N(0, 1) ) = φ( 0, 3) = 1 φ(0, 3) = 1 0, 6179 = 0, 3821 < t α 1 e t dt α > 0. f g = fg. f = e t f = e t. U nas: g = t α 1 g = (α 1)t α 2

Podobne dokumenty
< f g = fg. f = e t f = e t. U nas: e t (α 1)t α 2 dt = 0 + (α 1)Γ(α 1)

Wykład 2. Pojęcie całki niewłaściwej do rachunku prawdopodobieństwa

f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

3. F jest lewostronnie ciągła

Całki niewłaściwe. Rozdział Wprowadzenie Całki niewłaściwe I rodzaju

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

RACHUNEK CAŁKOWY. Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I R, jeżeli. F (x) = f (x), dla każdego x I.

III. Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej.

VI. Rachunek całkowy. 1. Całka nieoznaczona

Notatki z Analizy Matematycznej 4. Jacek M. Jędrzejewski

WYKŁADY Z RACHUNKU PRAWDOPODOBIEŃSTWA I wykład 4 Przekształcenia zmiennej losowej, momenty

1 Definicja całki oznaczonej

Całka Riemanna. Analiza Matematyczna. Alexander Denisjuk

Analiza matematyczna i algebra liniowa Całka oznaczona

Całka Riemanna Dolna i górna suma całkowa Darboux

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

Całka oznaczona. Matematyka. Aleksander Denisiuk. Elblaska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna ul. Lotnicza Elblag.

Analiza Matematyczna. Całka Riemanna

PEWNE FAKTY Z RACHUNKU PRAWDOPODOBIEŃSTWA

Analiza matematyczna v.1.6 egzamin mgr inf niestacj 1. x p. , przy założeniu, że istnieją lim

Metody numeryczne. Całkowanie. Janusz Szwabiński. nm_slides-4.tex Metody numeryczne Janusz Szwabiński 23/10/ :07 p.

5 Przegląd najważniejszych rozkładów

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

Prawdopodobieństwo i statystyka

Statystyka matematyczna. Wykład III. Estymacja przedziałowa

Całkowanie. dx d) x 3 x+ 4 x. + x4 big)dx g) e x 4 3 x +a x b x. dx k) 2x ; x 0. 2x 2 ; x 1. (x 2 +3) 6 j) 6x 2. x 3 +3 dx k) xe x2 dx l) 6 1 x dx

f(g(x))g (x)dx = 6) x 2 1

WYKŁADY Z RACHUNKU PRAWDOPODOBIEŃSTWA I wykład 2 i 3 Zmienna losowa

zadania z rachunku prawdopodobieństwa zapożyczone z egzaminów aktuarialnych

Wykład 3 Momenty zmiennych losowych.

Wykład 3 Momenty zmiennych losowych.

Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Całki oznaczone. lim δ n = 0. σ n = f(ξ i ) x i. (1)

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

Prawdopodobieństwo i statystyka

Całkowanie metodą Monte Carlo

Pochodne i całki, macierze i wyznaczniki

PODSTAWOWE ROZKŁADY PRAWDOPODOBIEŃSTWA. Piotr Wiącek

Całkowanie metodą Monte Carlo

WYKŁAD 6. Witold Bednorz, Paweł Wolff. Rachunek Prawdopodobieństwa, WNE, Uniwersytet Warszawski. 1 Instytut Matematyki


v = v i e i v 1 ] T v =

Najczęściej spotykane rozkłady dyskretne:

Całka oznaczona i całka niewłaściwa Zastosowania rachunku całkowego w geometrii

Matematyka dla biologów Zajęcia nr 7.

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Całki oznaczone. Funkcja górnej granicy całkowania. Zastosowania całek oznaczonych. Całki niewłaściwe. Małgorzata Wyrwas

Różne rozkłady prawdopodobieństwa

Całki oznaczone. Funkcja górnej granicy całkowania. Zastosowania całek oznaczonych. Całki niewłaściwe. Małgorzata Wyrwas

nazywamy odpowiednio dolną oraz górną sumą Darboux funkcji f w przedziale [a, b] wyznaczoną przez podział P.

