Doświadczenie Cavendisha stała G

Podobne dokumenty
Siły centralne, grawitacja (I)

GRAWITACJA. przyciągają się wzajemnie siłą proporcjonalną do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalną do kwadratu ich odległości r.

Fizyka 10. Janusz Andrzejewski

ver grawitacja

Fizyka 9. Janusz Andrzejewski

Krystyna Gronostaj Maria Nowotny-Różańska Katedra Chemii i Fizyki, FIZYKA Uniwersytet Rolniczy do użytku wewnętrznego ĆWICZENIE 4

cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

Fizyka. Wykład 2. Mateusz Suchanek

Pole grawitacyjne. Definicje. Rodzaje pól. Rodzaje pól... Notatki. Notatki. Notatki. Notatki. dr inż. Ireneusz Owczarek.

Prawo powszechnego ciążenia Newtona

Grawitacyjna energia potencjalna gdy U = 0 w nieskończoności. w funkcji r

3b. ELEKTROSTATYKA. r r. 4πε. 3.4 Podstawowe pojęcia. kqq0 E =

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Plan wykładu. Rodzaje pól

Siła. Zasady dynamiki

dr inż. Zbigniew Szklarski

Zasady dynamiki ruchu obrotowego

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 5 2.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

cz.2 dr inż. Zbigniew Szklarski

Nierelatywistyczne równania ruchu = zasady dynamiki Newtona

- substancje zawierające swobodne nośniki ładunku elektrycznego:

( ) Praca. r r. Praca jest jednąz form wymiany energii między ciałami. W przypadku, gdy na ciało

II.6. Wahadło proste.

Arkusze maturalne poziom podstawowy

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 5 3.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Wykład FIZYKA I. 8. Grawitacja. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Prawo Gaussa. Potencjał elektryczny.

Oddziaływania fundamentalne

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 10 7.XII Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Moment pędu w geometrii Schwarzshilda

Wyznaczanie promienia krzywizny soczewki płasko-wypukłej metodą pierścieni Newtona

Zasady zachowania, zderzenia ciał

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

WPROWADZENIE. Czym jest fizyka?

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

Pęd, d zasada zac zasad a zac owan owan a p a p du Zgod Zg n od ie n ie z d r d u r g u im g pr p a r wem e N ew e tona ton :

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

MECHANIKA OGÓLNA (II)

Na skutek takiego przemieszcznia ładunku, energia potencjalna układu pole-ładunek zmienia się o:

Zagadnienie dwóch ciał oddziałujących siłą centralną Omówienie ruchu ciał oddziałujących siłą o wartości odwrotnie proporcjonalnej do kwadratu ich

IV.2. Efekt Coriolisa.

IV OGÓLNOPOLSKI KONKURS Z FIZYKI Fizyka się liczy część 2 ZADANIA 29 lutego 2012r.

Rys. 1. Ilustracja modelu. Oddziaływanie grawitacyjne naszych ciał z masą centralną opisywać będą wektory r 1

Elektrodynamika. Część 2. Specjalne metody elektrostatyki. Ryszard Tanaś. Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

Wykład 6. F m 1 m 2 R T. a = m/s 2

Siła tarcia. Tarcie jest zawsze przeciwnie skierowane do kierunku ruchu (do prędkości). R. D. Knight, Physics for scientists and engineers

cz.1 dr inż. Zbigniew Szklarski

Blok 8: Moment bezwładności. Moment siły Zasada zachowania momentu pędu

PRĘDKOŚCI KOSMICZNE OPRACOWANIE

Lista zadań nr 1 - Wektory

ZJAWISKA ELEKTROMAGNETYCZNE

PRĄD ELEKTRYCZNY I SIŁA MAGNETYCZNA

Ekspansja Wszechświata

Geodezja fizyczna. Siła grawitacji. Potencjał grawitacyjny Ziemi. Modele geopotencjału. Dr inż. Liliana Bujkiewicz. 23 października 2018

Pędu Momentu pędu Ładunku Liczby barionowej. Przedmiot: Fizyka. Przedmiot: Fizyka. Wydział EAIiE Kierunek: Elektrotechnika.

Teoria Względności. Czarne Dziury

GEOMETRIA PŁASZCZYZNY

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

= ± Ne N - liczba całkowita.

