Fizykaatmosfergwiazdowych

Podobne dokumenty
Wykład 4 - równanie transferu promieniowania i transport energii przez promieniowanie we wnętrzach gwiazd

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

7 Przepływ promieniowania przez atmosfery gwiazdowe

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

Równanie przewodnictwa cieplnego (II)

Technika laserowa. dr inż. Sebastian Bielski. Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG

Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. u = 0, (6.1) jest operatorem Laplace a. (x,y)

Wykład 14. Termodynamika gazu fotnonowego

Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

Granica i ciągłość funkcji. 1 Granica funkcji rzeczywistej jednej zmiennej rzeczywsitej

Zad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Wstęp do astrofizyki I

Wstęp do astrofizyki I

Fotonika. Plan: Wykład 9: Interferencja w układach warstwowych

Fizyka kwantowa. promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne. efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy. kwantyzacja światła

Fizyka dla Informatyków Wykład 8 Mechanika cieczy i gazów

Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?

Matematyka A kolokwium: godz. 18:05 20:00, 24 maja 2017 r. rozwiązania. ) zachodzi równość: x (t) ( 1 + x(t) 2)

Równanie przewodnictwa cieplnego (I)

Wykład 9 - Ewolucja przed ciągiem głównym. Ciąg główny wieku zerowego (ZAMS)

Temat: Promieniowanie atomu wodoru (teoria)

A21, B21, B12 współczynniki wprowadzone przez Einsteina w 1917 r.

Wstęp do astrofizyki I

Model przepływów międzygałęziowych (model Leontiewa)

Atom wodoru. Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu:

Optyka. Wykład XII Krzysztof Golec-Biernat. Dyfrakcja. Laser. Uniwersytet Rzeszowski, 17 stycznia 2018

Skale czasu. 1.1 Dokładność czasu T IE - Time Interval Error

Lasery półprzewodnikowe na złączu p-n. Laser półprzewodnikowy a dioda świecąca

AKADEMIA GÓRNICZO-HUTNICZA Wydział Matematyki Stosowanej ROZKŁAD NORMALNY ROZKŁAD GAUSSA

VI. Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów

Aerodynamika I. wykład 3: Ściśliwy opływ profilu. POLITECHNIKA WARSZAWSKA - wydz. Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa A E R O D Y N A M I K A I

Aerodynamika I Efekty lepkie w przepływach ściśliwych.

n=0 (n + r)a n x n+r 1 (n + r)(n + r 1)a n x n+r 2. Wykorzystując te obliczenia otrzymujemy, że lewa strona równania (1) jest równa

Równania różniczkowe cząstkowe drugiego rzędu

Wstęp do astrofizyki I

Mechanika kwantowa. Erwin Schrödinger ( ) Werner Heisenberg

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?

gazów lub cieczy, wywołanym bądź różnicą gęstości (różnicą temperatur), bądź przez wymuszenie czynnikami zewnętrznymi.

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Rozdział 2. Krzywe stożkowe. 2.1 Elipsa. Krzywe stożkowe są zadane ogólnym równaniem kwadratowym na płaszczyźnie

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych

Diagnostyka plazmy - spektroskopia molekularna. Ewa Pawelec wykład dla pracowni specjalistycznej

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 3, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli

Szczególna teoria względności

Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI Kwantowa wariacyjna metoda Monte Carlo. Problem własny dla stanu podstawowego układu N cząstek

Atom wodoru i jony wodoropodobne

V.6.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c. Zastosowania

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Mateusz Winkowski, Jan Szczepanek

4 Równania różniczkowe w postaci Leibniza, równania różniczkowe zupełne

Fizyka dla Informatyków Wykład 7 Mechanika Ośrodków Ciągłych

FIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań

Mechanika analityczna. Małe drgania układów zachowawczych

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

WEKTORY I WARTOŚCI WŁASNE MACIERZY. = λ c (*) problem przybliżonego rozwiązania zagadnienia własnego dla operatorów w mechanice kwantowej

Granica i ciągłość funkcji. 1 Granica funkcji rzeczywistej jednej zmiennej rzeczywistej

- prędkość masy wynikająca z innych procesów, np. adwekcji, naprężeń itd.

