MODELOWANIE DYNAMIKI LOTU POCISKÓW ARTYLERYJSKICH O WYDŁUŻONYM ZASIĘGU

Podobne dokumenty
II.6. Wahadło proste.

MECHANIKA OGÓLNA (II)

XXXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Wyznaczanie profilu prędkości płynu w rurociągu o przekroju kołowym

m q κ (11.1) q ω (11.2) ω =,

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

Cieplne Maszyny Przepływowe. Temat 8 Ogólny opis konstrukcji promieniowych maszyn wirnikowych. Część I Podstawy teorii Cieplnych Maszyn Przepływowych.

Siła tarcia. Tarcie jest zawsze przeciwnie skierowane do kierunku ruchu (do prędkości). R. D. Knight, Physics for scientists and engineers

KOMPUTEROWO WSPOMAGANA ANALIZA KINEMATYKI MECHANIZMU DŹWIGNIOWEGO

Wyznaczanie współczynnika wzorcowania przepływomierzy próbkujących z czujnikiem prostokątnym umieszczonym na cięciwie rurociągu

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

Elementarne przepływy potencjalne (ciąg dalszy)

L(x, 0, y, 0) = x 2 + y 2 (3)

METODA WYZNACZENIA WARTOŚCI WSPÓŁCZYNNIKA AERODYNAMICZNEGO POCISKÓW STABILIZOWANYCH OBROTOWO

WYKŁAD 1. W przypadku zbiornika zawierającego gaz, stan układu jako całości jest opisany przez: temperaturę, ciśnienie i objętość.

Studia magisterskie ENERGETYKA. Jan A. Szantyr. Wybrane zagadnienia z mechaniki płynów. Ćwiczenia 2. Wyznaczanie reakcji hydrodynamicznych I

GRAWITACJA. przyciągają się wzajemnie siłą proporcjonalną do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalną do kwadratu ich odległości r.

MOBILNE ROBOTY KOŁOWE WYKŁAD 04 DYNAMIKA Maggie dr inż. Tomasz Buratowski. Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Katedra Robotyki i Mechatroniki

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

S Y L A B U S P R Z E D M I O T U

Symulacja ruchu układu korbowo-tłokowego

BADANIE SILNIKA WYKONAWCZEGO PRĄDU STAŁEGO

rozwarcia 2α porusza sie wzd luż swojej osi (w strone

8. PŁASKIE ZAGADNIENIA TEORII SPRĘŻYSTOŚCI

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

SK-7 Wprowadzenie do metody wektorów przestrzennych SK-8 Wektorowy model silnika indukcyjnego, klatkowego

Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład III

Energia kinetyczna i praca. Energia potencjalna

Wyznaczanie współczynnika sztywności drutu metodą dynamiczną.

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

KOOF Szczecin: Komitet Główny Olimpiady Fizycznej. Andrzej Wysmołek Komitet Główny Olimpiady Fizycznej, IFD UW.

EKSPERYMENTALNA WERYFIKACJA MODELU MATEMATYCZNEGO LOTU RAKIETY NADDŹWIĘKOWEJ

Przejmowanie ciepła przy konwekcji swobodnej w przestrzeni ograniczonej (szczeliny)

Wyznaczanie temperatury i ciśnienia gazu z oddziaływaniem Lennarda Jonesa metodami dynamiki molekularnej

Wykład 10. Reinhard Kulessa 1

ROZWIAZANIA ZAGADNIEŃ PRZEPŁYWU FILTRACYJNEGO METODAMI ANALITYCZNYMI.

