LABORATORIUM DRGANIA I WIBROAKUSTYKA MASZYN. Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania Zakład Wibroakustyki i Bio-Dynamiki Systemów

Podobne dokumenty
LABORATORIUM WIBROAKUSTYKI MASZYN. Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania Instytut Mechaniki Stosowanej Zakład Wibroakustyki i Bio-Dynamiki Systemów

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA PROSTEGO

5. Mechanika bryły sztywnej

m q κ (11.1) q ω (11.2) ω =,

Wytrzymałość materiałów II

Laboratorium Dynamiki Maszyn

Prędkość i przyspieszenie punktu bryły w ruchu kulistym

Równania różniczkowe cząstkowe - metoda Fouriera. Przykładowe rozwiązania i wskazówki

Pomiary parametrów światłowodów WYKŁAD 11 SMK. 1. Wpływ sposobu pobudzania włókna światłowodu na rozkład prowadzonej w nim mocy

2. Tensometria mechaniczna

Mechanika techniczna

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z NOWĄ ERĄ 2015/2016 MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY. Copyright by Nowa Era Sp. z o.o.

Laboratorium Mechaniki Technicznej

Metody analizy światłowodów wielomodowych

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

ANALIZA WP YWU STA YCH FIZYCZNYCH I GEOMETRYCZNYCH NA DEFORMACJE WALCOWYCH KONSTRUKCYJNYCH ELEMENTÓW GUMOWYCH

REZONATORY MIKROFALOWE

POLITECHNIKA GDAŃSKA Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Energoelektroniki i Maszyn Elektrycznych M O D E L O W A N I E I S Y M U L A C J A

Wyznaczanie współczynnika sztywności drutu metodą dynamiczną.

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

mgh. Praca ta jest zmagazynowana w postaci energii potencjalnej,

magnetycznym. Rozwiązanie: Na elektron poruszający się z prędkością υ w polu B działa siła Lorentza F L, wektorów B i υ.

Temat ćwiczenia. Pomiary kół zębatych

WIBROIZOLACJA określanie właściwości wibroizolacyjnych materiałów

8. PŁASKIE ZAGADNIENIA TEORII SPRĘŻYSTOŚCI

ĆWICZENIE 3 REZONANS W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH

METODY HODOWLANE - zagadnienia

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

Mechanika techniczna. przykładowe pytania i zadania

WIBROIZOLACJA określanie właściwości wibroizolacyjnych materiałów

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

WPŁYW WILGOTNOŚCI NA SZTYWNOŚCIOWE TŁUMIENIE DRGAŃ KONSTRUKCJI DREWNIANYCH

MECHANIKA 2. Drgania punktu materialnego. Wykład Nr 8. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Energia kinetyczna i praca. Energia potencjalna

ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZANIA

Rozwiązywanie zadań z dynamicznego ruchu płaskiego część I 9

MOBILNE ROBOTY KOŁOWE WYKŁAD 04 DYNAMIKA Maggie dr inż. Tomasz Buratowski. Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Katedra Robotyki i Mechatroniki

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Różniczkowanie i całkowanie numeryczne

LABORATORIUM WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW. Ćwiczenie 8 WYBOCZENIE PRĘTÓW ŚCISKANYCH Cel ćwiczenia

Przykłady (twierdzenie A. Castigliano)

Wyrównanie sieci niwelacyjnej

II.6. Wahadło proste.

23 PRĄD STAŁY. CZĘŚĆ 2

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

RACHUNEK CAŁKOWY. Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I R, jeżeli. F (x) = f (x), dla każdego x I.

PRZEMIANA ENERGII ELEKTRYCZNEJ W CIELE STAŁYM

Sieć odwrotna. Fale i funkcje okresowe

Uwagi: LABORATORIUM WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW. Ćwiczenie nr 16 MECHANIKA PĘKANIA. ZNORMALIZOWANY POMIAR ODPORNOŚCI MATERIAŁÓW NA PĘKANIE.

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

Wyznaczanie profilu prędkości płynu w rurociągu o przekroju kołowym

Odpowiadają na pytanie: dlaczego ruch zachodzi?

