(1.41) Wstawiając to wyrażenie do zasady pędu (1.23), możemy otrzymać. Po scałkowaniu względem współrzędnej x i przekształceniach otrzymamy w końcu

Podobne dokumenty
Zadania do rozdziału 7.

Sieć odwrotna. Fale i funkcje okresowe

Prędkość i przyspieszenie punktu bryły w ruchu kulistym

Pomiary parametrów światłowodów WYKŁAD 11 SMK. 1. Wpływ sposobu pobudzania włókna światłowodu na rozkład prowadzonej w nim mocy

Wykład 6 Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

2. Tensometria mechaniczna

Metody analizy światłowodów wielomodowych

Znajdowanie analogii w geometrii płaskiej i przestrzennej

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

5. Mechanika bryły sztywnej

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Różniczkowanie i całkowanie numeryczne

ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZANIA

mgh. Praca ta jest zmagazynowana w postaci energii potencjalnej,

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

Wyznaczanie profilu prędkości płynu w rurociągu o przekroju kołowym

f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

4. RACHUNEK WEKTOROWY

O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

magnetycznym. Rozwiązanie: Na elektron poruszający się z prędkością υ w polu B działa siła Lorentza F L, wektorów B i υ.

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

dr inż. Zbigniew Szklarski

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

METODY HODOWLANE - zagadnienia

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Grażyna Nowicka, Waldemar Nowicki BADANIE RÓWNOWAG KWASOWO-ZASADOWYCH W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW AMFOTERYCZNYCH

Prawo Coulomba i pole elektryczne

POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI. W roku 1820 Oersted zaobserwował oddziaływanie przewodnika, w którym płynął

ANALIZA WP YWU STA YCH FIZYCZNYCH I GEOMETRYCZNYCH NA DEFORMACJE WALCOWYCH KONSTRUKCYJNYCH ELEMENTÓW GUMOWYCH

Kodowanie liczb. Kodowanie stałopozycyjne liczb całkowitych. Niech liczba całkowita a ma w systemie dwójkowym postać: Kod prosty

Mechanika techniczna

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Mechanika techniczna. przykładowe pytania i zadania

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

Energia kinetyczna i praca. Energia potencjalna

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

Wektor kolumnowy m wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze n=1 Wektor wierszowy n wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze m=1

POMIAR OGNISKOWEJ SOCZEWEK METODĄ BESSELA

Elektrostatyka. + (proton) - (elektron)

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład III

L(x, 0, y, 0) = x 2 + y 2 (3)

AERODYNAMIKA I WYKŁAD 1 PRZEPŁYWY POTENCJALNE CZĘŚĆ 1

Mechanika kwantowa. Mechanika kwantowa. dx dy dz. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Równanie Schrödingera. zasada zachowania energii

2. Funktory TTL cz.2

Struktura energetyczna ciał stałych-cd. Fizyka II dla Elektroniki, lato

ZADANIA OTWARTE. Są więc takie same. Trzeba jeszcze pokazać, że wynoszą one 2b, gdyż taka jest długość krawędzi dwudziestościanu.

TORY PLANET (Rozważania na temat kształtów torów ruchu planety wokół stacjonarnej gwiazdy)

O SZEREGACH FOURIERA. T (x) = c k e ikx

RACHUNEK CAŁKOWY. Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I R, jeżeli. F (x) = f (x), dla każdego x I.

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Temat ćwiczenia. Pomiary kół zębatych

PRZENIKANIE PRZEZ ŚCIANKĘ PŁASKĄ JEDNOWARSTWOWĄ. 3. wnikanie ciepła od ścianki do ośrodka ogrzewanego

INSTRUKCJA. - Jak rozwiązywać zadania wysoko punktowane?

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Aparatura sterująca i sygnalizacyjna Czujniki indukcyjne zbliżeniowe LSI

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

WYKŁAD 5. Typy macierzy, działania na macierzach, macierz układu równań. Podstawowe wiadomości o macierzach

VI. Rachunek całkowy. 1. Całka nieoznaczona

Wyk lad 1 Podstawowe wiadomości o macierzach

O RELACJACH MIĘDZY GRUPĄ OBROTÓW, A GRUPĄ PERMUTACJI

Pierwiastek z liczby zespolonej

podsumowanie (E) E l Eds 0 V jds

Przetworniki Elektromaszynowe st. n. st. sem. V (zima) 2018/2019

Promieniowanie dipolowe

Pole grawitacyjne. Definicje. Rodzaje pól. Rodzaje pól... Notatki. Notatki. Notatki. Notatki. dr inż. Ireneusz Owczarek.