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

23 PRĄD STAŁY. CZĘŚĆ 2

REZONATORY DIELEKTRYCZNE

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

PRZENIKANIE PRZEZ ŚCIANKĘ PŁASKĄ JEDNOWARSTWOWĄ. 3. wnikanie ciepła od ścianki do ośrodka ogrzewanego

Wpływ błędów parametrów modelu maszyny indukcyjnej na działanie rozszerzonego obserwatora prędkości

Pęd, d zasada zac zasad a zac owan owan a p a p du Zgod Zg n od ie n ie z d r d u r g u im g pr p a r wem e N ew e tona ton :

PRĄD ELEKTRYCZNY I SIŁA MAGNETYCZNA

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

Wykład 5: Dynamika. dr inż. Zbigniew Szklarski

PRZEMIANA ENERGII ELEKTRYCZNEJ W CIELE STAŁYM

CHARAKTERYSTYKI GEOMETRYCZNE FIGUR PŁASKICH

POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI. W roku 1820 Oersted zaobserwował oddziaływanie przewodnika, w którym płynął

RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA

TECHNIKI INFORMATYCZNE W ODLEWNICTWIE

Odpowiednio [4] zużycie liniowe zębów koła ślimakowego w ciągu jednego obrotu oblicza się według wzoru

IV.2. Efekt Coriolisa.

Równania różniczkowe liniowe rzędu pierwszego

podsumowanie (E) E l Eds 0 V jds

FIZYKA BUDOWLI. wilgoć w przegrodach budowlanych. przyczyny zawilgocenia przegród budowlanych

Fizyka dla Informatyki Stosowanej

OCZYSZCZANIE POWIETRZA Z LOTNYCH ZWIĄZKÓW ORGANICZNYCH

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)

KOLOKACJA SYSTEMÓW BEZPRZEWODOWYCH NA OBIEKTACH MOBILNYCH

Równania różniczkowe opisujące ruch fotela z pilotem:

P O L I T E C H N I K A W A R S Z A W S K A Instytut Telekomunikacji Zakład TSO. Michał Rezulski. materiały pomocnicze do ćwiczenia

BRYŁA SZTYWNA. Umowy. Aby uprościć rozważania w tym dziale będziemy przyjmować następujące umowy:

Wykład z modelowania matematycznego. Przykłady modelowania w mechanice i elektrotechnice.

Fizyka 2. Janusz Andrzejewski

Uwagi: LABORATORIUM WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW. Ćwiczenie nr 16 MECHANIKA PĘKANIA. ZNORMALIZOWANY POMIAR ODPORNOŚCI MATERIAŁÓW NA PĘKANIE.

Zagadnienie odwrotne balistyki zewnętrznej i algorytm wyznaczania parametrów modeli ruchu pocisków artyleryjskich

Wzmacniacze tranzystorowe prądu stałego

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 10 7.XII Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

należą do grupy odbiorników energii elektrycznej idealne elementy rezystancyjne przekształcają energię prądu elektrycznego w ciepło

Podstawowe konstrukcje tranzystorów bipolarnych

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Weryfikacja modelu matematycznego lotu 35 mm pocisku przeciwlotniczego na podstawie tabel strzelniczych

WYKŁAD 15 ELEMENTY TEORII PRZEPŁYWÓW TURBULENTNYCH

Lista zadań nr 1 - Wektory

WYKŁAD 11 OPTYMALIZACJA WIELOKRYTERIALNA

XXI OLIMPIADA FIZYCZNA ( ). Stopień III, zadanie teoretyczne T1. Źródło: XXI i XXII OLIMPIADA FIZYCZNA, WSiP, Warszawa 1975 Andrzej Szymacha,

Mechanika ogólna. Więzy z tarciem. Prawa tarcia statycznego Coulomba i Morena. Współczynnik tarcia. Tarcie statyczne i kinetyczne.

Model klasyczny gospodarki otwartej

Teoria Względności. Czarne Dziury

Składowe przedmiotu MECHANIKA I MECHATRONIKA. mechanika techniczna podstawy konstrukcji maszyn mechatronika

OBWODY PRĄDU SINUSOIDALNEGO

ANALIZA PORÓWNAWCZA WYBRANYCH MODELI RUCHU CZĄSTKI SFERYCZNEJ W JEDNOWYMIAROWYM PRZEPŁYWIE DWUFAZOWYM

1. Ciało sztywne, na które nie działa moment siły pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem obrotowym jednostajnym.