Prawdopodobieństwo i statystyka

Matematyka stosowana i metody numeryczne

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

O SZEREGACH FOURIERA. T (x) = c k e ikx

ANALIZA MATEMATYCZNA 1

Szkice do zajęć z Przedmiotu Wyrównawczego

Statystyka. Wydział Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego

Wzory uproszczonego mno zenia: (a + b) 2 = a 2 + 2ab + b 2, (a b) 2 = a 2 2ab + b 2, a 2 b 2 = (a b) (a + b).

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 5. 2 listopada 2009

Niewymierność i przestępność Materiały do warsztatów na WWW6

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD października 2009

2.1 Przykład wstępny Określenie i konstrukcja Model dwupunktowy Model gaussowski... 7

v = v i e i v 1 ] T v = = v 1 v n v n ] a r +q = a a r 3q =

Matematyka dla biologów Zajęcia nr 13.

STATYSTYKA MATEMATYCZNA dla ZPM I dr inż Krzysztof Bryś wyk lad 1,2 KLASYCZNY RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

Statystyka aktuarialna i teoria ryzyka, rozkłady szkód

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka

STYSTYSTYKA dla ZOM II dr inż Krzysztof Bryś Wykad 1

Modelowanie zależności. Matematyczne podstawy teorii ryzyka i ich zastosowanie R. Łochowski

Weryfikacja hipotez statystycznych

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 3 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

Zadania z Rachunku Prawdopodobieństwa III - 1

WYKŁADY ZE STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ wykład 7 i 8 - Efektywność estymatorów, przedziały ufności

WYMAGANIA I KRYTERIA OCENIANIA Z MATEMATYKI W 3 LETNIM LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM

Matematyka 1. Šukasz Dawidowski. Instytut Matematyki, Uniwersytet l ski

Zestaw wybranych wzorów matematycznych

Laboratorium z metod numerycznych.

Granica i ciągłość funkcji. 1 Granica funkcji rzeczywistej jednej zmiennej rzeczywistej

Wstęp do Rachunku Prawdopodobieństwa, IIr. WMS

Granica i ciągłość funkcji. 1 Granica funkcji rzeczywistej jednej zmiennej rzeczywsitej

PEWNIK DEDEKINDA i jego najprostsze konsekwencje

1 Podstawy rachunku prawdopodobieństwa

Biostatystyka, # 4 /Weterynaria I/

INSTRUKCJA. - Jak rozwiązywać zadania wysoko punktowane?

Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Całki krzywoliniowe

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Rozkłady prawdopodobieństwa

Statystyka. Wykład 2. Krzysztof Topolski. Wrocław, 11 października 2012

SIMR 2017/18, Statystyka, Przykładowe zadania do kolokwium - Rozwiązania

Rozdział 1. Wektory losowe. 1.1 Wektor losowy i jego rozkład

1 Gaussowskie zmienne losowe

Wykład 2. Funkcja logarytmiczna. Definicja logarytmu: Własności logarytmu: Logarytm naturalny: Funkcje trygonometryczne

Ekoenergetyka Matematyka 1. Wykład 15. CAŁKI OZNACZONE. Egzaminy I termin poniedziałek :00 Aula B sala 12B Wydział Informatyki

2. Analiza Funkcje niepustymi zbiorami. Funkcja

Ćwiczenia 7 - Zmienna losowa i jej rozkład. Parametry rozkładu.

Obliczenia naukowe Wykład nr 14

Transkrypt:

Zdnie X,..., X 5 N(6, 5 ) Y,..., Y 6 N(7, 5 ) X N(6, 5 6 ) Ȳ N(7, 5 6 ) Przy złożeniu niezleżności zmiennych mmy: X Ȳ N(, ) po stndryzcji otrzymmy: Ȳ X N(, ) Pr(Ȳ X < ) = Pr(Ȳ X < ) = φ(, 3) = φ(, 3) =, 679 =, 38 Zdnie ) Γ(α) = t α e t dt α > Γ(α) = (α )Γ(α ) dl α > f g = fg fg U ns: f = e t f = e t orz g = t α g = (α )t α Γ(α) = e t t α + e t (α )t α dt = + (α )Γ(α ) Powyższy wynik uzyskno uwzględnijc, że: e t t α dl t = jest równe zero, orz: lim t e t t α = lim tα = t e t

