{ x n } = {,1.1, 0.2,2.1,3.0, 1.2, }

Podobne dokumenty
[ ] [ ] [ ] [ ] 1. Sygnały i systemy dyskretne (LTI, SLS) y[n] x[n] 1.1. Systemy LTI. liniowy system dyskretny

1. Sygnały i systemy dyskretne (LTI, SLS) (1w=2h)

Sygnały pojęcie i klasyfikacja, metody opisu.

4. MODELE ZALEŻNE OD ZDARZEŃ

PRÓBKOWANIE RÓWNOMIERNE

TRANZYSTORY POLOWE JFET I MOSFET

D:\materialy\Matematyka na GISIP I rok DOC\07 Pochodne\8A.DOC 2004-wrz-15, 17: Obliczanie granic funkcji w punkcie przy pomocy wzoru Taylora.

Podstawy przetwarzania sygnałów. Lesław Dereń, 239 C4

2. Próbkowanie równomierne

Szeregi Fouriera. Powyższe współczynniki można wyznaczyć analitycznie z następujących zależności:

I kolokwium z Analizy Matematycznej

Kongruencje Wykład 4. Kongruencje kwadratowe symbole Legendre a i Jac

Zadania z algebry liniowej - sem. I Liczby zespolone

Ciągi liczbowe wykład 3

Zadania z analizy matematycznej - sem. I Szeregi liczbowe

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 11

PRZETWARZANIE SYGNAŁÓW ANALOGOWYCH NA SYGNAŁY CYFROWE

EKONOMETRIA. Liniowy model ekonometryczny (regresji) z jedną zmienną objaśniającą

Wykład FIZYKA I. 2. Kinematyka punktu materialnego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

, gdzie b 4c 0 oraz n, m ( 2). 2 2 b b b b b c b x bx c x x c x x

2 n < 2n + 2 n. 2 n = 2. 2 n 2 +3n+2 > 2 0 = 1 = 2. n+2 n 1 n+1 = 2. n+1

3. Funkcje elementarne

Metody badania zbieżności/rozbieżności ciągów liczbowych

Wybrane wiadomości o sygnałach. Przebieg i widmo Zniekształcenia sygnałów okresowych Miary sygnałów Zasady cyfryzacji sygnałów analogowych

Metrologia: miary dokładności. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

Niezawodność elementu nienaprawialnego. nienaprawialnego. 1. Model niezawodnościowy elementu. 1. Model niezawodnościowy elementu

ANALIZA CZĘSTOTLIWOŚCIOWA SYGNAŁÓW. Spis treści

O pewnych zastosowaniach rachunku różniczkowego funkcji dwóch zmiennych w ekonomii

Szereg geometryczny. 5. b) b n = 4n 2 (b 1 = 2, r = 4) lub b n = 10 (b 1 = 10, r = 0). 2. jest równa 1 x dla x = 1+ Zad. 3:

Teoria. a k. Wskaźnik sumowania można oznaczać dowolną literą. Mamy np. a j = a i =

CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE PODSTAWOWYCH CZŁONÓW LINIOWYCH UKŁADÓW AUTOMATYKI

Niepewności pomiarowe

Gr.A, Zad.1. Gr.A, Zad.2 U CC R C1 R C2. U wy T 1 T 2. U we T 3 T 4 U EE

Andrzej Leśnicki Laboratorium CPS Ćwiczenie 8 1/9 ĆWICZENIE 8. Próbkowanie i rekonstrukcja sygnałów

zadań z pierwszej klasówki, 10 listopada 2016 r. zestaw A 2a n 9 = 3(a n 2) 2a n 9 = 3 (a n ) jest i ograniczony. Jest wiec a n 12 2a n 9 = g 12

Analiza matematyczna. Robert Rałowski

ANALIZA CZĘSTOTLIWOŚCIOWA SYGNAŁÓW. Spis treści

Znajdowanie pozostałych pierwiastków liczby zespolonej, gdy znany jest jeden pierwiastek

Wektory Funkcje rzeczywiste wielu. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

MODELE MATEMATYCZNE W UBEZPIECZENIACH. 1. Renty

21. CAŁKA KRZYWOLINIOWA NIESKIEROWANA. x = x(t), y = y(t), a < t < b,

Stwierdzenie 1. Jeżeli ciąg ma granicę, to jest ona określona jednoznacznie (żaden ciąg nie może mieć dwóch różnych granic).