MIERNICTWO WIELKOŚCI ELEKTRYCZNYCH I NIEELEKTRYCZNYCH

magnetyzm ver

Równania Lagrange a II r.

WYDZIAŁ FIZYKI, MATEMATYKI I INFORMATYKI POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ Instytut Fizyki LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI, ELEKTRONIKI I MIERNICTWA

WYZNACZANIE SIŁ MIĘŚNIOWYCH I REAKCJI W STAWACH KOŃCZYNY DOLNEJ PODCZAS NASKOKU I ODBICIA

Mgr inż. Wojciech Chajec Pracownia Kompozytów, CNT Mgr inż. Adam Dziubiński Pracownia Aerodynamiki Numerycznej i Mechaniki Lotu, CNT SMIL

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

KINEMATYCZNE WŁASNOW PRZEKŁADNI

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 5 2.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA (1980/1981). Stopień I, zadanie teoretyczne T4 1

15. STANOWISKOWE BADANIE MECHANIZMÓW HAMULCOWYCH Cel ćwiczenia Wprowadzenie

Nierelatywistyczne równania ruchu = zasady dynamiki Newtona

Graf skierowany. Graf zależności dla struktur drzewiastych rozgrywających parametrycznie

Transkrypt:

MODELOWANIE INŻYNIERSKIE ISNN 196-771X 3, s. 31-36, Gliwice 006 MODELOWANIE DYNAMIKI LOTU OCISKÓW ARTYLERYJSKICH O WYDŁUŻONYM ZASIĘGU LESZEK BARANOWSKI Instytut Elektomechaniki, Wojskowa Akademia Techniczna Waszawa Steszczenie. W atykule pzedstawiono ównania uchu pocisku atyleyjskiego o wydłużonym zasięgu, któy jest stailizowany ootowo i odznacza się statecznością dynamiczną. Równania umożliwiają symulacje lotu pocisku atyleyjskiego zawieającego gazogeneato (ang. ase-un) w zeczywistych waunkach atmosfeycznych. 1. WSTĘ Jednym ze sposoów zwiększania zasięgu klasycznych pocisków atyleyjskich stailizowanych ootowo jest stosowanie gazogeneatoa umieszczanego w części tylnej pocisku (ys. 1), zawieającego zapłonnik (ignite) oaz kostkę stałego paliwa (popellant). Rys. 1. zykład ozwiązania konstukcyjnego pocisku atyleyjskiego o wydłużonym zasięgu zaopatzonego w gazogeneato (Baseun) odczas pacy gazogeneatoa spala się ładunek paliwa stałego, a podukty spalania w postaci gazów wydostają się na zewnątz. owoduje to zmniejszenie podciśnienia za dnem pocisku, a w konsekwencji zmniejszenie opou czołowego pocisku i zwiększenie jego zasięgu. Efektywne wykozystanie takich pocisków na polu walki wymaga stosowania do wyznaczenia nastaw (kąta podniesienia i odchylenia lufy działa) dokładnych i szykich systemów kieowania ogniem, wykozystujących w swojej pacy odpowiednie modele matematyczne lotu pocisków atyleyjskich w zeczywistych waunkach atmosfeycznych. Z

