FALE MECHANICZNE C.D. W przypadku fal mechanicznych energia fali składa się z energii kinetycznej i energii

Podobne dokumenty
RUCH FALOWY. Ruch falowy to zaburzenie przemieszczające się w przestrzeni i zmieniające się w

Rodzaje fal. 1. Fale mechaniczne. 2. Fale elektromagnetyczne. 3. Fale materii. dyfrakcja elektronów

Projekt Inżynier mechanik zawód z przyszłością współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Mechanika płynów. Wykład 9. Wrocław University of Technology

Fizyka środowiska. Moduł 5. Hałas i akustyka

Wydział EAIiE Kierunek: Elektrotechnika. Wykład 12: Fale. Przedmiot: Fizyka. RUCH FALOWY -cd. Wykład /2009, zima 1

Podstawy Akustyki. Drgania normalne a fale stojące Składanie fal harmonicznych: Fale akustyczne w powietrzu Efekt Dopplera.

10. FALE, ELEMENTY TERMODYNAMIKI I HYDRODY- NAMIKI.

Prędkośd rozchodzenia się sprężystych fal podłużnych w ciałach stałych, cieczach i

Fale mechaniczne i akustyka

Wykład 9: Fale cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

J. Szantyr - Wykład nr 30 Podstawy gazodynamiki II. Prostopadłe fale uderzeniowe

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Teoria kinetyczna INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI dla uczniów gimnazjów. Schemat punktowania zadań

Instrukcja do laboratorium z fizyki budowli. Ćwiczenie: Pomiar i ocena hałasu w pomieszczeniu

Mechanika płynp. Wykład 9 14-I Wrocław University of Technology

BADANIE ZALEŻNOŚCI PRĘDKOŚCI DŹWIĘKU OD TEMPERATURY

MECHANIKA 2. Drgania punktu materialnego. Wykład Nr 8. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

4.3 Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu metodą fali biegnącej(f2)

Kolokwium 2. Środa 14 czerwca. Zasady takie jak na pierwszym kolokwium

HAŁAS WYKŁAD 1. Sylwia Szczęśniak

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

Fizyka 12. Janusz Andrzejewski

W-23 (Jaroszewicz) 20 slajdów Na podstawie prezentacji prof. J. Rutkowskiego

Fale akustyczne. Jako lokalne zaburzenie gęstości lub ciśnienia w ośrodkach posiadających gęstość i sprężystość. ciśnienie atmosferyczne

MODEL ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ARKUSZA II. Zdający może rozwiązać zadania każdą poprawną metodą. Otrzymuje wtedy maksymalną liczbę punktów.

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie

MODEL ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ARKUSZA II. Zdający może rozwiązać zadania każdą poprawną metodą. Otrzymuje wtedy maksymalną liczbę punktów.

TERMODYNAMIKA. Termodynamika jest to dział nauk przyrodniczych zajmujący się własnościami

Podstawy fizyki sezon 1 VIII. Ruch falowy

Zasady oceniania karta pracy

Ćwiczenie nr 4 Badanie zjawiska Halla i przykłady zastosowań tego zjawiska do pomiarów kąta i indukcji magnetycznej

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wykład FIZYKA I. 11. Fale mechaniczne. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

1 Przekształcenie Laplace a

Przykładowe poziomy natężenia dźwięków występujących w środowisku człowieka: 0 db - próg słyszalności 10 db - szept 35 db - cicha muzyka 45 db -

Gazy wilgotne i suszenie

Drgania. W Y K Ł A D X Ruch harmoniczny prosty. k m

Wykład 3 Zjawiska transportu Dyfuzja w gazie, przewodnictwo cieplne, lepkość gazu, przewodnictwo elektryczne

A - przepływ laminarny, B - przepływ burzliwy.

TERMODYNAMIKA. Przedstaw cykl przemian na wykresie poniższym w układach współrzędnych przedstawionych poniżej III

falowego widoczne w zmianach amplitudy i natęŝenia fal) w którym zachodzi

Wykład z modelowania matematycznego. Przykłady modelowania w mechanice i elektrotechnice.

