tek zauważmy, że podobnie jak w dziedzinie rzeczywistej wprowadzamy dla funkcji zespolonych zmiennej rzeczywistej pochodne wyższych rze

Podobne dokumenty
VI. Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów

Wyk lad 8 Zasadnicze twierdzenie algebry. Poj. ecie pierścienia

f '. Funkcja h jest ciągła. Załóżmy, że ciąg (z n ) n 0, z n+1 = h(z n ) jest dobrze określony, tzn. n 0 f ' ( z n

P (x, y) + Q(x, y)y = 0. g lym w obszrze G R n+1. Funkcje. zania uk ladu (1) o wykresie przebiegaja

Wyk lad 2 W lasności cia la liczb zespolonych

Znajdowanie pozostałych pierwiastków liczby zespolonej, gdy znany jest jeden pierwiastek

UKŁADY RÓWNAŃ LINOWYCH

APROKSYMACJA I INTERPOLACJA. funkcja f jest zbyt skomplikowana; użycie f w dalszej analizie problemu jest trudne

Rekursja 2. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Podprzestrzenie macierzowe

Dwumian Newtona. Agnieszka Dąbrowska i Maciej Nieszporski 8 stycznia 2011

Twierdzenie Cayleya-Hamiltona

Twierdzenia o funkcjach ciągłych

KOLOKWIUM Z ALGEBRY I R

Zagadnienie Dualne Zadania Programowania Liniowego. Seminarium Szkoleniowe Edyta Mrówka

Repetytorium z Matematyki Elementarnej Wersja Olimpijska

Relacje rekurencyjne. będzie następująco zdefiniowanym ciągiem:

Podprzestrzenie macierzowe

ZADANIA Z ALGEBRY LINIOWEJ LISTA ZADAŃ NR 1. do f oznaczamy f 1. Dla f, g z zadania 1 wyznaczyć f 1, g 1 oraz g f 1 g.

CAŁKA NIEOZNACZONA. F (x) = f(x) dx.

Wykład 7. Przestrzenie metryczne zwarte. x jest ciągiem Cauchy ego i posiada podciąg zbieżny. Na mocy

Równania liniowe rzędu drugiego stałych współczynnikach

a 2 + b, b ) ( ) Wówczas (a, b) =, =(1, 0). 2 a 2 + b 2 a 2 + b2 a 2 + b 2

Analiza I.1, zima wzorcowe rozwiązania

Analiza matematyczna i algebra liniowa

jawnie od odleg lości miedzyelektronowych r ij = r i r j Funkcje falowe w postaci kombinacji liniowej wielu wyznaczników.

Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych

Zadania domowe z Analizy Matematycznej III - czȩść 2 (funkcje wielu zmiennych)

Matematyka dyskretna Kombinatoryka

5. Równania różniczkowe zwyczajne pierwszego rzędu

ANALIZA KORELACJI IREGRESJILINIOWEJ

Zadania z algebry liniowej - sem. I Liczby zespolone

2. Kombinacja liniowa rozwiązań zeruje się w pewnym punkcie wtedy i tylko wtedy, gdy zeruje się w każdym punkcie.

y 1 y 2 = f 2 (t, y 1, y 2,..., y n )... y n = f n (t, y 1, y 2,..., y n ) f 1 (t, y 1, y 2,..., y n ) y = f(t, y),, f(t, y) =

Metoda najszybszego spadku

Wyk lad 1 Podstawowe techniki zliczania

1.3. Przestrzeni. Odwzorowania. Rząd macierzy. Twierdzenie Croneckera- Capellego

Pierwiastki z liczby zespolonej. Autorzy: Agnieszka Kowalik

Funkcja generująca rozkład (p-two)

Wyższe momenty zmiennej losowej

ALGEBRA LINIOWA Z GEOMETRIA

n k n k ( ) k ) P r s r s m n m n r s r s x y x y M. Przybycień Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka

KOMBINATORYKA 1 WYK LAD 11 Kombinatoryczna teoria zbiorów

Analiza I.1, zima globalna lista zadań

Niezależność zmiennych, funkcje i charakterystyki wektora losowego, centralne twierdzenia graniczne

Zadania szkolne dla studentów chemii

Wokół testu Studenta 1. Wprowadzenie Rozkłady prawdopodobieństwa występujące w testowaniu hipotez dotyczących rozkładów normalnych