3 L. BARANOWSKI tego też względu w pacy pzedstawiono metodykę modelowania lotu pocisków atyleyjskich z gazogeneatoem w postaci dodatkowych ównań uzupełniających model matematyczny lotu klasycznego pocisku atyleyjskiego zgodny z natowskim dokumentem standayzacyjnym (Stanag 4355 Ed. 3). Dodatkowe ównania opisują pzede wszystkim zmianę opou dennego pocisku spowodowanego wydatkiem masowym poduktów spalania gazogeneatoa oaz pozwalają oliczyć ieżący wydatek masowy gazogeneatoa z uwzględnieniem jego zależności od chwilowej pędkości wiowania pocisku oaz ciśnienia atmosfeycznego powietza.. OÓR DENNY OCISKU ARTYLERYJSKIEGO Z GAZOGENERATOREM Teoetyczne ozważania o powodach i mechanizmach zmniejszenia opou dennego pocisku atyleyjskiego na skutek pacy gazogeneatoa można znaleźć w pacach Gunnesa, Andessona i Hellgena [] oaz w opacowaniu Danega [1]. Zakładając, zgodnie z powyższymi pacami, iż wypływ poduktów spalania z gazogeneatoa ma wpływ na zmianę ciśnienia tylko w części dennej pocisku, zależność między współczynnikiem opou pocisku z pacującym gazogeneatoem C a współczynnikiem opou pocisku z niepacującym gazogeneatoem C można pzedstawić w następującej postaci D 0 D0 g C = C C (1) D0g D0 D0 gdzie C D jest óżnicą we współczynniku opou dennego wywołaną zmniejszonym 0 podciśnieniem za dnem pocisku, w pzypadku pacującego gazogeneatoa. W konsekwencji siła opou powietza działająca na pocisk atyleyjski z pacującym gazogeneatoem, zgodnie ze Stanagiem 4355 [5], pzyjmuje następującą postać Πρid DF= ( CD C ( ) 0 D + C 0 D De ) v v () Uwzględniając, iż współczynnik opou dennego pocisku wyaża się poniższą zależnością 1 / CD = (3) 0 γ d M d wzó na óżnicę we współczynniku opou dennego pocisku pzyjmuje następującą postać / / p n CD = (4) 0 γ d M d - śednia watość ciśnienia powietza za dnem pocisku, w pzypadku pacującego p gazogeneatoa, - śednia watość ciśnienia powietza za dnem pocisku, w pzypadku n niepacującego gazogeneatoa, - ciśnienia powietza w pzepływie swoodnym (niezakłóconym), γ - współczynnik adiaaty dla powietza, M - licza Macha w pzepływie swoodnym (niezakłóconym), d - śednica pocisku, d - śednica pzekoju dennego pocisku.

MODELOWANIE DYNAMIKI LOTU OCISKÓW ARTYLERYJSKICH O WYDŁUŻONYM... 33 Siła opou powietza działająca na pocisk atyleyjski z pacującym gazogeneatoem, pzyjmuje wówczas następującą postać Πρid / / p n DF= CD C ( ) 0 D De v + v (5) γ d M d W dalszej części pacy óżnicę między stosunkami ciśnień ( / / p n ) ędziemy oznaczać jako B. Badania doświadczalne w tunelu aeodynamicznym pzepowadzone pzez Danega [1] wykazały, iż w pzypadku typowych gazogeneatoów B może yć wyażona jako liniowa zależność od ezwymiaowego współczynnika stosunku wydatków masowegych I zdefiniowanego następująco mf I = & (6) ρva gdzie m& f jest wydatkiem masowym paliwa spalanym w gazogeneatoze a ρ va jest masowym natężeniem pzepływu stumienia swoodnego (niezakłóconego) pzez powiezchnię pzekoju dennego pocisku A. Uwzględniając powyższe oaz oliczenia numeyczne wykonane pzez Nietuicza i Sahu z wykozystaniem ównań Navie-Stokesa [4], B można wyazić następująco d ( / ) B= f( I) = I di I= 0 (7) d ( / ) δb) gdzie pochodna oznaczana często jako di I= 0 δi jest funkcją tylko liczy macha M. Natomiast siłę opou powietza działająca na pocisk atyleyjski z pacującym gazogeneatoem daje się wyazić następującą zależnością m& f δb id ρ va δ Πρ I DF= CD C ( ) 0 D De v + v γ d M d () 3. MODEL MATEMATYCZNY RUCHU OCISKU ARTYLERYJSKIEGO ZAWIERAJĄCEGO GAZOGENERATOR Model matematyczny (zgodny ze Stanagiem 4355) pzestzennego uchu pocisku atyleyjskiego stailizowanego ootowo zawieającego gazogeneato wypowadza się pzy następujących założeniach: - pocisk jest stateczny dynamicznie, - uwzględnia się tylko najadziej istotne siły i ich momenty działające na pocisk, - pomija się pocesy pzejściowe w uchu oscylacyjnym pocisku dookoła jego śodka masy wskutek zastąpienia zeczywistego kąta nutacji - kątem nutacji ównowagi dynamicznej e (ang. yaw of epose), - dla skompensowania efektów poczynionych założeń upaszczających odnośnie kąta nutacji i pacy gazogeneatoa stosuje się współczynniki dopasowania (paamety wyównawcze)

