Zadania z algebry liniowej - sem. I Liczby zespolone

Podobne dokumenty
"Liczby rządzą światem." Pitagoras

7 Liczby zespolone. 7.1 Działania na liczbach zespolonych. Liczby zespolone to liczby postaci. z = a + bi,

x t 1 (x) o 1 : x s 3 (x) Tym samym S(3) = {id 3,o 1,o 2,s 1,s 2,s 3 }. W zbiorze S(n) definiujemy działanie wzorem

c 2 + d2 c 2 + d i, 2

Znajdowanie pozostałych pierwiastków liczby zespolonej, gdy znany jest jeden pierwiastek

Wyk lad 2 W lasności cia la liczb zespolonych

Zadania z analizy matematycznej - sem. I Szeregi liczbowe

Pierwiastki z liczby zespolonej. Autorzy: Agnieszka Kowalik

Matematyczne Metody Fizyki I

ALGEBRA LINIOWA Informatyka 2015/2016 Kazimierz Jezuita. ZADANIA - Seria 1. Znaleźć wzór na ogólny wyraz ciągu opisanego relacją rekurencyjną: x

MACIERZE STOCHASTYCZNE

Funkcje tworz ce skrypt do zada«

III. LICZBY ZESPOLONE

Liczby zespolone. Magdalena Nowak. 23 marca Uniwersytet Śląski

Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Liczby zespolone

O liczbach naturalnych, których suma równa się iloczynowi

Spis treści. I. Wiadomości wstępne... 3

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

a 2 + b, b ) ( ) Wówczas (a, b) =, =(1, 0). 2 a 2 + b 2 a 2 + b2 a 2 + b 2

Rozdział 2. Liczby zespolone

Rozdział 2. Liczby zespolone

I kolokwium z Analizy Matematycznej

2 n < 2n + 2 n. 2 n = 2. 2 n 2 +3n+2 > 2 0 = 1 = 2. n+2 n 1 n+1 = 2. n+1

Teoria. a k. Wskaźnik sumowania można oznaczać dowolną literą. Mamy np. a j = a i =

Rekursja 2. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

UKŁADY RÓWNAŃ LINOWYCH

Matematyka liczby zespolone. Wykład 1

Informatyka Stosowana-egzamin z Analizy Matematycznej Każde zadanie należy rozwiązać na oddzielnej, podpisanej kartce!

I. Podzielność liczb całkowitych

ANALIZA MATEMATYCZNA 1 (MAP 1024) LISTY ZADAŃ

Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Liczby zespolone

1. Liczby zespolone i

Wektory Funkcje rzeczywiste wielu. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

Zadania z algebry liniowej - sem. I Struktury algebraiczne

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 11

Ciągi liczbowe wykład 3

Katalog wymagań programowych z matematyki od absolwenta II klasy (poziom rozszerzony).

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Aproksymacja funkcji

Kolorowa płaszczyzna zespolona

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna A1, zima 2011/12. Kresy zbiorów. x Z M R

Stwierdzenie 1. Jeżeli ciąg ma granicę, to jest ona określona jednoznacznie (żaden ciąg nie może mieć dwóch różnych granic).

Wykłady z matematyki Liczby zespolone

Funkcje analityczne. Wykład 2. Płaszczyzna zespolona. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)

Wykład 11. a, b G a b = b a,

dr inż. Ryszard Rębowski 1 WPROWADZENIE

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1, zima 2016/17

Matematyka I. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 11

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,

Definicja interpolacji

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2012/13. Ciągi.


MATEMATYKA (poziom podstawowy) przykładowy arkusz maturalny wraz ze schematem oceniania dla klasy II Liceum

1. Liczby zespolone. Jacek Jędrzejewski 2011/2012

Twierdzenie Cayleya-Hamiltona

Relacje rekurencyjne. będzie następująco zdefiniowanym ciągiem:

( ) WŁASNOŚCI MACIERZY

Analiza matematyczna dla informatyków 4 Zajęcia 5

Liczby zespolone. x + 2 = 0.

