y 1 y 2 = f 2 (t, y 1, y 2,..., y n )... y n = f n (t, y 1, y 2,..., y n ) f 1 (t, y 1, y 2,..., y n ) y = f(t, y),, f(t, y) =

Podobne dokumenty
z n n=1 S n nazywamy sum a szeregu. Szereg, który nie jest zbieżny, nazywamy rozbieżnym. n=1

Równania różniczkowe cz astkowe rzȩdu pierwszego

Funkcje wielu zmiennych

Zagadnienie Dualne Zadania Programowania Liniowego. Seminarium Szkoleniowe Edyta Mrówka

Pierwsze kolokwium z Matematyki I 4. listopada 2013 r. J. de Lucas

Liczby zespolone, liniowa zależność i bazy Javier de Lucas. a d b c. ad bc

Sterowalność liniowych uk ladów sterowania

Przestrzenie wektorowe, liniowa niezależność Javier de Lucas

Funkcje wielu zmiennych

Matematyka A, kolokwium, 15 maja 2013 rozwia. ciem rozwia

Wyk lad 9 Przekszta lcenia liniowe i ich zastosowania

Matematyka A, klasówka, 24 maja zania zadań z kolokwium z matematyki A w nadziei, że pope lni lem wielu b le. rozwia

DYNAMIKA KONSTRUKCJI

Stabilność liniowych uk ladów sterowania

Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne

CHEMIA KWANTOWA MONIKA MUSIA L. Ćwiczenia. mm

2. Kombinacja liniowa rozwiązań zeruje się w pewnym punkcie wtedy i tylko wtedy, gdy zeruje się w każdym punkcie.

ψ przedstawia zależność

Wyk lad 7 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

Elementy analizy funkcjonalnej PRZESTRZENIE LINIOWE

Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współcz

Sterowanie optymalne dla uk ladów nieliniowych. Zasada maksimum Pontriagina.

Dyskretny proces Markowa

VII. ZAGADNIENIA DYNAMIKI

Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera

Mnożniki funkcyjne Lagrange a i funkcje kary w sterowaniu optymalnym

Wyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa. Wzory Cramera

Wykład 4 Metoda Klasyczna część III

ANALIZA II 15 marca 2014 Semestr letni. Ćwiczenie 1. Czy dan a funkcjȩ da siȩ dookreślić w punkcie (0, 0) tak, żeby otrzymana funkcja by la ci ag la?

Suma i przeciȩcie podprzestrzeni, przestrzeń ilorazowa Javier de Lucas

Wyk lad 14 Formy kwadratowe I

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 13

Funkcje wielu zmiennych

Sterowanie minimalnoczasowe dla uk ladów liniowych. Krzywe prze l aczeń.

Suma i przeciȩcie podprzestrzeń, suma prosta, przestrzeń ilorazowa Javier de Lucas

Mnożniki funkcyjne Lagrange a i funkcje kary w sterowaniu optymalnym

KOLOKWIUM Z ALGEBRY I R

POCHODNA KIERUNKOWA. DEFINICJA Jeśli istnieje granica lim. to granica ta nazywa siȩ pochodn a kierunkow a funkcji f(m) w kierunku osi l i oznaczamy

Wyk lad 8 macierzy i twierdzenie Kroneckera-Capellego

Równania różniczkowe. Lista nr 2. Literatura: N.M. Matwiejew, Metody całkowania równań różniczkowych zwyczajnych.

2.1 Zagadnienie Cauchy ego dla równania jednorodnego. = f(x, t) dla x R, t > 0, (2.1)

Ruch płaski. Bryła w ruchu płaskim. (płaszczyzna kierująca) Punkty bryły o jednakowych prędkościach i przyspieszeniach. Prof.

Zadania o liczbach zespolonych

Wersja testu A 15 lutego 2011 r. jest, że a) x R y R y 2 > Czy prawda. b) y R x R y 2 > 1 c) x R y R y 2 > 1 d) x R y R y 2 > 1.

