Równania Maxwella. Wstęp E B H J D

Podobne dokumenty
1 Płaska fala elektromagnetyczna

Moment pędu fali elektromagnetycznej

- Strumień mocy, który wpływa do obszaru ograniczonego powierzchnią A ( z minusem wpływa z plusem wypływa)

Fale elektromagnetyczne

Fizyka Laserów wykład 5. Czesław Radzewicz

Równania Maxwella. roth t

Wyznaczanie parametro w wiązki gaussowskiej

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] - częstotliwość.

Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] -częstotliwość.

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Rys. 1 Geometria układu.

IV. Transmisja. /~bezet

Efekt naskórkowy (skin effect)

Fale elektromagnetyczne. Gradient pola. Gradient pola... Gradient pola... Notatki. Notatki. Notatki. Notatki. dr inż. Ireneusz Owczarek 2013/14

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA

Wykład 9: Fale cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

Systemy laserowe. dr inż. Adrian Zakrzewski dr inż. Tomasz Baraniecki

Fotonika. Plan: Wykład 3: Polaryzacja światła

Promieniowanie dipolowe

1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2

Ćwiczenie 9 Y HOLOGRAM. Punkt P(x,y) emituje falę sferyczną o długości, której amplituda zespolona w płaszczyźnie hologramu ma postać U R exp( ikr)

Fale elektromagnetyczne w dielektrykach

Przedmowa do wydania drugiego Konwencje i ważniejsze oznaczenia... 13

Rozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni. Dla próżni równania Maxwella w tzw. postaci różniczkowej są następujące:

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 6, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wykład 9: Fale cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

Fala elektromagnetyczna o określonej częstotliwości ma inną długość fali w ośrodku niż w próżni. Jako przykłady policzmy:

Fizyka. dr Bohdan Bieg p. 36A. wykład ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia rachunkowe

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

Widmo fal elektromagnetycznych

Księgarnia PWN: David J. Griffiths - Podstawy elektrodynamiki

ĆWICZENIE 5. HOLOGRAM KLASYCZNY TYPU FRESNELA

Wykład I Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 16

PROPAGACJA PROMIENIOWANIA PRZEZ UKŁAD OPTYCZNY W UJĘCIU FALOWYM. TRANSFORMACJE FAZOWE I SYGNAŁOWE

Funkcja falowa i związek między gęstością mocy i funkcją falową to postulaty skalarnego modelu falowego światła.

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

III. Opis falowy. /~bezet

CHARAKTERYSTYKA WIĄZKI GENEROWANEJ PRZEZ LASER

KATEDRA TELEKOMUNIKACJI I FOTONIKI

RÓWNANIE SCHRÖDINGERA NIEZALEŻNE OD CZASU

Fale elektromagnetyczne

Ćwiczenie H2. Hologram Fresnela

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

Teoria falowa Równania Maxwella

Elektrodynamika. Część 8. Fale elektromagnetyczne. Ryszard Tanaś. Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

Ośrodki dielektryczne optycznie nieliniowe

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Różne reżimy dyfrakcji

METODY MATEMATYCZNE I STATYSTYCZNE W INŻYNIERII CHEMICZNEJ

Propagacja światła we włóknie obserwacja pól modowych.

Fala EM w izotropowym ośrodku absorbującym

Fale elektromagnetyczne

Pole elektromagnetyczne. Równania Maxwella

Prawa optyki geometrycznej

Wykład FIZYKA I. 11. Fale mechaniczne. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Fala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu

ODWZOROWANIE W OŚWIETLENIU KOHERENTNYM

G:\AA_Wyklad 2000\FIN\DOC\FRAUN1.doc. "Drgania i fale" ii rok FizykaBC. Dyfrakcja: Skalarna teoria dyfrakcji: ia λ

Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. u = 0, (6.1) jest operatorem Laplace a. (x,y)

Propagacja w przestrzeni swobodnej (dyfrakcja)

I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

LABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE. ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej

Podstawy elektrodynamiki / David J. Griffiths. - wyd. 2, dodr. 3. Warszawa, 2011 Spis treści. Przedmowa 11

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Rys. 1 Pole dyfrakcyjne obiektu wejściowego. Rys. 2 Obiekt quasi-periodyczny.

