Ekstremalnie fajne równania

Podobne dokumenty
Rozwi zanie równania ró»niczkowego metod operatorow (zastosowanie transformaty Laplace'a).

Rachunek caªkowy funkcji wielu zmiennych

Równania ró»niczkowe I rz du (RRIR) Twierdzenie Picarda. Anna D browska. WFTiMS. 23 marca 2010

Funkcje wielu zmiennych

Funkcje wielu zmiennych

Zadania z analizy matematycznej - sem. II Ekstrema funkcji wielu zmiennych, twierdzenia o funkcji odwrotnej i funkcji uwikªanej

Matematyka 1. Šukasz Dawidowski. Instytut Matematyki, Uniwersytet l ski

Liniowe równania ró»niczkowe n tego rz du o staªych wspóªczynnikach

CAŠKA NIEOZNACZONA. Politechnika Lubelska. Z.Šagodowski. 18 lutego 2016

1 Ró»niczka drugiego rz du i ekstrema

1 Granice funkcji wielu zmiennych.

Zadania z analizy matematycznej - sem. II Rachunek ró»niczkowy funkcji wielu zmiennych

Elementy geometrii w przestrzeni R 3

Funkcje wielu zmiennych

Wykªad 7. Ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych.

Wykªad 4. Funkcje wielu zmiennych.

Rachunek ró»niczkowy funkcji jednej zmiennej

Liczby zespolone Pochodna Caªka nieoznaczona i oznaczona Podstawowe wielko±ci zyczne. Repetytorium z matematyki

Spis tre±ci. Plan. 1 Pochodna cz stkowa. 1.1 Denicja Przykªady Wªasno±ci Pochodne wy»szych rz dów... 3

Czy funkcja zadana wzorem f(x) = ex e x. 1 + e. = lim. e x + e x lim. lim. 2 dla x = 1 f(x) dla x (0, 1) e e 1 dla x = 1

ANALIZA NUMERYCZNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

Metody dowodzenia twierdze«

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

Wykªad 12. Transformata Laplace'a i metoda operatorowa

Legalna ±ci ga z RRI 2015/2016

r = x x2 2 + x2 3.

Fakty wstępne Problem brachistochrony Literatura. Rachunek wariacyjny. Bartosz Wróblewski

Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI Zastosowanie eliptycznych równa«ró»niczkowych

Funkcje, wielomiany. Informacje pomocnicze

I Rok LOGISTYKI: wykªad 2 Pochodna funkcji. iloraz ró»nicowy x y x

Zagadnienia na wej±ciówki z matematyki Technologia Chemiczna

Pochodna funkcji jednej zmiennej

Zadania z z matematyki dla studentów gospodarki przestrzennej UŠ. Marek Majewski Aktualizacja: 31 pa¹dziernika 2006

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

Funkcja rzeczywista zmiennej rzeczywistej. Pochodna (szkic wykªadu)

Zbiory i odwzorowania

Krzywe i powierzchnie stopnia drugiego

2. L(a u) = al( u) dla dowolnych u U i a R. Uwaga 1. Warunki 1., 2. mo»na zast pi jednym warunkiem: L(a u + b v) = al( u) + bl( v)

Ciaªa i wielomiany. 1 Denicja ciaªa. Ciaªa i wielomiany 1

Indeksowane rodziny zbiorów

ELEMENTARNA TEORIA LICZB. 1. Podzielno±

Wektory w przestrzeni

Spis tre±ci. 1 Gradient. 1.1 Pochodna pola skalarnego. Plan

Opis matematyczny ukªadów liniowych

PRAWA ZACHOWANIA. Podstawowe terminy. Cia a tworz ce uk ad mechaniczny oddzia ywuj mi dzy sob i z cia ami nie nale cymi do uk adu za pomoc

Wybrane poj cia i twierdzenia z wykªadu z teorii liczb

Przekroje Dedekinda 1

a) f : R R R: f(x, y) = x 2 y 2 ; f(x, y) = 3xy; f(x, y) = max(xy, xy); b) g : R 2 R 2 R: g((x 1, y 1 ), (x 2, y 2 )) = 2x 1 y 1 x 2 y 2 ;

Wst p do sieci neuronowych 2010/2011 wykªad 7 Algorytm propagacji wstecznej cd.

