DRGANIA MECHANICZNE. materiały uzupełniające do ćwiczeń. Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych studia inżynierskie

Podobne dokumenty
DRGANIA MECHANICZNE. materiały uzupełniające do ćwiczeń. Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych studia inżynierskie

Ćw. 5. Badanie ruchu wahadła sprężynowego sprawdzenie wzoru na okres drgań

DRGANIA WŁASNE RAM OBLICZANIE CZĘSTOŚCI KOŁOWYCH DRGAŃ WŁASNYCH

DRGANIA MECHANICZNE. Poniższe materiały tylko dla studentów uczęszczających na zajęcia. Zakaz rozpowszechniania i powielania bez zgody autora.

WAHADŁO SPRĘŻYNOWE. POMIAR POLA ELIPSY ENERGII.

Powtórzenie na kolokwium nr 4. Dynamika punktu materialnego

Równanie Fresnela. napisał Michał Wierzbicki

Drgania układu o wielu stopniach swobody

Drgania harmoniczne. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

Wykład 21: Studnie i bariery cz.1.

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

Wrocław 2003 STATECZNOŚĆ. STATYKA 2 - projekt 1 zadanie 2

Wykład 9. Fizyka 1 (Informatyka - EEIiA 2006/07)

Tematy: oscylator harmoniczny, oscylator tłumiony, oscylator wymuszony, zjawisko rezonansu, przykłady układ RLC, jądrowy rezonans magnetyczny

( ) + ( ) T ( ) + E IE E E. Obliczanie gradientu błędu metodą układu dołączonego

DRGANIA HARMONICZNE UKŁADÓW DYSKRETNYCH O WIELU STOPNIACH SWOBODY

Rys. 1. Rozwiązanie zadania rozpoczniemy od wyznaczenia wartość momentów zginających wywołanych działaniem siły 20[kN]. Rys. 2

WPROWADZENIE DO DYNAMIKI BUDOWLI

RUCH DRGAJĄCY. Ruch harmoniczny. dt A zatem równanie różniczkowe ruchu oscylatora ma postać:

Wykład 2: Od drgań do fali Katarzyna Weron. WPPT, Matematyka Stosowana

1.5. ZWIĄZKI KONSTYTUTYWNE STRONA FIZYCZNA

MECHANIKA II. Drgania wymuszone

gdzie ω jest częstością kołową. Rozwiązaniem powyższego równania różniczkowego II-go stopnia jest wyrażenie (2) lub ( )

gdzie x jest wychyleniem z położenia równowagi. Współczynnik k jest tutaj współczynnikiem proporcjonalności.

Podstawy Automatyki Zbiór zadań dla studentów II roku AiR oraz MiBM

Temat: Prawo Hooke a. Oscylacje harmoniczne. Zagadnienia: prawa dynamiki Newtona, siła sprężysta, prawo Hooke a, oscylacje harmoniczne,

FIZYKA R.Resnick & D. Halliday

ANALIZA MOŻLIWOŚCI ZMIANY CZĘSTOTLIWOŚCI DRGAŃ WŁASNYCH KOLUMNY KIEROWNICZEJ

TMM-1 Wyznaczanie współrzędnych tensorów bezwładności członów manipulatorów

Ćwiczenie 4 Badanie wpływu asymetrii obciążenia na pracę sieci

Obwody prądu przemiennego bez liczb zespolonych

A. Cel ćwiczenia. B. Część teoretyczna

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ

Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne

Układ termodynamiczny

Laboratorium Mechaniki Technicznej

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

dr inż. Paweł Szeptyński materiały pomocnicze do przedmiotu MECHANIKA TEORETYCZNA DYNAMIKA - ZADANIA

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

UOGÓLNIONA MIARA DOPASOWANIA W MODELU LINIOWYM

Zadania do rozdziału 5

Zasada prac przygotowanych

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

WYKAZ TEMATÓW Z LABORATORIUM DRGAŃ MECHANICZNYCH dla studentów semestru IV WM

MECHANIKA 2. Drgania punktu materialnego. Wykład Nr 8. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współcz

