1.12. CAŁKA MOHRA Geometryczna postać całki MOHRA. Rys. 1

Podobne dokumenty
1.11. RÓWNANIE RÓŻNICZKOWE OSI UGIĘTEJ

Belki na podłożu sprężystym

Przykłady (twierdzenie A. Castigliano)

NOŚNOŚĆ GRANICZNA

1. Obciążenie statyczne

Wykład 9. Stateczność prętów. Wyboczenie sprężyste

Podstawowe przypadki (stany) obciążenia elementów : 1. Rozciąganie lub ściskanie 2. Zginanie 3. Skręcanie 4. Ścinanie

( ) Płaskie ramy i łuki paraboliczne. η =. Rozważania ograniczymy do łuków o osi parabolicznej, opisanej funkcją

Przykład 7.3. Belka jednoprzęsłowa z dwoma wspornikami

Laboratorium Dynamiki Maszyn

2P 2P 5P. 2 l 2 l 2 2l 2l

Linie wpływu w belce statycznie niewyznaczalnej

Wyniki wymiarowania elementu żelbetowego wg PN-B-03264:2002

Dr inż. Janusz Dębiński

Zginanie ze ściskaniem

2ql [cm] Przykład Obliczenie wartości obciażenia granicznego układu belkowo-słupowego

6. WYZNACZANIE LINII UGIĘCIA W UKŁADACH PRĘTOWYCH

WIADOMOŚCI WSTĘPNE, PRACA SIŁ NA PRZEMIESZCZENIACH

Dr inż. Janusz Dębiński

Sił Si y y w ewnętrzne (1)(1 Mamy my bry r łę y łę mate t r e iralną obc ob iążon ż ą u kła k de d m e si m ł si ł

ZADANIA - POWTÓRKA

PRZYKŁAD: Wyznaczyć siłę krytyczną dla pręta obciążonego dwiema siłami, jak na rysunku. w k

WYZNACZANIE MODUŁU SZTYWNOŚCI METODĄ DYNAMICZNĄ GAUSSA

Przykład obliczeniowy wyznaczenia imperfekcji globalnych, lokalnych i efektów II rzędu P3 1

Wytrzymałość Materiałów

Zadanie 1. Dla ramy przestrzennej przedstawionej na rys. 1 wyznaczyć reakcje i sporządzić wykresy sił wewnętrznych. DANE

1. METODA PRZEMIESZCZEŃ

Praca siły wewnętrznej - normalnej

MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH

SPORZĄDZANIE LINII WPŁYWU WIELKOŚCI STATYCZNYCH SPOSOBEM KINEMATYCZNYM

Materiały pomocnicze do wykładów z wytrzymałości materiałów 1 i 2 (299 stron)

Pręt nr 1 - Element żelbetowy wg. EN :2004

Metody energetyczne. Metoda Maxwella Mohra Układy statycznie niewyznaczalne Metoda sił Zasada minimum energii

Olga Kopacz, Adam Łodygowski, Krzysztof Tymber, Michał Płotkowiak, Wojciech Pawłowski Poznań 2002/2003 MECHANIKA BUDOWLI 1

instrukcja do ćwiczenia 3.4 Wyznaczanie metodą tensometrii oporowej modułu Younga i liczby Poissona

gruparectan.pl 1. Silos 2. Ustalenie stopnia statycznej niewyznaczalności układu SSN Strona:1 Dla danego układu wyznaczyć MTN metodą sił

Rozwiązywanie belek prostych i przegubowych wyznaczanie reakcji i wykresów sił przekrojowych 6

Zginanie proste belek

Rozciąganie i ściskanie prętów naprężenia normalne, przemieszczenia 2

ĆWICZENIE 3 Wykresy sił przekrojowych dla ram. Zasady graficzne sporządzania wykresów sił przekrojowych dla ram

