0.1 Sposȯb rozk ladu liczb na czynniki pierwsze

Podobne dokumenty
Liczba 2, to jest jedyna najmniejsza liczba parzysta i pierwsza. Oś liczbowa. Liczba 1, to nie jest liczba pierwsza

5040 =

MATEMATYKA DZIELENIE LICZB Z RESZTA CECHY PODZIELNOṠCI

System liczbowy binarny.

Liczby naturalne i ca lkowite

MATEMATYKA W SZKOLE HELIANTUS LICZBY NATURALNE I CA LKOWITE

Pierwiastki arytmetyczne n a

MATEMATYKA W SZKOLE HELIANTUS WARSZAWA UL. BAŻANCIA 16 SYSTEMY LICZBOWE POZYCYJNE DECYMALNY, BINARNY, OKTALNY. Warszawa pażdziernik 2017

Wykład 4. Określimy teraz pewną ważną klasę pierścieni.

Wykład 1. Na początku zajmować się będziemy zbiorem liczb całkowitych

1. Liczby wymierne. x dla x 0 (wartością bezwzględną liczby nieujemnej jest ta sama liczba)

Cia la i wielomiany Javier de Lucas

Asymptota pozioma: oṡ x, gdy y = 0 Asymptota pionowa: oṡ y, gdy x = 0. Hyperbola 1 x

SZKO LA PODSTAWOWA HELIANTUS WARSZAWA ul. BAŻANCIA 16. Hyperbola 1 x FUNKCJE ELEMENTARNE WYMIERNE POTȨGOWE LOGARYTMICZNE.

Pierwsze kolokwium z Matematyki I 4. listopada 2013 r. J. de Lucas

0.1 Kombinatoryka. n! = (n 1) n. Przyjmujemy umownie że 0! = 1 Wypiszmy silnie kolejnych liczb naturalnych

Algorytm Euklidesa. Największy wspólny dzielnik dla danych dwóch liczb całkowitych to największa liczba naturalna dzieląca każdą z nich bez reszty.

ALGORYTMY MATEMATYCZNE Ćwiczenie 1 Na podstawie schematu blokowego pewnego algorytmu (rys 1), napisz listę kroków tego algorytmu:

Teoria liczb. Zajmuje się własnościami liczb, wszystkim całkowitych

Teoria liczb. Magdalena Lemańska. Magdalena Lemańska,

Metoda Simplex bez użycia tabel simplex 29 kwietnia 2010

Wyk lad 12. (ii) najstarszy wspó lczynnik wielomianu f jest elementem odwracalnym w P. Dowód. Niech st(f) = n i niech a bedzie

Dziedziny Euklidesowe

MATEMATYKA REPREZENTACJA LICZB W KOMPUTERZE

Suma i przeciȩcie podprzestrzeni, przestrzeń ilorazowa Javier de Lucas

Zadania do samodzielnego rozwiązania

Przykładowe zadania z teorii liczb

Funkcje wielu zmiennych

SZKO LA PODSTAWOWA HELIANTUS WARSZAWA ul. BAŻANCIA 16. x2 = x, dlatego 4 = 2, nigdy 2. Oś liczbowa. Liczby rzeczywiste

Liczby całkowite. Zadania do pierwszych dwóch lekcji

1. Wykład NWD, NWW i algorytm Euklidesa.

=, wariacje bez powtorzen. (n k)! = n k, wariacje z powtorzeniami.

Zestaw nr 7 Ekstremum funkcji jednej zmiennej. Punkty przegiȩcia wykresu. Asymptoty

WHILE (wyrażenie) instrukcja;

MATEMATYKA DYSKRETNA - wyk lad 1 dr inż Krzysztof Bryś. Wprowadzenie

Wyk lad 5. Analiza dla informatyków 1 DANI LI1 Pawe l Domański szkicowe notatki do wyk ladu. 1. Granice niew laściwe

WHILE (wyrażenie) instrukcja;

Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste

Indukcja. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Sumy kwadratów kolejnych liczb naturalnych

Treść wykładu. Pierścienie wielomianów. Dzielenie wielomianów i algorytm Euklidesa Pierścienie ilorazowe wielomianów

Suma i przeciȩcie podprzestrzeń, suma prosta, przestrzeń ilorazowa Javier de Lucas

