4. RACHUNEK WEKTOROWY

Podobne dokumenty
WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

2. ELEMENTY GEOMETRII ANALITYCZNEJ I WEKTOROWEJ

Wyznacznikiem macierzy kwadratowej A stopnia n nazywamy liczbę det A określoną następująco:

Pierwiastek z liczby zespolonej

Wprowadzenie: Do czego służą wektory?

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

1.5. Iloczyn wektorowy. Definicja oraz k. Niech i

zestaw DO ĆWICZEŃ z matematyki

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

a a a b M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

Pierwiastek z liczby zespolonej

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

ZADANIA OTWARTE. Są więc takie same. Trzeba jeszcze pokazać, że wynoszą one 2b, gdyż taka jest długość krawędzi dwudziestościanu.

KONKURS MATEMATYCZNY dla uczniów gimnazjów w roku szkolnym 2012/13. Propozycja punktowania rozwiązań zadań

WYMAGANIA I KRYTERIA OCENIANIA Z MATEMATYKI W 3 LETNIM LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM

PODSTAWY ALGEBRY MACIERZY. Operacje na macierzach

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

WYKŁAD 5. Typy macierzy, działania na macierzach, macierz układu równań. Podstawowe wiadomości o macierzach

KONKURS MATEMATYCZNY. Model odpowiedzi i schematy punktowania

Geometria analityczna

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE IIc ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY

MATeMAtyka 3 inf. Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Dorota Ponczek, Karolina Wej

Temat lekcji Zakres treści Osiągnięcia ucznia

Analiza matematyczna i algebra liniowa

Wymagania na ocenę dopuszczającą z matematyki klasa II Matematyka - Babiański, Chańko-Nowa Era nr prog. DKOS /02

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

Wektor kolumnowy m wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze n=1 Wektor wierszowy n wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze m=1

Zbiory wyznaczone przez funkcje zdaniowe

Kodowanie liczb. Kodowanie stałopozycyjne liczb całkowitych. Niech liczba całkowita a ma w systemie dwójkowym postać: Kod prosty

Oznaczenia: K wymagania konieczne; P wymagania podstawowe; R wymagania rozszerzające; D wymagania dopełniające; W wymagania wykraczające

2. FUNKCJE WYMIERNE Poziom (K) lub (P)

zestaw DO ĆWICZEŃ z matematyki

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2b, 2c, 2e zakres podstawowy rok szkolny 2015/ Sumy algebraiczne

Algebra macierzowa. Akademia Morska w Gdyni Katedra Automatyki Okrętowej Teoria sterowania. Mirosław Tomera 1. ELEMENTARNA TEORIA MACIERZOWA

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Wymagania kl. 2. Uczeń:

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2 zakres podstawowy 1. SUMY ALGEBRAICZNE

RACHUNEK CAŁKOWY. Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I R, jeżeli. F (x) = f (x), dla każdego x I.

2. PODSTAWY STATYKI NA PŁASZCZYŹNIE

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

Wektory w przestrzeni

Spis treści. Podstawowe definicje. Wielokąty. Trójkąty. Czworokąty. Kąty

Wektory [ ] Oczywiście wektor w przestrzeni trójwymiarowej wektor będzie miał trzy współrzędne. B (x B. , y B. α A (x A, y A ) to jest wektor

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 2 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

G i m n a z j a l i s t ó w

Zadanie 5. Kratownica statycznie wyznaczalna.

1 Geometria analityczna

VI. Rachunek całkowy. 1. Całka nieoznaczona

usuwa niewymierność z mianownika wyrażenia typu

Skrypt edukacyjny do zajęć wyrównawczych z matematyki dla klas II Bożena Kuczera

Elementy geometrii analitycznej w R 3

Wykład 2. Funkcja logarytmiczna. Definicja logarytmu: Własności logarytmu: Logarytm naturalny: Funkcje trygonometryczne

Podstawy układów logicznych

Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria

LISTA ZADAŃ Z MECHANIKI OGÓLNEJ

Planimetria czworokąty

Sumy algebraiczne i funkcje wymierne

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY VIII w roku szkolnym 2015/2016

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

Rozwiązywanie zadań z dynamicznego ruchu płaskiego część I 9

Sprawdzian całoroczny kl. III

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni

Wykład 6 Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

Wielokąty na płaszczyźnie obliczenia z zastosowaniem trygonometrii. Trójkąty. Trójkąt dowolny. Wielokąty trygonometria 1.

