Twierdzenie 15.3 (o postaci elementów rozszerzenia ciała o zbiór). Niech F będzie ciałem oraz A F pewnym zbiorem. Niech L<F.

Podobne dokumenty
Podciała, podciała generowane przez zbiór, rozszerzenia ciał.

Wykład 6. Przestrzenie metryczne ośrodkowe i zupełne. ρ, gdzie r

Wykład 7. Przestrzenie metryczne zwarte. x jest ciągiem Cauchy ego i posiada podciąg zbieżny. Na mocy

Φ(f) ={g 1,...,g n }, jeżeli f ma przedstawienie f = x j g j dla pewnych x i R \{0}.

Wykład 11. a, b G a b = b a,

Wyk lad 8 Zasadnicze twierdzenie algebry. Poj. ecie pierścienia

Zestaw zadań do skryptu z Teorii miary i całki. Katarzyna Lubnauer Hanna Podsędkowska

12. Wykład 12: Algebraiczne domkniecie ciała. Wielokrotne pierwiastki wielomianów. Rózniczkowanie wielomianów. Elementy rozdzielcze.

f '. Funkcja h jest ciągła. Załóżmy, że ciąg (z n ) n 0, z n+1 = h(z n ) jest dobrze określony, tzn. n 0 f ' ( z n

Matematyka dyskretna

Funkcja generująca rozkład (p-two)

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2013/14

Znajdowanie pozostałych pierwiastków liczby zespolonej, gdy znany jest jeden pierwiastek

1 Twierdzenia o granicznym przejściu pod znakiem całki

Ciała skończone. 1. Ciała: podstawy

O liczbach naturalnych, których suma równa się iloczynowi

= b i M i [x], gdy charf = p, to a i jest pierwiastkiem wielomianu x n i

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2012/13. Ciągi.

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2014/15. Sprawdzian nr 4: (poniedziałek), godz. 10:15-10:35 (materiał zad.

1.3. Przestrzeni. Odwzorowania. Rząd macierzy. Twierdzenie Croneckera- Capellego

Teoria. a k. Wskaźnik sumowania można oznaczać dowolną literą. Mamy np. a j = a i =

Matematyka dyskretna

I. Podzielność liczb całkowitych

Analiza I.1, zima wzorcowe rozwiązania

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1 LUX, zima 2016/17

KOMBINATORYKA. Oznaczenia. } oznacza zbiór o elementach a, a2,..., an. Kolejność wypisania elementów zbioru nie odgrywa roli.

LICZBY, RÓWNANIA, NIERÓWNOŚCI; DOWÓD INDUKCYJNY

Rekursja 2. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Analiza matematyczna. Robert Rałowski

Rozkład normalny (Gaussa)

1. R jest grupą abelową względem działania + (tzn. działanie jest łączne, przemienne, istnieje element neutralny oraz element odwrotny)

Rozkład normalny (Gaussa)

Twierdzenia o funkcjach ciągłych

x t 1 (x) o 1 : x s 3 (x) Tym samym S(3) = {id 3,o 1,o 2,s 1,s 2,s 3 }. W zbiorze S(n) definiujemy działanie wzorem

Relacje rekurencyjne. będzie następująco zdefiniowanym ciągiem:

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1, zima 2016/ n 333))

APROKSYMACJA I INTERPOLACJA. funkcja f jest zbyt skomplikowana; użycie f w dalszej analizie problemu jest trudne

Dwumian Newtona. Agnieszka Dąbrowska i Maciej Nieszporski 8 stycznia 2011

MACIERZE STOCHASTYCZNE

Rozkład normalny (Gaussa)

I. Ciągi liczbowe. , gdzie a n oznacza n-ty wyraz ciągu (a n ) n N. spełniający warunek. a n+1 a n = r, spełniający warunek a n+1 a n

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Aproksymacja funkcji

Parametryzacja rozwiązań układu równań

3. Funkcje elementarne

imię, nazwisko, nr indeksu (drukowanymi lit.) grupa inicjały wynik Egzamin 18L3. Test (90 min) Algebra i teoria mnogości 7 września 2018 O0

Wielomiany i rozszerzenia ciał

Wykład 8: Zmienne losowe dyskretne. Rozkłady Bernoulliego (dwumianowy), Pascala, Poissona. Przybliżenie Poissona rozkładu dwumianowego.

