< f g = fg. f = e t f = e t. U nas: e t (α 1)t α 2 dt = 0 + (α 1)Γ(α 1)

Podobne dokumenty
N(0, 1) ) = φ( 0, 3) = 1 φ(0, 3) = 1 0, 6179 = 0, 3821 < t α 1 e t dt α > 0. f g = fg. f = e t f = e t. U nas: g = t α 1 g = (α 1)t α 2

Wykład 2. Pojęcie całki niewłaściwej do rachunku prawdopodobieństwa

f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

Całki niewłaściwe. Rozdział Wprowadzenie Całki niewłaściwe I rodzaju

3. F jest lewostronnie ciągła

RACHUNEK CAŁKOWY. Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I R, jeżeli. F (x) = f (x), dla każdego x I.

III. Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej.

Notatki z Analizy Matematycznej 4. Jacek M. Jędrzejewski

VI. Rachunek całkowy. 1. Całka nieoznaczona

Całka Riemanna. Analiza Matematyczna. Alexander Denisjuk

WYKŁADY Z RACHUNKU PRAWDOPODOBIEŃSTWA I wykład 4 Przekształcenia zmiennej losowej, momenty

1 Definicja całki oznaczonej

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

Całka Riemanna Dolna i górna suma całkowa Darboux

Analiza matematyczna i algebra liniowa Całka oznaczona

Całka oznaczona. Matematyka. Aleksander Denisiuk. Elblaska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna ul. Lotnicza Elblag.

Analiza Matematyczna. Całka Riemanna

WYKŁADY Z RACHUNKU PRAWDOPODOBIEŃSTWA I wykład 2 i 3 Zmienna losowa

Analiza matematyczna v.1.6 egzamin mgr inf niestacj 1. x p. , przy założeniu, że istnieją lim

Metody numeryczne. Całkowanie. Janusz Szwabiński. nm_slides-4.tex Metody numeryczne Janusz Szwabiński 23/10/ :07 p.

PEWNE FAKTY Z RACHUNKU PRAWDOPODOBIEŃSTWA

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

f(g(x))g (x)dx = 6) x 2 1

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

PODSTAWOWE ROZKŁADY PRAWDOPODOBIEŃSTWA. Piotr Wiącek

5 Przegląd najważniejszych rozkładów

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

Prawdopodobieństwo i statystyka

Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Całki oznaczone. lim δ n = 0. σ n = f(ξ i ) x i. (1)

Całkowanie metodą Monte Carlo

Całkowanie. dx d) x 3 x+ 4 x. + x4 big)dx g) e x 4 3 x +a x b x. dx k) 2x ; x 0. 2x 2 ; x 1. (x 2 +3) 6 j) 6x 2. x 3 +3 dx k) xe x2 dx l) 6 1 x dx

Statystyka matematyczna. Wykład III. Estymacja przedziałowa

zadania z rachunku prawdopodobieństwa zapożyczone z egzaminów aktuarialnych

Wykład 3 Momenty zmiennych losowych.

Wykład 3 Momenty zmiennych losowych.

Całkowanie metodą Monte Carlo

Różne rozkłady prawdopodobieństwa

Matematyka dla biologów Zajęcia nr 7.

Prawdopodobieństwo i statystyka

WYKŁADY ZE STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ wykład 7 i 8 - Efektywność estymatorów, przedziały ufności

nazywamy odpowiednio dolną oraz górną sumą Darboux funkcji f w przedziale [a, b] wyznaczoną przez podział P.

Pochodne i całki, macierze i wyznaczniki

Najczęściej spotykane rozkłady dyskretne:

Całki oznaczone. Funkcja górnej granicy całkowania. Zastosowania całek oznaczonych. Całki niewłaściwe. Małgorzata Wyrwas

Całki oznaczone. Funkcja górnej granicy całkowania. Zastosowania całek oznaczonych. Całki niewłaściwe. Małgorzata Wyrwas

WYKŁAD 6. Witold Bednorz, Paweł Wolff. Rachunek Prawdopodobieństwa, WNE, Uniwersytet Warszawski. 1 Instytut Matematyki


Analiza Matematyczna

v = v i e i v 1 ] T v =

STATYSTYKA MATEMATYCZNA dla ZPM I dr inż Krzysztof Bryś wyk lad 1,2 KLASYCZNY RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA

O SZEREGACH FOURIERA. T (x) = c k e ikx

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

INSTRUKCJA. - Jak rozwiązywać zadania wysoko punktowane?