Metoda odbić zwierciadlanych

WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA INNOWACYJNY PROGRAM NAUCZANIA FIZYKI W SZKOŁACH PONADGIMNAZJALNYCH

WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA INNOWACYJNY PROGRAM NAUCZANIA FIZYKI W SZKOŁACH PONADGIMNAZJALNYCH

Grawitacja. W Y K Ł A D IX Prawa Keplera.

T E S T Z F I Z Y K I

XXXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Pola siłowe i ich charakterystyka

Równania Lagrange a II r.

Zasada zachowania pędu

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Energia w geometrii Schwarzshilda

Zastosowanie zasad dynamiki Newtona.

Sztuczny satelita Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym

XXI OLIMPIADA FIZYCZNA ( ). Stopień III, zadanie teoretyczne T1. Źródło: XXI i XXII OLIMPIADA FIZYCZNA, WSiP, Warszawa 1975 Andrzej Szymacha,

20 ELEKTROSTATYKA. PRAWO COULOMBA.

Inercjalne układy odniesienia

magnetyzm ver

Prawo powszechnego ciążenia, siła grawitacyjna, pole grawitacyjna

Guma Guma. Szkło Guma

5. Dynamika ruchu postępowego, ruchu punktu materialnego po okręgu i ruchu obrotowego bryły sztywnej

Zjawisko indukcji. Magnetyzm materii.

LITERATURA Resnick R., Holliday O., Acosta V., Cowan C. L., Graham B. J., Wróblewski A. K., Zakrzewski J. A., Kleszczewski Z., Zastawny A.

dr inż. Zbigniew Szklarski

1. SZCZEGÓLNE PRZYPADKI ŁUKÓW.

1. Ciało sztywne, na które nie działa moment siły pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem obrotowym jednostajnym.

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Magnetyzm. A. Sieradzki IF PWr. Pole magnetyczne ŁADUNEK ELEKTRYCZNY ŁADUNEK MAGNETYCZNY POLE ELEKTRYCZNE POLE MAGNETYCZNE

Pole magnetyczne. 5.1 Oddziaływanie pola magnetycznego na ładunki. przewodniki z prądem Podstawowe zjawiska magnetyczne

Geodezja fizyczna i geodynamika

Wykład 5: Dynamika. dr inż. Zbigniew Szklarski

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

dr inż. Zbigniew Szklarski

POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI. W roku 1820 Oersted zaobserwował oddziaływanie przewodnika, w którym płynął

Coba, Mexico, August 2015

Elektrostatyka. + (proton) - (elektron)

Składowe wektora y. Długość wektora y

Transkrypt:

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Doświaczenie Cavenisha stała G Heny Cavenish (73-80) Bytyjski cheik i fizyk, członek Royal Society. Stuiował w kolegiu Petehouse na Uniwesytecie Cabige, lecz opuścił uczelnię pze uzyskanie yplou. Pochoził z aystokatycznej oziny i ozieziczył znaczną fotunę, któa uożliwiła u powazenie baań. Założył własne laboatoiu w Lonynie. Większość jego pac nie została opublikowana za jego życia. Osiągnięcia: wyzielenie woou wyzielenie wutlenku węgla oznaczenie skłau powietza oznaczenie skłau woy oznaczenie skłau kwasu azotowego Powaził liczne pace z zieziny elektyczności np. okył pze Coulobe i Ohe pawo Couloba i pawo Oha, jenak swoich pac nie publikował i z tego wzglęu pozostały pzez wiele lat nieznane. Piewszy w iaę okłanie obliczył asę Ziei. Użył o tego celu uoskonalonej pzez siebie wagi skęceń, któej twócą był John Michell.

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Doświaczenie Cavenisha stała G T I L L F M F G M LG LF G L MT M g G R G 6.740 M N kg g Ziei Ziei Ziei Ziei Ziei G R (5,45 g/c 3 ) g G 3 4R Ziei

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia W XVII w. Izaak Newton okył pawo powszechnej gawitacji. Okeśla ono wielkość siły oziaływania ięzy woa, posiaającyi asy ( i M) oalonyi o siebie o. Pawo powszechnego ciążenia: Siła oziaływania gawitacyjnego ięzy woa ciałai jest wpost popocjonalna o iloczynu tych as i owotnie popocjonalna o kwaatu oległości ięzy nii ԦF = G Ԧ Ԧ V F V F = G ρ ρ V V ρ F = G න ρ V න V V V

