SYSTEMY UCZĄCE SIĘ WYKŁAD 8. NIEPARAMETRYCZNE METODY APROKSYMACJI FUNKCJI. Dr hab. inż. Grzegorz Dudek Wydział Elektryczny Politechnika Częstochowska

Podobne dokumenty
METODY KOMPUTEROWE 11

Równania liniowe. gdzie. Automatyka i Robotyka Algebra -Wykład 8- dr Adam Ćmiel,

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

EKONOMIA MENEDŻERSKA. Wykład 2 Analiza popytu. Optymalna polityka cenowa. 1 ANALIZA POPYTU. OPTYMALNA POLITYKA CENOWA.

Metody numeryczne. Wykład nr 7. dr hab. Piotr Fronczak

( ) Elementy rachunku prawdopodobieństwa. f( x) 1 F (x) f(x) - gęstość rozkładu prawdopodobieństwa X f( x) - dystrybuanta rozkładu.

Kodowanie liczb. Kodowanie stałopozycyjne liczb całkowitych. Niech liczba całkowita a ma w systemie dwójkowym postać: Kod prosty

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 3 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

Metoda prądów obwodowych

4. RACHUNEK WEKTOROWY

Matematyka stosowana i metody numeryczne

ZESZYTY NAUKOWE NR 11(83) AKADEMII MORSKIEJ W SZCZECINIE. Fuzja danych nawigacyjnych w przestrzeni filtru Kalmana

ĆWICZENIE ANALIZA SITOWA I PODSTAWY OCENY GRANULOMETRYCZNEJ SUROWCÓW I PRODUKTÓW

RACHUNEK CAŁKOWY. Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I R, jeżeli. F (x) = f (x), dla każdego x I.

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Podstawy teorii falek (Wavelets)

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Wykład 2. Pojęcie całki niewłaściwej do rachunku prawdopodobieństwa

Sformułowanie zagadnienia. c c. Analiza zagadnienia dla przypadku m = 4 i n = 3. B 2. c A. c A

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Wykład 2: Uczenie nadzorowane sieci neuronowych - I

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

< f g = fg. f = e t f = e t. U nas: e t (α 1)t α 2 dt = 0 + (α 1)Γ(α 1)

ω a, ω - prędkości kątowe członów czynnego a i biernego b przy

DOBÓR LINIOWO-ŁAMANEGO ROZDZIAŁU SIŁ HAMUJĄCYCH W SAMOCHODACH DOSTAWCZYCH

Komisja Egzaminacyjna dla Aktuariuszy LII Egzamin dla Aktuariuszy z 15 marca 2010 r. Część I Matematyka finansowa

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

N(0, 1) ) = φ( 0, 3) = 1 φ(0, 3) = 1 0, 6179 = 0, 3821 < t α 1 e t dt α > 0. f g = fg. f = e t f = e t. U nas: g = t α 1 g = (α 1)t α 2

Aby opisać strukturę krystaliczną, konieczne jest określenie jej części składowych: sieci przestrzennej oraz bazy atomowej.

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

1 Definicja całki oznaczonej

Zadanie 5. Kratownica statycznie wyznaczalna.

zestaw DO ĆWICZEŃ z matematyki

Algebra macierzowa. Akademia Morska w Gdyni Katedra Automatyki Okrętowej Teoria sterowania. Mirosław Tomera 1. ELEMENTARNA TEORIA MACIERZOWA

V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 5 WERYFIKACJA HIPOTEZ NIEPARAMETRYCZNYCH

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE IIc ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY

Metoda sił jest sposobem rozwiązywania układów statycznie niewyznaczalnych, czyli układów o nadliczbowych więzach (zewnętrznych i wewnętrznych).

Środek masy i geometryczne momenty bezwładności figur płaskich 1

( ) ( ) 2. Zadanie 1. są niezależnymi zmiennymi losowymi o. oraz. rozkładach normalnych, przy czym EX. i σ są nieznane. 1 Niech X

Raport Przeliczenie punktów osnowy wysokościowej III, IV i V klasy z układu Kronsztadt60 do układu Kronsztadt86 na obszarze powiatu krakowskiego

Wykład 2: Uczenie nadzorowane sieci neuronowych - I

Analiza matematyczna v.1.6 egzamin mgr inf niestacj 1. x p. , przy założeniu, że istnieją lim

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Różniczkowanie i całkowanie numeryczne

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Fizyka. Kurs przygotowawczy. na studia inżynierskie. mgr Kamila Haule

Matematyka dla biologów Zajęcia nr 7.

