Wyrównanie sieci niwelacyjnej

Podobne dokumenty
Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

Grażyna Nowicka, Waldemar Nowicki BADANIE RÓWNOWAG KWASOWO-ZASADOWYCH W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW AMFOTERYCZNYCH

WYKŁAD 5. Typy macierzy, działania na macierzach, macierz układu równań. Podstawowe wiadomości o macierzach

Analiza matematyczna i algebra liniowa

Metoda sił jest sposobem rozwiązywania układów statycznie niewyznaczalnych, czyli układów o nadliczbowych więzach (zewnętrznych i wewnętrznych).

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

4. RACHUNEK WEKTOROWY

Algebra WYKŁAD 6 ALGEBRA 1

Układy równań liniowych Macierze rzadkie

Wyznacznik macierzy. - wyznacznik macierzy A

Wyznacznikiem macierzy kwadratowej A stopnia n nazywamy liczbę det A określoną następująco:

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

Wyk lad 1 Podstawowe wiadomości o macierzach

Algebra Boola i podstawy systemów liczbowych. Ćwiczenia z Teorii Układów Logicznych, dr inż. Ernest Jamro. 1. System dwójkowy reprezentacja binarna

Zastosowanie multimetrów cyfrowych do pomiaru podstawowych wielkości elektrycznych

INSTRUKCJA. - Jak rozwiązywać zadania wysoko punktowane?

Wektor kolumnowy m wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze n=1 Wektor wierszowy n wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze m=1

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

3. Rozkład macierzy według wartości szczególnych

Fizyka. Kurs przygotowawczy. na studia inżynierskie. mgr Kamila Haule

Zestaw 11- Działania na wektorach i macierzach, wyznacznik i rząd macierzy

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

Pochodne i całki, macierze i wyznaczniki

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Różniczkowanie i całkowanie numeryczne

Oznaczenia: K wymagania konieczne; P wymagania podstawowe; R wymagania rozszerzające; D wymagania dopełniające; W wymagania wykraczające

ZADANIA ZAMKNIĘTE. Zadanie 1 (1p). Ile wynosi 0,5% kwoty 120 mln zł? A. 6 mln zł B. 6 tys. zł C. 600 tys. zł D. 60 tys. zł

PRÓBNA MATURA Z MATEMATYKI Z OPERONEM LISTOPAD ,0. 3x 6 6 3x 6 6,

Kodowanie liczb. Kodowanie stałopozycyjne liczb całkowitych. Niech liczba całkowita a ma w systemie dwójkowym postać: Kod prosty

2. PODSTAWY STATYKI NA PŁASZCZYŹNIE

Kombinowanie o nieskończoności. 4. Jak zmierzyć?

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

W. Guzicki Zadanie 19 z Informatora Maturalnego poziom rozszerzony 1

Wymagania na ocenę dopuszczającą z matematyki klasa II Matematyka - Babiański, Chańko-Nowa Era nr prog. DKOS /02

Wspomaganie obliczeń za pomocą programu MathCad

O RELACJACH MIĘDZY GRUPĄ OBROTÓW, A GRUPĄ PERMUTACJI

Temat 1. Afiniczne odwzorowanie płaszczyzny na płaszczyznę. Karol Bator. GGiIŚ, II rok, niestac. grupa 1

Wprowadzenie: Do czego służą wektory?

BADANIE ZALEŻNOŚCI PRZENIKALNOŚCI MAGNETYCZNEJ

MATHCAD Obliczenia iteracyjne, macierze i wektory

Materiały diagnostyczne z matematyki poziom podstawowy

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 3 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

Algebra macierzowa. Akademia Morska w Gdyni Katedra Automatyki Okrętowej Teoria sterowania. Mirosław Tomera 1. ELEMENTARNA TEORIA MACIERZOWA

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schemat oceniania

MATEMATYKA Wykład 4 (Funkcje) przyporządkowany został dokładnie jeden element

2. FUNKCJE WYMIERNE Poziom (K) lub (P)

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

Temat lekcji Zakres treści Osiągnięcia ucznia

Redukcja układów sił działających na bryły sztywne

PODSTAWY ALGEBRY MACIERZY. Operacje na macierzach

Matematyka finansowa r. Komisja Egzaminacyjna dla Aktuariuszy. LXVI Egzamin dla Aktuariuszy z 10 marca 2014 r. Część I

