V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH

Podobne dokumenty
KONSPEKT WYKŁADU. nt. METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH TEORIA I ZASTOSOWANIA. Piotr Konderla

Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 6

5. Pochodna funkcji. lim. x c x c. (x c) = lim. g(c + h) g(c) = lim

Podstawy teorii falek (Wavelets)

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 6

p Z(G). (G : Z({x i })),

Statystyka. Zmienne losowe

METODA ELEMENTU SKOŃCZONEGO. Termokinetyka

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 6

W praktyce często zdarza się, że wyniki obu prób możemy traktować jako. wyniki pomiarów na tym samym elemencie populacji np.

I. Elementy analizy matematycznej

5. Maszyna Turinga. q 1 Q. Konfiguracja: (q,α β) q stan αβ niepusta część taśmy wskazanie położenia głowicy

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 7

Funkcje i charakterystyki zmiennych losowych

ALGEBRA LINIOWA. Wykład 2. Analityka gospodarcza, sem. 1. Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska

Natalia Nehrebecka. Zajęcia 3

Wykład 16. P 2 (x 2, y 2 ) P 1 (x 1, y 1 ) OX. Odległość tych punktów wyraża się wzorem: P 1 P 2 = (x 1 x 2 ) 2 + (y 1 y 2 ) 2

f(x, y) = arctg x y. f(u) = arctg(u), u(x, y) = x y. x = 1 1 y = y y = 1 1 +

Macierz o wymiarach m n. a 21. a 22. A =

Informacja o przestrzeniach Sobolewa

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Rozkład dwupunktowy. Rozkład dwupunktowy. Rozkład dwupunktowy x i p i 0 1-p 1 p suma 1

ROZKŁADY ZMIENNYCH LOSOWYCH

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

Statystyka Inżynierska

Laboratorium ochrony danych

Statystyka Opisowa 2014 część 2. Katarzyna Lubnauer

Sztuczne sieci neuronowe. Krzysztof A. Cyran POLITECHNIKA ŚLĄSKA Instytut Informatyki, p. 311

Programowanie Równoległe i Rozproszone

V. TERMODYNAMIKA KLASYCZNA

Natalia Nehrebecka. Wykład 2

ALGEBRY HALLA DLA POSETÓW SKOŃCZONEGO TYPU PRINJEKTYWNEGO

Analiza matematyczna i algebra liniowa Macierze

Równania różniczkowe cz astkowe rzȩdu pierwszego

Przez n-wymiarowy wektor kolumnowy (rzeczywisty), będziemy rozumieć układ n liczb rzeczywistych x 1, x 2,..., x n ustawionych w kolumnę:

Matematyka z el. statystyki, # 1 /Geodezja i kartografia I/

Zapis informacji, systemy pozycyjne 1. Literatura Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard. Harvey M. Deitl, Paul J. Deitl, Arkana C++. Programowanie.

Dystrybucje, wiadomości wstępne (I)

Badanie współzależności dwóch cech ilościowych X i Y. Analiza korelacji prostej

Odtworzenie wywodu metodą wstępującą (bottom up)

Treści programowe. Matematyka. Efekty kształcenia. Literatura. Terminy wykładów i ćwiczeń. Warunki zaliczenia. tnij.org/ktrabka

Analiza danych. Analiza danych wielowymiarowych. Regresja liniowa. Dyskryminacja liniowa. PARA ZMIENNYCH LOSOWYCH

Metody symulacji w nanostrukturach (III - IS)

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 7

TRANZYSTOR BIPOLARNY CHARAKTERYSTYKI STATYCZNE

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 7

65120/ / / /200

1 Przestrzenie statystyczne, statystyki

Algebra liniowa. 1. Macierze.

Akwizycja i przetwarzanie sygnałów cyfrowych

Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska

Wykład 4 Udowodnimy teraz, że jeśli U, W są podprzetrzeniami skończenie wymiarowej przestrzeni V to zachodzi wzór: dim(u + W ) = dim U + dim W dim(u

Przestrzenie wektorowe

Dystrybucje. Marcin Orchel. 1 Wstęp Dystrybucje Pochodna dystrybucyjna Przestrzenie... 5

Miniatura 1 Magia okręgu jednostkowego

u u u( x) u, x METODA RÓŻNIC SKOŃCZONYCH, METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH i METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Parametry zmiennej losowej

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka Katarzyna Rosiak-Lada. Zajęcia 3

Pattern Classification

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

Zaawansowane metody numeryczne

BADANIA OPERACYJNE. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności. dr Adam Sojda