WYŻSZA SZKOŁA INFORMATYKI STOSOWANEJ I ZARZĄDZANIA

- Wydział Fizyki Zestaw nr 5. Powierzchnie 2-go stopnia

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 3 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

Wykład 2. Pojęcie całki niewłaściwej do rachunku prawdopodobieństwa

Metoda sił jest sposobem rozwiązywania układów statycznie niewyznaczalnych, czyli układów o nadliczbowych więzach (zewnętrznych i wewnętrznych).

H. Dąbrowski, W. Rożek Próbna matura, grudzień 2014 r. CKE poziom rozszerzony 1. Zadanie 15 różne sposoby jego rozwiązania

Wyk lad 1 Podstawowe wiadomości o macierzach

Algebra Boola i podstawy systemów liczbowych. Ćwiczenia z Teorii Układów Logicznych, dr inż. Ernest Jamro. 1. System dwójkowy reprezentacja binarna

Władysław Tomaszewicz Piotr Grygiel. Podstawy Fizyki. Część I Fizyka Klasyczna. (na prawach rękopisu)

Szczegółowe wymagania edukacyjne z matematyki, klasa 2C, poziom podstawowy

Zadania do rozdziału 7.

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Propozycja przedmiotowego systemu oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych (zakres podstawowy)

Wymagania edukacyjne z matematyki

O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych

PRÓBNA MATURA Z MATEMATYKI Z OPERONEM LISTOPAD ,0. 3x 6 6 3x 6 6,

Przekształcenia liniowe

Układy współrzędnych

Co to jest wektor? Jest to obiekt posiadający: moduł (długość), kierunek wraz ze zwrotem.

MATURA 2014 z WSiP. Zasady oceniania zadań

Wyrównanie sieci niwelacyjnej

ZADANIA Z ZAKRESU SZKOŁY PODSTAWOWEJ, GIMNAZJUM I SZKOŁY ŚREDNIEJ

GEOMETRIA Z TOPOLOGIĄ NOTATKI NA ZAJĘCIA. Spis treści

Pojęcia Działania na macierzach Wyznacznik macierzy

1 klasyfikacja trójkątów twierdzenie o sumie miar kątów w trójkącie

EGZAMIN MATURALNY OD ROKU SZKOLNEGO 2014/2015 MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY ROZWIĄZANIA ZADAŃ I SCHEMATY PUNKTOWANIA (A1, A2, A3, A4, A6, A7)

4.6. Gramatyki regularne

Wektory. dr Jolanta Grala-Michalak. Teoria

FUNKCJA KWADRATOWA. Moduł - dział -temat Lp. Zakres treści. z.p. z.r Funkcja kwadratowa - powtórzenie PLANIMETRIA 1

Transkrypt:

4. RACHUNEK WEKTOROWY 4.1. Wektor zczepiony i wektor swoodny Uporządkowną prę punktów (A B) wyznczjącą skierowny odcinek o początku w punkcie A i końcu w punkcie B nzywmy wektorem zczepionym w punkcie A i oznczmy symolem AB. B AB A definiujemy nstępująco: Wektory AB i BA to nie te sme wektory chociż AB i BA to ten sm odcinek. Współrzędne wektor zczepionego AB AB = [(x B ; y B ; z B ) (x A ; y A ; z A )] = [x B x A ; y B y A ; z B z A ] Gdy punktem początkowym wektor zczepionego jest O (0; 0; 0) to współrzędne wektor OB są identyczne ze współrzędnymi punktu B. 4.1

Przykłd: Wyznczyć współrzędne wektor zczepionego w punkcie A(; -1; 3) o końcu w punkcie B(4; 5; -1) Rozwiąznie: Otrzymujemy AB = [4 - ; 5 (-1); -1 3] = [; 6; -4]. Po dokonniu odejmowń pozostją jko współrzędne wektor trzy liczy. Sytucj w której znmy tylko współrzędne wektor nie opisuje ztem wektor zczepionego. Przykłd: Dne są punkty A (0; 0; 0) B (1; ; -1) C (1; 1; 1) i D (; 3; 0). Oliczyć współrzędne wektorów zczepionych AB i CD. Rozwiąznie: AB = [1 0; 0; -1 0] = [1; ; -1]; CD = [ 1; 3 1; 0 1] = [1; ; -1]. Wektory AB i CD mją więc tkie sme współrzędne. Wektor swoodny jest to ziór nieskończenie wielu wektorów zczepionych o tkich smych współrzędnych (reprezentntów dnego wektor swoodnego). W dlszych rozwżnich zrówno wektory zczepione jk i swoodne ędziemy krótko nzywć wektormi. 4.