7 Liczby zespolone. 7.1 Działania na liczbach zespolonych. Liczby zespolone to liczby postaci. z = a + bi,

IV Uniwersytecka Sobota Matematyczna 14 kwietnia Funkcje tworzące w kombinatoryce

Wyk lad 1 Podstawowe techniki zliczania

Podstawowe struktury algebraiczne

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna A1, zima 2011/12. Kresy zbiorów. x Z M R

Wokół testu Studenta 1. Wprowadzenie Rozkłady prawdopodobieństwa występujące w testowaniu hipotez dotyczących rozkładów normalnych

Równoliczno zbiorów. Definicja 3.1 Powiemy, e niepuste zbiory A i B s równoliczne jeeli istnieje. Piszemy wówczas A~B. Przyjmujemy dodatkowo, e ~.

i=0 a ib k i, k {0,..., n+m}. Przypuśćmy, że wielomian

Teoria. a k. Wskaźnik sumowania można oznaczać dowolną literą. Mamy np. a j = a i =

Ciągi i szeregi liczbowe. Ciągi nieskończone.

Estymatory nieobciążone o minimalnej wariancji

14. Wykład 14: Grupa Galois wielomianu. Zasadnicze twierdzenia teorii Galois. Rozszerzenia rozwiązalne, cykliczne i abelowe

Matematyka ETId I.Gorgol Twierdzenia o granicach ciagów. Twierdzenia o granicach ciagów

. : a 1,..., a n F. . a n Wówczas (F n, F, +, ) jest przestrzenią liniową, gdzie + oraz są działaniami zdefiniowanymi wzorami:

1. Grupy i pierścienie - podstawowe definicje i przyk lady

Ekonomia matematyczna - 1.1

Arytmetyka pierścienia liczb całkowitych (w tym podzielność)

Analiza I.1, zima globalna lista zadań

a 1, a 2, a 3,..., a n,...

Wektory Funkcje rzeczywiste wielu. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

Pierwiastki z liczby zespolonej. Autorzy: Agnieszka Kowalik

Marek Be±ka, Statystyka matematyczna, wykªad Wykªadnicze rodziny rozkªadów prawdopodobie«stwa

(6) Homomorfizm φ : P R nazywamy epimorfizmem kategoryjnym, jeśli dla każdego pierścienia. jeśli φ ψ 1 = φ ψ 2, to ψ 1 = ψ 2 ;

Ciągi liczbowe wykład 3

Metody badania zbieżności/rozbieżności ciągów liczbowych

Prawdopodobieństwo i statystyka

( ) WŁASNOŚCI MACIERZY

Ekonomia matematyczna 2-2

Baza i stopień rozszerzenia.

Fraktale - ciąg g dalszy

(x 1 y 1 ) (x n y n ) 2. 1<j<m x i y i. x2 y 2 gdy x 1 = y 1 x 2 y 2 + x 1 + y 1 gdy x 1 = y 1. gdy x, y, 0 nie są współliniowe

INDUKCJA MATEMATYCZNA

Kombinatorycznie o tożsamościach kombinatorycznych

1. Powtórzenie: określenie i przykłady grup

Twierdzenie Cayleya-Hamiltona

Liczby Stirlinga II rodzaju - definicja i własności

Zajęcia nr. 2 notatki

Liczby Stirlinga I rodzaju - definicja i własności

2. Nieskończone ciągi liczbowe

Kierunek i poziom studiów: Sylabus modułu: Wstęp do algebry i teorii liczb (03-M01N-WATL) Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie): -

Funkcja wykładnicza i logarytm

( ) O k k k. A k. P k. r k. M O r 1. -P n W. P 1 P k. Rys Redukcja dowolnego przestrzennego układu sił

5. Szeregi liczbowe. A n = A = lim. a k = lim a k, a k = a 1 + a 2 + a

3. Regresja liniowa Założenia dotyczące modelu regresji liniowej

Wniosek Niech R będzie pierścieniem, niech I R. WówczasI R wtedy i tylko wtedy, gdy I jest jądrem pewnego homomorfizmu.