Algorytmy w teorii liczb

gdy wielomian p(x) jest podzielny bez reszty przez trójmian kwadratowy x rx q. W takim przypadku (5.10)

Logika matematyczna i teoria mnogości (I) J. de Lucas

LOGIKA ALGORYTMICZNA

Algorytmy i struktury danych. Wykład 4

Dr inż. Robert Wójcik, p. 313, C-3, tel Katedra Informatyki Technicznej (K-9) Wydział Elektroniki (W-4) Politechnika Wrocławska

Przestrzenie wektorowe, liniowa niezależność Javier de Lucas

Wyk lad 6 Podprzestrzenie przestrzeni liniowych

WYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE

Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera

0.1 Reprezentacja liczb w komputerze

na p laszczyźnie kartezjaṅskiej prowadzimy prost a o rȯwnaniu s 1. (1.1) s 0 + t 1 t 0

PODSTAWOWE W LASNOŚCI W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH

Trigonometria. Funkcje trygonometryczne

Pierścień wielomianów jednej zmiennej

ANALIZA II 15 marca 2014 Semestr letni. Ćwiczenie 1. Czy dan a funkcjȩ da siȩ dookreślić w punkcie (0, 0) tak, żeby otrzymana funkcja by la ci ag la?

Elementy analizy funkcjonalnej PRZESTRZENIE LINIOWE

1. Liczby naturalne, podzielność, silnie, reszty z dzielenia

Twierdzenie Eulera. Kongruencje wykład 6. Twierdzenie Eulera

Matematyka Dyskretna Zestaw 2

Ciała i wielomiany 1. przez 1, i nazywamy jedynką, zaś element odwrotny do a 0 względem działania oznaczamy przez a 1, i nazywamy odwrotnością a);

DZIAŁANIA NA UŁAMKACH DZIESIĘTNYCH.

LICZBY POWTÓRKA I (0, 2) 10 II (2, 5) 5 III 25 IV Liczba (0, 4) 5 jest równa liczbom A) I i III B) II i IV C) II i III D) I i II E) III i IV

Wyk lad 5 W lasności wyznaczników. Macierz odwrotna

Niezmienniki i pó lniezmienniki w zadaniach

Zagadnienie Dualne Zadania Programowania Liniowego. Seminarium Szkoleniowe Edyta Mrówka

POCHODNA KIERUNKOWA. DEFINICJA Jeśli istnieje granica lim. to granica ta nazywa siȩ pochodn a kierunkow a funkcji f(m) w kierunku osi l i oznaczamy

Wyk lad 4 Warstwy, dzielniki normalne

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a

Liczby pierwsze. Kacper Żurek, uczeń w Gimnazjum nr 1 im. Jana Pawła II w Giżycku.

Matematyka dyskretna

Wyk lad 2 Podgrupa grupy

Luty 2001 Algorytmy (7) 2000/2001

Geometria przestrzenna. Stereometria

Niech X bȩdzie dowolnym zbiorem. Dobry porz adek to relacja P X X (bȩdziemy pisać x y zamiast x, y P ) o w lasnościach:

Zadania o liczbach zespolonych

Grupy, pierścienie i ciała

Grupy i cia la, liczby zespolone

Wyk lad 9 Przekszta lcenia liniowe i ich zastosowania

Kongruencje pierwsze kroki

ci agi i szeregi funkcji Javier de Lucas Ćwiczenie 1. Zbadać zbieżność (punktow a i jednostajn a) ci agu funkcji nx 2 + x

Matematyka dyskretna

Wybrane zagadnienia teorii liczb

Wyk lad 1 Podstawowe struktury algebraiczne

Paweł Gładki. Algebra. pgladki/

Samodzielnie wykonaj następujące operacje: 13 / 2 = 30 / 5 = 73 / 15 = 15 / 23 = 13 % 2 = 30 % 5 = 73 % 15 = 15 % 23 =

I) Reszta z dzielenia

Indukcja matematyczna. Zasada minimum. Zastosowania.

Wyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa. Wzory Cramera

Matematyka dyskretna Oznaczenia

Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera

ZADANIE 1 Ciag (a n ), gdzie n 1, jest rosnacym ciagiem geometrycznym. Wyznacz wartość największa 2xa 6 a 2 a 4 a 3 x 2 a 3 a 6. ZADANIE 2 ZADANIE 3

XII Olimpiada Matematyczna Juniorów Zawody stopnia pierwszego część korespondencyjna (1 września 2016 r. 17 października 2016 r.)