CIĄGI LICZBOWE. Poziom podstawowy

Funkcja generująca rozkład (p-two)

I. Podzielność liczb całkowitych

Wykład 4 Metoda Klasyczna część III

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2, lato 2018/19

Parametryzacja rozwiązań układu równań

Zatem przyszła wartość kapitału po 1 okresie kapitalizacji wynosi

Analiza matematyczna dla informatyków 4 Zajęcia 5

Szeregi czasowe, modele DL i ADL, przyczynowość, integracja

a 1, a 2, a 3,..., a n,...

WYKŁAD nr 2. to przekształcenie (1.4) zwane jest przekształceniem całkowym Laplace a

7 Liczby zespolone. 7.1 Działania na liczbach zespolonych. Liczby zespolone to liczby postaci. z = a + bi,

Znikanie sumy napięć ïród»owych i sumy prądów w wielofazowym układzie symetrycznym

ψ przedstawia zależność

Wykład 5 Elementy teorii układów liniowych stacjonarnych odpowiedź na dowolne wymuszenie

SZEREGI LICZBOWE. s n = a 1 + a a n = a k. k=1. aq n = 1 qn+1 1 q. a k = s n + a k, k=n+1. s n = 0. a k lim n

MIANO ROZTWORU TITRANTA. Analiza statystyczna wyników oznaczeń

Podstawy elektrotechniki

Systemy wbudowane Sygnały 2015/16

2.1 Zagadnienie Cauchy ego dla równania jednorodnego. = f(x, t) dla x R, t > 0, (2.1)

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

POMIAR PARAMETRÓW SYGNAŁOW NAPIĘCIOWYCH METODĄ PRÓKOWANIA I CYFROWEGO PRZETWARZANIA SYGNAŁU

PRZYKŁADY ROZWIAZAŃ STACJONARNEGO RÓWNANIA SCHRӦDINGERA. Ruch cząstki nieograniczony z klasycznego punktu widzenia. mamy do rozwiązania równanie 0,,

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Aproksymacja funkcji

PRZETWARZANIE SYGNAŁÓW ANALOGOWYCH NA SYGNAŁY CYFROWE

Kinetyczna teoria gazów. Zjawiska transportu : dyfuzja transport masy transport energii przewodnictwo cieplne transport pędu lepkość

dna szeregu. ; m., k N ; ó. ; u. x 2n 1 ; e. n n! jest, że

UKŁADY RÓWNAŃ LINOWYCH

Matematyka ubezpieczeń majątkowych r. Zadanie 1. Rozważamy proces nadwyżki ubezpieczyciela z czasem dyskretnym postaci: n

ZBIÓR LICZB RZECZYWISTYCH - DZIAŁANIA ALGEBRAICZNE

Schrödingera. Dr inż. Zbigniew Szklarski. Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok

I. Ciągi liczbowe. , gdzie a n oznacza n-ty wyraz ciągu (a n ) n N. spełniający warunek. a n+1 a n = r, spełniający warunek a n+1 a n

Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

1. Element nienaprawialny, badania niezawodności. Model matematyczny elementu - dodatnia zmienna losowa T, określająca czas życia elementu

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład VII Przekształcenie Fouriera.

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna A1, zima 2011/12. Kresy zbiorów. x Z M R

Gretl konstruowanie pętli Symulacje Monte Carlo (MC)

Damian Doroba. Ciągi. 1. Pierwsza z granic powinna wydawać się oczywista. Jako przykład może służyć: lim n = lim n 1 2 = lim.

