magnetycznym. Rozwiązanie: Na elektron poruszający się z prędkością υ w polu B działa siła Lorentza F L, wektorów B i υ.

Podobne dokumenty
Zadania do rozdziału 7.

POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI. W roku 1820 Oersted zaobserwował oddziaływanie przewodnika, w którym płynął

Prędkość i przyspieszenie punktu bryły w ruchu kulistym

Pole magnetyczne. 5.1 Oddziaływanie pola magnetycznego na ładunki. przewodniki z prądem Podstawowe zjawiska magnetyczne

5. Mechanika bryły sztywnej

dr inż. Zbigniew Szklarski

OSERWACJE POLA MAGNETYCZNEGO Pole magnetyczne wytwozone jest np. pzez magnes stały......a zauważyć je można np. obsewując zachowanie się opiłków żelaz

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

Sieć odwrotna. Fale i funkcje okresowe

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

GEOMETRIA PŁASZCZYZNY

ZJAWISKA ELEKTROMAGNETYCZNE

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

PRĄD ELEKTRYCZNY I SIŁA MAGNETYCZNA

Magnetyzm. A. Sieradzki IF PWr. Pole magnetyczne ŁADUNEK ELEKTRYCZNY ŁADUNEK MAGNETYCZNY POLE ELEKTRYCZNE POLE MAGNETYCZNE

Oddziaływania fundamentalne

9. 1. KOŁO. Odcinki w okręgu i kole

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

magnetyzm ver

Zjawisko indukcji. Magnetyzm materii.

Jak policzyć pole magnetyczne? Istnieją dwie metody wyznaczenia pola magnetycznego: prawo Biot Savarta i prawo Ampera.

POLE MAGNETYCZNE ŹRÓDŁA POLA MAGNETYCZNEGO

Na skutek takiego przemieszcznia ładunku, energia potencjalna układu pole-ładunek zmienia się o:

Znajdowanie analogii w geometrii płaskiej i przestrzennej

9. PLANIMETRIA. Cięciwa okręgu (koła) odcinek łączący dwa dowolne punkty okręgu

Część I Pole elektryczne

POLE MAGNETYCZNE ŹRÓDŁA POLA MAGNETYCZNEGO

Odpowiadają na pytanie: dlaczego ruch zachodzi?

ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZANIA

Fizyka 2. Janusz Andrzejewski

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

1. Ciało sztywne, na które nie działa moment siły pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem obrotowym jednostajnym.

Zasady dynamiki ruchu obrotowego

20 ELEKTROSTATYKA. PRAWO COULOMBA.

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

Wykład 10. Reinhard Kulessa 1

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

IKONY CZĘŚĆ I 1. WIELOKĄTY I OKRĘGI

3. Kinematyka ruchu jednostajnego, zmiennego, jednostajnie zmiennego, rzuty.

Elektrostatyka. + (proton) - (elektron)

BRYŁA SZTYWNA. Zestaw foliogramów. Opracowała Lucja Duda II Liceum Ogólnokształcące w Pabianicach

TORY PLANET (Rozważania na temat kształtów torów ruchu planety wokół stacjonarnej gwiazdy)

23 PRĄD STAŁY. CZĘŚĆ 2

ι umieszczono ladunek q < 0, który może sie ι swobodnie poruszać. Czy środek okregu ι jest dla tego ladunku po lożeniem równowagi trwa lej?

MECHANIKA OGÓLNA (II)

Prawo Gaussa. Potencjał elektryczny.

Wykład 14: Indukcja cz.2.

Temat ćwiczenia. Pomiary kół zębatych

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Fizyka. Wykład 2. Mateusz Suchanek

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Ruch obrotowy INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

II.6. Wahadło proste.

mgh. Praca ta jest zmagazynowana w postaci energii potencjalnej,

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

5) W czterech rogach kwadratu o boku a umieszczono ładunki o tej samej wartości q jak pokazano na rysunku. k=1/(4πε 0 )

BRYŁA SZTYWNA. Umowy. Aby uprościć rozważania w tym dziale będziemy przyjmować następujące umowy:

Zadanie 1. Zadanie 2. Sprawdzam dla objętości, że z obwarzanków mogę posklejać całą kulę o promieniu R: r = {x, y, z}; A = * Cross r, B

Modele odpowiedzi do arkusza Próbnej Matury z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

4. RACHUNEK WEKTOROWY

RACHUNEK WEKTOROWY W FIZYCE

KONKURS Z MATEMATYKI DLA UCZNIÓW SZKÓŁ PODSTAWOWYCH

- substancje zawierające swobodne nośniki ładunku elektrycznego:

SK-7 Wprowadzenie do metody wektorów przestrzennych SK-8 Wektorowy model silnika indukcyjnego, klatkowego

Wykład 5: Dynamika. dr inż. Zbigniew Szklarski

Podstawy fizyki sezon 2 5. Pole magnetyczne II

KONKURS MATEMATYCZNY DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 10 7.XII Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

IV.2. Efekt Coriolisa.