Wyk lad 3 Wyznaczniki

5 Równania różniczkowe zwyczajne rzędu drugiego

Indeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl. krzywej zamknietej

Ekonomia matematyczna i dynamiczna optymalizacja

Niesimpleksowe metody rozwia zywania zadań PL. Seminarium Szkoleniowe Edyta Mrówka

g liczb rzeczywistych (a n ) spe lnia warunek

A. Kasperski, M. Kulej, BO -Wyk lad 5, Optymalizacja sieciowa 1

Wyk lad 5 W lasności wyznaczników. Macierz odwrotna

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

liniowych uk ladów sterowania

Cia la i wielomiany Javier de Lucas

WYK LAD 5: GEOMETRIA ANALITYCZNA W R 3, PROSTA I P LASZCZYZNA W PRZESTRZENI R 3

Układy równań i równania wyższych rzędów

ci agi i szeregi funkcji Javier de Lucas Ćwiczenie 1. Zbadać zbieżność (punktow a i jednostajn a) ci agu funkcji nx 2 + x

Po wprowadzeniu zmiennych uzupe lniaj acych otrzymamy równoważny mu problem w postaci kanonicznej:

P (x, y) + Q(x, y)y = 0. g lym w obszrze G R n+1. Funkcje. zania uk ladu (1) o wykresie przebiegaja

Metody Numeryczne Wykład 4 Wykład 5. Interpolacja wielomianowa

Wyk lad 4 Dzia lania na macierzach. Określenie wyznacznika

C d u. Po podstawieniu prądu z pierwszego równania do równania drugiego i uporządkowaniu składników lewej strony uzyskuje się:

Niezb. ednik matematyczny. Niezb. ednik matematyczny

Zestaw nr 7 Ekstremum funkcji jednej zmiennej. Punkty przegiȩcia wykresu. Asymptoty

Pisemny egzamin dyplomowy. na Uniwersytecie Wroc lawskim. na kierunku matematyka. zadania testowe. 22czerwca2009r. 60 HS-8-8

Normy wektorów i macierzy

Grupy i cia la, liczby zespolone

Metody numeryczne. Sformułowanie zagadnienia interpolacji

Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste

STYSTYSTYKA dla ZOM II dr inż Krzysztof Bryś Wykad 1

Synteza optymalnego regulatora stanu. Uk lady z czasem ci ag lym.

WYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE

Pobieranie próby. Rozkład χ 2

Pierwiastki arytmetyczne n a

Biotechnologia, Chemia, Chemia Budowlana - Wydział Chemiczny - 1

na p laszczyźnie kartezjaṅskiej prowadzimy prost a o rȯwnaniu s 1. (1.1) s 0 + t 1 t 0

Zasada pędu i popędu, krętu i pokrętu, energii i pracy oraz d Alemberta bryły w ruchu postępowym, obrotowym i płaskim

ĆWICZENIE 7 WYZNACZANIE LOGARYTMICZNEGO DEKREMENTU TŁUMIENIA ORAZ WSPÓŁCZYNNIKA OPORU OŚRODKA. Wprowadzenie

Całka nieoznaczona Andrzej Musielak Str 1. Całka nieoznaczona

Równania ró znicowe wg A. Ostoja - Ostaszewski "Matematyka w ekonomii. Modele i metody".

176 Wstȩp do statystyki matematycznej = 0, 346. uczelni zdaje wszystkie egzaminy w pierwszym terminie.

Dyskretne modele populacji

Seria zadań z Algebry IIR nr kwietnia 2017 r. i V 2 = B 2, B 4 R, gdzie

Równania różniczkowe liniowe rzędu pierwszego

Liniowe uk lady sterowania.