Elementy rach. macierzowego Materiały pomocnicze do MES Strona 1 z 7. Elementy rachunku macierzowego

Szeregi liczbowe. 15 stycznia 2012

Obligacja i jej cena wewnętrzna

PRZEKSZTAŁCENIE ZET. definicja. nst. Stąd po dokonaniu podstawienia zgodnie z definicją otrzymamy wyrażenie jak dla ciągu.

Dyskretny proces Markowa

Analiza matematyczna 1 Notatki do wykªadu Mateusz Kwa±nicki. 7 Sumy i iloczyny uogólnione

Rekursja 2. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

5. Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

O trzech elementarnych nierównościach i ich zastosowaniach przy dowodzeniu innych nierówności

Zdarzenia losowe, definicja prawdopodobieństwa, zmienne losowe

Numeryczny opis zjawiska zaniku

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTRONIKI PROSTOWNIKI

O liczbach naturalnych, których suma równa się iloczynowi

co wskazuje, że ciąg (P n ) jest ciągiem arytmetycznym o różnicy K 0 r. Pierwszy wyraz tego ciągu a więc P 1 z uwagi na wzór (3) ma postać P

LABORATORIUM PODSTAWY ELEKTRONIKI Badanie Bramki X-OR

Trzeba pokazać, że dla każdego c 0 c Mc 0. ) = oraz det( ) det( ) det( ) jest macierzą idempotentną? Proszę odpowiedzieć w

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2012/13. Ciągi.

Wykład 7: Układy dynamiczne

Transkrypt:

CPS 6/7 Defiicje: SYGNAŁY DYSKRETNE USygały dyskree w czasieu rerezeowae są rzez ciągi liczb i ozaczae jako {x[]} Elemey ych ciągów azywa się UróbkamiU, warości róbek sygałów ozacza się jako x[] dla całkowiych w zakresie < < Sygały dyskree w czasie mogą być zaisae:. jako zależości ozwalające obliczyć -ą warość ciągu. Na rzykład: lub ( ) 3 x = < { x } ( ) 3 9 3 =,,,,,. jako lisy warości ciągów. Na rzykład: { x } = {,.,.,.,3.,., } gdzie srzałka ozacza róbkę o ideksie =, lub x =., x =., x = 3. UGraficza rerezeacja sygału dyskreego w czasieu: MATLAB clear; =-8::7; x=.+si(.3*); lo(,x); grid

CPS 6/7.5.5 -.5 T x[-3]=x a (-3T) - - -5 5 5 5 3 Sygał dyskrey ajczęściej orzymuje się w wyiku Uróbkowaia w rówych odsęach czasuu sygału ciągłego w czasie (aalogowego). Wedy -ą róbkę oisuje zależość: () a( ),,,,,,, x x x T = a = T = = Odległość między kolejymi róbkami ( TB B) azywa się Urzedziałem róbkowaiau lub Uokresem róbkowaiau. Odwroość okresu róbkowaia osi azwę Uczęsoliwości róbkowaiau i ozacza się jako fbb f = T Klasyfikacja: URzeczywise i zesoloe sygały: Ze względu a y warości róbek sygały dzielimy rzeczywise i zesoloe. W wielu alikacjach cyfrowego rzewarzaia sygały zesoloe mają duże zasosowaie. Sygały zesoloe wyraża się jako sumę części rzeczywisej i urojoej: z = x + jy

CPS 3 6/7 lub w osaci wykładiczej: z = z jarg ( z e ) UDeermiisycze i rzyadkowe Sygały UdeermiisyczeU są sygałami, kórych warości są zae dla każdej chwili czasu. Sygały akie moża zamodelować jako fukcje czasu. Sygały UrzyadkoweU osiadają rzyadkowe warości i muszą być oisywae saysyczie. Program wykładu ie obejmuje klasy sygałów rzyadkowych. UParzyse i iearzyse Sygał x[] azywa się UarzysymU jeżeli: x = x x[] -4-3 - - 3 4 Sygał x[] azywa się UiearzysymU jeżeli: x x = x[] -4-3 - - 3 4