b) Wystrczy zuwżyć, że funkcj wykłdnicz rośnie szybcje, niż jkkolwiek funkcj wielominow (by uzyskć ten wynik wystrczy zstosowć np.: regułę de l Hospitl). Γ ( ) = Stosujemy nstępujce podstwienie: {t = x dt = xdx ( x ) x x e xdx = t e t dt x e dx = π e x dx = π π = π Funkcj pod osttni cłk to gestość rozkłdu normlnego stndrdowego. Wobec tego, cłk od zer do + z tej funkcji jest równ,5. Zdnie 3 Mmy próbę prost z pewnego rozkłdu: X.., X, Pr(X i k) = X 55: będzie mniejsze od k jeśli wśród wylosownych liczb przynjmniej 55 jest mniejszych od k. Zdefiniujmy now zmienn: { X i k Y i = w p.p. Wobec tego: Pr(Y i = ) = Pr(X i > k) = 3 orz Pr(Y i = ) = Pr(X i k) = EY i = + 3 =, V ry i = EY i (EY i ) = 6 = 3 6 Oczywiście EY i = EYi =, poniewż Y i = Yi. Pr(X 55: < k) = Pr( Y i 55) = Pr i= ( i= Y 3 ) 55 = 3

= φ(, 8) =, 7939 =, 6 Zdnie X Exp(), f(x) = λe x, F (x) = e λx Szukmy mediny, czyli tkiej liczby m, że: F (m) = F (m) = e λx = e λm =, dl λ = mmy e m =, m = ln ( ) m = ln() Zdnie 5 X,..., X n U(, ) X n:n = mx(x,..., X n ) F Xn:n (t) = P r(x n:n t) = P r(mx(x,.., X n ) t) = Pr(X t, X t,..., X n t) Pr(X i t) = [F (t)] n = t n Skorzystliśmy z niezleżności zmiennych losowych X i orz z tego, że dystrybunt rozkłdu jednostjnego n przedzile [, ] jes równ F (t) = t Gęstość X n:n jest dn wzorem:f Xn:n (t) = nt n EX n:n = ( F Xn:n (t))dt = ( t n )dt = (t n + tn+ ) = n + = n n + Zstosowliśmy powyzszy wzór n wrtość oczekiwn, poniewż, X n:n. Zdnie 6 X,.., X n Exp(λ) F (t) = e λx Pr(X :n t) = Pr(min(X,..X n ) t) = Pr(min(X,..., X n ) > t) = [Pr(X > t)] n [F (t)] n = [ F (t)] n = e λnx X :m Exp(λn) EX :n = λn 3

Zdnie 7 Skorzystmy z Fktu nr 6. X,..., X n N(, σ ) Pr( X S <, 6) =? X N(, σ 6 ) 5S 6 χ 5 6( X ) S t n Pr( X S <, 6) = Pr( 6 X S <, 3) = F t5 (, 3), 9 Zdnie 8 X N(, ), Y N(, ), z χ (6), w chi () ) A = X + (Y ) + W χ (), bo X, (Y ) χ () Pr(A 3, 33) = F χ ()(3, 33) =, 975 b) Pr(Y +, 9 ( ) Y X + Z) = Pr X + Z, 9 Sttystykie s niezleżne, licznik powyzszego wyrżeni m stndrdowy rozkłd normlny minownik to pierwistek kwdrtowy zmiennej losowej z rozkłdu χ (7). W celu uzyskni sttystyki o rozkłdzie t-student nleży minownik podzielić prze liczbę stopni swobody rozkłdu zmiennej losowej z minownik. Pr Y X +Z 7, 9 = Pr(t, 9 7) = F t 7 (, 38), 975 7

Zdnie 9 X,..., X { nie zdł Pr(X i = ) =, X i = zdł Pr(X i = ) =, 9 Szukmy prwdopodobieństw, że wśród stu studentów znjdzie się co njwyzej siedmiu, którzy nie zdli. Skorzystmy z CTG. EX i =,, V rx i =, 9 Pr( Zdnie i= i= X i 7) = Pr( X i,, 9 = φ( 3) = φ(3) 7,, 9 ) = X χ (n) X = Y +... + Y n, Y,..., Y n N(, ) co wynik z: E[Y +... + Y n ] = n EY = n Niech y ozn = Y Zuwżmy, że: V ry i =, EY = EY i = V ry i + (EY i ) = V r[y +... + Y n ] = n i= V ry = EY (EY ) Ey = R y V ryi = n V ry π e y dy (e y ) = e y ( y) Wtedy, podstwijc do wyrżeni n wrtość oczekiwn: Ey = y (e y ) π y dy = R 5