Zadania otwarte. 2. Matematyka. Poziom rozszerzony Próbna Matura z OPERONEM i Gazetą Wyborczą n n. 2n n. lim 10.

O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

dr inż. Zbigniew Szklarski

XXXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

10. Ruch płaski ciała sztywnego

Mechanika techniczna

Mechanika teoretyczna

00502 Podstawy kinematyki D Część 2 Iloczyn wektorowy i skalarny. Wektorowy opis ruchu. Względność ruchu. Prędkość w ruchu prostoliniowym.

Redukcja układów sił działających na bryły sztywne

m q κ (11.1) q ω (11.2) ω =,

GRAWITACJA. przyciągają się wzajemnie siłą proporcjonalną do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalną do kwadratu ich odległości r.

f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

Pęd, d zasada zac zasad a zac owan owan a p a p du Zgod Zg n od ie n ie z d r d u r g u im g pr p a r wem e N ew e tona ton :

Rozwiązywanie zadań z dynamicznego ruchu płaskiego część I 9

Fizyka elektryczność i magnetyzm

11. 3.BRYŁY OBROTOWE. Walec bryła obrotowa powstała w wyniku obrotu prostokąta dokoła prostej zawierającej jeden z jego boków

Źródła pola magnetycznego

CHARAKTERYSTYKI GEOMETRYCZNE FIGUR PŁASKICH

Mechanika techniczna. przykładowe pytania i zadania

Energia kinetyczna i praca. Energia potencjalna

11. STEREOMETRIA. V - objętość bryły D H. c p. Oznaczenia stosowane w stereometrii: - pole powierzchni całkowitej bryły - pole podstawy bryły

Pola elektryczne i magnetyczne

Pole grawitacyjne. Definicje. Rodzaje pól. Rodzaje pól... Notatki. Notatki. Notatki. Notatki. dr inż. Ireneusz Owczarek.

Składowe przedmiotu MECHANIKA I MECHATRONIKA. mechanika techniczna podstawy konstrukcji maszyn mechatronika

Wykład Pojemność elektryczna. 7.1 Pole nieskończonej naładowanej warstwy. σ-ładunek powierzchniowy. S 2 E 2 E 1 y. ds 1.

Transkrypt:

Zdni do ozdziłu 8. Zd.8.. Elekton (o msie 3 9 m 9, 0 kg i łdunku elektycznym e.6 0 C ) wpd z pędkością υ 0 7 m / s w obsz jednoodnego pol mgnetycznego o indukcji B 0 T postopdle do linii sił tego pol. Znleźć to uchu elektonu w polu mgnetycznym. Rozwiąznie: N elekton pouszjący się z pędkością υ w polu B dził sił Loentz F L, FL e υ x B ; FL FL eυ ( ) B któ jest skieown postopdle do wektoów B i υ. Sił F L dził tk, jk sił dośodkow ( F υ L ), więc zkzywi to elektonu. N pouszjący się elekton o msie m z pędkością υ po toze o kzywiźnie dził z kolei sił odśodkow F υ F m, któ dził wzdłuż tej smej postej co sił F L le jest pzeciwnie do niej skieown. Ztem elekton w polu mgnetycznym zdni będzie pouszł się po okęgu o pomieniu w płszczyźnie postopdłej do B. Pomień tego okęgu wyliczymy z wunku: F L F co czyni: Stąd υ eυ B m mυ eb 57

3 7 9, 0 kg 0 m / s 9,6 0 C 0 T N Ale [ T] ; [ N] [ kg m / s ] Ztem Zd.8.. C m / s kg m / s C m / s 3 kg m / s m 5,7 5,7 0 C N kg m / s 3 5,7 0 m Oblicz siły dziłni jednoodnego pol mgnetycznego o indukcji B n osdzoną n osi 00 postokątną mkę ABCD z dutu o długościch boków i b. Oś obotu pzechodzi pzez bok i jest symetlną mki. Pzez mkę płynie pąd I. Rozwiąznie: ) Złóżmy, że w piewszej chwili powiezchni mki jest ównoległ do linii siły indukcji B. Rys.. Kozystmy ze wzou n siłę F dziłjącą n postoliniowy pzewodnik o długości l z pądem I w polu mgnetycznym B. F I l x B ; F F BIlsin ( ) α gdzie l to wekto o długości l i zwocie wyznczonym pzez kieunek pądu I, zś α to kąt między wektomi l i B. Poniewż dl boku schkteyzownego wektoem α 0 (sinα 0), dl boku α π (sinα0) dltego n boki te nie dziłją żdne siły. N boki b i b dziłją odpowiednio siły F F F postopdłe do płszczyzny ys., twoząc pę sił. Dl b π ; α (sinα ) i wtedy F BIb, zś 58

