WYKŁAD 10 MODELOWANIE OŚWIETLENIA SCEN 3-D3. Plan wykładu: 1. Sformułowanie problemu

Podobne dokumenty
MODELOWANIE OŚWIETLENIA SCEN 3-D3

Oświetlenie. Modelowanie oświetlenia sceny 3D. Algorytmy cieniowania.

Optyka 2. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

V. ŚWIATŁO W BUDYNKU. 28 Sformułowanie problemu

TORY PLANET (Rozważania na temat kształtów torów ruchu planety wokół stacjonarnej gwiazdy)

Ćwiczenie 46 DYFRAKCJA

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

LISTA ZADAŃ Z MECHANIKI OGÓLNEJ

dr inż. Zbigniew Szklarski

Wektory. P. F. Góra. rok akademicki

5. Zadania tekstowe.

Wektory [ ] Oczywiście wektor w przestrzeni trójwymiarowej wektor będzie miał trzy współrzędne. B (x B. , y B. α A (x A, y A ) to jest wektor

Macierzy rzadkie symetryczne

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA POZIOM ROZSZERZONY Etapy rozwiązania zadania , 3 5, 7

Morfologia kryształów

Tensor liniowa jednorodna funkcja: wektor wektor b=f(a) a ( ˆ) [ˆ ( ˆ) ˆ ( ˆ) ˆ. Równanie b=f(a) można więc zapisać w postaci

Ruch unoszenia, względny i bezwzględny

DARIUSZ KULMA. Jak zdać maturę. z matematyki. na poziomie rozszerzonym DLA BYSTRZAKÓW I NIE TYLKO! WYDAWNICTWO ELITMAT Mińsk Mazowiecki 2013

Grafika 2D. Przekształcenia geometryczne 2D. opracowanie: Jacek Kęsik

Wykład 6 Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

Zakres zagadnienia. Pojęcia podstawowe. Pojęcia podstawowe. Do czego słuŝą modele deformowalne. Pojęcia podstawowe

[L] Rysunek Łuk wolnopodparty, paraboliczny wymiary, obciążenie, oznaczenia.

Animowana grafika 3D. Opracowanie: J. Kęsik.

Zagadnienie brachistochrony jako przyk lad zastosowania rachunku wariacyjnego

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

Momenty bezwładności figur płaskich - definicje i wzory

dr inż. Zbigniew Szklarski

DZIAŁ 2. Figury geometryczne

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

± - małe odchylenie od osi. ± - duże odchylenie od osi

Regionalne Koło Matematyczne

Doskonałe... 1 Bardzo dobre Dobre... 3 Niezbyt dobre Złe... 5

Wyznacznik macierzy. - wyznacznik macierzy A

Model oświetlenia WYKŁAD 4. Adam Wojciechowski

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

Przykład 6.2. Płaski stan naprężenia. Płaski stan odkształcenia.

Izba Rozliczeniowa. Fundusz Rozliczeniowy. projekt wersja 2.c r.

A. Zaborski, Rozciąganie proste. Rozciąganie

3. Równanie Bernoulliego dla przepływu płynów doskonałych

Model oświetlenia. Radosław Mantiuk. Wydział Informatyki Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Ćwiczenie 42 Wyznaczanie ogniskowych soczewek

WYZNACZNIKI. . Gdybyśmy rozważali układ dwóch równań liniowych, powiedzmy: Takie układy w matematyce nazywa się macierzami. Przyjmijmy definicję:

4. RACHUNEK WEKTOROWY

dr inż. Zbigniew Szklarski

Materiały pomocnicze do ćwiczeń z przedmiotu: Ogrzewnictwo, wentylacja i klimatyzacja II. Klimatyzacja

Morfologia kryształów

SMath Studio - podstawowe operacje

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2b, 2c, 2e zakres podstawowy rok szkolny 2015/ Sumy algebraiczne

Wykład Pole magnetyczne, indukcja elektromagnetyczna

REDUKCJA PŁASKIEGO UKŁADU SIŁ

POMIAR MOCY AKUSTYCZNEJ

RÓWNOWAGA CHEMICZNA. Reakcje chemiczne: nieodwracalne ( praktycznie nieodwracalne???) reakcje wybuchowe, np. wybuch nitrogliceryny: 2 C H 2

Rozważa się dwa typy odwzorowań: 1. Parametryzacja prosta

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2 zakres podstawowy 1. SUMY ALGEBRAICZNE

Aparatura sterująca i sygnalizacyjna Czujniki indukcyjne zbliżeniowe LSI

PŁYTY WIELOKIERUNKOWO ZBROJONE

2. FUNKCJE WYMIERNE Poziom (K) lub (P)

Grafika Komputerowa. Metoda śledzenia promieni

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE IIc ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY

Od lewej: piramida Chefrena, Wielki Sfinks, piramida Cheopsa.

