Rozwiązania, seria 5.



Podobne dokumenty
Praca domowa - seria 6

Układy równań liniowych

Wykład 4 Udowodnimy teraz, że jeśli U, W są podprzetrzeniami skończenie wymiarowej przestrzeni V to zachodzi wzór: dim(u + W ) = dim U + dim W dim(u

R n = {(x 1, x 2,..., x n ): x i R, i {1,2,...,n} },

Układy liniowo niezależne

Przestrzenie wektorowe

Wykład 5. Ker(f) = {v V ; f(v) = 0}

Zestaw zadań 5: Sumy i sumy proste podprzestrzeni. Baza i wymiar. Rzędy macierzy. Struktura zbioru rozwiązań układu równań.

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ BAZY PRZESTRZENI WEKTOROWYCH

Analiza funkcjonalna 1.

Przestrzenie liniowe

3 Przestrzenie liniowe

Wyk lad 7 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

1. Zbadać liniową niezależność funkcji x, 1, x, x 2 w przestrzeni liniowej funkcji ciągłych na przedziale [ 1, ).

ALGEBRA LINIOWA Z GEOMETRIĄ, LISTA ZADAŃ NR 8

Algebra liniowa z geometrią

Zadania z algebry liniowej - sem. I Przestrzenie liniowe, bazy, rząd macierzy

1 Rząd macierzy. 2 Liniowa niezależność. Algebra liniowa. V. Rząd macierzy. Baza podprzestrzeni wektorowej

Baza w jądrze i baza obrazu ( )

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

Wyk lad 10 Przestrzeń przekszta lceń liniowych

1 Formy hermitowskie. GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie. Paweł Bechler

Zajmijmy się najpierw pierwszym równaniem. Zapiszmy je w postaci trygonometrycznej, podstawiając z = r(cos ϕ + i sin ϕ).

Geometria Lista 0 Zadanie 1

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

Teoretyczne podstawy programowania liniowego

Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne

Macierze. Rozdział Działania na macierzach

Przekształcenia liniowe

Równania liniowe. Rozdział Przekształcenia liniowe. Niech X oraz Y będą dwiema niepustymi przestrzeniami wektorowymi nad ciałem

13 Układy równań liniowych

Zadania egzaminacyjne

Algebra liniowa. 1. Macierze.

1 Podobieństwo macierzy

R k v = 0}. k N. V 0 = ker R k 0

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

wszystkich kombinacji liniowych wektorów układu, nazywa się powłoką liniową uk ładu wektorów

Wyk lad 8 macierzy i twierdzenie Kroneckera-Capellego

B jest liniowo niezależny V = lin (B) 1. Układ pusty jest bazą przestrzeni trywialnej {θ}. a i v i = i I. b i v i, (a i b i ) v i = θ.

1 Zbiory i działania na zbiorach.

0 + 0 = 0, = 1, = 1, = 0.

Przykładowe zadania z teorii liczb

GAL. zestawy do prac domowych z rozwiązaniami semestr zimowy 2011/2012. Wydział MIM UW

Wykład 14. Elementy algebry macierzy

Przekształcenia liniowe

1 Przestrzeń liniowa. α 1 x α k x k = 0

Zadania z analizy i algebry. (wykład prof.prof. J. Wojtkiewicza i K. Napiórkowskiego) ALGEBRA, przestrzenie wektorowe

Diagonalizacja macierzy i jej zastosowania

2. Układy równań liniowych

9 Przekształcenia liniowe

Sprawdzian 3 gr1 (22/01/04) Imie i nazwisko:...grupa: Odpowedz na wszystkie pytania, pamietaj o uzasadnieniu odpowiedzi.

Wektor, prosta, płaszczyzna; liniowa niezależność, rząd macierzy

Wyk lad 6 Podprzestrzenie przestrzeni liniowych

Układy równań i równania wyższych rzędów

. : a 1,..., a n F. . a n Wówczas (F n, F, +, ) jest przestrzenią liniową, gdzie + oraz są działaniami zdefiniowanymi wzorami:

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

Programowanie liniowe

3 1 + i 1 i i 1 2i 2. Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: [A, X] = B

Wyk lad 9 Przekszta lcenia liniowe i ich zastosowania

Algebra liniowa II. Lista 1. 1 u w 0 1 v 0 0 1

Zastosowania wyznaczników

Seria zadań z Algebry IIR nr kwietnia 2017 r. i V 2 = B 2, B 4 R, gdzie

Treść wykładu. Układy równań i ich macierze. Rząd macierzy. Twierdzenie Kroneckera-Capellego.