Kinematyka: opis ruchu

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wykład 9: Fale cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

VII. CZĄSTKI I FALE VII.1. POSTULAT DE BROGLIE'A (1924) De Broglie wysunął postulat fal materii tzn. małym cząstkom przypisał fale.

Światło jako fala Fala elektromagnetyczna widmo promieniowania Czułość oka ludzkiego w zakresie widzialnym

ĆWICZENIE 3 REZONANS AKUSTYCZNY

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

Kalorymetria paliw gazowych

Ćwiczenie - Fale ciśnieniowe w gazach

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

Metody doświadczalne w hydraulice Ćwiczenia laboratoryjne. 1. Badanie przelewu o ostrej krawędzi

Podstawy fizyki sezon 1 III. Praca i energia

PRZYKŁADY RUCHU HARMONICZNEGO. = kx

11. O ROZWIĄZYWANIU ZADAŃ

Siła elektromotoryczna

Zadania do sprawdzianu

Fizyka 2 Wróbel Wojciech

WYZNACZANIE MODUŁU SZTYWNOŚCI METODĄ DYNAMICZNĄ

WOJEWÓDZKI KONKURS FIZYCZNY [ETAP SZKOLNY] ROK SZKOLNY

Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

2. Wyznaczyć K(s)=? 3. Parametry układu przedstawionego na rysunku są następujące: Obiekt opisany równaniem: y = x(

Statyczne charakterystyki czujników

Wykład 9: Fale cz. 2. dr inż. Zbigniew Szklarski

Ponieważ zakres zmian ciśnień fal akustycznych odbieranych przez ucho ludzkie mieści się w przedziale od 2*10-5 Pa do 10 2 Pa,

ver magnetyzm cd.

OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

Ćwiczenie 25. Interferencja fal akustycznych

Stany materii. Masa i rozmiary cząstek. Masa i rozmiary cząstek. m n mol. n = Gaz doskonały. N A = 6.022x10 23

W technice często interesuje nas szybkość wykonywania pracy przez dane urządzenie. W tym celu wprowadzamy pojęcie mocy.

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

FALE DŹWIĘKOWE. fale podłużne. Acos sin

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Mateusz Winkowski, Jan Szczepanek

Temperatura i ciepło E=E K +E P +U. Q=c m T=c m(t K -T P ) Q=c przem m. Fizyka 1 Wróbel Wojciech

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Fizyka. dr Bohdan Bieg p. 36A. wykład ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia rachunkowe

Wydajność konwersji energii słonecznej:

Efekt naskórkowy (skin effect)

MECHANIKA PŁYNÓW. Materiały pomocnicze do wykładów. opracował: prof. nzw. dr hab. inż. Wiesław Grzesikiewicz

Maszyny Elektryczne i Transformatory st. st. sem. III (zima) 2012/2013

Załącznik nr 1 do Wzoru umowy znak sprawy:gcs.dzpi Strona 1 z 11

Fala oscylacje w przestrzeni i w czasie. Zaburzenie, które rozchodzi się w ośrodku.

MiBM sem. III Zakres materiału wykładu z fizyki

Ruch drgajacy. Drgania harmoniczne. Drgania harmoniczne... Drgania harmoniczne... Notatki. Notatki. Notatki. Notatki. dr inż.

SZEREGOWY SYSTEM HYDRAULICZNY

LABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE. ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej

v = v i e i v 1 ] T v =

2. Załadowany pistolet spręŝynowy ustawiono pionowo w górę i oddano strzał. SpręŜyna

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI dla uczniów gimnazjów. Schemat punktowania zadań

Zjawisko interferencji fal

Wykład 20 FALE Procesy falowe. Fale poprzeczne i podłużne.