CPS 4 6/7 UOkresowe i ieokresowe Sygał dyskrey x[] azywa się UokresowymU z okresem N (N jes dodaią liczbą całkowią) jeżeli: x + N = x dla wszyskich x[] -N N N USygały o skończoej eergii i skończoej mocy: Jeżeli rąd i łyący rzez rezysor o warości R wywołuje sadek aięcia u o chwilowa moc a jedoskę rezysacji jes defiiowaa jako: () = ( ) u ( ) i () = i Wedy eergia całkowia a jedoskę rezysacji wyosi: E = R i ( ) oraz średia moc a jedoskę rezysacji wyosi: P T T / d = lim i ( ) d T T / Aalogiczie, dla sygału dyskreego x[] defiiuje się Uzormalizowaą eergię sygałuu jako: E = = x

CPS 5 6/7 oraz zormalizowaą moc średią sygału dyskreego: P + N = lim N N = N x Bazując a ych defiicjach sygały dzieli się a: - Usygały o skończoej eergiiu, jeżeli < E < oraz P=; - Usygały o skończoej mocyu < P < oraz E = Podsawowe rzebiegi dyskree: USkok jedoskowy: [ ], =, < []... 3 4 [-+] [-]...... 3 4 5 6 - -

CPS 6 6/7 UImuls jedoskowy: δ [ ], = =, δ[] - 3 δ[-] δ[+] 3 4 5 6 - - Z defiicji skoku jedoskowego i imulsu jedoskowego wyikają asęujące zależości: oraz: x δ = x δ x δ k = x k δ k δ = = δ k k =

CPS 7 6/7 URzeczywisy sygał wykładiczy: x = a dla < < Częso aalizowae są sygały wykładicze jedosroe: x[ ] = a [ ] x[]=(.8) [].5 3 4 5 6 7 8 9 x[]=(.8) [-3] x[]=(.8) (-3) [-3].5.5 3 4 5 6 7 8 9 3 4 5 6 7 8 9 UZesoloy sygał wykładiczy: x e jω < < = dla Tak oisay sygał jes okresowy z okresem N jeżeli sełioy jes waruek: ω gdzie m jes liczbą całkowią dodaią = π m N

CPS 8 6/7 Kowersja aalogowo-cyfrowa: Proces róbkowaia oisuje się jako możeie sygału aalogowego f() i ieskończoego szeregu imulsów (del) Diraca d(). Imulsy w akim szeregu owarzają się z okresem róbkowaia TBB. Szereg imulsów Diraca oisuje zależość: () = δ ( ) d T Na wykresie rzedsawia się aki szereg w osaci srzałek o jedoskowej długości ( jes o miara ola owierzchi dely), oddaloych od siebie o sały rzedział czasu rówy T (okres róbkowaia). d() δ ( T ) = T T Ozaczając sygał sróbkoway jako: f *( ) = f ( ) d( ) () = () δ ( ) f f T * i wykorzysując własość filracyją dely Diraca orzymujemy wyrażeie oisujące sygał dyskrey: *() = ( ) δ ( ) f f T T

CPS 9 6/7 Zais e ależy ierreować jako szereg imulsów Diraca o olach rówych warościom róbkowaej fukcji aalogowej w ukach, w kórych zajdują się imulsy szeregu d(). f*() f ( T ) δ ( ) T = T UWidmo dely DiracaU zgodie z defiicją rzekszałceia Fouriera wyosi: Ie ary rasforma Fouriera: F jω { δ() } = δ () e d = δ δ ( ) F j T ( T) F e ω F ( ) πδ ω F ( ) j e ω πδ ω ω UWidmo rzebiegu okresowego.u Do wyzaczeia wykorzysamy zesoloy szereg Fouriera Przebieg okresowy f() w osaci zesoloego szeregu Fouriera ma osać jk () cke ω f = k =

