Programowanie dynamiczne i modele rekurencyjne w ekonomii Wykład 3

Podobne dokumenty
III. LICZBY ZESPOLONE

Znajdowanie pozostałych pierwiastków liczby zespolonej, gdy znany jest jeden pierwiastek

Rekursja 2. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

( ) O k k k. A k. P k. r k. M O r 1. -P n W. P 1 P k. Rys Redukcja dowolnego przestrzennego układu sił

1. ALGEBRA Liczby zespolone

Funkcje tworzące - przypomnienie

PRZESTRZEŃ WEKTOROWA (LINIOWA)

I. Podzielność liczb całkowitych

Relacje rekurencyjne. będzie następująco zdefiniowanym ciągiem:

CAŁKA NIEOZNACZONA. F (x) = f(x) dx.

Matematyka. Opracował: dr hab. Mieczysław Kula, prof. WSBiF dr Michał Baczyński

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

VIII Skalmierzycki Konkurs Interdyscyplinarny Z matematyka w XXI wieku

Parametryzacja rozwiązań układu równań

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1, zima 2016/17

Mechanika kwantowa III

Zadania z Matematyka 2 - SIMR 2008/ szeregi zadania z rozwiązaniami. n 1. n n. ( 1) n n. n n + 4

PRZEKSZTAŁCENIE ZET. definicja. nst. Stąd po dokonaniu podstawienia zgodnie z definicją otrzymamy wyrażenie jak dla ciągu.

A = {dostęp do konta} = {{właściwe hasło,h 2, h 3 }} = 0, (10 4 )! 2!(10 4 3)! 3!(104 3)!

Zastosowanie funkcji inżynierskich w arkuszach kalkulacyjnych zadania z rozwiązaniami

UKŁADY RÓWNAŃ LINOWYCH

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 11

Wykład 19. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ grudnia 2011

O pewnych zastosowaniach rachunku różniczkowego funkcji dwóch zmiennych w ekonomii

MACIERZE I WYZNACZNIKI

Dodawanie i mnożenie liczb zespolonych są działaniami wewnętrznymi tzn., że ich wynikiem jest liczba zespolona.

P π n π. Równanie ogólne płaszczyzny w E 3. Dane: n=[a,b,c] Wówczas: P 0 P=[x-x 0,y-y 0,z-z 0 ] Równanie (1) nazywamy równaniem ogólnym płaszczyzny

Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

LICZBY ZESPOLONE. = 0, wie c np. i v 3 = q

, +, - przestrzeń afiniczna, gdzie w wprowadzono iloczyn

Pierwiastki z liczby zespolonej. Autorzy: Agnieszka Kowalik

Twierdzenie Cayleya-Hamiltona

Funkcje pola we współrzędnych krzywoliniowych cd.

Szeregi liczbowe. 15 stycznia 2012

c 2 + d2 c 2 + d i, 2

MACIERZE STOCHASTYCZNE

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2, lato 2018/19

( ) WŁASNOŚCI MACIERZY

Funkcje tworz ce skrypt do zada«

MES W ANALIZIE SPRĘŻYSTEJ UKŁADÓW PRĘTOWYCH

Przykładowe zadania dla poziomu rozszerzonego

METODY NUMERYCZNE dr inż. Mirosław Dziewoński

Podprzestrzenie macierzowe

Ekoenergetyka Matematyka 1. Wykład 1.

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2014/15. n = Rozwiązanie: Stosując wzór na wartość współczynnika dwumianowego otrzymujemy

Prawdopodobieństwo i statystyka

x t 1 (x) o 1 : x s 3 (x) Tym samym S(3) = {id 3,o 1,o 2,s 1,s 2,s 3 }. W zbiorze S(n) definiujemy działanie wzorem

Analiza numeryczna Kurs INP002009W. Wykład 4 Rozwiązywanie równań nieliniowych. Karol Tarnowski A-1 p.