Narysować wykresy momentów i sił tnących w belce jak na rysunku. 3ql

Ć w i c z e n i e K 4

STATYCZNA PRÓBA SKRĘCANIA

MECHANIKA BUDOWLI I. Prowadzący : dr inż. Hanna Weber pok. 225, weber@zut.edu.pl strona:

Podpory sprężyste (podatne), mogą ulegać skróceniu lub wydłużeniu pod wpływem działających sił. Przemieszczenia występujące w tych podporach są

OBLICZANIE RAM METODĄ PRZEMIESZCZEŃ WERSJA KOMPUTEROWA

gruparectan.pl 1. Metor Strona:1 Dla danego układu wyznaczyć MTN metodą przemieszczeń Rys. Schemat układu Współrzędne węzłów:

1. Silos Strona:1 Dla danego układu wyznaczyć MTN metodą sił Rys. Schemat układu ...

Przykład Łuk ze ściągiem, obciążenie styczne. D A

Pytania przygotowujące do egzaminu z Wytrzymałości Materiałów sem. I studia niestacjonarne, rok ak. 2015/16

Rozwiązanie stateczności ramy MES

MECHANIKA BUDOWLI LINIE WPŁYWU BELKI CIĄGŁEJ

Zadanie 3. Belki statycznie wyznaczalne. Dla belek statycznie wyznaczalnych przedstawionych. na rysunkach rys.a, rys.b, wyznaczyć:

CIENKOŚCIENNE KONSTRUKCJE METALOWE

METODA SIŁ KRATOWNICA

PROJEKT NR 1 METODA PRZEMIESZCZEŃ

Pręt nr 4 - Element żelbetowy wg PN-EN :2004

5. METODA PRZEMIESZCZEŃ - PRZYKŁAD LICZBOWY

Wytrzymałość Konstrukcji I - MEiL część II egzaminu. 1. Omówić wykresy rozciągania typowych materiałów. Podać charakterystyczne punkty wykresów.

Z1/7. ANALIZA RAM PŁASKICH ZADANIE 3

[ P ] T PODSTAWY I ZASTOSOWANIA INŻYNIERSKIE MES. [ u v u v u v ] T. wykład 4. Element trójkątny płaski stan (naprężenia lub odkształcenia)

Politechnika Białostocka

Wstępne obliczenia statyczne dźwigara głównego

11. WŁASNOŚCI SPRĘŻYSTE CIAŁ

PROJEKT NR 2 STATECZNOŚĆ RAM WERSJA KOMPUTEROWA

Podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Statyczna próba rozciągania metali. Warunek nośności i użytkowania. Założenia

Z1/1. ANALIZA BELEK ZADANIE 1

10.1 Płyta wspornikowa schodów górnych wspornikowych w płaszczyźnie prostopadłej.

Pytania przygotowujące do egzaminu z Wytrzymałości Materiałów sem. I studia niestacjonarne, rok ak. 2014/15

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z PRZEDMIOTU: KONSTRUKCJE BUDOWLANE klasa III Podstawa opracowania: PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU TECHNIK BUDOWNICTWA

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH. Doświadczalne sprawdzenie zasady superpozycji

Mechanika ogólna Wydział Budownictwa Politechniki Wrocławskiej Strona 1. MECHANIKA OGÓLNA - lista zadań 2016/17

Krótko, co nas czeka na zajęciach. Jak realizujemy projekty. Jak je zaliczamy. Nieobecności Wykład nr 1

Mechanika Analityczna i Drgania

SKRĘCANIE WAŁÓW OKRĄGŁYCH

PRZEZNACZENIE I OPIS PROGRAMU

MECHANIKA BUDOWLI 11

9.0. Wspornik podtrzymujący schody górne płytowe

LABORATORIUM WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW. Ćwiczenie 8 WYBOCZENIE PRĘTÓW ŚCISKANYCH Cel ćwiczenia

Temat: Mimośrodowe ściskanie i rozciąganie

10.0. Schody górne, wspornikowe.

MECHANIKA BUDOWLI I. Prowadzący : dr inż. Hanna Weber. pok. 227, weber@zut.edu.pl

Mechanika teoretyczna

Wielomiany Legendre a, itp.