Wzory uproszczonego mno zenia: (a + b) 2 = a 2 + 2ab + b 2, (a b) 2 = a 2 2ab + b 2, a 2 b 2 = (a b) (a + b).

2.1 Przykład wstępny Określenie i konstrukcja Model dwupunktowy Model gaussowski... 7

Całka oznaczona i całka niewłaściwa Zastosowania rachunku całkowego w geometrii

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

STYSTYSTYKA dla ZOM II dr inż Krzysztof Bryś Wykad 1

Matematyka dla biologów Zajęcia nr 13.

Matematyka 1. Šukasz Dawidowski. Instytut Matematyki, Uniwersytet l ski

Prawdopodobieństwo i statystyka

Statystyka. Wydział Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego

Niewymierność i przestępność Materiały do warsztatów na WWW6

WYKŁADY ZE STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ wykład 11 i 12 - Weryfikacja hipotez statystycznych

Matematyka stosowana i metody numeryczne

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

PEWNIK DEDEKINDA i jego najprostsze konsekwencje

ANALIZA MATEMATYCZNA 1

Szkice do zajęć z Przedmiotu Wyrównawczego

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 5. 2 listopada 2009

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD października 2009

v = v i e i v 1 ] T v = = v 1 v n v n ] a r +q = a a r 3q =

Obliczenia naukowe Wykład nr 14

Zestaw wybranych wzorów matematycznych

Statystyka aktuarialna i teoria ryzyka, rozkłady szkód

WYKŁADY ZE STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ wykład 9 i 10 - Weryfikacja hipotez statystycznych

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka

Modelowanie zależności. Matematyczne podstawy teorii ryzyka i ich zastosowanie R. Łochowski

Biostatystyka, # 4 /Weterynaria I/

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Weryfikacja hipotez statystycznych

Zadania z Rachunku Prawdopodobieństwa III - 1

Rozkłady prawdopodobieństwa

Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Całki krzywoliniowe

WYMAGANIA I KRYTERIA OCENIANIA Z MATEMATYKI W 3 LETNIM LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 3 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania

Ekoenergetyka Matematyka 1. Wykład 15. CAŁKI OZNACZONE. Egzaminy I termin poniedziałek :00 Aula B sala 12B Wydział Informatyki

Przestrzeń probabilistyczna

Wstęp do Rachunku Prawdopodobieństwa, IIr. WMS

2. Analiza Funkcje niepustymi zbiorami. Funkcja

Laboratorium z metod numerycznych.

Granica i ciągłość funkcji. 1 Granica funkcji rzeczywistej jednej zmiennej rzeczywistej

Granica i ciągłość funkcji. 1 Granica funkcji rzeczywistej jednej zmiennej rzeczywsitej

Całki niewłaściwe. Funkcje Γ i B Eulera oraz ich zastosowania

1 Podstawy rachunku prawdopodobieństwa

Komisja Egzaminacyjna dla Aktuariuszy LIX Egzamin dla Aktuariuszy z 12 marca 2012 r. Część I Matematyka finansowa

Transkrypt:

Zdnie X,..., X 5 N(6, 5 ) Y,..., Y 6 N(7, 5 ) X N(6, 5 6 ) Ȳ N(7, 5 6 ) Przy złożeniu niezleżności zmiennych mmy: X Ȳ N(, ) po stndryzcji otrzymmy: Ȳ X N(, ) Pr(Ȳ X < ) = Pr(Ȳ X < ) = φ(, 3) = φ(, 3) =, 679 =, 38 Zdnie ) Γ(α) = t α e t dt α > Γ(α) = (α )Γ(α ) dl α > f g = fg fg U ns: f = e t f = e t orz g = t α g = (α )t α Γ(α) = e t t α + e t (α )t α dt = + (α )Γ(α ) Powyższy wynik uzyskno uwzględnijc, że: e t t α dl t = jest równe zero, orz: lim t e t t α = lim tα = t e t