Szkice rozwi za«zada«z egzaminu 1

Informacje pomocnicze:

AM II /2019 (gr. 2 i 3) zadania przygotowawcze do I kolokwium

Matematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 wykład 13 (27 maja)

Równania ró»niczkowe rz du pierwszego

Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni

Informacje pomocnicze

5 Równania ró»niczkowe cz stkowe liniowe drugiego

Relacj binarn okre±lon w zbiorze X nazywamy podzbiór ϱ X X.

JAO - J zyki, Automaty i Obliczenia - Wykªad 1. JAO - J zyki, Automaty i Obliczenia - Wykªad 1

i, lub, nie Cegieªki buduj ce wspóªczesne procesory. Piotr Fulma«ski 5 kwietnia 2017

Dynamika Bryªy Sztywnej

Macierze i Wyznaczniki

1 Bª dy i arytmetyka zmiennopozycyjna

Macierze i Wyznaczniki

Liczby pierwsze Fermata

Interpolacja funkcjami sklejanymi

Zastosowanie przeksztaªcenia Laplace'a. Przykªad 1 Rozwi» jednorodne równanie ró»niczkowe liniowe. ÿ(t) + 5ẏ(t) + 6y(t) = 0 z warunkami pocz tkowymi

Liczenie podziaªów liczby: algorytm Eulera

sin x 1+cos 2x. 3. Znajd¹ okres podstawowy funkcji: 6) f(x) = cos(4πx + 2), 8) f(x) = cos 2 x, 9) f(x) = tg πx 4) f 1 ([1, 9]), 5) f ([ 1, 1]),

A = n. 2. Ka»dy podzbiór zbioru sko«czonego jest zbiorem sko«czonym. Dowody tych twierdze«(elementarne, lecz nieco nu» ce) pominiemy.

Arkusz 4. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni

1 Funkcje dwóch zmiennych podstawowe pojęcia

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

Liniowe zadania najmniejszych kwadratów

22. CAŁKA KRZYWOLINIOWA SKIEROWANA

Bifurkacje. Ewa Gudowska-Nowak Nowak. Plus ratio quam vis

1 Trochoidalny selektor elektronów

Metodydowodzenia twierdzeń

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

WYKŠAD 3. di dt. Ġ = d (r v) = r P. (1.53) dt. (1.55) Przyrównuj c stronami (1.54) i (1.55) otrzymujemy wektorowe równanie

Uczenie Wielowarstwowych Sieci Neuronów o

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

Matematyka II: Zadania przed 3. terminem S tu niektóre zadania z egzaminu z rozwi zaniami i troch dodatkowych

Macierz A: macierz problemów liniowych (IIII); Macierz rozszerzona problemów liniowych (IIII): a 11 a 1m b 1 B = a n1 a nm b n

det A := a 11, ( 1) 1+j a 1j det A 1j, a 11 a 12 a 21 a 22 Wn. 1 (Wyznacznik macierzy stopnia 2:). = a 11a 22 a 33 +a 12 a 23 a 31 +a 13 a 21 a 32

Modele wielorównaniowe. Problem identykacji

2 Liczby rzeczywiste - cz. 2

Funkcje jednej zmiennej. Granica, ci gªo±. (szkic wykªadu)

Matematyka. Justyna Winnicka. rok akademicki 2016/2017. Szkoªa Gªówna Handlowa

MATEMATYKA 4 INSTYTUT MEDICUS FUNKCJA KWADRATOWA. Kurs przygotowawczy na studia medyczne. Rok szkolny 2010/2011. tel

XVII Warmi«sko-Mazurskie Zawody Matematyczne

Materiaªy do Repetytorium z matematyki

Zadania. 4 grudnia k=1

Egzamin test GRUPA A (c) maleje na przedziale (1, 6). 0, ,5 1

Podstawy logiki i teorii zbiorów wiczenia

Strategie zabezpieczaj ce

Ukªady równa«liniowych

Egzamin test. Matematyka dla Biologów Warszawa, 1 lutego GRUPA A

Transkrypt:

Ekstremalnie fajne równania

ELEMENTY RACHUNKU WARIACYJNEGO Zaczniemy od ogólnych uwag nt. rachunku wariacyjnego, który jest bardzo przydatnym narz dziem mog cym posªu»y do rozwi zywania wielu problemów praktycznych, nie tylko z zakresu zyki. Dana jest funkcja F (y(x), y (x), x) i dwa punkty P 1 = (x 1, y 1 ) i P 2 = (x 2, y 2 ) takie,»e y 1 = y(x 1 ) i y 2 = y(x 2 ). () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 2 / 1

ELEMENTY RACHUNKU WARIACYJNEGO Mówimy,»e caªka I = x 2 F ( ) y(x), y (x), x dx x 1 ma minimum lub maksimum dla pewnej ró»niczkowalnej krzywej y(x) o pocz tku w punkcie P 1 i ko«cu w punkcie P 2, je±li dla ka»dej innej, bliskiej, ró»niczkowalnej krzywej ȳ(x) o tych samych ko«cach osi ga odpowiednio warto± wi ksz lub mniejsz. () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 3 / 1

ELEMENTY RACHUNKU WARIACYJNEGO Innymi sªowy, rozpatrujemy wszystkie ró»niczkowalne krzywe pomi dzy punktami P 1 i P 2 i wybieramy t, która ekstremalizuje zdeniowan wy»ej caªk. Poszukiwana krzywa y(x) ekstremalizuje caªk I. () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 4 / 1

PROBLEMY WARIACYJNE Po raz pierwszy tego typu problem sformuªowaª Johann Bernoulli w 1696 r. Przykªad 1: Brachistochrona Bernoulliego. Poszukujemy krzywej rozpi tej pomi dzy zadanymi punktami P 1 i P 2, po której punkt materialny o masie m zsunie si w jednorodnym polu grawitacyjnym bez tarcia w najkrótszym czasie. Na niesko«czenie krótkiej drodze ds pr dko± v jest w przybli»eniu staªa, wi c dt = ds v. () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 5 / 1

PROBLEMY WARIACYJNE Caªkowity czas ruchu punktu materialnego pomi dzy punktami P 1 i P 2 jest równy caªce gdzie ds = T 0 dt = P 2 (dx) 2 + (dy) 2 = P 1 dt T = P 2 P 1 ( ) 2 dy 1 + dx = dx ds v 1 + (y ) 2 dx Skorzystajmy z zasady zachowania energii w polu grawitacyjnym 1 2 mv 2 = mgy v = 2gy gdzie uwzgl dnili±my fakt,»e o± Oy ukªadu kartezja«skiego jest skierowana w dóª. () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 6 / 1

PROBLEMY WARIACYJNE Musimy zatem zminimalizowa caªk T = x 2 x 1 1 + y 2 2gy dx = 1 x2 1 + y 2 dx 2g y Zauwa»my,»e funkcja F ma w tym przypadku posta F (y, y ) = x 1 1 + y 2 gdy» staªy czynnik wyst puj cy przed caªk nie wpªywa na to, dla jakiej funkcji b dzie mie ona ekstremum. y () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 7 / 1

PROBLEMY WARIACYJNE Przykªad 2: Minimalna powierzchnia obrotowa. Poszukujemy krzywej rozpi tej pomi dzy zadanymi punktami P 1 i P 2, która w wyniku obrotu o k t peªny wzgl dem osi Ox utworzy bryª o najmniejszej powierzchni. Promie«y niesko«czenie cienkiego paska o szeroko±ci ds jest w przybli»eniu staªy, wi c jego powierzchnia ds = 2πyds, gdzie tak jak poprzednio ds = (dx) 2 + (dy) 2 = 1 + (y ) 2 dx () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 8 / 1

PROBLEMY WARIACYJNE powierzchnia bryªy obrotowej wyra»a si wzorem S = P 2 2πyds = 2π x 2 y 1 + y 2 dx P 1 x 1 Funkcja F ma w tym przypadku posta F (y, y ) = y 1 + y 2 gdy» czynnik 2π wyst puj cy przed caªk nie wpªywa na to, dla jakiej funkcji b dzie mie ona ekstremum. () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 9 / 1

