1 iλ Krok : rowijam pierwiastek kwadr. w ser. Talora: r 01 = x x 0 + 0 + = 1 + x x 0 + 0 + x x 0 + 0 x x 0 + 0 8 3 Jeśli x x 0 + 0 8 3 λ to r 01 + x x 0 + 0 i E x 0, 0, 1 iλ eik A E(x,, 0)e ikr 01 dxd E(x,, 0)e i faa odpowiada sfere a nie powierchni otworu A k x x 0 + 0 dxd

metoda obrakowa otw. kołow, 1 otwór kołow, pole na osi r 0m+1 ρ m+1 ρ m r 0m D E x,, 0 = E 0 dielim otwór na koncentrcne stref Fresnela i sumujem ich wkład do pola. Zgodnie wkładem 15 prjmujem ρ m = mλ Daje to stałą powierchnię stref πρ m+1 πρ m = πλ Numeracja: strefa o indeksie m jest ogranicona okręgami o indeksach m + 1 ora m. Jednoceśnie kolejne stref dają pole o preciwnm naku e ikρ m+1 = e ikρ m Cli E = E 1 E + E 3 E 4 + l 1 l l 3... E E 0 E Licba stref: Fraunhoffer m D 4λ 1 Fresnel 1 < D 4λ D πd 4 πλ = D 4λ

metoda obrakowa otw. kołow, otwór kołow, pole na osi, trochę dokładniej D ρ m+1 ρ m r 0m r 0m+1 dielim strefę Fresnela na N wężsch pierścieni ρ m,l = λ m + l/n, l = 1,,, N co daje mniejsą powierchnię stref πρ m,l+1 πρ m,l = πλ N E x,, 0 = E 0 M = N = 8 M = 16, N = 8 Ab policć pole pochodące od M wąskich stref korstam formuł Sommerfelda, w której całkę prbliżam dskretną sumą E 0,0, = 1 E(x,, 0) e ikr01 dxd iλ r 01 r 01 ImE ImE 1 iλ M l=1 E 0 πλ N eikr l = πe 0 in M l=1 e ilπ N ReE E = 0 ReE

metoda obrakowa otw. kołow, 3 E(0,0, ) πe 0 in M l=1 e ilπ N N ImE N ImE E = E 0 ReE E = 0 ReE lim N N e ilπ N = N π l=1 E(0,0, ) E 0 lim N N e ilπ N = N π l=1 E(0,0, ) 0

metoda obrakowa otw. kołow, 4 otwór kołow, pole na osi, jesce dokładniej D ρ m+1 ρ m r 0m r 0m+1 πρ m,l+1 πρ m,l = πλ N E x,, 0 = E 0 M = N = 8 ImE ImE E(0,0, ) πe 0 e ilπ N in l=1 lepse prbliżenie uwględniające cos Θ 0 całki Fresnela-Kirchoffa E(0,0, ) πe 0 in M M l=1 e i r l lπ N ReE E 0 ReE

ognisko nr ognisko nr 3 otwór kołow, pole na osi - od Fraunhoffera do Fresnela ImE metoda obrakowa otw. kołow, 5 ognisko główne Formuła Sommerfelda E x 0, 0, = 1 iλ A E(x,, 0) e ikr01 dxd r 01 r 01 D/ 0 E 0,0, = π E iλ 0 Nowa mienna l = ρ : ρ +ρ eik Kied ρ mam dl = ρdρ co daje E 0,0, = π E D /4 iλ 0 0 +ρ dρ 1 +l eik +l dl E 0 / D ReE Prbliżenie Fraunhofera ρ ρ + λ ognisko nr 3 ognisko nr ognisko główne D /4

metoda obrakowa - uwagi nieregularn kstałt presłon trudniejse rachunki E 1 = E 0 I 1 = 4I 0

dfrakcja Fresnela na otw. kołowm, 1 dl d E 0

dfrakcja Fresnela na otw. kołowm,

dfrakcja Fresnela na otw. kołowm, 3

okrągła preskoda, obserwacja na osi Dfrakcja na dsku ImE E 0 Ea E d ρ m+1 ρ m D r 0m r 0m+1 P 0 E d E a E 0 E x,, 0 = E 0 ReE Wiem, że E 0,0, = π iλ E 0 0 ρ + ρ eik +ρ dρ = E 0 plamka Arago Zasada Babineta: 0 ρ +ρ eik +ρ dρ = D/ 0 ρ +ρ eik +ρ dρ + ρ D/ +ρ eik +ρ dρ pole be presł. E 0 pole od apertur Kołowej E a pole od dsku E d

Dfrakcja na dsku i pierścieniu asłonięte 3 pierwse stref Fresnela odsłonięte stref 4-8

Pltka strefowa Fresnela ra jesce

metoda obrakowa - scelina m prkład scelina, obserwacja na krawędi E x 0, 0, = 1 iλ r0m ImE E(x,, 0) e ikr01 dxd r 01 r 01 P 0 dielim scelinę na stref Fresnela m = mλ r 0m = m + o powierchni malejącej indeksem m δ m = m+1 m = m+1 m m+1 + m = λ m+1+ m Możem wpisać sumę składowch pola ale nie umiem jej policć E = l max l=1 1 l+1 δ l podiał na wąskie paski l 4 E ReE E

metoda obrakowa - półpłascna odkrtą półpłascnę dielim na stref Fresnela 1 r 0 r 01 r 0m 0 r om r 00 = m λ r 00 = 0 + r 0m = m 0 + m = 0 + mλ 0 r 00 P 0,, 0 0 Dla 0 = 0 serokość stref to δ m = λ m+1+ m Podiał na wężse paski ImE E ReE Natężenie dla 0 = 0 licm asad Babineta: E = E 0 / co daje I = I 0 /4... E x0, 0, El l 1 E 0