(1.1) (1.2) (1.3) (1.4) (1.5) (1.6) Przy opisie zjawisk złożonych wartości wszystkich stałych podobieństwa nie mogą być przyjmowane dowolnie.

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

Wytrzymałość Materiałów

ĆWICZENIE 2 WYKRESY sił przekrojowych dla belek prostych

ĆWICZENIE 7 Wykresy sił przekrojowych w ustrojach złożonych USTROJE ZŁOŻONE. A) o trzech reakcjach podporowych N=3

Opracowanie: Emilia Inczewska 1

ĆWICZENIE 1. (8.10) Rozciąganie statycznie wyznaczalne, pręty o skokowo zmiennym przekroju, kratownice, Obciążenia termiczne.

wiczenie 15 ZGINANIE UKO Wprowadzenie Zginanie płaskie Zginanie uko nie Cel wiczenia Okre lenia podstawowe

Przykład 4.1. Ściag stalowy. L200x100x cm 10 cm I120. Obliczyć dopuszczalną siłę P rozciagającą ściąg stalowy o przekroju pokazanym na poniższym

Twierdzenia o wzajemności

Rys. 1. Elementy zginane. KONSTRUKCJE BUDOWLANE PROJEKTOWANIE BELEK DREWNIANYCH BA-DI s.1 WIADOMOŚCI OGÓLNE

Sprawdzenie stanów granicznych użytkowalności.

WSTĘP DO TEORII PLASTYCZNOŚCI

Z1/2 ANALIZA BELEK ZADANIE 2

Transkrypt:

.. CAŁA OHRA Całka OHRA yraża ziązek między przemieszczeniem (ydłużeniem, ugięciem, obrotem) a obciążeniem (siłą, momentem, obciążeniem ciągłym). Służy ona do yznaczania przemieszczeń statycznie yznaczanych układach prętoych i do yznaczania reakcji układach statycznie nieyznaczanych.... Geometryczna postać całki OHRA Rozażmy pręt prostoinioy (poniższe rozażania pozostają słuszne rónież przypadku pręta krzyoinioego) jak na rysunku. Z rysunku tego ynika, że Rys. ds dθ ρ () gdzie ds jest długością łuku krzyej łączącej punkty Q i R, ρ promieniem krzyizny pręta punkcie Q, natomiast ds ( ϕ )d () gdzie ϕ jest kątem obrotu pręta punkcie. rzyjmując założenie o małych pochodnych ugięcia pręta (małych odkształceniach kątoych) możemy przyjąć, że ϕ << i zapisać poyższą zaeżność następującej postaci: odstaiając () do () dostajemy ds d () dθ d () ρ Obiczmy przemieszczenie yołane okaną zmianą jego krzyizny ynika, że dδ punktu pręta kierunku okreśonym prostą p ρ punkcie Q o spółrzędnej. Z rys.

dδ sin α QdΘ sinα QSdΘ (5) odstaiając ( ) QS () gdzie oznacza siłę jednostkoą przyłożoną miejscu i kierunku poszukianego przemieszczenia, natomiast ( ) jest momentem zginającym yołanym tą siłą, oraz ykorzystując reację (), zapisujemy (5) następującej postaci: δ d (7) ρ d Z poyższej zaeżności ynika, że przemieszczenie rozpatryanego punktu pręta okreśa zaeżność δ d () ρ zana całką OHRA postaci geometrycznej. W przypadku yznaczania obrotó pręta siłę jednostkoą naeży zastąpić momentem jednostkoym. W anaogiczny sposób możemy otrzymać yrażenie δ ε N d (9) okreśające przemieszczenie δ punktu pręta kierunku okreśonym prostą p yołane okaną zmianą jego odkształcenia inioego ε punkcie Q o spółrzędnej, gdzie N jest siłą podłużną yołana siłą jednostkoą przyłożoną miejscu i kierunku poszukianego przemieszczenia. Wpły siły poprzecznej na przemieszczenie rozpatryanego punktu można pominąć. Dodając do siebie poyższe yrażenia dostajemy ostatecznie całkę OHRA przypadku układó prętoych poddanych działaniu momentu zginającego i siły podłużnej. δ d ε Nd () ρ oyższy zór, co arto podkreśić, jest niezaeżny od rodzaju materiału, z którego jest ykonany pręt. oże być zatem ykorzystany rónież przypadku materiałó fizycznie nieinioych. Natomiast przypadku materiałó inioych fizycznie (opisanych praem HOOE A) mamy