4.. Współrzędne krtezjńskie wektor Z z Współrzędnymi krtezjńskimi x O y α O x X Y prostokątnymi wektor w przyjętym ukłdzie współrzędnych OXYZ ozncznymi przez x y z nzywmy współrzędne tego wektor n kolejnych osich ukłdu utworzone przez umieszczenie początku wektor w początku ukłdu współrzędnych. Rzutując zczepiony w początku ukłdu współrzędnych wektor ędący reprezentntem wektor swoodnego n osie ukłdu współrzędnych otrzymujemy wzory: x = cos α y = cos β z = cos γ gdzie α β γ są to kąty jkie tworzy wektor z osimi OX OY OZ. Licz we wzorch (6.) to długość wektor. Współrzędne wektor możn więc zpisć w postci = [ x ; y ; z ] = [ cos α ; cos β ; cos γ] Przykłd: Dne są kąty kierunkowe wektor o długości =5:α =π/6 β = π/3 λ = π/. Oliczyć współrzędne wektor. 4.3

Rozwiąznie: x = cos α = 5 cos π/6 = 5 cos 30 = 5 3 = 433 y = cos β = 5 cos π/3 = 5 cos 60 = 5 05 = 50 z = cos γ = 5 cos π/ = 5 cos 90 = 5 0 = 0 4.3. Długość wektor. Wersory Jeśli = [ x ; y ; z ] to długość wektor oznczną lu (ez strzłki) oliczmy ze wzoru x y = = + + z Długość wektor AB oznczmy AB lu po prostu AB AB = AB = ( xb x A ) + ( y B y A ) + ( z B z A ) Przykłd: Oliczyć długość wektor o początku w punkcie A (; -1; 3) i końcu w punkcie B (4; ; -1). Rozwiąznie: AB = (4 ) + ( (-1)) + (-1 3) = 4 + 9 + 16 = 9 Stąd AB = AB = 9 5385 Wektory o długości równej 1 (wektory jednostkowe) nzywmy wersormi. 4.4

Dl kżdego wektor (oprócz wektor zerowego) możn zudowć odpowidjący mu wersor. Jeżeli = [ x ; y ; z ] to wektor o współrzędnych równych x y z ; dl kosinusów kierunkowych wektor mmy związek: cos α + cos β + cos γ = 1 ; m długość 1. Stąd ) Zpis: ) Zpis: Dw wektory i są zgodnie równoległe gdy współrzędne jednego z tych wektorów możn otrzymć ze współrzędnych drugiego mnożąc je przez liczę dodtnią. Gdy t licz musi yć ujemn mmy wektory przeciwnie równoległe Wersorem niezerowego wektor = [ x y z ] oznczonym e nzywmy wektor e x = y z = [ cos α cos β cos γ ] Szczególnymi wersormi są wersory osi ukłdu współrzędnych.. oś OZ wersor osi OX: i = [1; 0; 0] k wersor osi OY: j = [0; 1; 0] j wersor osi OZ: k = [0; 0; 1] i oś OY oś OX Rys. 6.5. Wersory osi prostokątnego ukłdu współrzędnych. 4.5

4.4. Dziłni n wektorch Wprowdzimy nstępujące dziłni n wektorch: - dodwnie wektorów (wynik jest wektorem) - mnożenie wektor przez liczę(wynik jest wektorem) - mnożenie sklrne wektorów (wynik jest sklrem tzn. liczą) - mnożenie wektorowe wektorów (tylko w R 3 ; wynik jest wektorem). Sumą wektorów = [ x ; y ; z ] orz = [ x ; y ; z ] jest wektor + = [ x + x ; y + y ; z + z ] + Przykłd 6.7: Oliczyć sumę wektorów: = [3; -; 5] = [-1; 4; -7] c = [-4; -1; ] Rozwiąznie: + + c = [3 1 4; - + 4 1; 5 7 + ] = [-; 1; 0] Iloczynem różnej od zer liczy λ R i niezerowego wektor nzywmy wektor λ = [λ x ; λ y ; λ z ] Jest to wektor o długości λ zgodnie równoległy z wektorem gdy λ > 0 przeciwnie równoległy gdy λ < 0. 4.6