Prbliżenie Fresnela ukł. kartej., 1 Formuła Sommerfelda E x 0, 0, = 1 iλ A E(x,, 0) r 01 e ikr01 r 01 dxd (, ) x 0 0 x 0 ( x, ) x 0 Krok 1: E x 0, 0, = 1 iλ Krok : rowijam pierwiastek kwadr. w ser. Talora: r 01 = x x 0 + 0 + = 1 + x x 0 + 0 + x x 0 + 0 x x 0 + 0 8 3 Jeśli x x 0 + 0 8 3 λ to r 01 + x x 0 + 0 i E x 0, 0, = 1 iλ A A E(x,, 0)e ikr 01 dxd E(x,, 0)e i k x x 0 + 0 dxd

Prbliżenie Fresnela ukł. kartej., otwór prostokątn E x,, 0 = E 0 rect x D x rect D E x 0, 0, = 1 iλ A E(x,, 0)e i k x x 0 + 0 dxd Załóżm stałą amplitudę na otwore E x,, 0 = E 0 Podwójna całka da się sprowadić do ilocnu dwóch całek: jedna po x a druga po ( x, ) x 0 ( x, ) 0 0 x 0 onacam U x = 1 λ D x / D x / e ik x x 0 dx = 1 x e x b e iπν dν D x / D x / gdie ν = λ x x 0, x b = λ D x x 0, x e = λ D x + x 0 x e 0 Mam wted: U x = 1 e iπν dν 1 e iπν dν Korstam a tożsamości Eulera e iη = cos η + i sin η żeb wprowadić całki funkcji recwistch (całki Fresnela) s 0 s 0 C s = cos πν S s = sin πν i apisać dν dν x b 0 U x = 1 C x e C x b + i S x e S x b

podobnie Prbliżenie Fresnela ukł. kartej., 3 U = 1 λ gdie ν = λ 0, b = λ D / D / e ik 0 d D, e = λ = 1 x e x b + e iπν dν U = 1 C e C b + i S e S b ostatecnie, pole E x 0, 0, = E 0e ik i U x U = = E 0e ik i C x e C x b + i S x e S x b C e C b + i S e S b a natężenie E x 0, 0, = I 0 4 C x e C x b + i S x e S x b C e C b + i S e S b

Spirala Cornu s Prpomnienie: całki Fresnela s 0 s 0 C s = cos πν S s = sin πν dν dν S s s 0 C s Ss () Cs () s s dl = dc + ds = cos dl = ds πν + sin πν ds = ds

Dfrakcja Fresnela półpłascna, 1 E x,, 0 = E 0 step() I 0, = I 0 C C b + S S b b = λ 0 x0, 0, 3 1 1 0 4 0 3 4

Dfrakcja Fresnela scelina, 1 x scelina E x,, 0 = E 0 rect D I 0, = I 0 C e C b + S e S b x 0 b = λ D + 0, e = λ D 0 ( x, ) 0 0 0 S s D C s Prpomnienie dl = ds długość snurka e b = λ D pocątek snurka b = λ D + 0

Dfrakcja Fresnela scelina, 3 długość snurka e b = λ D pocątek snurka b = λ D + 0 S s 1 C s Roważm scelinę o serokości takiej, że e b = 1 D = λ 1. Środek scelin snurek ułożon smetrcnie (1). Punkt obserwacji na granic cienia geometrcnego () 3. Punkt obserwacji w cieniu geometrcnm (3) pole maleje monotonicnie odległością od scelin Fraunhofer: im sersa scelina tm więcej osclacji amplituda osclacji najwięksa pr krawędiach D λ 1 e b = λ D 1

natężenie na osi Dfrakcja Fresnela scelina, 3 długość snurka e b = λ D : 0 0 S s 3 Obserwacja na osi 0 = 0; mieniam serokość scelin 1 C s (1) D = λ () D = λ (3) D = 3 1 D 0

Dfrakcja Fresnela scelina, 4 x scelina E x,, 0 = E 0 rect D x 0 ( x, ) 0 0 0 D

Dfrakcja Fresnela - drut E x,, 0 = E 0 rect D Babinet: E 0 = E drut + E scelina E drut = E 0 E scelina x 0 ( x, ) 0 0 x 0 E drut E scelina E 0 E 0 Jasn prążek na osi smetrii

Dfrakcja Fresnela otwór prostokątn otwór prostokątn E x,, 0 = E 0 rect x D x rect I x 0, 0, = I 0 D 4 C x e C x b + S x e S x b C e C b + S e S b x b = λ D x + x 0, x e = λ D x x 0 x 0 b = λ D + 0, e = λ D 0 ( x, ) ( x, ) 0 0 x 0 S s C s

Dfrakcja Fresnela otwór prostokątn