N ε () EA oraz ρ () gdzie N i oznacza siłę podłużną i moment zginający od przyłożonego do pręta obciążenia zenętrznego, EA oznacza sztyność pręta przy rozciąganiu zaś przy zginaniu. odstaiając poyższe zaeżności do zoru () dostajemy całkę OHRA postaci ykorzystyanej przypadku prętó ykonanych z materiałó inioo sprężystych NN δ d d () EA W przypadku stałej sztyności pręta przy rozciąganiu i zginaniu poyższy zór przyjmuje postać δ d NN d () EA W przypadku beek i ram pły sił podłużnych na przemieszczenia zazyczaj się pomija i zór () przyjmuje postać δ d (5) W przypadku n przedziałó charakterystycznych przemieszczenie obiczamy ze zoru n d δ ()... Wzór WERESZCZAGINA Z poyższych zoró ynika, że yznaczanie całki OHRA sproadza się do obiczania całek z ioczynu dóch funkcji ( ) i ( ). iersza z tych funkcji może być co najyżej stopnia drugiego (przy obciążeniu ciągłym, nierónomiernie rozłożonym stopień ten może być yższy), natomiast druga co najyżej stopnia pierszego (rys. ).

Rys. Z poyższego rysunku ynika, że ( ) tgα ( ) tgα c c (7) gdzie c oznacza spółrzędną środka ciężkości poierzchni pod funkcją ( ) Zaeżność (7) pozaa zapisać całkę z ioczynu funkcji ( ) i ( ). postaci gdzie natomiast d tgα d tgα da tgαs () da d jest poem eementarnego ycinka poierzchni pod funkcją ( ), S da onieaż S ca, gdzie momentem statycznym tej poierzchni zgędem osi Oz. A jest poem poierzchni pod funkcją ( ), zatem d A ctgα (9) Uzgędniając poyższym yrażeniu reację (7) dostajemy ostatecznie następującą zaeżność: d A ( ) () zaną zorem WERESZCZAGINA. Ze zoru tego ynika z niego, że całka z ioczynu funkcji ( ) i ( ) jest róna pou poierzchni pod funkcją ( ) pomnożonemu przez. Wzór () rzędną ykresu ( c ) pod środkiem ciężkości poierzchni pod funkcją ( ) można rónież ykorzystać przypadku, gdy funkcja ( ) da (inioa ub stała). c jest stopnia niższego niż

Wzór WERESZCZAGINA pozaa zastąpić całkoanie anaityczne prostym całkoaniem graficznym, zanym mnożeniem ykresó (na operację mnożenia skazuje symbo między funkcjami i e zorze ().... Wzory całkoania graficznego odstaoym probemem przy ykorzystyaniu zoru WERESZCZAGINA jest okreśenie położenia środka ciężkości poierzchni pod ykresami funkcji momentó zginających. Datego też ykorzystuje się inne, prostsze formuły pozaające zastąpić całkoanie anaityczne całkoaniem graficznym (mnożeniem ykresó). Rozpatrzmy zatem funkcje ( ) i ( ), przy czym piersza z nich jest funkcją kadratoą zaś druga funkcją inioą (rys. ). W takim przypadku Rys. ( ) A ( ) D E C () Stałe A,, C, D, E yznaczamy z następujących arunkó ( ) C a ( ) A ( ) A ( ) E c ( ) D E d C e C b () Wynika stąd, że A D ( a b e), ( a b e), ( c d), E c C a ()