Notatki z Analizy Matematycznej 4. Jacek M. Jędrzejewski

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 2 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

WYŻSZA SZKOŁA INFORMATYKI STOSOWANEJ I ZARZĄDZANIA

Wektor kolumnowy m wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze n=1 Wektor wierszowy n wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze m=1

Analiza wariancji klasyfikacja prosta

Wykład 6 Całka oznaczona: obliczanie pól obszarów płaskich. Całki niewłaściwe.

SZTUCZNA INTELIGENCJA

ZADANIA OTWARTE. Są więc takie same. Trzeba jeszcze pokazać, że wynoszą one 2b, gdyż taka jest długość krawędzi dwudziestościanu.

Pierwiastek z liczby zespolonej

Natalia Nehrebecka. Zajęcia 4

Notatki do tematu Metody poszukiwania rozwiązań jednokryterialnych problemów decyzyjnych metody dla zagadnień liniowego programowania matematycznego

G i m n a z j a l i s t ó w

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Podstawy układów logicznych

Wprowadzenie: Do czego służą wektory?

Projekt 3 3. APROKSYMACJA FUNKCJI

Proces decyzyjny: 1. Sformułuj jasno problem decyzyjny. 2. Wylicz wszystkie możliwe decyzje. 3. Zidentyfikuj wszystkie możliwe stany natury.

VI. Rachunek całkowy. 1. Całka nieoznaczona

Prawo Coulomba i pole elektryczne

TESTOWANIE HIPOTEZY O KOMPLETNOŚCI ZBIORU ARGUMENTÓW

Zadania do rozdziału 7.

MATeMAtyka 3 inf. Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Dorota Ponczek, Karolina Wej

KONKURS MATEMATYCZNY dla uczniów gimnazjów w roku szkolnym 2012/13. Propozycja punktowania rozwiązań zadań

Stanisław Cichocki Natalia Nehrebecka. Zajęcia 4

( ) Lista 2 / Granica i ciągłość funkcji ( z przykładowymi rozwiązaniami)

Plan wykładu: Typowe dane. Jednoczynnikowa Analiza wariancji. Zasada: porównać zmienność pomiędzy i wewnątrz grup

5. Maszyna Turinga. q 1 Q. Konfiguracja: (q,α β) q stan αβ niepusta część taśmy wskazanie położenia głowicy

WYZNACZNIKI. . Gdybyśmy rozważali układ dwóch równań liniowych, powiedzmy: Takie układy w matematyce nazywa się macierzami. Przyjmijmy definicję:

Natalia Nehrebecka. Wykład 2

Temat lekcji Zakres treści Osiągnięcia ucznia

Kombinowanie o nieskończoności. 4. Jak zmierzyć?

Algorytmy graficzne. Filtry wektorowe. Filtracja obrazów kolorowych

3. F jest lewostronnie ciągła

Analiza Matematyczna (część II)

Metody numeryczne. Wykład nr 5: Aproksymacja i interpolacja. dr Piotr Fronczak

2. Funktory TTL cz.2

Wymagania na ocenę dopuszczającą z matematyki klasa II Matematyka - Babiański, Chańko-Nowa Era nr prog. DKOS /02

OGÓLNE PODSTAWY SPEKTROSKOPII

RBD Relacyjne Bazy Danych

Programowanie Równoległe i Rozproszone

- Wydział Fizyki Zestaw nr 5. Powierzchnie 2-go stopnia

JĘZYKI FORMALNE I AUTOMATY SKOŃCZONE

FUNKCJA KWADRATOWA. RÓWNANIA I NIERÓWNOŚCI DRUGIEGO STOPNIA.