Mechanika ogólna. Łuki, sklepienia. Zalety łuków (1) Zalety łuków (2) Geometria łuku (2) Geometria łuku (1) Kształt osi łuku (1) Kształt osi łuku (2)

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

ANALIZA DRGAŃ WŁASNYCH PŁYT PIERŚCIENIOWYCH O SKOKOWO ZMIENNEJ GRUBOŚCI

Modele odpowiedzi do arkusza Próbnej Matury z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

mechanika analityczna 2 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

POMIAR OGNISKOWEJ SOCZEWEK METODĄ BESSELA

Komputerowa symulacja doświadczenia Rutherforda (rozpraszanie cząstki klasycznej na potencjale centralnym

UTRATA STATECZNOŚCI. O charakterze układu decyduje wielkośćobciążenia. powrót do pierwotnego położenia. stabilnego do stanu niestabilnego.

v = v i e i v 1 ] T v = = v 1 v n v n [ ] U [x y z] T (X,Y,Z)

BADANIE DYNAMICZNEGO TŁUMIKA DRGA

Siła tarcia. Tarcie jest zawsze przeciwnie skierowane do kierunku ruchu (do prędkości). R. D. Knight, Physics for scientists and engineers

Metoda sił jest sposobem rozwiązywania układów statycznie niewyznaczalnych, czyli układów o nadliczbowych więzach (zewnętrznych i wewnętrznych).

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

1 Definicja całki oznaczonej

Analiza drgań belki utwierdzonej na podstawie pomiarów z zastosowaniem tensometrii elektrooporowej. KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE EKSPERYMENTU

Pochodne i całki, macierze i wyznaczniki

Wytrzymałość Materiałów I

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

L(x, 0, y, 0) = x 2 + y 2 (3)

Znajdowanie analogii w geometrii płaskiej i przestrzennej

TEORIA PŁYT I POWŁOK (KIRCHHOFFA-LOVE)

podsumowanie (E) E l Eds 0 V jds

Równania różniczkowe opisujące ruch fotela z pilotem:

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

Notatki z Analizy Matematycznej 4. Jacek M. Jędrzejewski

KOOF Szczecin: Komitet Główny Olimpiady Fizycznej. Andrzej Wysmołek Komitet Główny Olimpiady Fizycznej, IFD UW.

dr inż. Zbigniew Szklarski

Linie wpływu w belce statycznie niewyznaczalnej

W przestrzeni liniowej funkcji ciągłych na przedziale [a, b] można określić iloczyn skalarny jako następującą całkę:

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

KONKURS MATEMATYCZNY DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM

MECHANIKA OGÓLNA (II)

3.DRGANIA SWOBODNE MODELU O JEDNYM STOPNIU SWOBODY(JSS)

CHARAKTERYSTYKI GEOMETRYCZNE FIGUR PŁASKICH

Pierwiastek z liczby zespolonej

Atom (cząsteczka niepolarna) w polu elektrycznym

VI. Rachunek całkowy. 1. Całka nieoznaczona

MECHANIKA II. Drgania wymuszone

RURA GRUBOŚCIENNA W STANIE UPLASTYCZNIENIA. dr inŝ. Jan Lewiński

ĆWICZENIE ANALIZA SITOWA I PODSTAWY OCENY GRANULOMETRYCZNEJ SUROWCÓW I PRODUKTÓW

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania

LABORATORIUM ELEKTROAKUSTYKI. ĆWICZENIE NR 1 Drgania układów mechanicznych

EUROELEKTRA Ogólnopolska Olimpiada Wiedzy Elektrycznej i Elektronicznej Rok szkolny 2014/2015 Zadania dla grupy elektronicznej na zawody II stopnia

Wykład z modelowania matematycznego. Przykłady modelowania w mechanice i elektrotechnice.

Transkrypt:

LABORAORIUM DRGANIA I WIBROAKUSYKA MASZYN Wydził Budowy Mszyn i Zządzni Zkłd Wibokustyki i Bio-Dynmiki Systemów Ćwiczenie n WYZNACZANIE PARAMERÓW DYNAMICZNYCH UKŁADÓW metodą dgń swobodnych Ce ćwiczeni: Poznnie zsd modeowni obiektów zeczywistych zstąpienie obiektu bdnego (bek jedno- ub dwu- wsponikow z dodtkową msą) modeem fizycznym i mtemtycznym (ukłd zstępczy mode fizyczny o jednym stopniu swobody). Okeśenie n dodze nityczno-ekspeymentnej d kżdego z bdnych ukłdów pmetów dynmicznych: msy zedukownej, zstępczego współczynnik tłumieni i zstępczego współczynnik spężystości. Wyposżenie stnowisk: Stnowisko skłd się z dwóch ukłdów: ) zeczywistego ukłdu mechnicznego złożonego z: podstwy umożiwijącej jedno- ub dwustonne mocownie beek, pzymiu miimetowego umocownego n podstwie, kiku beek o óżnej gubości, kiku ms mocownych wymiennie n bekch; b) ukłdu pomiowego zwiejącego: piezoeektyczny pzetwonik pzyspieszeń dgń, mienik dgń ze wzmcniczem i ukłdem cłkującym, oscyoskop, pzetwonik nogowo-cyfowy (A-C), kompute z opogmowniem oscyoskop cyfowy. Litetu:. C. Cempe: Dgni mechniczne. Wpowdzenie, skypt PP N 6 984; st. 8-6; 77-94.. Z. Osiński: eoi dgń, PWN Wszw 978. st. 79-9, -48.. Z. Osiński: łumienie dgń mechnicznych. PWN Wszw 986. st. 8-55. 4. Z. Pszewski: Dgni i dynmik mszyn. WN Wszw 988, st. -54. 5. K. Piszczek, J. Wczk: Dgni w budowie mszyn. PWN Wszw 98, st. 8-9. Zgdnieni kontone:. Zsdy modeowni ukłdów zeczywistych.. Znjomość ukłdni ównń uchu d ukłdów o jednym stopniu swobody.. Sposoby ozwiązywni ównń óżniczkowych zwyczjnych iniowych o stłych współczynnikch. 4. Intepetcj pmetów dynmicznych ukłdów. 5. Chkteystyk mpitudowo-częstotiwościow ukłdu o jednym stopniu swobody.

. PODSAWY EOREYCZNE W wieu zgdnienich technicznych np. w zdniu minimizcji dgń ukłdów zeczywistych, pzy okeśeniu bezpiecznego zkesu pcy ze wzgędu n odpowiedź obiektu n występujące wymuszeni (np. siłmi w mszynie), pzy optymizcji konstukcji pod wzgędem wytzymłościowym i w wieu innych pzypdkch, istotn jest znjomość włsności dynmicznych obiektów. Duż złożoność budowy wieu ukłdów zeczywistych powoduje, że ównież ich modee fizyczne i mtemtyczne chkteyzują się dużą złożonością. Dtego też, w piewszym pzybiżeniu, ukłdy tkie zstępuje się modemi postszymi np. ukłdmi o jednym ub dwóch stopnich swobody i d nich okeś się pmety dynmiczne. Rozptzmy dw poste ukłdy mechniczne pzedstwione n ysunku i b. W kżdym pzypdku jest to bek pyzmtyczn o długości i msie m b z msą skupioną M zmocowną w punkcie o współzędnej. Obydw ukłdy óżnią się jedynie wunkmi bzegowymi. Obydw te ukłdy zstąpimy modeem dysketnym iniowym o jednym stopniu swobody (ysunek c) pzyjmując, że jedynie możiwy ich uch to dgni giętne z piewszą postcią włsną. ) m b M c) k m b) m b M c Rys.. Rozptywne obiekty zeczywiste bek pyzmtyczn z msą skupioną: ) jednostonnie utwiedzon, b) obustonnie pzegubowo podpt, c) mode obiektu zeczywistego. W ceu okeśeni pmetów dynmicznych modeu wykozystmy dwie metody: enegetyczną tzw. metodę Ryeigh' d okeśeni msy zedukownej m i sztywności zedukownej k (metod nityczn), optą n kyteium ówności pzemieszczeń dgń swobodnych wybnego punktu obiektu zeczywistego (punktu edukcji) i modeu d okeśeni sztywności zedukownej k i zedukownego współczynnik tłumieni c (metod ekspeymentn). Z powyższego widć, że msę zedukowną m możemy okeśić n podstwie obiczeń numeycznych zś zedukowny współczynnik tłumieni c n dodze ekspeymentnej. Jedynie zedukowną sztywność k możemy wyznczyć n dodze nitycznej, tkże pzy złożeniu znjomości wtości m doświdcznie.

