D1. Algebra macierzy. D1.1. Definicje

Transkrypt

1 D1. Algebra macierzy W niniejszym dodatku podamy podstawowe operacje macierzowe oraz niektóre techniki algebry macierzowej nie dbając szczególnie o formalizm matematyczny. Zakres jest wystarczający dla zrozumienia i swobodnego posługiwania się wiadomościami zawartymi w tym podręczniku. D1.1. Definicje Prostokątna tablica m razy n liczb umieszczonych w m poziomych wierszach i n pionowych kolumnach nazywa się macierzą: A= [ a 11 a 12...a 1n ] a ij = a 21 a 22...a 2n (D1-1) a m1 a m2...a mn Liczbya ij sąelementamimacierzy;indeksioznaczanumerwiersza,indeksj numer kolumny,wktórychznajdujesięelementa ij.liczbya 11,a 22,a 33,a 44,...znajdującesię na głównej przekątnej określają diagonalę macierzy. Wymiar macierzy oznacza się przez (m n).wszczególności,wiersz [ ] a 1 a 2...a n jestprzykłademmacierzywierszowejo wymiarze(1 n),akolumna lub albo a 1 a 2... a m macierzykolumnowejowymiarze(m 1). Macierz kolumnowa nazywana jest wektorem i niekiedy oznaczana przez col(a 1,a 2,...,a m ) [ a1 a 2...a m ] T { a1,a 2,...,a m }. Jeśli elementami macierzy są inne macierze, to taka macierz nazywa się blokową, np. [ ] a 11 a 12...a 1n B11 B A= 12 = a 21 a 22...a 1n B 21 B (D1-2) a m1 a m2...a mn Macierz, w której liczba wierszy i kolumn jest jednakowa, nazywa się kwadratową, a liczbę tę stopniem macierzy, np. A= a 11a 12 a 13 a 21 a 22 a 23 (D1-3) a 31 a 32 a 33

2 398 Metoda Elementów Skończonych jest macierzą kwadratową stopnia trzeciego. Macierz kwadratowa, w której wszystkie elementy z wyjątkiem leżących na diagonali są równe zeru, nazywa się macierzą diagonalną: a A= 0 a (D1-4) a nn Szczególnym przypadkiem macierzy diagonalnej jest macierz jednostkowa, zawierająca na diagonali same 1. Macierzkwadratowa,którejelementyspełniająrówność:a ij =a ji,nazywasięsymetryczną. Macierz kwadratowa, w której tylko elementy leżące na diagonali i powyżej są różne od zera, nazywa się macierzą trójkątną górną: a 11 a 12...a 1n A= 0 a 22...a 2n (D1-5) a nn Macierz kwadratowa, w której tylko elementy leżące na diagonali i poniżej są różne od zera, nazywa się macierzą trójkątną dolną: a A= a 21 a (D1-6) a n1 a n2...a nn Macierz zawierająca same zera nazywa się zerową. Macierz pasmowa jest macierzą, której wszystkie niezerowe elementy leżą na diagonali iwkrównoległychdoniejliniachzobustron,tworzącpasmowokółdiagonali: a 11 a a 21 a 22 a A= 0 a 32 a (D1-7) a nn Szerokość pasma wynosi 2k + 1. Liczbę k+1 nazywa się szerokością półpasma. Na przykład, macierz: δ 11 δ 12 δ 21 δ 22 δ 23 0 = δ 32 δ 33 δ 34 δ 43 δ 44 δ 45 0 δ 54 δ 55 jest macierzą pasmową o szerokości pasma równej 3.

3 Działania na macierzach 399 D1.2. Działania na macierzach D Dodawanie i odejmowanie macierzy Dodawanie i odejmowanie macierzy może być dokonywane jedynie na macierzach o tych samychwymiarach a 11 a a 1n a 21 a a 2n a m1 a m2... a mn = ± b 11 b b 1n b 21 b b 2n b m1 b m2... b mn a 11 ±b 11 a 12 ±b a 1n ±b 1n a 21 ±b 21 a22... a 2n ±b 2n a m1 ±b m1 a m2 ±b m2...a mn ±b mn Zachodzą przemienność dodawania oraz łączność: A B= B+A, (A+B) C=A+(B C).. = (D1-8) (D1-9) D Mnożenie macierzy przez liczbę Możliwe jest mnożenie macierzy przez liczbę rzeczywistą k: ka 11 ka 12...ka 1n ka= ka 21 ka 22...ka 2n (D1-10) ka m1 ka m2...ka mn D Transpozycja MacierzA T oelementacha T ij jestmacierzątransponowanądomacierzya,jeślimiędzy ich elementami zachodzi związek a ij =a ji. (D1-11) Prawdziwe są następujące równości: (A T ) T =A, (A±B) T =A T ±B T, (αa)=αa T,α liczba, (AB) T =B T A T, det(a)=det(a T ), tzn. wyznacznik macierzy kwadratowej nie zmienia się przy jej transponowaniu. JeśliA T =A,tomacierzkwadratowajestsymetryczna. JeśliA T = A,tomacierzkwadratowajestskośniesymetryczna(nadiagonalisą wtedy same zera). Macierz transponowana do macierzy blokowej(d1-2) ma postać: [ B T A T 11 B T ] 12 =. (D1-12) B T 21B T 22