Programowanie matematyczne. czȩść I: programowanie liniowe. Andrzej Cegielski

w = w i ξ i. (1) i=1 w 1 w 2 :

STATYSTYKA MATEMATYCZNA dla ZPM I dr inż Krzysztof Bryś wyk lad 1,2 KLASYCZNY RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA

Matematyka 2. Równania różniczkowe zwyczajne rzędu drugiego

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

SZKO LA PODSTAWOWA HELIANTUS WARSZAWA ul. BAŻANCIA 16. Szeṡcian w uk ladzie wspȯ lrzȩdnych x, y, z GEOMETRIA PRZESTRZENNA STEREOMETRIA

Monika Musia l. METODA MIESZANIA KONFIGURACJI Configuration Interaction (CI) (ujȩcie wyznacznikowe)

Własności wyznacznika

Funkcje analityczne. Wykład 3. Funkcje holomorficzne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) z = x + iy A

c ze wzoru dwumianowego Newtona obliczyć sumy: a) 3 2 obliczyć wartości wyrazów będa cych liczbami ca lkowitymi,

Metoda Simplex bez użycia tabel simplex 29 kwietnia 2010

TEORIA FUNKCJONA LÓW. (Density Functional Theory - DFT) Monika Musia l

Wprowadzenie do równań ró znicowych i ró zniczkowych.

RACHUNEK OPERATOROWY MIKUSIŃSKIEGO I JEGO ZASTOSOWANIE DO RÓWNAŃ

Transkrypt:

Uk lady równań różniczkowych Pojȩcia wsȩpne Uk ladem równań różniczkowych nazywamy uk lad posaci y = f (, y, y 2,, y n ) y 2 = f 2 (, y, y 2,, y n ) y n = f n (, y, y 2,, y n ) () funkcje f j, j =, 2,, n s a dane, a y j = y j (), j =, 2,, n, (a; b) R, s a szukane W noacji wekorowej uk lad równań () można zapisać y = y y 2 y n, y = y y 2 y n y = f(, y),, f(, y) = f (, y, y 2,, y n ) f 2 (, y, y 2,, y n ) f n (, y, y 2,, y n ) Uk lad funkcji (y (), y 2 (),, y n ()) różniczkowalnych w przedziale (a; b) nazywamy rozwi azaniem uk ladu () w ym przedziale, jeżeli zachodzi ożsamość y () = f (, y (), y 2 (),, y n ()) y 2() = f 2 (, y (), y 2 (),, y n ()) y n() = f n (, y (), y 2 (),, y n ()) dla każdego (a; b) Wykres rozwi azania uk ladu równań zn zbiór punków w przesrzeni R n+ {(, y (), y 2 (),, y n ()) : (a; b)} nazywamy krzyw a ca lkow a Funkcje y j = y j (), j =, 2,, n, (a; b), nazywamy sk ladowymi rozwi azania Naomias zbiór punków przesrzeni R n {(y (), y 2 (),, y n ()) : (a; b)} nazywamy rajekori a rozwi azania Przesrzeń R n w ym konekście nazywa siȩ przesrzeni a fazow a (dla n = 2 p laszczyzn a fazow a) Przyk lad { x = y y = x, (0; 2π)