1 Definicja całki oznaczonej

Redukcja układów sił działających na bryły sztywne

KONKURS MATEMATYCZNY DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM

II.6. Wahadło proste.

Pochodne i całki, macierze i wyznaczniki

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

Morfologia kryształów

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 10 7.XII Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

- substancje zawierające swobodne nośniki ładunku elektrycznego:

Zasady zachowania, zderzenia ciał

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Matematyka stosowana i metody numeryczne

Elementarne przepływy potencjalne (ciąg dalszy)

Pole magnetyczne. 5.1 Oddziaływanie pola magnetycznego na ładunki. przewodniki z prądem Podstawowe zjawiska magnetyczne

Materiały diagnostyczne z matematyki poziom podstawowy

PRÓBNA MATURA Z MATEMATYKI Z OPERONEM LISTOPAD ,0. 3x 6 6 3x 6 6,

Integralność konstrukcji

Siła tarcia. Tarcie jest zawsze przeciwnie skierowane do kierunku ruchu (do prędkości). R. D. Knight, Physics for scientists and engineers

GEOMETRIA PŁASZCZYZNY

Zalety. Wady. o prosty

Atom wodoru w mechanice kwantowej

Wyrównanie sieci niwelacyjnej

R + v 10 R0, 9 k v k. a k v k + v 10 a 10. k=1. Z pierwszego równania otrzymuję R 32475, Dalej mam: (R 9P + (k 1)P )v k + v 10 a 10

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

Morfologia kryształów

Pęd, d zasada zac zasad a zac owan owan a p a p du Zgod Zg n od ie n ie z d r d u r g u im g pr p a r wem e N ew e tona ton :

Kombinowanie o nieskończoności. 4. Jak zmierzyć?

Transkrypt:

1.. GEERACJA DŹWĘKU Znjąc już istotę flową dźwięku możemy pzejść do zpoznni się ze sposobem jego genecji w zstosowniu do wibokustyki mszyn. Anlizując zś hłs geneowny pzez dowolną mszynę, jk np. n ys. 1.1., możn ozóżnić wiele elementów i ukłdów będących źódłmi hłsu, ogólniej dźwięku. Dzieląc je n óżne fizyczne sposoby wytwzni dźwięku możn w śld z Mleckim [, s. 148] wyóżnić nstępujące typy źódeł: 1. Źódł powiezchniowe, gdzie dgni powiezchni są źódłem fli kustycznej w ośodku (obudowy mszyn).. Źódł pzepływowe, gdzie dźwięk powstje jko wtóny efekt buzliwego uchu ośodk (ciecze, gzy). 3.Źódł wybuchowe, gdzie wytwznie nowej substncji jest źódłem zkłóceni ównowgi i fli kustycznej w ośodku. 4.Źódł temiczne, gdzie loklne szybkie zminy tempetuy powodując zminę ciśnieni i gęstości dją w efekcie flę kustyczną (np. plniki pzemysłowe ). Ten fenomenologiczny podził i opis źódeł nie dje infomcji o mechnizmie genecji w źódle, któy może być np. tki sm dl dgń kulistych czszy jk i dl hłsu wybuchowego. Chodzi więc o ozptzenie tkich modeli i mechnizmów genecji dźwięku, któe byłyby niezleżne od ntuy genecji. Musimy więc wziąć pod uwgę pomieniownie dźwięku pzez źódł elementne, z któych złożone są wszystkie elne źódł dźwięku. 1..1. ELEMETARE ŹRÓDŁA DŹWĘKU Większość zjwisk kustycznych, któe odbiemy z pomocą uch, pzekzywn jest z pomocą ośodk jkim jest powietze. W dlszych więc ozwżnich ogniczymy się ztem do genecji i popgcji fl dźwiękowych w gzch lub ewentulnie w cieczch. Pzy tych złożenich weźmy pod uwgę elementne źódł dźwięku, typu dgjącej płszczyzny pulsującej kuli tym podobne poste źódł pochodne. iech sztywn płyt o ozmich dużych w poównniu z długością fli dźwięku dg z mplitudą pędkości v. skutek spężystości i ciągłości otczjącego ośodk (powietz) nie nstępuje odewnie powietz od dgjącej płyty i zchodzi genecj zbuzeń dźwiękowych w ośodku. Wypomieniown jest zgodn co do ksztłtu swego fontu z ksztłtem płyty, więc jest płsk. iech dlej dl postoty dgni płyty będą hmoniczne, jko szczególny pzypdek wyżeni. π π V(x,t) v cos(ω,t kx), k k (1.41) λ λ Wstwijąc to wyżenie do zsdy pędu (1.3), możemy otzymć dp dv( x, t) ϖv sin( ϖt kx) dx dt Po scłkowniu względem współzędnej x i pzeksztłcenich otzymmy w końcu (x,t) cv cos(ωt kx) cv(x,y) (1.4) Jk widć z osttniej zleżności,dgjąc sztywn płyt wypomieniowuje flę kustyczną w otczjący ośodek, w któej zminy ciśnieni są współfzowe ze zminmi ciśnieni w kżdym punkcie pzestzeni, w tym ównież n płycie dl x (ys.1.7).