4 400 Metoda Elementów Skończonych D Mnożenie macierzy Mnożenie macierzy zdefiniowane jest związkiem C=AB, (D1-13) gdzie wymiary poszczególnych macierzy są następujące: A[m p],b[n p],c[m p]. Elementyc ij macierzycsąokreślonewzorem n c ij = a ik b kj =a i1 b 1j +a i2 b 2j +...+a in b nj. k=1 (D1-14) Elementy macierzy C są otrzymywane przez mnożenie kolumn macierzy B i wierszy macierzy A. Bardzo pomocnym narzędziem podczas wykonywania mnożeń macierzy jest tak zwany schemat Falka. Schemat ten zostanie przedstawiony na przykładzie. Przykład D1-1 Weżmy dwie prostokątne macierze A i B, których elementami są liczby rzeczywiste: A= , B= (D1-15) ZatemzgodniezD1-13iD1-14 C = A B (D1-16) Jeśli macierze te zapiszemy zgodnie z rys. D1-1, to elementy macierzy C otrzymamy drogą mnożenia wyrazów znajdujących się w odpowiednich wierszach i kolumnach B= A= = C Rys. D1-1 W MES częstym działaniem macierzowym jest obliczenie wg następującego schematu: K=C T K e C. (D1-17)

5 Działania na macierzach 401 Biorąc pod uwagę schemat Falka wykonamy tę operację następująco: C K e K e C C T C T K e C=K (D1-18) Podamy niektóre własności mnożenia macierzy. Mnożenie macierzy nie jest przemienne: AB BA, (D1-19) co ilustrujemy przykładem. Przykład D1-2 AB= BA= Mnożenie macierzy jest łączne: [ ][ ] [ ] = [ ][ ] [ ] = ,. (AB)C=A(BC) (D1-20) oraz rozłączne względem dodawania: A(B+C)=AB+AC. (D1-21) D Potęgowanie macierzy. Wielomian macierzy Mnożyćprzezsiebiemożnatylkomacierzekwadratowe.Potęgar-ta(r 0)kwadratowej macierzy A wynosi A r =AAA...A }{{}, oraza 0 =I(macierzjednostkowa) (D1-22) rrazy Słuszna jest równość A p A q =A p+q. (D1-23) Niech dany jest wielomian: P(x)=α 0 +α 1 x+α 2 x α k x k. Wartością tego wielomianu dla x = A, gdzie A macierz kwadratowa, jest następująca macierz: P(A)=α 0 I+α 1 A+α 2 A α k A k. (D1-24) Jeżeli P(A) = 0(macierz zerowa), to macierz A nazywa się pierwiastkiem wielomianu P(x).

6 402 Metoda Elementów Skończonych D Odwracanie macierzy MacierzA 1 jestmacierząodwrotnądokwadratowejmacierzya,jeśli AA 1 =A 1 A=I, (D1-25) I macierz jednostkowa. Jeżeli wyznacznik macierzy A jest różny od zera, to istnieje jednoznacznie określona macierz odwrotna do niej. Jest to warunek konieczny i wystarczający istnienia macierzy odwrotnej. NiechAjestnieosobliwąmacierząkwadratową(tzn.det(A) 0),aA ij dopełnieniem algebraicznymelementua ij.dopełnieniealgeraiczneelementua ij jesttoliczbaobliczalna wg wzoru A ij =( 1) i+j M ij, (D1-26) gdziem ij jestwyznacznikiemmacierzypowstałejzmacierzyaprzezskreśleniei-tego wiersza i j-tej kolumny. OznaczmyprzezA C macierzdopełnieńalgebraicznych,aprzez(a C ) T jejtranspozycję: A 11 A 21...A n1 (A C ) T = A 21 A 22...A n A 1n A 2n...A nn. (D1-27) Transponowaną macierz dopełnień algebraicznych nazywa się macierzą dołączoną do macierzya.macierzodwrotnąa 1 możnaotrzymaćdzielącwszystkieelementymacierzy dołączonej przez det(a) wyznacznik macierzy A: A 1 = 1 det(a) (AC ) T. (D1-28) Prawdziwe są następujące równości: (AB) 1 =B 1 A 1, det(a 1 )= 1 det(a), (A 1 ) 1 =A, (A T ) 1 =(A 1 ) T. D Macierz ortogonalna Kwadratowa macierz A jest ortogonalna, jeżeli jej transpozycja równa jest macierzy odwrotnej: A T =A 1. (D1-29) Wyznacznik macierzy ortogonalnej jest równy 1 lub 1. D Różniczkowanie i całkowanie macierzy Operacje te dotyczą macierzy, których elementami są funkcje. Jeżeli F= f 11 f 12...f 1n f 21 f 22...f 2n f m1 f m2...f mn, (D1-30)