Ćwiczenie 4. Wpływ dawki kwasu acetylosalicylowego na jego farmakokinetykę

GEOMETRIA W SZTUCE. Maswerki gotyckie w Kolonii

Pojęcia Działania na macierzach Wyznacznik macierzy

4.3. Przekształcenia automatów skończonych

Równania różniczkowe cząstkowe - metoda Fouriera. Przykładowe rozwiązania i wskazówki

Wykªad 1. Macierze i wyznaczniki Macierze podstawowe okre±lenia

Prosta metoda sprawdzania fundamentów ze względu na przebicie

Translacja jako operacja symetrii. Wybór komórki elementarnej wg A. Bravais, połowa XIX wieku wybieramy komórkę. Symetria sieci translacyjnej

Wykład 2. Pojęcie całki niewłaściwej do rachunku prawdopodobieństwa

MATeMAtyka 3 inf. Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Dorota Ponczek, Karolina Wej

Wszystkim życzę Wesołych Świąt :-)

Jest błędem odwołanie się do zmiennej, której nie przypisano wcześniej żadnej wartości.

O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2b, 2c, 2e zakres podstawowy rok szkolny 2015/ Sumy algebraiczne

Matematyka II dla Wydziału Zarządzania

Rozwiązywanie zadań z dynamicznego ruchu płaskiego część I 9

Algorytmy graficzne. Filtry wektorowe. Filtracja obrazów kolorowych

1 Definicja całki oznaczonej

Wymagania kl. 2. Uczeń:

STYLE. TWORZENIE SPISÓW TREŚCI

Pierwiastek z liczby zespolonej

Propozycja przedmiotowego systemu oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych (zakres podstawowy)

EGZAMIN MATURALNY W ROKU SZKOLNYM 2014/2015

EGZAMIN MATURALNY OD ROKU SZKOLNEGO 2014/2015 MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY ROZWIĄZANIA ZADAŃ I SCHEMATY PUNKTOWANIA (A1, A2, A3, A4, A6, A7)

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE IIc ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2 zakres podstawowy 1. SUMY ALGEBRAICZNE

Matematyka stosowana i metody numeryczne

Arkusz 1 - karta pracy Całka oznaczona i jej zastosowania. Całka niewłaściwa

Metody określania macierzy przemieszczeń w modelowaniu przewozów pasażerskich. mgr inż. Szymon Klemba Warszawa, r.

1 Ułamki zwykłe i dziesiętne

Struktura energetyczna ciał stałych-cd. Fizyka II dla Elektroniki, lato

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom podstawowy

POMIAR MODUŁU SPRĘŻYSTOŚCI STALI PRZEZ POMIAR WYDŁUŻENIA DRUTU

Ruch unoszenia, względny i bezwzględny

splajnami splajnu kubicznego

1. LINIE WPŁYWOWE W UKŁADACH STATYCZNIE WYZNACZALNYCH

Wykład 6 Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

EGZAMIN MATURALNY W ROKU SZKOLNYM 2018/2019 MATEMATYKA

Przekształcenia automatów skończonych

- Wydział Fizyki Zestaw nr 5. Powierzchnie 2-go stopnia

Skrypt edukacyjny do zajęć wyrównawczych z matematyki dla klas II Bożena Kuczera

SCENARIUSZ LEKCJI MATEMATYKI W LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM. Określenie, wykres i własności funkcji homograficznej.

Transkrypt:

1. Wstęp Co to jest sieć niwelcyjn Po co ją się wyrównje Co chcemy osiągnąć 2. Metod pośrednicząc Wyrównnie sieci niwelcyjnej Metod pośrednicząc i metod grpow Mmy sieć skłdjącą się z szereg pnktów. Niektóre z nich są tzw. pnktmi stłymi (np. osnow) w nszym przykłdzie będą to pnkty, 12. Pnkty, których wysokości nie znmy to pnkty 1, 2,, 8. N tej sieci wykonno pomiry, które są jednk obrczone błędmi. Mmy 19 pomirów, które oznczymy przez N:(A-B) co ozncz pomir nr N określjący różnicę wysokości pomiędzy pnktmi A i B (o ile pnkt B jest wyższy niż A), n przykłd 1:(-1). Dne do rozwżnego niżej przykłd mją postć nstępjącą: Nr-pkt Y 1 12 bel 1: Wysokości pnktów stłych Obserwcj N:(AB) Wrtość h_ab 1:(-1) 2,998 2:(-2) 1,998 3:(-3) -1,8 4:(12-4) -2,998 5:(12-5),51 6:(12-6) 1,52 7:(12-7),296 8:(12-8) 1,95 9:(7-1) 1,75 1:(7-2),76 :(3-7) 2,3 12:(8-3) -3,96 :(4-7) 3,32 14:(1-2) -1,2 15:(6-4) -4,51 16:(6-8) -,43 17:(5-4) -3,57 18:(3-1) 4,3 19:(5-6),996 bel 2: Wrtości poszczególnych obserwcji 2.1. Wyznczenie początkowych przybliżeń N początek msimy wyznczyć początkowe przybliżenie poszczególnych wysokości. Możn to osiągnąć wybierjąc obserwcje, w których występją wszystkie pnkty. Poniewż jednk pewne pnkty są określone dokłdnie, słsznie będzie wykorzystć do tego cel pierwsze 8 obserwcji.