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Aproksymacja funkcji

Twierdzenia graniczne:

x t 1 (x) o 1 : x s 3 (x) Tym samym S(3) = {id 3,o 1,o 2,s 1,s 2,s 3 }. W zbiorze S(n) definiujemy działanie wzorem

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 11

Równania różniczkowe cz astkowe rzȩdu pierwszego

CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE PODSTAWOWYCH CZŁONÓW LINIOWYCH UKŁADÓW AUTOMATYKI

Definicja interpolacji

Funkcje tworz ce skrypt do zada«

ALGEBRA LINIOWA Informatyka 2015/2016 Kazimierz Jezuita. ZADANIA - Seria 1. Znaleźć wzór na ogólny wyraz ciągu opisanego relacją rekurencyjną: x

METODY NUMERYCZNE dr inż. Mirosław Dziewoński

1 Twierdzenia o granicznym przejściu pod znakiem całki

3. Regresja liniowa Założenia dotyczące modelu regresji liniowej

Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne

dna szeregu. ; m., k N ; ó. ; u. x 2n 1 ; e. n n! jest, że

Damian Doroba. Ciągi. 1. Pierwsza z granic powinna wydawać się oczywista. Jako przykład może służyć: lim n = lim n 1 2 = lim.

WYKŁAD 1 INTERPOLACJA WIELOMIANOWA

Wersja testu A 15 lutego 2011 r. jest, że a) x R y R y 2 > Czy prawda. b) y R x R y 2 > 1 c) x R y R y 2 > 1 d) x R y R y 2 > 1.

c 2 + d2 c 2 + d i, 2

Problem. Jak praktycznie badać jednostajną ciągłość funkcji?

Informatyka Stosowana-egzamin z Analizy Matematycznej Każde zadanie należy rozwiązać na oddzielnej, podpisanej kartce!

MACIERZE STOCHASTYCZNE

Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współcz

Ćwiczenia nr 5. TEMATYKA: Regresja liniowa dla prostej i płaszczyzny

PRZYKŁADY ROZWIAZAŃ STACJONARNEGO RÓWNANIA SCHRӦDINGERA. Ruch cząstki nieograniczony z klasycznego punktu widzenia. mamy do rozwiązania równanie 0,,

KOMBINATORYKA 1 Struktury kombinatoryczne

WNIOSKOWANIE W MODELU REGRESJI LINIOWEJ

Normy wektorów i macierzy

Równania różniczkowe

N ( µ, σ ). Wyznacz estymatory parametrów µ i. Y które są niezależnymi zmiennymi losowymi.

KADD Metoda najmniejszych kwadratów

Pierwsze kolokwium z Matematyki I 4. listopada 2013 r. J. de Lucas

POCHODNA KIERUNKOWA. DEFINICJA Jeśli istnieje granica lim. to granica ta nazywa siȩ pochodn a kierunkow a funkcji f(m) w kierunku osi l i oznaczamy

Sterowalność liniowych uk ladów sterowania

I. Podzielność liczb całkowitych

16 Przedziały ufności

V. Jednorodne układy równań różniczkowych liniowych o stałych współczynnikach

RACHUNEK OPERATOROWY MIKUSIŃSKIEGO I JEGO ZASTOSOWANIE DO RÓWNAŃ

Liczby zespolone, liniowa zależność i bazy Javier de Lucas. a d b c. ad bc

Liniowe równania ró»niczkowe n tego rz du o staªych wspóªczynnikach

Analiza Funkcjonalna WPPT IIIr. semestr letni 2011 WYK LAD 9,5: ZBIEŻNOŚĆ S LABA I *-S LABA TWIERDZENIE BANACHA ALAOGLU 28/05/2013

7 Liczby zespolone. 7.1 Działania na liczbach zespolonych. Liczby zespolone to liczby postaci. z = a + bi,

"Liczby rządzą światem." Pitagoras

g liczb rzeczywistych (a n ) spe lnia warunek

Procesy Stochastyczne - Zestaw 1

Dolne oszacowania wartości rekordowych

Wzór Taylora. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

Marek Be±ka, Statystyka matematyczna, wykªad Wykªadnicze rodziny rozkªadów prawdopodobie«stwa

