Wykład VII Splot i bliskie pole

Podobne dokumenty
Wykład VI Dalekie pole

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

PROPAGACJA PROMIENIOWANIA PRZEZ UKŁAD OPTYCZNY W UJĘCIU FALOWYM. TRANSFORMACJE FAZOWE I SYGNAŁOWE

Laboratorium optycznego przetwarzania informacji i holografii. Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła w polu bliskim i dalekim

Laboratorium Optyki Falowej

Mikroskop teoria Abbego

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Różne reżimy dyfrakcji

Propagacja w przestrzeni swobodnej (dyfrakcja)

Rys. 1 Schemat układu obrazującego 2f-2f

ODWZOROWANIE W OŚWIETLENIU KOHERENTNYM

Wykład III. Interferencja fal świetlnych i zasada Huygensa-Fresnela

Laboratorium Informatyki Optycznej ĆWICZENIE 2. Koherentne korelatory optyczne i hologram Fouriera

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

Fizyka elektryczność i magnetyzm

MODULATOR CIEKŁOKRYSTALICZNY

Dyfrakcja. Dyfrakcja to uginanie światła (albo innych fal) przez drobne obiekty (rozmiar porównywalny z długością fali) do obszaru cienia

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

PODSTAWY DYFRAKCJI WYBRANE ZAGADNIENIA DYFRAKCJI FRAUNHOFERA Krzysztof

ZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL

Ćwiczenie 12/13. Komputerowy hologram Fouriera. Wprowadzenie teoretyczne

Drgania i fale II rok Fizyk BC

TECHNIKI OBSERWACYJNE ORAZ METODY REDUKCJI DANYCH

Transformacje Fouriera * podstawowe własności

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

ANALIZA HARMONICZNA DŹWIĘKU SKŁADANIE DRGAŃ AKUSTYCZNYCH DUDNIENIA.

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

Ćwiczenie 11. Wprowadzenie teoretyczne

Dyfrakcja światła na otworze kołowym, czyli po co fizykowi całkowanie numeryczne?

OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA

Rys. 1 Pole dyfrakcyjne obiektu wejściowego. Rys. 2 Obiekt quasi-periodyczny.

Wstęp do astrofizyki I

Rejestracja i rekonstrukcja fal optycznych. Hologram zawiera pełny zapis informacji o fali optycznej jej amplitudzie i fazie.

Fotonika. Plan: Wykład 2: Elementy refrakcyjne i dyfrakcyjne

Rys. 1 Interferencja dwóch fal sferycznych w punkcie P.

Interferometr Macha-Zehndera. Zapis sinusoidalnej siatki dyfrakcyjnej i pomiar jej okresu przestrzennego.

Laboratorium optycznego przetwarzania informacji i holografii. Ćwiczenie 3. Częstotliwości przestrzenne struktur okresowych

Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Prawa optyki geometrycznej

POMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 1. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 8, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wykład Matematyka A, I rok, egzamin ustny w sem. letnim r. ak. 2002/2003. Każdy zdający losuje jedno pytanie teoretyczne i jedno praktyczne.

Załamanie na granicy ośrodków

Najprostszą soczewkę stanowi powierzchnia sferyczna stanowiąca granicę dwóch ośr.: powietrza, o wsp. załamania n 1. sin θ 1. sin θ 2.

Laboratorium Informatyki Optycznej ĆWICZENIE 1. Optyczna filtracja sygnałów informatycznych

ODWZOROWANIE I PRZETWARZANIE SYGNAŁU OPTYCZNEGO W OŚWIETLENIU KOHERENTNYM

Optyka instrumentalna

Wykład 2: Szeregi Fouriera

18 K A T E D R A F I ZYKI STOSOWAN E J

Def. MO Optyczne elementy o strukturze submm lub subμm, produkowane głównie metodami litograficznymi

Ćwiczenie 53. Soczewki

WYBRANE ZAGADNIENIA DYFRAKCJI FRESNELA

Zjawisko interferencji fal

ZAAWANSOWANE TECHNIKI OPTYKI BIOMEDYCZNEJ

Zjawisko interferencji fal

Fala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu

Interferencja. Dyfrakcja.

= sin. = 2Rsin. R = E m. = sin

BADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA

Rozpraszanie i dyfrakcja promieniowania X

Wykłady z Matematyki stosowanej w inżynierii środowiska, II sem. 2. CAŁKA PODWÓJNA Całka podwójna po prostokącie

INTERFERENCJA WIELOPROMIENIOWA

Całki podwójne. Definicja całki podwójnej. Jacek Kłopotowski. 25 maja Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej

Optyka instrumentalna

Optyka geometryczna MICHAŁ MARZANTOWICZ

Równanie przewodnictwa cieplnego (I)

Laboratorium TECHNIKI LASEROWEJ. Ćwiczenie 6. Pomiar wymiarów małych obiektów w oparciu o zjawisko dyfrakcji w polu dalekim

Rys. 1 Geometria układu.

