Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel

Podobne dokumenty
Wstęp. Ruch po okręgu w kartezjańskim układzie współrzędnych

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

R o z d z i a ł 2 KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Wektory, układ współrzędnych

Kinematyka: opis ruchu

Układy współrzędnych

METODY MATEMATYCZNE I STATYSTYCZNE W INŻYNIERII CHEMICZNEJ

Rozdział 3. Tensory. 3.1 Krzywoliniowe układy współrzędnych

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Wyprowadzenie prawa Gaussa z prawa Coulomba

i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0]

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Rozdział 5. Twierdzenia całkowe. 5.1 Twierdzenie o potencjale. Będziemy rozpatrywać całki krzywoliniowe liczone wzdłuż krzywej C w przestrzeni

Kinematyka: opis ruchu

Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska. Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

Tadeusz Lesiak. Podstawy mechaniki Newtona Kinematyka punktu materialnego

Równania dla potencjałów zależnych od czasu

Etap 1. Rysunek: Układy odniesienia

Rachunek wektorowy - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski

18. Siły bezwładności Siła bezwładności w ruchu postępowych Siła odśrodkowa bezwładności Siła Coriolisa

Wykład 2. Kinematyka. Podstawowe wielkości opisujące ruch. W tekście tym przedstawię podstawowe pojecia niezbędne do opiosu ruchu:

W naukach technicznych większość rozpatrywanych wielkości możemy zapisać w jednej z trzech postaci: skalara, wektora oraz tensora.

Kinematyka, Dynamika, Elementy Szczególnej Teorii Względności

MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu

Wektor położenia. Zajęcia uzupełniające. Mgr Kamila Rudź, Podstawy Fizyki.

Metody matematyczne fizyki

Kinematyka: opis ruchu

Elementy rachunku różniczkowego i całkowego

Co to jest wektor? Jest to obiekt posiadający: moduł (długość), kierunek wraz ze zwrotem.

Spis treści Wektory i działania na wektorach 2 Kinematyka 3 Dynamika punktu materialnego

Opis poszczególnych przedmiotów (Sylabus) Fizyka, studia pierwszego stopnia

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

FIZYKA I - Podstawy Fizyki

Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Ruch. Kinematyka zajmuje się opisem ruchu różnych ciał bez wnikania w przyczyny, które ruch ciał spowodował.

MiBM sem. III Zakres materiału wykładu z fizyki

Dr Kazimierz Sierański www. If.pwr.wroc.pl/~sieranski Konsultacje pok. 320 A-1: codziennie po ćwiczeniach

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

Matematyka stosowana i metody numeryczne

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład II

Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Część I. MECHANIKA. Wykład KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO. Ruch jednowymiarowy Ruch na płaszczyźnie i w przestrzeni.

MECHANIKA OGÓLNA (II)

1. PODSTAWY TEORETYCZNE

Kinematyka: opis ruchu

Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli

Zagadnienie dwóch ciał

DYNAMIKA dr Mikolaj Szopa

Zasada zachowania pędu

MECHANIKA 2. Praca, moc, energia. Wykład Nr 11. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.

ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ. 1. Ciała

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

Wykład 9. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ listopada 2011

Przestrzenie liniowe

Prawa fizyki wyrażają związki między różnymi wielkościami fizycznymi.

cx cx 1,cx 2,cx 3,...,cx n. Przykład 4, 5

Wykład 16. P 2 (x 2, y 2 ) P 1 (x 1, y 1 ) OX. Odległość tych punktów wyraża się wzorem: P 1 P 2 = (x 1 x 2 ) 2 + (y 1 y 2 ) 2

Elementy fizyki relatywistycznej

Wykłady z Matematyki stosowanej w inżynierii środowiska, II sem. 3. CAŁKA POTRÓJNA

Fizyka. dr Bohdan Bieg p. 36A. wykład ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia rachunkowe

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

Wykład Matematyka A, I rok, egzamin ustny w sem. letnim r. ak. 2002/2003. Każdy zdający losuje jedno pytanie teoretyczne i jedno praktyczne.

