Relacje rekurencyjne. będzie następująco zdefiniowanym ciągiem:

Podobne dokumenty
Twierdzenie Cayleya-Hamiltona

Parametryzacja rozwiązań układu równań

Podprzestrzenie macierzowe

UKŁADY RÓWNAŃ LINOWYCH

( ) WŁASNOŚCI MACIERZY

Podprzestrzenie macierzowe

MACIERZE STOCHASTYCZNE

Rekursja 2. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

Znajdowanie pozostałych pierwiastków liczby zespolonej, gdy znany jest jeden pierwiastek

Pierwiastki z liczby zespolonej. Autorzy: Agnieszka Kowalik

Elementy rach. macierzowego Materiały pomocnicze do MES Strona 1 z 7. Elementy rachunku macierzowego

Wykład 11. a, b G a b = b a,

x t 1 (x) o 1 : x s 3 (x) Tym samym S(3) = {id 3,o 1,o 2,s 1,s 2,s 3 }. W zbiorze S(n) definiujemy działanie wzorem

Zadania z algebry liniowej - sem. I Liczby zespolone

P π n π. Równanie ogólne płaszczyzny w E 3. Dane: n=[a,b,c] Wówczas: P 0 P=[x-x 0,y-y 0,z-z 0 ] Równanie (1) nazywamy równaniem ogólnym płaszczyzny

Trzeba pokazać, że dla każdego c 0 c Mc 0. ) = oraz det( ) det( ) det( ) jest macierzą idempotentną? Proszę odpowiedzieć w

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Aproksymacja funkcji

I. Podzielność liczb całkowitych

KADD Metoda najmniejszych kwadratów

3. Regresja liniowa Założenia dotyczące modelu regresji liniowej

1 Formy hermitowskie. GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie. Paweł Bechler

O liczbach naturalnych, których suma równa się iloczynowi

Definicja interpolacji

Damian Doroba. Ciągi. 1. Pierwsza z granic powinna wydawać się oczywista. Jako przykład może służyć: lim n = lim n 1 2 = lim.

3. Funkcje elementarne

c 2 + d2 c 2 + d i, 2

Stwierdzenie 1. Jeżeli ciąg ma granicę, to jest ona określona jednoznacznie (żaden ciąg nie może mieć dwóch różnych granic).

Met Me ody numer yczne Wykład ykład Dr inż. Mic hał ha Łanc Łan zon Instyt Ins ut Elektr Elektr echn iki echn i Elektrot Elektr echn olo echn

Informatyka Stosowana-egzamin z Analizy Matematycznej Każde zadanie należy rozwiązać na oddzielnej, podpisanej kartce!

tek zauważmy, że podobnie jak w dziedzinie rzeczywistej wprowadzamy dla funkcji zespolonych zmiennej rzeczywistej pochodne wyższych rze

METODY NUMERYCZNE dr inż. Mirosław Dziewoński

Wyższe momenty zmiennej losowej

Metrologia: miary dokładności. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

n k n k ( ) k ) P r s r s m n m n r s r s x y x y M. Przybycień Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

Analiza numeryczna Kurs INP002009W. Wykład 1 Narzędzia matematyczne. Karol Tarnowski A-1 p.223

Równania liniowe rzędu drugiego stałych współczynnikach

Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współcz

Wzór Taylora. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

Wektory Funkcje rzeczywiste wielu. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2012/13. Ciągi.

Algebra liniowa II. Lista 1. 1 u w 0 1 v 0 0 1

ALGEBRA LINIOWA Informatyka 2015/2016 Kazimierz Jezuita. ZADANIA - Seria 1. Znaleźć wzór na ogólny wyraz ciągu opisanego relacją rekurencyjną: x

7 Liczby zespolone. 7.1 Działania na liczbach zespolonych. Liczby zespolone to liczby postaci. z = a + bi,

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna A1, zima 2011/12. Kresy zbiorów. x Z M R

a 1, a 2, a 3,..., a n,...

Kolorowanie Dywanu Sierpińskiego. Andrzej Szablewski, Radosław Peszkowski

Model Lesliego. Oznaczmy: 0 m i liczba potomstwa pojawiającego się co jednostkę czasu u osobnika z i-tej grupy wiekowej, i = 1,...

Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

f '. Funkcja h jest ciągła. Załóżmy, że ciąg (z n ) n 0, z n+1 = h(z n ) jest dobrze określony, tzn. n 0 f ' ( z n

Egzamin maturalny z matematyki CZERWIEC 2011

WEKTORY I WARTOŚCI WŁASNE MACIERZY. = λ c (*) problem przybliżonego rozwiązania zagadnienia własnego dla operatorów w mechanice kwantowej

Ekonomia matematyczna 2-2

2. Nieskończone ciągi liczbowe

Ekonomia matematyczna - 2.1

Postać Jordana macierzy

Przykładowe zadania dla poziomu rozszerzonego

ZADANIA - ZESTAW 2. Zadanie 2.1. Wyznaczyć m (n)

Wykład 7. Przestrzenie metryczne zwarte. x jest ciągiem Cauchy ego i posiada podciąg zbieżny. Na mocy

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 11

1 Twierdzenia o granicznym przejściu pod znakiem całki

Funkcja generująca rozkład (p-two)

Wprowadzenie. metody elementów skończonych

Operatory zwarte Lemat. Jeśli T jest odwzorowaniem całkowym na przestrzeni Hilberta X = L 2 (Ω) z jądrem k L 2 (M M)

Równania różniczkowe

Ciągi liczbowe wykład 3

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2014/15. n = Rozwiązanie: Stosując wzór na wartość współczynnika dwumianowego otrzymujemy

I kolokwium z Analizy Matematycznej

Arkusz ćwiczeniowy z matematyki Poziom podstawowy ZADANIA ZAMKNIĘTE. W zadaniach od 1. do 21. wybierz i zaznacz poprawną odpowiedź. 1 C. 3 D.

Analiza I.1, zima wzorcowe rozwiązania

201. a 1 a 2 a 3...a n a 2 1 +a 2 2 +a a 2 n n a 4 1 +a 4 2 +a a 4 n n. a1 + a 2 + a a n 204.

Teoria. a k. Wskaźnik sumowania można oznaczać dowolną literą. Mamy np. a j = a i =

Charakterystyki liczbowe zmiennych losowych: wartość oczekiwana i wariancja

Zadania z analizy matematycznej - sem. I Szeregi liczbowe

Wyk lad 8 Zasadnicze twierdzenie algebry. Poj. ecie pierścienia

1 Układy równań liniowych

ALGEBRA LINIOWA. Wykład 2. Analityka gospodarcza, sem. 1. Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska

Planowanie doświadczeń - DPLD LMO Materiały pomocnicze

Ekonomia matematyczna - 1.1

Niezależność zmiennych, funkcje i charakterystyki wektora losowego, centralne twierdzenia graniczne

Metody badania zbieżności/rozbieżności ciągów liczbowych

1. Granica funkcji w punkcie

2 n < 2n + 2 n. 2 n = 2. 2 n 2 +3n+2 > 2 0 = 1 = 2. n+2 n 1 n+1 = 2. n+1

Układy równań i równania wyższych rzędów

16 Przedziały ufności

Wokół testu Studenta 1. Wprowadzenie Rozkłady prawdopodobieństwa występujące w testowaniu hipotez dotyczących rozkładów normalnych

Kongruencje Wykład 4. Kongruencje kwadratowe symbole Legendre a i Jac

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1, zima 2016/17

Tydzień nr 9-10 (16 maja - 29 maja), Równania różniczkowe, wartości własne, funkcja wykładnicza od operatora - Matematyka II 2010/2011L

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2013/14

Prawdopodobieństwo i statystyka

Szeregi liczbowe i ich własności. Kryteria zbieżności szeregów. Zbieżność bezwzględna i warunkowa. Mnożenie szeregów.