INTERFERENCJA WIELOPROMIENIOWA

Metody numeryczne. Sformułowanie zagadnienia interpolacji

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

Teorie wiązania chemicznego i podstawowe zasady mechaniki kwantowej Zjawiska, które zapowiadały nadejście nowej ery w fizyce i przybliżały

Moc wyjściowa laserów

28 maja, Problem Dirichleta, proces Wienera. Procesy Stochastyczne, wykład 14, T. Byczkowski, Procesy Stochastyczne, PPT, Matematyka MAP1126

Początek XX wieku. Dualizm korpuskularno - falowy

Wstęp do metod numerycznych Uwarunkowanie Eliminacja Gaussa. P. F. Góra

11 Przybliżenie semiklasyczne

Rachunek Prawdopodobieństwa i Statystyka

SPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE

1. Liczby wymierne. x dla x 0 (wartością bezwzględną liczby nieujemnej jest ta sama liczba)

Równanie Schrödingera

Równania różnicowe. Dodatkowo umawiamy się, że powyższy iloczyn po pustym zbiorze indeksów, czyli na przykład 0

Wykład I Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 16

WŁASNOŚCI CIAŁ STAŁYCH I CIECZY

J. Szantyr Wykład nr 27 Przepływy w kanałach otwartych I

Wydajność konwersji energii słonecznej:

WYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE.

Atom dwupoziomowy w niezerowej temperaturze

FUNKCJE ZESPOLONE Lista zadań 2005/2006

Dystrybucje, wiadomości wstępne (I)

1 Płaska fala elektromagnetyczna

Zespół Szkół Technicznych. Badanie wyświetlaczy LCD

Analiza spektralna widma gwiezdnego

Optyczna spektroskopia oscylacyjna. w badaniach powierzchni

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 12, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

r. akad. 2012/2013 Atom wodoru wykład V-VI Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich Atom wodoru Zakład Biofizyki 1

p.n.e. Demokryt z Abdery. Wszystko jest zbudowane z niewidzialnych cząstek - atomów (atomos ->niepodzielny)

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu. (Cz. 4)

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Zasada najmniejszego działania

ODWZOROWANIE W OŚWIETLENIU KOHERENTNYM

III. EFEKT COMPTONA (1923)

Atom wodoropodobny. Biegunowy układ współrzędnych. współrzędne w układzie. kartezjańskim. współrzędne w układzie. (x,y,z) biegunowym.

Wykład 2. Przykład zastosowania teorii prawdopodobieństwa: procesy stochastyczne (Markova)

Fizyka 3. Konsultacje: p. 329, Mechatronika

OGÓLNE PODSTAWY SPEKTROSKOPII

Transkrypt:

Krzysztof Gęsicki Fizykaatmosfergwiazdowych Wykład kursowy dla studentów astronomii 2 stopnia wykład 6 atom trójpoziomowy itp.

pamiętamy z poprzedniego wykładu: Bliżej powierzchni gwiazdy fotony mogą przez jej powierzchnię uciekać wzrostilościfotonów,któreuciekły,powodujespadekn U zmniejszenien U pociągazasobąwzrostn L alen LiN Upozostająniezmienione,bowLTEfotonynieuciekają.Zatem gdzieγ<1,możnadalejpokazać,że N U N L =γ N U N L = γb ν(t) 1+ 1 γ hν 0 ekt 1 <B ν (T)

sytuację ilustruje rysunek: Bν = Bν 0 Λ -z

później rozwiązaliśmy w sposób bardzo przybliżony równanie przepływu promieniowania w warstwie płasko-równoległej: Z ω z=0 Θ z=z w µ I z = κ(i ), gdzie µ=cosθ µ I τ =φ( ν)(i )

definiowaliśmy dτ= κ 0 N L dz otrzymywaliśmy rozwiązanie formalne: dη(τ, ν) = φ( ν)dτ I(τ, ν,µ)= τ τ w (τ )e φ( ν)τ τ µ φ( ν) dτ µ I(0, ν,µ)= 0 dla µ=1 I(0, ν,1)= η e dη η µ φ( ν) µ 0 η e η dη φ( ν)

e η η η I(0, ν,1) φ( ν) Wielkościη odpowiadagłębokośćoptycznaτ ifizycznaz ; τ = η φ( ν), η z = κ 0 N L φ( ν) obserwowanenatężeniepromieniowaniarównejestfunkcjinagłębokościη 1 odpowiadającajejfizycznagłębokośćz zależyodczęstości: z η 1 κ 0 N L φ( ν)

w przypadku warstwy płasko-równoległej otrzymaliśmy profil absorpcyjny: I(0, ν 1,1) (z 1) < (z 2) I(0, ν 2,1) φ I 2 1 ν1 ν2 ν1 ν2 w dalszym ciągu zajmiemy się innymi, niemniej ciekawymi przypadkami