VI. Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów

III. Układy liniowe równań różniczkowych. 1. Pojęcie stabilności rozwiązań.

a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn x 1 x 2... x m ...

Układy równań i nierówności liniowych

Funkcje wymierne. Funkcja homograficzna. Równania i nierówności wymierne.

Zadania z Algebry liniowej 4 Semestr letni 2009

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

Wykład 1. Na początku zajmować się będziemy zbiorem liczb całkowitych

Uzupełnienia dotyczące zbiorów uporządkowanych (3 lutego 2011).

VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa.

Co to jest wektor? Jest to obiekt posiadający: moduł (długość), kierunek wraz ze zwrotem.

Wykład 9. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ listopada 2011

Znaleźć wzór ogólny i zbadać istnienie granicy ciągu określonego rekurencyjnie:

Iloczyn skalarny. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. 10. wykład z algebry liniowej Warszawa, grudzień 2013

Rozdział 5. Macierze. a 11 a a 1m a 21 a a 2m... a n1 a n2... a nm

Diagonalizacja macierzy i jej zastosowania

Kongruencje twierdzenie Wilsona

Indukcja matematyczna

Zaawansowane metody numeryczne

DB Algebra liniowa 1 semestr letni 2018

2. Definicja pochodnej w R n

Wyk lad 13 Funkcjona ly dwuliniowe

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami:

W. Guzicki Próbna matura, grudzień 2014 r. poziom rozszerzony 1

4 Przekształcenia liniowe

Zestaw zadań 14: Wektory i wartości własne. ) =

Działania na przekształceniach liniowych i macierzach

Zmiana baz. Jacek Jędrzejewski Macierz przejścia od bazy do bazy 2

Rozwiązania zadań z listy T.Koźniewskiego

Wykład 3. Miara zewnętrzna. Definicja 3.1 (miary zewnętrznej) Funkcję µ przyporządkowującą każdemu podzbiorowi

Jak łatwo zauważyć, zbiór form symetrycznych (podobnie antysymetrycznych) stanowi podprzestrzeń przestrzeni L(V, V, K). Oznaczamy ją Sym(V ).

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,

3. Macierze i Układy Równań Liniowych

ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ

; B = Wykonaj poniższe obliczenia: Mnożenia, transpozycje etc wykonuję programem i przepisuję wyniki. Mam nadzieję, że umiesz mnożyć macierze...

Przestrzenie liniowe

Transkrypt:

Rozwiązania, seria 5. 26 listopada 2012 Zadanie 1. Zbadaj, dla jakich wartości parametru r R wektor (r, r, 1) lin{(2, r, r), (1, 2, 2)} R 3? Rozwiązanie. Załóżmy, że (r, r, 1) lin{(2, r, r), (1, 2, 2)}. Dla pewnych a, b R zachodzi: (r, r, 1) = a(2, r, r) + b(1, 2, 2). Powyższą równość można przepisać w postaci układu równań: Zatem dla r = 1 zachodzi Zadanie 2. Wykaż, że zbiór r = ar + 2b 1 = ar 2b r = 2b 1 + 2b ar = 2b 1 r = ar + 2b ar = 2b 1 1 = 2a + b r = 1 a = 2b + 1 (r, r, 1) lin{(2, r, r), (1, 2, 2)}. {α = (1, 1, 0, 0), β = (0, 1, 1, 0), γ = (0, 0, 1, 1)} R 4 jest liniowo niezależny. Uzupełnij ten układ do bazy przestrzeni R 4. Znajdź współrzędne wektora (1, 1, 1, 1) w tej bazie. 1