O trzech elementarnych nierównościach i ich zastosowaniach przy dowodzeniu innych nierówności

Egzaminy. na wyższe uczelnie zadania

P π n π. Równanie ogólne płaszczyzny w E 3. Dane: n=[a,b,c] Wówczas: P 0 P=[x-x 0,y-y 0,z-z 0 ] Równanie (1) nazywamy równaniem ogólnym płaszczyzny

GAL 80 zadań z liczb zespolonych

3. Funkcje elementarne

Analiza matematyczna. Robert Rałowski

f '. Funkcja h jest ciągła. Załóżmy, że ciąg (z n ) n 0, z n+1 = h(z n ) jest dobrze określony, tzn. n 0 f ' ( z n

MATURA 2014 z WSiP. Zasady oceniania zadań

Ekonomia matematyczna 2-2

Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

Twierdzenia graniczne:

LICZBY ZESPOLONE. 1. Wiadomości ogólne. 2. Płaszczyzna zespolona. z nazywamy liczbę. z = a + bi (1) i = 1 lub i 2 = 1

Internetowe Kółko Matematyczne 2004/2005

Praca domowa - seria 2

Funkcja wykładnicza i logarytm

3 Arytmetyka. 3.1 Zbiory liczbowe.

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2014/15. n = Rozwiązanie: Stosując wzór na wartość współczynnika dwumianowego otrzymujemy

Szeregi liczbowe. Szeregi potęgowe i trygonometryczne.

Matematyczne Metody Fizyki I Dr hab. inż. Mariusz Przybycień

Matematyczne Metody Fizyki I

CAŁKA NIEOZNACZONA. F (x) = f(x) dx.

Lista nr 1 - Liczby zespolone

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami

5. Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

a 1, a 2, a 3,..., a n,...

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2, lato 2018/19

Zdarzenia losowe, definicja prawdopodobieństwa, zmienne losowe

Parametryzacja rozwiązań układu równań

Wyk lad 8 Zasadnicze twierdzenie algebry. Poj. ecie pierścienia

Metody badania zbieżności/rozbieżności ciągów liczbowych

Matematyka ETId I.Gorgol Twierdzenia o granicach ciagów. Twierdzenia o granicach ciagów

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

Damian Doroba. Ciągi. 1. Pierwsza z granic powinna wydawać się oczywista. Jako przykład może służyć: lim n = lim n 1 2 = lim.

Przekształcenia całkowe. Wykład 1

Funkcje tworz ce - du»y skrypt

Liczby zespolone. P. F. Góra (w zastępstwie prof. K. Rościszewskiego) 27 lutego 2007

Zadanie 3. Na jednym z poniższych rysunków przedstawiono fragment wykresu funkcji. Wskaż ten rysunek.

Analiza I.1, zima wzorcowe rozwiązania

O pewnych zastosowaniach rachunku różniczkowego funkcji dwóch zmiennych w ekonomii

zadań z pierwszej klasówki, 10 listopada 2016 r. zestaw A 2a n 9 = 3(a n 2) 2a n 9 = 3 (a n ) jest i ograniczony. Jest wiec a n 12 2a n 9 = g 12

Podstawowe struktury algebraiczne

Ekonomia matematyczna - 1.1

Transkrypt:

Zadaia z algebry liiowej - sem. I Liczby zespoloe Defiicja 1. Parę uporządkowaą liczb rzeczywistych x, y azywamy liczbą zespoloą i ozaczamy z = x, y. Zbiór wszystkich liczb zespoloych ozaczamy przez C = {z = x, y x, y R}. Defiicja 2. Niech z 1 = x 1, y 1, = x 2, y 2 będą liczbami rzeczywistymi. Wtedy: 1. mówimy, że liczby te rówe tz. z 1 = x 1 = x 2 y 1 = y 2, 2. sumę liczb zespoloych określamy wzorem z 1 + = x 1 + x 2, y 1 + y 2,. iloczy liczb zespoloych określamy wzorem z 1 = x 1 x 2 y 1 y 2, x 1 y 2 + x 2 y 1. Twierdzeie 1 Własości działań w zbiorze liczb zespoloych. Niech z = x, y, z 1,, z będą dowolymi liczbami zespoloymi. Wtedy: 1. z 1 + = + z 1, 2. z 1 + + z = z 1 + + z,. 0=0,0 C z + 0 = z, 4. z C z + z = 0, gdzie z = x, y, 5. z 1 = z 1,. z 1 z = z 1 z, 7. 1=1,0 C z 1 = z, 8. z 0 1 z C z 1 z, gdzie 1 z = x x 2 +y 2, y x 2 +y 2, 9. z 1 + z = z 1 + z 1 z. 1