1 Definicja całki oznaczonej

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

V OGÓLNOPOLSKI KONKURS Z FIZYKI Fizyka się liczy I Etap ZADANIA 27 lutego 2013r.

1Coulomb 1Volt. Rys. 1. Schemat kondensatora płaskiego. Jednostką pojemności w układzie SI, jest Farad (F):

Liniowy wzrost, spadek a może plateau? (liniowa funkcja regresji w chemii) Dr Mariola Tkaczyk Katedra Chemii Fizycznej

Zbiory rozmyte. Teoria i zastosowania we wnioskowaniu aproksymacyjnym

DYFRAKCJA NA POJEDYNCZEJ I PODWÓJNEJ SZCZELINIE

Wykład 2. Funkcja logarytmiczna. Definicja logarytmu: Własności logarytmu: Logarytm naturalny: Funkcje trygonometryczne

W. Guzicki Zadanie 30 z Informatora Maturalnego poziom rozszerzony 1

3. OPIS POLARYZACJI ZA POMOCĄ PAREMETRÓW W STOKESA I MACIERZY MUELLERA

Adam Korzeniewski p Katedra Systemów Multimedialnych

WPŁYW SPOSOBU ZMIANY KĄTA NASTAWIENIA SKRZYDŁA NA OBCIĄŻENIA AERODYNAMICZNE

Przykład 2.5. Figura z dwiema osiami symetrii

symbol dodatkowy element graficzny kolorystyka typografia

Projektowanie Systemów Elektromechanicznych. Przekładnie dr inż. G. Kostro

Opis kształtu w przestrzeni 2D. Mirosław Głowacki Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH

Nowe technologie poprawy jakości obrazu w OTVC LCD BRAVIA firmy Sony

Stan naprężenia. Przykład 1: Tarcza (płaski stan naprężenia) Określić siły masowe oraz obciążenie brzegu tarczy jeśli stan naprężenia wynosi:

usuwa niewymierność z mianownika wyrażenia typu

Pierwiastki kwadratowe z liczby zespolonej

ELIPTYCZNE FUNKCJE TRYGONOMETRYCZNE

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY VIII w roku szkolnym 2015/2016

) q przyłożona jest w punkcie o współrzędnej x = x + x. Przykład Łuk trójprzegubowy.

Ćwiczenie 42 Wyznaczanie ogniskowych soczewek

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

Sieć odwrotna. Fale i funkcje okresowe

2010 W. W. Norton & Company, Inc. Podaż firmy

Oznaczenia: K wymagania konieczne; P wymagania podstawowe; R wymagania rozszerzające; D wymagania dopełniające; W wymagania wykraczające

Oscylator harmoniczny tłumiony drgania wymuszone

E x. n c v. E B k. Wytwarzanie fal elektromagnetycznych. Elektromagnetyczna (EM) fala p³aska. Monochromatyczna p³aska fala EM. v X

Pierwiastek z liczby zespolonej

Równanie van der Waalsa - stanu gazu rzeczywistego. Gazy rzeczywiste

Dyfrakcja fal elektromagnetycznych na sieciach przestrzennych

Pomiar bezpośredni przyrządem wskazówkowym elektromechanicznym

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 3

Oświetlenie obiektów 3D

Twoje zdrowie -isamopoczucie

Transkrypt:

WYKŁAD 0 MODEOWANIE OŚWIETENIA SCEN -D. Sformułownie roblemu v źróło świtł z v obiekt (x,, z ) Pln wkłu: iksel (x, ) Sformułownie roblemu Postwowe moele oświetleni Algortm genercji obrzów scen oświetlonch rost rzutowni O czego zleż stoień jsności lub kolor unktu (iksel) (x, ), bęącego rzutem unktu (x,, z), g n scenie wstęuje źróło świtł? x v Stoień jsności lub kolor unktu (iksel) ( x, ) zleż o wielu cznników. W szczególności może zleżeć o: geometrii ukłu (wzjemnego ustuowni obiektu i źrół świtł, ksztłtu obiektu, sosobu rzutowni), chrkterstki źrół świtł (intenswności świeceni, koloru, tłumieni świtł w rzestrzeni, kierunkowości), chrkterstki owierzchni obiektu (obijni, rozrszni, ochłnini, rzeuszczni, koloru owierzchni), chrkterstki rozchozeni się świtł obitego, chrkterstki świtł rozroszonego, oświetlni obiektu świtłem obitm (n. o innch obiektów znjującch się n scenie), Jkie rzjąć złożeni? Jk l rzjętch złożeń obliczć stoień jsności lub kolor unktu (iksel) ( x, )? Jk zreukowć ilość obliczeń?. Postwowe moele oświetleni moel l oświetlni świtłem otoczeni, moel l obiektów o obiciu fuzjnm, moel l obiektów o obiciu zwiercilnm, moel l obiektów rzezroczstch,