Mmy ztem początkowe przybliżeni pnktów określone n podstwie pierwszych ośmi opercji: Nr-pkt. wys zokr. 1 12 1 12,998 2,998 3 98,992 4 98,2 5,51 6 12,52 7,296 8 12,95 bel 3: Początkowe przybliżeni wysokości pnktów Poszczególne obserwcje zpiszmy w postci mcierzy A nstępjącej postci, do której dołączymy wektor L: A L obs.\pkt. 1 2 3 4 5 6 7 8 h2-h1-h12 1:(-1) 1, 2:(-2) 1, 3:(-3) 1, 4:(12-4) 1, 5:(12-5) 1, 6:(12-6) 1, 7:(12-7) 1, 8:(12-8) 1, 9:(7-1) 1-1 -,3 1:(7-2) 1-1 -,4 :(3-7) -1 1,4 12:(8-3) 1-1 -,7 :(4-7) -1 1 -,8 14:(1-2) -1 1,2 15:(6-4) 1-1,1 16:(6-8) -1 1 -,4 17:(5-4) 1-1,8 18:(3-1) 1-1,3 19:(5-6) -1 1,5 bel 4: Mcierz współczynników A i wektor L Wektor L jest to różnic pomiędzy wrtościmi zmierzonymi (por. tbel 2), obliczonymi n podstwie początkowych przybliżeń pnktów. Pierwsze 8 wierszy zznczono kolorem zielonym, gdyż tm wektor L msi mieć wrtości zerowe n podstwie tych obserwcji wyznczone zostły początkowe przybliżeni, ztem jeśli te wrtości byłyby niezerowe, świdczy to o popełnionym błędzie! Kżdy z pnktów (z wyjątkiem stłych) m wysokość obrczoną pewnym błędem, którego nie znmy. Ztem dl przykłd wysokość pnkt 1 jest równ h1 + dh1, gdzie dh1 jest popełnionym błędem początkowego przybliżeni. Mmy ztem np. dl obserwcji 9:(7-1) nstępjące równnie: h 1 dh 1 h 7 dh 7 h 71, które przeksztłcić możn do dh 1 dh 7 h 1 h 7 h 71 =dh 1 dh 7 l 9 =v 9, gdzie v9 jest tzw. poprwką 9 równni. W postci mcierzowej cłość równni wygląd nstępjąco: A dh L=V Dążymy do minimlizcji smy kwdrtów poprwek, ztem po przeksztłceni mmy A A dh= A L więc dh= A A 1 A L.

3. Metod grpow Jeśli możemy podzielić wszystkie pnkty n 3 grpy o nstępjących włsnościch: grp nie m żdnego połączeni (obserwcji) pomiędzy grpą 1 i 2 grp 3 jest tzw. grpą łączną i są połączeni pomiędzy grpmi 1 i 3, orz 2 i 3 połączeni z pnktmi stłymi są nieistotne (mogą być z kżdej z grp) to możemy zrównoleglić obliczeni posłgjąc się metodą grpową. N przykłdzie z poprzedniego ćwiczeni: Do grpy 1 zliczmy pnkty 1, 2, 3 Do grpy 2 zliczmy pnkty 4, 5, 6 Do grpy 3 zliczmy pnkty 7, 8 x1 x2 x3 x4 x5 x6 x7 x8 L 1 1 1 1-1 -,3 1-1 -,4-1 1,4 1-1 -,7-1 1,2 1-1,3 1 1 1-1 1 -,8 1-1,1-1 1 -,4 1-1,8-1 1,5 1 1 bel 5: Mcierz A z podziłem n grpy bel 5 przedstwi mcierz z podziłem n poszczególne grpy. UWAGA! Mcierz msi wyglądć tk, jk powyżej w szczególności pol, które pozostwiono biłe mszą być zermi! Jkkolwiek inn wrtość w tym miejsc świdczy o błędnym podzile n grpy! A = 23 33 l1 L = l2 l 3 x1 x = x2 x 3 Nstępnie kżdy z frgmentów (czerwony, zielony, niebieski) rozwiązjemy metodą pośredniczącą, le nie do końc. Wyznczmy mcierze AA, orz -AL osobno! Dlczego? Otóż okzje się, że jeśli mcierz A m postć jk powyżej, to AA (dlej oznczmy jko U) m proszczoną postć podobnie, jk -AL (ozn. b):