III. LICZBY ZESPOLONE

Szeregi liczbowe. Szeregi potęgowe i trygonometryczne.

1. Granica funkcji w punkcie

UKŁADY RÓWNAŃ LINOWYCH

tek zauważmy, że podobnie jak w dziedzinie rzeczywistej wprowadzamy dla funkcji zespolonych zmiennej rzeczywistej pochodne wyższych rze

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2014/15. n = Rozwiązanie: Stosując wzór na wartość współczynnika dwumianowego otrzymujemy

3 Arytmetyka. 3.1 Zbiory liczbowe.

Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych

Transkrypt:

15. Wyład 15: Podciała, podciała geerowae przez zbiór, rozszerzeia ciał. Charaterystya pierścieia i ciała, ciała proste i lasyfiacja ciał prostych. 15.1. Podciała, podciała geerowae przez zbiór, rozszerzeia ciał. Defiicja 15.1. Niech F będzie ciałe. Podzbiór L zbioru F azyway podciałe ciała F (piszey L<F), gdy (L, + L L, L L ) jest ciałe. Jeżeli L<F to ówiy, że F jest rozszerzeie ciała L. (1) Q < R, (2) R < C. Twierdzeie 15.1. Niech F będzie ciałe i iech L F.Następującewaruisąrówoważe: (1) L<F, (2) L a astępujące własości: 1 L, x, y L(x y L), x, y L(x y 1 L). Twierdzeie 15.2. Niech R = {L i : i I} będzie rodzią podciał ciała F ; (1) i I L i jest podciałe ciała F, (2) i I L i jest podciałe ciała F,oileR jest łańcuche. Defiicja 15.2. Niech F będzie ciałe oraz A F pewy zbiore. Niech poadto L<F.Najiejsze w sesie iluzji podciało ciała F zawierające zbiór L A (tj. przerój wszystich podciał ciała F zawierających L A) azywaypodciałe geeroway przez A ad L (rozszerzeie ciała L ozbióra, rozszerzeieciałal oeleetyzbiorua) iozaczayl(a). Jeżeli A = {a 1,...,a },tociałol({a 1,...,a }) azyway podciałe sończeie geeroway przez A ad L (rozszerzeie sończeie geeroway ciała L ozbióra) iozaczay L(a 1,...,a ). Jeżeli A = {a} to sończeie geerowae rozszerzeie L(a) ciała L oeleeta azyway rozszerzeie prosty. Twierdzeie 15.3 (o postaci eleetów rozszerzeia ciała o zbiór). Niech F będzie ciałe oraz A F pewy zbiore. Niech L<F. Wówczas Wiose 15.1. L(A) ={ f(a 1,...,a ) g(a 1,...,a ) : f,g L[x 1,...,x ],g(a 1,...,a ) 0,a 1,...,a A, N}. (1) Niech F będzie ciałe oraz iech a F.NiechL<F.Wówczas L(a) ={ x 0 + x 1 a +...+ x a y 0 + y 1 a +...+ y a : y 0 + y 1 a +...+ y a 0, N {0},x i,y i K}. (2) Niech F będzie ciałe oraz iech {a 1,...,a } F.NiechK<F.Wówczas L(a 1,...,a )={ f(a 1,...,a ) g(a 1,...,a ) : f,g L[x 1,...,x ],g(a 1,...,a ) 0}. (to zaczy eleety rozszerzeia ciała o zbiór sończoy są wartościai fucji wyierych o współczyiach z daego ciała). 85