KOLOKWIUM Z ALGEBRY I R

Rozdzia l 9. Zbiory liczb porz adkowych. Liczby porz adkowe izolowane i graniczne

KONSPEKT FUNKCJE cz. 1.

Algorytm Euklidesa. Dwie monety - jeden problem. Trochę matematyki 180=36*5 180=60*3

Transkrypt:

1 Temat 5: Liczby pierwsze Zacznijmy od definicji liczb pierwszych Definition 0.1 Liczbȩ naturaln a p > 1 nazywamy liczb a pierwsz a, jeżeli ma dok ladnie dwa dzielniki, to jest liczbȩ 1 i sam a siebie p. To znaczy ze liczby pierwsze dziel a siȩ tylko przez liczbȩ 1 i przez siebie sam a. Każda inna liczba nazywa siȩ liczb a z lożon a. Zauważmy, że liczba natyralna p = 1 nie jest liczb a pierwsz a, gdyż ma tylko jeden dzielnik sam a siebie i nie jest wieksza od 1. Liczba 0 rȯwnież nie jest pierwsza bo jest mniejsza od 1, podzielona przez dowoln a liczbȩ naturaln a rȯżn a od zera daje wynik 0. Wymieṅmy kilka kolejnych liczb pierwszych 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23, 29, 31, 37, 41, 43, 47, 51, 53, 57, ; Z defincji wynika w sposȯb oczywisty, że liczba p = 2 jest jedyn a liczb a pierwsz a parzyst a. Jedna z najważniejszych w lasnoṡci liczb pierwszych opisana jest w nastȩpuj acym twierdzeniu: Fundamentalne Twierdzenie Arytmetyki. Każd a liczbȩ naturaln a można przedstawiċ jako iloczyn liczb pierwszych. Taki rozk lad jest jedyny. Inaczej, jeżeli n jest liczb a naturaln a to istniej a liczby pierwsze takie, że p 1, p 2, p 3, p k n = p 1 p 2 p 3 p k 0.1 Sposȯb rozk ladu liczb na czynniki pierwsze Z fundamentalnego twierdzenia arytmetyki wiemy, że każda liczba naturalna dodatnia ma postaċ iloczynu liczb pierwszych. To znaczy, że każda liczba naturalna dodatnia p > 1 rozk lada siȩ na iloczyn liczb pierwszych. Co wiȩcej taki rozk lad jest jedyny. Sposȯb rozk ladu liczby naturalnej m na czynniki pierwsze jest prosty. Mianowicie, dzielimy liczbȩ m przez kolejne liczby pierwsze. Wtedy liczba m rȯwna siȩ iloczynowi dzielnikȯw. Przyk lad 0.1 Roz lȯż liczbȩ m = 1638 na czynniki pierwsze.

2 Pos lȯżymy siȩ schematem 1638 2 819 3 273 3 91 7 13 13 1 Liczba 1638 rozk lada siȩ na czynniki 2, 3, 3, 7, 13 To znaczy 1638 = 2 3 3 7 13 Zadanie 0.1 Roz lȯż liczbȩ m=273 na czynniki pierwsze pos luguj ac siȩ powyższym schematem. Zadanie 0.2 Roz lȯż liczbȩ m=5040 na czynniki pierwsze. 0.2 Najwiȩkszy wspȯlny dzielnik Pojȩcie najwiȩkszego wspȯlnego dzielnika wyjaṡnimy na przyk ladach. Przyk lad 0.2 Wspȯlnym dzielnikiem liczb 21 i 57 jest liczba 3, ponieważ liczba 3 dzieli liczbȩ 21 i dzieli liczbȩ 57. Poza tym te liczby nie maj a innych wspȯlnych dzielnikȯw. 21 : 3 = 7 i 57 : 3 = 19 Zatem liczby 21 i 57 rozk ladaj a siȩ na czynniki 21 = 3 7 i 57 = 3 19, Liczba 3 jest wpȯlnym dzielnikiem liczby 21 i liczby 57. Zauważamy rȯwnież, że te dwie liczby nie maj a innych wpȯlnych dzielnikȯw. Dlatego liczba 3 jest najwiekszym wspȯlnym dzielnikiem liczby 21 i liczby 57. Przyk lad 0.3 Znajdż najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb 42 i 78. Rozk ladamy obie liczby na czynniki pierwsze Zauważamy, że te liczby 42 2, 78 2 21 3, 39 3 7 7, 13 13 1 1 42 = 2 3 7 i 78 = 2 3 13 maj a dwa wspȯlne dzielniki 2 i 3. Dlatego najwiȩkszym wspȯlnym dzielnikiem liczb 42 i 78 jest liczba 2 3 = 6.