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli

Własności światła laserowego

PRZEKSZTAŁCANIE WIĄZKI LASEROWEJ PRZEZ UKŁADY OPTYCZNE

Mikroskop teoria Abbego

GŁÓWNE CECHY ŚWIATŁA LASEROWEGO

Podstawy fizyki sezon 2 8. Fale elektromagnetyczne

Solitony i zjawiska nieliniowe we włóknach optycznych

Rejestracja i rekonstrukcja fal optycznych. Hologram zawiera pełny zapis informacji o fali optycznej jej amplitudzie i fazie.

OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych

Wykład III. Interferencja fal świetlnych i zasada Huygensa-Fresnela

Fale elektromagnetyczne

Wprowadzenie do optyki nieliniowej

Model oscylatorów tłumionych

Optyka. Optyka geometryczna Optyka falowa (fizyczna) Interferencja i dyfrakcja Koherencja światła Optyka nieliniowa

Rozważmy nieustalony, adiabatyczny, jednowymiarowy ruch gazu nielepkiego i nieprzewodzącego ciepła. Mamy następujące równania rządzące tym ruchem:

Laboratorium Informatyki Optycznej ĆWICZENIE 3. Dwuekspozycyjny hologram Fresnela

Ψ(x, t) punkt zamocowania liny zmienna t, rozkład zaburzeń w czasie. x (lub t)

Optyka instrumentalna

RÓWNANIA MAXWELLA. Czy pole magnetyczne może stać się źródłem pola elektrycznego? Czy pole elektryczne może stać się źródłem pola magnetycznego?

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Oddziaływanie promieniowania X z materią. Podstawowe mechanizmy

WSTĘP DO ELEKTRONIKI

Podstawy fizyki wykład 8

Podstawy fizyki sezon 2 6. Równania Maxwella

Równania dla potencjałów zależnych od czasu

Transkrypt:

Równania Maxwella E B t, H J D t, D, B 0 Równania materiałowe B 0 H M, D 0 E P, J E, gdzie: 0 przenikalność elektryczną próżni ( 0 8854 10 1 As/Vm), 0 przenikalność magetyczną próżni ( 0 4 10 7 Vs/Am), przewodnictwo właściwe P i M elektryczny i magnetyczny moment dipolowy 0 r, 0 r dla niemagnetycznych materiałów: r 1 1

Prawo zachowania ładunku J t E x,y,z,t Re E x,y,z e i t 1 E x,y,z e i t E x,y,z e i t, E E x,y,z - fazor Równania Maxwella w postaci zespolonej E i B, H J i D, D, B 0 J i 0 Natężenie światła Impedancja właściwa E H 0 0 1/ 377 Praca wykonana przez pole w jednostce czasu i w jednostce objętości

W J E J E E H E D t Ale E H H E E H więc J E E H H B E t D t lub J E U S t Wektor Poyntinga S E H Gęstość energii pola U 1 E D H B Natężenie światła T I S 1 T 0 S dt 3

Natężenie Ponieważ Energia Powierzchnia Czas J m s u E 0 E, i u B 1 0 B Ale E cb, to u E u B, czyli całkowitą gęstość energii u 0 E Energia przepływająca przez powierzchnię A, w czasie t, zprędkością c czyli natężenie uc A t, albo I uc A t A t I 0 ce uc, 4

Równanie falowe w próżni Wpróżni: 0 i 0 Równanie falowe E 0 0 E t, Prędkość światła wpróżni: c 1/ 0 0 Przy propagacji w kierunku z: E 1 E 0 z c t Równanie Helmholtza E E 0, - stała propagacji 5

Rozwiązania równania falowego Fale płaskie k r const, gdzie: k jest wektorem falowym (w próżni k 0 / 0 ), a r wektorem położenia czoła fali Sposób zapisu E r, t E sin t k r, E r,t 1 E 0 exp i t k r cc, E r,t E 0 exp i t k r, Fale sferyczne Używamy współrzędne sferyczne (r,, ) x rsin cos, y rsin sin, z rcos 6

Operator Laplace a 1 r r r r 1 r sin 1 r sin sin Dla fal sferycznie symetrycznych nie ma zależności od i i 1 r r r r r re 1 v Rozwiązania E r, t E r sin t k r, E r,t 1 r r Er t 0 r, E 0 r exp i t k r cc, E r,t E 0 r exp i t k r 7