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Pojęcie gaientu F ga U U x cos y sin z z x cos cos y sin cos z z sin i ˆ x, ˆ j, kˆ y z i ˆ, ˆ j, kˆ z i ˆ, ˆ j, kˆ sin

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Natężenie pola gawitacyjnego Ԧγ = Ԧ F Ԧγ = G M Ƹ M Ԧγ = ԦF Ԧg = ԦF Ԧg Ԧ = Ԧγ Ԧ

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Siły centalne Enegia potencjalna E p B A E p ( ) E p A F W ( A W ( ) B) B A F Pawo gawitacji (siła gawitacji) - Newton 665 M N k F G ˆ G 6.6700 F ˆ, F kg U F G M ˆ G M gh h R Z

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Potencjał pola gawitacyjnego Potencjał - paca wykonana pzez siły gawitacji pzy pzeieszczeniu punktu ateialnego o jenostkowej asie z anego punktu pola o nieskończoności enegia potencjalna asy jenostkowej. V GM Powiezchnie ekwipotencjalne

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Potencjał pola gawitacyjnego V GM Wekto natężenia pola gawitacyjnego jest postopały o powiezchni ekwipotencjalnej i jest skieowany o powiezchni o potencjale wyższy o powiezchni o potencjale niższy.

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Pole gawitacyjne na zewnątz kuli (I) Kulę ożey pozielić na nieskończenie wiele cienkich koncentycznych powłok Postaay się wykazać że oziaływanie gawitacyjne asy punktowej z taką powłoką ożna zeukować o oziaływania asy punktowej z asą punkową leżącą w śoku asy powłoki (o opowieniej asie). Rozpatzy oziaływanie ięzy eleentai asy powłoki a asą : F = G M s. Ze wzglęu na syetię pobleu wiziy, że skłaowe pionowe wektoa F zniosą się i pozostanie tylko oziaływanie w kieunku : F = G M s Całkowitą siłę otzyay całkując : F = G M s cosφ. Musiy powiązać ze sobą: M, s,, fi i theta cosφ Powiezchnia pasa ięzy θ i θ: πr sinθθ, zaś powiezchnia całej powłoki: a jej asa M. Otzyujey: M = πr sinθ 4πR Mθ oaz F = GM sinθcosφ θ. s Z twiezenia kosinusów: R = + s scosφ oaz s = + R Rcosθ Dugie z powyższych óżniczkujey stonai: ss = Rsinθθ Ganice całkowania: θ: 0 π φ: 0 φ aks 0 s: R + R

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Pole gawitacyjne na zewnątz kuli (II) θ: 0 π φ: 0 φ aks 0 s: R + R F = G න M GM cosφ = s න sinθcosφ s θ = ss = Rsinθθ cosφ = + s R s = GM +R න R + R s F = GM s R s + R ቤ R = G M Powtazając powyższe la nieskończonej ilości powłok o poieniu o 0 o R otzyay, że: Oziaływanie ięzy kulą o asie M a asą punktową oległą o niej o ożna taktować jak oziaływanie ięzy woa asai punktowyi i M oległyi o.

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Pole gawitacyjne wewnątz sfey. Sfea a asę i jest jej gubość jest nieskończenie ała. Na owolną asę punktową leżącą wewnątz sfey ziała siła popocjonalna o asy (wielkości) powiezchni i owotnie popocjonalna o kwaatu oległości asy punktowej o tej powiezchni: F () ~ A () () Wewnątz sfey siła oziaływania gawitacyjnego jest ówna zeu. 3. Z ozważań geoetycznych wynika, że: A 4. Z obu powyższych wiać, że: F F = A A = A = 5. Wynika stą, że wkłay o A i A znoszą się. Można w ten sposób pozielić całą powiezchnię sfeyczną i uzyskać siłę wypakową ówną zeo. Pole wewnątz sfey o owolnej gubości też jest zeo, ponieważ ożna pozielić tą sfeę na szeeg cienkich wastw współśokowych.