Rozwiązanie. Żeby przekonać się, że wektory α, β, γ są liniowo niezależne, możemy zapisać je jako wiersze macierzy: 0 1 1 0 0 0 1 1 Łatwo zauważamy trzy schodki, więc wektory są liniowo niezależne. Przestrzeń R 4 jest 4-wymiarowa, więc aby uzupełnić ten układ do bazy całej przestrzeni, wystarczy znaleźć jeden dowolny wektor z R 4 i sprawdzić, że jest liniowo niezależny z układem {α, β, γ}. Na przykład e 4 = (0, 0, 0, 1) jest dobrym kandydatem, gdyż należy do R 4 i nietrudno się przekonać, że jest liniowo niezależny z naszym układem: 0 1 1 0 0 0 1 1 0 0 0 1 Widzimy cztery schodki, więc wektory α, β, γ, e 4 są liniowo niezależne i tworzą bazę R 4. Teraz chcemy znaleźć współrzędne wektora (1, 1, 1, 1) w tej bazie. Zauważmy, że (1, 1, 1, 1) = (1, 1, 0, 0) + (0, 0, 1, 1) = α + γ = 1 α + 0 β + 1 γ + 0 e 4. Zatem współrzędne (1, 1, 1, 1) w bazie {α, β, γ, e 4 } to (1, 0, 1, 0). Zadanie 3. Niech A = lin{(3, 3, 4, 3), (1, 1, 2, 1), (2, 1, 1, 2)} oraz B = lin{(2, 3, 3, 1), (0, 1, 3, 1), (1, 1, 0, 0)} będą podprzestrzeniami R 4. Znajdź bazy przestrzeni A B, A + B. Rozwiązanie. Znajdźmy wymiary i bazy przestrzeni A i B. Najpierw dla przestrzeni A. Układ {(3, 3, 4, 3), (1, 1, 2, 1), (2, 1, 1, 2)} rozpina tę przestrzeń z założenia, ale nie wiemy, czy jest liniowo niezależny. Żeby znaleźć bazę A, zapisujemy wektory z układu rozpinającego w wierszach macierzy i sprowadzamy do postaci schodkowej: 3 3 4 3 2 1 1 2 I 3 II III 2 II 0 6 10 0 I 2 III 0 0 0 0 2

Z postaci ostatniej macierzy odczytujemy, że bazą przestrzeni A jest układ (α 1, α 2 ), gdzie α 1 = (1, 1, 2, 1) α 2 = (0, 3, 5, 0). Zatem dim A = 2. W podobny sposób szukamy bazy i wymiaru przestrzeni B: 2 3 3 1 I 2 III 0 0 0 0 Z postaci ostatniej macierzy odczytujemy, że bazą B jest układ wektorów {β 1, β 2 }, gdzie β 1 = (0, 1, 3, 1) β 2 = (1, 1, 0, 0). Zatem dim B = 2. Zauważmy, że z postaci bazy przestrzeni A wynika, że (x 1, x 2, x 3, x 4 ) A x 1 = x 4. Zatem β 1, β 2 / A, więc A B. Zastanówmy się, kiedy wektor z B może należeć do A? Czyli kiedy zachodzi (x 1, x 2, x 3, x 4 ) B oraz x 1 = x 4? Ponieważ (x 1, x 2, x 3, x 4 ) B, to (x 1, x 2, x 3, x 4 ) = b 1 β 1 + b 2 β 2. Z postaci wektorów β 1 = (0, 1, 3, 1), β 2 = (1, 1, 0, 0) oraz warunku x 1 = x 4 odczytujemy, że jeśli przestrzenie A i B się przecinają, to wdłuż prostej rozpiętej przez γ = (1, 2, 3, 1) = β 1 + β 2. Zauważmy, że rzeczywiście A B = lin{(1, 2, 3, 1)}, gdyż γ = α 1 + α 2. Szukamy bazy przestrzeni A + B. Dla wygody zamiast bazy α 1, α 2 przestrzeni A rozważymy bazę γ, α 2 ; zamiast bazy β 1, β 2 przestrzeni B rozważymy bazę β 1, γ. Ponieważ dowolny wektor z A+B jest kombinacją liniową wektorów z baz obydwu przestrzeni, to wystarczy uprościć układ dwóch baz do układu wektorów liniowo niezależnych. Dostajemy A+B = lin{(α 2, β 1, γ}, układ {(α 2, β 1, γ} jest bazą przestrzeni A + B. (Liniowa niezależność tych wektorów jest oczywista, jeśli się im przez chwilę przyjrzeć. Ale można się o tym przekonać zapisując bazy obywdu przestrzeni jako wiersze macierzy i sprowadzając do postaci schodkowej: I 3 III 0 0 4 3 0 0 0 0 zatem wektory (0, 3, 5, 0), (1, 2, 3, 1), (0, 1, 3, 1) tworzą bazę przestrzeni A + B.) 3