i CPS 6/7 Jego rasformaa Fouriera osaeczie: gdzie ck T jkω () jk ( ω ) = F { k } F j c e ω k = jk ( ω ) = kf { } F j c e ω k = F jω = π c δ ω + k ω ) (**) ( ) k ( k = = f e d wsółczyiki szeregu Fouriera T π ω = odsę między imulsami widma T ω ω Wiosek: Widmo dowolego sygału okresowego, oisuje szereg imulsów Diraca oddaloych od siebie o sałą warość ωbb o olach rówych odowiedio π ck. Sygał okresowy osiada dyskree widmo. Wykorzysując właściwość symerii rzekszałceia Fouriera moża swierdzić, że sygał dyskrey osiada okresowe widmo. Ta właściwość charakerysyki widmowej sygału dyskreego, ma swoje waże kosekwecje w eorii róbkowaia.

TBB (w ( CPS 6/7 USzereg imulsów DiracaU rozarzymy jako szczególy rzyadek rzebiegu okresowego () = δ ( ) d kt k = Po rzedsawieiu d() w osaci szeregu Fouriera jk () cke ω d = k = wsółczyiki ego szeregu wyoszą () T / jω k c δ e d k = = T T T / Sąd charakerysyka widmowa szeregu imulsów Diraca rzyjmuje osać (**) ( ω) D j π π = δ ω + k T k = T Trasformaa Fouriera szeregu imulsów owarzających się z okresem dziedziie czasu) jes rówież szeregiem imulsów owarzających się z okresem π T (w dziedziie częsoliwości). / Zmiejszając odsęy między imulsami w dziedziie czasu ( większa częsoliwość róbkowaia ) zwiększają się odsęy miedzy imulsami w dziedziie częsoliwości (i odwroie). Ta rosa zależość ma fudameale zaczeie odczas realizacji zadaia róbkowaia rzebiegów aalogowych. UObliczeia widma sygału dyskreego U F { f * )} Aaliza sygałów w dziedziie częsoliwości ozwala leiej rozumieć zagadieia rzewarzaia sygałów. Trasformaa Fouriera iloczyu dwóch rzebiegów ( wierdzeie o slocie z dziedziie częsoliwości ): F{ f () d() } = F{ f () } F { d() } π F{ f *() } = F{ f () } F{ d() } π

CPS 6/7 W uroszczoej osaci zaiszemy rasformaę Fouriera sygału dyskreego jako F* ( jω ) = F( jω) D( jω) π oraz zając rasformaę szeregu imulsów Diraca orzymamy: π F* ( jω) = F( jω) δ ω + k T k = T Pamięamy, że slo fukcji z imulsem Diraca owoduje rzesuięcie ej fukcji do uku, w kórym zajduje się dela. T ( ) δ ( ) = ( ) f f T A f T ( ) δ ( ) f T ( ) T rzesuięcie Dodakowo jeżeli fukcja slaaa jes z szeregiem imulsów, o asęuje owielaie ej fukcji i rzesuwaie owieleń do miejsc, w kórych zajdują się imulsy Diraca. f T () ( δ ( ) + δ ( )) = f ( ) + f ( ) T T A f T () δ ( ) δ ( ) f T ( ) ( ) f T T rzesuięcie i owieleie Wioskujemy zaem, że widmo sygału dyskreego owsaje w wyiku owielaia widma sygału aalogowego ieskończoą ilość razy i rzesuwaia ych owieleń o wielokroości ωb.

CPS 3 6/7 ω = π T Trasformaa Fouriera sygału dyskreego ma zaem asęującą osać: π F* ( jω) = F jω + jk T k = T Oerację róbkowaia sygału aalogowego f() moża rzedsawić graficzie w osaci wykresów w dziedziie czasu i częsoliwości. f() F( ω ) ω d() D(ω) π ω T ω f*() F*(ω) ω ω Jak wyika z wyrowadzeń osać widma sygału dyskreego zależy od częsoliwości róbkowaia. W iekórych wyadkach w wyiku owieleń i rzesuięć widma sygału aalogowego, może wysęować akładaie się owieleń.