Sum iloczynów wektorów i licz nosi nzwę komincji liniowej wektorów i jest oczywiście wektorem: i = 1... n. n i= 1 α ii = α11 + α +... + α n n ; αi R Dw liniowo zleżne wektory i (dl których istnieje równ wektorowi zerowemu komincj liniow o współczynnikch różnych od zer tzn. istnieją λ 1 i λ tkie że λ + λ 0 nzywmy współliniowymi. ) 1 = Przykłd: Wektory = [4; -6; 5] i = [-; 3; -5] są liniowo zleżne gdyż. Możn stąd wyliczyć że = - czyli są one 1 + ( ) = 0 zgodnie równoległe. Poniewż są to wektory swoodne więc możn wyrć reprezentnt kżdego z nich zczepionego np. w punkcie O (0; 0; 0). Wówczs wektory te leżą jeden n drugim przy czym wektor jest dw rzy dłuższy od wektor. Iloczynem sklrnym dwóch niezerowych wektorów i ozncznym nstępująco: nzywmy liczę określoną = x x + y y + z z 4.7

Ioczyn sklrny niezerowego wektor przez sieie dje wynik równy kwdrtowi długości tego wektor: = x x + y y + z z = czyli = = Tliczk mnożeni sklrnego wersorów osi: i j k i 1 0 0 j 0 1 0 k 0 0 1 Przykłd: Oliczyć iloczyn sklrny wektorów = [; 3; -1] i = [-1; 3; ]. Rozwiąznie: = (-1) + 3 3 + (-1) = - + 9 = 5 Kątem niezerowych wektorów ( ) i ozncznym nzywmy kąt jki tworzy jeden z tych wektorów z osią zgodnie równoległą do drugiego z wektorów. Wprowdzimy terz wzór n kosinus kąt pomiędzy wektormi i. Z rysunku widć że + c = skąd ( ) c c = lo c c = ( ) ( ) skąd mmy c = - + Z tw. kosinusów mmy: c = + cos ( ) Stąd = cos ( ) 4.8

lu cos( ) = = x x + yy + z z Wrunek prostopdłości niezerowych wektorów: ( 0 0 ) ( = 0) W przypdku wektorów w przestrzeni wektorowej n-wymirowej mówimy o ortogonlności: dw niezerowe wektory są ortogonlne gdy ich iloczyn sklrny jest równy zero. c = k i j Iloczynem wektorowym wektorów i w trójwymirowej przestrzeni wektorowej ozncznym nzywmy trzeci wektor c = mjący nstępujące cechy: 1. c = c = sin ( ). c i c 3. trójk wektorów i c zczepionych w tym smym punkcie jest ustwion w tkiej smej kolejności jk wersory osi i j k (wektory i c tworzą nlogicznie jk wersory osi tk zwną prwoskrętną trójkę wektorów). 4.9

Dl wersorów osi: j i = -k k j = -i i j -k lu po oróceniu -k o kąt 180 i j k j -i lu po oróceniu -i o kąt 90 j k k i k = -j -j i Tliczk mnożeni wektorowego i j k i 0 k -j j -k 0 i k j -i 0 Włsności iloczynu wektorowego. Włsności iloczynu wektorowego: 1. = (ntyprzemienność). ( + c ) = + c (rozdzielność względem dodwni) 3. ( λ ) = λ ( ) dl dowolnego λ R 4. ( 0 0 ) ( = 0 ) Przykłd Oliczyć iloczyn wektorowy wektorów = [; 3; -1] i = [-1; 3; ]. 4.10