U = 23 C 23 l1 C = + 2323 + 33 b = l2 33 D D = l1 23l2 33l3 Wrcjąc do prktycznych obliczeń. Dl grpy 1 mmy: A x1 x2 x3 x7 x8 L 1 1 1 1-1 -,3 1-1 -,4-1 1,4 1-1 -,7-1 1,2 1-1,3 Ztem: AA -AL x1 4-1 -1-1,2 x2-1 3-1,2 x3-1 4-1 -1,14 x7-1 -1-1 3 -, x8-1 1 -,7 W tym miejsc stosjemy metodę elimincji Gss tk, by doprowdzić do mcierzy jednostkowej po lewej stronie n górze, le tylko dl elementów pierwszej grpy. Ztem: x1 1 -,25 -,25 -,25,5 x2 2,75 -,25-1,25,25 x3 -,25 3,75-1,25-1,145 x7-1,25-1,25 2,75 -,15 x8-1 1 -,7 x1 1 -,27273 -,36364,727273 x2 1 -,991 -,45455,9991 x3 3,727273-1,36364-1,14727273 x7-1,36364 2,181818 -,9363636 x8-1 1 -,7 x1 1 -,46341 -,7317,184878 x2 1 -,4878 -,2439,1268293 x3 1 -,36585 -,26829,3951 x7 1,682927 -,36585 -,397561 x8 -,36585,73177 -,34878 bel 6: Kolejne kroki metody Gss Zznczone n szro elementy będą nm potrzebne do wyznczeni element E. Równy jest on E = + 1 1 2323 2323 + 3333

Licząc ntomist ręcznie, msimy dodć to pole do nlogicznego z grpy 2 (niżej) i do (_33^)_33. Anlogicznie wyznczmy wektor F (z tym, że ttj mnożymy l) biorąc zcienione wektory. eoretycznie F = wyznczyć go możn jko: Anlogicznie dl grpy 2: l 1 + + 23 l l 23 2 33 3 1 l1 1 l2 A x4 x5 x6 x7 x8 L 1 1 1-1 1 -,8 1-1,1-1 1 -,4 1-1,8-1 1,5 AA -AL 4-1 -1-1 -,17-1 3-1, -1-1 4-1 -,8-1 1,8-1 1,4 1 -,25 -,25 -,25 -,425 2,75-1,25 -,25,875-1,25 3,75 -,25-1 -,15 -,25 -,25,75,375-1 1,4 1 -,36364 -,27273 -,3454545 1 -,45455 -,991,3181818 3,181818 -,36364-1 -,8272727 -,36364,727273,4545455-1 1,4 1 -,31429 -,4285714 -,44 1 -,14286 -,142857143,2 1 -,429 -,314285714 -,26,685714 -,4285714,36 -,429,685714286,14 bel 7: Metod pośrednicząc dl grpy 2 Mjąc jż obliczone mcierz E i wektor f odwrcmy mcierz E: E E-1 f 3,368641 -,4814 -,38 -,4814 2,4174 -,165,3554,6678,6678,425716 bel 8: E, f, E^{-1}

nstępnie przechodzimy do osttniego etp. Wyznczmy x3 = E^{-1}*f W tym momencie mmy jż wyznczone poprwki do pnktów grpy łącznej. N ich podstwie wyznczmy x1 = n1 cz*x3, gdzie n1 to niebieski wektor z tbeli 6, cz to czerwon mcierz z tejże. Anlogicznie wyznczmy x2, tylko posłgjąc się dnymi z tbeli 7.