J. Szantyr - Wykład 7 Ruch ogólny elementu płynu



Podobne dokumenty
Pochodna kierunkowa i gradient Równania parametryczne prostej przechodzącej przez punkt i skierowanej wzdłuż jednostkowego wektora mają postać:

Przestrzeń liniowa R n.

V - objętość pewnej masy płynu (objętość płynna) otoczona powierzchnią S, która jest nieprzenikliwa dla elementów płynu

Ruch kulisty bryły. Kąty Eulera. Precesja regularna

,..., u x n. , 2 u x 2 1

Podstawy wytrzymałości materiałów

Matematyka 2. Elementy analizy wektorowej cz I Pole wektorowe

Funkcje wielu zmiennych

Podstawy wytrzymałości materiałów

PRAWA ZACHOWANIA Prawa zachowania najbardziej fundamentalne prawa:

cz.2 Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321

>> ω z, (4.122) Przybliżona teoria żyroskopu

Ruch kulisty bryły. Kinematyka

ZŁOŻONE RUCHY OSI OBROTOWYCH STEROWANYCH NUMERYCZNIE

Przykład 6.3. Uogólnione prawo Hooke a

Ładunek elektryczny. Zastosowanie równania Laplace a w elektro- i magnetostatyce. Joanna Wojtal. Wprowadzenie. Podstawowe cechy pól siłowych

2. ELEMENTY TEORII PRĘTÓW SILNIE ZAKRZYWIONYCH (Opracowano na podstawie [9, 11, 13, 34, 51])

ANALIZA KONSTRUKCJI POWŁOKOWEJ. CIENKOŚCIENNY ZBIORNIK CIŚNIENIOWY

Graficzne modelowanie scen 3D. Wykład 4

Strukturalne elementy symetrii. Krystalograficzne grupy przestrzenne.

J. Szantyr - Wykład 4 Napór hydrostatyczny Napór hydrostatyczny na ściany płaskie

Animowana grafika 3D. Opracowanie: J. Kęsik.

POTENCJALNE POLE SIŁ. ,F z 2 V. x = x y, F y. , F x z F z. y F y

W przypadku przepływu potencjalnego y u z. nieściśliwego równanie zachowania masy przekształca się w równanie Laplace a: = + + t

WYKŁAD 6. MODELE OBIEKTÓW 3-D3 część Powierzchnie opisane parametrycznie. Plan wykładu: Powierzchnie opisane parametrycznie

Środek ciężkości bryły jednorodnej

Dynamika Newtonowska trzy zasady dynamiki

METODY MATEMATYCZNE I STATYSTYCZNE W INŻYNIERII CHEMICZNEJ

P K. Położenie punktu na powierzchni kuli określamy w tym układzie poprzez podanie dwóch kątów (, ).

Podstawy fizyki wykład 4

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z MATEMATYKI W KLASACH I - III GIMNAZJUM. Rok szkolny 2015/16

1. Podstawy rachunku wektorowego

napór cieczy - wypadkowy ( hydrostatyczny )

I. Rachunek wektorowy i jego zastosowanie w fizyce.

ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH LICZBY ZESPOLONE

Podstawy fizyki wykład 4

TEORIA SPRĘŻYSTOŚCI 10

PRZEKŁADNIE ZĘBATE CZOŁOWE ŚRUBOWE. WALCOWE (równoległe) STOŻKOWE (kątowe) ŚLIMAKOWE HIPERBOIDALNE. o zebach prostych. walcowe. o zębach.

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli

Zadanie 1. Wektor naprężenia. Tensor naprężenia. Zależność wektor-tensor.

Geometria analityczna w przestrzeni. Kierunek. Długość. Zwrot

GRUPY SYMETRII Symetria kryształu

Analiza wektorowa. Teoria pola.

EPR. W -1/2 =-1/2 gµ B B

Document: Exercise-03-manual /12/ :54--- page 1 of 8 INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 3. Optymalizacja wielowarstwowych płyt laminowanych

Kinematyka płynów - zadania

Opis ruchu obrotowego

1. REDUKCJA DOWOLNYCH UKŁADÓW SIŁ. Redukcja płaskiego układu sił

Mechanika Robotów. Wojciech Lisowski. 2 Opis położenia i orientacji efektora Model geometryczny zadanie proste

Funkcje pola we współrzędnych krzywoliniowych cd.