86 (3) Niech F = C, 2 C, L = Q < C. Wówczas: Q( 2) = { f( 2) g( 2) : f,g Q[x],g( 2) 0}. Defiicja 15.3. Niech F będzie ciałe oraz iech L 1 <F,L 2 <F,...,L <F.Podciałogeerowae przez L 2... L ad L 1 azyway opozyte (lub iloczye) ciałl 1,L 2,...,L iozaczay L 1 L 2... L. Uwaga 15.1. (1) Niech F będzie ciałe oraz iech L 1 <F,L 2 <F.Niech{a 1,...,a } F oraz {b 1,...,b } F.Wówczas: L 1 (a 1,...,a ) L 2 (b 1,...,b )=L 1 L 2 (a 1,...,a,b 1,...,b ). (2) Niech F będzie ciałe oraz iech L<F.Niech{a 1,...,a } F oraz {b 1,...,b } F.Wówczas L(a 1,...,a ) L(b 1,...,b )=L(a 1,...,a,b 1,...,b ). (3) Niech F będzie ciałe oraz iech L 1 <F,L 2 <F.NiechK 1 <L 1 oraz iech K 2 <L 2.Wówczas K 1 K 2 <L 1 L 2. Uwaga 15.2. Niech F, L będą ciałai, iech φ : F L będzie hooorfize. Wówczas φ jest różowartościowy. Poieważ φ jest hooorfize, więc er φ F.PoieważjedaF jest ciałe, więc er φ {{0},F}. Gdybyer φ = F,towszczególościφ(1) = 0, awięcφ ie byłby hooorfize. Zate er φ = {0}. Defiicja 15.4. Niech F będzie ciałe, iech F < K i F < L będą jego rozszerzeiai. Niech poadto φ : K L będzie hooorfize. Jeśli φ F = id F,toφ azyway F -zaurzeie. Twierdzeie 15.4. Niech F, L będą ciałai, iech F 1 <F, L 1 <L,iechφ : F L będzie hooorfize. Wówczas: (1) φ(f 1 ) <L, (2) φ 1 (L 1 ) <F. 15.2. Charaterystya pierścieia i ciała, ciała proste i lasyfiacja ciał prostych. Defiicja 15.5. Niech R będzie pierścieie. Liczbę: { 0, gdy r(1) = wgrupieaddytywej(r, +), charr =, gdy r(1) = wgrupieaddytywej(r, +), azyway charaterystyą pierścieia R. (1) charz =0, charq =0; (2) charz 4 =4, charz 7 =7; (3) charr[x] =0; (4) charz 5 [x] =5.

87 Uwaga 15.3. Niech R będzie pierścieie. Odwzorowaie φ : Z R dae wzore jest hooorfize pierściei. Jeśli charr =0,toer φ = {0}. JeślicharR =, toer φ =(). Bez trudu poazujey, że φ jest hooorfize. Załóży, że charr =0.Poażey,żeer φ = {0}. Ustaly er φ. Wówczas er φ 1=0 =0. Załóży, że charr =. Poażey,żeer φ =(). Ustaly er φ. Wówczas Wiose 15.2. Niech R będzie pierścieie. er φ 1=0 (). (1) Jeśli charr =0,toR zawiera podpierścień izoorficzy z Z. (2) Jeśli charr =, tor zawiera podpierścień izoorficzy z Z. (1) Zdefiiujy odwzorowaie φ : Z R wzore. Ozaczy R 1 = iφ. Wobectwierdzeiaoizoorfizie Poieważ er φ = {0}, więcr = Z/{0} = Z. (2) Aalogiczie. Z/ er φ = R 1. Wiose 15.3. Niech R będzie pierścieie. (1) Jeśli R jest pierścieie całowity, to charr =0lub charr = p dla pewej liczby pierwszej p. (2) Jeśli R jest ciałe, to charr =0lub charr = p dla pewej liczby pierwszej p. (1) Przypuśćy, że charr = pq, dlapewychliczbpierwszychp, q. WówczasR zawiera pierścień izoorficzy z Z pq,awięcp, q D(Z pq ) D(R), codajesprzeczość. (2) Oczywiste. (5) charr =0; (6) charz p = p, gdziep jest dowolą liczbą pierwszą. Uwaga 15.4. Niech R będzie pierścieie i iech R 1 <R.WówczascharR 1 =charr. Uwaga 15.5. Niech R będzie pierścieie i iech charr = p. Wówczas (1) a, b R(a + b) p = a p + b p ; (2) a, b R(a + b) p = a p + b p.