Zadanie 4. Niech V = lin{(2, 1, 1, 1, 0), ( 2, 2, 1, 2, a), (0, 1, 0, 1, 0)} i niech W będzie przestrzenią rozwiązań układu o macierzy 1 1 2 1 0 0 2 3 4 3 0 0 1 2 2 2 b 0 Dla jakich a, b R zachodzi W V? Kiedy zachodzi równość? Rozwiązanie. Najpierw rozwiążemy układ równań opisujący przestrzeń W. Dla wygody nie będziemy zapisywać kolumny wyrazów wolnych, gdyż w żadnym kroku się nie zmieni i pozostanie stale równa 0. 2 3 4 3 0 1 1 2 1 0 1 2 2 2 b 1. Dla b = 0 mamy I+III II+2 III 0 0 0 0 5b 0 1 0 1 2b 1 0 2 0 3b 0 1 0 1 2b 0 3 0 3 b 1 2 2 2 b 1 0 2 0 0 0 0 1 0 1 0 0 0 0 0 0 0 0 I 3 II III 2 II Odczytujemy, że x 1 = 2x 3, x 2 = x 4, x 5 R. Zatem wszystkie rozwiązania są postaci: x 3 ( 2, 0, 1, 0, 0) + x 4 (0, 1, 0, 1, 0) + x 5 (0, 0, 0, 0, 1), gdzie x 3, x 4, x 5 R. Czyli bazą W jest układ: {( 2, 0, 1, 0, 0), (0, 1, 0, 1, 0), (0, 0, 0, 0, 1)}. 2. Dla b 0 mamy 1 0 2 0 0 0 0 1 0 1 0 0 0 0 0 0 1 0 Odczytujemy, że x 1 = 2x 3, x 2 = x 4, x 5 = 0. Zatem wszystkie rozwiązania są postaci: x 3 ( 2, 0, 1, 0, 0) + x 4 (0, 1, 0, 1, 0), gdzie x 3, x 4 R. Czyli bazą W jest układ: {( 2, 0, 1, 0, 0), (0, 1, 0, 1, 0)}. 4

Przyjrzyjmy się teraz przestrzeni V. Zauważmy, że wszystkie wektory w układzie rozpinającym V spełniają równanie x 2 = x 4, zatem dowolny wektor z V musi spełniać to równanie. To oznacza, że wektor (0, 1, 0, 1, 0) / V dla dowolnych a i b. Ale ten wektor należy do bazy przestrzeni W. Więc dla dowolnych a i b W V. Zadanie 5. Niech α 1, α 2,..., α n będą niezerowymi wektorami w R 2012 i niech V i oznacza lin(α i ). Które z poniższych warunków są równoważne? Uzasadnij odpowiedź. a) Wektory α i są niezależne; b) V 1 V 2... V n = 0; c) Dla każdego i zachodzi V i (V 1 +... + V i 1 + V i+1 +... + V n ) = 0; d) Dla pewnego i zachodzi V i (V 1 +... + V i 1 + V i+1 +... + V n ) = 0. Rozwiązanie. Rozważmy wszystkie możliwe implikacje po kolei. Zauważmy, że a) w oczywisty sposób implikuje pozostałe warunki, gdyż oznacza, że 1. przestrzenie rozpięte przez wektory α 1, α 2,..., α n przecinają się tylko w 0 (warunek b)); 2. żaden z wektorów nie jest kombinacją liniową pozostałych (warunki c) i d)). Pokażemy, że b) a) oraz d) a). Rozważmy α 1, α 2, α 3 takie, że α 1 i α 2 są liniowo niezależne, zaś α 3 = 2α 2. Oczywiście V 1 V 2 V 3 = 0 oraz V 1 (V 2 + V 3 ) = 0, ale te wektory nie są liniowo niezależne. Przyjrzyjmy się warunku c). Warunek c) oznacza, że dla każdego i α i nie jest kombinacją liniową pozostałych wektorów, co implikuje liniową niezależność wektorów α 1, α 2,..., α n. Zatem a) c). Pozostało sprawdzić implikację pomiędzy b) i d). Wykażemy, że b) d). Weźmy α 1 = (1, 1, 0, 0, 0,..., 0), α 2 = (0, 0, 1, 0, 0,..., 0), α 3 = (1, 1, 1, 0, 0,..., 0). Wektory α 1, α 2, α 3 są parami liniowo niezależne, zatem V 1 V 2 V 3 = 0. Ale α 1 = α 3 α 2, α 2 = α 3 α 1, α 3 = α 1 + α 2, więc warunek d) nie zachodzi. Odpowiedź: jedyną równoważnością jest a) c). 5