3 Dzielnik 7 liczby 42 nie dzieli liczby 78 oraz dzielnik 13 liczby 78 nie dzieli liczby 42. Z powyższych przyk ladȯw widzimy, że najwiekszy wspȯlny dzielnik dwȯch liczb naturalnych możemy wyznaczyċ rozk ladaj ac te liczby na czynniki pierwsze a nastȩpnie wybieramy ich wspȯlne dzielniki. Wtedy za najwiȩkszy wspȯlny dzielnik jest rȯwny iloczynowi ich wspȯlnych dzielnikȯw. Przyk lad 0.4 Znajdź najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczby 210 i liczby 231 Zauważamy, że te liczby 210 2, 231 3 105 3, 77 7 35 7, 11 11 5 5 1 1 210 = 2 3 7 5 i 231 = 3 7 11 maj a dwa wspȯlne dzielniki 3 i 7. Dlatego najwiekszym wspȯlnym dzielnikiem liczb 210 i 231 jest iloczyn 3 7 = 21. Sprawdzamy, że 210 : 21 = 10 oraz 231 : 21 = 7. Dlatego najwiȩkszym wspȯlnym dzielnikiem liczb 210 i 231 jest iloczyn 3 7 = 21. Dzielniki 2, 5 liczby 210 nie dziel a liczby 231 oraz dzielnik 11 liczby 231 nie dzieli liczby 210. Zadanie 0.3 Znajdź najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb 315 i 385 Zadanie 0.4 Znajdź najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb 1024 i 3072 0.3 Algorytm Euklidesa (325-265 B.C.) Opȯcz sposobu znajdowania najwiȩkszego wspȯlnego dzielnika przez rozk lad liczb a, b na czynniki pierwsze, istniej a inne sposoby. Najbardziej efektywnym sposobem wyznaczania najwiȩkszego wspȯlnego dzielnika liczb a, b jest Algorytm Euklidesa. Już w starożytnych czasach w Egipcie, Euklides grecki nauczyciel i dziekan wydzialu nauk przyrodniczych na Uniwersytecie w Aleksandrii poda l algorytm na znajdowanie najwiȩkszego wspȯlnego dzielnika dwȯch liczb naturalnych. Niżej podajemy opis algorytmu Euklidesa. Zacznijmy opis algorytmu Euklidesa od przyk ladȯw.

4 Przyk lad 0.5 Znajdż najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb a = 78 i b = 42 stosuj ac Algorytm Euklidesa. W liczbie a = 78 liczba b = 42 miejṡci siȩ raz i zostaje reszta 36. Dalej wykonujemy dzielenia wed lug schematu a = 78, b = 42 reszta 78 42 = 1 + 36 78 36 42 36 = 1 + 6 36 6 36 6 = 6 0 Najwiȩkszym wspȯlnym dzielnikiem liczb 78 i 42 jest ostatnia reszta 6 rȯżna od zera. Ostatnia reszta 6 rȯżna od zera jest rownież najwiȩkszym dzielnikiem reszty 36 i liczb 42 i 78 Rozpatrzymy nastȩpny przyk lad zastosowania Algorytmu Euklidesa. Przyk lad 0.6 Znajdź najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb a = 1995 i b = 1190 a = 1995, b = 1190 reszta 1995 1190 = 1 + 805 805 1190 1190 805 = 1 + 6 385 385 ; 805 385 = 2 + 35 385 35 ; 8 = 4 385 35 = 11 0 Najwiȩkszym wspȯlnym dzielnikiem liczb 1995 i 1190 jest ostatnia reszta 35 rȯżna od zera. Zauważmy, że reszata 35 jest rownież dzielnikiem reszt 805 i 385 oraz liczb 1190 i 1995. Zadanie 0.5 Znajdź najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb a = 616 i b = 847 wzoruj ac siȩ na powyższych przyk ladach. Zadanie 0.6 Znajdź najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb a = 2048 i b = 1024 Teraz podamy ogȯlny schemat Algorytmu Euklidesa w rachunku symbolicznym