7 to oraz F x i = Działania na macierzach 403 f 11 f 1n f x i x i x i f 21 f 22 f 2n... x i x i x i f m1 f m2... f mn x i x i x i... Fdx 1...dx r = x 1 x r gdziei ik =... f ik dx 1...dx r. x 1 x r I 11 I 12...I 1n I 21 I 22...I 1n I m1 I m2...i mn, (D1-31) D Różniczkowanie względem macierzy, (D1-32) Wektorpochodnychcząstkowychfunkcjif(x 1,x 2,...,x r )zmiennychniezależnychx i można zapisać tak: f x 1 f x = f x 2. (D1-33)... f x r D Rząd macierzy Liczba równa maksymalnemu stopniowi nieosobliwej macierzy kwadratowej wyjętej z danej macierzy nazywa się rzędem macierzy, np. z macierzy [ ] 213 A= (D1-34) 422 można wyjąć trzy macierze kwadratowe drugiego stopnia [ ] [ ] [ ] B=, C=, D= , (D1-35) przyczym:det(b)=0,det(c)= 4,zatemrządmacierzyAjestrówny2;r(A)=2. Rząd macierzy nie ulega zmianie przy jej dowolnych przekształceniach elementarnych (patrz pkt. D1.3.2).

8 404 Metoda Elementów Skończonych D1.3. Rozwiązywanie ogólnego układu równań liniowych D Twierdzenie Kroneckera-Capellego Danyjestukładn-równańzm-niewiadomymi,przyczymnniemusibyćrównem,w postaci: a 11 x 1 +a 12 x a 1m x m =b 1 a 21 x 1 +a 22 x a 2m x m =b 2... (D1-36) a n1 x 1 +a n2 x a nm x m =b n Niechr(A)oznaczarządmacierzywspółczynnikówprzyniewiadomychx i,ar(a,b) rząd macierzy powstałej z macierzy A przez jej rozszerzenie o jedną kolumnę, zawierającą wyrazyb i. Prawdziwe jest twierdzenie(kroneckera-capellego): Układ równań(d1-36) ma rozwiązanie tylko wtedy, gdy r(a)=r(a,b)=r Ponadto: 1) układ ten ma dokładnie jedno rozwiązanie, gdy r = m(liczbie niewiadomych), 2) układ ma nieskończenie wiele rozwiązań zależnych od m r parametrów, gdy r<m. Układ równań jednorodnych ma zawsze rozwiązanie, ponieważ r(a) = r(a, 0). Jest to rozwiązanie zerowe. Rozwiązania niezerowe istnieją wówczas, gdy r(a) < m(np. gdy det(a)=0). D Elementarne przekształcenia macierzy Elementarnymi przekształceniami pierwszego rodzaju macierzy A są: 1) przestawienie dwóch wierszy, 2) pomnożenie dowolnego wiersza przez liczbę różną od zera, 3) dodanie do wiersza krotności innego wiersza. Elementarnym przekształceniem drugiego rodzaju są analogiczne działania dokonywane na kolumnach macierzy. Prawdziwe jest następujące twierdzenie: Każdą nieosobliwą macierz kwadradratową można przekształcić do macierzy jednostkowej w skończonej liczbie przekształceń elementarnych(pierwszego albo drugiego rodzaju). Twierdzenie to można wykorzystać do znajdowania macierzy odwrotnej oraz do rozwiązywaniaukładówrównańliniowychpostaci:ax=b(pierwszyrodzaj)lubya=b (drugi rodzaj). Przykład D1-3 Dana jest macierz nieosobliwa A, por.[38] [ ] 341 A=