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Pole gawitacyjne wewnątz kuli. Kula a asę M. Na owolną asę punktową leżącą wewnątz sfey ziałają siły pochozące o zewnętznej powłoki i o kuli znajującej się ięzy śokie ukłau a aktualny położenie asy punktowej. Wewnątz sfey siła oziaływania gawitacyjnego jest ówna zeu. Oziaływanie ięzy kulą o asie M a asą punktową oległą o niej o ożna taktować jak oziaływanie ięzy woa asai punktowyi i M oległyi o. F = G න M M = G න 0 M 4 4 4πx x = 3 Gρπ 3 = 4 3 Gρπ 3 πr3

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Pole gawitacyjne kuli F = 4 3 Gρπ F = G M

Gawitacja Pzyspieszenie ośokowe Zgonie z ugi pawe ynaiki siła ziałająca na eleent asy powinna u naawać pzyśpieszenie, któe nazyway pzyśpieszenie zieski lub gawitacyjny ówne: a jego watość: M g G ˆ c 3 Rb = 6357 k w = R cos G R G e R 0 = 6378 k F = w g c M G Zieia wiuje wokół własnej osi z pękością kątową ω=π/t (gzie T 4 h). Czyli każy jej eleent ulega swego ozaju unoszeniu z taką właśnie pękością i po toze w kształcie koła o poieniu wozący φ =R cosφ. Iloczyn wektoowy pękości liniowej takiego eleentu i pękości kątowej jest pzyspieszenie ośokowy tzn.: wv a w( w ) l

Gawitacja Siła ośokowa Siła ośokowa ziałająca na ten eleent: F a w -G e siła wypou Czyli jej watość wynosi: F w w Rcos Ta siła a wpływ na zeczywistą wielkość i kieunek wypakowej siły gawitacji G e. Bioąc po uwagę siłę ośokową, a właściwie eakcję bezwłanej asy na tę siłę czyli siłę ośokową, zeczywistą watość pzyśpieszenia zieskiego wyznaczoną la nieuchoej Ziei usiy popawić o efekt jej ziałania. Zakłaając tylko inialną zianę kieunku wynikającą z bazo użej yspopocji poięzy siłą ośokową i gawitacji tzn. ając na uwaze, że F <<G e ożey napisać, że skłaowa noalna F n : F R n w cos a efektywne pzyśpieszenie zieskie: w siła ciężkości G G F = R cos R G e ~ F o siła ośokowa F n ~ F o cos ~ w R cos F o ~ w R cos F s ~ Fo sin ~ w R sin g g R e w cos

Pojęcia postawowe i histoia Gawitacja (IX) Masa zeukowana 0 CM = - R CM G G const R R R R R const G G CM CM CM CM CM ˆ ˆ 0 0 ) ( ˆ ˆ

Pojęcia postawowe i histoia Gawitacja Masa zeukowana ˆ ˆ ) ( ˆ ˆ G G G G 0 CM = - R CM Dla atou woou: 836 836 e e e e p e e

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Ruch po wpływe sił centalnych Moent siły centalnej ówny zeu: M F 0 Z II zasay ynaiki la uchu obotowego: wynika, że oent pęu jest stały: L L M 0 const

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Ruch po wpływe sił centalnych Po wpływe siły centalnej ciała pouszają się po tzw. kzywych stożkowych: elipsie, paaboli lub hipeboli. Wszystkie kzywe stożkowe ożna opisać ównanie we współzęnych biegunowych:, - współzęne punktu; p p paaet kąta ozwacia e iośó kzywej, ecos ecyujący o jej kształcie: 0<e< elipsa e=0 okąg, szczególny pzypaek elipsy; e= paabola; e> hipebola.

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Pawa Keplea (I). Planety pouszają się po toach eliptycznych. Słońce znajuje się w jeny z ognisk elipsy.. Poień wozący planety zakeśla w ównych czasach ówne pola (pękość polowa jest stała). 3. Stosunek kwaatów czasów obiegu planet wokół Słońca ówny jest stosunkowi tzecich potęg użych półosi.