BADANIE ZALEŻNOŚCI PRZENIKALNOŚCI MAGNETYCZNEJ

Grażyna Nowicka, Waldemar Nowicki BADANIE RÓWNOWAG KWASOWO-ZASADOWYCH W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW AMFOTERYCZNYCH

Projektowanie i bezpieczeństwo

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

Komisja Egzaminacyjna dla Aktuariuszy LIX Egzamin dla Aktuariuszy z 12 marca 2012 r. Część I Matematyka finansowa

Transkrypt:

SYSTEMY UCZĄCE SIĘ WYKŁAD 8. NIEPARAMETRYCZNE METODY APROKSYMACJI FUNKCJI Częstochow 4 Dr h. nż. Grzegorz Dudek Wydzł Elektryczny Poltechnk Częstochowsk

PAMIĘCIOWE METODY APROKSYMACJI FUNKCJI Jeśl postć modelu regresynego est neznn do proksymc funkc możemy użyć metod pmęcowych (neprmetrycznych Metody pmęcowe przechowuą zór przykłdów trenuących n ego podstwe tworzą hpotezę dl nowego przykłdu (punktu zpytn Estymuąc funkcę regres uwzględnmy w modelu e włsnośc loklne czyl dotyczące otoczen punktu zpytn Model est komncą lnową pewnych funkc zowych

MIARY ODLEGŁOŚCI Do konstrukc funkc regres w otoczenu punktu zpytn nezędne est zdefnowne metryk merzące odległośc pomędzy dwom punktm (przykłdm. Mr odległośc pomędzy wektorm est funkcą: tką że: Jeśl pondto: d : X X R d R : < d d( < + X d( d X d( d( X d( d wtedy tylko wtedy gdy d( d( + d( X c c c d zwn est metryczną mrą odległośc.

4 Do określn odległośc pomędzy punktm nczęśce stosue sę: odległość eukldesową: n d / ( ] ( [( ( T odległość meską (cty-lock Mnhttn: n d ( Kżd z tych funkc stnow szczególny przypdek odległośc Mnkowskego: m n m d / ( Mry oprte n odległośc Mnkowskego ne są nezmenncze względem skl wrtośc tryutów (tryuty wyrżone są w różnych ednostkch lu zmeną sę w różnych zkresch. Zmn skl powodue zmnę odległośc pomędzy punktm. Ay temu zpoec zlec sę wcześneszą normlzcę oserwc lu wżene tryutów przy wyzncznu odległośc. MIARY ODLEGŁOŚCI

MIARY ODLEGŁOŚCI Funkc wżone odległośc eukldesowe m postć: d T ( [( W ( gdze W dg{ σ σ... σ T} σ t są odchylenm stndrdowym poszczególnych tryutów. Ay mr uwzględnł równeż korelce mędzy tryutm stosue sę odległość Mhlnos: d T ( [( S ( gdze S est estymtorem mcerzy kowrnc. Wżene stosue sę tkże w przypdku gdy chcemy zróżncowć udzł skłdowych. Funkc wżone odległośc Mnkowskego m postć: d( n w m gdze w est wgą -te skłdowe (czynnkem skluącym; często ] ] / / / m n w Czynnk skluący w rozcąg lu skrc przestrzeń orzów wzdłuż e os. W przypdku gdy w { } nektóre wymry te przestrzen mogą yć wyelmnowne (selekc tryutów.. 5

METODA NAJBLIŻSZEGO SĄSIADA Metod nlższego sąsd (NS nerest neghor est nprostszym pmęcowym podeścem do proksymc funkc. W celu odpowedz n zpytne dotyczące przykłdu * zndue sę nlższy mu przykłd trenuący y przymue sę ego etyketę z hpotezę: h ( * { y rg mn d( *} Zletą metody NS est e prostot unwerslność. Algorytm NS ne wymg złożeń dot. dzedzny reprezentc przykłdów poz tym że est n nch określon pewn mr odległośc. Mnkmentem metody NS est tendenc do ndmernego dopsown schodkow proksymnt. y.5.5 -.5 f( h( -..4.6.8 6

METODA K NAJBLIŻSZYCH SĄSIADÓW Uogólnenem metody NS est metod k nlższych sąsdów (k-ns gdze hpotezę tworzy sę n podstwe etyket k nlższych przykłdów do przykłdu * którego dotyczy zpytne: h( * k y Ω gdze Ω est zorem ndeksów k nlższych sąsdów * w zorze trenuącym. h( f( Dlszym uogólnenem metody NS est wprowdzene wg zleżnych od odległośc przykłdu ze zoru k-ns od * np.: h( * Ω Ω w ( y w ( 7