APROKSYMACJA I INTERPOLACJA. funkcja f jest zbyt skomplikowana; użycie f w dalszej analizie problemu jest trudne

Analiza matematyczna. Robert Rałowski

1 Macierze i wyznaczniki

Wektory i wartości własne

PRZYKŁADY ROZWIAZAŃ STACJONARNEGO RÓWNANIA SCHRӦDINGERA. Ruch cząstki nieograniczony z klasycznego punktu widzenia. mamy do rozwiązania równanie 0,,

Wektory i wartości własne

Transkrypt:

Relacje rekurecyje Defiicja: Niech =,,,... będzie astępująco zdefiiowaym ciągiem: () = r, = r,..., k = rk, gdzie r, r,..., r k są skalarami, () dla k, = a + a +... + ak k, gdzie a, a,..., ak są skalarami. Jeśli ck to rówaie () azywamy liiową relacją rekurecyją rzędu k, atomiast rówaia () azywamy warukami początkowymi rekurecji. 3 z warukami początkowymi =, = 5. Przykład: Zajdź -ty wyraz ciągu zdefiiowaego dla relacją rekurecyją = 5 6 Moża liczyć po kolei wszystkie potrzebe 98 wyrazy ciągu albo zauważyć, że ( ) ( ) ( ) ( 5 6) ( ) = = A = = A =... = A = ( 5 6) ( ) Diagoalizujemy macierz A: det ( A λ I ) = λ 5λ + 6 = λ = 3, λ = ( ) ( ) ( ) v 3 =, v = S = 3 ( ) - S AS = D = 3 Teraz już łatwo zajdujemy dowolą potęgę macierzy A: k k k + k + k + k + k k A ( SDS ) SD S S 3 k S 3 3 3 = = = + k k k k = 3 3 + 3 M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -

A więc: Relacje rekurecyje ( ) ( ) ( ) A 3 3 3 5 3 = = + = 3 3 + 3 3 czyli ostateczie mamy: = 3 Twierdzeie: Niech będzie zadaa relacja rekurecyja = a + b oraz iech λ i λ będą wartościami własymi wyikającymi z rówaia charakterystyczego λ aλ b =. Wówczas: (a) Jeśli λ λ = cλ + cλ dla pewych stałych c, c. (b) Jeśli λ = λ = λ = c λ + c λ dla pewych stałych c, c. Dowód: a) b) ( ) ( ) ( ) ( ) ( ),, ( ) ( ( ) ) ( ( ) ) a b = c λ + c λ a c λ + c λ b c λ + c λ = = c λ λ aλ b + c λ λ aλ b = λ aλ b = = a b = c λ + c λ a c λ + c λ b c λ + c λ = ( ) λ aλ b = a = cλ aλ + b = = cλ + b = = a + 4b = λ = a / M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -3

Relacje rekurecyje 3 z warukami początkowymi =, = 5. Przykład (cd): Zajdź -ty wyraz ciągu zdefiiowaego dla relacją rekurecyją = 5 6 λ = 3 λ = = c λ + c λ = c + c Wiemy, że wartościami własymi w tym problemie są:, Szukamy rozwiązaia w postaci: 3 = = c 3 + c 3c + c = c = 5 = = c 3 + c 9c + 4c = 5 c = = 3 W przypadku zależości rekurecyjej a a ak ak rzędu k mamy: = 3 k+ a λ a a3 ak ak k λ λ k k k = ± ( λ + aλ + aλ +... + ak λ + ak ) λ M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -4

Twierdzeie: Niech będzie zadaa relacja rekurecyja = a + a +... + a rzędu m. Załóżmy, że stowarzyszoy z ią wielomia charakterystyczy: faktoryzuje się do postaci gdzie Wówczas ma ogólą postać: Relacje rekurecyje m m a λ λ... a λ a = m m m m m ( λ λ ) ( λ λ ) ( λ λ ) k m m k k i= m i = m m mk (... )... (... ) = c λ + c λ + + c λ + + c λ + c λ + + c λ m k k k k km k z warukami początkowymi =, = 6. Przykład: Zajdź -ty wyraz ciągu zdefiiowaego dla relacją rekurecyją = 6 9 Zajdujemy wartości włase: det ( A λ I ) = λ 6λ + 9 = λ = 3, λ = 3 Szukamy rozwiązaia w postaci: = = c 3 6 = = c 3 + c 3 = c λ + c λ = c 3 + c 3 c = 3c + 3c = 6 k c = ( ) = = + 3 c M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -5