34 L. BARANOWSKI uwzględnianych w modelu sił aeodynamicznych: f( i BB, MT ) - współczynnik dopasowania opou czołowego, D - współczynnik dopasowania opou indukowanego, f L - współczynnik dopasowania siły odchylającej oaz M współczynnik dopasowania siły Magnusa, f oaz f - współczynniki dopasowania czasu pacy gazogeneatoa (czasu B B wypalenia się paliwa). Zgodnie z II zasadą dynamiki Newtona, uwzględniając wyżej poczynione założenia, ównanie uchu pocisku atyleyjskiego z gazogeneatoem można zapisać następująco u DF LF MF u& = + + + g+ Λ (9) m m m 3.1. Wektoowa postać sił działających na pocisk atyleyjski z gazogeneatoem Siły występujące w ównaniu uchu (9) definiowane są następująco: - siła opou aeodynamicznego m& f δ B Πρid ρva δi DF= CD f( i ( ) 0 BB, MT) C D De v + v γ d M d 3 f( i ) = i + ( MT 1) + ( MT 1) + ( MT 1) - siła nośną - siła Magnusa - siła ciężkości BB, MT BB( MT = 1) 1 3 Πρ p& = = X R - siła Coiolisa 4 d pvcspin I x ( 3 ) Πρd f uu L LF = CL + CL e v e 3 u ΠρdM pc uu mag f MF = v ( e ) - pzyspieszenia kątowe pocisku wzdłuż osi podłużnej X1/ R 3 mg= mg0( R / ) = mg 0 1 X/ R X3/ R - wekto położenia pocisku względem śodka masy Ziemi, R = 6356766 [m] pomień Ziemi, g 0 = 9.0665[1-0.006cos(lat)] [m/s ], lat szeokość geogaficzna. mλ= m ω u ( ) (10) (11) (1) (13) (14)

MODELOWANIE DYNAMIKI LOTU OCISKÓW ARTYLERYJSKICH O WYDŁUŻONYM... 35 Ω cos( lat)cos( AZ ) ω = sin( lat) Ω - składowe wekto pędkości kątowej Ziemi, Ωcos( lat)sin( AZ ) Ω = 7.9115 10-5 [ad/s] - moduł pędkości kątowej Ziemi. Kąt ównowagi dynamicznej (yaw of epose) występujący w wyażeniach na siły aeodynamiczne wyznaczany jest z zależności uu I x p( ν u & ) e = (15) 3 4 Π ρd ( CM + CM 3 e ) v gdzie v = u w - wekto pędkości pocisku względem powietza. 3.. Równania dodatkowe wynikające ze zmiany masy pocisku Równania opisujące wydatek masowy paliwa spalanego w gazogenetoze zależą od paametów lotu pocisku i w funkcji czasu lotu wyażają się następująco: w chwili t = 0 m= m 0 oaz m & = 0 dla 0 < t < t DI dla t DI t < t dla t t B B m& = m / t (16) DI DI m& = m& f (17) * * tb t () t * m& f = m& f tb t ( t ) (1) * * t * B t() t t& () t = t t (19) B( t) p& & t& B = ( t ) ( t) B t f ( t) BT + f p BT p (0) & = = u t X (1) m= m = m m m () B 0 DI f m & = 0 (3) m& * = F t * - standadowy wydatek masowy okeślony dla standadowej f ( ) tempeatuy paliwa MT, standadowej pędkości ootowej pocisku standadowego ciśnienia atmosfeycznego, t oliczany ieżący czas lotu pocisku, * t - pseudo-czas pacy gazogeneatoa. Bieżące położenie śodka masy pocisku wyznacza się z zależności ( XCG X )( 0 CG B m m0 ) XCG = XCG + 0 m0 m B p i (4)