METODA K NAJBLIŻSZYCH SĄSIADÓW gdze w ( est funkc wżącą zleżną od odległośc zwykle monotonczne mleącą osągącą mksymlną wrtość w zerze mnmlną (neuemną dl odległośc do k-tego nlższego sąsd ( k np.: d( k ( ( d w p + d( + q k ( d w.8.6 p q.4 p q5 p q-8 p5 q. p5 q5 p5 q-8..4.6.8 d( /d( k Generlne m głdsz est funkc wgow tym głdsz est funkc estymown. Przykłd ze zoru k-ns uwzględnny est w formownu hpotezy dl przykłdu * w stopnu zleżnym od odległośc od *. Stopeń ten est wyrżony wgą w (. h( f( 8

ESTYMATOR NADARAYI WATSONA Inne typy funkc wgowych: d( gussowsk ( ep w k hperol kwdrtow w( + m( d( / k Dlszym uogólnenem est wprowdzene funkc wgowych zwnych ądrm K * (kernel dl kżdego przykłdu trenuącego. Dl przypdku ednowymrowego hpotez m postć (tzw. estymtor Ndry Wtson: h( gdze s R + est prmetrem wygłdzn. N N K y s K s * Ptrz wykłd 7 sldy 6. 9

ESTYMATOR NADARAYI WATSONA PRZYKŁAD N podstwe przykłdów trenuących:...9 4. 4.9 6.9 7. y..4.4.48.56.64.6 wyzncz wrtość funkc w punkce * 6.5. Jko ądr przymmy funkce gussowske: K s gdze z s przymuemy.4. ( ep s π s Wrtośc ąder kolenych punktów trenuących w punkce * (K((6.5 /.4 wynoszą: K [.8. 7.6..9.59] K.4... 4 6 8 * Rysunek. Funkce ądrowe rozpęte nd przykłdm trenuącym ch wrtośc w punkce *.

ESTYMATOR NADARAYI WATSONA PRZYKŁAD Estymtor Ndr Wtson możn zpsć ko: N h( w ( gdze y w ( N K s k K s k Wrtośc wg w dl kolenych punktów uczących wynoszą: w [.5.5.6.89.784.9.] Estymown wrtość funkc w punkce *: h(.5 + 5 4 + 6 4 + + 89 48 + 784 56 + 9 64 + 6 579 yw.7.6 h(*.5.4... w 4 5 6 * 7 8 Rysunek. Aproksymc metodą Ndry-Wtson.

W przypdku welowymrowym stosue sę ądr produktowe (loczyny ednowymrowych ąder dl poszczególnych współrzędnych/tryutów. Wtedy otrzymuemy: N n N n s K y s K h ( Dl ąder gussowskch produktowy estymtor Ndry Wtson przyer postć: N n N n s y s h ( ep ( ep ( W tym przypdku prmetry wygłdzn doer sę ndywdulne dl kżdego wymru/tryutu. ESTYMATOR NADARAYI WATSONA

ESTYMATOR NADARAYI WATSONA W perwszym przylżenu prmetry wygłdzn możn wyznczyć ze wzoru: s 4 4 n+ n+ 4 σ σ N ( n + N gdze σ est odchylenem stndrdowym estymownym z próy dostroć w procedurze kroswldc. Decyduąc o kompromse pomędzy ocążenem wrncą estymtor prmetry wygłdzn s stotne wpływą n ego kość stąd rdzo wżny est precyzyny doór ch wrtośc. Zyt młe wrtośc s skutkuą ndmernym dopsownem modelu do dnych uczących ntomst zyt duże ndmernym wygłdzenem estymtor mskuącym specyfczne cechy proksymowne funkc. yf(h(.5.5 y f( -.5 h( dl s.5 h( dl s h( dl s5 -..4.6.8 Skrypt mplementuący estymtor Ndry-Wtson: http://www.mthworks.com/mtlcentrl/fleechnge/96- ndry-wtson-smoothng/content/smoothng.m