9 Wartości i wektory własne 405 Za pomocą przekształceń elementarnych pierwszego rodzaju znaleźć macierz odwrotną A 1. Zadanie rozwiążemy dokonując jednoczesnych przekształceń elementarnych macierzy AijednostkowejIprzyrównującAA 1 =I: [ ] A 1 = 522 [ ] Kolejność działań jest następująca. 1) Na miejscu wiersza trzeciego zapiszemy różnicę: wiersz trzeci-drugi, 2) Na miejscu wiersza pierwszego zapiszemy różnicę: wiersz pierwszy-ostatni wiersz trzeci, a na miejscu wiersza drugiego różnicę: wiersz drugi-ostatni wiersz trzeci. Otrzymamy: [ ] A 1 = 3 11 [ ] ) Na miejscu wiersza drugiego zapiszemy teraz różnicę: wiersz pierwszy wiersz drugi, 4) Otrzymany wiersz drugi mnożymy przez 5 i odejmujemy od wiersza pierwszego. Wynik podzielony przez 5 zapisujemy na miejscu wiersza pierwszego. Jest wtedy: A 1 = ) Na miejscu wiersza trzeciego zapiszemy wynik działania: wiersz trzeci + drugi 4 razywierszpierwszy.wtedyelementya 31 ia 32 będąrównezeru, 6) Na miejscu wiersza drugiego zapiszemy różnicę: wiersz drugi pierwszy. Macierz A przekształciła się w macierz jednostkową, a początkowa macierz jednostkowawa 1 A 1 = 1 5 [ ] D1.4. Wartości i wektory własne D Równanie charakterystyczne Niech A jest macierzą kwadratową stopnia n, a I macierzą jednostkową tego samego stopnia. Macierzą charakterystyczną nazywa się następującą macierz: gdzie λ jest zmienną niezależną. a 11 λ a a 1n (A λi)= a 21 a 22 λ... a n, (D1-37) a n1 a n2...a nn λ.

10 406 Metoda Elementów Skończonych Wyznacznik powyższej macierzy w postaci rozwiniętej jest wielomianem zmiennej λ stopnia n: det(a λi)=( 1) n (λ n +ψ 1 λ n ψ n 1 λ+ψ n ). (D1-38) Wielomian ten nazywa się wielomianem charakterystycznym macierzy A. Współczynniki ψ i możnawyrazićzapomocąelementówmacierzya.wszczególności: ψ 1 =(a 11 +a a nn ), ψ n =( 1) n det(a) (D1-39) Równaniedet(A λi)=0,tzn. λ n +ψ 1 λ n ψ n 1 λ+ψ n =0 (D1-40) jest równaniem charakterystycznym macierzy A, a jego pierwiastki wartościami własnymi(liczbami charakterystycznymi) macierzy A. Jeżeli liczba λ jest wartością własną macierzy A, to następujący układ równań: AX = λx (D1-41) ma niezerowe rozwiązanie X. Rozwiązanie to nazywa się wektorem własnym macierzy A. Układ równań(d1-39) jest jednorodny i dlatego ma rozwiązanie niezerowe tylko wtedy, gdy wyznacznik współczynników przy niewiadomych X jest równy zeru: det(a λi)=0. Rozwiązanie to jest wyznaczone z dokładnością do dowolnego czynnika i dlatego w celu uniknięcia wieloznaczności wektory własne normalizuje się. Warto zauważyć, że wartości własne mogą być liczbami zespolonymi, chociaż macierz A jest rzeczywista. Można wykazać, że dla macierzy symetrycznej wszystkie wartości własne i wektory własne są rzeczywiste. Ponadto wektory własne są ortogonalne i można je unormować tak, że X T i X k=δ ik, (D1-42) gdziex i wektorwłasnyodpowiadającyi-tejwartościwłasnej,aδ ik deltakroneckera (δ ik =0dlai korazδ ik =1dlai=k). Przykład D1-4 Określimy wartości i wektory własne następującej macierzy, por.[38]: Przyrównując wyznacznik macierzy charakterystycznej do zera: 3 λ λ λ =0,