POLITECHNIKA WROCŁAWSKA INSTYTUT TECHNIKI CIEPLNEJ I MECHANIKI PŁYNÓW ZAKŁAD TERMODYNAMIKI

Egzamin maturalny z fizyki poziom rozszerzony (16 maja 2016)

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

10. FALE, ELEMENTY TERMODYNAMIKI I HYDRODY- NAMIKI.

Transkrypt:

FALE MECHANICZNE CD Gętość energii ruchu alowego otencjalnej W rzyadku al mechanicznych energia ali kłada ię z energii kinetycznej i energii Energia kinetyczna Energia kinetyczna małego elementu ośrodka o maie Δm i objętości ΔV wynoi Δ Ek = Δ mv = ρδv t, gdzie ρ oznacza gętość ośrodka, a xt (, ) jet równaniem ali Deiniując gętość energii kinetycznej w k w k ΔEk lim, ΔV 0 ΔV (0) otrzymamy w k ρ = t (0) W rzyadku łakiej ali harmonicznej o równaniu = co( ωt kx+ ϕ ) otrzymamy 0 wk = ρ0ω in ( ωt kx+ ϕ) Energia otencjalna Mały element ośrodka w wyniku ruchu alowego kurczy ię i rozkurcza z czym związana jet energia otencjalna ( ) Δ E = k Δ,

gdzie Δ = Δx, x Δ x to rozmiar liniowy elementu bez ali Wółczynnik k obliczymy zakładając, że mamy do czynienia z alą akutyczną w gazie Na orzednim wykładzie otrzymaliśmy (9) Siła działająca na element = κ x Δ x o rzekroju A wynoi κ A F = A( ) = Δx Δx x, orównując ją z ogólnym wyrażeniem na iłę rężytości F kąd κ A k =, x= Δx =Δ, Δx x = kx dotaniemy κ A Δ E = Δ x = κ ΔV Δx x x Deiniując gętość energii otencjalnej w w ΔE = lim, ΔV 0 ΔV (03) otrzymamy ω w = κ = ρv = ρ x x k x (04) W rzyadku łakiej ali harmonicznej otrzymamy ω 0 0 w = ρ k in ( ωt kx + ϕ) = ρ ω in ( ωt kx + ϕ) k

i widać, że w tym rzyadku w = w k Całkowita gętość energii związana z alą mechaniczną wynoi ω w wk w ρ = + = + t k x, (05) co w zczególnym rzyadku łakiej ali harmonicznej rowadzi do zależności w t kx = ρ 0ω in ( ω + ϕ) (06) Średnia gętość energii ruchu alowego Detektory ruchu alowego nie mierzą zazwyczaj wartości chwilowych, lecz dokonując omiaru w ewnym kończonym rzedziale czaowym wkazują wartości średnie Cza omiaru obejmuje zwykle wiele okreów ruchu alowego Dla roceów okreowych o okreie czaową wartość średnią unkcji () t otrzymuje ię z wzoru t+ () t dt (07) t Dla średniej gętości energii ali harmonicznej mamy t+ w w = w() t dt (08) t W zczególnym rzyadku łakiej ali harmonicznej otrzymamy t+ 0 t w w = in ( t kx ) dt ρ ω ω + ϕ = --------------------------------- dα ωt kx+ ϕ = α dt =, in ( α) = ( co( α) ), ω = π, ω ---------------------------------- 3

ωt kx+ ϕ+ π 0 ( ) d 0 ωt kx+ ϕ = ρ ω co( α ) α ρ ω 4π = (09) Średnia gętość energii ali jet więc roorcjonalna do gętości ośrodka i do kwadratów amlitudy i czętości Wzór (09) jet ogólny i ważny także dla al o innych równaniach ( o uwzględnieniu otaci amlitudy 0 ) Znajomość gętości energii w lub w umożliwia obliczenie energii ruchu alowego w dowolnym obzarze o objętości V, w którym itnieje dane ole alowe EV ( ) = wdv (00) V Natężenie ali Natężenie ali I inormuje o średniej mocy de dt rzenozonej rzez alę rzez jednotkową owierzchnię da n rotoadłą do kierunku rozchodzenia ali I de W, [ I] = da dt m (0) n Między natężeniem ali i średnią gętością energii ali w da n zachodzi związek dx = v dt de dx de vdt de I = = = v = wv (0) da dt dx da dx dt dv n n Wykorzytując wzory (0) i (09) otrzymamy I = ρ0ω v (03) 4