Egzaminy. na wyższe uczelnie zadania

CIĄGI LICZBOWE. Poziom podstawowy

KLUCZ ODPOWIEDZI I ZASADY PUNKTOWANIA PRÓBNEGO EGZAMINU MATURALNEGO Z MATEMATYKI POZIOM PODSTAWOWY

Wzór Taylora. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

Analiza matematyczna dla informatyków 4 Zajęcia 5

Wprowadzenie do logiki Kategorie synaktyczne

a 2 + b, b ) ( ) Wówczas (a, b) =, =(1, 0). 2 a 2 + b 2 a 2 + b2 a 2 + b 2

BADANIE ODKSZTAŁCEŃ SPRĘŻYNY ŚRUBOWEJ

Podprzestrzenie macierzowe

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

sin sin ε δ Pryzmat Pryzmat Pryzmat Pryzmat Powierzchnia sferyczna Elementy optyczne II sin sin,

ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH LICZBY ZESPOLONE

ELEMENTY OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

f '. Funkcja h jest ciągła. Załóżmy, że ciąg (z n ) n 0, z n+1 = h(z n ) jest dobrze określony, tzn. n 0 f ' ( z n

Wykład 11. a, b G a b = b a,

W takim modelu prawdopodobieństwo konfiguracji OR wynosi. 0, 21 lub , 79. 6

Szeregi liczbowe. Szeregi potęgowe i trygonometryczne.

Arkusz ćwiczeniowy z matematyki Poziom podstawowy ZADANIA ZAMKNIĘTE. W zadaniach od 1. do 21. wybierz i zaznacz poprawną odpowiedź. 1 C. 3 D.

I. Ciągi liczbowe. , gdzie a n oznacza n-ty wyraz ciągu (a n ) n N. spełniający warunek. a n+1 a n = r, spełniający warunek a n+1 a n

Definicja interpolacji

Zadania z analizy matematycznej - sem. I Szeregi liczbowe

MATEMATYKA (poziom podstawowy) przykładowy arkusz maturalny wraz ze schematem oceniania dla klasy II Liceum

3. Regresja liniowa Założenia dotyczące modelu regresji liniowej

2 n < 2n + 2 n. 2 n = 2. 2 n 2 +3n+2 > 2 0 = 1 = 2. n+2 n 1 n+1 = 2. n+1

Prawo odbicia i załamania. Autorzy: Zbigniew Kąkol Piotr Morawski

Kolorowanie Dywanu Sierpińskiego. Andrzej Szablewski, Radosław Peszkowski

ma rozkład złożony Poissona z oczekiwaną liczbą szkód równą λ i rozkładem wartości pojedynczej szkody takim, że Pr( Y

Szeregi liczbowe i ich własności. Kryteria zbieżności szeregów. Zbieżność bezwzględna i warunkowa. Mnożenie szeregów.

201. a 1 a 2 a 3...a n a 2 1 +a 2 2 +a a 2 n n a 4 1 +a 4 2 +a a 4 n n. a1 + a 2 + a a n 204.

Prosta w 3. t ( t jest parametrem).

Stwierdzenie 1. Jeżeli ciąg ma granicę, to jest ona określona jednoznacznie (żaden ciąg nie może mieć dwóch różnych granic).

Analiza matematyczna. Robert Rałowski

Równania liniowe rzędu drugiego stałych współczynnikach

Metody badania zbieżności/rozbieżności ciągów liczbowych

Internetowe Kółko Matematyczne 2004/2005

Opis ruchu we współrzędnych prostokątnych (kartezjańskich)

ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE

Analiza Matematyczna I dla Inżynierii Biomedycznej Lista zadań

Transformata Z Matlab

Ciągi liczbowe wykład 3

Funkcje zespolone. 2 Elementarne funkcje zespolone zmiennej zespolonej

MATURA 2014 z WSiP. Zasady oceniania zadań

ZADANIA PRZYGOTOWUJĄCE DO SPRAWDZIANÓW W KLASIE DRUGIEJ.

3. Funkcje elementarne

Piotr Łukowski, Wykład dla studentów prawa WYKŁAD 4. nazwa c.d. funktor operator

ALGEBRA LINIOWA Informatyka 2015/2016 Kazimierz Jezuita. ZADANIA - Seria 1. Znaleźć wzór na ogólny wyraz ciągu opisanego relacją rekurencyjną: x

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Aproksymacja funkcji

VII MIĘDZYNARODOWA OLIMPIADA FIZYCZNA (1974). Zad. teoretyczne T3.

ZAGADNIENIE ESTYMACJI. ESTYMACJA PUNKTOWA I PRZEDZIAŁOWA

Egzamin maturalny z matematyki CZERWIEC 2011

Fraktale - wprowadzenie

Ciągi i szeregi liczbowe. Ciągi nieskończone.