Zaliczenie wykładu Technika Analogowa Przykładowe pytania (czas zaliczenia minut, liczba pytań 6 8)

KO OF Szczecin:

WYKŁAD 15. Rozdział 8: Drgania samowzbudne

STEROWANIE STRUKTUR DYNAMICZNYCH. Zastosowanie sterowania typu Sky-hook w układach redukcji drgań

Równania różniczkowe liniowe rzędu pierwszego

MECHANIKA II. Drgania wymuszone

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

WYMAGANIA Z WIEDZY I UMIEJĘTNOŚCI NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE DLA KLASY 3g. zakres rozszerzony

= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3

Równania trygonometryczne z parametrem- inne spojrzenie

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Analiza matematyczna dla informatyków 3 Zajęcia 14

a = (2.1.2) m a = (2.1.3) = (2.1.4) + (2.1.5) m 2 = A e (2.1.9)

Obwody prądu zmiennego. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

Dr inż. Janusz Dębiński

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa.

Szeregi Fouriera (6 rozwiązanych zadań +dodatek)

Układy równań - Przykłady

Wyznaczenie gęstości cieczy za pomocą wagi hydrostatycznej. Spis przyrządów: waga techniczna (szalkowa), komplet odważników, obciążnik, ławeczka.

WYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE.

Wykład FIZYKA I. 10. Ruch drgający tłumiony i wymuszony. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

BELKI CIĄGŁE STATYCZNIE NIEWYZNACZALNE

Metody numeryczne. materiały do ćwiczeń dla studentów. 1. Teoria błędów, notacja O

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 3 19.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

KOLOKWIUM Z ALGEBRY I R

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

INTERPOLACJA I APROKSYMACJA FUNKCJI

ĆWICZENIE 5 Badanie stanów nieustalonych w obwodach szeregowych RLC przy wymuszeniu sinusoidalnie zmiennym

σ-ciało zdarzeń Niech Ω będzie niepustym zbiorem zdarzeń elementarnych, a zbiór F rodziną podzbiorów zbioru Ω spełniającą warunki: jeśli A F, to A F;

Mechanika analityczna. Małe drgania układów zachowawczych

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Ruch drgający

WIBROIZOLACJA określanie właściwości wibroizolacyjnych materiałów

Modelowanie przez zjawiska przybliżone. Modelowanie poprzez zjawiska uproszczone. Modelowanie przez analogie. Modelowanie matematyczne

Modelowanie układów dynamicznych

VII. Drgania układów nieliniowych

Drgania poprzeczne belki numeryczna analiza modalna za pomocą Metody Elementów Skończonych dr inż. Piotr Lichota mgr inż.

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Wykład FIZYKA I. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak. Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechnika Wrocławska

Kinematyka: opis ruchu

Równania dla potencjałów zależnych od czasu

ROZWIĄZANIA I ODPOWIEDZI

Restauracja a poprawa jakości obrazów

MECHANIKA BUDOWLI. Linie wpływu sił w prętach kratownic statycznie niewyznaczalnych

Równania różniczkowe opisujące ruch fotela z pilotem:

A4: Filtry aktywne rzędu II i IV

Drgania wymuszone - wahadło Pohla

FUNKCJA KWADRATOWA. 1. Definicje i przydatne wzory. lub trójmianem kwadratowym nazywamy funkcję postaci: f(x) = ax 2 + bx + c

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

Materiały dydaktyczne. Matematyka. Semestr III. Wykłady

Transkrypt:

DRGANIA MECHANICZNE ateriały uzupełniające do ćwiczeń Wydział Saochodów i Maszyn Roboczych studia inżyniersie prowadzący: gr inż. Sebastian Korcza część 6 ułady dysretne o wielu stopniach swobody Poniższe ateriały tylo dla studentów uczęszczających na zajęcia. Zaaz rozpowszechniania i powielania bez zgody autora. PRZYKŁAD Wyprowadzenie równania ruchu etodą Równań Lagrange'a II rodzaju i obliczenie postaci ogólnej rozwiązania drgań swobodnych uładu (bez uwzględniania warunów początowych). Energia inetyczna wagoniów (puntów aterialnych) oraz energia potencjalna sprężyn nieważich i liniowych: E x + x E p x + ( x x ) pochodne niezbędne do ułożenia Równań Lagrange'a: d E d ( x ) x dt x dt x ( x x ) d E d ( x ) x dt x dt ( x x ) d E + dt x d E + dt x

x + x x x + x dla ażdego z równań różniczowych ay jeszcze dwa waruni początowe (t ), x (t)x, x (t )v, x (t )v Powyższe równania różniczowe zapisujey w postaci acierzowej: ] ] x + x ] ] ] lub M X + K X Przewidujey rozwiązanie ruch haroniczny obu ciał z różnyi aplitudai i niewiadoą jeszcze częstością (rozwiązanie ogólne równania jednorodnego; drgania swobodne nietłuione): x A sin (ω t +ϕ) x A sin (ω t +ϕ) lub X Asin (ω t +ϕ) Liczyy pochodne rozwiązania aby podstawić je do równań ruchu: x A ω cos(ω t+ϕ) x A ω cos(ω t +ϕ) lub X A ω cos(ω t+ϕ) x A ω sin (ω t +ϕ) x A ω sin(ω t +ϕ) lub X A ω sin (ω t +ϕ) ] ] A ( ω sin (ω t +ϕ))+ A ] ] ] A sin (ω t +ϕ) A Upraszczay paiętając, że nożenie acierzy nie jest przeienne ( ] ( ω ) + ]) ] ] ] A sin(ω t+ϕ) A ] ] ω A sin(ω t +ϕ) ω A Aby powyższe było spełnione usi zerować się iloczyn acierzy, tóre oznaczyy jao B i A B A ( )

Warunie zerowania powyższego iloczynu jest zerowy wyznaczni acierzy B (lub inaczej, powyższe jest jednorodny ułade równań liniowych) det B ( ω )( ω ) wprowadzay paraetr λω - interesują nas rzeczywiste nieujene częstości w liczbie równej liczbie stopni swobody uładu. Po uproszczeniu rozwiązujey równanie wadratowe: λ 4 λ+ λ ω,9 ω,54 +,7 ω,3 λ ω Mateatycznie poazaliśy, że dla proponowanego rozwiązania haronicznego ogą wystąpić dwie częstości drgań uładu. Uład a tyle częstości drgań ile stopni swobody. Rozwiązanie równań ruchu usiy teraz zodyfiować aby uwzględnić obie częstości: x A sin(ω t +ϕ )+ A sin (ω t+ϕ ) x A sin (ω t +ϕ )+ A sin (ω t +ϕ ) (uwaga, ponieważ ten pli przygotowany został w poprzednich latach to oznaczenia indesów aplitud ogą różnić się od tych na zajęciach, ale nie a to wpływu na wyni) Rozwiązanie zawiera 6 niewiadoych, a dostępne są tylo 4 waruni początowe. Sorzystay zate jeszcze raz z równania ( ) i podstawiy do niego znane już częstości: ω ] ] ] ω A ω A Po uproszczeniu otrzyujey jednorodny uład równań liniowych z niewiadoyi aplitudai. ] ]] A A