Rozwiąznie: Mmy = i + 3j k orz = -i + 3j +k = ( i + 3 j k ) ( + 3 j 3 j + 3 j k k ( i + 3 j + k ) = i ( i ) k 3 j k k = + i 3 j + i k + 3 j ( i ) + = i i + 6i j + 4i k 3 j i + 9 j j + 6 j k + k i 3k j k k = 6k + 4( j ) 3( k ) + 6i + j 3( i ) = i tu mógy yć wynik le przeksztłcimy to wyrżenie do postci nstępującej: i ) = = i (3 3 ( 1)) j ( ( 1) ( 1)) + k ( 3 ( 1) 3) = i j k = 3 1 współrzędne wektor 1 3 współrzędne wektor Stąd i j k = 3 1 9i 3j + 9k = [9 3 9] 1 3 Uogólnijąc dl wektorów = [ x ; y ; z ] i = [ x ; y ; z ]: i j k = x y z x y z PAMIĘTAJMY: = 5 licz = [9 3 9] wektor 4.11

Przykłd: Oliczyć iloczyn wektorowy wektorów = [; 3; -1] i = [-4; -6; ]. Rozwiąznie: i j k 3 1 1 3 = 3 1 = i j + k = 6 4 4 6 4 6 0. Wektory i są równoległe. Wzór n sin kąt między wektormi: sin ( ) = = 1 i x x j y y k z z ) 4.5. Rchunek wektorowy podsumownie Wprowdziliśmy dw podstwowe rodzje wektorów: wektor zczepiony i wektor swoodny. Dl kżdego wektor określone zostły: długość (nzywn tkże modułem) tk smo jk długość odcink kierunek od punktu początkowego do końcowego tkże zwrot czyli zgodn lu przeciwn równoległość w stosunku do drugiego wektor lu równoległej osi. 4.1

Położenie kżdego wektor względem osi ukłdu współrzędnych możn określić przy pomocy kątów kierunkowych lu kosinusów kierunkowych. Wektor o długości jednostkowej otrzymł nzwę wersor. Wersory osi ukłdu współrzędnych oznczone zostły litermi i j k. Tworzą one zę przestrzeni wektorowej trójwymirowej. Wprowdzone zostły dziłni n wektorch: - dodwnie wektorów (wynik jest wektorem) zpisywne: + ; - mnożenie wektor przez liczę (wynik jest wektorem) zpisywne ez żdnego znku między liczą wektorem: λ λ ; - mnożenie sklrne wektorów (wynik jest sklrem tzn. liczą) zpisywne z użyciem kropki: ; - mnożenie wektorowe wektorów (tylko w R 3 ; wynik jest wektorem) zpisywne z użyciem krzyżyk: Określone zostły wrunki. - prostopdłości (ortogonlności) wektorów z wykorzystniem iloczynu sklrnego - równoległości wektorów z wykorzystniem iloczynu wektorowego; - współliniowości dwóch wektorów (zniknie ich komincji liniowej). Wprowdzono wzory n kosinus kąt między wektormi ( z wykorzystniem iloczynu sklrnego) i n sinus kąt między wektormi (z wykorzystniem modułu iloczynu wektorowego). 4.13

4.6. Zdni 4.1. Dne są punkty A = (1; 1; 3) B = (0; -1; 4) i C = (3; -5; 0). 4.. Wyznczyć wektory AB AC BC orz wektory BA CA CB. 4.3. Dny jest punkt A = (1; -; 3). Wyznczyć punkt B wiedząc ze ) AB = [3; 5; -4] ) AB = [0; ; 0] c) AB = [-1; ; -3]. 4.4. Dne są wektory: = [1; 3; 4] = [-3; 0; 1] c = [1; 3; 3] orz d = [-1; -3; -]. Wyznczyć wektor + + c d 3 3c 4d c + d +. 4.5. Dw wektory AB i AC mją wspólny początek A ( 1 0) tę smą długość h = i tworzą kąt ϕ = π / 3. ) Nrysowć te wektory orz ich sumę i różnicę. ) Nrysowć kilk wektorów reprezentntów wektor swoodnego którego reprezentntem jest wektor AB. c) Oliczyć moduł sumy i moduł różnicy wektorów AB i AC. 4.6. Dny jest równoległook o okch AB BC CD DA. Wyrzić wektory AB i AD przez wektory AC i BD. 4.7. Wektory AB = i AF = są sąsiednimi okmi sześciokąt foremnego ABCDEF. Wyrzić wektory AC AD AE BC BD CF z pomocą wektorów i. 4.14