N początku wykozystjmy enegetyczną metodę modeowni. W metodzie tej zkłd się, że obiekt mechniczny jest ukłdem zchowwczym, tzn., że nie uwzgędnimy stt enegii (pktycznie tłumienie jest niewiekie tzn. c ). Wtości m i k wyznczmy w opciu o kyteium ówności enegii kinetycznej i enegii potencjnej V : V obiektu obiektu V modeu modeu Zkłdjąc, że bek dg z piewszą postcią włsną, uch dowonego punktu beki możemy opisć zeżnością: x,t Y x cos ω t () ( ) ( ) ( ) y gdzie Y(x) jest mksymnym wychyeniem dowonego punktu beki, ω jest piewszą częstością włsną. y(,t) y (t) () y x dx M x k m y Rys.. Schemt ideowy wykozystywny pzy wyznczniu zedukownych pmetów dynmicznych obiektu mechnicznego metodą enegetyczną. N podstwie ysunku enegię kinetyczną () i potencjną (b) beki z msą skupioną i modeu możemy wyzić nstępująco: obiektu mod eu V V obiektu mod eu [ ρs + Mδ( x ) ] dy m dt d EI k ( x, t) y dx ( x,t) [ y( x.t )] x x dx dy dt ( x, t) gdzie: ρ gęstość mteiłu beki w [kg/m ], S poe pzekoju popzecznego w [m ], M ms skupion w [kg], E moduł Young mteiłu beki w [ N/m ]. I moment bezwłdności pzekoju popzecznego beki wzgędem osi obojętnej w [m 4 ], dx, () (b)

m k ms zedukown w [kg], sztywność zedukown modeu w [N/m], położenie msy skupionej i jednocześnie punkt do któego edukujemy włsności msowo spężyste obiektu zeczywistego w [m] (w ogóności możn wybć inny punkt obiektu). d x δ ( x ) det Dic d x Stąd n podstwie kyteium podobieństw obiektu zeczywistego i modeu (), wykozystując zeżności () i (), otzymmy: m Y ( x )dx M + mb, mb ρs, Y ( ) ( x) d y dx k EI Y ( ) Z zeżności (4) możn obiczyć wtości pmetów dynmicznych modeu jeśi znmy postć funkcji Y(x). Omwin metod jest metodą pzybiżoną i stąd w zeżnościch (4) neży pzyjąć pzybiżoną postć tej funkcji. Ogónie zkłd się, że funkcj Y(x) może być dowoną funkcją spełnijącą wunki bzegowe. Jednkże njmniejszy błąd popełnimy jeśi do obiczeń weźmiemy: Y(x) {sttyczn ini ugięci osi beki pod obciążeniem włsnym} (5) Pzyjmując, zgodnie z ysunkiem, obciążenie beki w postci obciążeni ciągłego o gęstości obciążeni q m b g/ i obciążeni dysketnego P M g (g pzyspieszenie ziemskie) dziłjącego mb w punkcie otzymmy: q( x) g + Mδ ( x ). (4) mb g q ( x) const. P Mg y x Rys.. Schemt do obiczeni inii ugięci beki. d beki jednostonnie utwiedzonej z msą skupioną: Y ( x) m g b { 4μ [( x ) H( x ) ( x )x ] + x ( x 4x 6 )} 4EI + (6) d beki obustonnie swobodnie podptej z msą skupioną: 4

m g Y( x ) b { 4μ [( x ) H( x ) ( x ) [ x ( )] + x( x x )} 4EI + (7) gdzie: μ M/m b,, x x/, /, H ( x ) d x d x funkcj skoku jednostkowego Po podstwieniu zeżności (6) i (7) do (4) otzymmy związki opisujące wtości zedukownej msy m i zedukownej sztywności k. W niniejszym opcowniu nie pzedstwiono końcowych zeżności powyższych obiczeń z uwgi n ich złożoną postć. Obiczeni numeyczne d konketnych ukłdów możn pzepowdzić wykozystujące pogmy "BELKA" i "BELKA". Pzykłdowo d ukłdu: z ysunku : gdy mmy: EI m M +.4mb, k z ysunku b: gdy.5 mmy: EI m M +.49mb, k 48. Pzejdźmy tez do omówieni, dugiej metody. Wyznczenie wtości zedukownej sztywności k i zedukownego współczynnik c pzepowdzimy w opciu o złożenie ówności pzemieszczeń dgń punktu edukcji obiektu zeczywistego i modeu: Y (,t) y ( t) (8) Rozptzmy ztem uch modeu pzedstwionego n ysunku c. Równnie uchu dgń swobodnych modeu zpiszemy w postci: z wunkmi początkowymi: c d y m dt dy + c + k y (9) dt dy, y () t y, () dt t Rozwiąznie ównni (9) z wunkmi początkowymi () d tłumieni podkytycznego < k m m nstępującą postć: + y ( t ) A exp( ξω t ) cos( ω ξ t ) () gdzie: k ω częstość włsn modeu, m ξ stopień tłumieni modeu, k c m ξω y + v A y + mksymn mpitud dgń swobodnych, ( ) ω ξ 5