dl b ; 3 α π (sinα -) i wtedy F BIb. T p sił dził n mkę momentem obotowym M M x F + x F M M F sin β gdzie β to kąt między i F. Kąt ten jest ównież zwty między i F (ptz ys.). Poniewż w ozwżnym pzypdku β π, dltego M F BIb Moment py sił M obc mkę wokół osi obotu 00. Podczs obotu kąt β mleje, więc i moment M powodujący uch mki mleje w myśl wzou M BIbsin β Gdy β 0 (wtedy płszczyzn mki jest postopdł do B ) to M 0 Zobczmy jkie siły dziłją n mkę w tym położeniu. b) Rmk w położeniu postopdłym do linii sił pol B. W tym położeniu n mkę dziłją cztey siły F, F, F3 i F4 F F ; F F BIb oz F 4 F 3 ; F3 F4 BI Siły te, jk widzimy n ys.b, dążą do ozciągnięci mki, lecz nie ndją jej uchu obotowego bo M 0 Rys.b. 59

Zd. 8.3. W postoliniowym pzewodniku o długości l płynie pąd o ntężeniu I. Wyznczyć wtość indukcji mgnetycznej B w punkcie A odległym o o od pzewodnik. Punkt A jest tk usytuowny w pzestzeni, że z tego punktu końce M i N pzewodnik widć odpowiednio pod kątmi i (ptz ysunek). Rozwiąznie: Indukcję mgnetyczną B w punkcie A obliczmy z pw B-S-L. B po clej dlugości pzewodnik l 4π I dl x 3 W nszym konketnym pzypdku B możemy pzedstwić jko: B I dl 4 po clej π () dlugości pzewodnik l Ale z tójkąt AEB wynik, że o sin () Z tójkąt DCB otzymujemy: BC dl sin, gdzie BC możemy obliczyć z definicji kąt łukowego BC d Ztem d dl (3) sin Podstwijąc () i (3) do () otzymujemy: B sin o d I sin 4π sin sin o B Isin d 4πo 60

µ µ I B o 4πo sin d I B 4πo µ µ I 4πo ( cos) o ( cos cos ) Gdy pzewodnik jest nieskończenie długi to 0 π Wtedy µ I B oµ 4πo [ ( ) ] I B πo Zd. 8.4 Dn jest postokątn mk o bokch i b, w któej płynie stły pąd elektyczny o ntężeniu I. Znleźć kieunek i wtość wekto indukcji mgnetycznej B w śodku mki. Rozwiąznie: Z pw B-S-L wynik, że B w śodku mki jest wektoową sumą B, B,B3 i B4 wektoów indukcji pochodzących od poszczególnych boków mki. Wektoy B, B, B3 i B4 leżą wszystkie n jednej postej, postopdłej do płszczyzny mki i pzechodzącej pzez jej śodek. Zwoty tych wektoów są zgodne i są skieowne w stonę czytelnik. Ztem 6

B B + B + B3 + B4 Pzyczynki B, B, B3 i B4 obliczmy kozystjąc z widomości zdobytych w zd.8.. I B cos 4πo ( cos ) b le o ; cos ; bo cos ( π ) cos cos cos cos poniewż ; Ztem I B 4π b / I πb Anlogicznie Osttecznie I B 4π / I B3 4π b / I B4 4π / ( cos cos ) ( cos cos ) 3 3 ( cos cos ) 4 4 Ib π I πb Ib π µ µ o I B π b + b b ( ) + b I µ oµ I B π b πb Zd. 8.5. Wyznczyć wtość indukcji mgnetycznej B w śodku obwodu kołowego o pomieniu, w któym płynie pąd elektyczny o ntężeniu I. 6

Rozwiąznie: Zgodnie z pwem B-S-L wszystkie elementy d l tego obwodu z pądem I wywołują w śodku okęgu indukcję ( dl x ) µ I db oµ 4π 3 o jednkowych kieunkch (wzdłuż postej postopdłej do płszczyzny obwodu i pzechodzącej pzez śodek okęgu) i zwotch (z płszczyznę ysunku). A ztem cłkownie wektoowe spowdz się do cłkowni sklnego bo kąt między wektomi Stąd i dl π µ B db oµ Idl po okęgu 0 4π π wynosi, więc sin. µ I B oµ π dl 4π 0 Zd. 8.6. π µ I I B oµ µ l oµ 4π 0 4π µ B o µ I [ π 0] Obliczyć indukcję mgnetyczną B n osi obwodu kołowego w odległości d od śodk obwodu. Ntężenie pądu w obwodzie wynosi I, pomień obwodu R. Rozwiąznie: Wychodząc z pw B-S-L Poniewż wekto ( dl x ) µ I db' ; gdzie µ µ 4π 3 o µ d l oz wekto wodzący π twozą kąt, więc µ db' 4π I dl 63