Podstawy fizyki wykład 8

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Optyka. Optyka geometryczna Optyka falowa (fizyczna) Interferencja i dyfrakcja Koherencja światła Optyka nieliniowa

POMIARY OPTYCZNE 1. Proste przyrządy optyczne. Damian Siedlecki

6. Badania mikroskopowe proszków i spieków

Wyznaczenie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona

Wstęp do astrofizyki I

G:\AA_Wyklad 2000\FIN\DOC\FRAUN1.doc. "Drgania i fale" ii rok FizykaBC. Dyfrakcja: Skalarna teoria dyfrakcji: ia λ

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

Zjawisko interferencji fal

Zjawiska dyfrakcji. Propagacja dowolnych fal w przestrzeni

Ćwiczenie H2. Hologram Fresnela

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

Laboratorium optycznego przetwarzania informacji i holografii. Ćwiczenie 6. Badanie właściwości hologramów

dr inż. Artur Zieliński Katedra Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej Wydział Chemiczny PG pokój 311

Metody Obliczeniowe Mikrooptyki i Fotoniki. - Dyfrakcja różne reżimy - Obliczanie elementów dyfrakcyjnych

DYFRAKCJA NA POJEDYNCZEJ I PODWÓJNEJ SZCZELINIE

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE

Wykład 27 Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

Ćwiczenie 4. Doświadczenie interferencyjne Younga. Rys. 1

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

9. Optyka Interferencja w cienkich warstwach. λ λ

OPTYKA GEOMETRYCZNA I INSTRUMENTALNA

Wykład 16: Optyka falowa

Lista zadań nr 2 z Matematyki II

przenikalność atmosfery ziemskiej typ promieniowania długość fali [m] ciało o skali zbliżonej do długości fal częstotliwość [Hz]

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

Zwierciadło kuliste stanowi część gładkiej, wypolerowanej powierzchni kuli. Wyróżniamy zwierciadła kuliste:

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

Transkrypt:

Wykład VII Splot i bliskie pole

Splot funkcji f i h

x? Splot x f x g x f h x d 0 0 1 1 1 2 3 3 3

1 1 0

Twierdzenie o splocie

Twierdzenie o splocie

Twierdzenie o uszeregowaniu Amplitudę zespoloną obrazu dyfrakcyjnego w dalekim polu, przedmiotu złożonego z układu elementarnych elementów można przedstawić jako iloczyn amplitudy zespolonej reprezentującej obraz interferencyjny funkcji lokalizacji tych elementów oraz amplitudy zespolonej reprezentującej obraz dyfrakcyjny pojedynczego elementarnego elementu

Najważniejszy przykład

Nieograniczona siatka harmoniczna

Widmo siatki harmonicznej

Obraz siatki w mikroskopie

Ograniczona siatka harmoniczna

Całka po x Całka po y Całka po y

f xs =3; 2a=2mm f xs =3; 2a=2mm (wykres niebieski) oraz 2a=8mm (wykres różowy).

f xs =3, a=4mm, b=2mm

Ogólnie wych wych x y u x, y x, y exp 2 i xf yf dxdy f f f f U,, x y F x y wych f f F x y U, u, x y wych f, f F x, y F x y

W przybliżeniu dalekiego pola obraz dyfrakcyjny przedmiotu ograniczonego przesłoną jest splotem obrazu dyfrakcyjnego przedmiotu nieograniczonego i obrazu dyfrakcyjnego przesłony

Obrazy dyfrakcyjne trzech różnych przesłon

Kwestie rozdzielczości raz jeszcze

Obraz siatki w mikroskopie

Nieograniczona siatka binarna może zostać rozłożona na sumę harmonik (opisana przez szereg Fouriera)

Odtwarzanie siatki binarnej z sumy kolejnych harmonik

Obiektyw immersyjny

Puste powiększenie Powiększenie mikroskopu jest cechą wtórną w stosunku do jego rozdzielczości.