Rozdział 9. Baza Jordana

PRAWIDŁOWE ODPOWIEDZI I PUNKTACJA

J. Szantyr Wykład 11 Równanie Naviera-Stokesa

Zadania z AlgebryIIr

Funkcje wielu zmiennych

WYKŁAD 6 KINEMATYKA PRZEPŁYWÓW CZĘŚĆ 2 1/11

Powierzchnie stopnia drugiego

Zginanie Proste Równomierne Belki

Rozdział 5. Twierdzenia całkowe. 5.1 Twierdzenie o potencjale. Będziemy rozpatrywać całki krzywoliniowe liczone wzdłuż krzywej C w przestrzeni

9. PRZYPADEK OGÓLNY - RUCH W UKŁADZIE NIEINERCJALNYM

RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

Algebra z geometrią 2012/2013

Wyznaczanie ruchliwości i koncentracji nośników prądu w półprzewodnikach metodą efektu Halla

VII.1 Pojęcia podstawowe.

MECHANIKA II. Praca i energia punktu materialnego

Bryła sztywna. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XIX: Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Transformator Φ M. uzwojenia; siła elektromotoryczna indukowana w i-tym zwoju: dφ. = z1, z2 liczba zwojów uzwojenia pierwotnego i wtórnego.

Postać Jordana macierzy

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Badanie oddziaływania pola magnetycznego na przewodnik z prądem

3. Metody rozwiązywania zagadnień polowych

Belki złożone i zespolone

Fale skrętne w pręcie

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXI: Statyka Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

W siła działająca na bryłę zredukowana do środka masy ( = 0

Dodawanie i mnożenie liczb zespolonych są działaniami wewnętrznymi tzn., że ich wynikiem jest liczba zespolona.

Pręty silnie zakrzywione 1

J. Szantyr Wykład 8 Warstwy przyścienne i ślady 1

Elementy symetrii makroskopowej w ujęciu macierzowym.

Funkcje wielu zmiennych

Wyznaczanie reakcji dynamicznych oraz wyważanie ciała w ruchu obrotowym wokół stałej osi 8

PRZESTRZEŃ WEKTOROWA (LINIOWA)

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie

ALGEBRA rok akademicki

( ) O k k k. A k. P k. r k. M O r 1. -P n W. P 1 P k. Rys Redukcja dowolnego przestrzennego układu sił

Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 9

KINEMATYKA. Pojęcia podstawowe

Różniczkowe prawo Gaussa i co z niego wynika...

MECHANIKA BUDOWLI 2 PRACA SIŁ WEWNĘTRZNYCH W PRĘTACH

Symulacje komputerowe

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW. Ćwiczenie N 2 RÓWNOWAGA WZGLĘDNA W NACZYNIU WIRUJĄCYM WOKÓŁ OSI PIONOWEJ

Bryła sztywna. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XXI:

Wielokryteriowa optymalizacja liniowa (WPL)

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Elektrostatyka. Prawo Coulomba Natężenie pola elektrycznego Energia potencjalna pola elektrycznego

Promieniowanie dipolowe

Transkrypt:

J. Santr - Wkład 7 Rch ogóln element płn Rch ogóln ciała stwnego można predstawić jako smę premiescenia liniowego i obrot. Ponieważ płn nie mają stwności postaciowej, w rch płn dochodi dodatkowo do odkstałcenia element płn. Rch ogóln element płn można więc traktować jako sperpocję premiescenia liniowego (translacji), obrot wględem chwilowego biegna ora odkstałcenia (deformacji), które kolei można podielić na liniowe (objętościowe) i kątowe (postaciowe).

Odkstałcenia w prpadk dwwmiarowm Prędkość rch płn apisjem jako: i Do odkstałcenia liniowego element płn dochodi gd składowa prędkości mienia się w kiernk i/lb składowa prędkości v mienia się w kiernk (lewa strona rsnk). Prowadi to do prrost objętości element w casie dt o wartość: v dddt jv gdie wielkości w nawiasie są prędkościami odkstałcenia liniowego v

Do odkstałcenia postaciowego element płn dochodi gd składowa prędkości mienia się w kiernk i/lb składowa prędkości v mienia się w kiernk (prawa strona rsnk). Prowadi to do obrot ścianek element płn o kąt: dt v d α dt d β Miarą prędkości łącnego odkstałcenia postaciowego jest wrażenie: v Stwn obrót element płn można traktować jako smę dwóch odkstałceń postaciowch tak dobranch, że kąt pomięd bokami element poostają proste. Prędkość kątową takiego obrot można apisać jako: Ω v v

Odkstałcenia w prpadk trójwmiarowm Element płn wkonje rch ogóln łożon translacji prędkością 0 ora obrot wględem biegna O i deformacji. Na sktek obrot i deformacji lega mianie wektor r łącąc pnkt A biegnem. W ogólnm prpadk wektor ten donaje obrot i mian dłgości. Można napisać: ( r ) ( )dt d A 0 Pr ałożeni małej odległości pomięd pnktami O i A można różnicę ich prędkości rowinąć w sereg Talora i wiąć po wagę tlko pierws wra: A 0 0 A 0 0 A r0 ( ) r r ( r )...