Macierze hermitowskie i symetrycze macierz (aty)hermitowska: macierz (aty)symetrycza: A = ± A aij = ± a ji T A = ± A aij = ± a ji * wartości włase macierzy hermitowskiej (lub rz. symetryczej) są rzeczywiste: D : A = λ A = λ ( ) ( * A A = λ λ ) - * * A = λ A = λ ( * A = A λ λ ) = * λ = λ wektory włase odpowiadające różym wartościom własym macierzy hermitowskiej (lub rz. symetryczej) są wzajemie ortogoale: D : A = λ A = λ = ( λ ) - λ A = λ A = λ λ λ = Defiicja: Macierz kwadratową A azywamy ormalą wtedy i tylko wtedy gdy komutuje oa ze swoim sprzężeiem hermitowskim, tz. AA = A A. Wiosek: Wszystkie macierze (aty) hermitowskie (rz. (aty) symetrycze), uitare (rz. ortogoale) są macierzami ormalymi. M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -6

Diagoalizacja macierzy hermitowskiej Twierdzeie: Macierz hermitowską (lub rz. symetryczą) moża zdiagoalizować za pomocą macierzy uitarej (lub ortogoalej). D: W przypadku wszystkich różych wartości własych macierz moża zdiagoalizować - za pomocą trasformacji podobieństwa S A S = L Pokażemy, że macierz hermitowską moża zdiagoalizować rówież w przypadku zdegeerowaych wartości własych. Niech λ będzie zdegeerowaą wartością własą macierzy hermitowskiej H â a wektorem własym do tej wartości własej. Kostruujemy układ ortoormalych wektorów i tak aby pierwszym z ich był Z wektorów tych budujemy uitarą macierz U = (... ) Trasformacja uitara ma dokładie te sam zestaw wartości własych co macierz H: U HU - - ( ) ( ( ) ) ( ) - ( ) ( ) ( ) = det U HU λ I = det U H λ I U = det U det H λ I det U = = det U U det H λ I = det H λ I Macierz U HU jest hermitowska: ( ) U HU = U H U = U HU M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -7

Diagoalizacja macierzy hermitowskiej Mamy: * * UHU = H = * λ * * α α h h = λ = * α α ( ) ( ) det H λ I = det U HU λ I = λ λ α λ α α 3 α 3 α 33 λ α 3 = λ λ α α α λ 3 ( ) α λ α α α α λ α 3 3 33 3 3 H = λ oz H i = h i, i = δ α α α λ M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -8 i i bo jest U HU hermitowska

Diagoalizacja macierzy hermitowskiej Defiiujemy macierz H stopia -: H α α 3 α α α α 3 33 3 = α α 3 α Wśród wartości własych H musi pojawić się λ. Kostruujemy układ - ortoormalych wektorów z których pierwszy jest wektorem własym macierzy H do wartości własej λ : y y3 y y y y 3 y 33, y 3 = =,..., y - = y y y 3 Defiiujemy uitarą macierz U stopia : U HU λ = H H y =λ y M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -9 U y y = y y

Diagoalizacja macierzy hermitowskiej Wówczas uitara trasformacja podobieństwa za pomocą U daje: ( ) U U HU U = H y = λ y y y = δ λ λ * * y y λ y y β β = = 33 3 H * * y y y y β 3 β Jeśli λ jest m-krotie zdegeerowaą wartością własą to powyższy schemat powtarzamy m razy. Pozostała część macierzy może być zdiagoalizowaa przez wektory włase odpowiadające różym wartościom własym. Do zdiagoalizowaia macierzy stopia potrzeba - trasformacji uitarych: U HU U = UU U = Λ - Wiosek: Każda macierz hermitowska (lub rz. symetrycza) stopia posiada ortogoalych wektorów własych bez względu a degeeracje wartości własych. ( ) U HU U U HU U HU U = Λ = Λ = Λ M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład - i i

Diagoalizacja macierzy hermitowskiej Przykład: Zajdź uitarą macierz U diagoalizującą poprzez trasformację podobieństwa macierz hermitowską i H = i i i Wartości włase macierzy H są pierwiastkami jej rówaia charakterystyczego λ i 3 det ( H λ I ) = i λ i = λ + 6λ 9λ = λ ( λ 3) = i λ Mamy trzy wartości właseλ = 3 λ = 3 λ 3= v v v v ( ) T Niech będzie jedym z wektorów własych do wartości własej λ : = 3 i v i i v = i v 3 Wybieramy trzy liiowo iezależe wektory v iv v = v = 3 v = v = v 3 = M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -

Diagoalizacja macierzy hermitowskiej Korzystając z metody Grama-Schmidta zajdujemy układ wektorów ortoormalych: v = = = v = v = v v v = 3 3 3 3 ( ) = ( ) = = 3 3 = = 3 U = 3 i 3 UHU = i i = i i i Uitara trasformacja podobieństwa za pomocą macierzy ( ) M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -

Diagoalizacja macierzy hermitowskiej U HU Poieważ H i mają te same wartości włase, więc λ = 3 i λ = muszą być wartościami własymi podmacierzy Zormalizowae wektory włase macierzy H do wartości własych λ = 3 i λ = to y i i = y = 3 3 A więc macierz diagoalizująca U ma postać M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -3 H i = i U = i i 3 3 3 3 6 3 U = UU = i i = i i 3 3 3 3 3 3 6 3

Diagoalizacja macierzy hermitowskiej Rzeczywiście mamy: 6 3 i 3 U HU = i i i i i = 3 6 3 6 i 3 3 i 3 3 3 6 3 Kolumy macierzy U są ortoormalymi wektorami własymi macierzy H: i / / Hu = λ u : i i = 3 i / / i / 6 / 6 Hu = λ u : i i i / 3 = 3 i / 3 i / / 6 6 i / 3 / 3 Hu 3 = λ u 3 : i i 3 i / 3 = i / 3 i / 3 / 3 M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -4

Diagoalizacja macierzy hermitowskiej W praktyce korzystamy z udowodioego twierdzeia i kostruujemy macierz U ze zortoormalizowaych wektorów własych. Wektory włase do iezdegeerowaych wartości własych zajdujemy w zwykły sposób. Wektory włase do zdegeerowaej wartości własej λ = 3 muszą spełiać waruek i = = i + 3 3 W ogólości wektory włase dae są więc przez Jede z wektorów własych zajdujemy wybierając p. = : Drugi wektor wybieramy jako ortogoaly do : u u i + 3 i u = = + 3 3 u = u i + 3 = ( ) = i + 3 = = i3 3 u = i = i 3 6 Drugi wektor własy do wartości własej λ =3 to M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -5

Rówoczesa diagoalizacja macierzy Twierdzeie: Dwie macierze A i B moża jedocześie zdiagoalizować poprzez trasformację podobieństwa wtedy i tylko wtedy gdy macierze A i B komutują tz. AB=BA. ( ) - - - - D : D = S AS DD = S ASS BS = S ABS - - - - D = S BS DD = S BSS AS = S BAS D D D D = S - ABS- S - BAS S - ABS = S - BAS AB = BA ( ) - - D : S AS = D S BS = B λ b λ b λ b - - - S ABS = S ASS BS = DB = λ b λ b λ b λ b λ b λ b - - - S BAS = S BSS AS = B D = λ b λ b λ b λb Dla λ i λ j AB = BA D B = B D B = D λ b M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -6

Rówoczesa diagoalizacja macierzy Dla zdegeerowaych wartości własych (po uporządkowaiu) mamy (b ij = dla λ i λ j ): Poieważ - S AS = D λ I B λ I B = B = λk I k B k ( ) B = B B = S BS = S BS = B - - T T T = - - T BS T = D T k T S AS T = T D T = D T T = D - - - - Z drugiej stroy mamy ( ) więc istieje uitara macierz: ( S ) A więc istieje macierz uitara U=ST diagoalizująca jedocześie macierze A i B. Uwaga: W mechaice kwatowej operatory które moża jedocześie zdiagoalizować odpowiadają wielkościom fizyczym, których jedoczesy pomiar ie jest ograiczoy zasadą ieozaczoości. M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -7

Rówoczesa diagoalizacja macierzy Przykład: Zajdź uitarą macierz U diagoalizującą jedocześie macierze 3 8 7 A = B = 3 AB = = BA 7 8 Zajdujemy wartości włase i wektory włase macierzy A: ( ) λ det A λ I = = ( λ )( λ 3 ) = λ = λ = 3 λ v = v = A więc uitara macierz diagoalizująca to S S - = = Rzeczywiście mamy: - S AS = = 3-3 S BS = 3 = 5 Jedocześie widać, że wartościami własymi macierzy B są λ = i λ =5 M. Przybycień Matematycze Metody Fizyki I Wykład -8