APROKSYMACJA ZA POMOCĄ FUNKCJI SKLEJANYCH Funkc sklen zwn splnem określon n przedzle [t t m+ ] est welomnem stopn co nwyże q w kżdym podprzedzle [t k t k+ ] k m (rzeg przedzłów t k nzywmy węzłm posd cągłe pochodne rzędu q dl wszystkch rgumentów z przedzłu [t t m+ ]. Czyl est to funkc głdk odcnkowo welomnow. Głdkość zpewnon est przez ednkowe pochodne n grncch podprzedzłów. Funkc sklen m postć: q m l l + l k α (* h( β ( t k k q + yf(h(.5.5 -.5 Koronck J. Ćwk J.: Sttystyczne systemy uczące sę. WNT 5. t t t - t 4..4.6.8 4

APROKSYMACJA ZA POMOCĄ FUNKCJI SKLEJANYCH q ( tk dl t q k gdze: α l β k współczynnk ( tk + dl < tk Przykłdowo dl q trzech podprzedzłów (ptrz rysunek powyże funkc sklen m postć: h ( α + α + α + β( t + + β ( t + + β( t + Jest to sum: wyrzu wolnego α proste α prol α orz welomnów β Welomn k ( t k + k ( t k + β zczyn sę w punkce t k est nezerowy n prwo od tego punktu. y - - - t α α h( t t α k (-t k β + -4 4 5 6 t 4 5

APROKSYMACJA ZA POMOCĄ FUNKCJI SKLEJANYCH Doór lczy przedzłów m orz węzłów t k odyw sę dptcyne np. w procedurze kroswldc. Dl zdnych wrtośc m orz t k współczynnk α l β k estymue sę metodą nmneszych kwdrtów. Inny sposó estymc prmetrów poleg n mnmlzc łędu powększonego o skłdnk kry (regulryzc ** : N ( y h( + λ R ( h"( gdze λ est tzw. współczynnkem wygłdzn h"( est drugą pochodną hpotezy. Cłk z kwdrtu druge pochodne hpotezy est tym wększ m rdze oscylcyny est przeeg te funkc. Im wększ wrtość λ tym wększ est kr z negłdkość (oscylcyność. Kr pozwl n wygłdzene estymtor (łgodneszą zmenność. d zuwż że funkc (* est modelem lnowym (ptrz osttn sld wykłdu 6 rozszerzon reprezentc ** Koronck J. Ćwk J.: Sttystyczne systemy uczące sę. WNT 5. 6

APROKSYMACJA ZA POMOCĄ FUNKCJI SKLEJANYCH Często przymue sę że węzłm są wszystke punkty trenuące q (splny kuczne. Wtedy edynym prmetrem do estymc est współczynnk wygłdzn λ. Jego wrtość doer sę w kroswldc. W przypdku welowymrowym (przykłdy są wektorm hpotez est rozwąznem nstępuącego zdn mnmlzc: gdze kr z negłdkość m postć: N hˆ( rg mn( y h( h(. n n h R( h d k k + λr( h 7

LOKALNA REGRESJA LINIOWA W loklne regres lnowe (LOWESS loclly weghted sctterplot smoothng dl przykłdu * (zpytn tworzy sę model lnowy n podstwe zoru trenuącego przy czym w mnmlzowne funkc łędu uwzględn sę udzł kżdego przykłdu w stopnu zleżnym od odległośc od *: N * K s ( y h( * Odległość od od * wyrżon est z pomocą ądr K (trdycyne używ sę ądr kucznego: * ( * K s. s K((*-/s.8.6.4. * s (** Hpotez m postć lnową: h ( * ( * ( + - - Model lnowy dopsowywny est loklne do przykłdów w otoczenu zpytn * metodą wżonych nmneszych kwdrtów mnmlzuącą funkcę (**. 8

LOKALNA REGRESJA LINIOWA I WIELOMIANOWA Zmst hpotezy lnowe możn użyć welomnu np.: h ( + ( * + ( * ( *. Pozwl to n dokłdneszą proksymcę uwzględnącą loklną nelnowość funkc docelowe. Prmetr s doer sę w kroswldc. Metodę regres loklne możn uogólnć n przypdek welowymrowy. 9