Po przenożeniu acierzy ożey zauważyć, że jest to uład nieoznaczony, jego wyniie jest zależność iędzy ziennyi proporcja iędzy aplitudai drgań obu ciał z pierwszą częstością A A A A A + A Powtarzay operację dla drugiej częstości: ω ] ] ] ω A ω A A A A A ] ]] A A A A Korygujey ostateczne rozwiązanie o wyznaczone zależności, posiada ono teraz tylo 4 niewiadoe tóre znajdujey z podstawienia onretnych warunów początowych. x (t ) A sin (ω t +ϕ )+ A sin (ω t +ϕ ) x (t) A sin (ω t +ϕ ) A sin (ω t +ϕ ) ] ] ] (t ) A sin (ω t +ϕ )+ A sin (ω t +ϕ ) x (t) Widziy, że ażdy z wagoniów uładu oże drgać z dwiea częstościai, przy czy aplitudy drgań drugiego są więsze (co wynia z jego niejszej asy przy podobnych sztywnościach). Uład oże więc drgać z dwiea charaterystycznyi postaciai drgań o różnych częstościach. Pierwsza postać drgań to ruch obu wagoniów w jedną stronę z częstością ω. Druga postać drgań to ruch haroniczny wagoniów w ierunach przeciwnych z częstością ω. -- tu proszę zajrzeć do ateriałów z wyładu (postacie drgań, współczynnii wpływu) --

PRZYKŁAD E x + x d E d ( x ) x dt x dt ( x ) E p ( x x ) d E d ( x ) x dt x dt ( x x ) x + x x x + x ] ] x + x + W.P. ] ] ] x A sin (ω t+ϕ) x A sin (ω t +ϕ) ] ] A ( ω sin (ω t +ϕ))+ A ] ] ( ] ]) ] ] ] ] A sin(ω t +ϕ) A ] A sin (ω t +ϕ) A ( ω ) + ω A sin (ω t+ϕ) ω A ] B A det B ]

( ω )( ω ) λ λ λ ω λ ω Tu ay do czynienia ze specyficzną sytuacją zerowanie się częstości drgań własnych. Oznacza ona ożliwość poruszania się uładu jao ciało sztywne bez drgań. Nie ożey już zate przewidzieć taiego rozwiązania: x A sin(ω t +ϕ )+ A sin (ω t+ϕ ) x A sin (ω t +ϕ )+ A sin (ω t +ϕ ) Prawidłowe rozwiązanie a postać: x A (+ B t)+ A sin (ω t +ϕ ) x A (+ B t )+ A sin(ω t +ϕ ) Nadal ay 6 niewiadoych a 4 waruni początowe. Ta ja poprzednio podstawiay częstości do uładu i wyznaczyy proporcje iędzy aplitudai. ω ω A ω A ] ] ] ] ] ] A A A A A + A A A

ω ] ] ] ω A ω A ] ] ] A A A A A A A A Po uwzględnieniu otrzyanych proporcji iędzy aplitudai ay ostateczną postać drgań: x A (+ B t)+ A sin(ω t+ϕ ) x A (+ B t) A sin(ω t +ϕ ) INNE PRZYKŁADY a) 3 b) c)

PRZYKŁAD 3 g Przyład uładania równań ruchu uładu dwóch wahadeł ateatycznych połączonych sprężyną, przy założeniu ałych ątów. L L/ Współrzędne uogólnione: ąty obrotu wahadeł względe pionowego położenia równowagi ϕ, ϕ E ( ϕ L) + ( ϕ L) L ϕ + L ϕ E p E ps +E pg dla energii potencjalnej sprężyny założono od razu ałe ąty podczas jej odształcania: ( ) L L E ps ϕ ϕ L (ϕ ϕ) 8 dla energii potencjalnej grawitacji nie wolno od razu załadać ałych ątów: E pg g L( cos ϕ )+ g L ( cos ϕ ) d E L ϕ dt ϕ d E L ϕ dt ϕ L (ϕ ϕ )+ g L sin ϕ ϕ 4 L (ϕ ϕ )+ g L sin ϕ ϕ 4 Po linearyzacji dla ałych ątów sin ϕ ϕ, sin ϕ ϕ L L L ϕ +( +gl)ϕ ϕ 4 4 L L L ϕ ϕ +( + gl) ϕ 4 4 ] ] + W.P. ] ] ] L L /4 ϕ + L / 4+gL ϕ L ϕ L /4 L / 4+gL ϕ