Jk już wiemy intensywność dźwięku, któą niesie wygeneown w ten sposób fl płsk dl kżdego x w myśl (1.3) wynosi psk psk cv cvsk, (1.43) c c gdzie mplitudy skuteczne ciśnieni i pędkości oblicz się zgodnie z fomułą T 1 T 1 p p () t dt, v () t sk 1 T 1 V sk dt (1.44) T Wielkości kustyczne tkie jk ciśnienie, pędkość i intensywność opisują stn pol kustycznego w konketnym jego punkcie, lecz nie stnowią o chkteystyce żódł. Widomo jednk z (1.15), że d/ds.. Jeśli ztem obliczymy cłkę z intensywności po zmkniętej powiezchni obejmującej źódło,to otzymmy p S sk ds nds pvn ds ZvndS cvsks (1.45) c S S S Gdzie: n - skłdow intensywności nomln do powiezchni S, S powiezchni płyty ( S>>λ ), v n skłdow pędkości cząstki nomln do S, Z impedncj ośodk n powiezchni S pod dziłniem emitownej fli. Łtwo zuwżyć, że ltentywne postcie osttniej fomuły wynikją z wzjemnych związków intensywności, ciśnieni, pędkości i impedncji kustycznej. W większości pzypdków źódło fli płskiej jest wyidelizownym modelem źódeł zeczywistych. Możn go stosowć w obliczenich knłów powietznych, uociągów itp., jeśli długość popgującej się fli kustycznej jest zncznie większ od śednicy knłu.

Rys. 1.1. Płyt dgjąc giętnie z pędkością skuteczną v sk jko model fli płskiej w odległości : pulsując kul jko model źódł fli sfeycznej [1] Możn go jednk stosowć ównież do obliczeń mocy i poziomu hłsu pomieniownego pzez dgjącą giętnie płytę spężystą, jeśli jej wymi chkteystyczny (S) 1/ jest zncznie większy od odległości fli w ośodku (S) 1/ >>λ Oz jeśli obsewujemy płytę w polu dlekim >>λ [1]. Sposób dgń płyty i ogniczeni w stosowniu tego modelu podno n ys. 1.1, gdzie λ p -długość fli giętnej w płycie. ysunku tym pzedstwiono ównież kolejne źódło elementne -współfzowo pulsującą kulę o pomieniu, zwną ównież źódłem kulistym zeowego zędu. iech powiezchni tej kuli oscyluje dilnie z pędkością v (,t ) ve iωt, djąc pędkość zminy objętości Q o 4π v. Obliczmy stąd ciśnienie dźwięku, jkie pnuje n powiezchni kuli. Bioąc pod uwgę znny już wzó n ciśnienie w polu fli kulistej, możemy npisć p q i( ϖt k+ k) ( t) e,, o, (1.46) gdzie, jk widć, dodno pzesunięcie fzowe k tk, by n powiezchni kuli zniknęły człony pzestzenne. Stąd n powiezchni kuli dl znjdziemy (, ) p t q e iϖt i pe ϖt p q W wyżenich tych nie znmy mplitudy ciśnieni p, któą nleży wyzić w funkcji mplitudy pędkości powiezchni kuli v lub pędkości objętościowej Q o. Bioąc pod uwgę ównnie pędu (1.3), mmy p ( ) (, t) v, t co po konfontcji z (1.46) dje