ξω y + v α ctg( ) pzesunięcie fzowe. ω ξ y Z nizy ozwiązni () (ysunek 4) ównni uchu modeu (9) wynik, że ms m dg wokół położeni ównowgi z częstością: ω ξ Ztem okes dgń swobodnych tłumionych wynosi: ω. () π π. () ω ω ξ Zś koejne mksymne wychyeni twozą ciąg geometyczny o iozie ównym: y ( t ) Ai exp( ξω ) δ (4). y ( t ) A + i+ y (t) / A 4 5 t / - Rys. 4. Wykes dgń swobodnych tłumionych uzyskny n podstwie ozwiązni () d ξ. nzywnym dekementem tłumieni dgń. Bdzo często wykozystuje się ogytmiczny dekement tłumieni dgń A zdefiniowny nstępująco: A i Δ n( δ ) n( ) Ai + ξω Stąd n podstwie zeżności (-5) d znnej wtości zedukownej msy ukłdu m możemy obiczyć wtości zedukownego współczynnik tłumieni c i zedukownej sztywności k : c k m Δ 4m ( π + Δ ) (5) (6) 6

gdzie wtości ogytmicznego współczynnik tłumieni Δ i okesu dgń swobodnych tłumionych okeśmy n. podstwie pzebiegu pzemieszczeń dgń swobodnych punktu edukcji obiektu zeczywistego.. OPIS SANOW[SKA Stnowisko botoyjne skłd się z dwóch części: mechnicznej i eektonicznego ukłdu bdwczego (ysunek 5). pzetwonik dgń (t) (t) ) b) mienik dgń wzmocnienie i / ub cłkownie sygnłu, wstępn obsewcj pzebiegów czsowych (t) ub v(t) ub x(t) pzetwonik A/C pzetwznie sygnłu nogowego n jego epezentcję cyfową { j } ub {v j } ub {x j } kompute obsewcj pzebiegów czsowych, twozenie bzy dnych (piki tekstowe) do dszej nizy Rys. 5. Schemt stnowisk botoyjnego:, b bdne ukłdy zeczywiste. Ukłd mechniczny skłd się ze sttywu, w któym mocujemy bekę w ukłdzie ub b. Do beki, w dowonym punkcie jej czynnej długości, mocujemy dodtkową msę M. Piewszym eementem eektonicznego ukłdu pomiowego jest piezoeektyczny pzetwonik pzyspieszeń dgń mocowny do dodtkowej msy ukłdu mechnicznego. Umożiwi on tnsfomcję wiekości mechnicznych n eektyczne. Ztem uwzgędnijąc włsności pzetwonik uzyskujemy sygnł eektyczny o npięciu popocjonnym do pzyspieszeni dgń. Nstępnie sygnł ten może być wzmocniony i dej dwukotnie scłkowny (wzmcnicz z ukłdem cłkującym). Umożiwi to obsewcję i nstępnie bdni koejnych wiekości mechnicznych pędkości i pzemieszczeni dgń. Wykozystując pzetwonik nogowo cyfowy uzyskujemy epezentcję cyfową sygnłów nogowych w ukłdzie wygodnym do dszej nizy z wykozystniem odpowiednio opogmownego kompute. 7

