Dodawanie i mnożenie liczb zespolonych są działaniami wewnętrznymi tzn., że ich wynikiem jest liczba zespolona.

Podobne dokumenty
Ekoenergetyka Matematyka 1. Wykład 1.

Matematyka liczby zespolone. Wykład 1

Liczby zespolone. Magdalena Nowak. 23 marca Uniwersytet Śląski

ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH LICZBY ZESPOLONE

1. Liczby zespolone. Jacek Jędrzejewski 2011/2012

PRZESTRZEŃ WEKTOROWA (LINIOWA)

Liczby zespolone. x + 2 = 0.

Przekształcenia całkowe. Wykład 1

1. Liczby zespolone i

Algebra WYKŁAD 2 ALGEBRA 1


MATERIA LY DO ĆWICZEŃ Z ANALIZY ZESPOLONEJ Literatura: [Ch] J. Cha

Dr Maciej Grzesiak, Instytut Matematyki

LICZBY ZESPOLONE. 1. Wiadomości ogólne. 2. Płaszczyzna zespolona. z nazywamy liczbę. z = a + bi (1) i = 1 lub i 2 = 1

Rozdział 2. Liczby zespolone

Zastosowanie funkcji inżynierskich w arkuszach kalkulacyjnych zadania z rozwiązaniami

Algebra WYKŁAD 1 ALGEBRA 1

Rozdział 2. Liczby zespolone

Liczby zespolone. P. F. Góra (w zastępstwie prof. K. Rościszewskiego) 27 lutego 2007

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,

Zadania egzaminacyjne

Funkcje analityczne. Wykład 2. Płaszczyzna zespolona. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)

W takim modelu prawdopodobieństwo konfiguracji OR wynosi. 0, 21 lub , 79. 6

ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ. 1. Ciała

Tomasz Grębski. Liczby zespolone

(4) W zbiorze R R definiujemy działania i wzorami. (a, b) (c, d) =(a + c, b + d),

Praca domowa - seria 2

Matematyka w Instytucie Akustyki. Maciej Radziejewski

III. LICZBY ZESPOLONE

VIII Skalmierzycki Konkurs Interdyscyplinarny Z matematyka w XXI wieku

Wykłady z matematyki Liczby zespolone

Liczby zespolone. Katarzyna Grabowska. Uniwersytet Warszawski, Wydział Fizyki, Katedra Metod Matematycznych Fizyki. Letnia Szkoła Fizyki, Płock 2008

Funkcje zespolone. 2 Elementarne funkcje zespolone zmiennej zespolonej

Zadania z funkcji zespolonych. III semestr

Fraktale - wprowadzenie

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

Kolorowa płaszczyzna zespolona

Algebra abstrakcyjna

Kurs wyrównawczy - teoria funkcji holomorficznych

Modelowanie i obliczenia techniczne. Modelowanie matematyczne Metody modelowania

GAL 80 zadań z liczb zespolonych

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z MATEMATYKI W KLASACH I - III GIMNAZJUM. Rok szkolny 2015/16

2 Kongruencje 5. 4 Grupy 9. 5 Grupy permutacji Homomorfizmy grup Pierścienie 16

Wykład 4: Fraktale deterministyczne i stochastyczne

Matematyczne Metody Fizyki I Dr hab. inż. Mariusz Przybycień

dr inż. Ryszard Rębowski 1 WPROWADZENIE

Matematyczne Metody Fizyki I

Funkcje pola we współrzędnych krzywoliniowych cd.

Indeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl. krzywej zamknietej

A = {dostęp do konta} = {{właściwe hasło,h 2, h 3 }} = 0, (10 4 )! 2!(10 4 3)! 3!(104 3)!

3. Zapas stabilności układów regulacji 3.1. Wprowadzenie

k i j=1 f(ζ) dζ = f(z). (ζ z) f n (ζ) 1 dζ f(z) = 1

PODSTAWY AUTOMATYKI. MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.

Transformator Φ M. uzwojenia; siła elektromotoryczna indukowana w i-tym zwoju: dφ. = z1, z2 liczba zwojów uzwojenia pierwotnego i wtórnego.