cli: ( ) r t r A 0 0 δ gdie: jest tensorem prędkości wględnej pnkt A wględem biegna O 0 v v v w w w Gdie wektor prędkości ma postać: kw jv i

Tensor prędkości wględnej może bć predstawion jako sma dwóch tensorów: antsmetrcnego i smetrcnego. Tensor antsmetrcn opisje obrót element płn jako ciała stwnego. Jego wra są składowmi prędkości kątowej obrot ω. 0, ω, ω [ Ω ] ω,0, ω ω,ω,0 ω gdie: ω iω jω ω rot kω Poscególne składowe tensora wrażają się ależnościami: ω w v ω w ω v

Tensor smetrcn opisje deformację element płn i nosi nawę tensora prędkości deformacji:,, [ D],,,, gdie poscególne składowe wrażają się ależnościami: v v w v w w

Ostatecnie ogóln rch element płn można opisać następjącą ależnością: A [ D] r r 0 0 ω 0 Pierwse twierdenie Helmholta Prędkość dowolnego pnkt element płn składa się : -prędkości postępowej pnkt obranego a biegn -prędkości obrotowej wokół osi prechodącej pre biegn (wektor tej prędkości wnaca oś obrot) -prędkości deformacji element płn. W porównani analogicnm rchem ciała stwnego można stwierdić następjące różnice: -wór dla płn jest ważn tlko w bliskim otoceni biegna -w płnie dodatkowo wstępje prędkość deformacji Hermann von Helmholt 8-894

Prepłw wirowe W prrodie i w technice spotkam bardo licne prepłw dominowane pre rch wirow płn. Oto kilka prkładów: Ślad wirow a skrdłami samolot

Układ wirów generowan pre śrbę okrętową Ścieżka wirowa a obiektem Ślad wirow a okrętem >

Tornado nad morem> Tornado nad pstnią Wir powietrn w stratosfere >

Rowój tornado obserwowan pre radar dopplerowski

Jesienne listki jako nacniki prepłw wirowego Położenie Prepłw Prepłw wjściowe bewirow wirow < Rch wirow charakterje się obrotem elementów płn

Opis matematcn rch wirowego płn Wirowm nawam prepłw, w którm wsędie lb prawie wsędie (cli wjątkiem skońconej licb pnktów, linii i powierchni) rotacja pola prędkości jest różna od era. Wted każdem lb prawie każdem pnktowi prestreni można prpisać wektor wirowości: ω Ω rot Składowe wektora wirowości wrażają się ależnościami: Składowe wektora wirowości wrażają się ależnościami: v w Ω ω w Ω ω v Ω ω

Pre analogię do linii prąd można określić linie wirowe jako linie pola wektorowego wirowości, cli linie stcne w każdm pnkcie pola do wektorów wirowości. Równanie linii wirowej: d Ω d Ω d Ω Crklacja wektora prędkości jest definiowana jako: Γ C dr C ( d vd wd) S George Stokes 89-903 rot ds Twierdenie Stokesa: crklacja prędkości wdłż dowolnego kontr C jest równa strmieniowi wirowości pre dowolną powierchnię objętą tm kontrem.

Linie wirowe prechodące pre krwą nie będącą linią wirową tworą powierchnię wirową. Jeżeli ta krwa jest krwą amkniętą to powstaje rrka wirowa. Rrka wirowa o infinitemalnej średnic to włókno wirowe. Twierdenie Thomsona: w prepłwie idealnego płn barotropowego najdjącego się pod diałaniem potencjalnego pola sił masowch crklacja prędkości wdłż dowolnej amkniętej linii płnnej nie mienia się w casie Wiliam Thomson lord Kelvin 84-907 Drgie twierdenia Helmholta: w prepłwie idealnego płn barotropowego najdjącego się pod diałaniem potencjalnego pola sił masowch natężenie włókna wirowego nie mienia się wdłż jego dłgości i jest stałe w casie. Hermann von Helmholt 8-894

Wnioski: -włókno wirowe nie może anikać ani powstawać w płnie, -włókno wirowe może tworć krwą amkniętą, -włókno wirowe może się końcć na swobodnej powierchni lb na ścianach stwnch, -w rch wirowm biorą diał cał cas te same element płn.

W praktcnm modelowani prepłw można podielić na obsar o rch wirowm i obsar o rch bewirowm. Oba te obsar są wajemnie współależne. Obsar o rch wirowm może bć modelowan włóknami wirowmi. Istotne staje się wted wnacanie pola prędkości generowanego pre pole wirowości, cli operacja odwrotna do oblicania rotacji pola prędkości. Wór Biota-Savarta Jean Baptiste Biot 774-86 Feli Savart 79-84 Γ ds r dv 3 4 π r Γ 4π ds r r V 3 L