Transkrypt:

Programowaie dyamice i modele rekurecyje w ekoomii Wykład 3 Michał Ramsa sierpia 0 Stresceie Wykład treci bauje główie a [, ro 7] i dotycy wykorystaia fukcji tworacych do rowiaywaia rekurecji Materiał awiera jedyie podstawowe techiki uupełioe ewetualie o drobe elemety iebęde do roumieia istoty agadieia Notacja użyta w tym wykładie pochodi [] Fragmety dotycace ułamków prostych pochoda [, str 7 3] Fukcje tworace Ciagi i fukcje tworace Postacie warte Rówaie rekurecyje postaci g f(g, ) raem warukiem pocatkowym adaje am ciag licb g 0, g, g Powyżsy ciag apisujemy w skrócie g To co chcemy osiag ać to aleźć postać warta wyrau g Dla dowolego ciagu g możemy stworyć fukcję postaci G() g 0 + g + g + g Tak stworoa fukcję aywamy fukcja tworac a ciagu g Fukcja ta rówież może mieć swoja postać warta 0 Notacja i rosereia Prede wsystkim wygode jest rosereie akresu mieości licika do bioru licb całkowitych Z Robimy to pryjmujac g ujeme 0, a więc g 0, g 0 itd Wprowadamy astępujac a otację [ k] { dla k, 0 w preciwym prypadku

Dopuscajac pewe adużycie będiemy rówież stosowali astępujaco otację Niech G() będie dowola fukcja Pre [ ]G() będiemy roumieli -ty wyra rowiięcia G() w sereg potęgowy w 0 0 Ściśle mamy atem W scególości możemy mieć apisy typu [ ]G() G () (0) [ ] Warto auważyć, że jeżeli G() jest fukcja tworac a dla ciagu g to achodi [ ]G() g Ta własość ostaie dalej wykorystaa do ajdowaia postaci wartych dla rekurecji 3 Prykład trywialy ale motywujacy Roważmy prykład trywialej rekurecji Niech g 0 ora iech g g () Nie ulega watpliwości, że tak wygeeroway ciag jest postaci,,, Jego postacia warta jest g, dla 0,,, W pierwsej kolejości roseramy akres mieości licika do bioru licb całkowitych pre pryjęcie g ujeme 0 Warto wrócić uwagę, że rówaie () ie jest poprawe dla dowolego Z musimy je prekstałcić do postaci tak aby było prawdiwe dla 0 Mamy astępujace prekstałceia g g + [ 0] () g g + [ 0] (możymy obie stroy pre ) g g + [ 0] (sumujemy po Z) g g + [ 0] g g + G() G() + (rowiaujemy e wględu a G()) G() Otrymaliśmy atem postać warta fukcji tworacej dla ciagu g

Rowijamy fukcję w sereg Taylora w otoceiu puktu 0 otrymujac G() + dg(0)! d +! d G(0)! d 0!! ( ) 0!! 0 0 0 d G(0) + d Zatem koleje współcyiki w rowiięciu potęgowym fukcji wyosa g co daje am warta postać dla rekurecji () 4 Diałaia a fukcjach tworacych Operacje liiowe Mamy αf () + βg() α f + β g (αf + βg ) Presuwaie w prawo Jeżeli mamy fukcję tworac a G() dla ciagu g i chcemy wypisać fukcję tworac a dla ciagu 0,, 0, g 0, g, gdie a pocatku dodaliśmy m er wystarcy premożyć m G() Mamy m G() g +m g m Presuwaie w lewo Sytuacja idetyca ja powyżej ale tera presuać ciag o m miejsc w lewo usuwajac pierwse m wyraów W takiej sytuacji musimy odjać od fukcji tworacej pierwse m wyraów i podielić pre m Mamy G() g 0 g g m m m m g m 0 g +m Możeie argumetu pre stała G(c) g (c) c g atem jest to fukcja tworaca dla ciagu c g Jest to scególie prydate dla c Różickowaie Chcemy wypisać fukcję tworac a dla ciagu g Mamy G () g + g + 3g 3 + ( + ) g + (możymy obie stroy pre ) G () g