p v, 1 ( ) ( ) i( ϖ t t ik e k + k) Cłkownie po czsie dl dje p iϖt v (, t) ( ik) e iϖ iϖt A poniewż v (, t) ve,więc v i Q p i ik 4π ik (1.47) Gdzie Q o 4π v jest wpowdzoną już wcześniej objętościową pędkością pulsującej sfey. Tk więc ciśnienie fli sfeycznej możemy osttecznie wyzić w postci p iϖ Q 4π ik i( ϖt k+ k) (, t) e iϖ v e ( ik) ( ϖt k+ k) i (1.48) Z osttniego wzou widć, że nie m współfzowości między mplitudą pędkości (1.46 ) mplitudą ciśnieni. Obie te wielkości zleżą od ilozu pomieni kuli i długości fli λ, gdyż kπ/λ. mpedncję ośodk dl fli sfeycznej znmy już z (1.33), gdzie ik Z c 1k Obliczmy ztem impedncję pomieniowni z n powiezchni kuli Z () p iϖ cik k ik c + v () ik ik k k (1.49) mpedncj pomieniowni pulsującej kuli jest wielkością zespoloną, zś jej część zeczywist odpowiedziln z pomieniownie kustycznej mocy czynnej zchowuje się nstępująco k Re Z c k o c dl k>>1,czyli λ π c ϖ dlk<<1, czyli 1 << λ π (1.5) Możn więc powiedzieć, że dl π/λ.>>1, tzn. dużych wymiów kuli, efektywność pomieniowni będzie duż, ówn efektywności źódł fli płskiej. tomist dl młych śednic pulsującej kuli π/λ<<1 efektywność będzie mlł z wymimi źódł i częstością dgń ω.

Obliczmy n zkończenie moc pomieniowną pzez pulsującą kulę. podstwie (1.45) mmy k ϖ Q 1 (1.51) k c k Re Z Rvnsk 4π () ds c 4 v sk Skąd widć, że wypowdzone popzednio wnioski o efektywności pomieniowni kuli są ndl ktulne (iloz /λ). 1...MOPOL ŹRÓDŁA WYŻSZYCH RZĘDÓW Jeśli wymiy źódł stją się bdzo młe w poównniu z długością pomieniownej fli /λ-,pzy nie zmienionej objętościowej pędkości pulscji Q o 4π v v const, to pzechodzimy w gnicy do źódł punktowego, zwnego monopolem o mocy ϖ Q (1.5) 4πc i ciśnieniu iϖ Q i( ϖt k) (, t) e p 4π Modele typu monopolu i pulsującej kuli, stosuje się we wszystkich pzypdkch nlizy hłsu wytwznego pzez niestbilne pęchezyki gzu w cieczy (kwitcj ), hłsu pomieniownego pzez wszelkie otwoy, upusty, wyloty instlcji wodnej i pneumtycznej. Modelu tego, zwłszcz w pzejściu gnicznym, używ się do obliczeń pol kustycznego wytwznego pzez źódł liniowe, tkże modelu powiezchniowe typu dgjący tłok w odgodzie [13,.4, 14,. 1.3.]. Weszcie modelu źódł punktowego o mocy używ się we wszystkich obliczenich hłsowych w polu dlekim >>λ. Możn wtedy używć modelu źódł kulistego, gdyż >>λ >>, co i tk spowdzi się do użyci źódł punktowego. Aby podć kilk pktycznych wzoów stosownych w tkich obliczenich, zdefiniujemy wpiew współczynnik kieunkowości źódł, któy może zleżeć od kątowego położeni obsewto w stosunku do źódł. Współczynnik ten φ(ϕ,ϑ), definiuje się jko iloz intensywności pomieniowni w dnym położeniu (ϕ,ϑ) do cłkowitej intensywności źódł. ( ϕ, υ) ( ϕ, υ) ( ϕ, υ) Φ Φ( ϕ, υ) odn (1.53) 4π Oczywiście dl źódł punktowego współczynnik kieunkowości φ1. iemniej źódło punktowe umieszczone w pzestzeni swobodnej dje inną intensywność niż umieszczone n płszczyźnie. Stąd też w wielu obliczenich wpowdz sięinny współczynnik, któy ujmuje ównież ogniczeni źódł w pomieniowniu. Możn by go nzwć współczynnikiem

kieunkowości emisji D i w powiązniu z popzednim współczynnikiem kieunkowości twozy on elcje ( ϕ, υ) 4πΦ 4π D, (1.54) Ω Ω A dl źódł punktowego w polu swobodnym φ1, mmy ztem D 4π Ω Gdzie Ω jest kątem byłowym w jkim zchodzi pomieniownie. Typowe wtości tego kąt i odpowidjące wtości współczynnik D podje ys. 1.11. Ω4π i D1 ; Ωπ i D ; Ωπ i D4 ; Ωπ/ i D8 Rys. 1.11. punktowe źódło fli kulistej pomieniujące w kąt byłowy i typowe wtości tego kąt oz współczynnik kieunkowości emisji D. Tk więc możemy już podć wzó n intensywność dźwięku od źódł punktowego w odległości uwzględnijący ewentulną kieunkowość źódł zeczywistego φ oz wunki emisji D. Pmiętjąc z wzou (1.15), że ( )( )/S( ), możemy npisć