5 Niech r 0 i r 1 bȩd a dwoma liczbami naturalnymi dla ktȯrych chcemy znaleźć najwiȩkszy wspȯlny dzielnik. Zak ladamy, że r 0 > r 1 > 0. Zadanie 0.7 ; Znajdź najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb r 0 i r 1. Zauważamy, że jeżeli liczba d jest dzielnikiem liczb r 0 i r 1 to rownież jest dzielnikiem ich sumy r 0 + r 1 i rȯżnicy r 0 r 1. Na przyk lad, liczba d = 8 jest dzielnikiem liczb r 0 = 40, ; r 1 = 24, bo 40 : 8 = 5, 24 : 8 = 3 d = 8 jest rȯwnież dzielnikiem sumy i rȯnicy r 0 + r 1 = 40 + 24 = 64, r 0 r 1 = 40 24 = 16, bo 64 : 8 = 8, i 16 : 8 = 2. Wykonuj ac symboliczne dzielenie r 0 r 1 = k 0 + r 2 r 1 obliczamy resztȩ r 2 = r 0 k 0 r 1. Na przyk lad, wykonuj ac dzielenie 40 24 = 1 + 16 24, obliczamy resztȩ r 2 = r 0 k 0 r 1 = 40 1 24 = 16 podzieln a przez d = 8. Tutaj k 0 jest ca lości a z dzielenia r 0 /r 1. W powyższym przy ladzie mamy r 2 = 16, k 0 = 1, 16 8 = 2 Teraz staje siȩ jasne, że jeżeli liczba d jest wspȯlnym dzielnikiem liczb r 0 i r 1 to jest rȯwnież dzielnikiem reszty r 2. Kolejne reszty z dzielenia obliczamy wed lug schematu tak d lugo aż kolejna

6 obliczona reszta r m = 0. a = r 0, b = r 1 reszta r 0 = k 0 + r 2 r 2 = r 0 k 0 r 1 r 1 r 1 r m 2 r 1 = k 1 + r 3 r 3 = r 1 k 1 r 2 r 2 r 2 r 2 = k 2 + r 4 r 4 = r 2 k 2 r 3 r 3 r 3 = k m 2 + r m r m = r m 2 k m 2 r m 1 r m 3 r m 1 r m 1 = k m 1 r m+1 = 0 r m Ci ag reszt r 0 > r 1 > r 2 > r m 1 > r m jest malej acy. Ostatnia reszta z dzielenia r m rȯżna od zera jest najwiȩkszym wspȯlnym dzielnikiem liczb naturalnych a = r 0 i b = r 1. Zauważmy, że najwiȩkszy wspȯlny dzielnik r m liczb r 0 i r 1 jest rȯwnież najwiȩkszym wspȯlnym dzielnikiem wszystkich poprzednich reszt r m 1, r m 2,,r 2, r 1, r 0 Przyk lad 0.7 Znajdź najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb 975 i 690 Rozwi azanie. Stosujemy wyżej opisany algorytm Euklidesa obliczajmy kolejne reszty Ci ag reszt a = r 0 = 975, b = r 1 = 690 reszta 975 690 = 1 + 285 690 r 2 = 975 1 690 = 285 690 285 = 2 + 120 285 r 3 = 690 2 285 = 120 285 120 = 2 + 45 120 r 4 = 285 2 120 = 45 120 45 = 2 + 30 45 r 5 = 120 2 45 = 30 45 30 = 1 + 15 r 6 = 45 1 30 = 15 30 30 15 = 2 r 7 = 0 975 > 690 > 285 > 120 > 45 > 30 > 15 jest malej acy. Ostatnia reszta z dzielenia r 6 = 15 rȯżna od zera jest najwiȩkszym wspȯlnym