. SPOSÓB PRZEPROWADZENIA ĆWICZENIA. Ekspeyment njepiej pzepowdzić zgodnie z podnymi poniżej wytycznymi: D wskznego pzez powdzącego ukłdu mechnicznego (ysunek ub b) okeśić wtości wiekości mteiłowo-geometycznych: msę M (ms dodtkowego ciężk + ms uchwytu + ms czujnik dgń), długość czynną beki. współzędną mocowni msy skupionej, msę czynnej części beki m b (m b ρbh ; gdzie ρ gęstość mteiłu beki, możn pzyjąć, że bek jest stow: d sti ρ 78 [kg/m ]; b szeokość beki, h gubość beki; uwg: msę czynnej części beki możn wyznczyć też z popocji wżąc bekę bo wyznczjąc gęstość mteiłu beki ρ, moment bezwłdności pzekoju beki wzgędem osi obojętnej I (d beki o pzekoju postokątnym I bh /, gdzie b szeokość beki, h gubość beki), Uwg: w obiczenich współczynnik spężystości k pzyjąć wtość moduł Young E mteiłu beki d sti E. [N/m ], Kozystjąc ze wzoów (4) i (6) ub (7) wzgędnie z pogmów "BELKA" ub "BELKA" obiczyć wtości zedukownej msy m i zedukownej sztywności k ukłdu oz jego często- k tiwość włsną zgodnie ze wzoem: f [Hz] π m Pobudzić ukłd do dgń (wychyić ukłd z położeni ównowgi) i zejestowć pzebieg dgń gsnących w komputeze nstępnie n włsnym nośniku. N podstwie zejestownych pzebiegów dgń włsnych ukłdu dokonć obiczeń zgodnie z poniższą poceduą: y (t) 4 A A A A 4 A 5 A A A A 4 A 5 t 4 Rys. 6. Wykes dgń swobodnych tłumionych: A ij wtości koejnych mksymnych pzemieszczeń ukłdu, tj okes dgń swobodnych tłumionych. 8

o Obiczyć śednią wtość okesu dgń swobodnych ś i ogytmicznego dekementu tłumieni Δ ś zgodnie z zeżnościmi: n m ś j j, ij tij tij + n j m +, (7) j k Aij + A j Δ ś n n (8) k j Aij+ j A j+ gdzie i dotyczy dodtniej i ujemnej części wykesu. o Kozystjąc ze wzoów (6) obiczyć wtości zedukownego współczynnik tłumieni c i zedukownej sztywności k oz stopień tłumieni ξ pzyjmując wcześniej wyznczoną msę zedukowną m. o Nysowć pzybiżoną chkteystykę mpitudowo-częstotiwościową bdnego ukłdu. Chkteystyk t zwie infomcję o zchowniu się ukłdu zeczywistego pod dziłniem hmonicznej siły wymuszjącej o częstotiwości biskiej częstotiwości włsnej ukłdu, gdyż definicyjnie jest to funkcj mpitudy dgń wymuszonych ustonych A w w zeżności od częstotiwości siły wymuszjącej f, A w A w (f). o N podstwie pzepowdzonych bdń nityczno-ekspeymentnych, kozystjąc z dnych zwtych w [] (ozdził 4), możemy wyznczyć chkteystyczne punkty funkcji A w (f). I tk: A y w st Q π Q Δś Q d d d d d f f f Δf f f f Δf f + f ys.7 punkt B punkt D punkt C punkt E gdzie: y st F /k ugięcie sttyczne, F o mpitud siły wymuszjącej, Q doboć ukłdu; wiekość opisując zdoność ukłdu do kumuowni enegii. f Δ f Δ f szeokość połówkow kzywej ezonnsowej, Δf. π Q 9

Q C Q / D E Aw/yst Δ f B f f [Hz] Rys. 7. Pzybiżon chkteystyk mpitudowo-częstotiwościow ukłdu. 4. ZAWAROŚĆ OPRACOWANIA. Opcownie ćwiczeni powinno zwieć nstępujące eementy: ce ćwiczeni, schemt stnowisk bdwczego, pzebieg dgń znikjących bdnego ukłdu, zestwienie wtości pmetów dynmicznych ukłdu wyznczonych n dodze obiczeń numeycznych i bdń ekspeymentnych: o zedukownej msy m, o zedukownej sztywności k, o zedukownego współczynnik tłumieni c, zestwienie innych wtości pmetów chkteyzujących dgni swobodne ukłdu o jednym stopniu swobody: o częstotiwość dgń swobodnych tłumionych ω i nietłumionych ω o, o stopień tłumieni ξ, o ogytmiczny dekement tłumieni Δ, o pzybiżoną chkteystykę mpitudowo-częstotiwościową ukłdu.