Można sprawdzić, że powyższy uk lad spe lniaj a funkcje x = sin, y = cos (sk ladowe rozwi azania) Zaem krzyw a ca lkow a ego uk ladu jes linia śrubowa {(, sin, cos ) : (0; 2π)}, a rajekori a rozwi azania na p laszczyźnie fazowej jes {(sin, cos ) : (0; 2π)}, czyli okr ag o środku w punkcie (0; 0) i promieniu Uk lad równań () oraz uk lad warunków y ( 0 ) = y 0, y 2 ( 0 ) = y 0 2,, y n ( 0 ) = y 0 n, (2) 0 (a; b), y, 0 y2, 0, yn 0 R, nazywamy zagadnieniem Cauchy ego lub zagadnieniem pocz akowym Liczby 0, i y, 0 y2, 0, yn 0 nazywamy warościami pocz akowymi Warunek (2) nazywamy warunkiem pocz akowym lub warunkiem Cauchy ego Twierdzenie Jeżeli funkcje f j (, y, y 2,, y n ), j =, 2,, n, wraz z pochodnymi f j y i (, y, y 2,, y n ), i, j n s a ci ag le w obszarze D R n+ oraz ( 0, y, 0 y2, 0, yn) 0 D, o zagadnienie pocz akowe (), (2) ma dok ladnie jedno rozwi azanie 2 Uk lady równań różniczkowych liniowych Uk lad równań, kóry można zapisać w posaci y = a ()y + a 2 ()y 2 + + a n ()y n + b () y 2 = a 2 ()y + a 22 ()y 2 + + a 2n ()y n + b 2 () y n = a n ()y + a n2 ()y 2 + + a nn ()y n + b n () (3) nazywamy uk ladem równań różniczkowych liniowych rzȩdu pierwszego Funkcje a ij (), i, j n, nazywamy wspó lczynnikami, a funckje b j (), j n, wyrazami wolnymi ego uk ladu W noacji wekorowej uk lad (3) przyjmuje posać y = A() y + b(), y = y y 2 y n, y = y y 2 y n, A() = a () a 2 () a n () a 2 () a 22 () a 2n () a n () a n2 () a nn (), b() = b () b 2 () b n () Twierdzenie Jeżeli funkcje a ij () i b j (), i, j n, s a ci ag le w przedziale (a; b) oraz ( 0, y, 0 y2, 0, yn) 0 (a; b) R n, o zagadnienie pocz akowe (3), (2) ma dok ladnie jedno rozwi azanie Twierdzenie Funkcja y = y() jes rozwi azaniem równania liniowego y + p()y + q()y = f(), 2

wedy i ylko wedy, gdy funkcje y = y () i y 2 = y 2 (), y () = y() i y 2 () = y () s a rozwi azaniem uk ladu liniowego { y = y 2 y 2 = q()y p()y 2 + f() Przyk lad Rozważmy równanie y + y = 0 K lad ac y = y, y 2 = y mamy y = y 2, a zaem orzymujemy uk lad = y 2 y 2 = y Rozwi azaniem ogólnym danego równania jes funkcja y() = C cos + C 2 sin, s ad funkcje { y = C cos + C 2 sin y 2 = C sin + C 2 cos s a rozwi azaniem uk ladu równań 3 Uk lady jednorodne równań różniczkowych liniowych lub w noacji wekorowej y = a ()y + a 2 ()y 2 + + a n ()y n y 2 = a 2 ()y + a 22 ()y 2 + + a 2n ()y n y n = a n ()y + a n2 ()y 2 + + a nn ()y n (4) y = A() y Uk lad n rozwi azań [ y (), y 2 (),, y n (), y j () = [y j (), y 2j (),, y nj () T, j =, 2,, n uk ladu jednorodnego (4) w przedziale (a; b) nazywamy uk ladem fundamenalnym ego uk ladu w ym przedziale, jeżeli dla każdego (a; b) spe lniony jes warunek y () y 2 () y n () y 2 () y 22 () y 2n () W ( y, y 2,, y n ) = 0 y n () y n2 () y nn () Jeżeli wprowadzimy oznaczenie Y () [y ij () = y () y 2 () y n () y 2 () y 22 () y 2n () y n () y n2 () y nn (), o macierz a w przedziale (a; b) spe lnia równanie macierzowe Y () = A() Y (), 3

Y () = [y ij() Przyk lad oraz Posać macierzowa uk ladu jes nasȩpuj aca [ y y = = (2 )y + ( )y 2 y 2 = ( 2)y + ( )y 2, R y 2 [ y, y = y 2 y = A() y, [ 2, A() = 2 Weźmy uk lad funkcji [ y (), y 2 (), y () = [, T, y 2 () = [e, e T Wedy mamy [ e Y () = e Zaem A() Y () = [ 2 2 [ e Y () = e [ [ e e e = e = Y (), co oznacza, że uk lad funkcji [ y (), y 2 () jes rozwi azaniem podanego uk ladu Ponado W ( y, y 2 ) = e e = e 0, co oznacza, że uk lad funkcji [ y (), y 2 () jes uk ladem fundamenalnym ego uk ladu Twierdzenie Niech [ y (), y 2 (),, y n () bȩdzie uk ladem fundamenalnym uk ladu jednorodnego (4) Wedy rozwi azanie ogólne ego uk ladu jes posaci C, C 2,, C n s a sa lymi rzeczywisymi Przyk lad y() = C y () + C 2 y 2 () + + C n y n (), = (2 )y + ( )y 2 y 2 = ( 2)y + ( )y 2, R Ponieważ [ y (), y 2 (), y () = [, T, y 2 () = [e, e T jes uk ladem fundamenalnym, wiȩc [ [ [ e C y() = C y () + C 2 y 2 () = C + C 2 e = + C 2 e C ( ) C 2 e jes rozwi azaniem ogólnym ego uk ladu Rozwi azanie o można zapisać w posaci { y () = C + C 2 e y 2 () = C ( ) C 2 e, R 4