Wektoy indukcji db i db od symetycznie położonych elementów dl i d l pzewodnik są ówne co do modułu i symetycznie położone względem siebie, ztem wtość indukcji wypdkowej od oby elementów wynosi: µ I sin βdl db db' sin β π Wekto indukcji db jest postopdły do powiezchni obwodu, i skieowny od obwodu. Wypdkową indukcję od cłego pzewodnik otzymmy cłkując powyższe ównnie po połowie okęgu czyli od 0 do πr R Uwzględnijąc, że sin β i Zd. 8.7. µ I sin β πr µ I sin β B dl πr 4π 0 π R + d, otzymmy µ IR B (*) R 3/ ( + d ) Wyznczyć ntężenie H pol mgnetycznego n osi cewki cylindycznej (solenoidu) z ównomienie i gęsto nwiniętymi zwojmi, pzez któe pzepływ pąd o ntężeniu I. Cewk m n zwojów, długość l i pomień pzekoju popzecznego. Położenie punktu P, dl któego liczymy H, okeślją odcinki i miezone od końc cewki. Pzedyskutowć otzymny wynik. Rozwiąznie: Pzyjmijmy początek ukłdu współzędnych w ozptywnym punkcie P. Kieunek pądu w uzwojeniu niech będzie tki, jk n ysunku. Jeżeli wziąć pod uwgę kołowy element cewki o długości dx, to możn go tktowć jk cienki pzewodnik kołowy i wykozystć wynik z zdni 8.6. 64

N jednostkę długości solenoidu pzypd ( I n) / l mpeozwojów czyli pąd di płynący w elemencie dx solenoidu wynosi: I n di dx l Podstwijąc do wyniku końcowego (*) z zdni 8.6 z d x, z R i z I di solenoidu oz wiedząc, że między wektomi H i B zchodzi związek B µ H otzymujemy: I n dh l I n dx 3 l ( + x ) 3/ ( + x ) dx 3/ Aby znleźć H w punkcie P nleży powyższe wyżenie scłkowć po dx w gnicch od do. W tym celu zmienimy zmienną cłkowni i pzechodzimy do cłkowni po kącie α (ptz ysunek). Z ysunku wynik, że czyli Stąd Ztem i + x α α H dh α α sin α oz dx dα sin α dx dα sin α x ctg α I n 3 dh sin α dα l sin α I n dh sin αdα ln I n sin αdα l In l α α ( sin α) dα 65

I n H ( cosα cosα) l Wyżjąc kąty z pomocą odcinków okeśljących położenie punktu P otzymuje się: Wtedy: cos α cosα cos H In l + ( π α ) + Jeżeli solenoid jest długi (l>>), to możn pzyjąć, że: + + + >> i >> to wówczs ntężenie pol H jest w cłym solenoidzie tkie smo i wynosi: In In In H ( + ), H l l l Widzimy więc, że ntężenie pol mgnetycznego H wewnątz solenoidu jest wpost popocjonlne do ilości zwojów n solenoidu, odwotnie popocjonlne do jego długości l. Zd. 8.8. Wypowdź z pw Fdy wzó n siłę elektomotoyczną ε indukowną w pęcie o długości l, obcjącym się w jednoodnym polu mgnetycznym o indukcji B ze stłą pędkością kątową ω wokół osi pzechodzącej pzez jeden z końców pęt i postopdłej do niego. Płszczyzn obotu jest postopdł do B. Rozwiąznie: Wychodzimy ze znnego wzou: ε dφ B dt Elementny stumień dφ B pzecinny pzez wiujący pęt w ciągu czsu dt wynosi: d Φ B B ds 66

gdzie d s jest to wekto powiezchni, któego moduł ówn się wielkości powiezchni ds (zkeślonej pzez pęt o długości l) i jest postopdły do powiezchni ds. Poniewż B d s (czyli kąt α jki twozą te dw wektoy wynosi 0 i jest wtedy cosα ) możemy zpisć: dφ B B ds B ds cos α B ds Pzybliżjąc pole ds. zkeślone pzez pęt w czsie dt polem tójkąt OAB mmy: ds AB l Odcinek AB tójkąt wyznczmy z definicji miy łukowej kąt. gdzie dog kątow Ztem dα ω dt AB l ω dt ds l ω dt AB l dα i wtedy dφ B Bl ωdt Ostteczny wzó n ε zindukowną w pęcie m postć: ε Bl ω 67