Zadaie 1. Wykoać podae działaia: a 1, 1 + 1,, c 2, 1, 0, e 1, 12,, g 2, 04, 0, b, 0 + 1, 2, d 0, 2 2, 1, f 1, 1, 2, h 0, 20,. Defiicja. Liczbę 0, 1 azywamy jedostką urojoą i ozaczamy i = 0, 1. Każdą liczbę zespoloą z = x, y moża zapisać w postaci z = x + iy, x, y R, którą azywamy postacią algebraiczą kaoiczą. Wtedy liczbę 1. x azywamy częścią rzeczywistą liczby zespoloej z, co ozaczamy Rez = x, 2. y azywamy częścią urojoą liczby zespoloej z, co ozaczamy Imz = y. Fakt 1. Liczby zespoloe z 1, są rówe wtedy i tylko wtedy, gdy Zadaie 2. Wykoać podae działaia: Rez 1 = Re oraz Imz 1 = Im. a 2i + 2 + i, b 7 4i + 2 i, c 1 2i 2 4i, d 2i 2 + i, e 2 i1 i, f 2 2i 2i, g 2 + i + 2 + i, h 1 + i + 2 2i2 + i, i 2i 2+i. Zadaie. Zaleźć x, y R spełiające podae rówaia: a x2 i + y + i = 2i 5, b x i 2 yi = 11 2i, c x 2+i + y 2i = 2, d x1 + 2i + y4 i = i, e 2x 2i 1 2yi = 8 2i, 2x f 1 i + y 1 i = 1, g x2 + i + y5 2i = 8 + 7i, h 1+yi x 2i = i 1. Defiicja 4. Sprzężeiem liczby zespoloej z = x + iy, gdzie x, y R, azywamy liczbę zespoloą z określoą wzorem z = x iy. 2

Twierdzeie 2 Własości sprzężeia liczb zespoloych. Niech z, z 1, będą dowolymi liczbami zespoloymi. Wtedy: 1. z 1 + = z 1 +, 2. z 1 = z 1,. z 1 = z 1, 4. z1 = z 1, o ile 0, 5. z + z = 2 Rez,. z z = 2i Imz, 7. z = z, 8. Imz = Imz. Defiicja 5. Modułem liczby zespoloej z = x + iy, gdzie x, y R, azywamy ieujemą liczbę rzeczywistą z określoą wzorem z = x 2 + y 2. Twierdzeie Własości modułu liczb zespoloych. Niech z, z 1, będą dowolymi liczbami zespoloymi. Wtedy: 1. z = z = z, 2. z z = z 2,. z 1 = z 1, 4. z 1 = z 1, o ile 0, 5. z 1 + z 1 +,. z 1 z 1, 7. Rez z oraz Imz z, 8. Rez 1 z 1. Defiicja. Argumetem liczby zespoloej z = x + iy 0, gdzie x, y R, azywamy każdą liczbę rzeczywistą α spełiającą cosα = x z i siα = y z. Spośród argumetów liczby z moża wyróżić te, który spełia 0 α < 2π. Nazywamy go argumetem główym liczby z i ozaczamy argz [0, 2π. Twierdzeie 4 Własości argumetu liczb zespoloych. Niech z, z 1, C. Wtedy dla pewego k Z, dla którego wyik ależy do [0, 2π: 1. arg z = 2π argz, 2. arg z = argz + π + 2kπ,. arg 1 z = 2π argz, 4. arg z 1 = argz 1 + argz 1 + 2kπ, 5. arg z = argz + 2kπ,. arg z1 = argz 1 arg + 2kπ,

Zadaie 4. Wyzaczyć: a Re2 + i, b Re 2 + i 1 i 2, 15 c Re i, =1 15 d Re i, =1 e 5 i, f 1+i 2+ i, g arg1 + i, h arg 5, i Im 5 + i, j Im 1 + 2 i i 2, 29 k Im i, =0 l Im 29 i, =0 m 1 + 2i 2 i, 2+i2 i 2i, o arg2 2i, p arg 1 i. Zadaie 5. Rozwiązać podae rówaia w zbiorze liczb zespoloych wykorzystując postać algebraiczą liczby zespoloej: a + 2z = 0, b 2z + 1 = iz = 1 + i, c z+ z 1 = 1, d z + 1 + iz = 2 + i, e 2z + = 0, f z + 1 2 = z + 1 2, g z + z + z zi = 2, h 2 + iz = 10. Zadaie. Niech z = a + bi, a, b R. Obliczyć: a, b z z, c 2z z, d Re z z + z z, e z + z, f 2z z, g 2z+iz 2z+i, h Im z z + z z. Zadaie 7. Zazaczyć a płaszczyźie zbiór wszystkich z C spełiających waruek: a z 2 + i = 4, b 1 z i < 5, c argz = π 4, d arg 1 z = π, e π 10π argz <, f arg 2 2iz = π, g z + 2 + i > 2, h 0 < z, i argz + 2 i = π 2, j argz = 7π 10, k π 4 argz 2i π 2, l arg 1 z+i < π. Defiicja 7. Każdą liczbę zespoloą z moża zapisać w postaci: z = rcosα + i siα, gdzie r 0, α R. Wówczas r jest modułem liczby z, a α jedym z jej argumetów. Taką postać liczby z azywamy postacią trygoometryczą. 4