4 Uk lady jednorodne równań różniczkowych liniowych o sa lych wspó lczynnikach a ij R, i, j n, lub w noacji wekorowej y = a y + a 2 y 2 + + a n y n y 2 = a 2 y + a 22 y 2 + + a 2n y n y n = a n y + a n2 y 2 + + a nn y n (5) y = A y, a a 2 a n a 2 a 22 a 2n A = a n a n2 a nn Wielomianem charakerysycznym macierzy A nazywamy wielomian w A (λ) = de(a λi), (6) I jes macierz a jednoskow a sopnia n Równaniem charakerysycznym macierzy A nazywamy równanie w A (λ) = 0 (7) zaem Przyk lad = y + 2y 2 y 2 = y, R Macierz ego uk ladu jes posaci A = [ 2 0 w A (λ) = λ 2 λ Warości a w lasn a macierzy A nazywamy każdy (rzeczywisy lub zespolony) pierwiasek wielomianu charakerysycznego ej macierzy zn liczbȩ λ spe lniaj ac a równanie w A (λ) = 0 Każdy niezerowy wekor v (o rzeczywsiych lub zespolonych wspó lrzȩdnych) nazywamy wekorem w lasnym macierzy A odpowiadaj acym warości w lasnej λ (rzeczywisej lub zespolonej), jeżeli spe lnia warunek A v = λ v Jeżeli v = [v, v 2,, v n T, o powyższy warunek można zapisać w posaci a λ a 2 a n v 0 a 2 a 22 λ a 2n v 2 = 0 a n a n2 a nn λ v n 0 5

Przyk lad = y + 2y 2 y 2 = y, R Rozwi azaniami równania charakerysycznego λ 2 λ = λ2 λ 2 = 0 s a liczby rzeczywise λ = i λ 2 = 2 S a o wiȩc warości w lasne macierzy A Warości w lasnej λ odpowiada wekor w lasny [ p v =, p R \ {0}, p bȩd acy rozwi azaniem równania macierzowego [ 2 2 [ v v 2 = [ 0 0 a warości w lasnej λ 2 odpowiada wekor w lasny [ 2q v 2 =, q R \ {0}, q bȩd acy rozwi azaniem równania macierzowego [ 2 2 [ v2 Twierdzenie Niech λ bȩdzie pierwiaskiem rzeczywisym i jednokronym równania charakerysycznego (7) Wedy funkcja wekorowa v 22 v e λ, = v jes wekorem w lasnym odpowiadaj acym λ, jes rozwi azaniem uk ladu (5) Przyk lad = y + 2y 2 y 2, R = y Liczby λ = i λ 2 = 2 s a pierwiakami jednokronymi równania charakerysycznego Jako odpowiadaj ace im wekory w lasne możemy przyj ać [ [ 2 v =, v 2 = Na podsawie powyższego wierdzenia możemy uworzyć dwa rozwi azania danego uk ladu [ [ 2 y () = e, y 2 () = e 2, oraz rozwi azanie ogólne ego uk ladu [ 0 0 y() = C y () + C 2 y 2 () Rozwi azanie o można zapisać w posaci { y () = C e + 2C 2 e 2 y 2 () = C e + C 2 e 2, R, 6