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schematy oceniania zadań otwartych. Matematyka. Poziom podstawowy

Seria zadań z Algebry IIR nr kwietnia 2017 r. i V 2 = B 2, B 4 R, gdzie

Metody numeryczne Laboratorium 5 Info

IV. RÓWNANIA RÓŻNICOWE

Transkrypt:

R o z d z i a l III RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE LINIOWE WYŻSZYCH RZE DÓW 12. Rówaie różiczowe liiowe -tego rze du Na pocza te zauważmy, że podobie ja w dziedziie rzeczywistej wprowadzamy dla fucji zespoloych zmieej rzeczywistej pochode wyższych rze dów z aalogiczymi ozaczeiami. Niech podobie ja w poprzedim paragrafie K = R lub C. W paragrafie tym rozważać be dziemy rówaie różiczowe postaci (1) y () = a 1 (x)y ( 1) +... + a (x)y + b(x), gdzie a 1,..., a, b sa fucjami cia g lymi a przedziale (p, q) R o wartościach z cia la K. Rówaie to azywać be dziemy rówaiem różiczowym liiowym -tego rze du. Niech day be dzie u lad rówań różiczowych liiowych pierwszego rze du postaci (2) y 1 = y 2............................................. y 1 = y y = a (x)y 1 +... + a 1 (x)y + b(x). W lasość 1. Jeżeli Ψ jest itegralym rozwia zaiem u ladu (2), to jest postaci (3) Ψ = [ϕ (l 1) ] 1 l, gdzie ϕ : (p, q) K jest rozwia zaiem rówaia (1). Odwrotie, jeśli ϕ : (p, q) K jest rozwia zaiem rówaia (1), to Ψ postaci (3) jest rozwia zaiem itegralym u ladu (2). D o w ó d. Niech Ψ = [ψ l ] 1 l be dzie itegralym rozwia zaiem u ladu (2). Oczywiście ψ l : (p, q) K. Po lóżmy ϕ = ψ 1. Wówczas z olejych rówań u ladu (2) mamy ψ 2 = ϕ,..., ψ = ϕ ( 1), ϕ () (x) = a 1 (x)ϕ ( 1) (x) +... + a (x)ϕ(x) + b(x), x (p, q). Odwrotie, iech ϕ : (p, q) K spe lia rówaie (1). Po lóżmy ψ 1 = ϕ, ψ 2 = ϕ,..., ψ = ϕ ( 1). Wówczas ψ 1(x) = ψ 2 (x),..., ψ 1(x) = ψ (x), ψ (x) = a (x)ψ 1 (x) +... + a 1 (x)ψ (x) + b(x), x (p, q). To ończy dowód. W dalszym cia gu tego paragrafu za lożymy, że K = R. Zatem a 1,..., a, b be teraz fucjami rzeczywistymi.

12. RÓWNANIE RÓŻNICZKOWE LINIOWE -TEGO RZȨDU 49 Niech η = (η 1,..., η ) R. K = R) dostajemy Z twierdzeia 8.1 i powyższej w lasości (dla Twierdzeie 1. Dla ażdego putu (ξ, η) (p, q) R istieje do ladie jedo rozwia zaie itegrale ϕ : (p, q) R rówaia (1) spe liaja ce warui pocza towe (por. (1.2)). ϕ(ξ) = η 1, ϕ (ξ) = η 2,..., ϕ ( 1) (ξ) = η, Wobec powyższego twierdzeia ograiczymy sie tylo do rozwia zań itegralych rówaia (1). Gdy b = 0, to rówaie (1) ma postać (4) y () = a 1 (x)y ( 1) +... + a (x)y. Rówaie (4) azywać be dziemy jedorodym rówaiem różiczowym liiowym -tego rze du. Z w lasości 1 (dla K = R) i z w lasości 8.3 dostajemy W lasość 2. Ogó l itegralych rozwia zań rówaia (4) jest rzeczywista przestrzeia wetorowa -wymiarowa. Każ baze przestrzei, o tórej mowa powyżej, azywać be dziemy fudametalym u ladem rozwia zań rówaia (4). Z w lasości 2 otrzymujemy atychmiast Twierdzeie 2. Jeżeli ϕ 1,..., ϕ tworza fudametaly u lad rozwia zań rówaia (4), to ogó l rozwia zań itegralych rówaia (4) wyraża sie wzorem ϕ(x) = c 1 ϕ 1 (x) +... + c ϕ (x), x (p, q), gdzie c 1,..., c sa dowolymi liczbami rzeczywistymi. Podamy teraz twierdzeie aalogicze do twierdzeia 9.1. sprowadzaj ace poszuiwaie fudametalego u ladu rozwi azań rówaia rzȩdu -tego, do poszuiwaia fudametalego u ladu rozwi azań rówaia rzȩdu ( 1) - go. Twierdzeie 3. Jeśli 1 ϕ 1 jest itegralym rozwi azaiem rówaia (4) taim, że ϕ 1 (x) 0 dla x (p, q), 2 ψ 2,..., ψ tworz a fudametaly u lad rozwi azań rówaia (5) z ( 1) = 1 ϕ 1 (x) 2 l=0 [ 1 =l+1 a l + 1 (x) ϕ ( l 1) 1 (x) ] ϕ ( l 1) l + 1 1 (x) z (l),