----- Uzaadnienie amlitudy ali kulitej Jeśli oznaczymy rzez P średnią ( tałą ) moc źródła Z r r 00 Z ali kulitej to z deinicji natężenia mamy P I = P = 4πIr = πρω v 0r 4π r r00 0r = cont = 00r00 0 = 00 r ----- Wektor gętości trumienia energii ali wektor Poyntinga-Umowa Wektor ten inormuje o chwilowej mocy de dt rzenozonej rzez alę rzez jednotkową owierzchnię da n rotoadłą do kierunku rozchodzenia ię ali oraz o kierunku rozchodzenia ię ali de v k W P P ep : P =, e P = = P = dtda v k (04) m n Podobnie, jak rzy omawianiu natężenia ali zachodzą związki P = wv, P P = ρ0ω v, (05) a także zachodzi oniżza relacja między wektorem P i natężeniem ali I I = P P (06) Strumień energii ali Elementarny trumień energii ali dφ wyraża moc rzenozoną rzez alę rzez owierzchnię da 5

k P α da α P da = dan dφ PdA= P daco( α), dφ = W [ ] (07) Całkowity trumień Φ rzechodzący rzez owierzchnię A wynoi Φ= PdA A (08) Średni trumień energii można oliczyć z zależności Φ Φ = PdA= PdA= P co( α) da= Ico( α ) da (09) A A A A Ciśnienie akutyczne, imedancja alowa, oziom głośności Ciśnienie akutyczne określone jet wzorem (9) ak = = κ, x jako nadwyżka ciśnienia w obecności dźwięku nad ciśnieniem równowagowym bez dźwięku Biorąc od uwagę łaką alę harmoniczną = 0 co( ωt kx+ ϕ ), uzykamy zależność = κ kin( ωt kx+ ϕ) = in( ωt kx+ϕ), ak 0 ak 0 (00) gdzie = κ k = ρv k (0) 0 ak 0 0 jet amlitudą ciśnienia akutycznego Ponieważ zachodzi = 0ωin( ωt kx + ϕ) = v cz, t 6

gdzie jet rędkością czątek ośrodka, wzór (00) może być zaiany w otaci v cz k = κ = κ v = ρv v = Zv ω t v ak cz cz cz (0) Wielkość Z = ρv nazywa ię imedancją alową ( oorem alowym ) Oór alowy charakteryzuje odatność ośrodka na ruch alowy Przy tym amym ciśnieniu akutycznym czątki ośrodka o więkzej imedancji alowej ( akutycznej ) będą miały mniejzą rędkość niż czątki w ośrodku o mniejzej imedancji alowej Ciśnienie akutyczne i oór alowy można związać z natężeniem ali Jeżeli amlitudę drgań 0 wyliczymy z wzoru (0) =, to na natężenie ali otrzymamy zależność ρv k ak 0 0 I = ρ ω v v = ρ ω = = ak 0 ak 0 ak 0 0 4 ρ vk ρv Z (03) kg m kg Dla owietrza Z = ρv =,3 330 400, 3 m m wzór (03) daje możliwość obliczenia amlitudy ciśnienia akutycznego ak 0 ZI = (04) W rzyadku dźwięku o czętotliwości 000 Hz rozchodzącego ię w owietrzu, o oziomie głośności L = 30 db (róg bólu) otrzymamy I W W L 0log, I0 = 0 I = 0, I0 m m (05) kg W = m m ak 0 400 0 0 Pa, 7

a dla dźwięku o tej amej czętotliwości, ale o oziomie głośności L= 0 db ( róg łyzalności ) mamy I = 0 W m kg W 400 0 0 Pa m m 5 ak 0 = Widzimy, że otrzymane wartości ą niewielkie w orównaniu z ciśnieniem atmoerycznym 5 0 Pa, co uzaadnia rzybliżenia toowane we wcześniejzych wyrowadzeniach Można także ozacować amlitudy drgań czątek owietrza korzytając z zależności ρ ρλ = = = (06) Z πz λ ak 0 ak 0 ak 0 0 ρvk π N dla dźwięku o czętotliwości 000 Hz, długości ali λ = 0,33 m i rzy L= 30 db, ak 0 = 90 Pa kg 90 Pa,3 0,33 m 3 m 5 0 = 4 0 m = 0,04 mm kg π 4 400 m 8