= y 3 (e y ) dy = R π Zstosujmy wzór n cłkownie przez części: f = e y ( y) () f = e y () g = y 3 (3) g = 3y () = y 3 e y +3 y e y dx = + 3 R Pierwszy ze skłdników sumy jest równy zero (ptrz n zkres cłki oznczonej), ntomist drugi skłdnik, to wrtość oczekiwn y, co jk pokzliśmy wcześniej jest równe. Wobec tego: Osttecznie: V ry = EY (EY ) = 3 = V r[y + Y +... + Y n ] = n V r(y ) = n Alterntywnie możemy skorzytć z fktu, że: (5) X χ n x Γ( n, ) EX = n Zdnie > = n, orz V rx = ( n ) = n F Y (Y t) = Pr(X + b t) = Pr(X t b ) = F X( t b ) f y (t) = δf X( t b ) δt = f X ( t b ) (t b ) = f X ( t b ) 6

< F Y (Y t) = Pr(X + b t) = Pr(X t b ) = F X( t b ) f y (t) = δf X( t b ) δt = f X ( t b ) Podsumowujc obydw przypdki mmy: f y (t) = f X ( t b ) ) (t b ) = f X ( t b ) b) X N(µ, σ ) Y = X + B, f X = πσ e σ (x µ) Podstwijc do wzoru uzysknego w punkcie ) otrzymmy: f Y (t) = (πσ ) e = σ ( t b µ ) = π(σ) e (σ) (t (b+µ)) Z osttniego wzoru wynik, że Y N(µ + b, σ ) Zdnie X t n X = Y Z/n, Y N(, ), Z χ (n) [ ] Y EX = E = EY E(Z/n) = Z/n (EY = orz zmienne X,Z s niezleżne!) [ ] Y EX = E = EY E n Z/n Z EY =, zuwżmy, że Z Γ( n, /), f(z) = ( ) n z n Γ( n ) e z Wobec tego: E n Z = n ( ) n n z Γ( n)z e z dz = 7

n /Γ( n ) Γ( n) ( n) n n Γ( n )z e n z dz = Zuwżmy, że wyrżeni pod cłk jest funkcj gęstości rozkłdu Γ( n, ), czyli n > n > (w przeciwnym rzie wyrżenie pod cłk nie byłoby cłkowlne!). Wobec tego, cłk uprsz się do jedynki. Zdnie 3 = n Γ( n ) ( n )Γ( n ) = n n = n n F = X/m Y/n F (m, n), x χ m Γ(m/, /), Y χ n Γ(n/, /) Zmienne X,Y s niezleżne: [ ] X/m E = n Y/n m E(X)E(Y ) EX = m/ / = m Z kżdym rzem, kiedy przeksztłcmy wyrżeni podcłkowe, tk by otrzymć funkcję gęstości rozkłdu Gmm z innymi prmetrmi, musimy pmiętć, żeby nłożyć ogrniczeni n nowe prmetry rozkłdu. W przeciwnym rzie wyrżeni podcłkowe nie będ mogły mieć interpretcji jko funkcje gęstości i mog nie być wogóle cłkowlne! Std poniżej znjduj się ogrniczeni nkłdne n liczbę n, któr prmetryzuje funkcję gęstości rozkłdu Gmm. EY = (/) n/ t Γ(n/) tn/ e /t dt = = (/)n/ Γ(n/) EX = Γ(n/ ) (/) n/ (α + )α β EY = (/) n/ Γ(n/ ) tn/ e /t dt = n/ = n EF = n m m n = n n EF = n m EX EY (m/ + )m/ (m + )m = = = m(m + ) / t (/) n/ Γ(n/) tn/ e /t dt =, n > 8

= (/)n/ Γ(n/ ) (/) n/ Γ(n/) (/) n/ Γ(n/ ) tn/ 3 e /t dt =, n > = (n/ )(n/ ) = (n )(n ) EF = n m EX EY = n n m(m + ) (n )(n ) Otrzymne powyżej wyniki wystrczy podstwić do poniższego wzoru, by uzyskć wyrżenie n wrincję: V rf = EF (EF ) 9