7 dzielnikiem liczb naturalnych a = r 0 = 975 i b = r 1 = 690. Zauważmy, że najwiȩkszy wspȯlny dzielnik r 6 = 15 liczb r 0 = 975 i r 1 = 690 jest rȯwnież najwiȩkszym wspȯlnym dzielnikiem wszystkich poprzednich reszt r 2 = 285, r 3 = 120, r 4 = 45, r 5 = 30, r 6 = 15 0.4 Najmniejsza wspȯlna wielokrotna Wspȯln a wielokrotn a dwȯch liczb naturalnych jest trzecia liczba naturalna, ktȯra jest podzielna przez obie te liczby. Przyk lad 0.1 Dla liczb 5 i 7 wspȯln a wielkrotn a jest ich iloczyn 5 7 = 35. Liczba 35 jest najmniejsza wspȯlna wielokrotna liczb 5 i 7. Inn a wspȯln a wielokrotn a liczb 5 i 7 jest liczba 70, ponieważ 70 : 5 = 24 i 70 : 7 = 10. Jednak 70 nie jest najmniesz a wspȯln a wielokrotn a liczb 5 i 7. Sposȯb znajdowania najmniejszej wspȯlnej wielokrotnej oparty jest na rozk ladzie liczb na czynniki pierwsze. Wyjaṡniamy to na przyk ladach Przyk lad 0.2 Znajdz najmniejsz a wspȯln a wielokrotn a liczb 120 i 210 Rozk ladamy liczby 120 i 210 na czynniki pierwsze wed lug schematu 120 2, 210 2 60 2, 105 3 30 2, 35 5 15 3, 7 7 5 5 1 51 Wybieramy wspȯlne czynniki w rozk ladzie obu liczb : 2, 3 i 5. Nastȩpnie do iloczynu 2 3 5 dopisujemy czynniki, ktȯre nie s a wspȯlne, to znaczy nie powtarzaj a siȩ. To s a czynniki 4 i 7. Najmniejsz a wspȯln a wielokrotn a jest iloczyn tych czynnikȯw 2 3 5 4 7 = 1540 Przyk lad 0.3 Znajdz najmniejsz a wspȯln a wielokrotn a liczb 910 i 1155 Rozk ladamy liczby 910 i 1190 na czynniki pierwsze wed lug schematu 910 2, 1155 3 455 5, 385 5 91 7, 77 7 13 13, 11 11 1 1 Wybieramy wspȯlne czynniki w rozk ladzie obu liczb : 5 i 7. Nastȩpnie do iloczynu 5 7 dopisujemy czynniki, ktȯre siȩ nie s a wspȯlne, to znaczy nie powtarzaj a siȩ. To s a czynniki 2, 3, 11, 13. Najmniejsz a wspȯln a wielokrotn a jest iloczyn tych czynnikȯw 5 7 2 3 11 13 = 30030

8 0.5 Zadania Zadanie 0.8 Roz lȯż na czynniki pierwsze liczby (i) a = 184 (ii) b = 6006 Zadanie 0.9 Podaj resztȩ z dzielenia liczby a przez liczbȩ b (i) a = 254 i b = 15 (ii) b = 2672 i b = 848 Zadanie 0.10 Znajdź najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb 425 i 125 1 (i) przez rozk lad tych liczb na czynniki pierwsze. (ii) stosuj ac Algorytm Euklidesa Zadanie 0.11 Znajdź najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczb stosuj ac Algorytm Euklidesa 2672 i 848 Zadanie 0.12 Znajdź najmniejsz a wspȯln a wielokrotn a liczb (i) 25 i 235 (ii) 512 i 5040 Zadanie 0.13 Czy każd a liczbȩ pierwsz a p można przedstawiċ w postaci iloczynu rȯżnicy i sumy liczb naturalnych a i b Zadanie 0.14 Wykaż, że dla każdej liczby pierwszej p > 4 liczba (p 1)(p+1) jest podzialna przez 24 Zadanie 0.15 Udowodnij, że nie istniej a liczby pierwsze p, q, r rȯżne takie, że liczba 1 p + 1 q + 1 r jest naturalna? Zadanie 0.16 Wykaż, że każd a liczbȩ pierwsz a p > 2 można przedstawiċ w postaci rȯżnicy kwadratȯw dwȯch liczb ca lkowitych. Zadanie 0.17 Wyznacz wszystkie rozwi azania uk ladu rȯwnaṅ x + y = 180 NWD(x, y) = 30 1 NWD(x,y) oznacza najwiȩkszy wspȯlny dzielnik liczby x i liczby y.