Moel oświetlni świtłem otoczeni: Złożeni: N scenie wstęuje jenie świtło rozroszone (bezkierunkowe). Powierzchnie obiektów obijją świtło Moel oświetleni: Moel oświetlni l owierzchni rozrszjącch (fuzjnch): Złożeni: N scenie wstęuje unktowe źróło świtł emitujące świtło tk smo we wszstkich kierunkch. Powierzchnie obiektów rozrszją świtło (są mtowe). Moel oświetleni: Moel oier się n rwie cosinusów mbert. I - intenswność oświetleni unktu owierzchni, I źróło świtł I - intenswność l świtł rozroszonego, k - wsółcznnik obici świtł rozroszonego rzez owierzchnię, wsółcznnik zleż o mteriłu z jkiego wkonn jest obiekt, k [ 0,] cos N k I - intenswność oświetleni unktu owierzchni, I -intenswność świeceni unktowego źrół świtł, k - wsółcznnik obici rzez owierzchnię, wsółcznnik zleż o mteriłu z jkiego wkonn jest obiekt, k [ 0,] - kąt mięz kierunkiem ni świtł rostołą o oświetlnej owierzchni w bnm unkcie, o o 90, 90 [ ] Jeśli oowienie kierunki oisć znormlizownmi wektormi, to moel możn zisć też jko ( N ) N - jenostkow wektor normln o owierzchni w bnm unkcie, - jenostkow wektor oisując kierunek ni świtł. Moel nie uwzglęni wielu istotnch cznników. Mofikcj : Uwzglęnienie świtł rozroszonego Te element scen, n które nie ją bezośrenio romienie wsłne rzez unktowe źróło świtł nie bęą wioczne. Mofikcj oleg n ołączeniu moelu ortego n rwie cosinusów z moelem l świtł rozroszonego. gzie + I ( N ) I - intenswność l świtł rozroszonego, k - wsółcznnik obici świtł rozroszonego rzez owierzchnię.

Mofikcj : Uwzglęnienie tłumieni świtł emitownego rzez źróło Z oświczeni wiomo, że obiekt ołożone lej o źrół świtł, są oświetlne słbiej. Mofikcj oleg n uwzglęnieniu zjwisk tłumieni rzez wrowzeniu wsółcznnik tłumieni f tt. + f tt I ( N ) Jk uzleżnić wsółcznnik f tt, o oległości mięz źrółem świtł bnm unktem owierzchni? Z fizki wiomo, że f = tt gzie jest oległością omięz źrółem świtł unktem oświetlnej owierzchni. W rktce owższ wzór nie je zbt obrch wników, bowiem: jeśli jest uże, f tt zmieni się niezncznie nwet l leko ołożonch o siebie owierzchni, jeśli jest młe, f tt zmieni się brzo zncznie nwet l blisko ołożonch o siebie owierzchni, W grfice komuterowej stosuje się więc brziej ogólną zleżność w ostci: = min, c + c + c ftt gzie c, c, c są stłmi obiernmi emircznie. Mofikcj : Uwzglęnienie oległości oświetlonego obiektu o obserwtor Z oświczeni wiomo, że obiekt ołożone lej o obserwtor, są ostrzegne jko oświetlne słbiej. Zjwisko to uwzglęni się w rost sosób, mofikując wznczoną rz omoc orzenio omówionch moeli intenswność I nstęująco: v - oległość oświetlnego unktu owierzchni o obserwtor, ( v ) - funkcj o rzebiegu okznm n rsunku (rzkł tkiej funkcji) I = I ( v ) ( v ) v Moel oświetlni l owierzchni obijjącch świtło: Złożeni: N scenie wstęuje unktowe źróło świtł emitujące świtło tk smo we wszstkich kierunkch. Powierzchnie obiektów obij świtło (różnie w różnch kierunkch). Przkł: Ielne zwierciło I źróło świtł N R V kierunek obserwcji Oświetln unkt owierzchni, bęzie wioczn l obserwtor tlko wte, g kierunek wektor R bęzie się okrwł z kierunkiem wektor V.