50 III. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE LINIOWE WYŻSZYCH RZȨDÓW 3 ω 2,..., ω s a dowolymi ustaloymi fucjami pierwotymi odpowiedio fucji ψ 2,..., ψ, to fucje (6) ϕ 1, ϕ 1 ω 2,..., ϕ 1 ω tworz a fudametaly u lad rozwi azań rówaia (4). D o w ó d. Poażemy ajpierw, że ażda z fucji (6) jest rozwi azaiem rówaia (4). Istotie, pierwsza z fucji (6) jest rozwi azaiem rówaia (4) a mocy 1, atomiast dla pozosta lych fucji (6) mamy (ϕ ) () = ϕ ( ) () =0 = ϕ () + = ϕ () + + 2 1 l=0 =l+1 1 =1 1 =1 ( l + 1 1 = ϕ () 1 ω s + ϕ ( ) ( 1) + ϕ ( 1) ϕ ( ) ( 1) 1 m=1 =m 1 = ϕ () 1 ω s + a =1 m=1 ) a ϕ ( l 1) (l) 2 l=0 a m ϕ ( m) (m) ϕ ( m) m (m) 1 = ϕ () 1 ω [ s + a (ϕ ) () ϕ () =1 =0 ] ϕ ( l 1) l + 1 (l) [ ] 1 1 = ω s ϕ () 1 a ϕ () 1 + a (ϕ ) () + ω s a ϕ 1 =1 1 = a (ϕ ) (), s = 2,...,. =0 W osewecji wszystie fucje (6) s a rozwi azaiami rówaia (4). Poażemy teraz, że fucje (6) s a liiowo iezależe. Istotie, jeśli istiej a liczby c 1,..., c taie że c 1 ϕ 1 (x) + c 2 ϕ 1 (x) ω 2 (x) +... + c ϕ 1 (x) ω (x) = 0 dla x (p, q), to poieważ ϕ 1 (x) 0 dla x (p, q), wiȩc (7) c 1 + c 2 ω 2 (x) +... + c ω (x) = 0 dla x (p, q) i po zróżiczowaiu c 2 ψ 2 (x) +... + c ψ (x) = 0