b) Wystrczy zuwżyć, że funkcj wykłdnicz rośnie szybcje, niż jkkolwiek funkcj wielominow (by uzyskć ten wynik wystrczy zstosowć np.: regułę de l Hospitl). Γ ( ) = Stosujemy nstępujce podstwienie: {t = x dt = xdx ( x ) x x e xdx = t e t dt x e dx = π e x dx = π π = π Funkcj pod osttni cłk to gestość rozkłdu normlnego stndrdowego. Wobec tego, cłk od zer do + z tej funkcji jest równ,5. Zdnie 3 Mmy próbę prost z pewnego rozkłdu: X.., X, Pr(X i k) = X 55: będzie mniejsze od k jeśli wśród wylosownych liczb przynjmniej 55 jest mniejszych od k. Zdefiniujmy now zmienn: { X i k Y i = w p.p. Wobec tego: Pr(Y i = ) = Pr(X i > k) = 3 orz Pr(Y i = ) = Pr(X i k) = EY i = + 3 =, V ry i = EY i (EY i ) = 6 = 3 6 Oczywiście EY i = EYi =, poniewż Y i = Yi. Pr(X 55: < k) = Pr( Y i 55) = Pr i= ( i= Y 3 ) 55 = 3

= φ(, 8) =, 7939 =, 6 Zdnie X Exp(), f(x) = λe x, F (x) = e λx Szukmy mediny, czyli tkiej liczby m, że: F (m) = F (m) = e λx = e λm =, dl λ = mmy e m =, m = ln ( ) m = ln() Zdnie 5 X,..., X n U(, ) X n:n = mx(x,..., X n ) F Xn:n (t) = P r(x n:n t) = P r(mx(x,.., X n ) t) = Pr(X t, X t,..., X n t) Pr(X i t) = [F (t)] n = t n Skorzystliśmy z niezleżności zmiennych losowych X i orz z tego, że dystrybunt rozkłdu jednostjnego n przedzile [, ] jes równ F (t) = t Gęstość X n:n jest dn wzorem:f Xn:n (t) = nt n EX n:n = ( F Xn:n (t))dt = ( t n )dt = (t n + tn+ ) = n + = n n + Zstosowliśmy powyzszy wzór n wrtość oczekiwn, poniewż, X n:n. Zdnie 6 X,.., X n Exp(λ) F (t) = e λx Pr(X :n t) = Pr(min(X,..X n ) t) = Pr(min(X,..., X n ) > t) = [Pr(X > t)] n [F (t)] n = [ F (t)] n = e λnx X :m Exp(λn) EX :n = λn 3

Zdnie 7 X N(, ), Y N(, ), z χ (6), w chi () ) A = X + (Y ) + W χ (), bo X, (Y ) χ () Pr(A 3, 33) = F χ ()(3, 33) =, 975 b) Pr(Y +, 9 ( ) Y X + Z) = Pr X + Z, 9 Sttystykie s niezleżne, licznik powyzszego wyrżeni m stndrdowy rozkłd normlny minownik to pierwistek kwdrtowy zmiennej losowej z rozkłdu χ (7). W celu uzyskni sttystyki o rozkłdzie t-student nleży minownik podzielić prze liczbę stopni swobody rozkłdu zmiennej losowej z minownik. Pr Y X +Z 7, 9 = Pr(t, 9 7) = F t 7 (, 38), 975 7 Zdnie 8 X,..., X { nie zdł Pr(X i = ) =, X i = zdł Pr(X i = ) =, 9 Szukmy prwdopodobieństw, że wśród stu studentów znjdzie się co njwyzej siedmiu, którzy nie zdli. Skorzystmy z CTG. EX i =,, V rx i =, 9 Pr( i= i= X i 7) = Pr( X i,, 9 7,, 9 ) = = φ( ) = φ()

Zdnie 9 X χ (n) X = Y +... + Y n, Y,..., Y n N(, ) co wynik z: E[Y +... + Y n ] = n EY = n Niech y ozn = Y Zuwżmy, że: V ry i =, EY = EY i = V ry i + (EY i ) = V r[y +... + Y n ] = n i= V ry = EY (EY ) Ey = R y V ryi = n V ry π e y dy (e y ) = e y ( y) Wtedy, podstwijc do wyrżeni n wrtość oczekiwn: Ey = y (e y ) R π y dy = = y 3 (e y ) dy = π Zstosujmy wzór n cłkownie przez części: R f = e y ( y) () f = e y () g = y 3 (3) g = 3y () = y 3 e y +3 y e y dx = + 3 R (5) 5