Wje się sensowne oszukiwnie moelu owierzchni, któr łącz włsności rozrszni i obijni świtł. Moel tkim jest moel zwn moelem Phong (zroonowł go Phong Bui Tuong) Moel oświetleni: (Phong) + f tt I n [ k cos + W ( ) cos ] Moel Phong możn wte zisć w ostci: + f tt I [ k ( N ) + k ( V R ) ] n W moelu ostwową rolę ogrw skłnik cos n, uzleżnijąc intenswność oświetleni unktu owierzchni o kąt obserwcji. Wjśnić możn to bjąc rzebieg funkcji cos n. n = s n = 0 W() - ewn funkcj kąt (zleż o włsności mteriłu), często funkcję tą zstęuje się stłą k s, czli rmetr nie zleż wte o kąt o jkim świtło n nlizown unkt owierzchni, n - stł n [, 00] n = 00 Wniosek jest nstęując: młe n R szeroki stożek wioczności Moele oświetlni l obiektów, które rzeuszczją świtło: Postw fizczne: Prz rzejściu z jenego ośrok rzezroczstego o rugiego romień świetln uleg złmniu. v v η uże n R wąski stożek wioczności Zjwisko jest oisne rzez rwo Snell. sin v = sinη v Jeżeli n uzskuje się rwie ielne zwierciło. gzie v i v są oowienio rękościmi rozchozeni się świtł w ierwszm i rugim ośroku.

Prz rzejściu rzez rzezroczstą łtkę nstęuje owójne złmnie, które owouje równoległe rzesunięcie romieni. Njrostsz moel rzezroczstości: Przezroczstość interolown z v wielobok (nierzezroczst) wielobok (rzezroczst) Przesunięcie romieni zleż o orzenio wmienionch rmetrów i grubości łtki. Omówione ostw fizczne stosuje się o buow moeli rzechozeni świtł rzez obiekt. Dl rzkłu, znne są moele oisujące rzechozenie świtł rzez szb, są one wkorzstwne w smultorch lotu. kierunek obserwcji I = ( k t ) I t + k I I - intenswność oświetleni wieloboku, I - intenswność oświetleni wieloboku, k t - wsółcznnik rzezroczstości wieloboku, [ 0,]. k t = 0 - wielobok nierzezroczst, k t = - wielobok cłkowicie rzezroczst, x v k t. Algortm genercji obrzów scen oświetlonch Renering - Algortm bezośreni: cieniownie, oblicznie jsności (koloru) oszczególnch ikseli obrzu scen z uwzglęnieniem mięz innmi efektów oświetleni.. Dl unktu obrzu (iksel) o wsółrzęnch ( x, ) obliczć oowieni unkt wiocznej owierzchni obiektu ( x,, z ).. Dl unktu ( x,, z ) zstosowć wbrn moel oświetleni i obliczć intenswność I nlizownego unktu.. Wełnić iksel ( x, ) zgonie z obliczoną intenswnością. Zlet: okłność. W: znczn ilość obliczeń. Algortm cieniowni jenotonowego: Złożeni: Obiekt scen oisne są jko sitki wieloboków. Dl wiocznej ścin obiektu scen, zkł się stłą intenswność oświetleni. Algortm:. Dl owolnego unktu wiocznej ścin, wliczć intenswność oświetleni.. Rzutowć ścinę, wełnijąc oowieni wielobok stłą, zgonie z obliczoną intenswnością. Zlet: stosunkowo mło obliczeń. W: jeśli sitk wieloboków roksmuje obiekt o łnnch ksztłtch wioczne bęą krwęzie. 5

Algortm interolcji intenswności (lgortm Gouru): Złożenie: Obiekt scen oisne są jko sitki wieloboków. Algortm:. Dl kżego wierzchołk sitki wieloboków wliczć wektor normln, jko śrenią rtmetczną wektorów normlnch l ścin, o którch nleż nlizown wierzchołek. N N + N N N + N + N = N N I. Dl kżego wierzchołk sitki stosując wbrn moel oświetleni i obliczon wektor normln, obliczć intenswność oświetleni I j.. Wełnić rzut wiocznch wieloboków, użwjąc lgortm linii sknującej, w nstęując sosób = I lini sknując I + I I 5 I I5 I x = I x I I x5 x5 + I x x I = I x x + I Zlet: ogrniczenie ilości obliczeń, obiekt roksmowne sitkmi wieloboków wgląją głko, bowiem krwęzie sitki rzestją bć wioczne. W: nienturlne obrz w rzkch obici świtł o owierzchni lustrznch. Algortm interolcji wektorów normlnch (lgortm Phong): Złożenie: Intenswność oświetleni l kolejnch ikseli jest obliczn rz omoc moelu oświetleni, lecz l interolownego nie rwziwego wektor normlnego. Zlet: zncznie lesze obrz niż l orzeniego lgortmu. W: ość użo obliczeń (l kżego iksel obrzu wkorzstwn jest moel oświetleni). Obiekt scen oisne są jko sitki wieloboków. Algortm:. Obliczć wektor normlne o wierzchołków wieloboków sitki tk smo jk w orzenim lgortmie.. Wełnić rzut wiocznch wieloboków użwjąc lgortmu linii sknującej, lecz interolując nie intenswności wektor normlne obliczone l wierzchołków.