Całkowaie Chcemy wypisać fukcję tworac a dla ciagu g Mamy 0 G(t)dt g 0 + g + 3 g 3 + g Jeżeli chcemy uyskać wyik dla ciagu g / to musimy w powyżsym wore amiast G(t) wykorystać (G(t) g 0 ) /t Możeie fukcji tworacych Mamy F ()G() ( f 0 + f + f + ) ( g 0 + g + g + ) (f 0 g ) + (f 0 g + f g 0 ) + (f 0 g + f g + f g 0 ) + ( ) f k g k k Możeie dwóch fukcji tworacych jest scególie waże i użytece gdy jeda tych fukcji jest aa am fukcja Prykładowo mamy + + + a więc f Dla takiej fukcji uyskujemy atem G() ( ) g k k 0 ( ) g, k gdie warto pamiętać, że g ujeme 0 Uyskae współcyiki twora ciag sum cęściowych dla ciagu g Tabela acerpięta [, str 37] awiera prykłady podstawowych fukcji tworacych, ob rys Seregi potęgowe dla fukcji wymierych Fukcje wymiere bardo cęsto pojawiaja się w agadieiach rekurecji, tak jak p w prykładie 3 Fukcje takie moga być łatwo rołożoe a ułamki proste, dla których moża łatwo aleźć współcyiki w rowiięciu a sereg potęgowy Ułamki proste Każda fukcja wymiera R() może ostać rołożoa a skońcoa sumę ułamków prostych postaci a, ( a), M + N k + p + q, M + N ( + p + q) k, gdie wielomia + p + q ie ma pierwiastków recywistych Pierwse dwa typy ułamków prostych możemy prekstałcić do postaci ( a) k ( )k (a ) ( )k k a k ( /a) ( )k ( ) k + ( ) k a k a 0

Rysuek : Prykładowe fukcje tworace Z ródło: [, str 37] Dla ostatich dwóch typów ułamków ale ałoby wypisac sereg dla ułamka postaci + p + q co w ogólos ci jest trude a otrymywae wyra eia sa a ogół bardo skomplikowae ale w scególych prypadkach ie jest to a takie skomplikowae Prykładowo dla fukcji G() mo emy apisac + G() X (( i) + i ) 4 6 8 0 + + + + 0 Warto dodac, e rówaia ró icowe, które geeruja takie wyra eia sa rówie skomplikowae

Zastosowaie do rowiaywaia rekurecji Zastosowaie fukcji geerujacych do rowiaywaia rekurecji składa się kilku podstawowych kroków, które obraujemy a prykładie licb Fibboaciego Ciag licb Fibboaciego jest aday astępujacym rówaiem rekurecyjym Chcemy aleźć postać warta ciagu g g g + g, g 0 0, g (3) Krok : rówaie W pierwsym kroku wypisujemy rówaie rekurecyje w taki sposób, aby było oo spełioe dla Z W prypadku rówaia (3) musimy dopisać jede elemet otrymujac które to rówaie jest poprawe dla dowolego Z g g + g + [ ], (4) Krok : rówaie dla fukcji geerujacych Rówaie rekurecyje otrymae w popredim kroku posłuży am do wyaceia rówaia dla fukcji geerujacych i ostatecie aleieia wartej postaci fukcji geerujacej dla roważaego ciagu g W tym celu możymy obie stroy rówaia (4) pre i sumujemy obie stroy po Z W prypadku rówaia (4) otrymujemy g g + g + [ ] g g + g + [ ] g g + g + [ ] G() G() + G() + () Korystajac rówaia () jesteśmy w staie aleźć warta postać fukcji geerujacej ciagu g Mamy G() (6) 3 Krok 3: sereg potęgowy fukcji geerujacej Ostati krok polega a aleieiu współcyików w rowiięciu fukcji geerujacej w sereg potęgowy Te krok jest awycaj ajtrudiejsy W prypadku fukcji wymierych pierwsym krokiem jest robicie a ułamki proste W prypadku fukcji (6) mamy dwa pierwiastki miaowika Φ + i ˆΦ

Chcemy apisać fukcję G() w postaci + B ( ) B( ) ( )( ) ( + B) + + B ( )( ) Porówaie licików daje am układ dwóch rówań liiowych postaci { + B skad otrymujemy + B 0 Φ i B ˆΦ Zgodie worami wyprowadoymi w pukcie mamy więc a a ( ) a Wstawiajac ase dae do powyżsej formuły otrymujemy 0 G() Φ/ + ˆΦ/ Φ/ ( ) ˆΦ/ ( 0 0 0 uciażliwe prekstałceia Φ ˆΦ ) Zatem postać warta dla ciagu g licb Fibboaciego jest astępujaca g Φ ˆΦ Prosę wrócić uwagę, że a pierwsy rut oka ie jest awet jase, że tak defiiowae licby sa całkowite UWG: Wykład obejmuje tylko bardo podstawowe metody Osoby aiteresowae moga precytać (fatastyca) ksiażkę [] ora odwołać się do literatury tam cytowaej Literatura [] G M Fichtehol Rachuek różickowy i całkowy Tom Państwowe Wydawictwo Naukowe, 97 [] R L Graham, D E Kuth, ad O Patashiik Matematyka kokreta Wydawictwo Naukowe PWN, 998