36 L. BARANOWSKI Bieżący osiowy moment ezwładności pocisku opisuje ównanie ( IX I )( 0 X B m m0) IX = IX + 0 m0 m (5) B Bieżący współczynnik momentu wywacającego pocisk opisuje ównanie * ( XCG XCG )( C ) 0 D + C 0 L CM = C M + d (6) Współczynniki sił i momentów aeodynamicznych oaz ich pochodne występujące w modelu ( CD, C,,,,, 0 D C L CL C 3 mag f CM C M ) pzedstawia się w funkcji liczy Macha w 3 postaci wielomianu czwatego stopnia C = a 3 4 + am + am + am + am (7) 4. ODSUMOWANIE I WNIOSKI KOŃCOWE i 0 1 3 4 zedstawiony w pacy model matematyczny lotu pocisku atyleyjskiego z gazogeneatoem może yć z powodzeniem stosowany w systemach kieowania ogniem atyleii naziemnej oaz do zestawiania tael stzelniczych. Należy jednak zwócić uwagę na fakt, iż paktyczne wykozystanie modelu wymaga pzepowadzenia odpowiednio opzyządowanych, specjalistycznych stzelań poligonowych (szczegółowo opisanych w Stanagu 4144 Ed. ) celem identyfikacji współczynników sił i momentów aeodynamicznych występujących w modelu oaz współczynników dopasowania. Zagadnienia omówione w atykule jak i stosowane oznaczenia - są w pełni zgodne z postanowieniami Stanagu 4355 Ed. 3. aca naukowa finansowana ze śodków Komitetu Badań Naukowych w latach 004-006 jako pojekt adawczy 0T00B0017 LITERATURA 1. Daneeg J. E.: Analysis of the Flight efomance of the 155 mm M64 Base Bun ojectile. U.S. Amy Ballistic Reseach Laoatoy, Aedeen oving Gound, MD, Apil 1990.. Gunnes N. E., Andesson K., Hellgen R.: Base-Bleed Systems fo Gun ojectiles. ogess in Astonautics and Aeonautics Gun opulsion Technology. Chapte 16, Volume 109, Dated 19. 3. Kayse L. D., Kuzan J. D., Vazquez D. N.: Gound Testing fo Base-Bun ojectile Systems. U.S. Amy Ballistic Reseach Laoatoy, Aedeen oving Gound, MD, Noveme 19. 4. Nietuicz C. J., Sahu J.: Navie-Stokes Computations of Base Bleed ojectiles. Fist Intenational Symposium on Special Topics in Chemical opulsion: Base Bleed. Athens, Noveme 19. 5. The Modified oint Mass Tajectoy Model, STANAG 4355 (Edition 3). THE MODELING OF FLIGHT DYNAMIC OF EXTENDED RANGE ARTILLERY ROJECTILES Summay. In the pape was intoduced the equations of motion of a spinstailized, dynamically stale, extended ange atilley pojectiles, possessing at least tigonal symmety. The equations of motion enale simulation the flight of ase-un pojectiles in eal atmospheic conditions.