Chromosfera gwiazdowa T chromosfera fotosfera z(tmin) - z

B ν I 2 1 Λ Λ 2 1 z z z z z 1 2 3 4 z ν1 ν 2 ν 3 ν 4

Warstwa płasko-równoległa optycznie cienka To taka warstwa, w której fotony, nawet te wyemitowane w centrum linii, doznają nie więcej, niż 1 2 rozproszenia bez rozpraszania będzie ǫb ν (T) gdy założymy, że mamy tylko jedno rozproszenie, to: coprzyτ w 0daje: I(0, ν,µ)= 2ǫB ν (T) 1 e φ( ν)τ w µ I(0, ν,µ)= φ( ν)τ w µ otrzymaliśmy profil emisyjny

Warstwa płasko równoległa optycznie gruba parametry takiej warstwy symetryczne 2 1 3 2 1 I z = 0 1 2 3 z z = zw 3 ν

Niech tak, że Ponieważ ν 1 < ν 2 < ν 3 z 1 < z 2 < z 3 I(0, ν i,1) otrzymamy bardziej złożony profil η i = i φ( ν i ) gdyby jednak środek linii(punkt 1) formował się głębiej, niż połowa warstwy, otrzymalibyśmy prosty profil emisyjny z kolei gdyby odległe skrzydła(punkt 3) formowały się płycej niż połowa warstwy otrzymamy profil absorpcyjny

Prosty przykład (τ)=a+bτ kiedya,b>0, a φ( ν)niezależyodgłębokości w tablicach znajdziemy wzór całki oznaczonej + 0 x n e ax dx=a n 1 n! przy pomocy którego z rozwiązania formalnego dla warstwy półnieskończonej otrzymamy I(0, ν,µ)= 0 (t)e t dt µ I(0, ν,µ)=a+b φ( ν)

astąddalej µ I(0, ν,µ)=a+b φ( ν) ν 1 < ν 2 I( ν 1 )<I( ν 2 ) µ 1 >µ 2 I(µ 1 )>I(µ 2 ) φ I 2 1 ν1 ν2 ν1 ν2

Atom trójpoziomowy 3 2 1 h ν h ν 32 21 h ν 31

( ω )I 21 + 1 I 21 c t =κ 21 ( 21 I 21 ) κ 21 = hν 21 4π (N 1B 12 φ 12 N 2 B 21 ψ 12 ) N 2 A 21 j 12 21 = N 1 B 12 φ 12 N 2 B 21 ψ 12

zakładamy całkowitą redystrybucję: φ = ψ = j weźmiemy pod uwagę stan statystycznie stały R ij całkowitetempo,zjakimatomzestanuiprzechodziwj gdzie J 12 = 1 4π R 12 =B 12 J12 +C 12 + d( ν) dωφ 12 I ν Zcałkowitejredystrybucjiwynika,że J 12 = J 21 Analogicznie określamy orazr 13,R 31,R 23,R 32 R 21 =A 21 +B 21 J21 +C 21

Równania równowagi statystycznej dla poziomów 1 i 2 N 1 (R 12 +R 13 )=N 2 R 21 +N 3 R 31 N 2 (R 21 +R 23 )=N 1 R 12 +N 3 R 32 N 2 = R 12+R 132 N 1 R 21 +R 231 gdzie wprowadziliśmy oznaczenia: R 132 = R 13R 32 R 31 +R 32, R 231 = R 23R 31 R 31 +R 32 21 = 1+ C 21 A 21 J 21 + g 1 ( 1 g 1 g 2 C 12 C 21 C 12 +R 132 g 2 B ) 21 + R 231 A 21 ( ) 1 g 1 R 132 g 2 R 231

Możemy dalej zdefiniować: C 12 =C 12 +R 132, C 21 =C 21 +R 231 otrzymamy postać równania taką samą, jak dla atomu dwupoziomowego: 21 = 1+ C 21 A 21 J 21 + g 1 C 12 g 2 B 21 ( 1 g 1 g 2 C 12 C 21 )

zakładamy LTE i równowagę szczegółową dla przejść zderzeniowych N 1C 12 =N 2C 21 Definiujemy: otrzymamy: ǫ 21= C 21 A 21 1 g 1 N 1C 13 =N 3C 31 C 12 = g 2 C 21 ǫ 231= R 231 A 21 C 21 A 21 +B 21 B ν21 (T) 1 g 1R 132 g 2 R 231 [ǫb ν (T)] 231 = g 1 g 2 R 132 B 21 21 = J 21 +ǫ 21B ν21 (T)+[ǫB ν (T)] 231 1+ǫ 21+ǫ 231