Pierwszy ze skłdników sumy jest równy zero (ptrz n zkres cłki oznczonej), ntomist drugi skłdnik, to wrtość oczekiwn y, co jk pokzliśmy wcześniej jest równe. Wobec tego: Osttecznie: V ry = EY (EY ) = 3 = V r[y + Y +... + Y n ] = n V r(y ) = n Alterntywnie możemy skorzystć z fktu, że: X χ n x Γ( n, ) EX = n Zdnie > = n, orz V rx = ( n ) = n < F Y (Y t) = Pr(X + b t) = Pr(X t b ) = F X( t b ) f y (t) = δf X( t b ) δt = f X ( t b ) (t b ) = f X ( t b ) F Y (Y t) = Pr(X + b t) = Pr(X t b ) = F X( t b ) f y (t) = δf X( t b ) δt = f X ( t b ) Podsumowujc obydw przypdki mmy: f y (t) = f X ( t b ) ) (t b ) = f X ( t b ) b) X N(µ, σ ) Y = X + B, f X = πσ e σ (x µ) Podstwijc do wzoru uzysknego w punkcie ) otrzymmy: f Y (t) = (πσ ) e 6 σ ( t b µ ) =

Zdnie = π(σ) e (σ) (t (b+µ)) Z osttniego wzoru wynik, że Y N(µ + b, σ ) X,..., X n i.i.d. U(, ), [, ] { X i [, ] Y i = Dystrybunt dl zmiennej losowej z rozkłdu X i (, ] jednostjnego n przedzile [,] jest równ: F X (t) = t P (Y = ) = P (X i ) = F Xi () = P (Y = ) = P (X i ) = F Xi () = Ztem sum niezleżnych zmiennych losowych Y i (niezleżność wynik z niezleżności zmiennych X i ) m rozkłd dwuminowy (n doświdczeń losowych, sukces pojwi się z prwdopodobieństwem ): S n = n Y i ~Bin(n, ) i= P (S n = k) = ( ) n k ( ) n k k Zdnie X t n X = Y Z/n, Y N(, ), Z χ (n) [ ] Y EX = E = EY E(Z/n) = Z/n (EY = orz zmienne X,Z s niezleżne!) [ ] Y EX = E = EY E n Z/n Z 7

EY =, zuwżmy, że Z Γ( n, /), f(z) = ( ) n z n Γ( n ) e z Wobec tego: E n Z = n ( ) n n z Γ( n)z e z dz = n /Γ( n ) Γ( n ) ( n) n n Γ( n )z e n z dz = Zuwżmy, że wyrżeni pod cłk jest funkcj gęstości rozkłdu Γ( n, ), czyli n > n > (w przeciwnym rzie wyrżenie pod cłk nie byłoby cłkowlne!). Wobec tego, cłk uprsz się do jedynki. Zdnie 3 = n Γ( n ) ( n )Γ( n ) = n n = n n F = X/m Y/n F (m, n), x χ m Γ(m/, /), Y χ n Γ(n/, /) Zmienne X,Y s niezleżne: [ ] X/m E = n Y/n m E(X)E(Y ) EX = m/ / = m Z kżdym rzem, kiedy przeksztłcmy wyrżeni podcłkowe, tk by otrzymć funkcję gęstości rozkłdu Gmm z innymi prmetrmi, musimy pmiętć, żeby nłożyć ogrniczeni n nowe prmetry rozkłdu. W przeciwnym rzie wyrżeni podcłkowe nie będ mogły mieć interpretcji jko funkcje gęstości i mog nie być wogóle cłkowlne! Std poniżej znjduj się ogrniczeni nkłdne n liczbę n, któr prmetryzuje funkcję gęstości rozkłdu Gmm. EY = (/) n/ t Γ(n/) tn/ e /t dt = = (/)n/ Γ(n/) Γ(n/ ) (/) n/ (/) n/ Γ(n/ ) tn/ e /t dt = n/ = n EF = n m m n = n n EF = n m EX EY, n > 8

EX = = (/)n/ Γ(n/) (α + )α β EY = Γ(n/ ) (/) n/ (m/ + )m/ = = / (m + )m = m(m + ) t (/) n/ Γ(n/) tn/ e /t dt = (/) n/ Γ(n/ ) tn/ 3 e /t dt =, n > = (n/ )(n/ ) = (n )(n ) EF = n m EX EY = n n m(m + ) (n )(n ) Otrzymne powyżej wyniki wystrczy podstwić do poniższego wzoru, by uzyskć wyrżenie n wrincję: V rf = EF (EF ) 9