CPS 4 6/7 Defiicja: SYSTEMY DYSKRETNE W sysemie dyskreym, rzewarzaie obejmuje oeracje arymeycze rzerowadzae a sygale wejściowym x[], w wyiku, kórych a wyjściu sysemu orzymuje się sygał wyjściowy y[] w osaci ciągu liczb. W większości rzyadków sysemy czasu dyskreego są sysemami o jedym wejściu i jedym wyjściu. x[] Sygał wejściowy Sysem dyskrey y[] Sygał wyjściowy Sysemy dyskree moża oisywać, odobie jak układy aalogowe, w kowecji wejście-wyjście, do oisu sosuje się w ym rzyadku Urówaia różicoweu, saowiące algebraiczą zależość między ciągiem wejściowym i wyjściowym. Klasyfikacja: Sysemy dyskree moża klasyfikować ze względu asęujących własości: Liiowość Sacjoarość Pamięć Przyczyowość Sabilość Pasywość

CPS 5 6/7 ULiiowość:U Defiicja: Jeżeli y [ ] jes sygałem wyjściowym sysemu zależym od sygału wejściowego x [ ] oraz y [ ] jes sygałem wyjściowym dla sygału wejściowego x [ ] o dla sygału wejściowego: a wyjściu sysemu orzymamy x = α x + β x [ ] = α [ ] + β [ ] y y y Zależość owyższa zachodzi dla dowolie wybraych sałych α, β oraz x dowolych sygałów wejściowych [ ] Przykład sysemu liiowego: [ ] x, [ ] [ ] y= x[ ] x = si( ωt ) o częsoliwości f=hz róbkoway z fbb=hz [ ] x = si(3 ωt ) o częsoliwości f=3hz róbkoway z fbb=hz Suerozycja sygałów wejściowych [ ] [ ] [ ] x = x + x = si( ωt) + si(3 ωt) Na wyjściu sysemu dla kolejych sygałów wejściowych orzymamy: [ ] = y si( ωt ) [ ] = y si(3 ωt ) [ ] = [ ] + [ ] = ω y y y si( T) si(3 ωt) oraz iaczej y[ ] = x[ ] + x[ ] = si( ωt ) + si(3 ωt ) ( ) ( )

CPS 6 6/7 Dla sygału liiowego zachodzi rówość: [ ] = [ ] y y MATLAB clear; f=; T=/f; f=; omega=*i*f; =:T:-T; x=si(omega*); figure(); sem(,x); grid y=-x/; figure(); sem(,y); grid x=si(3*omega*); figure(3); sem(,x); grid y=-x/; figure(4); sem(,y); grid x=x+x; figure(5); sem(,x); grid y=y+y; figure(6); sem(,y); grid yy=-x/; figure(7); sem(,yy,'-r'); grid.8.6.4. x [].5.4.3.. y [] -. -.4 -.6 -.8 sysem -. -. -.3 -.4 -...3.4.5.6.7.8.9.8.6.4. -. -.4 -.6 -.8 x [] sysem -.5...3.4.5.6.7.8.9.5.4.3.. -. -. -.3 -.4 y [] -...3.4.5.6.7.8.9 -.5...3.4.5.6.7.8.9.8 y []+y [].6.4. -. -.4 -.6 x[]=x []+x [] -.8...3.4.5.6.7.8.9.8 y[].5.6.4.5. -.5 sysem -. - -.4 -.5 -.6 -...3.4.5.6.7.8.9 -.8...3.4.5.6.7.8.9