Jakościowa dyskusja atomu trójpoziomowego niech dozwolone są tylko przejścia 1 2 i 1 3 nieprzezroczystości: 21 N 2 N 1, 31 N 3 N 1 κ 21 ν 21 N 1 B 12 φ 12 κ 31 ν 31 N 1 B 13 φ 13 κ 21 κ 31 ν 21 ν 31 φ 12 φ 13 g 2 g 3 A 21 A 31 ν 3 31 ν 3 21 Zazwyczaj A 21 >A 31 ioile ν 31 >ν 21, to κ 21 >κ 31

Głęboko w atmosferze obowiązuje LTE, zatem: J 21 21 B ν21 (T) J 31 31 B ν31 (T) Ze względu na stosunek nieprzezroczystości pierwsze zaczną uciekać fotony 3 1 Θ 31 >Θ 21 0000000 1111111 000000000 111111111 fotony (31) uciekaja powierzchnia Θ 31 A Θ 21

konsekwencje ucieczki fotonów 3 1 31 N 3 N 1 N 3 N + 1 zderzenia uzupełniają braki na poziomie 3 < N 3 N 1 B ν31 (T) fotony 1 2 nie widzą powierzchni, ale N 2 N 2 <N 2 21 N 2 N 1 N 2 N + 1 < N 2 N 1 B ν21 (T) obie funkcje źródłowe maleją poniżej funkcji Plancka, choć w atomie dwupoziomowymmalećpowinnatylko 31

Inny przypadek: dozwolone są tylko przejścia promieniste 1 2 i 2 3 niechκ 32 <κ 21 orazθ 32 >Θ 21 3 B 32 21 B 21 2 32 1 z 32 -z -z z z 21 32 N 3 N 3 <N 3, N 2 N + 2 >N 2 32 <B ν32 (T), 21 >B ν21 (T) namniejszejgłębokościz 21 21<B ν21 (T)

Kanalizowanie Przekonaliśmy się, że dla atomu trójpoziomowego fotony 3 1 mogą uciekać z atmosferyzgłębokościθ 31,podczasgdyfotony2 1niemogą. Następnie, w rezultacie przejść zderzeniowych 2 3, poniżej wartości odpowiedniej funkcjiplanckamalejenietylko 31 aletakże 21. w atomie dwupoziomowym takie obniżenie funkcji źródłowej może być interpretowane tylko przez ucieczkę fotonów 2 1, wdodatkuzgłębokościθ 31,zktórejfotonyteniemogąuciekać.

Interpretujemy to zjawisko jako kanalizowanie (znajdowanie dodatkowych kanałów, ujść, przekierowywanie) fotonów 2 1 w przejście 3 1, skąd już mogą uciekać. Konwersja fotonów 2 1 na 3 1 odbywa się przez przejścia zderzeniowe 2 3. Obliczona ucieczka energii dla takiego atomu trójpoziomowego jest większa, niż gdybyśmy obliczali utratę energii dla dwóch niezależnych atomów dwupoziomowych. Zjawisko to zwiększa efekty non-lte.

Atom dwupoziomowy z kontinuum równanie równowagi statystycznej: N 1 (B 12 J21 +C 12 +R 1K +C 1K )=N 2 (A 21 +B 21 J21 +C 21 )+N K (R K1 +C K1 ) ZakładamyLTEdlaprzejśćjonizacyjnych:N K =NK N K (R K1 +C K1 )=N1(R K1 +C 1K ) Analogicznie wyprowadzamy dla poziomu 2: N 2 (A 21 +B 21 J21 +C 21 +R 2K +C 2K )=N 1 (B 12 J21 +C 12 )+N 2(R K2 +C 2K ) 21 = J 21 +ǫb ν21 (T)+ηB 1+ǫ+η

21 = J 21 +ǫb ν21 (T)+ηB 1+ǫ+η Interpretacja poszczególnych wyrazów: J-częśćrozproszeniowa ǫb ν (T)-fotonywytworzoneprzezzderzeniaC 12 ηb -elektronyzjonizowanezestanu1,którerekombinująnapoziom2i emitują foton ǫ-fotonyzniszczoneprzezzderzeniac 21 η-jonizacjazpoziomu2irekombinacjanapoziom1 Jeśliǫ>η i ǫb ν (T)>ηB, tomówimyoliniizdominowanejzderzeniowo Jeśliǫ<η i ǫb ν (T)<ηB, toliniajestzdominowanafotojonizacyjnie.

zagadnienia wymagane na egzaminie atom trójpoziomowy: ogólna postać funkcji źródłowej, równania równowagi statystycznej efekty non-lte w atomie trójpoziomowym[*] atom dwupoziomowy z kontinuum: ogólna postać funkcji źródłowej, równania równowagi statystycznej [*] oznacza zagadnienia trudniejsze, wyżej punktowane