88 oraz więc (2) Iducja. (1) Poieważ p (a + b) p = a b p =0 {1,...,p 1}p {1,...,p 1} a b p =0. Defiicja i Uwaga 15.1. Niech F będzie ciałe i iech charf = p. Wówczasodwzorowaieφ : F F dae wzore φ(a) =a p jest hooorfize ciał. Obraz iφ ozaczay przez F p iazywayp-potęgą ciała F. Defiicja 15.6. Ciało F azyway ciałe prosty gdy ie zawiera podciał właściwych. Twierdzeie 15.5. Niech F będzie ciałe. Wówczas F zawiera podciało proste. Zdefiiujy K = {L : L<F}. Wówczas K jest podciałe ciała F.Poażey,żeK jest ciałe prosty. Ustaly M<K.Wówczas M<F,więcK M itysayk = M. Twierdzeie 15.6 (o lasyfiacji ciał prostych). Niech F będzie ciałe prosty. Wówczas (1) Jeśli charf =0,toF = Q. (2) Jeśli charf =, tof = Z p. (1) Odwzorowaie φ : Z F dae wzore jest różowartościowy hooorfize. Wobec własości uiwersalej ciała ułaów, istieje doładie jede hooorfiz różowartościowy ψ :(Z) F tai, że ψ λ = φ, gdzie λ : Z (Z) jest hooorfize aoiczy. Poadto iψ <FisoroF jest proste, więc iψ = F.WobectegoQ = (Z) = F. (2) Odwzorowaie φ : Z F dae wzore jest hooorfize tai, że er φ =(p). Wobectwierdzeiaohooorfizieistiejedoładie jede hooorfiz ψ : Z/(p) F tai, że ψ κ = ψ, gdzie κ : Z Z/(p) jest epiorfize aoiczy. Poadto Z/(p) jest ciałe, więc ψ jest różowartościowy. Poadto iψ <FisoroF jest ciałe prosty, to iψ = F.Wobectego Z p = F.

Wiose 15.4. Niech F będzie ciałe. Wówczas (1) Jeśli charf =0,toF zawiera podciało izoorficze z Q. (2) Jeśli charf = p, tof zawiera podciało izoorficze z Z p. Wiose 15.5. Niech F będzie ciałe o p eleetach, gdzie p jest liczbą pierwszą. Wówczas F = Z p. Charaterystya ciała F jest róża od 0, a zate rówa pewej liczbie pierwszej q. Tysay F zawiera podciało izoorficze z Z q.wszczególościgrupaaddytywa(f, +) ciała F zawiera jao podgrupę grupę izoorficzą z grupą addytywą (Z q, +) ciała Z q.stąd,wobectwierdzeialagrage a, q p iwosewecjiq = p. Defiicja 15.7. Niech F będzie ciałe. Pierścieie prosty zawarty w ciele F azyway Z, jeżelicharf =0, Z p,jeżelicharf = p, dlapewejliczbypierwszejp. Uwaga 15.6. Niech F będzie ciałe prosty, iech F < K i F < L będą jego rozszerzeiai. Niech poadto φ : K L będzie hooorfize. Wówczas φ jest F -zaurzeie. Zdefiicjiφ(1) = 1 isoroφ jest hooorfize, to ( ) =. Jeśli charf = p, todowódjestzaończoy.jeślicharf =0,to,dalejzdefiicjihooorfizu,ay: ( ) φ ( ) =. 89