Wprowadzenie. Support vector machines (maszyny wektorów wspierających, maszyny wektorów nośnych) SVM służy do: Zalety metody SVM

Twierdzenie Bezouta i liczby zespolone Javier de Lucas. Rozwi azanie 2. Z twierdzenia dzielenia wielomianów, mamy, że

Γ D Γ Ν. Metoda elementów skończonych, problemy dwuwymiarowe. problem modelowy: w Ω. warunki brzegowe: Dirichleta. na Γ D. na Γ N.

dy dx stąd w przybliżeniu: y

Zaawansowane metody numeryczne

Komputer kwantowy Zasady funkcjonowania. Dr hab. inż. Krzysztof Giaro Politechnika Gdańska Wydział ETI

Notatki do wykładu Geometria Różniczkowa I

Podstawowe twierdzenia

1 Relacje i odwzorowania

Artykuł Stefana Banacha o Prawie Najwyższym Józefa Hoene-Wrońskiego

Grupa obrotów. - grupa symetrii kuli, R - wszystkie możliwe obroty o dowolne kąty wokół osi przechodzących przez środek kuli

jest ciągiem elementów z przestrzeni B(R, R)

KONSPEKT WYKŁADU. nt. MECHANIKA OŚRODKÓW CIĄGŁYCH. Piotr Konderla

Przestrzeń unitarna. Jacek Kłopotowski. 23 października Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH

MACIERZE. ZWIĄZEK Z ODWZOROWANIAMI LINIOWYMI.

[ P ] T PODSTAWY I ZASTOSOWANIA INŻYNIERSKIE MES. [ u v u v u v ] T. wykład 4. Element trójkątny płaski stan (naprężenia lub odkształcenia)

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Wstęp do Modelu Standardowego

Indukcja matematyczna

Zadania egzaminacyjne

Logika i teoria mnogości/wykład 1: Po co nam teoria mnogości? Naiwna teoria mnogości, naiwna indukcja, naiwne dowody niewprost

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Optymalizacja

Macierze. Rozdział Działania na macierzach

Układy współrzędnych

Analiza funkcjonalna 1.

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

α i = n i /n β i = V i /V α i = β i γ i = m i /m

Równania rekurencyjne na dziedzinach

Wykład 5. Ker(f) = {v V ; f(v) = 0}

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

Hipotezy o istotności oszacowao parametrów zmiennych objaśniających ˆ ) ˆ

1 Zbiory i działania na zbiorach.

Wykłady ostatnie. Rodzinę P podzbiorów przestrzeni X nazywamy σ - algebrą, jeżeli dla A, B P (2) A B P, (3) A \ B P,

Transkrypt:

Krs na Stdach Doktoranckch Poltechnk Wrocławskej wersja: lty 007 34 V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH. Zbór np. lczb rzeczywstych a, b elementy zbor A a A b A, podzbór B zbor A : B A, sma zborów : A B, loczyn zborów : A B, różnca zborów : A \ B, loczyn kartezjańsk zborów : A B; a A, b B A B={a,b a A, b B }. Rys. 5.. Fnkcja F Fnkcja jednoznacznym przekształcenem zbor A w zbór B, F : A B lb Fa = b gdze a A, b B, A dzedzna fnkcj F, Jeżel ogólne zachodz FA=B fnkcja jest jednoznaczna to stneje fnkcja odwrotna F - : B A. 3. Grpa G Jest to algebraczny system złożony ze zbor A operacj takej, że przekształca A A w A. Jeżel a, b, c A to operacja ma następjące własnośc a b c = a b c, stneje element e A tak, że e a = a e = a, dla dowolnego a stneje a - A, że a - a = a a - = e. Jeżel a b = b a to grpa abelowa komtatywna. 4. Przestrzeń lnowa wektorowa V Elementy przestrzen: a, b V. Nech R zbór lczb rzeczywstych lb zespolonych z operacjam +. Przestrzeń lnowa V jest: grpa abelowa składająca sę ze zbor elementów a, b,..., operacj smy +,