4.8. Wektory u i v o długościch u = 1 v = tworzą kąt ϕ = 60. Oliczyć u v i u + v. 4.9. Wektory u v w mją moduły u = 4 v = w = 6 i kżde dw z tych wektorów tworzą kąt równy π/3. Oliczyć: ) u + v + w ) u v + w c) u + v w 4.10. Punkt jest początkiem trzech wektorów: AB = AC = AD = c. Wektory i są okmi trójkąt wektor c jest środkową tego trójkąt. Rozłożyć geometrycznie 4.11. wektor n kierunki wektorów i c ; 4.1. wektor c n kierunki wektorów i. 4.13. Dne są trzy liniowo niezleżne wektory i c. Zdć liniową zleżność wektorów. ) p = + + c q = + c r = + c ) p = c q = c r = + c c) m = c p = + q = + 05c r = c 4.14. Mjąc dne wersory p q tworzące kąt 45 utworzono wektory u = 3p + q v = 4p + q i zudowno n tych wektorch równoległook. Oliczyć długości przekątnych tego równoległooku. 4.15

4.15. Wyzncz długość wektor AB jego rzuty n osie ukłdu współrzędnych kąty jkie tworzy z osimi współrzędnych dl nstępujących dnych: A (-1; 0; 3) B (-; 5; 0) A (0; 3; -4) B (4; 0; -3) A (1; ; -3) B (-; -4; 6) 4.16. Oliczyć wersory wektorów c i d z zdni 3. 4.17. Oliczyć iloczyn sklrny wektorów i = = 3 ( ) = π/3 = = 5 ( ) = 0 = = 5 ( ) = 10 = 1 = 5 ( ) = π/ 4.18. Oliczyć kąt ( ) wiedząc że ) = = 5 = 5 ) = = 3 = 6 c) = = 3 = 0 d) = = 3 = -6 wiedząc że 4.19. Dne są punkty A = (0; -1; 3) B (6; 5; -) C = (1; -; 3). 4.0. Wykzć że AB AC. 4.1. Dl jkich wrtości prmetru m 4.. wektory [m + 1; m; 1] i [10; 4; m] są równoległe? 4.3. wektory [m ; -3; 0] i [m; m; m +] są prostopdłe? 4.16

4.4. Zdć czy dw poniższe wektory są równoległe lu prostopdłe. W przypdku równoległości wyrzić jeden z nich przez drugi: ) = [1; 3; 4] = [-3; 0; 1] ) = [1; 5; 0] = [; 10; 1] c) = [1; 1; 1] = [-1; 1; 0] 4.5. Dne są cztery wektory. Wyrzić jeden z nich jko komincję liniową pozostłych: ) = [1; 3; 4] = [-3; 0; 1] c = [1; 3; 3] d = [-1; -3; -] ) = [1; ; 1] = [-1; 0; 1] c = [3; 0; 0] d = [0; 1; -] c) = [6; 0; 1] = [1; 1; ] c = [-1; 0; 1] d = [0; 0; 1] d) = [3; 0; 1] = [1; 4; -] c = [5; 8; -3] d = [; -4; 3] 4.6. Wyzncz wektory prostopdłe do dnych dwóch wektorów: ) = [1; 3; 4] = [-3; 0; 1] ) = [1; 5; 0] = [; 10; 1] c) = [1; 1; 1] = [-1; 1; 0] d) = [; -3; 1] = -4; 6; -] 4.7. Wektor tworzy z osimi OX i OY kąty π/3 i π/4. Oliczyć kąt który ten wektor tworzy z osią OZ. 4.8. Zdć czy oś o kosinusch kierunkowych 1/ 1/ 1/ jest prostopdł do osi o kosinusch kierunkowych 0 5 1/ 5. 4.9. Oś p m kosinusy kierunkowe 1/3 -/3 /3. Oliczyć kosinusy kierunkowe osi s wiedząc że e s e e k. p s 4.17

4.30. Udowodnić że delt Kronecker może yć zdefiniown w trójwymirowej przestrzeni wektorowej przy wykorzystniu iloczynu sklrnego wektorów zy jeżeli osie ukłdu współrzędnych nzwiemy OX = OX 1 OY = OX OZ = OX 3 wersory osi: i = e 1 j = e k = e 3. 4.18