Dla uładów o dużej liczbie stopni swobody wyorzystujey już tylo zapis acierzowy. M X + K X X Asin (ω t +ϕ) M ( ω ) A sin(ω t +ϕ) + K Asin (ω t +ϕ) ( ω M + K ) Asin (ω t +ϕ) ( K λ M ) A det ( K λ M ) wartości własne acierzy ( K M ) lub λ, λ,... ( K λ M ) A ( K λ M ) A lub wetory własne acierzy ( K M )... A, A,... dla λ i X A sin( λ t+ϕ ) + A sin( λ t +ϕ ) +... Obliczanie częstości drgań i postaci drgań ożna zastąpić ateatycznyi operacjai szuania wartości własnych i wetorów własnych acierzy KM-. W prograach do obliczeń ateatycznych funcje te odnajdziey pod nazwai np. eigenvalues(...), eigenvectors(...).

PRZYKŁAD 4 Uład z wyuszenie siłą haroniczną. E x + x ] ] d E d ( x ) x dt x dt ( x ) E p ( x x ) d E d ( x ) x dt x dt ( x x ) x + x x x + x F sin ν t x + x Fsin(νt) + W.P. ] ] ] sin( ν t) F (***) Pełne rozwiązanie ruchu tego uładu słada się z rozwiązania ogólnego równania jednorodnego (drgania swobodne, spełnienie warunów początowych) i rozwiązania szczególnego równania pełnego (drgania ustalone spowodowane wyuszenie). X (t) X og.jedn. (t ) + X sz.peł. (t) Rozwiązanie ogólne znay z poprzedniego zadania: ] X og A (+ B t )+ A sin(ω t+ϕ ) A (+ B t ) A sin(ω t+ϕ ) ω Rozwiązanie ustalone przewidujey w tej saej postaci funcji haronicznej co wyuszenie, ale o różnych aplitudach drgań obu ciał i z ożliwością opóźnienia w czasie odpowiedzi uładu względe wyuszenia. ] ] X sz (t ) x C sin (ν t +δ) C, ale w uładzie bez tłuienia δ Rozwiązanie szczególne usi spełniać równania ruchu uładu, zate podstawiay je do (***)

] ] C ( ν sin (ν t))+ C ] ] ] C sin( νt ) sin(ν t) F C ] ] ] ν C F ν C May teraz do rozwiązania niejednorodny uład równań liniowych postaci: S C F Sorzystay z etody wyznaczniów wzorów Craera (ożna też użyć np. etody eliinacji Gaussa): Δ det S ( ν )( ν ) ν + ν4 ν ν ( ) F ν F F C Δ Δ ν (ν / ) ν F F ( ν ) F ( ν ) C Δ Δ ν ( ν / ) Ostatecznie rozwiązanie ustalone ożey zapisać w postaci: X sz (t ) F ] sin (ν t ) ν ν (ν / )

Fsin(νt) Ta przedstawiają się wartości współczynniów C w funcji częstości wyuszenia (dla przyładowej wartości drugiej częstości drgań własnych tego uładu równej : Często reśli się wyresy wartości bezwzględnej współczynniów C, czyli aplitud drgań obu wagoniów z przyładu. Ciągłą linią oznaczono fragenty gdzie wartości współczynniów są ujene - występują drgania uładu w przeciwfazie do wyuszenia. Zapis pełnego rozwiązania drgań tego uładu: ] ] A (+ B t)+ A sin( t +ϕ )+ A F ] ν (ν / ) sin (ν t) + F ( ν ) ν (ν / ) Dopiero teraz ożey wyorzystać waruni początowe: ()x, x () x, x ()v, x ()v

PRZYKŁAD 5

Powyższe wyresy aplitudy drgań tego uładu poazują, że istnieje pewna częstość wyuszenia, przy tórej oddziaływanie dynaiczne eliinatora równoważą siłę wyuszającą drgania obietu co prowadzi do zerowych aplitud jego drgań. proszę zwrócić uwagę na wpływ tłuienia na charaterystyi aplitudowe, co było na wyładzie Sebastian Korcza, 7.5.3 atualizacja: 6.5.4 atualizacja:.5.5