() Φ Φ, S () Ω 4π D 4πΦ (1.55) Ω Do wzou tego będziemy niejednokotnie wcli w obliczenich hłsowych. Już bez wypowdzeń wto podć wzó n intensywność fli cylindycznej jko efekt pomieniowni źódł liniowego o intensywności w W/m. Może to być model kustyczny uchu smochodowego n utostdzie ozptywny w zgdnieniu dlekosiężnej popgcji dźwięku. Tutj bioąc pod uwgę powiezchnię wlc (Sπl ) jko fontu flowego możemy npisć l, (1.55) S πl π Skąd widć, że intensywność dźwięku spd wolniej niż dl źódł punktowego. Rys.1.1. Typy źódeł elementnych. Dlsze wżne typy źódeł elementnych to dipol ( pzeciwfzowo pcujące dw blisko położone monopole ), któemu ównowżn jest dgjąc sztywn kul, kwdupol ( cztey npzemienne fzowe dipole położone n jednej osi bądź n nożch kwdtu ), oz źódł wyższych zędów polipole ( ys. 1.1). Zstosownie tych wyższych modeli źódeł w wibokustyce mszyn występuje pzede wszystkim w bdnich hłsu pzepływu cieczy i gzów. Są one więc istotne w bdnich hłsu śuby okętu i łodzi podwodnej [ 13,. 9] jk i wentyltoów, pomp wiowych [14]. ie będziemy się tym dlej zjmowć, odsyłjąc zinteesownych do podnej litetuy.

1..3. MECHAOAKUSTYCZA SPRAWOŚĆ GEERACJ DŹWĘKU Bdzo użytecznym pojęciem w bdnich hłsu mszyn jest spwność genecji dźwięku η jko iloz uzysknej mocy kustycznej do dostczonej mocy mechnicznej η (1.56) m tki wskźnik jest bdzo użyteczny w ocenie óżnych, sposobów i mechnizmów genecji dźwięku (hłsu). Efektywność genecji zleży pzede wszystkim od śodowisk, w któym on zchodzi. tk dl wody mmy spwność pzetwzni zędu η 1-6 1-8 [13,.1], ntomist pzy tej smej mocy mechnicznej uzyskujemy w powietzu spwność zędu η 1-1 -4. Wiąże się to ze ściśliwością medium; dl medium bdziej ściśliwego (powietze) spwności są wyższe. Pmet,któy njlepiej okeśl ściśliwość medium, to liczb Mch, M. v/c definiown jko iloz pędkości mechnicznej powiezchni geneto do pędkości dźwięku w ośodku. Pzy użyciu tego pmetu możn npisć bdzo istotną elcję popocjonlności [13,. 1] η ~M n (1.57) Tutj wykłdnik n jest ówny lub większy od jedności zleżnie od śodk. Poniewż liczb Mch dl dgjących w wodzie elementów mszynowych jest zncznie mniejsz niż dl powietz, więc mmy wyjśnienie wysokiej spwności genecji hłsu w powietzu. W nlizie skomplikownych ksztłtów i postci dgń mechnicznych źódeł dźwięku wygodnie jest podzielić cłkowitą spwność genecji n tzy człony, któych wtości zleżą od : efektywności genecji dgń η v <1, efektywności tnsmisji tych dgń do miejsc pomieniowni dźwięku η t <1oz efektywności pomieniowni dźwięku pzez dgjące powiezchnie η : η η v η t η (1.58) η njbdziej zleży od włsności ośodk i liczby Mch. Ztem cłkowit spwność pzetwzni η będzie zncznie mniejsz niż spwności cząstkowe. Dl ozptywnych elementnych źódeł dźwięku wto podć inny, dokłdny wzó n efektywność pomieniowni źódł [13,. 1] Re Z η (1.59) ( Re Z ) + ( m Z ) Wzó ten w zstosowniu do źódł typu pulsującej kuli m postć 1, π k >> 1 λ η k ( ) k ϖ π, k << 1 (1.6) λ c więc te sme wnioski, któe omówiliśmy już pzy okzji nlizy impedncji pomieniowni Z (1.5).

Efektywność pomieniowni źódeł wyższego zędu możn n ogół nlizowć pzy złożeniu,że wymi źódł jest mniejszy od długości fli( /λ <1 ). Pzy tkim złożeniu możn npisć istotną elcję popocjonlności m+ 1 m+ 1 η ~ ~ ( k) (1.61) λ Gdzie m. Jest zędem źódł ( ys. 1.1 ) ównym zeu dl monopol, m.1 dl dipol m. dl kwdupol. Poniewż złożyliśmy k<1, więc im mniejszy wykłdnik m. Tym η większe, tk więc źódło typu monopol będzie zwsze dominowć swą mocą pomieniowni.