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Pawa Keplea (II). Planety pouszają się po toach eliptycznych. Słońce znajuje się w jeny z ognisk elipsy. Słońce

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Pawa Keplea (II). Poień wozący planety zakeśla w ównych czasach ówne pola (pękość polowa jest stała). S - pole tójkąta - pękość polowa

Pojęcia Gawitacja postawowe i histoia Pawa Keplea (IV) 3. Stosunek kwaatów czasów obiegu planet wokół Słońca ówny jest stosunkowi tzecich potęg użych półosi. Ruch planety wokół Słońca obywa się po wpływe siły ośokowej, któą stanowi siła ich wzajenego pzyciągania gawitacyjnego: Pzyspieszenie ośokowe a z jaki pousza się planeta wynosi: Zapisując la tego ukłau ugą zasaę ynaiki Newtona ostaniey:

Gawitacja Piewsza pękość kosiczna Siła pzyciągania gawitacyjnego jest ównoważona pzez siłę ośokową:

Gawitacja Piewsza pękość kosiczna Piewszą pękością kosiczną nazyway najniejszą ożliwą pękość jaką usi ieć punkt ateialny kążący wokół Ziei na obicie bliskiej poieniowi Ziei.

Gawitacja Duga pękość kosiczna v GM Duga pękość kosiczna - najniejszą pękość, któa uożliwia punktowi ateialnego pokonanie siły gawitacji zieskiej i oalenie się w pzestzeń kosiczną.

Gawitacja Tzecia pękość kosiczna Tzecia pękość kosiczna - najniejszą pękość, któa uożliwia punktowi ateialnego pokonanie siły gawitacji Słońca i opuszczenie ukłau słonecznego. v 3 GM R S gzie M S asa Słońca, R oległość o Słońca

Gawitacja Soczewkowanie gawitacyjne Niezależne potwiezenie użych as goa galaktyk uzyskuje się zięki zjawisku soczewkowania gawitacyjnego, tj. ugięcia poieni świetlnych pzez pole gawitacyjne. Ze wzglęu na uże asy goa, efekt ten jest stosunkowo łatwo i często obsewowany. Jenocześnie, wskutek ogniskowania wiązki światła wzocnieniu ulega obsewowana jasność bazo oległych galaktyk i kwazaów.

Gawitacja Soczewkowanie gawitacyjne Goaa galaktyk A8 zniekształca obazy oległych galaktyk. Na piewszy planie wiać jasne galaktyki z goay; cienkie świetliste łuki są wyłużonyi i zakzywionyi koncentycznie wokół śoka asy obazai galaktyk tła. Rozieszczenie i kształt łuków pozwalają wyznaczyć ozkła asy tej goay. Fot. HST/NASA.

Gawitacja Soczewkowanie gawitacyjne Zaginanie poieni świetlnych galaktyki spialnej pzez pole gawitacyjne goay galaktyk Cl004+654. Znajujące się na piewszy planie żółtawe galaktyki goay uginają poienie świetlne niebieskiej galaktyki spialnej. W wyniku tego powstało pięć ozielnych obazów tej galaktyki: jeen blisko śoka zjęcia, a pozostałe cztey - ozieszczone w pzybliżeniu wzłuż okęgu "na gozinach" 4, 8, 9 i 0. Goaa Cl004+654 znajuje się w gwiazozbioze Ryb, w oległości około 500 egapaseków (Mpc); galaktyka spialna - niej więcej wa azy alej. Fot. HST/NASA.

Fale gawitacyjne zaejestowane pzez wa aeykańskie etektoy należące o LIGO (Laseowe Intefeoetyczne Obsewatoiu Fal Gawitacyjnych) w Livingstone (Luizjana) i w Hanfo (Waszyngton) oaz etekto Avance Vigo, znajujący się w Euopejski Obsewatoiu Gawitacyjny (EGO) w Cascinie we Włoszech.

,7 sekuny po onotowaniu fal gawitacyjnych teleskop Feiego wykył kótką seię poieni gaa z tego saego źóła. gozin później po az piewszy ostzeżono światło wizialne w obsewowany obszaze galaktyki NGC 4993, zlokalizowanej w oległości około 30 ilionów lat świetlnych o Ziei w kieunku konstelacji Hya. Po połączeniu wóch gwiaz neutonowych, nastąpił silny ozbłysk aioaktywnych ciężkich piewiastków. Opuściły kilonową z pękością jenej piątej pękości światła. Wia zebane w aach epessto i za poocą instuentu X-shoote na VLT wskazują na eisje cezu i telluu. W ciągu zalewie kilku ni bawa gwiazy zieniła się z niebieskiej na czewoną (piewszy az zaejestowano ta szybko pzebiegający poces). Sskła cheiczny wytwozonego ateiału: około 6 poc. asy kilonowej stanowią ciężkie piewiastki. Ilość saego złota jest 00 azy większa niż asa Ziei, a platyny pawie 500.