Konderla P. Metoda Elementów Skończonych, teora zastosowana 35 fnkcj R V V takej, że dla α,β R, a, b V mamy αβ a = αβa, α + β a = αa + βa, 5. 3 αa + b = αa + αb, 4 a = a, wymarem przestrzen V jest lczba nezależnych lnowo elementów przestrzen V zwykle oznaczamy V k, który to zbór nazywamy bazą przestrzen. 5. Norma przestrzen Jest to fnkcja przyporządkowana każdem elementow a V lczbę nejemną, o następjących własnoścach: a 0, = 0 dla a = 0, λa = λ a, λ R jednorodność, 5. 3 a + b a + b, warnek trójkąta, Lnowa przestrzeń ze zdefnowaną normą nazywa sę normowaną przestrzeną lnową. Nech a a, K, a, K cąg elementów {a n }., n Jeżel zachodz lm a a 0 jest to cąg Cachy ego. m n = m, n Jeżel dla każdego cąg {a n } stneje element a 0 V lm a0 = 0 pełna. Jeżel ne to zawsze do V można dołączyć a 0. n a n to taka przestrzeń jest 6. Przestrzeń Banacha Jest to lnowa, normowana, pełna przestrzeń lnowa wektorowa. 7. Przestrzeń z loczynem skalarnym W przestrzen lnowej zdefnowany jest loczyn skalarny. Jest to fnkcja, która V V R dla każdej pary a,b V V. Iloczyn skalarny oznaczamy a, b, o własnoścach a, a 0 = 0 dla a = 0 a, b = b, a 5.3 3 λ a + γb, c = λ a, c + γ b, c

Krs na Stdach Doktoranckch Poltechnk Wrocławskej wersja: lty 007 36 Pojęce ortogonalnośc: elementy a b jeżel a, b = 0. Defncja normy: a = a, a. 5.4 8. Przestrzeń Hlberta Jest to neskończene wymarowa przestrzeń Banacha z określonym loczynem skalarnym. Każda przestrzeń z określonym loczynem skalarnym jest przestrzeną metryczną. Metryka słży do pomar odległośc pomędzy elementam przestrzen. Nech a, b V da,b odległość pomędzy a b metryka o własnoścach: da,a = 0, da,b = db,a, 5.5 3 da,b da,c + dc,b. Jeżel przyjąć da,b = a b = a b, a b 5.6 to wdać, że każda przestrzeń z loczynem skalarnym jest metryczna w szczególnośc przestrzeń Hlberta jest metryczna. 9. Przestrzeń fnkcj całkowalnych w kwadrace L Przestrzeń jest całkowalna w kwardrace L jeżel: L jeżel, = d stneje jest ogranczona. 5.7 Przykładem takej przestrzen jest przestrzeń Hlberta. 0. Przestrzene skończene wymarowe Stosowane są w MES. Bazy lokalne: N ϕ = { ϕ, ϕ, K, ϕ }. 5.8 Baza globalna: e Φ = Φ, Φ, K, Φ }. 5.9 { N

Konderla P. Metoda Elementów Skończonych, teora zastosowana 37. Przykład model MES dla zagadnena jednowymarowego Model dyskretny Fnkcje bazowe na elementach skończonych Fnkcje bazowe dla model po agregacj Fnkcje bazowe są cągłe klasy C 0. Fnkcje bazowe ne mają cągłej szej pochodnej w pnktach węzłowych pochodna rozmana w zwykłym sense ne jest określona. Rys. 5.. Model dyskretny obszar Rys. 5.3. Lokalne fnkcje bazowe kształt dla poszczególnych elementów skończonych Rys. 5.4. Fnkcje bazowe po agregacj globalne

Krs na Stdach Doktoranckch Poltechnk Wrocławskej wersja: lty 007 38. Pochodna dystrybcyjna Mówmy, że w jest pochodną dystrybcyjną fnkcj względem zmennej, jeżel d = w ϕ d 5.0 dla każdej fnkcj ϕ klasy C znkającej tożsamoścowo na brzeg. Przykład lstrjący Nech e klasy C na e, klasy C 0 na, ϕ klasy C na zerje sę na. Wówczas d = ϕ d + ϕ n d. 5. Lczymy pochodną na całym obszarze d = E e= d = Rys. 5.5 e ϕ d + e ϕn d, 5. na wspólnej krawędz e f n mają przecwne zwroty, na e ne stykające sę z nnym elementam ϕ = 0, stąd ostatn składnk = 0. Na elemence pochodna jest równa. Całka Lebesqe a na grancach = 0 poneważ obszary te są mary zero. 3. Przestrzeń Sobolewa rzęd H Z defncj: H = { L L }, 5.3

Konderla P. Metoda Elementów Skończonych, teora zastosowana 39 gdze pochodną rozme sę w sense dystrybcyjnym Iloczyn skalarny + = d, H v v v. 5.4 Norma, v H =. 5.5 W MES dodatkowo zakłada sę, że poszkjemy rozwązana w przestrzen Sobolewa fnkcj knematyczne dopszczalnych } na 0, { H V = = =. 5.6