Twierdzeie 5. Niech z 1 = r 1 cosα 1 + i siα 1, = r 2 cosα 2 + i siα 2, gdzie r 1, r 2 0, α 1, α 2 R będą liczbami zespoloymi. Wtedy: z 1 = r 1 r 2 cosα 1 + α 2 + i siα 1 + α 2, z 1 = r 1 r 2 cosα 1 α 2 + i siα 1 α 2, o ile 0. Twierdzeie. wzór de Moivre a Niech z = r cosα + i siα, gdzie r 0, α R oraz N. Wtedy: z = r cosα + i siα. Defiicja 8. Każdą liczbę zespoloą z moża zapisać w postaci: z = re i α, gdzie r 0, α R. Wówczas r jest modułem liczby z, a α jedym z jej argumetów. Taką postać liczby z azywamy postacią wykładiczą. Uwaga 1. Zachodzą aalogicze wzory jak w poprzedich twierdzeiach przy odpowiedich założeiach: z 1 = r 1 e i α1 r 2 e i α 2 = r 1 r 2 e i α 1+α 2, z 1 = r 1e i α1 r 2 e i α = r 1 e i α 1 α 2, o ile z 2 2 0, r 2 z = re i α = r e i α. Zadaie 8. Zapisać poiższe liczby w postaci trygoomeryczej i wykładiczej: a 1, d 1 + i, g e π, j i, m i, b π, e 2i, h 1 + i, k i, i, c 4 4i, f i, i 1 + i, l ie π, o + 4i. Zadaie 9. Zapisać poiższe liczby w postaci kaoiczej: a cos π 4 + i si π 4, b cos π + i si π, c 2cos 7π + i si 7π, d [ cos 5π + i si 5π ] 2, f g +i 10, 1 i 2 2i 4+4i 10, h i 150 i 1 50 i+1 100, e 1+i, 2 i 2+i 2, 1 i 5

j 2+i 15, k l 4cos 7π + i si 7π cos 1π + i si 1π, m cos π + i si π cos 4π + i si 4π, 2cos 11π + i si 11π : 4cos 5π + i si 5π, o cos + i si : cos + i si. cos1 +i si1 8 cos +i si 2 cos2 +i si2, Defiicja 9. Pierwiastkiem stopia N z liczby zespoloej z azywamy każdą liczbę zespoloą w spełiającą rówość: w = z. Zbiór wszystkich pierwiastków stopia N z liczby zespoloej z ozaczamy przez z = {w C w = z}. Fakt 2. Każda liczba zespoloa z = rcosα + i siα, gdzie r 0, α R, ma pierwiastków stopia. Wtedy: z = {z0, z 1,..., z 1 }, gdzie z k = r cos α+2kπ + i si α+2kπ dla k = 0, 1,..., 1. Uwaga 2. Ozaczmy przez ε k pierwiastki stopia z 1, k = 0, 1,..., 1. Wtedy mając jede z pierwiastków stopia z liczby z p. z i resztę możemy obliczyć ze wzoru Wystarczy wykoać 1 iloczyów. z k = z i ε k, k = 0, 1,..., 1. Zadaie 10. Obliczyć podae pierwiastki i zazaczyć je a okręgu: a 1, e 1, i 4 4, m + 4i, b 1, c 4 1, f 4i 2, g 8, j i 21, k i, i, d 1, h 4, l 4 2i + 2 4, o i. Bibliografia: 1. K. Jakowska, T. Jakowski, Zbiór zadań z matematyki, PG, Gdańsk 200. 2. T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liiowa 1. Defiicje, twierdzeia, wzory, GiS, Wrocław 2001.. T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liiowa 1. Przykłady i zadaia, GiS, Wrocław 2001. 4. A. Romaowski, Algebra liiowa, PG, Gdańsk 2007. 5. J. Rutkowski, Algebra liiowa w zadaiach, PWN, Warszawa 2008.. J. Topp, Algebra liiowa, PG, Gdańsk 2005.