3. Zapas stabilności układów regulacji 3.1. Wprowadzenie

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA Z MATEMATYKI W KLASIE PIERWSZEJ GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

Liczby zespolone C := R 2.

Przestrzeń liniowa R n.

Sylabus do programu kształcenia obowiązującego od roku akademickiego 2012/13

Liczby zespolone. Niech C = R 2. Zdefiniujmy dwa działania w C. Dodawanie + : C 2 C zdefiniowane jest przez

Zadania z algebry liniowej - sem. I Struktury algebraiczne

Podstawowe struktury algebraiczne

Skąd się biorą i jak należy rozumieć liczby zespolone

1. ALGEBRA Liczby zespolone

Algebra liniowa z geometrią analityczną

1 Elementy logiki i teorii mnogości

Metody dokładne w zastosowaniu do rozwiązywania łańcuchów Markowa

Zadania o liczbach zespolonych

Matematyka A kolokwium 26 kwietnia 2017 r., godz. 18:05 20:00. i = = i. +i sin ) = 1024(cos 5π+i sin 5π) =

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2, lato 2016/17

Wykład 3 Równania rózniczkowe cd

Wydawnictwo Wyższej Szkoły Komunikacji i Zarządzania w Poznaniu

Logika, teoria zbiorów i wartość bezwzględna

Zbiory, relacje i funkcje

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 2 POZIOM PODSTAWOWY. Etapy rozwiązania zadania

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

Przykładowy zestaw zadań nr 2 z matematyki Odpowiedzi i schemat punktowania poziom rozszerzony

Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria

Projekt Informatyka przepustką do kariery współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Zestaw 2. Definicje i oznaczenia. inne grupy V 4 grupa czwórkowa Kleina D n grupa dihedralna S n grupa symetryczna A n grupa alternująca.

ZADANIA ZAMKNIETE W zadaniach 1-25 wybierz i zaznacz na karcie odpowiedzi poprawna

Wykład 14. Elementy algebry macierzy

Algebra liniowa i geometria analityczna. Autorzy: Agnieszka Kowalik Michał Góra

Wersja testu A 18 czerwca 2012 r. x 2 +x dx

Grupy, pierścienie i ciała

Marek Zakrzewski Wydział Matematyki Politechnika Wrocławska. Lekarstwo na kłopoty z Cardanem: Róbta co Vieta.

Przedmowa 5. Rozdział 1 Przekształcenie Laplace a 7

Geometria analityczna w przestrzeni. Kierunek. Długość. Zwrot

Algebra WYKŁAD 3 ALGEBRA 1

Równanie Schrödingera dla elektronu w atomie wodoru Równanie niezależne od czasu w trzech wymiarach współrzędne prostokątne

Rozwiązania zadań z kolokwium w dniu r. Zarządzanie Licencjackie, WDAM, grupy I i II

Macierze i Wyznaczniki

Działania Definicja: Działaniem wewnętrznym w niepustym zbiorze G nazywamy funkcję działającą ze zbioru GxG w zbiór G.

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ

Wymagania edukacyjne z matematyki w klasie V Matematyka z plusem

Liczby zespolone. dr Krzysztof yjewski Mechatronika; S-I 0.in». 6 pa¹dziernika Oznaczenia. B dziemy u»ywali nast puj cych oznacze«:

DB Algebra liniowa semestr zimowy 2018

Matematyka dyskretna

Zginanie Proste Równomierne Belki

Wielokryteriowa optymalizacja liniowa (WPL)

Transkrypt:

Wykład - LICZBY ZESPOLONE Algebra licb espolonych, repreentacja algebraicna i geometrycna, geometria licb espolonych. Moduł, argument, postać trygonometrycna, wór de Moivre a.' Zbiór Licb Zespolonych Niech a, b, c, d,... będą elementami bioru licb recywistych R. Uogólnienie licby recywistej - uporądkowana para licb recywistych spełniająca pewne definicje i nawana licbą espoloną. Licbami espolonymi naywamy uporądkowane pary licb recywistych, np. (a, b), (c, d), dla których określamy równość, dodawanie i mnożenie w sposób następujący: a, b c, d a c b d a, b c, d a c, b d a, b c, d ac bd, ad bc Dodawanie i mnożenie licb espolonych są diałaniami wewnętrnymi tn., że ich wynikiem jest licba espolona. Prykład Oblicyć sumę i ilocyn licb espolonych (,-) i (3,7) (, -) + (3, 7) = ( + 3, - + 7) = (5, 6) (, -)(3, 7) = ( 37, 7 3) = (3, ) Zbiór licb espolonych onacymy literą C; jest to pocątkowa litera łacińskiego słowa complexus espolony. Zbiór licb espolonych jest ciałem. Odejmowaniem licb espolonych naywamy diałanie odwrotne do dodawania. Wynik odejmowania licb espolonych naywamy różnicą licb espolonych. (x,y) = (a,b) (c,d) (x,y) + (c,d) = (a,b) Z definicji dodawania i równości licb espolonych wynika, że wtedy x + c = a i y +d = b, cyli (a, b) - (c, d) = (a - c, b - d) Prykład (,-) (3,7) = ( 3, - - 7) = (-,-8). Dieleniem licb espolonych naywamy diałanie odwrotne do mnożenia. Wynik dielenia licb espolonych naywamy iloraem licb espolonych. ( a, b) (x, y) = (x, y)(c, d) = (a, b) ( c, d)

Z definicji mnożenia i równości licb espolonych wynika, że wtedy cx dy a dx cy b Układ ten jest jednonacnie rowiąalny, gdy wynacnik tego układu era, cyli gdy licba espolona (c, d) nie jest erem. Stąd a, b ac bd ad bc, c, d c d c d Prykład, 3 7 7 3 7,, 3,7 3 7 3 7 58 58 c d jest różny od W biore licb espolonych o elementach postaci (a, b) można wyodrębnić podbiór o elementach (a, 0) Dodawanie i mnożenie licb postaci (a,0) (a, 0) + (b, 0) = (a + b, 0) (a, 0) (b, 0) = (ab, 0) Element neutralny dodawania - (0, 0) Element neutralny mnożenia - (, 0) Element preciwny do (a,0) - - (a, 0) Element odwrotny do (a,0) -, 0 dla (a, 0) (0, 0). a Wyodrębniony podbiór bioru licb espolonych ma wględem dodawania i mnożenia jego elementów analogicne właściwości jak biór R licb recywistych. Pryjmujemy (a, 0) = a tn. licba espolona (a, 0) jest utożsamiona licbą recywistą a. W scególności licba (0,0) ostała utożsamiona erem recywistym. Jedynka urojona Licby (0, b), różnej od era espolonego, nie można w analogicny sposób utożsamić żadną licbą recywistą. Licbę (0,) będiemy onacać symbolem i. i = (0,) Licbę tę naywamy jedynką urojoną Urojona, dlatego że i =, ponieważ i i (0, )(0, )=(-, 0)= -

a, bc, d ac bd, ad bc gdy tymcasem nie istnieje licba recywista, której kwadrat byłby licbą ujemną. Ponieważ (a, b) = (a, 0) + (0, b) ora (0, b) = (0, )(b, 0) możemy licbę espoloną (a, b) apisać w postaci kanonicnej Gaussa a + bi a R - cęść recywista licby espolonej, br - cęść urojona licby espolonej, a = Re(a + bi), Re - realis - recywisty (łac.) b = Im(a + bi), Im - imaginarius - urojony (łac.) Licba espolona ib, gdy b 0 - licba urojona. Licbę espoloną będiemy dalej naywać krótko licbą i onacać także jedną litera, np., Pry cym = a + bi. Diałania na licbach espolonych w postaci kanonicnej a ib c id a c ib d a ib c id a c ib d a ib c id ac iad ibc i bd ac bd i ad bc Modułem licby espolonej = a + bi, onacanym pre, naywamy recywistą licbę nieujemną, będącą pierwiastkiem sumy kwadratów cęści recywistej i cęści urojonej tej licby Prykład 3 4i 3 a b 4 5,, i, 0 0. Twierdenie Licba espolona jest wtedy i tylko wtedy erem, gdy jej moduł jest równy eru (=0) (//=0) Licbą sprężoną licbą a bi, naywamy licbę postaci a bi. Onacenie = a bi. Dwie licby, których jedna jest sprężona drugą, naywamy licbami sprężonymi.

