PRZEKŁADNIE ZĘBATE CZOŁOWE ŚRUBOWE. WALCOWE (równoległe) STOŻKOWE (kątowe) ŚLIMAKOWE HIPERBOIDALNE. o zebach prostych. walcowe. o zębach.

Transkrypt

1 CZOŁOWE OWE PRZEKŁADNIE STOŻKOWE PRZEKŁADNIE ZĘBATE CZOŁOWE ŚRUBOWE WALCOWE (równoległe) STOŻKOWE (kątowe) HIPERBOIDALNE ŚLIMAKOWE o ebach prostych o ębach prostych walcowe walcowe o ębach śrubowych o ębach skośnych stożkowe (hipoidalne) globoidalna o ębach łukowych

2

3 Stożkowa prekładnia cołowa służy do prenosenia ruchu obrotowego pry skryżowanych osiach, pry cym ęby mogą mieć linie: proste, łukowe. Podobnie jak to jest w cołowych prekładniach walcowych, w prekładniach stożkowych o ębach łukowych występuje więksy stopień pokrycia, co apewnia lepsą współpracę ębów. Kąt międy osiami obrotów kół stożkowych Σ może wynosić: Σ 90, Σ < 90, Σ > 90.

4 KOŁA STOŻKOWE ęby proste łukowe

5 W kołach ębatych stożkowych ęby nacinane są na stożku ściętym (arys jest ewolwentowy w każdym prekroju prostopadłym do osi stożka). Wymiary poprecne ęba mniejsają się ku wierchołkowi stożka; tego też wględu wykonywanie uębień kół stożkowych wymaga specjalnych obrabiarek. łoże cęść obrabiana kąt pochylenia

6

7

8 Koła ębate stożkowe, których teoretycne linie ębów są liniami prostymi prechodącymi pre wierchołek stożka podiałowego naywamy kołami stożkowymi prostymi ( ębami prostymi).

9 koło stożkowe proste linia ęba prostego

10 Jeżeli linie ębów na rowinięciu stożka podiałowego są łukami kołowymi, to koła naywamy kołami stożkowymi łukowymi ( ębami łukowymi).

11 linia ęba łukowego

12

13 Rokład naprężeń dociskowych: a) pry ębach prostych, b) pry ębach łukowych.

14 Sc d e O r e r e Cechy geometrycne kół stożkowych C δ δ Sc d e d m O Σ O

15 W stożkowych kołach ębatych podstawowymi powierchniami są stożki podiałowe, które na ogół są równoceśnie stożkami tocnymi. δ δ stożki podiałowe O Σ

16 Stożki podiałowe są określone pre półkąt podiałowy δ, δ i pre średnicę podstawy stożka podiałowego d e,d e. d e δ δ O Σ d e

17 Wselkie agadnienia geometrycne dotycące wymiarów ębów (a więc i korekcji uębienia) ropatruje się na powierchniach stożków cołowych Sc,Sc (dopełniających), które są uprosceniem powierchni kulistych, na których odbywa się aębienie. C O

18 Geometrycnie najważniejsym okręgiem podiałowym jest okrąg ewnętrnej podstawy stożka podiałowego: d m e te gdie: m te -moduł cołowy ewnętrny. W prypadku kół o łukowej linii ębów do obliceń pryjmuje się średnicę średniej podstawy występującą w połowie serokości wieńca średnicy podiałowej: d m m tm gdie m tm - moduł cołowy średni.

19 Moduł cołowy średni m tn : m tn m nn cosβ gdie m nn moduł normalny średni, β m m nominalny kąt pochylenia linii ęba (występujący w połowie serokości wieńca).

20 Prełożenie enie prekładni stożkowej

21 W celu wynacenia ależności międy pół-kątem stożka podiałowego a prełożeniem prekładni ropatrymy prypadek ogólny w którym Σ 90. O Σ σ O d e σ C O d e

22 Kąt σ oblicamy na podstawie rysunku wychodąc ałożenia, że długość tworących łącących środek prekładni O centralnym biegunem aębienia C jest wspólną wielkością obydwu stożków podiałowych. O O d e Σ σ σ mte m te m te C O d e

23 O O d e Σ σ σ mte m te C O d e

24 OC Δ OCO sinσ OC O Σ σ σ mte O d e OC OC sinσ O m te C OC Δ OCO sinσ sin( Σ σ) OC d e OC OC sin Σ - σ ( ) Z rysunku wynika: O C m te ora O C m te

25 Wiemy, że: d e OC OC sinσ O O ora OC OC sin Σ - σ ( ) Σ σ a także, że: σ mte m te C O C m te ora O C m te d e O Podstawiając: OC OC sinσ OC sin ( Σ - σ ) m/ m/ / sinσ / sin te te ( Σ σ ) Uyskamy kolejno: sinσ sin( Σ σ) ( ) sin Σ σ sinσ sin Σ σ sinσ ( )

26 Wiemy, że prełożenie kinematycne można wyraić stosunkiem licby ębów: i sinσ sin ( Σ - σ ) i Po odwróceniu uyskamy: ( Σ σ ) sin sinσ Z trygonometrii wiemy, że: sin ( α β ) sinα cosβ sinβ cosα Po podstawieniu uyskamy: i sinσ sinσcosσ -sinσ cosσ

27 Dieląc licnik i mianownik pre cosσ : uyskamy: sinσ cosσ sinσ cosσ sinσ cosσ cosσ cosσ sinσ tgσ tgσ cosσ Po prekstałceniach uyskamy : tgσ sinσ tgσ cosσ

28 Z wyrażenia: tgσ tgσ + tgσ cosσ wynacamy tgσ : + sinσ cosσ sinσ Dla Σ 90 sin90 cos90 i tgσ 0 W ten sposób wyrailiśmy prełożenie a pomocą tangensa półkąta σ stożka podiałowego.

29 i tgσ Analia tego woru pokauje bardo istotne ogranicenia w maksymalnym prełożeniu tego typu prekładni. Wielkość kątów stożków podiałowych δ, δ, współpracujących kół ębatych ależy: jednej strony od kąta Σ, drugiej strony od licby ębów obydwu współpracujących kół, cyli od prełożenia prekładni i.

30 Istotną aletą prekładni stożkowej jest możliwość prenosenia ruchu obrotowego i wiąanego nim obciążenia pod adanym kątem. Wady: mniejsa dokładność wykonania, koniecność jednostronnego łożyskowania jednego kół, naciski reguły koncentrują się w pobliżu ewnętrnej średnicy, występuje więksone obciążenie łożysk również w kierunku wdłużnym, ogranicona wielkość prełożenia i 5, a w asadie i 4,5.

31 koniecność jednostronnego łożyskowania jednego kół Wymienione wady powodują to, że cołowe prekładnie stożkowe są stosowane do prenosenia niebyt dużych obciążeń małymi prędkościami obwodowymi.

32