ELEMENTY RACHUNKU WARIACYJNEGO Leonhard Euler (17071783) sprowadziª problem wariacyjny do równa«ró»niczkowych. F y d dx F y = 0 Jest to równanie EuleraLagrange'a, którego speªnienie jest warunkiem koniecznym na to, aby caªka I = x 2 F (y(x), y (x), x)dx x 1 miaªa ekstremum dla krzywej y(x) o ustalonych wpóªrz dnych punktów ko«cowych: y 1 = y(x 1 ) i y 2 = y(x 2 ). () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 10 / 1

ELEMENTY RACHUNKU WARIACYJNEGO Równanie EuleraLagrange'a jest równaniem ró»niczkowym drugiego rz du. W przypadku gdy funkcja F nie zale»y bezpo±rednio od zmiennej niezale»nej x, tzn. F (y, y, x) = F (y, y ), jedno caªkowanie mo»na ªatwo wykona i równanie EuleraLagrange'a sprowadza si do równania F y F y = const. () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 11 / 1

ELEMENTY RACHUNKU WARIACYJNEGO Dla dowodu poka»emy,»e pochodna wyra»enia po lewej stronie równania znika. Obliczmy d dx ( ) F y F y = F y y + F y y F y ( = y F d ) F y dx y = 0 }{{} =0 y y d dx F y = gdzie w ostatniej równo±ci skorzystali±my z równania EuleraLagrange'a. Z tak sytuacj mieli±my wªa±nie do czynienia w obu rozpatrzonych wcze±niej przykªadach problemów wariacyjnych. () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 12 / 1

TROCH MATEMATYKI Niech X = C 1 ([t 0, t 1 ], R n ). Rozpatrzmy funkcjonaª Φ okre±lony na przestrzeni X dany wzorem Φ(x) = t 1 L(x(t), x (t), t)dt t 0 Funkcjonaª Φ nazywamy funkcjonaªem dziaªania. B dziemy zakªada,»e L: R 2n [t 0, t 1 ] R ma ci gªe pochodne cz stkowe drugiego rz du. Twierdzenie 1 Funkcjonaª Φ jest ró»niczkowalny w ka»dym punkcie x X, a jego pochodna wyra»a si wzorem: Φ (x)h = t 1 t 0 [ n L d dt i=1 x i ] L x i h i dt + [ n L h i x i=1 i ] t=t 1 t=t 0 () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 13 / 1

TROCH MATEMATYKI Niech V b dzie hiperpªaszczyzn w X dan wzorem V = {x X : x(t 0 ) = x 0, x(t 1 ) = x 1 } gdzie x 0 i x 1 s ustalonymi punktami z R n. Wówczas: Wniosek 1 Pochodna funkcjonaªu Φ: V R wyra»a si wzorem: Φ (x)h = n i=1 t 1 t 0 [ L x i d dt ] L x h i dt i () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 14 / 1

TROCH MATEMATYKI B dziemy rozpatrywali funkcjonaª Φ tylko na hiperpªaszczy¹nie V. Funkcj x V nazywamy ekstremal funkcjonaªu Φ, je»eli Φ (x) = 0. Oczywi±cie funkcjonaª Φ mo»e mie ekstermum tylko na ekstremali. Twierdzenie 2 Funkcja x V jest ekstremal funkcjonaªu Φ wtedy i tylko wtedy, gdy d L dt x i L x i = 0, i = 1, 2,..., n () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 15 / 1

ZASADA HAMILTONA Irlandzki matematyk William Rowan Hamilton (18051865) sformuªowaª zasad minimalnego (stacjonarnego) dziaªania, która brzmi nast puj co. Zasada Hamiltona Ruch ukªadu mechanicznego o n stopniach swobody od chwili pocz tkowej t 1 do chwili ko«cowej t 2 przebiega tak,»e dziaªanie S = t 2 L(q 1, q 2,..., q n, q 1, q 2,..., q n, t) dt t 1 jest minimalne (stacjonarne), tzn. δs = 0. Wariacje wspóªrz dnych uogólnionych w chwili pocz tkowej i ko«cowej musz przy tym znika δq i (t 1 ) = δq i (t 2 ) = 0, i = 1, 2,..., n. () Ekstremalnie fajne równania 5 listopada 2014 16 / 1