Wniosek (i) Licby sprężone mają równe moduły, (ii) Ilocyn licb sprężonych jest równy kwadratowi ich wspólnego modułu Wór (ii) można napisać w postaci a b a bia bi Wniosek W biore licb espolonych sumę kwadratów można rołożyć na ilocyn cynników pierwsego stopnia. Prykład 3 4 3 4i3 4i a b a ba b Prykład 3 4i 3 4i 3 4 a ib a ib c id c id 3 5 c id c id i i3 4i 4 5 ac bd iad bc c d i i 3 4i 3 4 5 5 Prykład Rowiąanie równania kwadratowego dla 0 3 3 3i 3 i, x x 3 i x 0 x 3 i INTERPRETACJA GEOMETRYCZNA LICZB ZESPOLONYCH Diagram Arganda Interpretacje licby espolonej: a) x yi punkt P(x, y) diagram Arganda r, Arg b) x yi wektor [x, y] w R (prestreń wektorowa, odpowiedniość międy C, a prestrenią wektorową R ) x yi x, y x yi x, y

Oś urojona =Im Matematyka I Płascynę espoloną licb onacymy symbolem C. Y =x+yi P(x,y) [x,y] i 0 Oś recywista =Re Geometrycna interpretacja diałań dla licb espolonych Dodawanie licb espolonych = dodawanie wektorów x y i x y i x x y y i Odejmowanie licb espolonych = x y ix y i x x y y i odejmowanie wektorów Argumentem licby x yi 0, onacanym pre Arg, naywamy każdą licbę recywistą, spełniającą dwa warunki gdie x y >0 cos x, sin Argument licby 0 nie jest określony. Argument główny licby argument licby, który należy do prediału Onacenie arg Stąd <arg ora y Arg = arg + k, k 0,,... Prykład arg = 0, Arg = k, argi = /, Argi = / + k (,.

Moduł licby espolonej długość wektora wodącego punktu odpowiadającego tej licbie (interpretacja geometrycna). Argument licby espolonej - miara wględna kąta, jaki twory wektor wodący punktu osią recywistą (interpretacja geometrycna). Im =x+yi 0 r=// Re Postać trygonometrycna licby espolonej r cos isin r moduł licby espolonej - argument licby espolonej Prykład Napisać w postaci trygonometrycnej licbę argumentem. r 3 cos sin Im 3 k stąd 6 = 3 i posługując się jej głównym 3 i cos 6 i sin 6 = 3 + r= =/6 3 Re

równość dwóch licb espolonych Uwaga Zapis Arg / / 0 0 0 i 0, Arg mod Arg Arg onaca, że argumenty licb i są równe modulo, Arg Arg +k Mnożenie licb espolonych w postaci trygonometrycnej r (cos isin ), r (cos isin ) [ r (cos isin )][ r (cos isin )] = rr [(cos cos sin sin ) i(cos sin sin cos ) = r r [cos( ) isin( ) Wniosek (i) Moduł ilocynu dwóch licb espolonych jest równy ilocynowi ich modułów (ii) Argument ilocynu dwóch licb espolonych jest równy sumie ich argumentów Arg( ) Arg Arg (iii) Moduł ilorau licb espolonych jest równy iloraowi ich modułów (iv) Argument ilorau dwóch licb espolonych jest równy różnicy ich argumentów Arg = Arg Arg Twierdenie ( de Moivre a) Dla każdej licby espolonej Dielenie licb espolonych w postaci trygonometrycnej r [cos( ) i sin( )] r ora dla licby naturalnej n 0,,,..., achodi: n r r cos i sin n n i n cos sin

Powyżse twierdenie achodi również dla licb całkowitych ujemnych: n = n n r cos n i sin n r n cos n i sin n r n cos n isin n cos n i sin n cos n sin n r n W scególności, dla: r cos i sin 0 licba odwrotna do wyraża się worem: cos i sin r