Fale paraksjalne E r E 0 r exp ikz Niech E 0 r będzie wolno zmienne z z Tak, że w odległości z spełniona jest relacja E 0 E 0 Niech kształt obwiedni fali E 0 z,x jest też wolno-zmienne z z i nie zależy ody Ponieważ zatem E 0 E 0 z z E 0 z E 0 z E 0, E 0k E 0k Tak więc E 0 ke 0 z Łatwo pokazać, że E 0 k E z 0, jeśli tylko E 0 / z wolnozmieniasię z z Stąd paraksjalne równanie Helmholtza T E 0 ik E 0 z 0, 8

gdzie: T jest poprzecznym operatorem Laplace a Rozwiązaniem jest między innymi fala paraboidalna, wiązka gaussowska Fale paraboidalne Zakladmy, że Oznaczmy x y 1/ z x y, z przy czym 1 Więc r x y z 1/ z 1 1/ z 1 4 8 z 1 z x y z Zespolona amplituda fali E 0 z exp ikz exp ik x y z Przybliżenie Fresnela fali sferycznej fala 9

paraboidalna Czynnik modulujący falę płaską 1 z exp ik x y, z Fale sferyczne Fale paraboidalne Fale płaskie Ewolucja kształtu frontu falowego w zależności od odległości od źródła Fale Bessela Fale wolne od dyfrakcji (ang diffraction free waves) fala Bessela E r, t E 0 J 0 e i t z, gdzie: k, 0, 0 k /, x y, r x, y, z, a J 0 s jest funkcją Bessela J 0 s 1 exp issin d 0 Rozwiązania równania Helmholtza T E 0 x,y E 0 x,y 0 gdzie: T jest poprzecznym Laplasjanem 10

T x y a pole ma postać E r E 0 x,y exp i z, We współrzędnych polarnych (x cos, y sin ) E 0 x,y A m J m exp im, m 0, 1, gdzie: J m jest funkcją Bessela pierwszego rodzaju, m tego rzędu, A m jest stałą Związek między stałymi i z równania Helmhotza c Dla m 0 fala płaska Rozkład natężenia I,,z E 0 J 0 k jest kołowosymetryczny, zmienia się z Różnice między wiązką gaussowską i Bessela 11

Właściwości wiązki Bessela: 1 Stała średnica rozkładu natężenia Zanik natężenia powyżej pewnego z z max 3 Wiązeki Bessela wyższych rzędów Wytwarzanie wiązek Bessela Wiązki gaussowskie Niech E x,y,z,t E 0 x,y,z exp i t kz Paraksjalne równanie Helmholtza x ik y z 0 Rozwiązanie exp F z x y F 1 z Wtedy x y F 1 z ik F 1 z F 1 z F 1 z ikf z gdzie primowanie oznacza różniczkowanie po z 1

Odległość Rayleigha z 0 Kąt rozbieżności Rozkład natężenia w 0 Θ R w 0 w(z) z=0 Przewężenie Powierzchnia fazowa Zatem i Parametry promienia gaussowskiego F 1 z A z ik, F z ln z iak Jeśli A rzeczywiste, wtedy x y F 1 z x y A z ik A z ik B, A z ik x y A iz k A 4z k Część rzeczywista x,y,z exp x y A A 4z k 13

Szerokośc wiązki przewężenie wiązki gaussowskiej A w 0 to średnica plamki w 0 W obszarze o promieniu w z 955% energii wiązki W dowolnym punkcie z połowa średnicy wiązki (promień) w z w 0 z 1 z kw 0 Część urojona F 1 z opisuje zmianę fazy, a frony falowy x y k kz const kw z 1 0 Promień krzywizny frontu falowego R z z z 1 kw 0 z Wprzewężeniu, gdzie z 0, front falowy jest płaski, ale ograniczony przestrzennie wymiarami do w 0 Ponieważ 14

to gdzie: ln a ib ln a b iarctg b a, F z ln z k w 0 4 1/ e i B, arctg kw 0 z Zatem exp F z w 0 w z exp i Łącząc wzór na pole wiązki gaussowskiej E x,y,z,t E w 0 0 exp i t kz w z Zapiszmy x y ik 1 R z i kw r,z w 0 w z exp ik r q z z arctg z z 0, gdzie: r x y,aq t - parametr Kogelnika (lub zespolony parametr wiązki) 1 q z 1 R z iw 0 w z, 15

lub q z z iz 0, gdzie: z 0 stała rzeczywista Promień krzywizny frontu falowego apromień wiązki R z z 1 z z0 w z w 0 1 z z0 Parametr Kogelnika w optyce wiązek gaussowskich promień krzywizny w optyce wiązek sferycznych q q 1 z Prawo ABCD q Aq 1 B Cq 1 D Kąt rozbieżności tg w z R z idlamałych kątów kw 0, 16