Uzgędniając () () dostajemy ( ) ( a b e) ( a b e) ( ) ( c d) c a () Wynika stąd, że ( ad ac ed ec bd bc) ( 5ac ec bc ad bd ed) ( ac bc ec ad) ac (5) Zatem d ( ad ac ed ec bd bc) ( 5ac ec bc ad bd ed) ( ac bc ec ad) [ ac e( c d) bd] d acd d d () onieaż c d f zatem zaeżność () przyjmuje postać d ( ac ef bd) (7) jest kadratoa. W odróżnieniu od zoru (), nie ymaga on okreśenia położenia środka ciężkości poierzchni pod ykresem ( ). Wymaga natomiast yznaczenia rzędnych obu ykresó środku przedziału charakterystycznego. oyższy zór pozaa obiczyć całkę OHRA przypadku, gdy funkcja ( ) Jeśi funkcja ( ) jest inioa, to e a b (rys. ).

Rys. W takim przypadku zór () przyjmuje postać d ( ac ad bc bd) () Do yznaczenia całki OHRA przy ykorzystaniu poyższego zoru ystarczają artości funkcji na początku i końcu przedziału charakterystycznego. rzykład. Obiczyć ugięcie i kąt obrotu końca beki o schemacie statycznym, ymiarach i obciążeniu jak na rys... Rys.. Dane:,, E, I Szukane:, ϕ Roziązanie: rok. Sporządzamy ykresy momentó zginających od: zadanego obciążenia, siły jednostkoej i momentu jednostkoego przyłożonych do końca rozpatryanej beki (rys..).

Rys.. rok. Obiczamy ugięcie i obrót końca beki. rzy pomocy zoru (5) onieaż ( )( ) ( ) ( ), Zatem ( )( ) ( ) ( ) ( ) ( ) d d d d d ma ϕ rzy pomocy zoru () ma ϕ rzy pomocy zoru (7)

ma ϕ rzykład. Obiczyć ugięcie i kąt obrotu połoie rozpiętości beki o schemacie statycznym, ymiarach i obciążeniu jak na rys... Rys.. Dane: I E,,, Szukane: ( ) ( ), ϕ Roziązanie: rok. Sporządzamy ykresy momentó zginających od: zadanego obciążenia, siły jednostkoej i momentu jednostkoego przyłożonych środku rozpiętości rozpatryanej beki (rys..). Rys.. rok. Obiczamy ugięcie i obrót połoie rozpiętości beki przy pomocy zoru (7) ( ) ( ) 5 ma ϕ

rzykład. Obiczyć ugięcie i kąt obrotu końca beki o schemacie statycznym, ymiarach i obciążeniu jak na rys... Rys.. Dane:,, E, I Szukane:, ϕ Roziązanie: rok. Sporządzamy ykresy momentó zginających od: zadanego obciążenia, siły jednostkoej i momentu jednostkoego przyłożonych do końca rozpatryanej beki (rys..). Rys.. rok. Obiczamy ugięcie i obrót końca beki przy pomocy zoru (7) ma ϕ ( ) ( ) 5 rzykład. Obiczyć ugięcie i kąt obrotu połoie rozpiętości, a także obrót na końcu rozpiętości beki o schemacie statycznym, ymiarach i obciążeniu jak na rys... Rys..

Dane:,, E, I Szukane: C Roziązanie: L C C, ϕ, ϕ, ϕ rok. rok. Sporządzamy ykresy momentó zginających od: zadanego obciążenia, siły jednostkoej i momentó jednostkoych przyłożonych środku rozpiętości rozpatryanej beki, a także momentu jednostkoego przyłożonego na jej końcu (rys..). Rys.. rok. Obiczamy ugięcie i obrót zadanych punktach beki przy pomocy zoru () C ma L ϕc ϕc ϕ ( ) ( ) ( ) ( ) ( )