Rozdział 2. Kinematyka

Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Podstawy Robotyki

Mechanika teoretyczna

WYMAGANIA EDUKACYJNE PRZEDMIOT : FIZYKA ROZSZERZONA

Materiały pomocnicze 5 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Podstawy elektromagnetyzmu. Wykład 1. Rachunek wektorowy

Całki krzywoliniowe skierowane

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

Analiza matematyczna 2 zadania z odpowiedziami

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 4

1. PODSTAWY TEORETYCZNE

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /15

Wstęp do Modelu Standardowego

Zasada zachowania energii

Matematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 wykład 13 (27 maja)

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Algebra liniowa z geometrią

POWŁOKI GEOMETRIA POWIERZCHNI

A,B M! v V ; A + v = B, (1.3) AB = v. (1.4)

Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 9

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Fizyka 1(mechanika) AF14. Wykład 5

Zadania do Rozdziału X

Wymiana ciepła. Ładunek jest skwantowany. q=n. e gdzie n = ±1, ±2, ±3 [1C = 6, e] e=1, C

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

PRACOWNIA FIZYCZNA I

Opis ruchu obrotowego

Transkrypt:

Mechanika Wykład 2 Paweł Staszel 1

Przejście graniczne 0 2

Podstawowe twierdzenia o pochodnych: pochodna funkcji mnożonej przez skalar pochodna sumy funkcji pochodna funkcji złożonej pochodna iloczynu funkcji 3

Dygresja matematyczna (Całkowanie) Całkę oznaczamy jako Całka jest określona z dokładnością do stałej zwanej stałą całkowania 4

Interpretacja geometryczna całki (Całka Riemana) x2 x1 5

Podstawowe twierdzenia o całkach: Wniosek: różniczkowanie i całkowanie są operacjami liniowymi Całkowanie przez części: 6

Wracamy do fizyki. Prędkość: 7

Wracamy do fizyki. Przyspieszenie: W praktyce często znamy przyspieszenie i na tej podstawie chcemy wyznaczyć tor ruchu I. w pierwszym kroku z całkując przyspieszenie po czasie, stałą całkowania warunków początkowych: wyznaczamy z 8

II. w drugim kroku z całkując prędkość po czasie, stałą całkowania wyznaczamy z warunków początkowych: 9

II. w drugim kroku z całkując prędkość po czasie, stałą całkowania wyznaczamy z warunków początkowych: Przykład: a = const 10

Ogólnie: 11

Transformacja Galileusza (Galileo Galilei 1564-1642) Ruch może być rozpatrywany tylko względem innych ciał, które tworzą układ odniesienia. Zasada Galileusza (ZG): Wszystkie inercjalne układy odniesienia są sobie fizycznie równoważne (obowiązują w nich takie same prawa fizyki). Jaką mamy swobodę w wyborze układu współrzędnych: 1) jednorodność czasu dowolnie wybieramy chwilę początkową 2) jednorodność przestrzeni dowolnie wybieramy początek układu współrzędnych 3) izotropowość przestrzeni dowolnie wybieramy kierunki osi układu współrzędnych 4) równoważność układów (ZG) wybieramy dowolny układ inercjalny (poruszający się ze stała prędkością względem jakiegoś inercjalnego układu współrzędnych) 12

Transformacja Galileusza (Galileo Galilei 1564-1642) Transformacja z s do s' Transformacja odwrotna z s' do s 13

Transformacja Galileusza (TG) zawiera pogląd o absolutności czasu. TG działa dobrze dopóki możemy zaniedbać wyrażenia postaci (V/c)2, tzn. dopóki V << c (c prędkość światła w próżni). Gdy V c należy używać transformacji Lorentza. Transformacja Lorentza przechodzi w TG dla małych prędkości. Z Zasady Galileusza wynika że prawa fizyki są niezmiennicze względem TG. 14

Własności Transformacji Galileusza: (i) Odległość jest niezmiennikiem transformacji Galileusza. Załóżmy, że w chwili t w układzie s dwa punkty mają współrzędne x1,y1,z1 oraz x2, y2,z2. W układzie s' te same dwa punkty będą miały współrzędne x'1,y'1,z'1 oraz x'2, y'2,z'2. Wyliczmy odległość między punktami w układzie primowanym l'12 TG (ii) Addytywne prawo dodawania prędkości:. Załóżmy, że w układzie s' ciało porusza się z prędkością czyli 15