Szereg Fouriera Okresową funkcję f możemy przedstawić w postaci szeregu f x = A 0 2 + A ncos nkx n=1 + B n sin nkx n=1 nazywanego szeregiem Fouriera

f x = A 0 2 + A ncos nkx n=1 + B n sin nkx n=1 λ 2 x 0 +λ A 0 = 2 λ f x dx = 2 λ f x dx λ 2 x 0 λ 2 x o +λ A n = 2 λ f x cos nkx dx = 2 λ f x cos nkx dx λ 2 x 0 λ 2 x 0 +λ B n = 2 λ f x sin nkx dx = 2 λ f x sin nkx dx λ 2 x 0

Zobaczmy, na prostym przykładzie, jak działają szeregi Fouriera. f x = Π x 2a 1 2

Współczynniki B n szukanego rozkładu są równe zeru gdyż funkcja jest symetryczna. Rozkład fourierowski funkcji f(x) realizuje się poprzez parzyste funkcje cosinus, przy których stoją współczynniki A n.

Widmo

W bliskim polu

dy dx y y x x z i k y x z i k y x P o o o o pad o exp 2 exp, u u 2 2 0 2 2 2 y x z k o 1 2 exp 2 2 y x z k i o

Postać splotowa Splot funkcji f i h

Twierdzenie o splocie

Przykłady

Półpłaszczyzna

Sinus Fresnela (całkowy) Cosinus Fresnela (całkowy)

t x = 2 λz o x x o dt x = 2 λz o dx t y = 2 λz o y y o dt y = 2 λz o dy t 0y = 2 λz o y = 0 y o = y o 2 λz o

Wykres natężenia wzdłuż osi y dla światła czerwonego o długości fali 633nm. Odległość półpłaszczyzny od ekranu wynosi z o =300mm.

Szczelina

y o Rozmiar otworu x=2mm, y=1mm, odległość ekran otwór z=50mm, światło o długości =633nm

Przekrój przez obraz otworu prostokątnego dla dwóch rozmiarów szczeliny w kierunku osi y: y=1mm (niebieski) y=2mm (różowy). Odległość otwór ekran wynosi w przypadku (a) z=100m a w przypadku (b) z=5000mm. Zwróć uwagę na położenie pierwszych minimów.

Rozmiar otworu x=2mm, y=1mm: (a) z=150mm (niebieski) i z=222m (różowy), a w przypadku (b) z=1500mm (niebieski) i z=3000mm (różowy).

Całki Fresnela

Nomogram

t 0y = 2 λz o y = 0 y o = y o 2 λz o

Soczewka cienka

Funkcja transmitancji soczewki

Płaszczyzna Fourierowska

Dyfraktometr

Siedem kropek

Trójkąt Sierpińskiego

Układ do filtracji układ 4f

Lena

Usuwanie rastra

Kontrast fazowy

Neuron uwidoczniony dzięki technice barwienia opracowanej przez Camillo Golgiego (1873r)

Funkcja przenoszenia przedmiotu fazowego i jej pierwszorzędowe rozwinięcie w szereg Płaska fala po przejściu przez przedmiot Obraz fourierowski

Filtr Funkcja transmitancji filtru fazowego Znak plus dodatni kontrast Znak minus ujemny kontrast Fala po przejściu przez filtr fazowy Wyrażamy ją w zmiennych x F, y F

Druga soczewka Transformacja przez drugą soczewkę Wyrażamy ją w zmiennych x F, y F W mikroskopie z kontrastem fazowym, amplituda obrazu jest proporcjonalna do modulacji fazy przez przedmiot fazowy.

A comparison of living cells in culture imaged in both brightfield and phase contrast illumination. The cells are human glial brain tissue grown in monolayer culture bathed with a nutrient medium containing amino acids, vitamins, mineral salts, and fetal calf serum. In brightfield illumination (Figure 2(a)), the cells appear semi-transparent with only highly refractive regions, such as the membrane, nucleus, and unattached cells (rounded or spherical), being visible. When observed using phase contrast optical accessories, the same field of view reveals significantly more structural detail (Figure 2(b)). Cellular attachments become discernable, as does much of the internal structure. In addition, the contrast range is dramatically improved.

Obraz Gram-dodatnich bakterii Staphylococcus aureus ATCC 25923 (fioletowe) i Gramujemnych bakterii Escherichia coli ATCC 11775 (czerwone), przy powiększeniu x1000

Wymagania Twierdzenie o splocie Twierdzenie o uszeregowaniu Siatka harmoniczna, widmo Wpływ apertury na widmo przedmiotu Apertura numeryczna i jej znaczenie Dyfraktometr Filtracja optyczna Kontrast fazowy

Przykładowe zadanie O rozdzielczości klasycznego mikroskopu optycznego decyduje a) długość fali świetlnej; b) powiększenie geometryczne; c) apertura numeryczna obiektywu; d) krok przesuwu stolika mikroskopowego