11 otrzymujemy równanie charakterystyczne którego pierwiastki są następujące: Wartości i wektory własne 407 λ 3 6λ 2 +6λ 1=0, λ 1 =4,7913, λ 2 =1,0, λ 3 =0,2087 Są to wartości własne macierzy A. Wektory własne otrzymamy rozwiązując dla poszczególnychλ i następującyukładrównań: 3 λ λ 1 x 1 x 2 = λ x 3 0 Np.dlaλ 3 =0,2087,x 3 =1równanieprzyjmujepostać: ( )x 1 +2x 2 +1=0 2x 1 +(2 0,2087)x 2 +1=0 0+x 2 +(1 2087)(1)=0 Stądwektorwłasnyodpowiadającywartościwłasnejλ 3 mapostać: x 1 x 2 = 0,2087 0, x 3 1, 0000 Przedstawiona metoda obliczania wartości i wektorów własnych jest jednak bardzo nieefektywna z uwagi na konieczność rozwijania wyznacznika. Przedstawimy prostą metodę iteracyjną obliczania wartości własnych zwaną metodą potęg. Metoda ta zawodzi w przypadku występowania pierwiastków wielokrotnych równania charakterystycznego, a także gdy wartości własne leżą blisko siebie. Jest jednak bardzo wygodna dla oszacowania pierwszej największej wartości własnej, co ma bardzo duże znaczenie przy rozwiązywaniu problemów inżynierskich. Metodę tę objaśnimy posługując się przykładem. Przykład D1-5 Obliczymy pierwszą wartość własną macierzy podanej w przykładzie D1-4. Załóżmy wpierw pewien początkowy wektor własny, por.[38] X= [ 100 ] T Wykonajmy mnożenie AX= = a wektor, który otrzymaliśmy znormalizujemy. Zatem 3 2 =3 1 0,

12 408 Metoda Elementów Skończonych Wykonajmy mnożenie powtórnie, przy użyciu obliczonego znormalizowanego wektora. AX= ,0 0, 6667 = 4,3334 3, 3334 =4,3334 1,0 0, , , 1539 Proces ten możemy powtarzać, aż do uzyskania wymaganej zbieżności. Oto kolejne wyniki mnożenia AX: 4, ,0 0, 7868, 4,7705 1,0 0, 7904, 4,7870 1,0 0, 7911, 0, , , , ,0 0, 7912, 4,7910 1,0 0, 7910, 0, , , ,0 0, 7913, 4,7913 1,0 0, , , 2057 Otrzymaliśmy zatem, że największa wartość własna wynosi 4,7913. D Twierdzenie Hamiltona-Cayleya Każda macierz kwadratowa a jest pierwiastkiem swojego równania charakterystycznego (tj. równania D1-37): A n +ψ 1 A n ψ n 1 A+ψ n I=0. (D1-43) TwierdzenietomożnawykorzystaćdoznajdowaniamacierzyodwrotnejA 1.JeżelimacierzAjestnieosobliwa,tozgodniez(D1-37)ψ n 0,mnożączatemrównanie(D1-41) przeza 1 idzielącprzezψ n otrzymujemy A 1 = 1 ψ n (A n 1 +ψ 1 A n ψ n 1 I) (D1-44) Przywykorzystaniutegowzoruwygodniejestwspółczynnikiψ i równaniacharakterystycznego obliczać według wzorów: ψ 1 = S 1, ψ 2 = 1 2 (ψ 1S 1 +S 2 ), ψ 3 = 1 3 (ψ 2S 1 +ψ 1 S 2 +S 3 ),..., ψ n = 1 n (ψ n 1S 1 +ψ n 2 S ψ 1 S n 1 +S n ), gdzies p oznaczaśladmacierzya p.śladmacierzyjestsumąjejelementówleżącychna diagonali.

13 Informacje dodatkowe 409 D Macierze podobne Dwie macierze kwadratowe A i B tego samego stopnia nazywa się podobnymi, jeżeli istnieje nieosobliwa macierz T taka, że: B=T 1 AT. (D1-45) Warunek ten może być zapisany w postaci: TB=AT. (D1-46) Macierze te mają takie samo równanie charakterystyczne, tzn.: jednakowe wartości własne, ślad i wyznacznik. Odwrotne twierdzenie nie jest prawdziwe, istnieją macierze o tym samym równaniu charakterystycznym, które nie są do siebie podobne. D1.5. Informacje dodatkowe D Macierze kongruentne Dwie symetryczne macierze A i T tego samego stopnia nazywa się kongruentnymi, jeżeli A=T T AT. (D1-47) Wśród macierzy kongruentnych do danej macierzy A zawsze można znależć macierz diagonalną. D Kryterium Sylvestra dodatniej określoności macierzy Nato,abysymetrycznamacierzA=[ca ij ]byładodatniookreślona,potrzebaiwystarcza, aby każdy z wyznaczników a 11, a 11a 12 a 21 a 22, a 11 a 12 a 13 a 21 a 22 a 23 a 31 a 32 a 33,...,det(A) był dodatni.