16

(iii) Przyspieszenie ciała we wszystkich układach inercjalnych jest takie samo: = 0 17

18

19

20

Przykłady składania ruchów: Rzut poziomy Rzut ukośny Ćwiczenia: 1. Przerobić rzut ukośny (zasięg, wysokość, czas, tor y(x)). 21

Definicja kąta płaskiego α = s/r r Kąt w jednostkach naturalnych to stosunek łuku do promienia. Kąt nie posiada wymiaru, ale żeby było wiadomo że mówimy o kącie to podajemy go w radianach: Co to znaczy, że α = s α 1 rad? 22

Ruch punktu po okręgu Rozważmy ruch punktu po okręgu ze stałą prędkością kątową =0 def 23

Ruch punktu po okręgu Rozważmy ruch punktu po okręgu ze stałą prędkością kątową wektor położenia jest funkcją czasu 24

r=const Prędkość jest prostopadła do wektora położenia styczna do toru 25

Moduł prędkości jest równy modułowi wektora położenia razy prędkość kątowa. Teraz liczymy przyspieszenie: Wektor przyspieszenia przeciwny do wektora położenia przyspieszenie dośrodkowe a = rω 2 26

27

Krzywoliniowe układy współrzędnych Układ sferyczny x = r sinθ cosφ y = r sinθ sinφ z = r cosθ 28

Układ sferyczny infinitezymalny element objętości (w układzie kartezjańskim dτ = dxdydz ) 29

Układ walcowy x = ρ cosφ y = ρ sinφ z=z 30

Układ walcowy x = ρ cosφ y = ρ sinφ z=z 31

Układ walcowy infinitezymalny element objętości 32

Uwaga o długości łuku 33

Różniczkowanie wyrażeń wektorowych. Niech i zależą od pewnego parametru t, np.. czasu pochodna wektora jest wektorem pochodna wektora pomnożonego przez funkcje skalarną pochodna sumy wektorów jest sumą pochodnych pochodna iloczynu skalarnego jest skalarem pochodna iloczynu wektorowego jest wektorem ważna kolejność czynników 34

Opis ruchu w układach krzywoliniowych. Układ walcowy Wersory nie są stałe lecz zmieniają się gdy zmienia się kąt azymutalny. Możemy je wyrazić w bazie kartezjańskiej: Jak widać do zapis macierzowy) przechodzimy obracając wersory bazy i o kąt ϕ (tabl. 35

Możemy sprawdzić, że zawsze prostopadłe: są wzajemnie (1) Wyliczamy prędkość jako pochodną wektora położenia: Wyliczmy pochodną wersora korzystając z (1): pochodną po czasie oznaczamy pisząc kropkę nad symbolem to składowa radialna składowa transwersalna 36

Teraz możemy policzyć przyspieszenie: Pochodna wersora już została policzona, liczymy : to składowa radialna składowa transwersalna Długość wektora przyspieszenia wyraża się jako: 37

Układ naturalny Mały fragment każdego łuku jest zbliżony do fragmentu okręgu. Aby jednoznacznie określić orientację w przestrzeni musimy określić trzy wersory:, i jest wersorem stycznym i jego zwrot wynika z kierunku ruchu wersor normalny skierowany jest do środka krzywizny jest wersorem bi normalnym danym wzorem W tak skonstruowanym układzie prędkość ma tylko jedną składową wzdłuż wersora a przyspieszenie co najwyżej dwie składowe styczną i normalną. Jest tak dlatego, że do konstrukcji i używamy właśnie wektorów prędkości i przyspieszenia. Z konstrukcji wynika, że Wektor zapiszemy jako kombinację liniową wektorów i : 38

Wersor powinien spełniać relacje and wyznaczyć współczynniki α1 and α2, mamy więc: co pozwoli (**) dostajemy więc: ( ) (**) patrz slajd nr 37 39

Ćwiczenia: 1. Udowodnić następującą tożsamość wektorową: 40