12. RÓWNANIE RÓŻNICZKOWE LINIOWE -TEGO RZȨDU 51 dla x (p, q). Poieważ ψ 2,..., ψ tworz a fudametaly u lad rozwi azań rówaia (5), wiȩc c 2 = 0,..., c = 0 i z (7) wyia, że c 1 = 0. To ończy dowód. Z twierdzeia 2 i w lasości 1 (dla K = R) otrzymujemy latwo Wiose 1. Niech ϕ 0 be dzie rozwia zaiem itegralym rówaia (1) oraz ϕ 1,..., ϕ be dzie fudametalym u ladem rozwia zań rówaia (4). Wówczas ogó l rozwia - zań rówaia (1) wyraża sie wzorem ϕ(x) = ϕ 0 (x) + c 1 ϕ 1 (x) +... + c ϕ (x), x (p, q), gdzie c 1,..., c sa dowolymi liczbami rzeczywistymi. Niech ϕ 1,..., ϕ be itegralymi rozwia zaiami rówaia (4). Wyzaczi det[ϕ (l 1) ] 1 l, azywamy wrońsiaem u ladu ϕ 1,..., ϕ. Uwaga 1. Gdy day jest u lad fudametaly rozwia zań ϕ 1,..., ϕ rówaia (4), to ϕ 0 moża zaleźć meto wariacji sta lych, orzystaja c z twierdzeia 8.4. Ćwiczeia 1. Wyzaczyć ogó l rozwi azań itegralych astȩpuj acych rówań liiowych jedorodych w (p, q) R wiedz ac, że podaa fucja ϕ 1 jest rozwi azaiem: 2x a) y = (x+1)2 x 2 +1 y x 2 +1 y, (p, q) = R, ϕ 1 (x) = e x, x R, b) y = 12 x y, (p, q) = (0, + ), ϕ 2 1 (x) = x 4, x (0, + ). 2. Wyzaczyć ogó l rozwi azań itegralych astȩpuj acych rówań liiowych w (p, q) R wiedz ac, że podaa fucja ϕ 1 jest rozwi azaiem odpowiediego rówaia jedorodego: a) y = 4x x 2 +1 y 6x2 2 (x 2 +1) 2 y + 2x, (p, q) = R, ϕ 1 (x) = x 2 + 1, x R, b) y = 2x x 2 +1 y 2 x 2 +1 y 1, (p, q) = R, ϕ 1 (x) = x, x R, c) y = 2x x 2 +1 y 2 x 2 +1 y + 1 x, (p, q) = (0, + ), ϕ 1 (x) = x 2 1, x (0, + ), d) y = x 1 x y + 1 1 x y + x 1, (p, q) = (1, + ), ϕ 1 (x) = e x, x (1, + ), e) y = 2(x 1) 2x x 2 y + 2 2x x 2 y 2 2x x 2, (p, q) = (0, 2) ; ϕ 1 (x) = x 1, x (0, 2), f) y = 3 x y 4 x 2 y + x, (p, q) = (0, + ), ϕ 1 (x) = x 2, x (0, + ), g) y = 1 x y + 1 x 2 y + 4x (x 1), (p, q) = (0, + ), ϕ 1 (x) = x, x (0, + ). 3. Korzystaj ac z teorii rówań liiowych rzȩdu wyższego, wyzaczyć ogó l rozwi azań itegralych astȩpuj acych rówań w zbiorze (p, q) R: a) x 2 y = 12y, (p, q) = R (por. ćwiczeie 1b)), b) (1 x) y = xy + y, (p, q) = R (por. ćwiczeie 1d)), c) x 2 y = 3xy 4y, (p, q) = R (por. ćwiczeie 2f)).

52 III. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE LINIOWE WYŻSZYCH RZȨDÓW 13. Jedorode rówaie różiczowe liiowe -tego rze du o sta lych wspó lczyiach Pod ta azwa rozumieć be dziemy rówaie postaci (1) y () = a 1 y ( 1) +... + a y, gdzie a 1,..., a K. Tutaj, podobie ja poprzedio, K = R lub C. Wielomiaem charaterystyczym rówaia (1) azywamy wielomia postaci (2) λ a 1 λ 1... a. Rozważmy teraz jedorody u lad rówań różiczowych liiowych pierwszego rze du o sta lych wspó lczyiach postaci (3) y 1 = y 2.......................................... y 1 = y y = a y 1 + a 1 y 2 +... + a 1 y Macierz charaterystycza tego u ladu jest postaci λ 1... 0........................ 0 0... 1 a a 1... a 1 λ Wielomia charaterystyczy u ladu (3), be cy wyzacziiem powyższej macierzy jest rówy ( 1) (λ a 1 λ 1... a ), co sprawdzamy latwo z prostych w lasości wyzacziów. Widzimy sta d, że wielomia charaterystyczy (2) ma idetycze pierwiasti z wielomiaem charaterystyczym u ladu (3). Twierdzeie 1. Jeżeli λ 0 K jest p-rotym pierwiastiem wielomiau (2), to (4) e λ 0x, xe λ 0x,..., x p 1 e λ 0x sa liiowo iezależymi ad K rozwia zaiami rówaia (1). D o w ó d. Z powyższej obserwacji wyia, że λ 0 jest p-rotym pierwiastiem wielomiau charaterystyczego u ladu (3). Zatem z twierdzeia 11.2 i w lasości 12.1 dostajemy, że rówaie (1) ma p liiowo iezależych ad K rozwia zań postaci (5) e λ 0x P 1 (x),..., e λ 0x P p (x), x R, gdzie P jest wielomiaem o wspó lczyiach z K stopia ie wie szego iż 1, = 1,..., p. Wyia sta d, że wielomiay P 1,..., P p sa rówież liiowo iezależe ad K. Latwo sprawdzamy, że zbiór wielomiaów stopia ie wie szego iż p 1