CPS 7 6/7 Przykład sysemu ieliiowego: [ ] [ ] = ( x [ ]) y x = si( ωt ) o częsoliwości f=hz róbkoway z fbb=hz [ ] x = si(3 ωt ) o częsoliwości f=3hz róbkoway z fbb=hz Suerozycja sygałów wejściowych [ ] [ ] [ ] x = x + x = si( ωt ) + si(3 ωt ) Na wyjściu sysemu orzymamy: y[ ] = cos( ωt ) [ ] cos(6 ω ) y = T Sygał jako suma sygałów wyjściowych [ ] = ω y cos( T ) cos(6 ωt ) oraz jako sygał wyjściowy sumy sygałów wejściowych [ ] = + y cos( ωt) cos(4 ωt) cos(6 ωt ) Nierówość [ ] [ ] y y wskazuje a ieliiowość sysemu MATLAB clear; f=; T=/f; f=; omega=*i*f;

CPS 8 6/7 =:T:-T; x=si(omega*); figure(); sem(,x); grid y=x.^; figure(); sem(,y); grid x=si(3*omega*); figure(3); sem(,x); grid y=x.^; figure(4); sem(,y); grid x=x+x; figure(5); sem(,x); grid y=y+y; figure(6); sem(,y); grid yy=x.^; figure(7); sem(,yy,'-r'); grid.8.6.4. x [] y [].9.8.7.6 -. -.4 -.6 -.8 -...3.4.5.6.7.8.9.8.6.4. -. -.4 -.6 -.8 x [] sysem sysem.5.4.3.....3.4.5.6.7.8.9 y [].9.8.7.6.5.4.3.. -...3.4.5.6.7.8.9...3.4.5.6.7.8.9 y []+y [].8.6.4..8.6.4. x[]=x []+x []...3.4.5.6.7.8.9 y[].5.5.5 -.5 sysem.5 - -.5.5 -...3.4.5.6.7.8.9...3.4.5.6.7.8.9

CPS 9 6/7 Sacjoarość W sysemie sacjoarym rzesuięcie w czasie w ciągu wejściowym owoduje rówoważe rzesuięcie w ciągu wyjściowym Jeżeli a wymuszeie x odowiedź wyosi y sysem [ ] y[ ] x o a wymuszeie x rzesuięe w czasie o k róbek układ odowie sygałem y ak samo rzesuięym [ ] sysem [ ] x k y k Przykład sysemu sacjoarego [ ] y= x[ ] sysem [ ] = [ + 4 ] [ ] = [ + 4] x x y y MATLAB clear; f=; T=/f; f=; omega=*i*f; =:T:-T; x=si(omega*); figure(); sem(x); grid y=-x/; figure(); sem(y); grid x=x(5:);figure(3); sem(x); grid y=-x/; figure(4); sem(y); grid

CPS 6/7.8.6.4. -. -.4 -.6 -.8.8.6.4. -. -.4 -.6 -.8 x [] - 4 6 8 4 6 8 x [] - 4 6 8 4 6 sysem sysem y [].5.4.3.. -. -. -.3 -.4 -.5 4 6 8 4 6 8 y [].5.4.3.. -. -. -.3 -.4 -.5 4 6 8 4 6 Pamięć: W układach bez amięci odowiedź sysemu y[] zależy ylko od eraźiejszych warości wymuszeia x[]. Przyczyowość: Odowiedź sysemu rzyczyowego y[] zależy ylko od rzeszłych i eraźiejszych warości sygału wymuszeia x[]. Sabilość: Układ jes sabily w sesie BIBO (bouded iu, bouded ouu), jeżeli rzy ograiczoym sygale wejściowym x[] sygał wyjściowy y[] jes akże ograiczoy. Formalie moża waruek zaisać: Pasywość: [ ] [ ] x M < y M < x Sysem dyskrey jes asywy jeżeli dla każdego sygału wejściowego x[] o skończoej eergii sygał wyjściowy y[] osiada eergię miejszą lub rówą eergii x[]. yk [ ] xk [ ] k= < k= y