13. JEDNORODNE RÓWNANIE RÓŻNICZKOWE LINIOWE -TEGO RZE DU... 53 jest p-wymiarowa przestrzeia wetorowa ad K. Zatem P 1,..., P p sa jej baza. W osewecji dla ażdego {0,..., p 1} gdzie a l K. Sta d x = a 1 P 1 (x) +... + a p P p (x), x R, (6) x e λ 0x = a 1 P 1 (x)e λ 0x +... + a p P p (x)e λ 0x, x R. Latwo sprawdzamy, że ombiacja liiowa rozwia zań rówaia (1) jest jego rozwia - zaiem (w przypadu K = R jest to bezpośredia osewecja w lasości 12.2). Sta d, z (5) i (6) dostajemy, że fucje postaci (4) sa rozwia zaiem rówaia (1). Sa oe oczywiście liiowo iezależe ad K. To ończy dowód. W dalszym cia gu za ladamy, że K = R i a 1,..., a R. Bezpośredio z twierdzeia 1 dostajemy Wiose 1. Jeżeli λ 0 jest p-rotym rzeczywistym pierwiastiem rówaia (2), to rówaie (1) ma p liiowo iezależych ad R rozwia zań postaci (4). Wiose 2. Jeżeli λ 0 = σ+iτ jest p-rotym zespoloym pierwiastiem rówaia (2), τ 0, to rówaie (1) ma 2p liiowo iezależych ad R rozwia zań postaci (7) e σx cos τx, xe σx cos τx,..., x p 1 e σx cos τx, e σx si τx, xe σx si τx,..., x p 1 e σx si τx, x R. D o w ó d. Z twierdzeia 1 (dla K = C) wyia, że fucje postaci (4) sa rozwia zaiami rówaia (1). Sta d i z fatu, że rówaie (1) ma teraz wspó lczyii rzeczywiste wyia, że fucje postaci (7) sa rówież rozwia zaiami (1). Liiowa iezależość ad R fucji (7) wyia bezpośredio z lematu 10.1. To ończy dowód. Z lematu 10.1 i z powyższych wiosów dostajemy latwo twierdzeie o fudametalym u ladzie rozwia zań rówaia (1). Niech λ 1 = σ 1 + iτ 1,..., λ r = σ r + iτ r be wszystimi różymi pierwiastami wielomiau (2) spe liaja cymi warue τ 0. Niech p 1,..., p r be odpowiedio rotościami tych pierwiastów. Twierdzeie 2. Jeżeli ażdemu {1,..., r} zgodie z wiosiem 1 albo 2 przyporz adujemy p albo 2p rozwi azań w zależości od tego czy τ = 0, czy τ > 0, to otrzymamy fudametaly u lad rozwia zań rówaia (1). Uwaga 1. W przypadu rówaia (12.1), gdy a 1,..., a sa sta lymi rzeczywistymi, moża zajdować rozwia zaia szczególe tego rówaia meto przewidywań ie orzystaja c z metody wariacji sta lych.

54 III. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE LINIOWE WYŻSZYCH RZȨDÓW Ćwiczeia 1. Wyzaczyć ogó l rozwi azań itegralych astȩpuj acych rówań liiowych jedorodych o sta lych wspó lczyiach w R R: a) y 2y y + 2y = 0, b) y (5) 2y (4) + y (3) = 0, c) y + 4y = 0, d) y (4) + y = 0. 2. Wyzaczyć ogó l rozwi azań itegralych astȩpuj acych rówań liiowych w R R: a) y y = 1 e x +1, b) y 3y + 3y y = ex 1+x, 2 c) y y = x 2 x + 1, d) y y = e 2x, e) y y = e x, f) y + y + y = cos 2x.